🍂 صدای ماندگار شهید همدانی: حسین جان از ما راضی شو از سخنرانی شهید همدانی #کلیپ #همدانی #شهید http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 #سلول_های_بغداد 6⃣  محمد صابری ابوالخيری فردای آن روز وقتی نگهبان در سلّول را باز كرد و برادران را برای رفتن به دستشويی آزاد گذاشت. آقای جوادی با استفاده از غيبت نگهبان، مقداری از چسب‌ها را برداشت و سراغ قفل در رفت. ابتدا مقداری از چسب‌ها را داخل قفل يكی از سلّول‌ها ريخت و منتظر شد تا چسب‌ها خشك شود ظرف نيم ساعت اين كار به خوبی انجام  شد. پس از گذشت نيم ساعت نگهبان وارد زندان شد و در سلّول‌ها را  قفل كرد او بدون اينكه متوجّه خراب بودن قفل سلّول شود، از زندان خارج شد. شب فرا رسيد. حدود ساعت ۱۰ شب يكی از برادران گفت : الآن وقت آن است كه در را باز كنيم. و بدنبال آن ضربه‌ای به قفل در زد و بلافاصله قفل سلّول باز شد. نقشه با موفقيّت كامل انجام شده بود و بچه‌ها بسيار خوشحال شدند. برخی از برادران اسير كه در هنگام روز موفّق نشده بودند به دستشويی بروند، از سلّول خارج شده و از اين فرصت استفاده كردند. زندانيان عراقيی هاج و واج به ما نگاه می‌كردند كه چگونه از سلّول خارج شده‌ايم؟ اما چيزی در اين خصوص به آنان نگفتيم. با خراب شدن اين قفل، برادرانی كه در هنگام روز موفق نمي‌شدند به دستشويی بروند جای خود را با ساير برادران سلّول، تعويض مي‌كردند و شبانه به دستشويی رفته و پس از اتمام كار، مجدداً در سلّول را مي‌بستند.. بعثی‌ها از خراب بودن قفل، اطلاعی نداشتند تا اينكه در يكی از شب‌ها، نگهبان طبق معمول در سلّول‌ها را باز كرد و گفت: هر چه سريعتر كارهايتان را انجام دهيد و برگرديد. ما با سرعت زياد از سلّول خارج شده و پس از انجام كار به سلّول بازگشتيم. بلافاصله نگهبان در سلّول‌ها را قفل كرد و از زندان خارج شد. پس از گذشت لحظاتی، صدای يوسف يكی از زندانيان عراقی به گوش رسيد كه مرتب داد و  فرياد می‌كرد. يكی از برادران فرياد زد: چه خبره؟ اتفاقی افتاده؟ - شما شير دستشويی را محكم نبسته‌ايد. - جدّی می‌گی؟ - آره. جدّی می گم اگر شير باز باشه، نيمه شب با زياد شدن فشار آب، سلّول‌ها پر از آب می‌شه. آقا مجيد گفت: می‌شه به حرفاش اعتماد کرد؟ حسين سرش را به طرف در سلّول آورد و گفت: ساکت باشيد ببينم اوضاع چه جوريه؟ بعد سرش را بلند کرد و با نگرانی گفت: بله. مثل اينكه صدای شُرشُر آب به گوش می‌رسه. من گفتم:  الآن سلّول‌ها پر از آب می‌شه چكار كنيم؟ حسين‌ گفت: كاری نداره. تا فردا صبح خبری از نگهبان نيست. بهتره تا دير نشده قفل را باز كنيم و شير دستشويی را ببنديم. - آره مثل اينکه چاره‌ای نيست بايد به هر ترتيب که شده شير را ببنديم علی گفت: خوب کی داوطلب می‌شه؟ حسين‌ گفت: من اين كار را انجام می‌دم. - بايد خيلی مواظب باشی. ممكنه نگهبان از راه برسه. - نگران نباشيد.  او از خود گذشتگی نشان داد و تصميم گرفت از سلّول خارج شده و شير آب را ببندد. ابتدا آرام در را باز كرد و بسيار آهسته به طرف دستشويی حركت كرد و پس از بستن شير آب مجدداً به طرف سلّول بازگشت. همزمان  با بازگشت حسين‌ به سمت سلّول، صدای چرخش کليد روی در زندان به گوش رسيد. علی آهسته و با دلهره صدا زد: حسين! حسين! زود باش - چی شده؟ خبريه؟ - يالله ديگه زود باش نگهبان! نگهبان در را باز كرد. عجله كن. همگی به طرف دريچه سلّول دويديم تا ببينيم اکنون چه اتفاقی می افتد متأسفانه خيلی دير شده بود و دو تن از مزدوران بعثی در حاليكه كابل در دست داشتند، وارد زندان شدند و ناگهان چشمشان به حسين‌ که در حال بازگشت از دستشويی بود، افتاد. •┈••✾🔅🔹🔅✾••┈• پیگیر باشید http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

