باسمه تعالی در اخرین قطعه از درس ٣٨ مکیال، خدمت سروران گرامی نوشتم که برای بیان مراحل حیات که در تسبیحات اربعه گنجانده شده، باید قدری با قضیه حضرت یونس نبی (علی نبینا وآله وعلیه السلام) آشنا شویم. اکنون چند هفته‌ای هست که وارد این موضوع شده و پیرامون آن تحقیق و کار میکنم اما ماجرای حضرت یونس خیلی عمیق‌تر از آن‌چیزی است که ما در یک یا چند آیه قرآن از دور دست شنیده‌ایم و در ماجرای این پیامبر بزرگ خدا درسهای بسیار مهم و راه گشایی هست که تا مباحث و تحقیقاتم کامل نشود، ارائه‌ی مطالب شاید سزاوار یک کار تحقیقی و درس پذیری نباشد. لذا از اعضاء محترم گروه بابت صبر و متانتشان تشکر میکنم و تقاضای دعای خیر برای کامل شدن کار بر این موضوع دارم و اطمینان میدهم که در این مدت(از حدود یکماه پیش تاکنون) دائما مشغول کار و تحقیق و نگارش بوده و هستم و ان‌شاءالله در اولین نوشتاری که تکمیل شده باشد، در خدمت شما خواهم بود. ٢٧ شعبان المعظم ۱۴۴۳، برابر با دهم فروردین ١۴٠١ قم، علیرضا نعمتی

◽جملاتی تکان‌دهنده از صاحب کتاب مکیال‌المکارم، به مناسبت سالروز شهادت آن بزرگوار (۲۵ ماه رمضان) 👈 کتاب مکیال‌المکارم کتابی است پیرامون فواید دعا برای فرج. امام زمان علیه السلام در عالم رویا به آیت الله موسوی اصفهانی امر کردند تا این کتاب را تألیف کند. حتی نام کتاب را هم خود حضرت، انتخاب فرمودند. مطالعه این کتاب فوق‌العاده ارزشمند، به همه دوستداران امام عصر علیه‌السلام توصیه می‌شود. #سبک_زندگی_مهدوی @Elteja

بسم الله الرحمن الرحیم چنان‌که قبلا در آخرین قطعه از این کانال(درسهائی از مکیال) وعده داده بودم، می‌بایست برای بیان مراحل حیات طیبه، باید قدری با قضیه حضرت یونس علیه السلام و قومش آشنا شویم. از این رو، در ماه مبارک رمضان بیشتر تمرکزم در منبر دههٔ سوم، بر موضوع حضرت #یونس پیامبر (علی نبینا وآله وعلیه السلام) بود و بحمدالله حدود زیادی از مباحث مربوط به آن حضرت و قومش، پخته و طرح مبحث گردید. زین پس، این مباحث را بصورت نوشتاری تقدیم خواهم کرد و ان‌شاالله تعالی از گفتارهای منبرم کامل‌تر خواهد بود. قل ان الفضل بیدالله یؤتیه من یشاء والله واسع علیم(آل عمران :۷۳) ۱۲ شوال المکرم ۱۴۴۳ علی‌رضا نعمتی

‌#درسهایی_از_مکیال_المکارم_درس_سی_و_نهم 1️⃣ حجت‌الاسلام والمسلمین علیرضا نعمتی 💚 *مراحل رسیدن به حیات طیبه و زندگی عصر ظهور* 💚 (تسبیح حضرت یونس علیه السلام ) وعده داده بودم دور نمایی از مراحل حیات که از جمله‌ی *«این محیی معالم الدین و اهله»* در درس قبلی استخراج می‌شد و در *«تسبیحات حضرت زهرا سلام الله علیها» و «تسبیحات اربعه»* گنجانده شده را بیان کنم. ابتدا باید به حقیقت معنای *«سبحان‌الله»*، از طریق قضیه حضرت یونس نبیّ (علی نبیناوآله وعلیه السلام) کمی آشنا شویم؛ خصوصا آنکه دستور به خواندن نماز غفیله و فایده‌ی عظیم آن در توبه و بازگشت بسوی خدا، با قضیه این پیامبر عظیم‌الشأن الهی (که در آیهٔ رکعت اول نماز فوق خوانده می‌شود) همراه شده است. قضیه حضرت یونس علیه السلام، درس بزرگی برای همه‌ی مؤمنین، بلکه هریک از مؤمنین گرفتار در *زندان بزرگ غیبت امام زمان علیه السلام* می‌باشد زیرا خداوند متعال در باره داستان حضرت یونس علیه السلام می‌فرماید: *«فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ * لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ؛* :پس ﺍﮔﺮ ﺍﻭ(یونس علیه السلام) از تسبیح کنندگان ﻧﺒﻮﺩ، قطعا ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺷﻜﻢ ﻧﻬﻨﮓ ﻣﻲ‌ﻣﺎﻧﺪ! (الصافات ١٤٣ و ١٤٤) *ما مردم عصر غیبت، زندانی هستیم* باید ببینیم خداوند متعال ما را چگونه از دل نهنگ بزرگی بنام زمان غیبت امام زمان علیه السلام نجات می‌دهد همان‌ گونه که حضرت یونس را از اندوه و غم در دل نهنگ عظیم نجات داد. شاید ما هنوز درک نکرده‌ایم که زندگی بدون امام زمان علیه السلام، مانند زندگی در زندان است. ما مردم عصر غیبت، مانند زندانیانی که خارج از زندان را درک و لمس کرده‌اند نیستیم که زندان برایشان دردآور و رنج‌آور باشد بلکه مانند کسی هستیم که در زندان متولد و در آنجا بزرگ شده و هیچگاه خارج از زندان را ندیده است و فقط خبرهایی از آزادی و زندگی معمولی برایش نقل کرده‌اند و لذا اگر به خارج از زندان برود، رنج‌آور بودن زندگی در زندان را خواهد فهمید و آنگاه برای آزادی از زندان شبانه روز تلاش خواهد کرد. ای کاش درک میکردیم که زندگی به دور از امام زمان ارواحنافداه، زندان تنگ و تاریکی است که برای آزادی از آن، باید مانند بعضی از زندانیان به فکر آزادی و رهایی از این زندان باشیم و ببینیم مسئولین این زندان بزرگ چه راهی را برای عفو و بخشش ما پیشنهاد داده‌اند. 