🍂 اتوبمب‌بیل #طنز_جبهه #طنز_اسارت •┈••✾💧✾••┈• سربازان عراقی نمی‌دانم به چه دلیل و برهانی، از هر وسیله و اسبابی برای شكنجه و آزار ما مدد می‌گرفتند، آن هم وسیله و اسبابی كه باور كنید به عقل هیچ تنابنده‌ای خطور نمی‌كند. برای انتقال ما به اردوگاه، وسیله‌ی نقلیه‌ای را آوردند كه بی‌اغراق می‌توان گفت مال حداقل پنجاه شصت سال پیش بود. این وسیله‌ی نقلیه، اتوبوس دوطبقه‌ای بود كه صدایش غرش‌های شیر را به یادم می‌آورد. وقتی سوار شدیم دیدیم راننده و چند نفر سربازی كه همراه ما بودند، چیزهای سفیدی را از بغل پوتینشان درآوردند و در گوششان گذاشتند، ما تصور كردیم برای این است كه ناله و فریاد مجروحان را كه روی هم ریخته شده بودند، نشنوند؛ لیكن وقتی اتوبوس روشن شد، قضیه را كاملاً فهمیدیم چون صدایی مهیب و وحشتناك از اگزوز و بدنه‌ی آن درمی‌آمد كه حقیقتاً بُرنده‌ترین سوهان برای روح و فكر ما بود و آن‌وقت به حكمت آن پنبه‌ها پی بردیم. ولی چاره‌ای نبود و باید تحمّل می‌كردیم. هنوز ساعتی از حركتمان نگذشته بود كه دیدیم از انتهای اتوبوس، دود بلند شده است. فهمیدیم كه این سوهان روح جوش آورده است. وقتی به سرباز عراقی جریان را گفتیم، خیلی عادی و خون‌سرد رفت و درِ صندوقی را كه به جای یكی از صندلی‌ها تعبیه شده بود،‌ باز كرد و از چندگالنی كه آن‌جا بود، یكی را برداشت و رفت پایین. با دیدن گالن‌ها و رفتار عادی و خون‌سرد سرباز عراقی فهمیدیم كه این قصه سر دراز دارد و همان‌طور كه حدس می‌زدیم، بارها به همین دلیل ماشین متوقف شد و بعد از نوشیدن چند جرعه آب، مجدّداً با غمزه‌ی بی‌حد و بوق و كرنایی بی‌انتها حركت كرد اما این تكان آخری و صدای مهیبی كه به گوش رسید، دیگر از آن تو بمیری‌ها نبود. و هنگامی كه با دقت به عقب اتوبوس و وسط جاده نگاه كردیم با كمال تعجب میل گاردنی را دیدیم كه دراز به دراز توی جاده افتاده بود و به ما و سایرین دهن‌كجی می‌كرد. راننده و سایر سربازها كه دیدند دیگر نمی‌شود كاری كرد، پیاده شدند و سربازها دورتادور اتوبوس را محاصره كردند و راننده هم جلوی ماشین‌های عبوری را برای انتقال ما گرفت تا نهایتاً راننده‌ی مینی‌بوسی را با تهدید و ارعاب به كنار جاده كشید و ما را سوار كرد و خود به جای راننده‌ی بخت‌برگشته‌ی مینی‌بوس نشست و حركت كردیم. به پشت سرمان كه نگاه كردیم در واقع آن «اتوبمب‌بیل» را دیدیم كه درِ طرف راننده‌اش باز و بسته می‌شد، گویی برای ما دست تكان می‌داد و از ما خداحافظی می‌كرد. •┈••✾💧✾••┈• طنز جبهه http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 عملیات رمضان و چند نکته #نکات_تاریخی_جنگ ┄┅┅❀💠❀┅┅┄ 🔻 مسئله کمبود نیرو که اکثر یگان‌ها به آن دچار بودند و افزایش استحکامات دشمن باعث می‌شد نیروها در رزم شبانه، وقت و توان خود را صرف درگیری با آن‌ها کنند و تا طلوع صبح نتوانند به میزان مدنظر پیشروی مناسبی داشته باشند. گرمای طاقت‌فرسای هوا، نامناسب بودن زمین و موقعیت منطقه، آمادگی ارتش عراق و عدم غافلگیری، بروز پاره‌ای از مشکلات در پشتیبانی ادوات مهندسی و عدم هماهنگی مواردی هستند که سلسله عوامل این عدم موفقیت را تکمیل کردند. همچنین شهید