#زندگی_در_جنگ گرم کردن آب برای حمام صلواتی بصورت ابتکاری

🍂🍂 🔻ملاصالح قاری 2⃣5⃣ 👈 بخش سوم: مترجم صدام مأمور اتاق، داخل آمده بود و به ما نگاه می کرد. یکی از مأمورها با لحنی تند و بلند گفت: - یا الله گومو! (یالا بلند شوید) تازه واردهای نوجوان، خواب آلود چشمها را باز کردند. بدنها کوفته بود. با دیدن رئیس زندان و مأموران باتوم به دست، بالای سر خود وحشت کردند و خواب از سرشان پرید. رنگ از صورتشان پریده بود و میشد حس کرد که قلبشان از ترس چقدر تند می تپد. رئیس زندان که متوجه ترسشان شده بود، لبخندی ساختگی بر لب آورد. با دقت به آنها نگاه می کرد. رو به من گفت: - لهم ایگومون يوقفون.(بگو بلند شوند و بایستند) من مفلوک، هر بار که رئیس زندان را می دیدم، چنان ترسی به دلم می افتاد که قلبم تیر می کشید و دل وروده ام به هم می ریخت؛ همان ترسی که از روز اول به خاطر لو رفتن ماهیت اصلی ام در دلم خانه کرده بود. حرفهایش را ترجمه کردم. همه بلند شدند و ایستادند. با دقت به صورتها و قد و قواره شان نگاه می کرد. سپس آن هایی را که از لحاظ قد و قواره و جثه از دیگران کوچکتر و نحیف تر بودند، جدا کرد که در نهایت بیست و سه نفر شدند. رئیس زندان شروع به حرف زدن کرد. کنارش ایستاده بودم و حرف هایش را ترجمه می کردم. گفت: - سيد الرئيس فيلم شما را دیده و گفته بچه ها را آزاد می کنیم تا به دامن مادرانشان به ایران برگردند. بچه ها با تعجب هاج و واج به هم نگاه می کردند. نمی دانستند حرف هایش را باور کنند یا نکنند. رو به یکی از مأموران همراهش گفت: - اعزلهم و جی بهم (جدایشان کن و بباورشان) این بیست و سه نفر کوچکتر را از پنجاه نفری که در اتاق بودند، جدا کردند و به اتاق دیگری بردند. پیگیر باشید در در پیام رسان ایتا👇 @defae_moghadas 🍂

پلاژ اندیمشک شهید سید حجت الله مرتضوی گردان فجر بمباران شیمیایی جاده شهید صفوی @defae_moghadas

🍂🍂 🔻ملاصالح قاری 3⃣5⃣ 👈 بخش سوم: مترجم صدام وقت نهار شده بود. بچه ها از دیروز چیزی نخورده بودند. گرسنگی بدجور بر آنها غلبه کرده بود. همه در سکوت، کنار هم نشسته بودند و نای حرف زدن نداشتند. در سلول باز شد و بوی غذا به داخل پیچید. شامه ها تحریک شد و بزاقها به راه افتاد. در برابر چشم های شگفت زده ما، سینی های بزرگ غذا در دست سربازان، داخل سلول آمد و روی زمین مقابلشان قرار گرفت. بچه ها بزاقشان را قورت می دادند و با نگاهی متعجب به سینی ها که پر از برنج و روی آن سیخ های کباب و نان و سبزی بود، نگاه می کردند و با ایماواشاره از هم می پرسیدند چه خبر است؟! غذای درون سینی ها اشتها آور و تحریک کننده بود. بوی مست کننده غذا در اتاق پیچیده بود. بچه ها به هم نگاه می کردند؛ شاید هرکس میخواست عکس العمل دیگری را ببیند. همه از گرسنگی بیحال بودند. صدای شکم ها درآمده بود و دل ضعفه گرفته بودند. با بیرون رفتن مأمورها، بچه ها به سینی ها حمله ور شدند و دلی از عزا درآوردند. حوالی عصر بود که با مأموران دوباره سراغشان رفتیم. با صدای بازشدن در، بچه ها که استراحت می کردند نیم خیز شدند. - ایگومون ایجون، اویانه. ( آقایان! بلند شوید، با ما بیایید بیرون) بچه ها با تعجب به من و مأمورها نگاه می کردند. لبخندی زدم؛ نترسید، باید به جایی بروید. همگی بلند شدند و به دنبال من و مأمورها از اتاق بیرون آمدند. خود من هم نمی دانستم آنها را به کجا می خواهند ببرند. چند دقیقه بعد به اتاقی رفتیم که بازجوها و عکاس آنجا بود. یکی از بازجوها که همیشه در این اتاق حضور داشت فؤاد سلسبیل بود که برای من یک تهدید به شمار می آمد و کارش عکاسی و بازجویی از اسرا بود. عکاس عکس می گرفت و به برگه ای که نام و مشخصات هر یک از آنها در آن نوشته می شد، می چسباند. بعد نوبت بازجویی تکمیلی شد. بچه ها روی صندلی، پشت میزی روبه روی بازجو نشسته بودند. بازجو می پرسید و من ترجمه می کردم. فؤاد چون فارسی بلد بود، بعضیها را هم خود بازجویی می کرد. دیگر برای همه مسلم شده بود که آنها از این کارها قصد و نقشه ای دارند و این همه پذیرایی و مهربانی بی دلیل نیست. بازجو با تحکم و تهدید، باتومش را مرتب روی میز می کوبید و خواسته اش را به آنها القا می کرد و من حرف هایش را ترجمه می کردم: - شما باید در مصاحبه ای که با شما می شود، این دو مطلب را عنوان کنید: اول اینکه سن خودتان را کمتر از این که هست، بگویید؛ دوم بگویید ما را به زور و به دستور خمینی به جبهه آوردند. ما در مدرسه بودیم، ماشین آوردند و ما را به زور سوار کردند و بردند جبهه. اسیران نوجوان مطمئن شده بودند، قصد و غرضی از آن مهربانی ها و توجه مأموران بعثی در کار است. مانده بودند چه کنند. پیگیر باشید در در پیام رسان ایتا👇 @defae_moghadas 🍂

