چرا نمی‌توان به وجود یک #اپوزیسیون قوی در عراق امیدوار بود؟ #سیدرضا_قزوینی_غرابی 7 شهریور 1397 در سال‌های اخیر، چه در ایام انتخابات و چه غیر از آن، #ادعای برخی احزاب عراقی مبنی بر #خروج از دولت و فرآیند سیاسی و تشکیل #اپوزیسیون (المعارضة) همواره ژستی از سوی این گروه‌ها بوده است که محقق نشده است. اساسا فضای سیاسی موجود در کشور به گونه‌ای پیش رفته است که هیچ کدام از جریان‌ها و گروه‌ها تمایلی برای خارج بودن از #چرخه_قدرت و تصمیم‌گیری و بی‌نصیب ماندن از حجم بالای #درآمدهای_نفتی را ندارند. حتی در سال‌های گذشته که برخی احزاب تهدید خود را عملی و از دولت خارج شدند نیز نمی‌تواند آنها را در صف #معارضه قرار دهد، چرا که همچنان #معاونان وزارت‌خانه و #مدیران کل‌ارشد برخی #سازمان‌های_عالی همچنان در اختیار آنها بوده‌است. در این دوره نیز شواهد نشان می‌دهد قرار نیست اتفاق متفاوتی رخ دهد. با وجود آنکه در حال حاضر دو محوری سیاسی – به خصوص در میان شیعیان - شکل گرفته است اما این به معنای آن نیست که محوری که از تشکیل دولت بازبماند الزاما به عنوان یک اپوزیسیون سالم و دمکراتیک به ایفای نقش بپردازد. #وابستگی هر یک از جریان‌ها و گروه‌های سیاسی #عراق به یکی از کشورهای همسایه یا #قدرت‌های بین‌المللی، باعث تلاش این کشورها برای به قدرت رسیدن عوامل خود بوده و خواهدبود و طبیعی است که ناکامی این احزاب به معنای پایان تلاش کشورهای حامی آنها از ایفای نقش و مشکل تراشی در روند سیاسی عراق نیست و این #نقش را خود این #احزاب بر عهده دارند. کما اینکه در این دوره شاهد هستیم که به رغم اعلان احزاب مبنی بر اینکه در صورت ناکامی، در صف اپوزیسیون قرار خواهند گرفت اما در هر دو محور شیعی، اظهارات شبه تهدیدآمیزی مبنی بر اینکه اگر ما در تشکیل دولت حضور نداشته باشیم این دولت بیش از شش‌ماه یا یک سال دوام نخواهدآورد یا مضمحل خواهد شد نشان می‌دهد انتخاب گزینه رفتن به معارضه برای احزاب عراقی امری نامتعارف است. همچنان که رواج اصطلاحاتی مانند اغلبیت ملی در کنه خود، مفهومی با عنوان "اپوزیسیون" را بی معنا می‌کند و قائل به مشارکت دادن همه جریان‌های سیاسی سنتی موجود در فرآیند سیاسی بدون توجه به نتیجه انتخاب مردم است. نظام سهمیه‌بندی #طائفه‌ای نیز کماکان در این دوره با همان شدت قبل ادامه دارد و #مناصب ، همگی در میان قومیت‌ها و مذاهب تقسیم شده‌است و در حال حاضر امکان تخطی از آن وجود ندارد. اینکه در یک محور یا ائتلاف، از چندین مذهب و قومیت افرادی وجود دارند دلیلی بر کنار گذاشته‌شدن این سیستم نیست. تقسیم بندی #شیعی ، #سنی و #کردی همچنان با قوت دیده می‌شود و تلاش احزاب برای ائتلاف با اقوام و مذاهب دیگر تنها به دلیل ضعف آنها در کسب کرسی‌های کافی برای تشکیل دولت و یا امتیازگیری از آنها به شرط قبول ائتلاف با آنان است. (مانند تلاش‌های فعلی دو محور شیعی برای ائتلاف با کردها و اهل سنت و شرط و شروط این دو گروه اخیر بر اساس منافع قومی و مذهبی خود و نه منافع ملی کشور. در نهایت هم چنانچه موفق با ائتلاف شوند و امتیازها رد و بدل شود با ژست فاتحانه اعلام می‌کنند که ائتلاف شکل گرفته حصار قومیت‌ها و مذاهب را شکسته و همه در آن حضور دارند!) لذا اعتقاد بر این است که در این دوره، دو محور شدن #شیعیان و تشکیل دولت توسط یکی از آنان می‌تواند به #تشدید_شکاف‌ها در میان آنها بینجامد به ویژه آنکه هر یک از محور مورد حمایت یکی از بازیگران اصلی در عراق است. از این رو به نظر می‌رسد بهترین گزینه در شرایط فعلی – و نه ایده‌آل – #ائتلاف دو محور شیعی با یکدیگر و #جذب کردها و سنی‌های مخالف است. دفاع همچنان باقیست Eitaa.ir/Defa_baghist