صیاد شیرازی از فرماندهان جنگ در بیان علت روانی عدم موفقیت در این عملیات را احساس غرور از موفقیت در عملیات گذشته معرفی کرده است. در این عملیات حدود ۲۵۰ کیلومترمربع از خاک ایران آزاد شد و ۴۰ کیلومترمربع از خاک عراق نیز به تصرف ایران درآمد. اگرچه این میزان از مناطق دشمن برای دست‌یابی به اهداف سیاسی و یک صلح پایدار، کافی نبود، اما چند مسئله حائز اهمیت در این عملیات به چشم می‌خورد. ازجمله اینکه به میزان قابل‌توجهی تجهیزات و ادوات دشمن نابود گردید و انجام این عملیات و تغییر زمین جنگ به دشمنان فهماند که ایران علاوه بر اخراج متجاوزین، آمادگی حضور در آن سوی مرزها و رسیدن به پیروزی نهایی و تعقیب و تنبیه متجاوز را دارد و بر این کار خود مصمم است. پس از پایان این عملیات تجربیات آن در عملیات مسلم بن عقیل و محرم استفاده شد و مهم‌تر از همه از نتایج سیاسی مستقیم و زودهنگام انجام این عملیات در عرصه بین‌المللی بود که به بدست آمد. http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 خود را بشکن تا شکنی قلب جهان را این فتح میسر به شکست دگری نیست #صائب_تبریزی http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔻 ملازم اول، غوّاص (۹۶) 🔸 خاطرات محسن جامِ بزرگ •┈••✾❀🔹❀✾••┈• از ستاد یک راست رفتم اداره کل آموزش و پرورش همدان در انتهای خیابان فرهنگ و خدمت آقای نوریه رسیدم. پس از حال و احوال، کل داستان شکر و آب لیمو و شربت و جزیره را با پیاز داغ بیشتر و از جمله گرمای هفتاد درجه ای توضیح دادم! ایشان پرسید: پیشنهادت چیست! گفتم: اگر صلاح بدانید نامه ای تنظیم کنید و به مدارس ارسال کنیم. - الان ایام امتحانات خرداد است و راهنمایی ها و دبیرستانی ها تعطیل اند. نامه برای کی بفرستیم؟ - ابتدایی ها! آن هم فقط برای شهر همدان، به بقیه دست نمی دهد، تا نامه برسد تعطیل شده اند. تاملی کرد و پسندید و نامه ای با این مضمون به مدارس ابتدایی شهر همدان فرستاده شد: بچه های عزیز! اگر می خواهید برادران و پدرانتان را در جبهه ها یاری کنید و در جهاد با آنها شریک باشید با اهدای فقط یک لیوان شکر، کام رزمندگان اسلام را شیرین کنید... چند روز بعد از ارسال نامه در دو روز با نیسانِ ستاد به مدرسه ها می رفتم. باور کردنی نبود. سه و نیم تُن قند و شکر اهدایی دل های پاک بچه ها را در گونی ها ریختم و کم کم به انبار آموزش و پرورش، محل نگه داری کمک های مردمی به جبهه انتقال دادم. پس از اتمام کار، قند و شکرها را بار ماشین زدم و بردم ستاد. ماشین را کمی دورتر پارک کردم. داخل ستاد نشده آقای شهیدی پرسید: هان جام بزرگ! چه خبر چه کردی؟ شیری یا روباه؟ دوباره سر به سرش گذاشتم و دوباره جوش آورد گفت: رفتی دست خالی آمده ای که چه؟ دست از سرم بردار، بچه ها آنجا چه می کشند و تو.... حاج علی اصغر فریدی و حاج آقا بهشتی زل زده بودند به ما و شاید شک کرده بودند که اگر من دست خالی ام، چرا این قدر سر به سر آقای شهیدی می گذارم. آمپر آقای شهیدی که قاطی کرد، گفتم: ناراحت نشو مومن! مگر شکر نمی خواستی؟ یک نیسان آورده ام! فکر کرد دوباره مردم آزاری می کنم. باور نکرد و گفت: اذیّت نکن، حوصله ندارم. - باور نمی کنی! برو بار ماشین را نگاه کن، تازه قند هم هست، طفلک این بچه ها داده اند برای آن طفلک بچه ها! از بس سر به سرش گذاشته بودم، واقعاً باور نمی کرد، اما وقتی کیسه های قند و شکر را دید، گل از گلش باز شد و آمد بغلم کرد و سه چهار تا ماچ سفت آبدار از من کرد. آقای فریدی و بهشتی با آن قلب های پاک شان بغض کرده و می خواستند گریه کنند. مردم پا برهنه بچه های خودشان را می دادند جبهه، شکر که چیزی نبود. من یقین دارم که دانه دانه آن شکرها و کمک ها روز قیامت شهادت خواهند داد که مردم پا برهنه چه جوری همه چیزشان را دادند تا لبخند شیرینی بر لب امام و رزمنده ها بنشیند. آقای شهیدی که باز باور نکرده بود، پرسید: جام بزرگ! چه طوری سه هزار و پانصد کیلو قند و شکر جمع کردی وقتی یک کیلو در بازار پیدا نمی شود؟! گفتم: خدا کمک کرد. فقط یک نامه فرستادیم مدارس ابتدایی، مدیر و معلم و ناظم و پدر و مادرها کمک کردند تا این شکرها شربت بشود در گلوی رزمنده ها. خدا کمک کرد، فقط خدا. •┈••✾❀🏵❀✾••┈• پیگیر باشید #ملازم_اول_غوّاص کانال حماسه جنوب http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 بسوی گلشن حسینی می روم 🔅 با نوای حاج صادق آهنگران #کلیپ #نماهنگ http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 گلشن حسینی 😂 #طنز_جبهه #طنز_اسارت •┈••✾💧✾••┈• حاج صادق آهنگران 🔻 برای انجام کاری به دزفول رفته بودم بعد از انجام کارم برای تفریح به همراه تعدادی از دوستان مداح به کنار رودخانه دزفول رفتیم. در بین این دوستان یکی از مداحان قدیمی دزفول به نام ملا عبدالرضا هم همراهمان بود که حالا به رحمت خدا رفته است. ملا عبدالرضا فردی بسیار شوخ و بذله گو و در عین حال از مداحان پیشکسوت و با صفای دزفول بود. با دوستان کنار رودخانه نشسته بودیم و صحبت می کردیم که ملا عبدالرضا به من گفت: راستی حاج صادق یه چیزی درباره ت شنیدم. پرسیدم چی شنیدی؟ گفت چیز خوبی نشنیدم بگم؟ گفتم دوست دارم بدونم چی شنیدی بگو تا یادت نرفته. 🔻 گفت: شنیدم آقای حسینی که برنامه اخلاق در خانواده رو توی تلویزیون اجرا می کنه یه دختری داره به نام گلشن. گفتم خب مبارکش باشه. گفت: اون که هست. اما شنیدم که تو خاطرخواه دخترش شدی. یک لحظه آمپر تعجبم چسبید و گفتم: والله من چیزی نمی دونم. این حرف رو الان دارم از تو می شنوم. اصلاً تو جریان چیزی که می گی نیستم. ادامه داد چطور خبر نداری؟ حالا که خبر نداری بشنو تا خبردار بشی از لحنش فهمیدم می خواهد شوخی کند. 🔻 خیالم راحت شد و با توجه گوش کردم ببینم چه می گوید. ملا عبدالرضا گفت: داستان از این قرار بوده که تو عاشق دختر آقای حسینی شدی اما چیزی به خانمت نگفتی. وقتی خانمت فهمیده که تو خاطرخواه شدی شری به پا شده و دعوا بالا گرفته خانمت کوتاه نیومده و بالاخره بزرگترهای خونواده یعنی پدر خانمت و پدر خودت و خود آقای حسینی جمع شدن و تصمیم گرفتن که برن خدمت امام و هر چیزی رو که امام گفتن گوش کنن و همون کار رو انجام بدن. وقتی رفتین پیش امام و قضیه رو برای ایشون گفتین ایشون قاطعانه گفتن که آقای آهنگران باید گلشن رو بگیره و اونو به عنوان همسر دوم انتخاب کنه. تو هم حسابی خوشحال شدی و وقتی از جماران به خونه می اومدی این رو می خوندی: به سوی گلشن حسینی می روم به فرمان امام  خمینی  می روم 😂😂 🔻 در عجب بودم از استعداد این ملا عبدالرضا که چطور این داستان رو سر هم کرده و بدون دست زدن به اصل نوحه برای آن طنز درست کرده بود. 