#گردان_ضد_زره حسین کلاه کج و سید محسن موسوی در محل ستاد تیپ ضدزره 1366 @defae_moghadas

🍂 🔻 شفاعت نامه امروز رفتم تا خبر شهادت شهیدی 🌷را به خانواده اش بدهم . عده ای از بچه ها می گفتند : - پدرش طاقت ندارد !😢 و عده ای دیگر می گفتند : - مادرش حالش خوب نیست !😔 به هر سختی بود خبر را گفتیم . گریه امانم نمی داد و هر طوری بود رو به آنها گفتم : جنگ است و این همه #شهادت را به همراه دارد . باید توان محکمی را بدست بیاوریم . ما تازه اول راه هستیم و تا مقصد هزاران هزار منزل فاصله است . مادر شهید وقتی حرفهایم را شنید در جواب به من گفت : - امروز حس می کنم در محضر #رسول خدا رو سفید هستم . امیدوارم پسرم نزد #سیدالشهداء ع در حق من شهادت بدهد . پدر شهید آرام از پشت عینک همسرش را می پایید و مدام می گفت : - امام به سلامت باشد ...🍀🌷🍀 🔮آیینه های خاک سرلشکر شهید #دکتر احمد سوداگر @defae_moghadas 🍂

🍂🍂 🔻ملاصالح قاری 4⃣5⃣ 👈 بخش سوم: مترجم صدام در محاصره گروه مجهز و پانزده نفره عکاس ها و فیلم بردارهای عراقی و کشورهای عربی بودیم. بالاخره پس از اینکه فرمها را آماده کردند و عکس ها روی آن چسبانده شد، نوبت مصاحبه تن به تن رسید. یکی از خبرنگارهای نظامی پیش آمد و به ترتیب با همه مصاحبه کرد. همه سعی می کردند چیزی بگویند که مایه دلخوشی بعثیها باشد و دروغ هم نگویند. اگر یکی از آنها آنچه دیکته می کردند نمیگفت، با مشت و لگد و تهدید مأموران باتوم به دست که کنارشان ایستاده بودند، روبه رو می شد. نزدیک غروب همه خسته و کوفته به سلول برگشتیم. روزنامه های صبح روز بعد، به سرعت وارد ساختمان استخبارات شد. همه با تعجب به تیتر درشتی که به نقل از صدام حسين درج شده بود و به عکس های اسیران نوجوان در آنها نگاه می کردند. جمله این بود: «آنها را به مادرانشان بازمی گردانیم». صدای پوتین هایی که به اتاق نزدیک میشد، به گوش رسید. چفت در با صدایی گوش خراش برداشته شد. در سلول باز شد و نگهبان داخل آمد: - صالح! گوم تعال الرئيس ایریدک! ( صالح پاشو بیا رئیس با تو کار دارد) رنگم پرید و قلبم برای چندمین بار فرو ریخت! - یاالله! خیر باشه. هربارکه صدایم میزدند، هزار بار می مردم و زنده میشدم که نکند دستم رو شده و همه چیز را فهمیده باشند و سرم را زیر آب کنند. زیر لب ذکر میگفتم و درحالی که به ظاهر می خندیدم، به طرف اتاق رئیس زندان رفتم. ابو وقاص پشت میزش نشسته بود و چیزی می نوشت، سر برداشت و صدای آمرانه و خشنش در گوشم نشست: - صالح - نعم سیدی! (بله قربان) ضربان قلبم به تکاپو افتاده بود... بوم بوم بوم! خدایا! از من چه میخواهد؟ ابو وقاص از بالای عینکش به من نگاه کرد و گفت: - صالح برای بچه ها لباس نو ببر و بگو حمام کنند. می خواهیم ببریمشان زیارت عتبات و بعد هم ملاقات با صلیب سرخی ها تا برگردند به ایران. دولت عراق تصمیم گرفته شما را آزاد کنند. آنچه را می شنیدم، باورم نمی شد. انگار آب خنکی بر قلب گرگرفته ام ریخته باشند. ذوقی در وجودم بیدار شد. با صدایی که آرامشی نادیدنی در آن موج میزد گفتم: - امرک سیدی! (امر، امر شماست قربان) پیگیر باشید در در پیام رسان ایتا👇 http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

هر صبح خدا یڪ غزل از دفتر عشق است سرسبزترین مثنوے از منظر عشق است هر صبح سلامے بہ گل روے توزیبا چون یاد گل روے تو یادآور عشق است #سلام_روزتون_عالی #شهید_سید_عمار_موسوی

نام و نام خانوادگی : #سردارشهیدمحمودنویدی🕊🌹 تاریخ تولد :1335/7/19 تاریخ شهادت :1367/4/4 محل تولد : اهواز محل شهادت :جزیره مجنون مفقودالاثر http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf

#گزیده_هایی_از_زندگی📜 #سردارگمنام_شهیدمحمودنویدی🕊🌹 در انقلاب زمستان۵۷ مصادف بود با اوایل انقلاب و ماهها وروزهای آخردوره ی سربازی حاج محمود در تهران. بخاطراعتصابات ، مردم ازنظر نفت درمضیقه بودن ،و شهید محمود نویدی و تعدادی از هم دوره ای هاش به دور از چشم فرماندهان ، شبانه نفت میبردن درخانه های مردم تا نقشی در پیشبرد انقلاب اسلامی داشته باشند و یا درپادگان شبها موقع پاک کردن اسلحه ها ،توی لوله سلاح ،پارچه فرو میکردند تا روز بعد موقع تیراندازی به مردم اسلحه شلیک نکند و یا منفجر شود ، و یا اینکه هنگام ‌تظاهرات اگراز مردم کسی گیر میفتاد به ترفندهای مختلف فراریش میدادند و شده بود بارها حاضر شده اسلحه اش رو به مردم بده که اونا نگرفته بودند حاج محمود میگفت وقتی مردم #الله_اکبر میگفتن زمین زیر پاهامون که هیچ ، #دلهامون تکون خورد. http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf

#سردارشهیدمحمودنویدی در دفاع مقدس بعد از پیروزی انقلاب جزء اولین نفراتی بود که وارد سپاه پاسداران شد وچون خدمت سربازی رفته بود ، آموزش بچه های سپاه را در پادگان آموزشی پرکان دیلم ، پادگان شهید غیور اصلی به عهده گرفت . تقریبا تمامی حملات دشمن را درجنگ و منطقه جنگی حضور داشت. #سردارشهیدمحمودنویدی 🕊🌹 در کنار #سردارشهیدغیوراصلی🕊🌹 @defae_moghadas

#سردارشهیدمحمودنویدی🕊🌹 بارها مورد اصابت ترکش قرار گرفت و مجروح شد و هرگز از بستری شدنش در بیمارستان خانواده را مطلع نکرد ،و با اینکه بعضی از ترکشها به جاهای حساس بدنش فرو رفته بود ، علی رغم اجازه ی دکتر و بیمارستان به صرف اینکه عقیده داشت ، من جای یه مجروح بد حال رو گرفتم و اینجا حق مجروح های بدحالتر از منه ‌و با حال نامناسبی که داشت ، در بیمارستان بند نشد . @defae_moghadas