#نماز ، عامل پیروزی #تبلیغات، آبـی و خـاکی ... 📷 #کردستان سنگرها و مسیرهای ارتباطی

🍂 محورهای تهاجم عراق در جنوب #نکات_تاریخی_جنگ ┄┅┅❀💠❀┅┅┄ 🔻 حضرت امام فرمودند: صدام گمان می کرد که با یک مملکت آشفته که منزوی شده است و همه دولت ها پشت به او کرده اند و او را در فشار اقتصادی گذاشته اند طرف شده است و ما نه قوای نظامی داریم و نه انتظامی و نه ساز و برگ جهاد و جنگ با او. همچو گمان می کرد با چند ساعت تهران را هم فتح خواهد کرد! او غافل از خدا بود؛ او فکر نکرده بود که ما یک ملتی داریم که منسجم با هم است و همه ایمان دارند. مع الأسف گمان می کشند بعضی که ما منزوی شده ایم به واسطه مخالفت با آمریکا! خیر آمریکا منزوی شد، میزان ملت هاست.» . تاثیر پذیری رزمندگان اسلام از مواضع امام در حقيقت اتحاد مورد نیاز در جبهه خودی را به وجود آورد: «امام خمینی این جنگ را به یک جهاد مقدس تبدیل کرده است و به نظر می رسد ایرانیان مجاهدانی شده اند که با ایمان علیه دشمنی کافر متحدند. این صدام است که از صلح و آتش بس صحبت می کند نه مقامات ایران، ایران برای جنگ ثابت قدم مانده است و این به حساب مردمی است که خود را رزمندگان جهاد یا جنگ مقدسی می دانند که مصالحه در آن گناه است.». این مقاومت سراسری در جبهه های غرب و جنوب عراق را ناگزیر کرد که بدون دست یابی به اهداف مورد نظر خود، توقف در بیرون شهر های مهمی چون اهواز ، آبادان و دزفول را بپذیرد، هر چند عراق با به کارگیری سپاه دوم در جبهه میانی، مناطقی را در غرب کشور با این توجیه نظامی که بغداد نیاز به عمق جغرافیایی دارد؛ تصرف کرد ولی آنچه تعیین کننده بود، اتفاقاتی بود که در جبهه جنوبی یعنی استان خوزستان می گذشت، زیرا، اهداف اعلام شده دشمن عمدتا در این استان و سواحل آن متمرکز بود. پس از گذشت دو هفته از شروع جنگ، صدام نه تنها به اهداف خود نرسید بلکه ناچار گردید به پدافند در خطوطی نامطمئن - که بعدها زمینه ساز عملیات های بزرگ و گسترده علیه او شد - تن دهد. http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔻 ملازم اول، غوّاص (۱۲۴) 🔸 خاطرات محسن جامِ بزرگ •┈••✾❀🔹❀✾••┈• رضا حمیدی نور هم گاهی می آمد تا سری به همکلاسی ها بزند. آن روز او باز آمده بود. حال و احوال کردیم. احساس کردم بچه ها خسته شده اند. صدای شان زدم تا به ساحل بیایند و خاطره ای از مهمانمان برای شان بگویم: این آقای حمیدی نور که می بینید که می بینید از نیروهای شجاع اطلاعات است. او وقتی به پد عراقی ها می رسد، ناگهان عراقی ها از صدای آب مشکوک می شوند و ظاهراً او را می بینند. او روی پد به حالت سجده در می آید. عراقی ها تا پشت سر او هم می آیند. می ایستند نگاه می کنند، اما او را نمی بینند. او هیچ حرکتی نمی کند و آنها دور می شوند و او از سجده طولانی اش بر می خیزد! و حالا شما برای ایشان صلواتی بفرستید.