🍒 داستان آموزنده و واقعی با نام 👈 #تا_خدا_فاصله‌ای_نیست....🍒 👈 #قسمت_پانزدهم اصلا بهش نگاه نمی‌کردم سرم پایین بود وقتی رفتم دستم نمی‌رسید رفت چهار پایه آورد رفتم بالا (خدا ببخش) تالامپ رو عوض کردم به بدنم دست زد... از ترس افتادم بلند شدم هولش دادم خورد زمین فرار کردم نمی‌دونستم دارم کجا میرم فقط تند داشتم فرار می‌کردم.... میترسیدم به پشت‌سرم نگاه کنم آنقدر 'دویدم که از نفس افتادم اون روز همش داشتم می‌ترسیدم از چی نمی‌دونم گفتم خدا بکشتش نابودش کنه... گفت خواهر اینو نگو بگو خدا هدایتش کنه بخدا مرد خوبی داشت ولی چرا بعضی از زنان 'قدر چیزی رو که دارن رو نمی‌دانند... گفتم داداش یه سوال بپرسم ناراحت نمیشی؟ گفت از تو نه بگو.. گفتم از وقتی رفتی سیر غذا خوردی خندید گفت اره بابا خوب غذایی خوردم یه شب هیچ وقت فراموشش نمیکنم.... گفتم کجا برام بگو.... گفت یه روز بعد نماز مغرب تو مسجد داشتم دعا میکردم که احساس کردم یکی بالا سرمه گفت برادر امشب عقیقه پسرمه توهم دعوتی گفتم نمیام نمیشه گفت دعوتی رو که نمیشه رد کرد.... به زور باهاش رفتم ولی خجالت کشیدم دست خالی رفته بودم و کفش‌هام پاره بود تو راه یه لحظه احساس کردم داره بهشون نگاه میکنه ، دم در گفتم ببخشید چیزی نیاوردم خندید گفت مگه باید چیزی بیاری بفرما... وقتی رفتم داخل خونه کوچکی بود خیلی‌ها بودن من کسی رو نمی‌شناختم سلام کردم یه گوشه نشستم ؛ بعضی‌ها داشتن با هم حرف میزدن تا اینکه یه نفر اومد تو سلام کرد... با ورودش گفت به‌به جمعتون جمعِ یه گلتون کمه همه خندیدن خیلی آدم شوخی بود تا نشست شروع کرد به حرف زدن گفت هر کی دوست نداره من اینجا باشم بفرماید بیرون ؛ کسی ازش دلخور نمی‌شد با همه شوخی میکرد همه بهش میخندیدن.... حرفای خنده‌دار زیاد میزد بهم رو کرد گفت شما اسمت چیه گفتم احسان گفت خوش اومدی از من ناراحت نشی اگه باهات شوخی کردم من آدم شوخیم ، اگر زبونم رو ببندن با مشت اگر دستم رو ببندن با لگد شوخی میکنم منم گفتم نه ناراحت نمیشم... گفت: احسان چکاره ای قبلا چیکاره بودی؟ برنامه زندگیت چی بوده؟ ساکت بودم دوباره گفت خجالت نکش بگو.... 🔹به یکی اشاره کرد گفت اینو میبینی گنده لات محله بوده هر کی بهش چپ نگاه میکرد باهاش دعوا میکرد همیشه کتک دستش بود حالا خدا هدایتش داده الحمدالله.... همه بهش خندیدن گفت منو دیدی کیف بیشتر دخترای این شهر خورده به سرم تا اینکه توبه کردم زن گرفتم ولی باز کیف میخوره به سرم..☺️. همه گفت استغفرالله... گفت بابا او موقع دخترا میزدم حالا زنم میزنه چیکار کنم... همه زدن زیر خنده گفت حالا بگو شرمم اومد که بگم ولی آخرش گفتم که کمونیست بودم... وقتی اینو گفتم همه ساکت شدن بهم نگاه می‌کردن گفتم خدا زمین دهن باز کنه منو ببلعه گفت چه چیزی سبب هدایتت شد...؟ وقتی گفتم که اون شب چه چیزی رو دیدم و پیامبر خدا علیه‌الصلات‌والسلام اومده خوابم بیشترشون داشتن یواشکی اشکاشون رو پاک میکردن.... برای شام رفتیم تو هال صاحب خونه گفت حلاتون نمیکنم بخدا تا سیر سیر نخورید.... همه بهم تعارف کردن انگار که سال های سال باهاشون هستم همه باهام طوری رفتار میکردن که انگار برادرشونم... بعد از شام نماز خواندیم برای نماز عقب تر از همه ایستادم که گفتن بیا جلو اینجا اجرش بیشتره.... درست پشت امام ایستادم وقتی شروع کرد به نماز دلم پر شد گریه‌م گرفت با دست جلوی خودم رو می‌گرفتم که مرد نباید گریه کنه و بعد نماز همه مسخرت میکنن که چرا گریه کردم... تا اینکه یکی که کنارم شونه به شونم ایستاده بود گریه کرد من گریه‌م و دادم بیرون... عجب صدای قشنگی داشت برای قرآن تا توانستم گریه کردم دوست نداشتم نماز تموم بشه بخدا با هر اشکم احساس سبکی میکردم..... ⬅️ ادامه دارد... 🏃🏃🏃🏃🏃🏃🏃🏃🏃🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉 @Dastanvpand 👈💓

#تمنای_وجودم #قسمت_پانزدهم لینک قسمت چهاردهم https://eitaa.com/Dastanvpand/11384 اونروز صرف آشنایی و معارفه با مهندسین دیگه شد . همکاری جدید ما بجز امیر و نیما تشکیل میشد از مهندسین :خانومها نیکویی و رستگار و آقایان رضایی و وحدت که همشون به نظر میومد باتجربه باشن ،چون از نظر سنی حداقل ۲ برابر سن ما بودن .و البته این سرحدی که چشم نداشتم ببینمش .فکر کنم از مستخدم و این چیزا هم خبری نبود . شیرین:مستانه میگم قضیه راهرو و آسانسور چیه ؟ -اخ تازه داشت یادم میرفت هیچی بابا دیروز وقتی از آسانسور بیرون می اومدم خوردم به این یاروهمه وسایلش پخش و پلا شد . -مهندس رادمنش رو میگی؟ -اره دیگه زد زیر خنده :نه بابا -تازه تو راهرو که داشتم در موردش نطق میکردم ،هنوز اونجا بود فکر کنم شنید با خنده گفت:گفتم چه بد جور نگات میکرد .این هم از شانس من دیگه .اد یارو باید همون رادمنش باشه شیرین با لودگی گفت :مهندس رادمنش -اخ اخ اخ،دیدی ،طرف واقعا مهندس بود . -تو رو بگو ،عجب حرفی زدی .من اگه بودما همون موقع مینداختمت بیرون -خودت که بدتر سوتی دادی،بعد با ادا گفتم:مگه شما هم دانشگاه رفتید . -به هر صورت حرفم از حرف تو بدتر نبود. -خوب اون حقش بود نباید اون حرف رو میزد . -تو هم نباید اون موقع این حرف رو میزدی .