از نگاه ما هیچ رنجی، خواه آن رنج از جانب طبیعت باشد یا از جانب سرنوشت، به اندازه رنجی که از خواست و اراده شخص دیگر بر ما تحمیل شده باشد سخت‌تر و سنگین‌تر نیست. ما طبیعت و سرنوشت را به عنوان نخستین اربابان جهان می‌شناسیم و می‌دانیم که آن‌ها هر چه با ما می‌کنند با دیگران نیز انجام می‌دهند. فرقی بین هیچ کس قایل نمی‌شوند و وقتی از طرف آن‌ها رنجی بر ما وارد آید ما نیز مانند دیگران به ناله و شکایت می‌پردازیم. اما اگر این رنج از طرف شخص دیگری به ما آسیب برساند به این معنی است که عامل رنج چه از لحاظ میزان قدرت و چه از نظر اندازه‌‌ی حیله‌گری، بر ما برتری دارد. ما این امر را ناشی از ضعف و پستی خود می‌دانیم. اگر امکان جبران خسارت وجود داشته باشد شاید بتواند از شدت درد و رنج ما بکاهد اما نمی‌تواند احساس دردی که اغلب بیشتر از خود رنج زجرآورتر است را التیام بخشد. در نتیجه به این فکر می‌افتیم که به هر صورتی شده برتری از دست رفته خود را بر شخصی که به ما آسیب رسانده ثابت کنیم. #ترس‌_ها_و_مزخرفات_ذهنی #آرتور_شوپنهاور @darjostojuyearamesh 4644