( او از خجالت سر به پایین انداخته بود و رنگ می داد و رنگ می گرفت. اگر می دانست می خواهم از او تعریف کنم وارد مجلس نمی شد.) حمیدی نور عادتش بود. بعد از اتمام نماز به سجده می رفت و بلند نمی شد! آن روز در همین حالت سجده یکی از بمب های خوشه ای درست روی پشت او و درست وسط کمرش می افتد. آن لحظه من احساس کردم که چیزی از درون یکی از چادرها به بیرون پرتاب شد، اما نفهمیدم چه بود. وقتی آبها از آسیاب افتاد رفتم سر وقت چادر نمازخانه. تکه های بدن حمیدی مثل گوشت چرخ شده به تمام سقف و دیواره های چادر چسبیده بود. قسمت بالایی بدن نبود! تمام بدن محمد بهشتی که بغل حمیدی نور نشسته بود یک سره گوشت و خون بود، ولی به محمد هیچ آسیبی نرسیده بود! بدن را خودم توی پتو پیچیدم و اجازه ندادم کسی داخل بیاید. هاشم زرین قلم را صدا کردم و از او خواستم که سر پتو را بگیرد. پرسید: چیه؟ گفتم: کارت نباشد! جنازه را پشت تویوتا گذاشتیم و گفتم او را به بیمارستان انتقال دهند. روحیه بچه ها به شدت خراب بود. به ناچار تصمیم گرفتیم شبانه به پادگان شهید مدنی برگردیم. از نیروهای گردان که در همسایگی مان بودند کمک گرفتم و نیروها را سوار کامیون کردیم و آنها را به مقرمان در پادگان انتقال دادم. محمود سماوات، مسئول تدارکات از موضوع با خبر بود. به او گفتم: بچه های من از نظر روحی به هم ریخته اند. مینی بوسی جور کن، آنها را به دزفول ببرم بلکه حال و هوای شان تغییر کند. و اضافه کردم، تمام سر و هیکل و لباس بچه ها آغشته به خون شهدا و زخمی هاست. گفت: خب! گفتم: خب به جمالت، لباسهای شان باید عوض شود. - چند دست می خواهی؟ مفت خوری ام گل کرد، گفتم: پنجاه دست لباس زیر و رو! همچنین درخواست کردم حمام لشکر را که شب ها بسته می شد، باز کنند. به بچه ها گفتم در حمام لباس های خونی را هم بشویند. روحیه خودم دست کمی از بچه ها نداشت، ولی به روی خودم نمی آوردم. نمی دانستم چه کار کنم. نماز صبح را که خواندم رفتم مقر اطلاعات سراغ علی آقا چیت سازیان، او هم خبر داشت. گفتم: شما زحمت بکش، بعد از صبحانه برای این بچه ها یک صحبتی بکن! گفت: من حرف خاصی ندارم، ولی چشم می آیم. با علی آقا به چادر گردان غواصی رسیدیم. آنها صبحانه را خورده و سفره را جمع و حتی دیگ آش را هم تمیز کرده بودند! بچه ها برای علی آقا صلوات فرستادند. ما نیز صبحانه ای خوردیم و آنها به ما زل زل نگاه می کردند. سفارش کردم جایی نروند که علی آقا با آنها کار دارد. بعد از صبحانه رو به بچه ها کردم و گفتم: برای اینکه از فرمایشات علی آقا استفاده کنیم صلوات! بچه ها صلوات را با اشتیاق فرستادند و منتظر ماندند تا علی آقا شروع کند، اما او حرفی نزد. گفتم: علی آقا! بچه ها منتظرند. گفت: نه خودت صحبت کن. خواستم جو عوض شود گفتم: فقط آمدی صبحانه ما را بخوری؟! اگر قرار بود خودم صحبت کنم که شما را با خودم نمی آوردم اینجا! او و بچه ها لبخندی زدند و بالاخره او مجبور شد سر صحبت را باز کند. همین جوری که دور نشسته بودیم علی آقا از بچه ها خواست که صلواتی بفرستند و فرستادند. او رو به بچه ها کرد و یکی یکی می پرسید: چند وقت است آمده اید جبهه؟ هر کس جوابی داد. یکی گفت دو ماه، دیگری سه ماه... یک باره نه گذاشت و نه برداشت گفت: آنها که دو یا سه ماه در منطقه اند بروند تسویه بگیرند. اسلام به اینها نیاز ندارد! ماستم ریخت! گفتم آمدم ابرویش را درست کنم چشم اش را هم درآوردم. من چند ماه است دارم به اینها آموزش و غواصی می دهم و حالا علی آقا، به همین سادگی آنها را مرخص کرد. حیران مانده بودم، به علی آقا نگاه می کردم، به بچه ها نگاه می کردم. علی آقا نسنجیده حرف نمی زد. او تاملی کرد گفت: جنگ به نیروهای دو ماهه و سه ماهه احتیاج ندارد، ما نیرویی می خواهیم که بیاید تکلیف جنگ را روشن کند.‌ وضع آن برادری را که به شهادت رسید و من اسم او را نمی دانم، مشخص کند. شما تا دیشب دستتان با هم در یک کاسه می رفت حالا او نیست، چه کسی تقاص خون او را می خواهد بگیرد؟ تقاص خون آن مردم بی گناهی را که زیر