#سردارشهیدمحمودنویدی مسئول تسلیحات سپاه بود وکارش را در همان جا ادامه داد . به علت اهمیت شغل و مسئولیت شهید در سپاه ، بارها از جانب منافقین مورد سوء قصد قرار گرفت و به لطف خدا جان سالم بدر برد ،و همیشه در مقابل اظهار نگرانی خانواده که از او میخواستند مواظب خود باشد ، با لحن شوخ و اخلاق نیکویی که داشت میخندید و میگفت : "نترسید بابا چیزی نمیشه " و با روی خوش و لبخند دلنشین موجب آرامش خانواده می شد

#سردارشهیدمحمودنویدی🕊🌹 در خانواده در یکی از سالهای جنگ ،در یکی از بمبارنهای شیمیایی در جبهه ها ،حاج محمود شیمیایی شد ، و زمانی که برای استراحت به عقب برگشت به خاطر اینکه به همسر و خانواده اش زحمتی ندهد ،به پادگان ترکان دیلم رفت و تا بهبودی به منزل نیامد ، و وقتی هم در منزل بود کارهای خانه را خودش انجام میداد و به همسرشان میگفت من که نیستم ، زحمت نگهداری بچه ها و کارهای منزل به تنهایی روی دوش توست ،پس من که هستم ، کارها با من. http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf

#سردارشهیدمحمودنویدی🕊🌹 شهادت می گفت دوست دارم مثل شهید روز عاشورا که وقتی سرش رو به مادرش دادن اونم پرتش کرد وگفت چیزی که درراه خدا دادم پس نمیگیرم ، شهید بشم ، دلم میخواد جوری شهید شم که هیچی ازم برنگرده وهیچ اثری ازم نمونه . و عاقبت به خواست دلش رسید و همینجور هم شد ، هیچ اثری ازش پیدا نشد . و به قول مادر بزرگوارش : انگار که پرنده ای باشه و پر بکشه ، پر کشید.😢 @defae_moghadas

🍂🍂 🔻ملاصالح قاری 5⃣5⃣ 👈 بخش سوم: مترجم صدام ابووقاص رو به سربازی که در چارچوب در ایستاده بود گفت: - اتروح اوياه. (با او می روی) سرباز پا بر زمین کوبیدن - امرک سیدی؟ ادامه داد: - به تعدادشان لباس تمیز تهیه می کنی و میدهی بپوشند. _ نعم سیدی این بار قلبم که تا چند ثانيه قبل به نگرانی می تپید، آهنگش را عوض کرده بود و به شادی شروع به تپیدن کرد. ابووقاص قدی بلند و پوستی گندم گون داشت و سبیلی باریک پشت لبهایش را پوشانده و عینکی ذره بینی روی چشمانش جا خوش کرده بود. هر وقت داد و فریاد می کرد و به گمان خودش زهره چشم از اسرا می گرفت و دلشان را با تهدیدهایش خالی می کرد، قیافه اش تماشایی می شد. دو شیار روی پیشانی و میان ابروهایش نقش می بست. با نگاهی که تحکم و غرور در آن موج می زد، رو به من کرد و گفت: - لا تنسه گلهم لازم يرحون للحمام.(یادت نرود همه شان باید حمام کننده). تو هم به سرووضعت برس و با آنها برو. من که مثل چوب خشک ایستاده و سرم را بالا نگه داشته بودم، بعد از حرف هایش گفتم: - نعم سیدی! هسه اروح أكلهم.(چشم قربان، همین الان می روم به آنها می گویم.) بلافاصله از اتاق بیرون آمدم. انگار از قفس بیرون پریده بودم. خوشحال و با خیالی آسوده به طرف سلول بچه ها رفتم. در دلم خدا را شکر کردم که رازم هنوز برملا نشده است. سربازی که بیرون اتاق منتظرم بود، من را همراهی می کرد. خوشحالی ام برای این بود که بالاخره وضعیتم را به صلیب سرخیها میگفتم و از این مخمصه نجات پیدا می کردم و مثل دیگر اسرا به اردوگاه میرفتم؛ جایی که حداقل حیاطی بزرگ برای هواخوری داشت و از امرونهی هایی که روزانه قلبم را از ترس لو رفتن میلرزاند خلاص میشدم. خوشحال به طرف اتاقی که اسیران نوجوان را در آن نگهداری می کردند به راه افتادم نگهبان در اتاق را باز کرد. داخل رفتم. بچه ها که دیدند لبخند به لب دارم نگاهم می کردند. با خوشحالی گفتم: - عزیزانم! خبر خوشی برایتان دارم! بچه ها بلند شدند و به طرفم آمدند و دورم را گرفتند: - عزیزانم! مژده بدهم که ان شاء الله با قولی که داده اند شما را برمی گردانند به ایران. بچه ها متعجب به طرفم آمدند: - چی شده صالح؟ گفتم: - صبر کنید ادامه اش را هم بگویم. با تعجب به من نگاه می کردند. گفتم: - اول می برندتان زیارت، بعد پیش صلیب سرخیها و آخر هم ان شاء الله به وطن. به آغوش خانواده هایتان برمی گردید. پچ پچ بین آنها درگرفت. متعجب تر از قبل نگاهم کردند. ادامه دادم: - صبر کنید، الان برایتان لباس تمیز می آورند و همه باید حمام کنید، البته به نوبت. پیگیر باشید در در پیام رسان ایتا👇 @defae_moghadas 🍂