🔻 بعدها که آقای حسینی را دیدم به ایشان گفتم آقای حسینی راضی باش این دوستان یه هم چین جوکی درست کردن. ایشان هم خندید و گفت: واله من گلشن ندارم. اگه داشتم تقدیم می کردم. •┈••✾💧✾••┈• طنز جبهه http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔻 سرداران سوله 2⃣6⃣ 🔹 دکتر ایرج محجوب ⊰•┈┈┈┈┈⊰• 🔻 نقاط مختلف بیمارستان مکررا هدف قرار می گرفت و صدای انفجارهایی که نزدیک بود، گوش همه را کر کرده بود. کسی که آن صحنه را ندیده، نمی تواند تصویر آن را در ذهن مجسم کند. شاید بتوان گفت درست مانند موقعی بود که یکی از دو نیرو دست به حمله بزنند. یک طرف برای پیشروی و طرف دیگر برای پایداری و جلوگیری از حمله، آتش بارهای خود را به کار بیندازند. ما صدای برخورد گلوله ها را به سقف طبقه دوم اتاق عمل و صدای تخریب و فرو ریختن آوار را بالای سرمان می‌شنیدیم. نگرانی مان برای بخش زایمان بود که در حیاط بیمارستان قرار داشت و چند زن برای وضع حمل در آن بستری بودند و یک ماما مراقب آنها بود. ولی کسی جرأت تکان خوردن نداشت. یکی از پزشکان ما بعدا گفت زیر راه پله های سالن و در قسمت هم کف بوده است، سه چهار نفری زانوهای خود را بغل گرفته و زیر شیب راه پله ها خم کرده بودند تا بقیه هم جا بشوند. در فضایی حدود دو متر به قول خودش چپیده بودند. یکی از پرسنل که در خیابان بیمارستان بود، خود را داخل جوی آب انداخته و زیر پل رو به روی در ورودی بیمارستان خزیده بود. سه ساعت آن جا در میان گل و لای جوی مانده بود. گلوله باران بعد از بیمارستان به طرف منطقه بریم و هتل آبادان و اطراف آن رسید. بعد از قطع بمب باران منطقه بیمارستان و شروع آن در منطقه بعدی، از پناهگاه های خود بیرون آمدیم. ابتدا همه سراغ بخش زایمان رفتیم، چند گلوله توپ یا خمپاره به دیوارهای اطراف آن خورده و قسمتهایی از بخش ویران شده بود. خوشبختانه به هیچ یک از بیماران و نوزادان که قبلا به دنیا آمده بودند، آسیبی نرسیده بود. مامایی که آنجا بود تعریف می کرد که یکی از زائوها در همان حین گلوله باران فرزند خود را به دنیا آورد. او هم کمک کرده بود تا زایمان انجام شود. من نمی دانم برای سایر شهرهای ایران چه پیش آمد. ولی آنچه که اخبار می گفت کلیه شهرهایی که در نوار مرزی و در تیررس توپخانه دشمن بودند، مورد حمله هایی نظیر آبادان قرار گرفته بودند. خلاصه آن روز وحشت بار و در عین حال پر خاطره در ذهن همه ما باقی ماند. ⊰•┈┈┈┈┈⊰• پیگیر باشید #سرداران_سوله http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 نمایشگاه کتاب جبهه و جنگ در جبهه و جنگ http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔻 اصطلاحات سنگری 👈 شب عروسی: شب عملیات، و به بچه هایی هم که شهید می شدند داماد یا داماد خدا گفته می شد 👈 شکارچی تانک: آرپی جی زن، صیاد تانک شکار 👈 شکارچی کرکس ها: