یکی از شیعیان به امام رضا علیه السلام عرض کرد: شما چگونه جرأت کردید که بعد از پدرتان، امامت خود را آشکار کنید با این که از شمشیر هارون خون می‌چکد؟ حضرت فرمودند: «همان گونه که پیامبر(ص) در برابر ابوجهل ایستادگی و مقاومت کرد.» https://eitaa.com/dastan7

محسن قرائتی قرآن در سه آیه، سه لقب برای خود بیان کرده است: قرآن عظیم، قرآن کریم، و قرآن مجید. وقتی می‌فرماید قرآن عظیم، یعنی تو هم آن را تعظیم کن. وقتی می‌فرماید قرآن کریم، یعنی تو هم آن را تکریم کن. وقتی می‌فرماید قرآن مجید، یعنی تو هم آن را تمجید کن. عظیم یعنی تعظیم تو، کریم یعنی تکریم تو، و مجید یعنی تمجید تو. نباید قرآن را در جایی قرار داد که زیر پا باشد. قرآن را بر بلندی می‌گذارند، روی رحل قرار می‌دهند. آیه «مرفوعة مطهرة» اشاره به این دارد که قرآن باید در جایگاه بلند و پاک قرار گیرد. «یرفع» یعنی بالا بردن، همان‌طور که درباره حضرت ابراهیم فرمود: «وإذ یرفع إبراهیم القواعد». پس قرآن را نباید در جایی گذاشت که پا به سمت آن دراز شود. قرآن جایگاهی رفیع دارد، آن را باید بالا سر گذاشت، نه در کیسه‌ای در پایین، بلکه بر روی جایگاهی بلند. https://eitaa.com/dastan7

منذر بن جارود از یاران امیرالمؤمنین بود و قبیله‌اش از محبان اهل‌بیت به شمار می‌رفت. اما او از بیت‌المال سوءاستفاده می‌کرد؛ اموال عمومی را صرف خویشاوندانش می‌کرد، برای بستگانش موقعیت‌های دولتی فراهم می‌ساخت و حتی در مزایده‌ها و مناقصه‌های دولتی، فرصت‌ها را به نفع نزدیکانش رقم می‌زد. وقتی این خبر به امیرالمؤمنین رسید، حضرت در نامه‌ای به او نوشت: «تو نه از شتر عاقل‌تری، نه شایسته بستن نعلین من هستی!» سپس اموال غصب‌شده را بازپس گرفت و او را به زندان انداخت. اما این پایان ماجرا نبود. برخی از افراد که خود را انقلابی می‌دانستند، به حضرت نامه نوشتند و اعتراض کردند: «با این کارت ما را دشمن‌شاد کردی!» برخی تبلیغ کردند که این اقدام باعث شده عشیره‌های مختلف از جنگ در رکاب امام علی خودداری کنند. فشار رسانه‌ای چنان شدید شد که امیرالمؤمنین مجبور شد منذر بن جارود را آزاد کند. بعد از آزادی، او گستاخ‌تر شد و حتی ادعا کرد: «کسی نمی‌تواند با من برخورد کند، علی هم نتوانست مرا در زندان نگه دارد!» رسانه‌ها فشار را افزایش دادند و در حالی که امیرالمؤمنین درگیر جنگ داخلی بود و نگران امنیت مردم، تخریب‌ها علیه او ادامه یافت. https://eitaa.com/dastan7

مسلم (شهید مسلم خیزاب) علاقه زیادی به قرآن داشت و هر شب پس از نماز عشاء سوره واقعه را تلاوت می‌کرد و پس از نماز صبح، زیارت عاشورا و سوره حشر را می‌خواند. همچنین پس از هر نماز، آیت‌الکرسی، تسبیحات حضرت زهرا، سه بار سوره توحید، صلوات و آیات ۲ و ۳ سوره طلاق را حتما تلاوت می‌کرد. تأکید ویژه‌ای به نماز شب داشت و اگر نماز شبش قضا می‌شد، می‌گفت: «شاید در روز گناهی مرتکب شده‌ام که برای نماز شب بیدار نشدم.» به نقل از همسر بزرگوار شهید. https://eitaa.com/dastan7

رهبر انقلاب: یک افسر عالی رتبه حزب اللهی نزد من آمد و از بس مقدس مآب بود با دمپایی پیش من حاضر شد! به او گفتم اگر بعد از این تو را این طوری دیدم، راهت نمی دهم؛ برو دفعه دیگر که آمد دیدم، پوتین مرتبی به پا کرده است! بعضی ها حزب اللهی گری را با شل و ول بودن و بی نظمی اشتباه میگیرند؛ رئیس حزب اللهی های تاریخ امیرالمؤمنین (ع) میفرماید: «و نظم امر کم؛ نظم چیست؟ همان آیینی است که از هر کسی خواسته اند. باید آن نظم را رعایت کنید.» 11/9/1370 https://eitaa.com/dastan7

علت زود رسیدن من این است بارها شاهد بودم که آقای بهشتی، با وجود اهمیت زیادی که برای اوقاتشان قائل بودند، گاهی نیم ساعت زودتر از دیگران به محل قرار یا جلسه می‌رسیدند و مشغول کارهای خود می‌شدند. وقتی علت را می‌پرسیدم، می‌فرمودند: «این وقت اضافه برای آن است که من در مسیر، هنگام آمدن با ماشین، حتی زمانی را برای پنچری یا خرابی احتمالی ماشین در نظر می‌گیرم تا در صورت وقوع چنین اتفاقی، به‌موقع به وعده‌ام برسم. لذا چون معمولاً اتفاقی نمی‌افتد، زودتر به جلسه می‌رسم و از این فرصت برای انجام کارهایم استفاده می‌کنم.» حسین رثایی https://eitaa.com/dastan7

موقع جلسه، سرِ ساعت در را می‌بست. اگر کسی حتی ۱۰ دقیقه دیر می‌آمد، راهش نمی‌داد و می‌گفت: «همان پشت در بایست.» بعد از جلسه هم با تندی به او می‌گفت: «وقتی در جلسه ۱۰ دقیقه دیر می‌آیی، لابد در عملیات هم می‌خواهی به دشمن بگویی ۱۰ دقیقه صبر کن، بروم آماده شوم و بعد بجنگیم! این که نمی‌شود! نیروها زیر دستت امانت‌اند، این‌طور از آن‌ها مراقبت می‌کنی؟» یادگاران ۶، کتاب شهید کاوه، صفحه ۳۲ https://eitaa.com/dastan7