اون که محتاج ما نبود .والا آقایی کرد همون موقع با اردنگی بیرونمون نکرد -خیلی خب بابا اگه بگم غلط کردم ولمون میکنی یه شکلک برام در اورد وبه راننده تاکسی گفت جلو در دانشگاه پیادمون کنه . استاد صدیق به برگه هایی که توسط امیر مهر و امضا شده بود نگاهی انداخت وگفت: عجب شانسی شامل حالتون شده .مهندس رادمنش یکی از بهترین دانشجو های من بود .تا اونجایی که میتونید کمال بهره رو بگیرید .چون مطمئنا تجربه های خوبی رو کسب میکنید .مخصوصا شما خانوم صداقت . اونطور که از استادهای دیگه در رابطه با شما شنیدم وبا روحیه کاری و ایده های خوبی که از شما دیدم میتونه فرصت خوبی برای موفقت شما باشه. رو به شیرن گفتم :شیرین قرص داری؟سرم داره میترکه .از بس که این استاد معطلمون کرد و حرف مفت زد -نکنه از رادمنش تعریف کرد اینطوری شدی ؟ -چی میگی تو برای خودت ،این استاد هم معلوم از اونهای که تعویص جنسی میکنن . اون وقت این حرف رو از کجات درآوردی خیلی بی تربیتی شیرین . -نه جون من،خوب راست میگم دیگه .فقط یه کاره میگه شما هم از این فرصت طلایی استفاده کنید . اونقدر بدم اومد که نگو .بیخود نیست بچه ها به این استاد صدیقی میگن کلاغ پیر .از بس غار غار میکنه با چشم و آبرویی که شیرین اومد فهمیدم استاد پشت سرم وایساده .نه..مثل این که امروز حسابی باید جلو همه خیط بشیم . برگشتم و پشت سرم رو نگاه کردم .اما هیچ کس پشت سرم نبود .با عصبانیت به طرف شیرین برگشتم و گفتم :این دفه چندمته که این کار رو میکنی ؟.من خل هم هر دفه گولت رو میخورم. با خنده بلندی که میکرد گفت :این کار و میکنم بلکه ادب شی پشت کسی حرف نزنی -لوس ،به جون خودم اگه یک بار دیگه این کارو کنی،نذاشت حرفم تموم شه .دستش رو دور گردنم انداخت و گفت :خیل خوب باباببخشید.حالا بیا بریم یه چایی بخوریم که تو این هوا میچسبه . دستش رو از در گردنم برداشتم و گفتم : صد دفه گفتم بیرون این کار و نکن زشته .در ضمن من باید برم سرم خیلی درد میکنه .امشب هم که مهمون داریم شیرین دوباره خندید و گفت :اوه اوه اوه .امشب مهدس رادمنش میاد خونتون چه شود. -دوباره شروع کردی تو . -میگم مستانه ،از من میشنوی یه دسته گل بزرگ بخر بده بهش ،بلکه از سر تقصیراتت بگذره . چپ چپ نگاهش کردم و گفتم :فکر کردی خیلی بامزه ای . -به جون خودم راست میگم .با این حرفی که تو دیروز و امروز بش زدی این کمترین کاری که برای عذر خواهی میتونی بکنی ،البته اگه افتخار بدن و منزلتون تشریف بیان . با حرص سرم رو برگردوندم و با قدمهای سریع از شیرین دور شدم .صدای شیرین رو میشنیدم که میگفت :امشب جلو زبونت رو نگهدار .من خیال دارم این ترم رو هم پاس کنم. ادامه دارد... @Dastanvpand •••✾~🍃🌸🍃~✾••• ‌‌‌‌‌‌

#داستان_طلاق #قسمت_پانزدهم قطره اشکی از چشمم افتاد گفتم چطور تاب آوردی اینهمه دوری رو؟ مثل همون موقعها چشماشو تنگ کرد و با محبت بهم نگاه کرد و گفت دوری از یه آدم باعث نمیشه دیگه دوسش نداشته باشی، ولی یه اولویتهایی هست که آدمو مجبور میکنه اونا رو انتخاب کنه دوباره اشک تو چشمام جمع شد و گفتم به چه قیمتی؟ غمگین زل زد به بیرون و جواب نداد؟ بعد یهو گفت کوش؟ گفتم کی؟ گفت همونی که باهاش اومدی.. نیشخندی زدم و گفتم معشوقه تو کو؟ گفت کدووم معشوقه، اون فقط یه پله بود ازش پرسیدم من چی بودم تو زندگیت؟ چشماشو بست و به صندلی تکیه داد... حالا میتونستم راحت نگاش کنم دستاش رو میز بود دستمو بردم جلو، میلرزیدم، چقدر دلم واسه دستاش تنگ شده بود اما دستمو کشیدم و خودمو جمع کردم گارسون اومد جلو و رو به من کرد و گفت چی میل دارید اما قبل از اینکه دهن وا کنم مثل قدیما که همیشه تصمیم میگرفت چی بخوریم و کجا بریم و چیکار کنیم! زود کافه گلاسه سفارش داد و گفت گلاسه های اینجا حرف نداره گفتم شاید من چیزه دیگه ای دوست داشته باشم با شیطنت خندید و گفت تو هیچ چیز دیگه ای غیر از منو دوست نداری! منم خندیدم و گفتم هنوزم پررویی. گارسون گلاسه ها رو آورد گفتم مقسی بوکوم گفت به به زبانم که بلدی؟ نکنه تو هم اینجا زندگی میکنی چقدرم خوشگل شدی و من فقط در جواب سوالاش لبخند میزدم قبلا وقتی جوابشو نمیدادم با شوخی منو نیشگون میگرفت تا اعتراف کنم همیشه بدنم کبود بود کبودیهای که مثل رطب، شاید سیاه بود اما پر از شهد و شیرینی بود آه عمیقی کشیدم.. الان بین ما میزی بود به اندازه یکسال دوری به اندازه قرنها غریبگی به اندازه کیلومترها فاصله گفت جواب نمیدی؟ خندیدم و گفتم نه... چرا باید جواب بدم دستشو آورد‌ جلو دستمو گرفتو محکم فشار داد تمام سلولهای بدنم سرشار از وجودش شد با خنده گفتم عوضی دستمو ول کن داره دردم میاد.. دروغ میگفتم، دردی نداشتم فقط گرمای دستش بود و خروار خروار دلتنگی.. نوشیدنیهامون که تموم شد گفت پاشو بریم دست کرد تو جیبش گفتم مهمون من، جدی میگم سرشو تکون داد و مثل اون موقعها اون لبای خوشگلشو آورد جلو و گفت نه بابا گفتم آره بابا گفت تو نمیخواد دست تو جیبت کنی حساب و انعامو گذاشت و بلند شد کنار رودخانه سن قدم میزدیم گفت خوب تعریف کن ببینم چیکار میکنی؟ همه چیزو واسش تعریف کردمو گفتم امشب دارم برمیگردم گفت واقعا تنها اومدی گفتم آره حق داشت باور نکنه از موجود رام و بی دست وپایی که ولش کرد و رفت، انتظار نداشت تنهایی از یه شهر بره یه شهره دیگه، چه برسه به یه کشور دیگه! 🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉🏻 @Dastanvpand 👈🏻💓

