#ناکارآمدی_دین #ناكارآمدي دين در مديريت زندگي جمعي، سبب عدم قدرت دين براي بقاء در عرصة تقابل نظريات و استراتژي هاي جدي زندگي خواهد شد و خرد جمعي بشر از توجه به پيام خداوند و طرح‌وبرنامة او سرباز خواهد زد. پي‌آمد چنين نتيجه‌اي يا #حذف_دين از زندگي است يا گرايش آن به خلوت‌هاي دروني برخي ميانسالان و سالمندان براي عقده‌گشايي رواني. چنين نتيجه‌اي عكس‌العمل و حساسيتِ ضرورت‌ساز را در كساني برمي‌انگيزاند كه قصد دارند براساس #نظرخداوند زندگي كنند نه طبق #نظريات_بشري؛ كساني كه صحت گزاره‌هاي زير را باور دارند: 1.عمر يكبار مصرف است و تكرارپذير نيست. 2.تشخيص و عملكرد بشر(چه فردي و چه جمعي) محدود و خطا‌پذير است. 3.پس از مرگ زندگي ابدي وجود دارد و بقاء روح ابدي است. 4.زندگي ابدي براساس محتويات دروني هر فرد شكل مي‌گيرد.(قرار گرفتن در گستردگي و آسايش يا محدوديت و رنج، تابع محتويات دروني است.) 5.شيوة زندگي در دنيا به محتويات دروني انسان شكل مي‌دهد. 6.اهميّت مُحتَمَل، ارزش احتمال را بالا مي‌برد. 7.ميزان بقاء اثرِ موضوع، در تعيين اهميت مُحتمل تاثير معني‌دار دارد. ضرورت اين بحث براي كساني مطرح است كه نمي‌خواهند عمر خود را در #آزمون و #خطاها سپري كنند و به‌دنبال ديدگاه و برنامه‌اي بدون خطا و محيط بر كل هستي مي‌گردند. اين‌ افراد براي رفع ادعاي ناكارآمديِ دين، بايد كارآمدي آن را محسوس و ملموس كنند. لذا اين سوال پيش مي‌آيد كه: آيا #راهبردي براي فعال كردنِ #كارآمدي_دين در زندگي امروز و فردا وجود دارد؟ شرح مفصل و طبقه بندی با محورهای بحث را میتوانید در #نگرش_سیستمی_به_دین دنبال کنید 🔸کانال دستیار محقق @dastyaar