💦 *راه رهایی از زندان بزرگ غیبت* خداوند متعال راه نجات از این زندان را این گونه نشانمان داده است: در آیهٔ ٨٧ سوره مبارکه انبیاء (که همان آیه‌ای است که در رکعت اول نماز غفیله بین نماز مغرب و عشا می‌خوانیم) خداوند متعال می‌فرماید: *وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَىٰ فِي الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَٰهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ* :ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺎﻫﻲ [ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﻮﻧﺲ ] ﺭﺍ [ ﻳﺎﺩ ﻛﻦ ] ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﺸﻤﻨﺎﻙ [ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻗﻮﻣﺶ ]ﺭﻓﺖ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺗﻨﮓ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ، ﭘﺲ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﻜﻲ ﻫﺎ [ ﻱ ﺷﺐ ، ﺯﻳﺮ ﺁﺏ ، ﻭ ﺩﻝ ﻣﺎﻫﻲ ] ﻧﺪﺍ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﻣﻌﺒﻮﺩﻱ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻋﻴﺐ ﻭ ﻧﻘﺼﻲ ﻣﻨﺰّﻫﻲ ، ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﺍﻧﻢ[یعنی بر نفس خودم ظلم کردم که آن را از درجات بالاتر که بواسطه‌ی صبر بیشتر در برابر قوم کافرم نصیبم می شد، محروم کردم] ». سپس می فرماید: *«فاستجبنا له و نجیناه من الغم و کذلک ننجی المؤمنین؛* *:و ما دعای او(یونس) را اجابت کردیم و او را از غم و اندوه نجات دادیم و همین گونه مؤمنین را نجات می‌دهیم».(الانبیاء : ٨٨)* طبق روایات رسیده از اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السّلام ، این پیامبر الهی مدت سی و سه سال بر اذیت قومش صبر کرد تا آن که وقتی نزدیک بود پس از انواع اذیتها او را به قتل برسانند، از دست آنان به تنگ آمد و از خداوند متعال درخواست عذاب برای قومش کرد و خداوند متعال هم میدانست که قوم یونس توبه می‌کنند اما این را به پیامبرش نگفت تا او را در یک تمرین عملی با میزان مهر و محبت خویش به بندگانش آشناتر کند و از او پیامبری صبورتر بسازد و لذا درخواست او برای نزول عذاب را قبول فرمود اما اراده‌اش تنها بر این تعلق گرفت که عذاب را که باد کشنده‌ای بود، تا بالای سر آنها نازل کند اما بر آنها فرود نیاید و هلاک نشوند. منتظر نقل ماجرای مفصل قوم یونس از زبان درربار امیرالمؤمنین علیه السلام در قطعه بعدی باشید. ادامه دارد... https://eitaa.com/darse_mek

‌#درسهایی_از_مکیال_المکارم_درس_سی_و_نهم 2️⃣ حجت‌الاسلام والمسلمین علیرضا نعمتی 💚 *ماجرای حضرت یونس علیه السلام و قومش؛ (قسمت اول)*💚 ✒️ توجه: ماجرای حضرت یونس(علی‌نبینا وآله‌وعلیه‌السلام) از دوجهت به درسهائی که از کتاب مکیال میشود گرفت، مرتبط است: *اول:* به جهت آنکه کتاب مکیال، بیان فوائد دعا برای حضرت ولی عصر (عجل‌الله‌ تعالی‌ فرجه‌ الشریف) است و ما با فرو رفتن در عمق یکی از این فوائد(دعا برای احیا کننده معالم دین و اهل دین یعنی حضرت ولی عصر علیه السلام) به جایی میرسیم که بفهمیم چگونه میتوان با دعا برای فرج آن حضرت، به زندگی و حیات طیبه دست پیدا کنیم که یکی از مدرسین و معلمین این مقصد بزرگ، حضرت یونس نبی علیه السلام است که ماجرای آن حضرت و قومش سراسر درس برای یافتن راههای برون رفت از عصر غیبت امام زمان ارواحنافداه است. *دوم آنکه:* صاحب کتاب مکیال المکارم در بیان کمالات حضرت ولی عصر ارواحنافداه، در بیست و نهمین شباهت آن حضرت به پیامبران الهی، روایتی را از کتاب کمال‌الدین شیخ صدوق ره نقل فرموده است که بیانگر ارتباط خاص قضیه حضرت یونس با مسائل مربوط به امام عصر ارواحنا فداه است. در این روایت، جناب محمدبن مسلم (از اصحاب خاص امام باقر علیه السلام) می‌گوید: *بر (سرورم) امام باقر علیه السلام وارد شدم و من میخواستم از آن حضرت از قائم آل محمد (صلی‌الله‌علیه وآله‌وسلم) سؤال کنم؛ پیش از آن‌که سخنی بگویم آن حضرت فرمودند: ای محمدبن مسلم، در قائم آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) شباهتی از پنج پیامبر وجود دارد: یونس بن متی و یوسف بن یعقوب و موسی و عیسی و محمد(صلوات الله علیهم)؛ پس شباهت او به یونس بن متّی، بازگشت اوست از غیبتش در حالی که پس از سن پیری جوان شده است... (١)* *نکته مهم : ما قضیه حضرت یونس علیه السلام را بر اساس چهار آیه (یا آیاتی) که در قرآن کریم مطرح شده، به عنوان چهار درس مهم مورد بررسی قرار خواهیم داد تا چهارچوبه‌ی این قضیه در اذهان خوانندگان محترم ترسیم گردد.