#دلبری_های_دختر_ایرونی #قسمت_پانزدهم خدا خدا می کردم که حداقل من نفر آخر باشم این جوری راحت‌تر با خودم کنار میام. داشتم با خودم فکر می کردم که اگه دنیل خواست بهم نزدیک شه از فنون رزمی که یکمی بلد بودم استفاده میکنم و... همینجوری داشتم با خودم شاخ و شونه می‌کشیدم که به یه چیزی برخورد کردم. بالای سرم رو که نگاه کردم دیدم سرم تو سینه.ی دنیل فرو رفته و اونم داره میخنده. یه لحظه حسرت خوردم که اگه کفشای پاشنه دارم پام بود ممکن بود الان هم طعم لباش رو بچشم.(چه بی حیا) -سلام عشق من. :برو خودتو سیاه کن ما خودمون یه عمره زغال فروشیم برو به یکی این حرفا رو بزن که باورت کنه - حالا چرا عشق من این قدر عصبیه نگران نباش با پارتی بازی یه کاری می‌کنم که اولین نفر باشی - زهی خیال باطل من بخوام با تو باشم؟ اونم اولین نفر؟ - چی چی باطل؟ ایرانی‌ها هم پیشرفت کردنا - کرده بودن شما خبر نداشتی، یه لحظه به این فکر کردم که ولگا داره ما رو می‌بینه چون من پشت به پنجره بودم و دنیل رو به روش، یه فکر شیطانی به سرم زد. یهو دنیل رو بغل کردم و لبمو به گونه هاش رسوندم و بوسش کردم. دنیل یه لحظه از کارم شوکه شد اما اون باهوش‌تر از این حرفا بود چون آروم زیر گوشم گفت: - زدی به هدف ولگا ما رو دید. توی اون شرایط باید یکم خجالت میکشیدم اما به جاش راهمو کج کردم و گفتم: - تو مسابقه می بینمت. - به امید اول شدنت - بدو بدو.... وقتی به اتاق رسیدم ولگا و مگی رو دیدم که دارن به خودشون می رسن آخه یه ساعت دیگه می‌بایست اونجا بودیم. به ولگا نگاه کردم و مثل خودش یه پشت چشم هم نازک کردم خون خونشو میخورد. از این کارم کیف کردم. رفتم طرف اتاقم تا آماده شم یه بلوز و شلوار جین که خیلی خیلی قشنگترم میکرد با موهای لخت اتو شده واقعا قشنگم کرده بود. بعد از نیم ساعت اومدم بیرون و دیدم اون دو تا هم حاضرن. با هم راه افتادیم طرف ماشین. توی اون لحظه واقعا استرس داشتم....... نمیدونستم اسمشو چی بذارم اضطراب هیجان یا... اسمش رو نمی دونم اما حس جالبی بود حسی كه با اینكه نمی دونستم چیه اما ازش نمی ترسیدم. نميدونم شاید هم به خاطر حسی بود كه به دنیل داشتم. نميدونم چرا ولي تو اون لحظه با جان مقایسه‌اش كردم. هر دوتاشون خوش تیپ بودن هر دو پول دار ولی دنیل چیز دیگه ای بود در ضمن من اگه تا آخر دنیا هم مجرد می موندم حاضر نمیشدم با جان ازدواج كنم مخصوصا با اون كاری كه با خونوادم كرده بود. توی همین افكار بودم كه صدای شدید ترمز كردن لیموزین منو به خودم آورد مثل این كه یه ماشین جلوی لیموزین ما پیچیده بود و راننده هم داشت با راننده‌ی اون ماشین حرف میزد. حواسم از بحث دو راننده به مگی كه خیلی با ولگا صمیمی شده بود پرت شد داشتن خیلی آروم با هم حرف میزدن و همین باعث شد كه من گیرنده هام رو واسه شنیدن حرفاشون به كار بندازم. خوب كه گوش كردم دیدم دارن درباره‌ی من حرف می‌زنن و همین هم كنجكاوی یا بقول خودمون فوضولیم رو بیشتر تحریك كرد خوب كه گوش كردم فهمیدم كه ولگا از بوسه‌ی مصلحتی صبحمون برای مگی گفته. حرفاشون بوی حسادت میداد و این منو بیشتر از همه چیز هیجان زده ميكرد. بعد از حدود ده دقیقه راننده برگشت و بطرف استودیو راه افتادیم بازم اون اضطراب لعنتی به جونم افتاده بود. یهو یاد حرف خانوم جون افتادم همیشه میگفت وقتی اضطراب داری چشماتو ببند و هرچی ميخوای از خدا بخواه. منم اومدم همینكارو بكنم اما خودم هم هنوز نمیدونستم چی ازخدا ميخوام پس بيخیال این كارا شدم. انتظارمون خیلی طول نكشید و زودتر از اونی كه فكر میكردم به استودیو ضبط رسیدیم. یه نفس عمیق كشیدم و راه افتادم. به محض ورودمون صداي دنیل رو شنیدم كه درحالی كه به طرفمون میومد بلندگفت: دخترا پنج دقیقه وقت دارین زود باشین خودتونو واسه یه زندگی رویایی آماده كنین... تا دنیل به ما رسید ولگا خودشو بهش چسبوند و اول به من نگاه كرد و بعد لباشو محكم به لبای دنیل رسوند. داشتم ازحسادت ميمردم و هدف اون لعنتی هم همین بود بخاطر همین هم تصمیم گرفتم به روی خودم نیارم به جاش رفتم جلوی آینه و بعد از رضایت ازچهره‌ی خودم بطرف میز مصاحبه رفتم. كمتر ازیك دقیقه بعد ولگا و مگي و دنیل هم اومدن و هركدوم سرجای مخصوص خودشون نشستن. بعد از آوردن آب برامون مجری برنامه كه اسمش جرج بود هم اومد و با همه‌ی ما دست داد و به جایگاه خودش رفت و دراین لحظه بود كه برنامه شروع شد جرج: سلاااام به همه بیننده‌های باحال مسابقه‌ی ... همون زمان همه‌ی اونایی كه تو سالن حضور داشتن با صدای بلند گفتن" عاشقم كن" جرج با لحن پرشور همیشگی ادامه داد: آفرین به بیننده‌های باهوش! همونجوری كه همتون میدونید و شاید هم نمی‌دونید از روز بر اساس قرعه كشی نوبت ورود این سه تا خوشگل به كاخ رویایي واسه یه روز مشخص میشه. ميدونم كه همه منتظرین بدونین كی اول میشه اما حالا فعال تو خماریش بمونین. ادامه دارد...