برادران پدافند هوایی، کسانیکه مدام چشم در آسمان منطقه داشتند تا هواپیماهای دشمن را شکار کنند 👈 شکلات یام یام: گلوله های سلاح کاتیوشا 👈 شلوار آستین کوتاه: شورت دارای پاچه و خشتک بلند. شورت بلاتکلیف 👈 شمری شدن: شیمیایی شدن، مخفف شیمیایی، میکروبی، رادیواکتیو که می شد، ش. م. ر. http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 عملیات رمضان عتاب سردار حسن باقری۱ #نکات_تاریخی_جنگ ┄┅┅❀💠❀┅┅┄ 🔻 ما برایمان شهید دادن در شناسایی سخت شده، ولی خیلی راحت شده که ۳۰۰ جنازه را در عملیات وسط معرکه بگذاریم و عقب برگردیم. کارکردن قبل از عملیات خیلی سخت شده، اما تلفات دادن در داخل عملیات خیلی ساده شده و هیچ به روی خودمان هم نمی‌آوریم. هنوز مطالب این عملیات به صورت کامل در داخل مردم منعکس نشده است، الان اگر داخل مردم بروید، سرشان علامت سؤال است که جنازه بچه‌های ما کجاست. بروید شهرتان تا ببینید چه خبر است؟ پدر و مادر‌ها برای جنازه بچه‌هایشان ارزش قائلند، اما بعد از شهادتش، برای زخمی شدن، معلول شدن و قطعه قطعه شدنشان تحمل می‌کنند. اما برای آن‌ها ارزش قائلند. اوایل جنگ بچه‌های تبریز در دهلاویه ۷۰ تا شهید دادند. خدا شاهد است که همه تن‌شان می‌لرزید. حالا هزار تا، دو هزار تا، سه هزار تا، اصلاً انگار نه انگار. اگر فردا بهمان بگویند ۱۰۰ هزار تا، انگار یک با هزار فرقی ندارد... http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔻 ملازم اول، غوّاص (۹۷) 🔸 خاطرات محسن جامِ بزرگ •┈••✾❀🔹❀✾••┈• در همین رفت و آمدها متوجه شدم برگه های سئوالات امتحاتی سه ماهه زمستان هنوز تصحیح نشده است. علت را جویا شدم. معلوم شد چون اعتبار مالی نبوده، ورقه ها تصحیح نشده یا تصحیح شده، ولی تجدید نظر نشده و دانش آموزان رزمنده بلاتکلیف مانده اند. رفتم پیش آقای اشتری، کارشناس مقطع متوسطه و گفتم: این بچه ها می خواهند در خردادماه امتحان بدهند، باید بدانند قبول شده اند یا نه؟ او‌ گفت: من هم‌ گفته ام، ولی کسی به حرف من گوش نمی دهد! - چه کار باید بکنیم؟ - باید از دبیران دعوت کنیم و برگه ها را تصحیح و یا تجدید نظر کنند، اما‌ نمی آیند! تشکر کردم و رفتم سراغ کارشناس بعدی و پرسیدم: برگه ها کجاست؟ بیست و هشت برگه امتحانی ریاضی، زبان انگلیسی، فارسی، عربی و ... را که همه لب مرزی نمره گرفته بودند، از نظر گذراندم. خودکار سبزی از او گرفتم و با خونسردی تمام در مقابل چشمان حیرت زده کارشناس امضاء کردم و نوشتم: تجدید نظر شد، ۱۰، تجدید نظر شد، هفت و .... نمره ها را با نیم یا یک نمره ارفاق به مرز قبولی رساندم. در آخر به کارشناس گفتم: بی زحمت برگه ها را ببرید و نمره ها را به دانش آموزان مجتمع شهید محلاتی اعلام کنید. او اعلام کرد، اما به جای من، کار مرا اعلام کرد. کارشناس سیر تا پیاز کار مرا به مسئول مربوط گزارش داد و خیلی سریع کار من به معاون آموزشی استان کشیده شد. حتی در لابلای گزارش گفته بود فلانی یک کارهایی می کند که معلوم نیست ما را مسخره کرده یا خودش را...! به دادگاه رفتم. آقای لشکری که در دوران دبیرستان، دبیر ادبیات ما بود، با حالتی خودمانی و مهربان پرسید: جام بزرگ! شنیده ام برگه ها را سرِ خود تجدید نظر کرده ای...! گفتم: بله! با تعجب پرسید: چرا؟ این چه کاری بود که کردی؟ تو از نظر قانونی اجازه چنین کاری را نداشتی. - درست می فرمایید، ولی این دبیرهایی که بچه های مردم را برای پول بلا تکلیف رها کرده اند و نیامده اند برگه ها را تجدیدنظر کنند، مثلاً چه کار می خواسته اند بکنند؟ می خواسته اند هفت و نه را بدهند ده، خوب من داده ام! - پسر! تو مثل اینکه کارمند آموزش و پرورش نیستی؟ این کار یک روالی دارد. یک مقرراتی دارد.... - بله، قبول دارم. ولی عرض کردم دبیرها نیامده اند و الان این بچه ها می خواهند امتحانات خرداد بدهند، ولی حیران و سیلان مانده اند. آقای اشتری هم که می گوید پول نیست. هم زمان با آن کار انقلابی، کارتهای شرکت در امتحانات خرداد را هم به رای و اجتهاد خودم گفتم صادر کنند، ولی امضاهایش ماند. به اشتری گفتم: بدهید خودم امضاء می کنم! و اشتری این حرف را هم به آقای لشکری گفته بود. آقای لشکری گفت: بابا تو دیگه کی هستی؟! - می خواهند اعدامم کنند، بکنند! خود این آقایان به دانش آموزان عادی یکی دو نمره ارفاق می کنند و حالا من نیم نمره داده ام به کسانی که رفته اند برای این کشور جان بدهند، بد کردم؟ آقای لشکری لحظاتی سکوت کرد و به آقای اشتری و دیگران که در جلسه محاکمه حضور داشتند گفت: خوب درست می گوید. چرا باید برگه ها تا الان مانده باشد؟ و بعد ادامه داد: آنهایی را که تجدیدنظر کرده قبول داریم، کارتهایشان را امضاء کنید. و رو کرد به من و گفت: ولی برگه هایی که مانده دیگر حق نداری دست بزنی! - باشد دست نمی زنم به شرط اینکه برگه ها سریع تصحیح شود وگرنه می آیم همین کار را انجام می دهم! با این تهدید، آقای لشکری دیگر از کوره در رفت و گفت: اصلاً تو چه کاره ای که می خواهی برگه ها را تحدیدنظر کنی؟! - آقای لشکری عزیز! من رئیس مدارس رزمندگان هستم. آنها شما را که نمی شناسند، مرا می شناسند. از من سئوال می کنند و حقشان است که بدانند قبول شده اند یا نه. او وقتی دید خواسته من منطقی است به آقای شفیعیان، مسئول امتحانات دستور داد: همین الان از اعتبارات حوزه امتحانات اداره هزینه می کنید و تصحیح برگه های مجتمع رزمندگان را دراولویت قرار می دهید. و ادامه داد: ایشان درست می گوید، یک رزمنده که دارد آنجا برای ما می جنگد، باید تکلیفش اینجا روشن شود... و رو کرد به من و با عتاب گفت: جام بزرگ! دیگر نشنوم از این کارها کرده ای...! گفتم: چشم. خیلی ممنون. خداحافظ شما. •┈••✾❀🏵❀✾••┈• پیگیر باشید #ملازم_اول_غوّاص کانال حماسه جنوب http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔻 سرداران سوله 3⃣6⃣ 🔹 دکتر ایرج محجوب ⊰•┈┈┈┈┈⊰• 🔻 قسمت های دیگر بیمارستان را هم بازدید کردیم. خرابی ای که آن روز در بیمارستان به بار آمد در طول جنگ تا آن روز ایجاد نشده بود. قسمتهایی از سقف بخشها که اغلب خالی بودند، فرو ریخته و طبقه بالای اتاق عمل نیز آسیب فراوان دیده بود. یک قسمت طوری خراب شده بود که بخشی از پلکان ورودی آن تقریبا به وسط سالن که جنب رادیولوژی قرار داشت رانده شده بود. خوشبختانه هیچ یک از پرسنل بیمارستان زخمی یا مجروح نشده