* 💦 *درس اول: «ظهور عمومی» :* 💦 *از آیه ٩٨ سوره مبارکه یونس(فلولا قریة آمنت...) استفاده میشود که اگر مؤمنین عصر غیبت بمانند قوم یونس از گناه اجتماعی خود در حق حجت خدا، امام زمان ارواحنافداه توبه کنند، خداوند عذاب محرومیت از رهبری آشکار امام زمان ارواحنافداه را از آنها برطرف خواهد کرد و امام زمان علیه السلام را به آنان و همه افراد بشر باز خواهد گرداند همانگونه که حضرت یونس را پس از غیبتش به قومش بازگرداند و آن مردمان از زندگی زیر سایه پیامبر خدا تا آخر عمر بهره‌مند شدند.* 💚 *درس دوم: ظهور خصوصی* 💚 *از(آیه ٨٨ سورهٔ انبیاء: وذاالنون اذ ذهب مغاضبا...) استفاده می‌شود که اگر مؤمنین عصر غیبت از گناهان خود توبه‌ای صادقانه کنند و با تمام وجود بسوی امام زمانشان بازگردند، خداوند متعال آنها را مانند حضرت یونس علیه السلام از غم و اندوه ناشی از گرفتاری در دل نهنگ بزرگی به نام زمان غیبت بطور خصوصی نجات خواهد داد ولو زمان ظهور عمومی فرانرسیده باشد* ⛰️ *درس سوم: درس صبر و مدارا برای انبیاء و جانشینان آنها یعنی علماء و مبلغین دین* ⛰️ *از آیات(١٣٩ - ١۴٨ والصآفات: وإن یونس لمن المرسلین...) درسهای بزرگی در صبر و مدارا برای انبیاء و مبلغین دین استفاده میشود که در هدایت و دعوت مردم بسوی خدا باید مدارا کردن با مردم را محور برنامه‌ی خویش قرار دهند.* ☄️ *درس چهارم: مقامات انبیاء علیهم‌السّلام و درجاتشان* ☄️ *از آیات(۴٨ - ۵۰ سوره مبارکه‌ی قلم: ولاتکن کصاحب الحوت...) استفاده میشود که انبیاء علیهم‌السّلام دارای درجات و مقاماتی متفاوت هستند؛ ضمن آنکه برنامه‌ی آنها برای پاسداشت توحید و یکتاپرستی، برنامه‌ای ویژه بوده که گاه شکست ظاهری را پذیرا شده و مثلا کشته می‌شدند تا همیشه در نظر مردم شکست ناپذیر جلوه نکنند و مردم ضعیف آنها را خدا تصور نکنند.(این مطلب بر اساس روایتی از جناب حسین بن روح نایب خاص حضرت ولی عصر علیه السلام در عصر غیبت صغری است).* انشاءالله پس از نقل کل ماجرا از زبان امام صادق علیه السلام به روایت ابوعبیده حذاء، این چهار درس را بررسی و تحلیل کرده و سایر روایات مرتبط را خاطرنشان می کنیم. ____________ (١) الصدوق ره (کمال الدین، باب٣٢، ح٧) باسناده عن محمد بن مسلم الثقفي الطحان قال: دخلت على أبي جعفر محمد بن علي الباقر عليهما السلام وأنا أريد أن أسأله عن القائم من آل محمد صلى الله عليه وعليهم، فقال لي مبتدئا: يا محمد بن مسلم إن في القائم من آل محمد صلى الله عليه وآله شبها من خمسة من الرسل: يونس بن متى، ويوسف بن يعقوب، وموسى، وعيسى، ومحمد، صلوات الله عليهم: فأما شبهه من يونس بن متى: فرجوعه من غيبته وهو شاب بعد كبر السن... (الحديث). https://eitaa.com/darse_mek

‌#درسهایی_از_مکیال_المکارم_درس_سی_و_نهم 3️⃣ حجت‌الاسلام والمسلمین علیرضا نعمتی 💚 *ماجرای حضرت یونس علیه السلام و قومش؛ (قسمت دوم)*💚 💫 قبل از شروع در نقل روایتی که ماجرای حضرت یونس و قومش را بطور مفصل بیان فرموده، دو نکته را متذکر می‌شوم : _نکته اول : از میان حدود پنجاه حدیث کوتاه و متوسط و مفصلی که در قضیه حضرت یونس (علی نبینا و آله و علیه السلام) روایت شده، کاملترین روایت صحیح السندی که تقریبا همه‌ی جزئیات ماجرای حضرت یونس و قومش را بیان فرموده، روایت «ابوعبیده حذاء» از امام باقر علیه السلام است._ _ _ما این روایت را اصل و پایه‌ی نقل این قضیه قرار داده و آن را به دقت ترجمه و متن عربی را در پاورقی می آوریم تا اطمینان خاطر بیشتری برای خوانندگان محترم و اهل تحقیق باشد._ _نکته دوم : پس از بررسی دقیقی که در رجال این حدیث داشتم، راویان این حدیث همگی ثقه و از شیعیان صالح و مورد اطمینان بوده و لذا حدیث صحیح السند است که شرح رجال حدیث را در انتهای ترجمه‌ی روایت می‌آوریم، انشاءالله._ مرحوم علامه مجلسی (ره) در بحارالانوار، به نقل از تفسیر عیاشی، از «ابوعبیده حذاء» از امام باقر عليه‌السلام نقل می‌کند که از آن حضرت شنیدم که می‌فرمود: در بعضی از کتاب‌های امیرالمؤمنین علیه‌السلام یافتیم که فرموده است: رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌‌وآله‌وسلم‌) برای من حدیث کرد