🚩#مدرسه_دخترونه #قسمت_پانزدهم به هر حال، مریم خرسند نبود و می‌خواست بجهد. سپیده‌دم از رختخواب جدا شد. تا صبح چند بار از خواب پریده بود. لباس پوشید و کیفش را برداشت. خودش را در آیینه نگاه کرد. دستی به ابروانش کشید. به اصرار مادرش استکانی چای نوشید و از خانه بیرون رفت. تندتر از همیشه گام برمی‌داشت. شناور شده بود. احساس می‌کرد بر قالیچه‌ی سلیمان نبی دراز کشیده است. به چهار راه سیروس رسید. راهش را به سوی میدان بهارستان کج کرد و در ایستگاه اتوبوس ایستاد. می‌ترسید و خوشحال بود. به میدان بهارستان که رسید، به خانه‌ی سپیده زنگ زد. دیرتر از همیشه گوشی را برداشتند. – سلام. سپیده جان هستن؟ – شما؟ – دوستشم. مریم. – همین الان رفت بیرون. توی مدرسه می‌بینیش. مریم کمی مکث کرد. به این فکر کرد که نمی‌تواند زمان را از دست بدهد. دل به دریا زد. – خواستم ازش خداحافظی کنم و بگم که من دیگه به مدرسه نمی‌آم. دارم می‌رم … بگو… بگو به مامانم خبر بده. – بله؟ الو! الو…! مریم گوشی را گذاشت و کوشید جلوی اشک‌هایش را بگیرد. بغضش ترکید و پرده‌ای از اشک بر چشمانش نشست. اگر شدنی بود، برمی‌گشت و مادرش را می‌بوسید و خداحافظی می‌کرد. چادر رنگ و رو رفته‌اش را به چهره می‌مالید و می‌بویید و فرزندی می‌کرد. برمی‌گشت و مهربانانه از کنار بساط پدرش می‌گذشت و لبخندی می‌زد. با سیخ و سنگ و غلغلی در نمی‌افتاد. بر می‌گشت و حیاط بزرگ را کاخ مرمر می‌پنداشت و قناعت می‌ورزید. اما نمی‌شد. نمی‌توانست. جور در نمی‌آمد! آدرسش را به رانندگان خط میدان بهارستان – جمهوری نشان داد. – آقا کجا باید سوار شم؟ – هان؟ هر جا که شما بخوای خانمی! ابرام لاشخور به زنش گفت:‌«غذا رو بذار گرم بشه. الان پیداش می‌شه». سفره پهن بود و از زمان آمدن مریم ساعتی گذشته بود. پس از دقایقی، ابرام تلویزیون را خاموش کرد. مادر مریم چادرش را پوشید و نگران و شتابان به مدرسه رفت. یک ساعت تاخیر، مسئله‌ی نگران کننده‌ای نبود اما او بد به دل راه داده بود. در هوای نیمه بهاریِ اواخر اردیبهشت ماه تهران، عرق از سر و رویش می‌بارید. نفس نفس زد و چند بار کلید زنگ را فشرد. از پشت در صدای خانم پورجوادی را می‌شنید که به سوی در می‌آید و سر آبدارچی داد می‌زند که چرا در را باز نمی‌کند. با چهره‌ای خشمناک و خسته از کار روزانه در را باز کرد. – لابد امروز هم مریض بود؟ نه! کار شما نیست. من باید با پدرش صحبت کنم. مادر مریم با نگرانی پرسید – مریض شده؟ صبح که راه افتاد حالش خوب بود! پس از چند گفتگوی بی سر و ته که هیچ کدام حرف یکدیگر را نفهمیدند، خانم پورجوادی با پرخاش گفت: « امروز مریم خانمِ شما اصلا به مدرسه نیامده عزیزم»! 🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉🏻 @Dastanvpand 👈🏻💓

🚩#کارمند_عاشق #قسمت_پانزدهم یه ساعت به اخر وقت اداری مونده بود و من در حال مرتب کردن پروندها بودم دادگر- دباغ تا چه حد با کامپیوتر اشنایی؟ – در حد معمولی دادگر- در حد معمولی که راحت می تونی ایدی هر کسی رو هک کنی – خوب این کارچندان مهم و سختی نیست دادگر- ولی هر کسی هم نمی تونه این کارو کنه….مثلا من از دیروز خیلی تلاش کردم وارد اطلاعات مرکزی بشم ولی نشد – چی ؟برای چی اونجا؟ دادگر- خوب برای بایگانی می خواستم – ولی تا جایی که می دونم قسمت بایگانی نیازی به اطلاعات اونجا نداره دادگر- کلشو کمی خاروند………….. راستش یکم حس کنجکاویم هم گل کرده چیزی نگفتم و دوباره با پرونده ها سرگرم شدم دادگر- دباغ می تونی وارد اطلاعات اونجا بشی – اخه برای چی؟ دادگر- گفتم که کنجکاوی …. – تونستن که می تونم راستش رو بخوای یه بار هم خودم ….وای نه هیچی من نمی تونم دادگر- تو چی ؟ یه بار چی؟ – هیچی همین طور از دهنم یه چیزی پرید دادگر- نکنه تو هم یه بار سر زدی؟ – ببین یه وقت به کسی چیزی نگیا انوقت از کار بی کار میشم چشاش برقی زد و با هیجان گفت یعنی الان میتونی بری تو ش؟ به ساعت نگاه کردم نیم ساعتی وقت داشتم – اره می تونم ولی شاید کمی طول بکشه چون اخرین بار کاری کردم که امنیت شبکه رو بالاتر بردن دادگر- یعنی فهمیدن تو هکشون کردی – نه نفهمیدن یعنی اگه اون گیج بازی رو در نمی یورم اصلا هم نمی فهمیدن که کسی وارد اطلاعات شده دادگر- مگه چیکار کردی ؟ تمام اطلاعات سال۸۵ رو اشتباهی پاک کردم دادگر- اوه…….. بعد چی شد – هیچی تا یه مدت سیستما رو قطع کردن و بعد از اون فقط افراد خاص می تونن وارد اطلاعات بشن – هرچند نمی دونم چرا انقدر سخت می گیرن اخه به جز فاکتورای و قیمتا و بازدهی و سود سالنه و از این جور چیزا ،چیز دیگه ای نباید توش باشه -من که سه ساله اینجا کار می کنم از کاراشون سر در نیوردم که نیوردم ….چیه به چی فکر می کنی اقای دادگر؟ دادگر- هیچی بیا ببین می تونی بری ؟ از جاش بلند شد و منم نشستم پشت سیستم … ۲۰ دقیقه ای بود که در حال ور رفتن بودم دادگر- چی شد🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉🏻 @Dastanvpand 👈🏻💓