بمباران ها از بین می روند و ارتباط مستقیمی هم با جنگ ندارند چه کسی می خواهد بگیرد. مردم مظلوم کشورهای اسلامی چشمشان به عملیات های جمهوری اسلامی دوخته شده. چشم مستضعفان جهان و چشم دشمنان اسلام به این عملیات هاست. آیا با دو سه ماه می شود این کار را کرد؟ ما نیروی پای کار می خواهیم... •┈••✾❀🏵❀✾••┈• پیگیر باشید #ملازم_اول_غوّاص کانال حماسه جنوب http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 دل بی تاب اومده لشکر ارباب اومده السلام علیک یا اباعبدالله #کلیپ #توسل #نماهنگ http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 #سلول_های_بغداد 7⃣  محمد صابری ابوالخيری نفس‌ها در سينه حبس شده بود و از دست كسی کاری ساخته نبود. همه نگران او بوديم. حاج آقا جمشيدی رو به بچه‌ها کرد و گفت: برادران برای نجات از اين وضعيت بهتره به درگاه خداوند دعا كنيم. همگی به حال سجده افتاده و حاج آقا جمشيدی دعای مخصوصی قرائت کرد و ما همراه او زمزمه کرديم. خدايا خدايا:خودت كمكش كن. نكنه برای حسين‌ دردسر درست بشِه. خطر بزرگی او را تهديد می‌كرد. زيرا اين كار به منزله فرار از زندان تلقی می‌شد و ممكن بود بعثی‌ها برای او حكم اعدام يا حبس در سلّول‌های انفرادی صادر كنند. اين تنها پيش بينی بود كه در ذهن ما خطور می‌كرد و از بعثی‌ها نيز انتظاری بيش از اين نمی‌رفت. صدای سيلی محكمی ‌كه در سالن زندان همراه با  فرياد او به گوش رسيد، ما روی زمين ميخكوب كرد. افسر بعثی با داد و فرياد گفت: - «انت شيتسوي اهنا» تو اينجا چكار مي‌كنی؟ - «اشلون خرجت من السّجن» چطور از سلّول خارج شده‌ای؟ حسين‌ گفت: نگهبان درب سلّول را قفل نكرده بود. يعنی فراموش كرده است كه آن را ببندد. - تو غلط كردی. قشمار - باور كن. - كذاب. دروغ می‌گويی. - نه دروغ نمی گويم. شير آب دستشويی را باز گذاشته شده بود و من برای بستن شير از سلّول بيرون آمدم سربازان بعثی با پرخاشگری، فحش و ناسزا حسين‌ را داخل سلّول کرده و در سلّول را بستند. با پيوستن حسين‌ به جمعمان، قلبمان آرام گرفت و خداوند دعاهای بچه‌ها را مستجاب کرد. خوشبختانه بعثي‌ها متوجّه خراب بودن قفل سلّول نشدند. سربازان بعثی پس از داخل کردن حسين، وارد آخرين سلّول که در منتهی اليه راهرو قرار داشت، شدند و دو نفر از زندانيان عراقی که در آنجا حبس بودند را به باد كتك گرفتند. حدود نيم ساعت آنان را مي‌زدند و به در و ديوار مي‌کوبيدند. فرياد آه و ناله آنان به آسمان بلند بود. اين دو نفر، دو برادر حدود ۱۶-۱۹ ساله بودند كه به جرم سرقت زندانی شده بودند. در اين زندان افراد ديگری نيز بودند كه با جرمهای متفاوتی از قبيل فرار از جنگ، قتل، دزدی، شورش و غيره ديده مي‌شدند. بسيار دوست داشتم بدانم اين دو جوان به چه جرمی زندان شده‌اند. بنابر اين فردای آن روز برای شنيدن ماجرای كتك شب قبل به سلّول آنان نزديك شدم و گفتم : می‌تونم بپرسم برای چه ديشب اينقدر كتك خورديد؟ برادر بزرگ‌تر جلو آمد و گفت: من مدتی است که در ارتش مشغول سربازی هستم و مرا به جرم دزدی به اين زندان آورده‌اند مدت طولانيست كه در اين جا محبوس می‌باشم. نگاهم به برادر کوچکش که در گوشه زندان روی زمين نشسته بود، افتاد و بلافاصله پرسيدم: اين برادرت اينجا چه کار می‌کنه؟  