#ولادت_حضرت_عبدالعظيم_الحسنی_ع مدح علی، مدح نبی، مدح رَب احمد و محمود و محمد به لب حمد سزاوار خدای جلی است مکتب ما مکتب آل علی است شکرِ خدا، با همۀ کاستی مادرِ ما، حضرت زهراستی دانی از این شکر، چه منظورِ ماست صحبتِ نسلِ حسنِ مجتباست اُشهِدُ بِالله خدایی شدیم در دلِ ری، کرب و بلایی شدیم لطف الهی،علَنی میشود باز دیارم حسنی میشود نورِ مدینه چو به ری می‌رسد تشنه لبان را همه، مِی می‌رسد مژده که احسانِ قدیم آمده سَیدُنا عبدالعظیم آمده ای جلواتی ز امامِ حسن نام تو پیوسته بنامِ حسن «یادِ تو تسبیح و مناجات ما» ذکر و سلام و صلواتِ خدا ای به امامانِ هدی همزبان پنج امامند ترا همزمان هم حسنی هستی و هم جعفری حیدری و موسوی و عسگری حاصلِ زهرایی و ، سه بوالحسن نشر دهد نام تو حبُ الحسن ای بفدای تو که در عالمین ثبت شدی، مظهرِ حبُ الحسین کیستی ای حضرتِ عبدالعظیم سبط حسن، زادۀ اِبن الکریم ای وَجناتِ تو به مسلم شبیه مَنصب تو چیست؟ ولیِ فقیه بسکه تو ترویج دهی بذل را زنده کنی نسلِ ابالفضل را جلب شد از بسکه بتو اعتماد بر تو دعا کرد امامِ جواد با علَمِ فقه که داری بدست بر سرِ دوشَت علَمِ هادی است کیست چو تو ، نایبِ چندین امام بر تو فرستند اَئمه سلام هست علمداریِ تو بی نظیر ناب شدی ناشرِ یَوم الغدیر با تو چرا دشمنِ حق دشمن است؟ نَقلِ احادیثِ تو بس مُتقن است در همه جا یارِ ولایت توئی اسوۀ ابرازِ برائت توئی این تویی الحق پدر مؤمنین محضرِ معصوم کنی، عَرضِ دین حضرت هادی که ترا حق شمرد مُعتقداتَت همگی مُهر خورد دشمن از این شیوۀ تو مات ماند تا به ابد بر تو مباهات ماند خصم تُرا یکسره آزار کرد تا که به تبعید، گرفتار کرد گاه شدی دربدرِ سامرا گاه شدی خونجگرِ کربلا چونکه تو آواره شدی از وطن پس طلبیدَت به حرم، بی کفن از خُلَفا، هر چه ستم دیده ای بر پسرفاطمه گِرییده ای دیده ای آنروز تو تخریب را روضۀ گودال و سَراشیب را ریخت چو آوارِ حرم بر سرت خاکِ حرم ریخت روی پیکرت ریخت به جسم تو اگر چه هَوار هجمه نکردند ترا دَه سوار نیزه به اطراف دهانت نخورد هیچکس انگشتِ تو غارت نبرد پیش تو بر نیزه نرفته سری پاره نشد از حرمَت معجری زیورِ ناموس تو غارت نرفت پیش تو خواهر به اسارت نرفت گر چه به ری، مثل اسیر آمدی سَیدَنا، حیف که دیر آمدی سلطنتِ مُلک ری اَرزان نبود حقِّ حسین بن علی، آن نبود زیرِ سُمِ اسب لِهَش کرده اند هر چه نِمیشد، سرش آورده اند گرگ صفت ها به تهاجم شدند وای که اعضای تنش گم شدند بر دلت این داغ چو تأثیر کرد روضۀ ارباب ترا پیر کرد تا که تو بیمار شدی زین جفا کرد سفارش به دو تن مصطفی قبر ترا داد نشان، حضرتش کرد مزار تو عیان، حضرتش بود چو اِستادگی اَت، مثلِ کوه بعدِ تو، تشییعِ تو شد با شکوه تربتِ ارباب که خِشتِ تو شد مرکزِ ری، باغ و بهشت تو شد مُضجَعِ تو نورٌ عَلی نور شد کرب و بلای دگری جور شد گفت امامم، حرمت کربلاست زائرِ تو زائرِ خون خداست از حرم روح خدا تا به ری جلوۀ بین الحرمین است وِی رهبرمان خواند ولی نعمتت قبلۀ تهران، حرم حضرتت هر شب جمعه که شبِ نورهاست نیمۀ شب، جلوۀ منصورهاست نالۀ العفو و نوای کمیل خیلِ ملَک بر حرمت کرده میل ای به حسین بن علی مبتلا این دلِ ما را برسان کربلا #ولادت_حضرت_عبدالعظيم_الحسنی_ع @deabel