که جبرئیل برایش حدیث کرد که: یونس بن متی علیه‌السلام را خدا بسوی قومش مبعوث فرمود در حالی که سی سال داشت و او مردی بود که(در برابر منکرات) خشم بر او عارض می‌شد، و بر قومش[در مقایسه با پیامبری چون حضرت نوح نبی علیه السلام چنانکه در ادامه روایت خواهد آمد] زیاد صبور و با مدارا نبود. او در برداشتن بارهای نبوت و برداشتن پرچم‌های آن چنان‌که انتظار می‌رفت، تحمل لازم از خود نشان نمی‌داد و مانند شتری که زیر بار سنگین می‌خوابد، زیر سنگینی این بار می‌خوابید، اما در عین حال سی سال در بین قومش پایدار و با استقامت بود، و آنها را به ایمان و خدا و تصدیق او و پیروی از پروردگار دعوت می‌کرد و نتیجه سی سال تلاش او فقط دو نفر بودند که به او ایمان آوردند و پیرو او شدند که نام یکی «روبیل» و دیگری «تنوخا» بود. «روبیل» از خاندان علم و نبوت و حکمت بود وقبل از آن‌که یونس بن متی مبعوث به نبوت شود، با او دوستی و رفاقت دیرینه داشت. «تنوخا» هم مردی مستضعف و عابد و زاهد و غرق در عبادت بود و علم و حکمتی نداشت. روبیل مردی گوسفنددار بود که آن‌هارا چرا می‌داد و از این راه گذراندن زندگی می‌کرد و تنوخا مردی هیزم‌شکن بود که بار هیزم را بر دوشش حمل می‌کرد و با فروش آن درآمد کسب می‌کرد. ادامه دارد _______________ (١) الروایة بطوله فی البحار، ج ١۴،ص٣٩٢ - ٣٩٩، عن تفسیر العیاشی و اخرجه البحرانی فی البرهان؛ و ایضا قصص الانبياء بالاسناد الی الصدوق عن ابن المتوکل عن الحمیری، عن ابن عیسی، عن ابن محبوب، عن جمیل بن صالح، عن ابی‌عبیدة، عن ابی جعفر علیه السلام، قال: سمعته یقول: وجدنا فی بعض کتب امیرالمؤمنین علیه السلام قَالَ حَدَّثَنِی رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) أَنَّ جَبْرَئِیلَ (علیه السلام) حَدَّثَهُ أَنَّ یُونُسَ‌بْنَ‌مَتَّی (علیه السلام) بَعَثَهُ اللَّهُ إِلَی قَوْمِهِ وَ هُوَ ابْنُ ثَلَاثِینَ سَنَهًًْ وَ کَانَ رَجُلًا یَعْتَرِیهِ الْحِدَّهًُْ وَ کَانَ قَلِیلَ الصَّبْرِ عَلَی قَوْمِهِ وَ الْمُدَارَاهًِْ لَهُمْ عَاجِزاً عَمَّا حُمِّلَ مِنْ ثِقَلِ حَمْلِ أَوْقَارِ النُّبُوَّهًِْ وَ أَعْلَامِهَا وَ أَنَّهُ یُفْسَخُ تَحْتَهَا کَمَا یُفْسَخُ الْجَذَعُ تَحْتَ حِمْلِهِ وَ أَنَّهُ أَقَامَ فِیهِمْ یَدْعُوهُمْ إِلَی الْإِیمَانِ بِاللَّهِ وَ التَّصْدِیقِ بِهِ وَ اتِّبَاعِهِ ثَلَاثاً وَ ثَلَاثِینَ سَنَهًًْ فَلَمْ یُؤْمِنْ بِهِ وَ لَمْ یَتَّبِعْهُ مِنْ قَوْمِهِ إِلَّا رَجُلَانِ اسْمُ أَحَدِهِمَا رُوبِیلُ وَ اسْمُ الْآخَرِ تَنُوخَا وَ کَانَ رُوبِیلُ مِنْ أَهْلِ بَیْتِ الْعِلْمِ وَ النُّبُوَّهًِْ وَ الْحِکْمَهًِْ وَ کَانَ قَدِیمَ الصُّحْبَهًِْ لِیُونُسَ‌بْنِ‌مَتَّی (علیه السلام) مِنْ قَبْلِ أَنْ یَبْعَثَهُ اللَّهُ بِالنُّبُوَّهًِْ وَ کَانَ تَنُوخَا رَجُلًا مُسْتَضْعَفاً عَابِداً زَاهِداً مُنْهَمِکاً فِی الْعِبَادَهًِْ وَ لَیْسَ لَه عِلْمٌ وَ لَا حُکْمٌ وَ کَانَ رُوبِیلُ صَاحِبَ غَنَمٍ یَرْعَاهَا وَ یَتَقَوَّتُ مِنْهَا وَ کَانَ تَنُوخَا رَجُلًا حَطَّاباً یَحْتَطِبُ عَلَی رَأْسِهِ وَ یَأْکُلُ مِنْ کَسْبِهِ... (یأتی الروایة حسب ترجمتنا فی المتن) https://eitaa.com/darse_mek

‌#درسهایی_از_مکیال_المکارم_درس_سی_و_نهم 4️⃣ حجت‌الاسلام والمسلمین علیرضا نعمتی 💚 *ماجرای حضرت یونس علیه السلام و قومش؛ (قسمت سوم)*💚 ادامه‌ی روایت صحیحه‌ی ابوعبیده از امام باقر علیه السلام در ماجرای قوم یونس علیه السلام؛ امام علیه السلام به نقل از رسول خدا صلی الله علیه و آله از جبرئیل امین علیه السلام، ادامه دادند: ... جایگاهی که روبیل نزد یونس (علیه السلام) داشت به خاطر علم و حکمت و صحبت دیرینه‌ای که با یونس داشت جایگاهی متفاوت بود. به هرحال، وقتی که [پس از سی‌وسه سال تلاش‌] یونس علیه‌السلام دید قومش به او پاسخی نمی‌دهند و به او ایمان نمی‌آورند، کاسه‌ی صبرش لبریز و از آن‌ها روی برتافت و دید که نمی‌تواند بیش از این با آن‌ها مدارا کند و این حالت را به سوی پروردگارش شکایت برد و در شکایت به پروردگار چنین گفت: ای پروردگار من تو مرا به سوی قومم فرستادی در حالی که من سی سال داشتم و سی‌‌وسه سال هم در بین آن‌ها ماندم و آن‌ها را به ایمان به تو و تصدیق رسالت‌هایم دعوت کردم و آن‌ها را در این مدت از عذاب و انتقام ترساندم اما آن‌ها مرا تکذیب کردند و دروغگو خواندند و به من ایمان نیاوردند و پیامبریم را انکار کردند و پیام‌هایی که از جانب تو به آن‌ها رساندم را