@defame_moghadas

🍂🍂 🔻ملاصالح قاری 6⃣5⃣ 👈 بخش سوم: مترجم صدام آنها غمگین و متفکر به هم نگاه می کردند و من در فرصت پیش آمده خدا را شکر کردم. هوا گرم بود و پس از مدتها استحمام، حسابی حال آنها را جا می آورد؛ اما مشکل در نبود حمام بود! آنها ناچار بودند یکی پس از دیگری در توالت و با ریختن آب آفتابه بر بدنهای شوره و عرق زده شان حمام کنند. آن شب داستان زندگی ام را برایشان تعریف کردم و آثار شکنجه را روی پاهایم نشانشان دادم، آن شب بود که فهمیدند من صالح دریانورد نیستم؛ بلکه دریایی از اطلاعاتم، اینجا بود که همه کنجکاو شده بودند تا از من بیشتر بدانند و هرکدام سؤالی می پرسید. از آنها خواستم سر جایشان بنشینند و دور من جمع نشوند و از همان جا سؤالاتشان را بپرسند و به حرف هایم گوش کنند. بین صحبت ها مدام از آیات قرآن و اشعار عربی استفاده می کردم و تأکید داشتم که تنها به وظیفه شان که حفظ جان است عمل کنند. در آخر عکس پسرم فؤاد را از زیر تشک بیرون آوردم و دادم بين بيست وسه نفرشان دست به دست چرخید. احساس می کردم بعد از صحبتهای من آرامش و حس خوبی در آنها ایجاد شده و یقین پیدا کرده اند که جاسوس نیستم. صبح روز بعد، بچه ها لباس های نو اهدایی را می پوشیدند. پیراهن سفید و بعضی آبی آسمانی و شلوار سیاه با کفش و جوراب. با اینکه خياط عربي قبلا اندازه های بچه ها را گرفته بود، اما لباس ها به قامت خیلی از بچه ها موزون نبود. به تن دو نفر از بچه ها که از بقیه درشت تر بودند، کوچک بود و برای پنج شش نفر از بچه ها که از همه ظریفتر بودند، زار میزد. کمک کردم تا پاچه های شلوارشان را تا بزنند؛ آن قدر که اندازه شان شود. همه تمیز و موها شانه زده، آماده حرکت بودند. من هم ریشم را زده و با دشداشه ام که از شب قبل برای چندمین بار شسته و پوشیده بودم. داخل سلول رفتم و با دیدن چهره های بشاش و تروتمیز آنها به یاد پسر پنج ساله ام فؤاد افتادم، به بچه ها گفتم: - به به، نونوار شده اید! آقایان آماده که هستید؟ همگی باهم گفتند: بله پیگیر باشید در در پیام رسان ایتا👇 @defae_moghadas 🍂

#حاج_علی را کسی نمیشناخت ، عاشق گمنامی بود ، اما خدا خواست که او شناخته شود شهادت مزد مردانی ست که با خدا معامله میکنند و در راه او گام برمیدارند... #چهارم_تیر_1367 #سردارشهید علی هاشمی🕊🌹 @defae_moghadas