✍ برای رسیدن به طهارت باطنی باید حب نفس که یکی از بزرگترین مزاحم ها است برداشته شود. و برای برداشتن این مزاحم باید آن را بشناسیم تا بدانیم از کجا باید شروع کرد. نفس برای شکوفا کردن استعدادها و قوایی که خداوند عز وجل در او قرار داده است یا به تعبیر دیگری برای رسیدن به کمالات لائقه‌ی خودش نیاز به یک سری سبب عمده دارد و آن سبب عمده گذشتن از منزل دنیا است یعنی خداوند متعال این طور مقرر فرموده که هیچ انسانی نیست که به کمال برسد و از منزل دنیا نگذرد. پس برای رسیدن به کمالات لائقه باید از منزل دنیا عبور کنیم و جالب است که باید با موت این منزل از ما گرفته شود و اگر با موت این منزل از ما گرفته نشود باز آن وصول وظهور برای ما نیست. الذی خلق الموت و الحیوه او هم حیات را خلق کرده و هم حیات را ! پس موت یک امر عدمی نیست. بلکه یک امر وجودی است که قابل خلق است. خداوند می فرماید خلق الموت. ما تصوری که از موت داریم امر عدمی است. ولی موت یک امر وجودی است که قابلیت خلق دارد وباید باشد و لازمه ی گذر ماست. ما برای رسیدن به کمالات لائقه باید از منزل دنیا عبور کنیم و در منزل دنیا نیاز به اسباب و قوا و وسائل داریم که باید در این دنیا از آنها بهره ببریم . 📚 استاد سعادتفر #پنجشنبه #طهارت #جلسه_44 @davat_namaz

اگر آن قوایی را که در منزل دنیا به آنها نیاز داریم به صورت کلی تقسیم بندی کنیم. یک بخشی از آن ها را اصطلاحا می گویند: نفس نباتی . یعنی ما برای تغذیه رشدمون یک شانیای شئونات نفس ماست. مثلا : این تغذیه ی ما اسبابی می خواهد. اولین سبب ایجاد میل و کشش است. تا میل نداشته باشید به سمت غذا نمی روید. پس خدا اول میل را قرا بدهد بعد اسبابی برای رسیدنش. یک سبب دیگری از اسباب که ما نیاز داریم ادراکات ماست. ادراکات دو قسم می شوند: ١) ادراکاتی که با اسباب ظاهری درک می شوند. {حواس ظاهری، وهم، خیال، اراده( قوه ی شهونیه و غضبیه ) } ٢) ادراکاتی که اصلا احتیاجی به اسباب ظاهری ندارند. {عقل نظری و عقل عملی} ادراکاتی که با اسباب ظاهری درک می شوند : مثل :حواس ظاهری شما باید چشم داشته باشید تا ببنید. گوش داشته باشید تا بشنوید. ذائقه را داشته باشید. لمس را داشته باشید . شامه را دشته باشید . دست جزو اسباب ظاهری ادراکی است. اینها لازمه ی زندگی است. اگر قدرت سامعه را نداشته باشیم و این مطالب را نشنویم یا نبینیم بهشون هم نمی رسیم. اگر انبیای عظام می خواهند یزکیهم و یعلمهم الکتاب باشند، تعلیم اولیه با این شنیدن و دیدن است. اینها قوایی هستند که ما در ادراکاتمون لازمشون داریم و باید هم باشند . و بعضی از ادراکات هستند که با این اسباب ظاهری صورت نمی گیرد و با قوه ی وهم و خیال است. یا آن بخش تحریک اراده ی ما کارها و حرکاتی که با اراده انجام می دهیم. این حرکات ارادی به دو بخش می شوند. گاهی حرکت ما برای جلب منفعت است‌، می‌خواهیم نفعی را ببریم. گاهی حرکت ما برای دفع یک ضرر است. می‌فرمایند حرکات ارادی نفس که برای جلب منفعت‌ها است اسمش را می گذارند قوه ی شهویه. آن حرکات ارادی که برای دفع ضرر است اسمش را می گذارند قوه ی شهویه . ادراکاتی که اصلا احتیاجی به اسباب ظاهری ندارند. این قوه ی ادراکی که اصلا احتیاجی به اسباب ظاهری ندارد نه چشم نه گوش نه دست نه قوه ی وهم و…. اینها را هیچ کدام نمی خواهد از آن تعبیر می کنیم به نفس ناطقه یا همان قوه ی عقل، عقل نظری و عقل عملی. قوه ی ناطقه نیازی به این اسباب ندارد و خودش می فهمد و درک می کند. و ما این قوا را لازم داریم. چون ما برای رسیدن به کمالات لائقه باید از منزل دنیا عبور کنیم و در منزل دنیا نیاز به اسباب و قوا و وسایل داریم تا در این دنیا از آنها بهره ببریم . 📚 استاد سعادتفر #پنجشنبه #طهارت #جلسه_44 @davat_namaz