#ولادت_حضرت_عبدالعظيم_الحسنی_ع مدح علی، مدح نبی، مدح رَب احمد و محمود و محمد به لب حمد سزاوار خدای جلی است مکتب ما مکتب آل علی است شکرِ خدا، با همۀ کاستی مادرِ ما، حضرت زهراستی دانی از این شکر، چه منظورِ ماست صحبتِ نسلِ حسنِ مجتباست اُشهِدُ بِالله خدایی شدیم در دلِ ری، کرب و بلایی شدیم لطف الهی،علَنی میشود باز دیارم حسنی میشود نورِ مدینه چو به ری می‌رسد تشنه لبان را همه، مِی می‌رسد مژده که احسانِ قدیم آمده سَیدُنا عبدالعظیم آمده ای جلواتی ز امامِ حسن نام تو پیوسته بنامِ حسن «یادِ تو تسبیح و مناجات ما» ذکر و سلام و صلواتِ خدا ای به امامانِ هدی همزبان پنج امامند ترا همزمان هم حسنی هستی و هم جعفری حیدری و موسوی و عسگری حاصلِ زهرایی و ، سه بوالحسن نشر دهد نام تو حبُ الحسن ای بفدای تو که در عالمین ثبت شدی، مظهرِ حبُ الحسین کیستی ای حضرتِ عبدالعظیم سبط حسن، زادۀ اِبن الکریم ای وَجناتِ تو به مسلم شبیه مَنصب تو چیست؟ ولیِ فقیه بسکه تو ترویج دهی بذل را زنده کنی نسلِ ابالفضل را جلب شد از بسکه بتو اعتماد بر تو دعا کرد امامِ جواد با علَمِ فقه که داری بدست بر سرِ دوشَت علَمِ هادی است کیست چو تو ، نایبِ چندین امام بر تو فرستند اَئمه سلام هست علمداریِ تو بی نظیر ناب شدی ناشرِ یَوم الغدیر با تو چرا دشمنِ حق دشمن است؟ نَقلِ احادیثِ تو بس مُتقن است در همه جا یارِ ولایت توئی اسوۀ ابرازِ برائت توئی این تویی الحق پدر مؤمنین محضرِ معصوم کنی، عَرضِ دین حضرت هادی که ترا حق شمرد مُعتقداتَت همگی مُهر خورد دشمن از این شیوۀ تو مات ماند تا به ابد بر تو مباهات ماند خصم تُرا یکسره آزار کرد تا که به تبعید، گرفتار کرد گاه شدی دربدرِ سامرا گاه شدی خونجگرِ کربلا چونکه تو آواره شدی از وطن پس طلبیدَت به حرم، بی کفن از خُلَفا، هر چه ستم دیده ای بر پسرفاطمه گِرییده ای دیده ای آنروز تو تخریب را روضۀ گودال و سَراشیب را ریخت چو آوارِ حرم بر سرت خاکِ حرم ریخت روی پیکرت ریخت به جسم تو اگر چه هَوار هجمه نکردند ترا دَه سوار نیزه به اطراف دهانت نخورد هیچکس انگشتِ تو غارت نبرد پیش تو بر نیزه نرفته سری پاره نشد از حرمَت معجری زیورِ ناموس تو غارت نرفت پیش تو خواهر به اسارت نرفت گر چه به ری، مثل اسیر آمدی سَیدَنا، حیف که دیر آمدی سلطنتِ مُلک ری اَرزان نبود حقِّ حسین بن علی، آن نبود زیرِ سُمِ اسب لِهَش کرده اند هر چه نِمیشد، سرش آورده اند گرگ صفت ها به تهاجم شدند وای که اعضای تنش گم شدند بر دلت این داغ چو تأثیر کرد روضۀ ارباب ترا پیر کرد تا که تو بیمار شدی زین جفا کرد سفارش به دو تن مصطفی قبر ترا داد نشان، حضرتش کرد مزار تو عیان، حضرتش بود چو اِستادگی اَت، مثلِ کوه بعدِ تو، تشییعِ تو شد با شکوه تربتِ ارباب که خِشتِ تو شد مرکزِ ری، باغ و بهشت تو شد مُضجَعِ تو نورٌ عَلی نور شد کرب و بلای دگری جور شد گفت امامم، حرمت کربلاست زائرِ تو زائرِ خون خداست از حرم روح خدا تا به ری جلوۀ بین الحرمین است وِی رهبرمان خواند ولی نعمتت قبلۀ تهران، حرم حضرتت هر شب جمعه که شبِ نورهاست نیمۀ شب، جلوۀ منصورهاست نالۀ العفو و نوای کمیل خیلِ ملَک بر حرمت کرده میل ای به حسین بن علی مبتلا این دلِ ما را برسان کربلا #ولادت_حضرت_عبدالعظيم_الحسنی_ع @deabel