آهی عميق کشيد و گفت: جريانش طولانيست. فشار و سختی زندان روحيه‌ام را بسيار خسته و رنجور ساخته بود. در يكی از روزها به برادر كوچكم كه برای ملاقاتم آمده بود، گفتم: تحمّل زندان واقعاً برای من بسیار دشوار است. از تو  می‌خواهم برای نوبت بعد كه به ملاقاتم مي‌آيی مقداری مواد مخدّر بياوری. او هم پذيرفت و برای نوبت بعد مقدار كمی ‌مواد برايم تهيه كرد. نگهداری و مصرف مواد  مخدر در زندان جرم سنگينی محسوب می‌باشد و اين جرم سنگين دامنگير من و برادرم شد. هنگامیکه او برای ملاقات آمد، نگهبان او را تفتيش كرد و در حين تفتيش مواد را از زير لباس‌هايش پيدا كرد و او بلافاصله بازداشت و زندانی شد. - برای چه ديشب اينقدر كتك خورديد؟ - روز قبل داشتيم از پشت میله‌های سلّول با زندانيانی كه در حياط زندان مشغول قدم زدن بودند، صحبت مي‌كرديم. اما از شانس بد روزگار نگهبان متوجّه موضوع شد و ديشب به سراغمان آمدند و بدنمان را با كابل كبود كردند. •┈••✾🔅🔹🔅✾••┈• پیگیر باشید http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 محورهای تهاجم عراق در جنوب #نکات_تاریخی_جنگ ┄┅┅❀💠❀┅┅┄ 🔻عوامل متعددی سبب توقف نیروهای عراقی و استقرار آنها در آخرین مواضع اشغالی گردید که به صورت سرفصل عبارت است از: 1- مقاومت دور از انتظار نیروهای مدافع جبهه اسلامی که نمونه های اصلی آن حملات نیروی هوایی و حماسه مقاومت در خرمشهر و سوسنگرد بود. ۲- فرماندهی و هدایت صحیح نیروها به وسیله امام امت. 3- امدادهای غیبی و عنایت خداوند به انقلاب اسلامی .۴- عدم تناسب توان رزمی عراق با گستردگی اهداف مورد نظر رهبران این کشور. ۵- موانع طبیعی مانند رودخانه های کرخه و کارون و همچنین مناطق حدفاصل دشت عباس و دشت آزادگان که سبب شد تا انعطاف پذیری در مانور یگان های دشمن محدود گردد. جلو گیری از پیش روی دشمن و توقف اجباری او در خطوطی ناهمگون و آسیب پذیر، هر چند از جانب عراق به عنوان یک حرکت تاکتیکی و تبلیغاتی با اعلام آتش بس یک جانبه دنبال گردید، اما به معنای آن نبود که دشمن پس از آن، از تلاش برای گسترش نیروهایش در مناطق اشغالی دست کشید. http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 عکس کمتر دیده شده شهید صیاد شیرازی در کنار پیرمردی بسیجی در یکی از محورهای عملیاتی دوران دفاع‌مقدس

🍂 🔻 ملازم اول، غوّاص (۱۲۵) 🔸 خاطرات محسن جامِ بزرگ •┈••✾❀🔹❀✾••┈• با حرف های علی آقا روحیه جنگندگی و ایثار در بچه ها تقویت شد. چنان که حس کردم همین الان آماده اند برای عملیات‌به خط بروند. بچه ها حسابی شارژ شدند و تکبیر گفتند و صلوات فرستادند. تقاضای مینی بوس را به علی آقا هم گفتم. گفت: مینی بوس جا نمی شود، من الان به صیادزاده می گویم یک اتوبوس در اختیارتان بگذارد، چرا دزفول؟ بفرستشان همدان. پرسیدم: همدان! - آره، خبر بمباران به همدان رسیده و خانواده ها نگران اند‌. هم سری به خانواده هایشان می زنند، هم احوال زخمی ها را جویا می شوند و در مراسم تشییع جنازه هم شرکت می کنند. حسین بختیاری از من خواست که با بچه ها برود. موافقت کردم. گروه با لباس های تمیز و ترگل و ورگل به همدان رفتند. دو سه نفر از نیروهای کادر و من در پادگان ماندیم. آن روز باجناقم، آقای نوریه برای دیدار رزمنده ها به منطقه آمده بود. در غیاب طلبه ها من امام جماعت شدم! نماز مغرب را که خواندیم، متوجه شدم از تعاون سراغ من آمده اند. گفتند: چند تا از شهدا شناسایی نشده اند. می خواهیم کسی بیاید شوشتر. گفتم: کی بیاید؟ گفتند: شما بیایید بهتر است چون همه نیروها را می شناسید. نماز عشا را خواندیم. سوار تویوتا شدم که بروم آقای نوریه گفت: من هم می آیم، من آمده ام شما را ببینم. بمانم اینجا چه کار؟ بچه ها هم که نیستند. راننده آقای نوریه هم با ما آمد. هوای نَفسی شدم و خواستم به آصف که راننده مدیر کل های زیادی در آموزش و پرورش بود، خودی نشان بدهم. چراغ ها را خاموش کردم و گاز و ویراژ می دادم. آصف بیچاره دو دستی چسبیده بود به داشبورد. تا شوشتر، جان به لبش کردم تا فکر نکند فقط خودش راننده است! به سردخانه تنها بیمارستان شوشتر وارد شدیم. خدا خدا می کردم هیج کدام از آنها بچه های ما نباشند. هر کشو را جلو می کشیدم، دلم می ریخت. بعضی از شهدا مربوط به تیپ ها و لشکرهایی بودند که در مسیر بمباران هواپیماها قرار گرفته بودند، به طرز عجیبی آنها جزغاله شده بودند و هویت مشخصی نداشتند. بچه های ما سوختگی نداشتند، بنابراین در همه موارد اعلام کردم که اینها از بچه های انصار نیستند. بیشتر بچه های اعزامی ما زخمی و در بیمارستان بودند. به سردخانه دیگری رفتیم، اولین کشو را که بیرون کشیدم، با چهره مهربان پولکی رو به رو شدم.( علی اصغر پولکی در گتوند به شهادت رسید. برادرش محسن نیز در عملیات جزیره در ۱۳۶۵/۶/۲۰ شهید شده بود.) چشم هایش باز بود. دستم را آرام بر روی صورتش کشیدم و چشم هایش را بستم و به کارمند بیمارستان گفتم: ایشان از شهدای ماست. نام و مشخصاتش را گفتم و او بر کاغذی نوشت و روی سینه اش گذاشت. چند جنازه دیگر را زیارت کردم که هیچ کدام از شهدای ما نبودند. به داخل بخش رفتیم و سراغ زخمی ها را گرفتم. یکی دو تا از بچه ها را دیدم، اما نگذاستند به آنها نزدیک شوم. سئوال کردم کسانی که در بمباران زخمی شده اند کجا بستری اند؟ گفتند: این دو سه روزه زیاد بمباران بوده، شما نمی توانید همه بخش ها را بگردید. یک گروه از زخمی ها را به اهواز و جاهای دیگر انتقال داده ایم. کاری از دستمان بر نمی آمد. به پادگان برگشتیم و فردایش آقای نوریه نیز به همدان برگشت. دو سه روز بعد حسین بختیاری به دزفول آمد و گفت: در معراج مرکزی شهدای اهواز، چند شهید هست که هویت شان مشخص نیست. ظهر با حسین حرکت کردیم و بعد از ظهر ساعت یک و نیم در معراج بودیم. جسد نورانی و زیبای شهید محرابی را آنجا شناسایی کردیم. حسین با این که می دانستم دوربین ندارد از من پرسید اجازه می دهی از ایشان عکس بگیرم؟ ببین چقدر آرام شهید شده. چه جور لبخند می زند. چه قدر نورانی است! گفتم: تو که دوربین نداری! - می روم و عکاس می آورم! مشخصات شهید را به مسئول معراج دادیم و اجازه گرفتیم که از شهید عکس بگیریم. او اجازه داد، ولی گفتیم: آخر دوربین نداریم! - خوب می گویید چه کار کنم؟ حسین گفت: اگر اجازه بدهید من بروم و عکاس بیاورم! گفت: بابا بروید خدا پدرتان را بیامرزد، چه حال و حوصله ای دارید. من کار و زندگی دارم. خواهش و تمنا کردیم که اجازه بدهد. اجازه داده نداده، حسین ماشین را برداشت و نمی دانم آن سر ظهری آبان ماه از کجا عکاس گیر آورد. عکاس آمده بود، اما مسئول معراج اجازه نمی داد. دوباره عجز و التماس کردیم تا اجازه داد حسین از پیکر شهید چند تا عکس بگیرد. •┈••✾❀🏵❀✾••┈• پیگیر باشید #ملازم_اول_غوّاص کانال حماسه جنوب http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 #سلول_های_بغداد 8⃣  محمد صابری ابوالخيری بخشی كه ما در آن زندانی بوديم، به گفته‌ زندانيان عراقی نسبت به ساير بخش‌های زندان الرشيد از شرايط بسيار بدی برخوردار بود و به همين دليل همه‌ زندانيان عراقی از حبس در اين سلّول‌ها وحشت داشتند. به عنوان مثال در يكی از روزها يك نفر از زندانيان عراقی را به بخش ما انتقال دادند. او مرتب  گريه و ناله می‌كرد و به نگهبان التماس می‌كرد و مي‌گفت: سيّدی.