ناچیز و بی‌ارزش شمردند و ‌[این‌ها همه‌م کنار‌‌ اما] مرا تهدید به آزار و اذیت جسمی کرده و می‌ترسم که مرا به قتل برسانند؛ پس خدایا عذابت را بر آن‌ها نازل فرما که این‌ها قومی هستند که ایمان نمی‌آورند. پس از آن خداوند به یونس وحی کرد که در میان آن‌ها زنان باردار و جنین و کودک خردسال و پیرمرد و زنان ناتوان و افراد مستضعف بی‌چیز وجود دارد و من خدایی هستم که عادل و حکیمم که رحمتم بر غضبم پیشی گرفته و کودکان را به گناه بزرگسالان از قومت عذاب نمی‌کنم و در عین حال ای یونس آن‌ها بندگان من و مخلوقات من و شهروندان من در شهرهایم و روزی‌خواران و عیالات من هستند و من دوست دارم که با آن‌ها حوصله و رفق و مدارا کنم و منتظر توبه و بازگشت آن‌ها باشم و من تو را به سوی قومت فرستادم تا دیواری مستحکم بر آن‌ها باشی[که در پناه تو محفوظ بوده و آسیب نبینند] و با کمک گرفتن از امتیاز صله‌رحم و قرابت بسیار نزدیک با خویشان موجب عطوفت و مهربانی با آنان و نزول رحمت برایشان باشی و با مهربانی مخصوصی که از مقام نبوت نصیبت شده با درنگ و پرهیز از عجله با آن‌ها رفتار کنی و با بردباری که مخصوص رسولان الهی است در برابر آنان صبور باشی و برای آن‌ها مانند طبیب مداواکننده که می‌داند چگونه درد و مرض را درمان کند، باشی... ادامه دارد... ___________________ وَ کَانَ لِرُوبِیلَ مَنْزِلَهًٌْ مِنْ یُونُسَ (علیه السلام) غَیْرُ مَنْزِلَهًِْ تَنُوخَا لَعِلْمِ رُوبِیلَ وَ حِکْمَتِهِ وَ قَدِیمِ صُحْبَتِهِ فَلَمَّا رَأَی یُونُسُ (علیه السلام) أَنَّ قَوْمَهُ لَا یُجِیبُونَهُ وَ لَا یُؤْمِنُونَ بِهِ ضَجِرَ وَ عَرَفَ مِنْ نَفْسِهِ قِلَّهًَْ الصَّبْرِ فَشَکَا ذَلِکَ إِلَی رَبِّهِ وَ کَانَ فِیمَا شَکَا أَنْ قَالَ یَا رَبِّ إِنَّکَ بَعَثْتَنِی إِلَی قَوْمِی وَ لِی ثَلَاثُونَ سَنَهًًْ فَلَبِثْتُ فِیهِمْ أَدْعُوهُمْ إِلَی الْإِیمَانِ بِکَ وَ التَّصْدِیقِ بِرِسَالاتِی وَ أُخَوِّفُهُمْ عَذَابَکَ وَ نَقِمَتَکَ ثَلَاثاً وَ ثَلَاثِینَ سَنَهًًْ فَکَذَّبُونِی وَ لَمْ یُؤْمِنُوا بِی وَ جَحَدُوا نُبُوَّتِی وَ اسْتَخَفُّوا بِرِسَالاتِی وَ قَدْ تَوَاعَدُونِی وَ خِفْتُ أَنْ یَقْتُلُونِی فَأَنْزِلْ عَلَیْهِمْ عَذَابَکَ فَإِنَّهُمْ قَوْمٌ لَا یُؤْمِنُونَ قَالَ فَأَوْحَی اللَّهُ إِلَی یُونُسَ (علیه السلام) أَنَّ فِیهِمُ الْحَمْلَ وَ الْجَنِینَ وَ الطِّفْلَ وَ الشَّیْخَ الْکَبِیرَ وَ الْمَرْأَهًَْ الضَّعِیفَهًَْ وَ الْمُسْتَضْعَفَ الْمَهِینَ وَ أَنَا الْحَکَمُ الْعَدْلُ سَبَقَتْ رَحْمَتِی غَضَبِی لَا أُعَذِّبُ الصِّغَارَ بِذُنُوبِ الْکِبَارِ مِنْ قَوْمِکَ وَ هُمْ یَا یُونُسُ (علیه السلام) عِبَادِی وَ خَلْقِی وَ بَرِیَّتِی فِی بِلَادِی وَ فِی عَیْلَتِی أُحِبُّ أَنْ أَتَأَنَّاهُمْ وَ أَرْفُقَ بِهِمْ وَ أَنْتَظِرُ تَوْبَتَهُمْ وَ إِنَّمَا بَعَثْتُکَ إِلَی قَوْمِکَ لِتَکُونَ حیطاً عَلَیْهِمْ تَعْطَفَ عَلَیْهِمْ بِالرَّحِمِ الْمَاسَّهًِْ مِنْهُمْ وَ تَأَنَّاهُمْ بِرَأْفَهًِْ النُّبُوَّهًِْ وَ تَصْبِرَ مَعَهُمْ بِأَحْلَامِ الرِّسَالَهًِْ وَ تَکُونَ لَهُمْ کَهَیْئَهًِْ الطَّبِیبِ الْمُدَاوِی الْعَالِمِ بِمُدَاوَاهًِْ الدَّاءِ... (نأتی بقیة الروایة بحسب ترجمتنا فی المتن) https://eitaa.com/darse_mek

‌#درسهایی_از_مکیال_المکارم_درس_سی_و_نهم 5️⃣ حجت‌الاسلام والمسلمین علیرضا نعمتی 💚 *ماجرای حضرت یونس علیه السلام و قومش؛ (قسمت چهارم)*💚 در گذشته خواندید: حضرت یونس پس از ٣٣ سال دعوت قومش بسوی خدا، وقتی از هدایت آنها بکلی ناامید شد، شکایتشان را بسوی پروردگار عالم برد. خداوند متعال هم به او وحی فرمود که من دوست دارم آنها توبه کنند؛ آنها عیالات من هستند؛ از تو انتظار دارم در برابر آنان صبور باشی و برای آن‌ها مانند طبیب مداواکننده که می‌داند چگونه درد و مرض را درمان کند، باشی و... (و اینک در ادامه، خداوند متعال به او فرمود:) ... اما تو به آنان سخت‌گیری کردی و دل‌هایشان را با رفق و مدارا در دست نگرفتی و با مدیریت و سیاست پیامبران آنان را سیاست‌گذاری نکردی و اینک به خاطر دید بدی که به آن‌ها داری[که بعد از ٣٣ زحمت و تلاش و تحمل آزار و اذیت آنان، از ایشان بکلی ناامید شده‌ای] و به خاطر کم‌صبری‌ات درخواست عذاب برای آن‌ها می‌کنی در حالی که بنده‌‌ی من نوح از تو بر قومش صبورتر و با آنان خوش‌رفتارتر بود و نزد من بسیار پردرنگ‌تر و صبورتر و عذرش از تو بهتر مورد قبول بود؛ فلذا وقتی که او به خاطر