هفته‌ی قبل گفته شد: نفس مطمئنه است زمانی که تحت الامر است. نفس لوامه است زمانی که نفس در موضع دفاع از خود است و اما اگر این نفس نه نفس مطمئنه است که تحت امر است و نه در موضع دفاع است، بلکه ناکسو رئوسهم است. این سر پایین افتاده است. می گوییم نفس اماره حب نفس دو بخش می شود: یک بخش باید باشد. خوب هم هست. چشم را برای دیدن آیات می خواهید. این گوش را برای شنیدن مواعظ می‌خواهید. غذا خوردن را برای این می‌خواهید که بگویید: خدایا اینها را برای خدمت تو می خواهم. این بدن احتیاج به خوردن، استراحت، خواب دارد. این بدن را دوست دارید، این چشم را دوست دارید. اصلا خدای متعال حفظ این را به عهده ی ما گذاشته است وحفظ بدن واجب است. و حتی ضرر زدن به نفس حرام است، گناه کبیره است. اما اینها را برای خودشون نمی‌خواهیم. اما یک حب نفسی است که مزاحم است. اگر من این قوای نفسم را، جنود و لشگر نفس را (چشمم، گوشم، زبان،... وهم، خیال،...) را برای خودشان بخواهم می شود حب نفس مذموم (نفس اماره). این حب نفس مذموم که گفته شد برای تطهیر باطن شناختش لازم است از اینجا خودش را نشان می دهد. اگر من این قوا را را برای اغراض مادی خواستم و این می شود دشمن‌ترین و مزاحم‌ترین بر سر راه ما. اما اگر شما این قوا را با این دید نگاه کردید که اینها یکی از قوا و اسبابی که من برای عبور از منزل دنیا لازم دارم. دیگر اینجا تن پروری نیست. آنچه برای خودشون هست دیگر نیست. آنچه حرام است کنار می رود. چون من اینها را برای خودشون نخواسته‌ام، برای عبور از منزل خواسته‌ام و این دیگر مذموم نیست. بلکه لازمه ی این رسیدن به کمال من هم خواهد بود. پس حب نفس مذموم همان است که گفتیم. قرآن هم می‌فرماید: یوم تری المجرمون ناکسوا رئوسهم. مجرمین در قیامت سرهایشان را پایین انداخته اند. گفتیم وقتی انسان به بعد مادی اینها که اسفل السافلین است توجه کرد انگار سرش را پایین انداخته و بعد در قیامت هم که محشور می شوند اینجوری محشور می شوند، ناکسوا رئوسهم. 📚 استاد سعادتفر #پنجشنبه #طهارت #جلسه_44 @davat_namaz

و عمده‌ی گرفتاری‌های ما همین جا است. این بدن را برای عبادت نمی‌خواهیم و برای همین تا می‌بینیم یک عبادتی با خوابمان مزاحم است، رهایش می کنیم. یک مقداری نیاز به ریاضت جسمانی دارد، نه اینکه ضرر بزند. آن را خدای متعال نخواسته است. روزه‌ای که برای بردن ضرر دارد گرفتنش حرام است. اما گاهی می بینید فقط صرف یک تنبلی و تن پروری است. این جا یعنی حب نفس. خواب لازم است ولی خوابی که آمد و مزاحم شد، از باب حب نفس است. ورزش گاهی از باب حب نفس است. گاهی کارها باب حب نفس دارند چون نگاه ما به سمت پایین است. یک نکته‌ی جالب که دلیلی است برای اینکه روح ما نه جسم است و نه جسمانی! هرچه انسان بیشتر به قوای بدنی برسد و بیشتر توجه کند این قوا بیشتر می شوند. اما می بینید همزمان با توجه به آنها، قوه‌ی روح شما ضعیف می شود. پس معلوم می شود اینها از یک جنس نیستند! اگر اینها همراه بودند، هم سنخ بودند، از یک ریشه بودند باید با تقویت قوای مادی روح ما هم تقویت بشود . اما می‌بینیم اینجور نیست و هر چه به سمت بعد جسمانی فرو برویم، روح ضعیف تر می‌شود. پس روح از سمت مادیات نیست و فقط از اینها به عنوان یک وسیله‌ای می‌خواهد استفاده کند. مثلا: اگر پر خوری بکنید توفیق نافله‌ی شب کم شود. یا توفیق حضور با پر خوری نداشته باشید. و در ماه مبارک می بینید با روزه گرفتن معنویتتان بیشتر می شود. توصیه‌هایی که در روایات داریم برای خوردن و خوابیدن در حد ضرورت است. در بحث تغذیه به دو وعده‌ی غذا توصیه شده: صبح و شام. در حدی که بدن ضرورت دارد و با توصیه‌ای از امام صادق علیه السلام که دو سوم معده‌اش را خالی نگه بدارد. روح ما به هر انداه‌ای که از لذایذ جسمانی برخوردار می شویم یک تاثیر منفی در آن ایجاد می شود. حتی از نسبت مباح، حرام که جای خودش را دارد! بنابراین: این قوایی که خدا به ما داده است، برای عبور از منزل دنیا ضرورت دارد. ولی اگر سر پایین انداخته شد و ما بالا را ندیدیم کمالات را ندیدیم و تحت نفس مطمئنه قرار نگرفتیم به خودشان توجه کردیم و خواسته هایشان را هرچه خواستند انجام دادیم می شود حب نفس و حب نفس مزاحم سر راه ما برای وصول الی الله. 📚 استاد سعادتفر #پنجشنبه #طهارت #جلسه_44 @davat_namaz