‍ #بسم_رب_الحسین رمان: #از_نجف_تا_کربلا نویسنده: #رضوان_میم #قسمت_پانزدهم رسیدیم.فقط چند کیلومتر مونده تا گنبد سردار و سقا رو ببینیم. قلبمون تند و تند میزنه.دیگه داریم نزدیک میشیم.دیگه همه جا بوی سیب میده.همه جا.همه جا عطر تو میده حسین جانم! نمی دونم چرا حالمون این جوریه.ولی یک ترسی دارم.یعنی میشه من بمیرم و این چند کیلومتر بمونه؟یعنی میشه من بمیرم و یادم بره چی دیدم توی این راه؟ تنها خواسته ام از خدا این بود که منو تا چندکیلومتر....فقط تا چندکیلو متر زنده نگه داره. دل من عجیب لک زده برای حسین. آخه چهل روزی میگذره که بابام... همه نگاها به روبه رو بود و لحظه شماری می کردن.... توی اون حال و هوای وصال انگار هیچ کس حالیش نبود زیر پنجاه درجه گرما راه میره.رسیدن به حسین چه هوایی داره؟خدایا بگو به من.... این حسین کیست.... یهو دیدم با اون دسته ای که هستیم همه شروع کردن به های های گریه کردن.سرم پایین بود ولی فهمیدم حرم رو دیدن.یک لحظه قفل شدم.چه جوری سرم رو بیارم بالا جلوی ارباب؟من گناهکار روم میشه گنبد و گلدسته حرم پسر فاطمه رو ببینم؟منی که... بگذریم.این راه رو اومدم که به حسین برسم.حٌر هم شرمنده بود... انگار رسم این ارباب اینه که همه شرمندش هستن.چه من گناهکار چه حر سینه چاک... چشمام پر از اشک بود.هنوز سرم پایین بود.دیگه نتونستم خودم رو نگه دارم و سرم و اوردم بالا. آخه دلتنگ بودم.دلم انقدر تنگ حسین شده بود که دیگه راه نفسی برام نمونده بود... آخ بابا جونم.چقدر دلم تنگت بود.آخ بابا جونم چقدر نفس کشیدن بدون تو سخت بود. آخ بابا جونم....آخ بابا....الان می فهمم رقیه از دوری ات چی کشید... بابا... بابا حسینم من رو هم بغل می کنی؟ چهل روز پیش کجا بودی رقیه رو بغل کنی؟منم رقیه ات بابا... ولی الان دیگه اینجا حرمله نیست....تیر سه شعبه نیست.... رقیه ات در امن و امانه... ای کاش... رسیدم کربلا الحمدالله... 🌸 پايان قسمت پانزدهم #از_نجف_تا_کربلا 🌸 امیدوارم لذت برده باشید🌷🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉 @Dastanvpand 👈💓

🍃🌺 #داستان_عشقــولانه_مذهــبی #قسمت_پانزدهم 🍃 ....... +امروز توی دانشگاه که رسوندمت،یکی از همکلاسی هات جلوی من رو گرفت.... بنده دلم پاره شد،،قبض روح شدم و لال،صورتمم مثله لبو قرمز...😱🙊😡 گفتم: +کی آقا جان؟ اسمش چی بود؟🙈 همونجوری که با ناخن به فنجان چای میزد گفت: +یه پسری به اسم امیر احمدی....😕 داشتم میمردم با شنیدن این اسم...😔 خودم رو زدم به اون راه گفتم: +نمی دونم آقاجون...حالا چی شد؟🤔😱 گفت: مثله اینکه بهت علاقه مند شده.... بعد از یک مکث کوتاه شروع کرد به تعریف کردن اتفاقی که توی دانشگاه افتاد: +جلوی ماشین دست بلند کرد که وایسا گفتم شاید مشکلی پیش اومده،وایسادم و شیشه رو دادم پایین رو به پسره گفتم: +بفرمایید؟ سرشو پایبن آورد بهم گفت: +سلام آقای محمدی،از دور دیدم دختر خانمتون از ماشین پیاده شدن منتظر شدم تا دور بزنید بیاین پایین باهاتون صحبت کنم.... گفتم: +بفرمایید داخل ماشین،درخدمتم،شما دختر من رو ار کجا میشناسید؟ دست به پیشونیش کشید عرقش رو پاک کرد گفت: بی ادبی نیست من بشینم کنارتون داخل ماشین؟...😕 +نه، چه بی ادبی، گفتین کار دارین،پس سوار بشید..😌 سوار شد و یه نفس عمیق کشید گفت: +راستش، راستش آقای محمدی +راستش چی آقای...؟ اسمت رو هم نمیدونم... +راسش آقای محمدی، من امیر احمدی هستم، همکلاسی دختر شما... +خُب آقای احمدی؟ بفرمایید زودتر من دیرم شده.... 😏 +آقای محمدی من اومدم تا مثله مرد بگم از دختر شما خوشم اومده و قصدم خیره، اگر اجازه بدید مادرم با همسرتون تماس بگیرن و موضوع رو در میان بزارن.....😞 تا بیام بهش چیزی بگم گفت: +به همین پیرهن عزای امام حسین که تنم کردم قصده بی احترامی ندارم،خانواده هم دارم فقط خواستم قبلش با خوده شما مردونه صحبت کنم....🙄 گفتم: +آلان چی بگم بهتون،یکمم قرمز شده بودم... با ترس گفت: معمولا پدرها سیلی میزنن توی این جور مواقع، من آمادم.... 😞 یه نگاه بهش کردم گفتم : سیلی چرا؟ جرم که نکردی، ین شماره بنده هستش، ساعت شش به بعد به مادرتون بگین تماس بگیرن ببینم جریان چیه؟ شماره رو گرفت و با استرس گفت:+یا علی،سریع پیاده شد رفت....😢 +فاطمه؟ تو خبر داشتی؟🤔🤔 با استرس گفتم : +من؟ نه آقاجان،تازه دارم از شما میشنوم... دلم داشت مثله سیر و سرکه میجوشید... خدایا این چه داستانی شده برای من؟ خدایا هرکی که بهش لطف کردی بهم رسیدن حداقل یک سال طول کشیده...😕 اونوقت من به این زودی؟ توی یک ماه؟..😕 ساعت حدودا ۶:۱۵: گوشی پدرم زنگ خورد....🙈🙈 ...... #ادامه_دارد 🍃🌺🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉 @Dastanvpand 👈💓