من بر قومش غضب کرد، من هم غضب کردم و وقتی از من درخواست عذاب کرد، اجابتش کردم. یونس علیه‌السلام به خدای تعالی عرض کرد: خدایا من هم به خاطر تو برقومم غضب کردم و هنگامی که سر به نافرمانی برداشتند برایشان از تو درخواست عذاب کردم و به عزتت قسم من دلم هیچ‌گاه بر آن‌ها نرم نمی‌شود و پس از این همه کفر و دروغگو خواندن من و انکار نبوتم، نمی‌توانم به دید یک نصیحت‌گر مهربان به آن‌ها نگاه کنم؛ پس خدایا عذابت را بر آن‌ها نازل فرما که این‌ها هرگز ایمان نمی‌آورند. خداوند متعال در پاسخ یونس علیه‌السلام فرمود: ای یونس آن‌ها صدهزار یا بیشتر از مخلوقاتم هستند که شهرهایم را آباد و بندگانم را به دنیا می‌آورند و محبت من ایجاب می‌کند که به خاطر آن‌چه از آن‌ها میدانم، درنگ کنم و عذابشان نکنم و این را بدان که تقدیرات و تدبیرات من با علم و تقدیرات تو متفاوت است و تو تنها پیام‌آوری برای آن‌ها هستی اما من پروردگار حکیم هستم و آن‌چه ای یونس من از این قوم می‌دانم در علم غیب من (از تو) پنهان است که انتهای آن را نمی‌دانی که چیست اما علم تو درباره‌ی آنان براساس امور ظاهری است که باطنی ندارد.... _توضیح: طبق همین روایت و دیگر روایات‌ این ماجرا، چون خداوند در علم پنهان خود که علم غیب نامیده می‌شود، می‌دانست که قوم یونس پشیمان می‌شوند و ایمان می‌آورند اما مصلحت نمی‌دانست به او اعلام کند؛ در عین حال، خداوند متعال در نظر داشت هم ظرفیت و کمالات روحی پیامبرش را ارتقاء دهد و هم آن قوم کافر را بترساند و لذا با اصرار یونس در نزول عذاب بر آنها موافقت کرد و..._ ادامه دارد... ______________ ... وَ تَکُونَ لَهُمْ کَهَیْئَهًِْ الطَّبِیبِ الْمُدَاوِی الْعَالِمِ بِمُدَاوَاهًِْ الدَّاءِ فَخَرَقْتَ بِهِمْ وَ لَمْ تَسْتَعْمِلْ قُلُوبَهُمْ بِالرِّفْقِ وَ لَمْ تَسُسْهُمْ بِسِیَاسَهًِْ الْمُرْسَلِینَ ثُمَّ سَأَلْتَنِی عَنْ سُوءِ نَظَرِکَ الْعَذَابَ لَهُمْ عِنْدَ قِلَّهًَْ الصَّبْرِ مِنْکَ وَ عَبْدِی نُوحٌ (علیه السلام) کَانَ أَصْبَرَ مِنْکَ عَلَی قَوْمِهِ وَ أَحْسَنَ صُحْبَهًًْ وَ أَشَدَّ تَأَنِّیاً فِی الصَّبْرِ عِنْدِی وَ أَبْلَغَ فِی الْعُذْرِ فَغَضِبْتُ لَهُ حِینَ غَضِبَ لِی وَ أَجَبْتُهُ حِینَ دَعَانِی فَقَالَ یُونُسُ (علیه السلام) یَا رَبِّ إِنَّمَا غَضِبْتُ عَلَیْهِمْ فِیکَ وَ إِنَّمَا دَعَوْتُ عَلَیْهِمْ حِینَ عَصَوْکَ فَوَ عِزَّتِکَ لَا أَتَعَطَّفُ عَلَیْهِمْ بِرَأْفَهًٍْ أَبَداً وَ لَا أَنْظُرُ إِلَیْهِمْ بِنَصِیحَهًِْ شَفِیقٍ بَعْدَ کُفْرِهِمْ وَ تَکْذِیبِهِمْ إِیَّایَ وَ جَحْدِهِمْ بِنُبُوَّتِی فَأَنْزِلْ عَلَیْهِمْ عَذَابَکَ فَإِنَّهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ أَبَداً فَقَالَ اللَّهُ یَا یُونُسُ (علیه السلام) إِنَّهُمْ مِائَهًُْ أَلْفٍ أَوْ یَزِیدُونَ مِنْ خَلْقِی یَعْمُرُونَ بِلَادِی وَ یَلِدُونَ عِبَادِی وَ مَحَبَّتِی أَنْ أَتَأَنَّاهُمْ لِلَّذِی سَبَقَ مِنْ عِلْمِی فِیهِمْ وَ فِیکَ وَ تَقْدِیرِی وَ تَدْبِیرِی غَیْرُ عِلْمِکَ وَ تَقْدِیرِکَ وَ أَنْتَ الْمُرْسَلُ وَ أَنَا الرَّبُّ الْحَکِیمُ وَ عِلْمِی فِیهِمْ یَا یُونُسُ (علیه السلام) بَاطِنٌ فِی الْغَیْبِ عِنْدِی لَا تَعْلَمُ مَا مُنْتَهَاهُ وَ عِلْمُکَ فِیهِمْ ظَاهِرٌ لَا بَاطِنَ لَهُ... (نأتی بقیة الروایه فی القطعات الاتیه) https://eitaa.com/darse_mek

‌#درسهایی_از_مکیال_المکارم_درس_سی_و_نهم 6️⃣ حجت‌الاسلام والمسلمین علیرضا نعمتی 💚 *ماجرای حضرت یونس علیه السلام و قومش؛ (قسمت پنجم)*💚 خداوند متعال در ادامه، به یونس علیه السلام فرمود: ای یونس من در خواست تو برای نزول عذاب را اجابت می‌کنم اما این را بدان این اصرار تو و قبول من برای نزول عذاب موجب می‌شود به آن درجه و مقام والا که بهره کاملتری از لطف من ببری، نرسی و زیبنده‌تر برای مقام تو نیست. [سپس به او فرمود:] به زودی در چهارشنبه وسط ماه شوال بعد از طلوع آفتاب عذابی به سوی آنان خواهد آمد و تو برو این خبر را به آنان بده. سپس (امام باقر علیه‌السلام به نقل از کتاب امیر المؤمنین علیه‌السلام) فرمود: پس یونس علیه‌السلام از این خبر خوشحال شد و خبر نزول عذاب او را ناراحت نکرد و ندانست عاقبت این حالت چه خواهد بود. _توضیح: یک پیامبر خدا نباید از عذاب و نابودی مردم ولو مردم کافر و منکر حقیقت خوشحال شود زیرا خداوند مردم را برای کفر و جهنم و عذاب خلق نکرده است و تا می‌شود باید با آنها مدارا کند و لذا حضرت یونس