سيّدی لطفا مرا به اين بخش نياور. نگهبان سيلی محکمی به گوش او زد و گفت: خفه شو. الاغ. - تو را خدا. من از اينجا مي‌ترسم. من تحمل شرايط اين زندان را ندارم. - بی خودی التماس نكن. بايد قبلاً فكر اينجا را مي‌كردی. - نگاه كن. اگر  قبول كنی كه مرا در اينجا زندانی نكنی مبلغ... دينار به تو مي‌دهم. تو را خدا قبول كن. - گم شو. احمق. خواهش و تمناهای او بيهوده بود و نگهبان او را با لگد داخل يكی از سلّول‌ها پرت كرد و در سلّول را بست و خارج شد. وضعيت سلّول‌هايی كه ما در آن زندانی بوديم، نسبت به ساير بخشهای زندان الرشيد دارای محدوديّت‌های زير بود: هر زندانی در طول ۲۴ ساعت فقط يك بار آن هم به مدت ۳ دقيقه فرصت داشت تا شستشوی ظروف، لباس و دستشويی را انجام دهد. بعضی وقت‌ها اين فرصت به ۴۸ ساعت يكبار تقليل مي‌يافت. در ساير بخش‌ها سيستم‌های برودتی و حرارتی وجود داشت در حاليكه در اين بخش از وجود چنين امكاناتی خبری نبود. در اين بخش، زندانيان برای هميشه از نور آفتاب محروم بودند و به بيماري‌های پوستی دچار مي‌شدند. هوای كثيف و بوی تعفّن دستشويی از يك طرف و رشد تكثير مداوم شپش‌ها، روحيه‌ هر زندانی را در اين بخش آزار مي‌داد نگهبانی كه در اين بخش رفت وآمد داشت، علاوه برتركيب زشت و ناپسندش،  بسيار خشن و بد اخلاق بود. او با زندانيان با خشونت تمام رفتار مي‌كرد بطوری كه كمترين خواهش و تمنايی را نمي‌پذيرفت. او حتی هنگام باز كردن در سلّول، از بيم اينكه مبادا دلش برای كسی بسوزد، به زندانيان نگاه نمي‌كرد. البته نگهبانان در نوبت‌های مختلف تغيير مي‌كردند و عموماً همين خصوصيّات اخلاقی را داشتند. زمان حبس ما در اين زندان با ايام ماه مبارك رمضان، مصادف بود. در يكی از روزها، هر چه منتظر مانديم كه نگهبان  در سلّول را باز كند، خبری نشد. كم‌كم به زمان افطار نزديك مي‌شديم درحاليكه برای افطار و خنك كردن گلوی خشكيده خود قطره آبی نداشتيم. پاسی از شب گذشت تا اينكه سر و كله نگهبان پيدا شد. او در زندان را باز كرد با ورود او ما بسيار خوشحال شديم او تعدادی از زندانيان عراقی را برای استفاده از آب و دستشويی بيرون آورد و مجدداً در سلّول را بست. او قصد داشت بدون اينكه در سلّول ما را باز كند، از زندان خارج شود. در اين هنگام جواد كه به زبان عربی محلّی تسلّط بيشتری داشت، با فرياد گفت: حرس حرس!. -  چيه. چه اتفاقی افتاده؟. - ما برای افطار به آب نياز داريم و داخل سلّول  قطره آبی وجود ندارد. لطف كن در سلّول ما را نيز باز كن. - خفه شو. نگهبان بدون كمترين توجّه به راه خود ادامه داد و در زندان را بست اما مجدداً  جواد او را صدا زد ولی نگهبان  در پاسخ چند فحش و ناسزا گفت و به راه خود ادامه داد. همه در شرايط بد روحی قرار گرفته بوديم اما چاره‌ای نداشتيم.  