🍃🌺 #داستان_عشقولانه_مذهبی #فصل_دوم #قسمت_پانزدهم ....... تا اینکه آقاجان با اخم و عصبانیت جواب داد : +فاطمه،؟چرا اینقدر لفت میدی؟ مشکلی هست بابا؟ 😠 به صفحات پاسپورتم نگاه میکردم و با لحنی مردد جواب دادم: +آقا جان، پاسپورتم رو برداشتم، اما.. اما امیر قبول نمیکنه بخوام پول رو بردارم 😕😞 با کنایه جوابم رو داد : +از کی تاحالا حرف بابات از امیر برات بی ارزش تر شده؟😏 یه حرفی میزنم بگو چشم 😕😒 سرم رو بلند کردم با جدیت گفتم: +هیچکس برای من، مثله آقاجانم نمیشه، حرفه آقاجانمم برای من حجته،ولی چون اخلاق امیر رو هم میدونم نمیتونم پول رو قبول کنم😊 آقاجان از صندلی بلند شد و به سمته من اومدن،از داخل گاوصندوق مقداری پول برداشتن و درب گاوصندوق رو بستن، برگشتن و سره جاشون نشستن،همونجوری که پول رو روی میز میزاشتن جواب دادن : +اشکال نداره، تو نگیر، میدم به خوده امیر، اینجوری توی رو در بایستی میوفته و قبول میکنه، حالا هم کار دارم، به امیر زنگ بزن بگو برای شام بیاد اینجا، درب رو هم پشت سرت ببند😊 بلند شدم و پیشانی آقاجان رو بوسیدم، گفتم ؛ +چشم،مرسی که خودت صحبت میکنی راجع به پول😊 از اتاق خارج شدم و با خوشحالی به اتاق خودم برگشتم، روی میز تحریر،گوشی موبایلم رو دیدم که نوره صفحه اش روشنه،به طرف میز رفتم و گوشی رو نگاه کردم، چهار تماس بی پاسخ، همه تماس ها از طرف امیر بود، گوشی رو برداشتم و خواستم زنگ بزنم دوباره که خوده امیر زنگ زد....😊 سریع و با خوشحالی جواب دادم: +سلام، جونم آقا😊 +سلام،فاطمه کجایی جواب نمیدی؟ خوبی؟ با ذوق گفتم : +شرمنده آقا گلی، داشتم دنبال پاسپورت میگشتم، امیر پیدا کردم پاسپورت رو،تو خوبی؟ بهتری؟ +منم خوبم خداروشکر، فاطمه مدارکی که برات پیامک کردم رو آماده کن،بیام دنبالشون بگیرم بیارم بدم سینا که بره برای ویزا😊 همونجوری که لز کنار پنجره به خیابان نگاه میکردم جواب دادم: +امیر،آقاجان گفته شب حتماً بیای اینجا، شام نخوریا، خانم جون درست میکنه،مدارک رو هم با هم آماده میکنیم 😊 یکم مکث کرد جواب داد : +باشه،پس تا یک ساعت دیگه میام خونه شما...فعلا یا علی😊🌸 از امیر خداحافظی کردم و روی تخت نشستم،به مهر هايی که چند بار قبل به کربلا رفتم و روی صفحات پاسپورتم بود نگاه میکردم، خوش حال بودم خیلی، اذان رو گفته بودن،بلند شدم و وضو گرفتم، نمازم رو که خواندم، از امام حسین تشکر کردم، با اشک گفتم : +واقعا راسته که میگن حسین مادریه😢 ته لوتی گَریِ.. 😢مرسی که زندگیم رو نجات دادین، سایه شما و مادرتون روی سرم باشه آقاجون 😔 حدودا یک ساعت بعد امیر رسید و بعد از احوال پرسی،مشغول صحبت شدن با آقاجان...😊 آقاجان بعد از اینکه راجع به حاله امیر صحبت کرد با لبخند پرسید: +راستی امیرجان شنیدم، میخواین برین کربلا؟ به سلامتی😊 با خوشحالی جواب داد: +بله حاجی، انشاءالله اربعین با فاطمه خانم راهی میشیم با اجازه شما😊 آقاجان با جدیت گفت؛ +فاطمه نمیاد کربلا، يعنی من اجازه نمیدم،..😐😐 تعجب کرده بودیم، من اصلا توقع همچین حرفی رو از آقا جان نداشتم، چیزی نگفتم، فقط نگاه میکردم،😳😳 امیر با تعجب پرسید : +حاجی میشه بپرسم چرا؟ من که قبلا باهاتون صحبت کردم که😕😕 بابا جواب دادن: +الآن هم میتونید برید،ولی اگر شرطه من رو قبول کنید😊 من و امیر به اتفاق پرسیدیم؛ +چه شرطی؟🤔🤔 آقا جان روبه امیر جواب داد: به شرطی میتونی فاطمه رو همراه خودت ببری که هزینه هتل و سفر با من باشه، در غیراین صورت فاطمه بی فاطمه 😊 توی دلم گفتم: +آها، آقاجان برای اینکه امیر پول رو قبول کنه، دارن این شرط رو میزارن😂 ولی اصلا قیافه آقاجان نشان نمیداد که دارن شوخی میکنن 😕 امیر جواب داد: +حاجی، هزینه سفر رو خودم میدم، هتل هم نرفتیم اشکالی نداره، یه جا پیدا میشه برای ما دیگه، یکی از همکلاسی های دانشگاه و خانمش هم همراه ما هستن، پس نمیشه با هزینه شما بریم هتل😊 ممنون از لطفتون، پس فاطمه بیاد؟ آقاجان یکم مکث کردوجواب داد +همین که گفتم، هزینه هتل دوستاتون هم با من، براتون دوتا اتاق میگیرم، نگران نباش😊 حالا تصمیم با خودت یا فاطمه یا تنها دیگه... 😕 معلوم بود امیر سردرگم شده، یکم فکر کرد و به من نگاه کرد، من حرفی نداشتم بزنم، با چشم اشاره کردم که پول رو قبول کنه و سر تکان دادم،😊 امیر بعداز چند لحظه مکث جواب داد: +قبول، اما فقط هزینه هتل، بقیه هزینه ها با خودم 😊 آقاجان لبخند زد و پول رو به امیر داد،😊 چند دقیقه بعد، مشغول شام خوردن شدیم و بعد از شام امیر خداحافظی کرد و رفت✋ ماجراها گذشت تا اینکه زمان پرواز ما به نجف بود😊 قرار بود از نجف تا کربلا پیاده روی داشته باشیم تا برای اربعین کربلا باشیم داخل فرودگاه هر چهار نفره ما یعنی، من و امیر، نرجس و سینا، خوش حال بودیم اولین سفره دو نفری برای سینا و امیر بود😊 سوار هواپیما شدیم و راهی نجف #ادامه 🍃🌺🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــ

✨🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 🌹🍃🌹🍃🌹 🍃🌹 🌹 🆔 💠 #قسمت_پانزدهم داستان جذاب و واقعی ✅🌹 #ترمز_بریده 🌹✅ : فاطمیه دیگه هیچ چیز جلودارم نبود ... شده بودم رئیس شیعه ها و از عمق دلم بهشون می خندیدم ... به کسی اعتماد کرده بودن که قسم خورده بود با دستان خودش سر 346 شیعه رو می بره ... . هر چی به فاطمیه نزدیک تر می شدیم، تصویر کله پاچه عمر بیشتر جلوی چشمم میومد و آتش خشمم داغ تر می شد ... . . بین بچه ها پیچید که امسال سخنران فاطمیه، آیت الله فاطمی نیاست ... خیلی خوشحال بودن ... وقتی میزان ارادت شون رو دیدم تصمیم قاطع گرفتم که باید برم، هم از نزدیک بیینمش و به صحبت هاش گوش کنم ... و هم کامل بشناسمش ... . با بچه ها رفتم و به هر زحمتی که بود توی آبدارخونه حسینیه مشغول شدم ... . سخنرانی شب اول شروع شد ... از سقیفه شروع کرد ... هر لحظه منتظر بودم به خلفا اهانت کنه اما بحث عمیق و منطقی بود ... حتی سر سوزن به کسی اهانت نکرد ... بر اساس کتب شیعه و سنت حرف می زد ... دقیقا خلاف حرف وهابی ها ... . اگر چه نمی تونستم اونها رو قبول کنم اما مغزم پر از تناقض شده بود ... تناقض ها و سوالاتی که ده شب، خواب رو از چشم هام گرفت ... و این آغاز طوفان من بود ... ⬅️ادامه دارد... 🌟🈯️🌟🈯️🌟🈯️🌟🈯️🌟🈯️ 🌿 🌹 🍃🌹 🌹🍃🌹🍃🌹 ✨🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉 @Dastanvpand 👈💓

🚩#رکسانا #قسمت_پانزدهم - خواهش میكنم! فكر كنم شما بهتر از من بلدین بازی كنین! خواهش می كنم بفرمائین! (( تا اینو گفت و مانی معطل نكرد و گفت )) - آی بروی چشم! ((اومد بره جلو كه مچ دستش رو گرفتم! كارگردان كه دید داره اوضاع ناجور میشه با خنده اومد جلو و بهاون پسره گفت )) - عزیزم ایشون یه شوخی كردن كه خستگیمون در بره! شما ناراحت نشو! امّا قبول كن درست حسّ نگرفتی! (( پسره كه خیلی عصبانی بود گفت )) - چیكار كنم؟! باید وقتی صحرا میره خودمو بكشم؟! بعدشم اگه من هنرپیشهم، خودم می دونم باید چیكار كنم! لازم به تذكر شما نیس! شما به كار خودتون برسین! (( اینو كه گفت كارگردان ناراحت شد! یعنی در واقع بد حرفی جلو همه بهش زد! اونم برای اینكه جبرانكنه گفت )) - آقای... این نقش شما آنقدر سادهس كه هركسی می تونه بازیش كنه! میگین نه؟! آهان! (( بعد برای اینكه تلافی حرف اونو كرده باشه بهمانی گفت )) - آقا میشه لطفاً یه لحظه تشریف بیارین؟ (( مانیم دستش رو از تو دست من درآورد و همنجور كه میرفت طرف كارگردان گفت )) - روی جفت تخم چشمام! اومدم! (( تند رفت بغل كارگردان! كارگردان بهش گفت )) - عزیزم این خانم همسر شماس! الآنم قهر كرده و داره میره! شما بُدُو دنبالش و نذاره بره! همین! مانی- یعنی عصر شده و نصفه وانت طالبی مونده! (( اینو كه گفت همه زدن زیر خنده! خود اون هنرپیشه هم خندهش گرفته بود! )) كارگردان- دیالوگتم اینه! (( صحرا! صحرا! نرو! صبر كن! )) همین! مانی- شمت خیالتون راحت راحت باشه! اگه این صحرا خانم تونست سوار ماشین بشه من این ماشینم رو كادو میدم بهشما! (( اینو گفت و راه افتاد طرف اون خونه و در رو واكرد و رفت تو. ترمهم همونجور كه می خندید رفت طرف خونه و اونم رفت تو و كارگردان پشت یه بلندگو دستی داد زد و گفت )) - حركت! (( تا اینو گفت، ترمه عصبانی از خونه اومد بیرون و رفت طرف ماشین كه از پشتش مانی تند اومد بیرون و یه بار مخصوصاً خودشو زد زمین كه یعنی پاش لیز خورده و بعدش تند از جاش بلند شد و از همونجا داد زد و گفت )) - صحرا! صحرا جون! گُه خوردم! غلط كردم! نرو! (( بعد همونجور كه شَل میزد و میاومد جلو، با دستاشم میزد تو سر خودش و میگفت )) - دیگه ظرفا رو به موقع میشورم! جاروبرقیم بهموقع میكشم! خاك تو سرم کنن! چیکار کنم که اتو درست بلد نیستم بزنم! قول میدم اونم یاد بگیرم! (( مَردم زدن زیر خنده! همچین می خندیدن که صدا به صدا نمیرسید! همنجور که میزد تو سرش، رسید به صحرا! ترمه که همونجا جلوی ماشین نشسته بود رو زمین و فقط می خندید! تا مانی رسید بهش و گفت )) - آخه عزیزم وقتی شوهر آدم نیم ساعت ظرفا رو دیر شست که قهر نمیکنه این وقت شبی بذاره بره تو خیابون! پاشو! پاشو بریم خونه بچهها غصه می خوردن! پاشو زشته جلو همسایهها! (( بعد یه نگاهی بهترمه که همونجا نشسته بود کرد و برگشت طرف کارگردان و گفت )) - آقای کارگردان خیالتون