علیه‌السلام از اینکه موفق شده از خدا وعده نزول عذاب را بگیرد خوشحال بود ولی نمی‌دانست که این روحیه از زیبائی مقام او می‌کاهد._ (امام باقر علیه السلام در ادامه فرمودند:) یونس همان روز به سوی تنوخای عابد رفت و او را از وحی الهی که عذاب نازل خواهد شد آگاه کرد و به او گفت: بیا برویم تا به مردم خبر بدهم که خدا وحی فرموده است،که عذاب بر آنها نازل خواهد شد. تنوخا گفت : رهایشان کن تا در کفر و معصیتی که تمام قلب آنها را پوشانده است بمانند تا خدا آنها را عذاب کند ،اما یونس عليه السلام به او گفت: نه باید با روبیل هم مشورتی کنیم چرا که او مردی عالم و حکیم و از خانواده نبوت است و لذا با یکدیگر به سوی روبیل رفتند [و وقتی او را دیدند] یونس عليه السلام خبر وحی الهی و نزول عذاب بر قومش در ماه شوال و چهارشنبه وسط ماه بعد از طلوع خورشید را به روبیل داد و به روبیل گفت: نظرت چیست، بیا برویم تا این خبر را به مردم بدهم. روبیل عرض کرد :به عنوان یک نبی حکیم و پیامبر کریم و بزرگوار باز هم یک التماس و درخواستی از پروردگارت بکن که از عذاب آنها صرف نظر کند ،چرا که او از عذاب آنها بی نیاز است و او خدایی است که مدارا و رفق با بندگانش را دوست دارد و این برای تو نزد پروردگارت ضرری نخواهد داشت و از مقام و درجه تو نخواهد کاست و شاید قومت پس از این‌که کفر و انکار آنان را شنیدی ،یک روزی به تو ایمان آورند، پس با آنها صبوری به خرج ده وبا آنها حوصله کن. _توضیح: خداوند متعال به دلائلی حکیمانه حضرت یونس را از عاقبت کار قومش که ایمان خواهند آورد آگاه نکرده بود و لذا یونس علیه السلام گمان می‌کرد آنها هرگز ایمان نمی آورند و عذاب حق ایشان است._ ادامه دارد... _____________ ... یَا یُونُسُ قَدْ أَجَبْتُکَ إِلَی مَا سَأَلْتَ مِنْ إِنْزَالِ الْعَذَابِ عَلَیْهِمْ وَ مَا ذَلِکَ یَا یُونُسُ (علیه السلام) بِأَوْفَرَ لِحَظِّکَ عِنْدِی وَ لَا أَجْمَلَ لِشَأْنِکَ وَ سَیَأْتِیهِمْ عَذَابٌ فِی شَوَّالٍ یَوْمَ الْأَرْبِعَاءِ وَسَطَ الشَّهْرِ بَعْدَ طُلُوعِ الشَّمْسِ فَأَعْلِمْهُمْ ذَلِکَ قَالَ فَسُرَّ بِذَلِکَ یُونُسُ (علیه السلام) وَ لَمْ یَسُؤْهُ وَ لَمْ یَدْرِ مَا عَاقِبَتُهُ فَانْطَلَقَ یُونُسُ (علیه السلام) إِلَی تَنُوخَا الْعَابِدِ فَأَخْبَرَهُ بِمَا أَوْحَی اللَّهُ إِلَیْهِ مِنْ نُزُولِ الْعَذَابِ عَلَی قَوْمِهِ فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ وَ قَالَ لَهُ انْطَلِقْ حَتَّی أُعْلِمَهُمْ بِمَا أَوْحَی اللَّهُ إِلَیَّ مِنْ نُزُولِ الْعَذَابِ فَقَالَ تَنُوخَا فَدَعْهُمْ فِی غَمْرَتِهِمْ وَ مَعْصِیَتِهِمْ حَتَّی یُعَذِّبَهُمُ اللَّهُ فَقَالَ لَهُ یُونُسُ (علیه السلام) بَلْ نَلْقَی رُوبِیلَ فَنُشَاوِرُهُ فَإِنَّهُ رَجُلٌ عَالِمٌ حَکِیمٌ مِنْ أَهْلِ بَیْتِ النُّبُوَّهًِْ فَانْطَلَقَا إِلَی رُوبِیلَ فَأَخْبَرَهُ یُونُسُ (علیه السلام) بِمَا أَوْحَی اللَّهُ إِلَیْهِ مِنْ نُزُولِ الْعَذَابِ عَلَی قَوْمِهِ فِی شَوَّالٍ یَوْمَ الْأَرْبِعَاءِ فِی وَسَطِ الشَّهْرِ بَعْدَ طُلُوعِ الشَّمْسِ فَقَالَ لَهُ مَا تَرَی انْطَلِقْ بِنَا حَتَّی أُعْلِمَهُمْ ذَلِکَ فَقَالَ لَهُ رُوبِیلُ ارْجِعْ إِلَی رَبِّکَ رَجْعَهًَْ نَبِیٍّ حَکِیمٍ وَ رَسُولٍ کَرِیمٍ وَ سَلْهُ أَنْ یَصْرِفَ عَنْهُمُ الْعَذَابَ فَإِنَّهُ غَنِیٌّ عَنْ عَذَابِهِمْ وَ هُوَ یُحِبُّ الرِّفْقَ بِعِبَادِهِ وَ مَا ذَلِکَ بِأَضَرَّ لَکَ عِنْدَهُ وَ لَا أَسْوَأَ لِمَنْزِلَتِکَ لَدَیْهِ وَ لَعَلَّ قَوْمَکَ بَعْدَ مَا سَمِعْتَ وَ رَأَیْتَ مِنْ کُفْرِهِمْ وَ جُحُودِهِمْ یُؤْمِنُونَ یَوْماً فَصَابِرْهُمْ وَ تَأَنَّهُمْ... https://eitaa.com/darse_mek

‌#درسهایی_از_مکیال_المکارم_درس_سی_و_نهم 7️⃣ حجت‌الاسلام والمسلمین علیرضا نعمتی 💚 *ماجرای حضرت یونس علیه السلام و قومش؛ (قسمت ششم)*💚 ... در این هنگام تنوخا گفت: ای روبیل، وای بر تو در حق یونس مشورت خوب و دستور مناسبی ندادی، چرا که دیدی این قوم به خدا کافر شدند و نبوت یونس را منکر شدند و او را دروغگو خواندند و او را از خانه و محل‌های سکونتش اخراج کردند و می‌خواستند سنگسارش کنند. روبیل در پاسخ تنوخا گفت : تو حرفی نزن چرا که تو مردی عابد هستی و بر این حقایق علم نداری و آنگاه رو به جناب یونس علیه السلام کرد و گفت: ای یونس به نظر شما وقتی خدا عذاب را بر قومت نازل کند آیا همه آن‌ها را هلاک می‌کند یا بعضی را و عده‌ای زنده می‌مانند؟ یونس علیه السلام فرمود: بلکه همه را هلاک می‌کند و من این چنین از خدا درخواست کرده‌ام و هیچ رحمتی و مهربانی دربارهٔ آن‌ها در قلبم وارد نشد تا دوباره به سوی خدا رو کنم و از او بخواهم از عذابشان صرف نظر کند. روبیل عرض کرد: چه می‌دانی ای یونس، شاید پس از آن‌که این قوم احساس کردند عذاب دارد نازل می‌شود توبه کنند و از خدا بخواهند آن‌ها را ببخشد و او که خدایی مهربان‌تر از هر مهربانی است آن‌ها را مورد رحمت خویش قرار دهد و عذاب را از آن‌ها برطرف کند و آنگاه که تو خبر نزول عذاب در روز چهارشنبه را به آن‌ها بدهی و با توبه و بازگشت آنان به سوی خدا عذاب از آن‌ها برطرف شود در آن موقع تو را بسیار دروغگو بخوانند (که دیدی خبر نزول عذابت دروغ بودو.. ) در این هنگام تنوخا به روبیل گفت :وای بر تو ای روبیل سخن بزرگ و نادرستی گفتی؛ این پیامبر فرستاده شده خدا به سوی مردم است که به تو خبر می‌دهد که خدا به او وحی کرده که عذاب بر آن‌ها نازل می‌شود و آن‌گاه تو سخن خدا را رد کرده و در سخن رسول خدا شک و تردید می‌کنی؟! وای بر تو، اعمالت [حبط شد و]از بین رفت . روبیل به تنوخا گفت :رأی و نظر تو شکست خورده و فاسد است و سپس رو به یونس کرده و عرض کرد : هنگامی که وحی و امر از سوی خداوند دربارهٔ این قوم طبق آن‌چه بر شما نازل شده؛ محقق شود که سخن خداوند حق است و عذاب نازل می‌شود آیا وقتی تمامی قومت هلاک شدند و شهرشان خراب گردید آیا چنین نیست که خداوند نام شما را از مقام نبوت پاک می‌کند و پیامبری شما پایان می‌پذیرد [زیرا دیگر مردم و شهری وجود ندارد که گفته شود شما پیامبر خدا به سوی آن‌ها هستید] و شما در آن هنگام مانند یکی از مردم ضعیف [و بدون قوم و عشیره] خواهید بود و بر دست شما صد هزار نفر از مردم هلاک شده‌اند؟ ادامه دارد... __________________ ... فَقَالَ لَهُ تَنُوخَا وَیْحَکَ یَا رُوبِیلُ مَا أَشَرْتَ عَلَی یُونُسَ وَ أَمَرْتَهُ بَعْدَ کُفْرِهِمْ بِاللَّهِ وَ جَحْدِهِمْ لِنَبِیِّهِ وَ تَکْذِیبِهِمْ إِیَّاهُ وَ إِخْرَاجِهِمْ إِیَّاهُ مِنْ مَسَاکِنِهِ وَ مَا هَمُّوا بِهِ مِنْ رَجْمِهِ فَقَالَ رُوبِیلُ لِتَنُوخَا اسْکُتْ فَإِنَّکَ رَجُلٌ عَابِدٌ لَا عِلْمَ لَکَ ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَی یُونُسَ، فَقَالَ أَرَأَیْتَ یَا یُونُسُ إِذَا أَنْزَلَ اللَّهُ الْعَذَابَ عَلَی قَوْمِکَ أَنْزَلَهُ فَیُهْلِکُهُمْ جَمِیعاً أَوْ یُهْلِکُ بَعْضاً وَ یَبْقَی بَعْضٌ فَقَالَ لَهُ یُونُسُ: بَلْ یُهْلِکُهُمْ جَمِیعاً وَ کَذَلِکَ سَأَلْتُهُ مَا دَخَلَتْنِی لَهُمْ رَحْمَهًُْ تَعَطُّفٍ فَأُرَاجِعَ اللَّهَ فِیهِمْ وَ أَسْأَلَهُ أَنْ یَصْرِفَ عَنْهُمْ فَقَالَ لَهُ رُوبِیل أَتَدْرِی یَا یُونُسُ لَعَلَّ اللَّهَ إِذَا أَنْزَلَ عَلَیْهِمُ الْعَذَابَ فَأَحَسُّوا بِهِ أَنْ یَتُوبُوا إِلَیْهِ وَ یَسْتَغْفِرُوا فَیَرْحَمَهُمْ فَإِنَّهُ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ وَ یَکْشِفَ عَنْهُمُ الْعَذَابَ مِنْ بَعْدِ مَا أَخْبَرْتَهُمْ عَنِ اللَّهِ أَنَّهُ یُنْزِلُ عَلَیْهِمُ الْعَذَابَ یَوْمَ الْأَرْبِعَاءِ فَتَکُونَ بِذَلِکَ عِنْدَهُمْ کَذَّاباً فَقَالَ لَهُ تَنُوخَا وَیْحَکَ یَا رُوبِیلُ لَقَدْ قُلْتَ عَظِیماً یُخْبِرُکَ النَّبِیُّ الْمُرْسَلُ أَنَّ اللَّهَ أَوْحَی إِلَیْهِ أَنَّ الْعَذَابَ یَنْزِلُ عَلَیْهِمْ فَتَرُدُّ قَوْلَ اللَّهِ وَ تَشُکُّ فِیهِ وَ فِی قَوْلِ رَسُولِ‌اللَّهِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُکَ فَقَالَ رُوبِیلُ لِتَنُوخَا لَقَدْ فَشِلَ (فسد) رَأْیُکَ ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَی یُونُسَ فَقَالَ إِذَا نَزَلَ الْوَحْیُ وَ الْأَمْرُ مِنَ اللَّهِ فِیهِمْ عَلَی مَا أَنْزَلَ عَلَیْکَ فِیهِمْ مِنْ إِنْزَالِ الْعَذَابِ عَلَیْهِمْ وَ قَوْلُهُ الْحَقُّ أَ رَأَیْتَ إِذَا کَانَ ذَلِکَ فَهَلَکَ قَوْمُکَ کُلُّهُمْ وَ خَرِبَتْ قَرْیَتُهُمْ أَ لَیْسَ یَمْحُو اللَّهُ اسْمَکَ مِنَ النُّبُوَّهًِْ وَ تَبْطُلُ رِسَالَتُکَ وَ تَکُونُ کَبَعْضِ ضُعَفَاءِ النَّاسِ وَ یَهْلِکُ عَلَی یَدَیْکَ مِائَهًُْ أَلْفٍ مِنَ النَّاسِ... https://eitaa.com/darse_mek

لینک کانال درسهائی از مکیال در ایتا: @darse_mekyal ========================= لینک کانال درسهائی از مکیال در گپ https://gap.im/darse_mekyal ========================= لینک کانال درسهائی از مکیال در سروش http://splus.ir/darse_mekyal