مي‌بايست به هر طريقی شده، دل سنگ اين نگهبان را نرم كنيم. اين مرتبه  جواد با يك لحن بسيار محبت‌آميز نگهبان را صدا زد وگفت: لحظه‌ای به من اجازه بده. من با شما چند كلام صحبت كنم. اصلاً ما از خير آب گذشتيم و نمی‌خواهيم در سلّول را باز كنی. نگهبان كه گويا تحت تأثير قرار گرفته بود، جلو آمد وگفت: من به قدری خسته‌ام كه حال باز كردن در سلّول شما را ندارم. - من از تو يك سؤال دارم. - بپرس. - مگر تو نمي‌گی من مسلمانم؟! - بله من مسلمانم. - مگر اين ماه، ماه  مبارك رمضان نيست؟ - درسته. - برادرم ما نيز مسلمانيم. ما از صبح تا حال روزه گرفته‌ايم  و آب برای افطار نداريم. تو خودت را لحظه‌ای به جای ما بگذار. آيا تو خودت مي‌تونی شبانه روز را با تشنگی سپری كنی؟ اين گفتگو بسيار مؤثر واقع شد و او به تعدادی از اسرا اجازه داد كه سريع برای آوردن آب از سلّول خارج شده و برگردند اما اجازه نداد كه اسرا به دستشويی بروند. •┈••✾🔅🔹🔅✾••┈• پیگیر باشید http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 «راز سرخوشی»! "بعدازگذشت ٣ سال فرماندهي ميدانی نبردهاى ضد تكفيرى درسوريه،به كشور برگشت.چند روز بعد ،با اودرخانه حسين بهزاد ديدار تازه كرديم.عجيب سرخوش بود. پرسيدم: حاج آقا؛ قضيه چيه؟خيلی سركيف هستيد! گفت: امروزهمراه حاج قاسم براى تقديم گزارش آخرين وضعيت سوريه، به بيت رهبرى رفتيم. بعداز تشريف فرمايى آقا، حاج قاسم شروع به صحبت كرد و اسمی هم از بنده برد. ناگهان حضرت آقا رو كرد به من و فرمود: آقاى همدانی! عرض كردم: بفرماييد. آقا فرمود: طی اين ٣ سالی كه از جنگ سوريه گذشته، من در غالب قنوت نمازهايم ،شما را به اسم، دعا كرده ام! حاجی با چشمانی اشكبار از شوق گفت: "به خداقسم؛ با شنيدن همين فرمايش آقا، كل خسته گی آن ٣سال سرتاسر مصيبت و رنج، يكجا از تن وجانم بيرون رفت"! 👤گل علی بابايی #بیداری_ملت http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 استتار تانک #والفجر_هشت http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 تهاجم عراق #نکات_تاریخی_جنگ ┄┅┅❀💠❀┅┅┄ 🔻تغییر تاکتیک رژیم عراق در وضعیت جدیدی که در کلیه خطوط نبرد برای ارتش عراق به وجود آمد، حاکمان این کشور ناچار شدند تغییرات اساسی در نحوه ادامه جنگ را بپذیرند. این تغییر تاکتیک در دو بعد سیاسی و نظامی قابل بررسی است • تغییر در تاکتیک سیاسی عراق با اطمینان به پیروزی در استراتژی جنگ سریع، باب هر گونه مذاکره را بسته بود، اما پس از تصویب اولین قطع نامه سازمان ملل، دولت عراق با تغییر در دیپلماسی سیاسی خود آن را پذیرفت در حالی که صدام با تناقض آشکار در مواضع خود، از این حربه به عنوان یک جنگ روانی علیه جمهوری اسلامی ایران نیز استفاده کرد. در این زمان، در حالی که شهر های اهواز و آبادان تنها در برد توپخانه های دور برد عراق قرار داشت و مدافعان خرمشهر، متجاوزان را در یک کیلومتری این شهر زمین گیر کرده بودند، صدام ادعا کرد: «اهواز را گرفته ایم، خرمشهر را گرفته ایم، آبادان را گرفته ایم و داریم به دزفول نزدیک می شویم.». از نظر جمهوری اسلامی ایران به طور مشخص عقب نشینی بر آتش بس اولویت داشت، اما زمامداران عراقی با موضعی منافقانه ، در ظاهر ندای مسلح طلبی می دادند. در حالی که بر مواضع اصلی خود (دلایل اصلی تجاوز) مبنی بر به رسمیت شناختن حاکمیت عراق بر سراسر اروندرود تاکید می کردند و حتی از محدوده مرزهای سرزمین خود نیز فراتر رفته باز هم مسئله جزایر سه گانه ایران در خلیج فارس (شب کوچک، تنب بزرگ و ابوموسی را که مورد ادعای کشور عربی دیگری بود مطرح می کردند http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