راحت باشه! صحرا خانم فعلاً غش کرده و فکر نکنم بتونه جایی بره! ((یه مرتبه مردم شروع کردن براش دست زدن! برگشت و بههم تعظیم کرد و کارگردان که داشت اشک چشماشو پاک میکرد اومد جلو و گفت)) - عالی بود! این همه دیالوگ رو از کجا آوردی! (( بعد با مانی دست داد و رفت طرف اون هنرپیشههه که همونجا واستاده بود و داشت بهمانی نگاه میکرد و گفت)) - دیدید آقای...! نقش بسیار سادهس! (( تا اینو گفت پسره به حالت قهر گذاشت و رفت که مانی گفت )) - ای دلِ غافل! هنرپیشهتون قهر کرد! (( کارگردان اومد طرف مانی و گفت )) - ولش کن! اینم فکر کرده تامکروزه! چهار تا فیلم بازی نکرده نمیشه باهاش حرف زد! خیلی افاده داره! (( تو همین موقع ترمه از جاش بلند شد و یه خانمی اومد جلو و با یهدستمال کاغذی آروم چشماشو که از اشک خیس شده بود پاک کرد و تا خواست مثلاً گریمش کنه که کارگردان گفت )) - لازم نیس خانم! برای امشب کافیه! (( بعد بهدستیارش گفت )) - بگین جمع کنن! مانی- انگار برنامهتونو حسابی بهم زدیم! کارگردان- نه! قبل از اینکه شما بیاین بهم خورده بود! اصلاً از اوّلش نمی خواست امشب بیاد سر فیلمبرداری! حالات خودتچی؟! مانی- منکه از اوّلش سر فیلمبرداری بودم! اونا نمیذاشتن بیام جلو! (( کارگردان دوباره خندید و گفت )) - اگه احیاناً دلت خواست بازی کنی یه سری بهمن بزن! (( بعد کارتش رو داد بهمانی و ازمون خداحافظی کرد و رفت.)) مانی- بازیم خوب بود هامون! - خجالت نمیکشی؟! تموم برنامهشونو بهم زدی! مانی- آخه پسره همچین صحرا رو صدا میزد که انگار آشغالیِ محلشونو داره صدا میکنه که بیاد کیسه زباله ببره! ترمه- زهرمار! مانی- دارم صحرا رو میگم! حالا چیکار میکنی؟ ماشین داری؟ ترمه- نه! مانی- پس بیا بریم! ترمه- صبر کن لباسمو عوض کنم! مانی- بُدو پس! ادامه دارد... 🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉🏻 @Dastanvpand 👈🏻💓

🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂 #رمان_فصل_آخر #قسمت_پانزدهم (امیر) با کسری از در درمانگاه بیرون اومدیمو رفتیم تو ماشین من نشستیم به محض اینکه در ماشینو بست سمت من چرخیدوگفت: بفرما آقا امیر اینم از حرفای دکتر، داداشه من فکر خودت نیستی فکر من باش که لباس مشکی بهم نمیاد. خندیدموگفتم: ببین کسری من تا بله رو نگیرم، عروسی نکنم، بچه دار نشم، بچمو با عشق بزرگ نکنم، بعد نوه دار نشم، نوه هامو با عشق بیشتری بزرگ نکنم، یکی دوبارم عمل بازوبسته قلب انجام ندم آخرشم قلب مصنوعی نزارم بعدم.دست به دامن عصا وعینکو سمعک نشم نمی‌میرم! کسری که چشاش گرد شده بود گفت: وا بده بابا چه خبره؟؟ کلاغ با 300 سال عمرشم انقد از زندگی توقع نداره. هردوخندیدیم وراه افتادم، تو راه همه حواسم پرته شیده بود چند روزی بود که سرحال‌تر از همیشه می‌دیدمش خوشحالیو خندش خوشحالم می‌کرد ولی ته دلم خوش بین نبودم همش فکر می‌کردم نکنه خواستگاری چیزی داره که اونم تاییدش کرده و حالا خوشحاله همین فکرا تو این چند روز چن باری قلب مریضمو مریض‌تر کرده بود، امروز به اصرار کسری اومدیم درمانگاه تا یه نوار قلب بگیریمو خیالمون راحت‌تر بشه اما دکتر بازم تاکید کرد که از هیجانو استرس دوری کنم. کسری بیشتر از خودم نگرانمه بهترین.دوستمه از دبیرستان با هم بودیم ولی تو دانشگاه باهام نیست یعنی کسری کلاً دانشگاه نمی‌ره مثل باباش چسبیده به کسبوکار اون ازعشقم به شیده خبر داره چند باری‌ام شیده رو از دور بهش نشون دادم. برخلاف بقیه دوستام هیچوقت نخواسته منو نصیحت کنه و بگه بیخیال شیده شواتفاقا خیلی هم تشویقم میکنه که جسورتر باشم سر همین اخلاقاش خیلی دوسش دارم. کل راهو سکوت کرده بودیم با این که هردو از هم پر حرف ترو شلوغ‌تر بودیم امروزهیچکدوم دلودماغ شکستن این سکوتو نداشتیم. کسری رو رسوندم جلو باشگاهی که هر روز می‌رفت خودمم رفتم خونه، خونه خیلی خلوتو ساکت بود رفتم سر یخچال وقتی یخچال پرو دیدم فهمیدم بازم سارا اینجا بوده و برام خرید کرده سارا خواهر بزرگترمه که 2 ساله ازدواج کرده این روزا که مامانوبابا خونه نیستنوبرای زیارت به مکه رفتن سارا هروز میومد اتاقمو مرتب می‌کرد برام، غذادرست میکردو گاهی‌ام خرید می‌کرد یه سیب برداشتمورفتم تو اتاقم، کامپیوترو روشن کردم یه عکس دو نفره از خودمو سارا تصویر زمینم بود، اول رو درایو ای بعدهم فولدر دانشگاه کلیک کردم، یه پوشه پر از عکسای دانشگاه، عکسای دسته جمعی از بچه‌های کلاس که موقع اردو انجام پروژه ومراسمای خاص گرفته بودیم تو همه‌ی این عکسا تصویرم رو خنده‌های شیده زوم می‌شد همون خنده‌هایی که تموم دنیام بود... @dastanvpand ادامه دارد....... #نویسنده_شیدا_اکبریان 🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