بودند و اهالی شهر هم به علت خلوت بودن شهر به جز چند زخمی و جراحت مختصر خسارت دیگری ندیده بودند. فردای آن روز سکوت محضی در آبادان حکم فرما شده بود. شایعه ای منتشر شد، رادیوهای خارجی هم آن را تأیید کردند، مبنی بر این که مسعود رجوی از صدام حسین خواهش کرده که دستور آتش بس بدهند و از گلوله باران شهرها خود داری کنند. دو یا سه روز بعد هیئتی از سازمان ملل به ریاست نخست وزیر یوگسلاوی با تعداد زیادی خبرنگار خارجی و داخلی وارد آبادان شدند تا از مناطق جنگی بازدید کنند. وقتی به بیمارستان شرکت نفت آمدند. من به اتفاق گروهی دیگر از پرسنل بیمارستان ضمن سلام و خوش آمد گویی ایشان را به نقاط مختلف بیمارستان برده و نقاط آسیب دیده و گلوله باران اخیر را به او نشان دادیم. به طور مختصر آنچه که از آغاز جنگ بر سر بیمارستان آمده بود و تعداد پرسنلی که در بیمارستان شهید شده بودند را برای ایشان شرح دادم. حدود دو ساعت در بیمارستان مشغول بازدید بودند. سپس خداحافظی کرده به نقاط دیگر و احتمالا به پالایشگاه رفتند. یکی دو روز بعد به عراق رفته و آن جا را بازدید کردند. خبر ندارم نتیجه این بازدیدها چه شد یا چه برداشتی کردند و چه نظری دادند، ولی مدت یک هفته ای که ایشان در ایران بودند ما بدون واهمه از بیمارستان خارج می‌شدیم و به نقاط آسیب دیده، به خصوص منطقه بریم می‌رفتیم. اغلب خانه های بریم در اثر گلوله باران آسیب های کلی دیده و کمتر خانه ای بود که کاملا سالم مانده باشد. پس از یک هفته و رفتن نخست وزیر یوگسلاوی درگیری ها دوباره آغاز شد. منتها خیلی ضعیف بود. جنگ به صورت فرسایشی در آمده بود. هر چند روز یک بار خمپاره یا گلوله ای به شهر شلیک میشد. تا اواخر اسفند ۱۳۶۲ به عنوان تنها جراح، همراه یک دکتر بیهوشی و تکنسین‌ها و بقیه پرسنل در بیمارستان بودیم. شدت خسارت به بیمارستان شرکت نفت به حدی بود که دیگر نمی‌شد مانند گذشته برای سرویس دادن به مجروحین در حمله های بزرگ مورد استفاده قرار گیرد. ولی بیمارستان آرین (طالقانی) هنوز دایر بود و از طرف وزارت بهداری اداره می شد. روال مرخصی رفتن و آمدن ما همچنان مثل سابق ادامه داشت. ⊰•┈┈┈┈┈⊰• پیگیر باشید #سرداران_سوله http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 صاحب گناه #طنز_جبهه #طنز_اسارت •┈••✾💧✾••┈• 🔻 در مسجد شهرك دارخوین مراسم دعای كمیل بر پا بود. شهید تورجی زاده، فرمانده گردان یا زهرا(س) ضمن خواندن دعا، قصۀ حضرت موسی(ع) را نقل كرد كه از خداوند طلب باران كرده و باران نازل نشده بود. بعد كه علت را جویا شدند معلوم شد فردی گناه كار در میان جمع است. حضرت موسی(ع) قبل از آن كه دوباره دست به استغاثه بردارد از شخص عاصی خواسته بود كه مانع رحمت نشود و جمع را ترك كند. در همان اثنا، باران بارید و دعای حضرت مستجاب شد. گویا معصیت كرده به توفیق توبه رسیده بود. توریجی زاده به همان ترتیب استدعا كرد فردی كه خود را صاحب گناهی نابخشودنی می داند از میانه برخیزد و برود شاید به این وسیله خواستۀ حاضران منقلب در مجلس به نتیجه برسد. صلابت سكوت اهل حال و سنگینی اخلاص در كلام شهید تورجی زاده تمركزی به جلسه داد و همه در حالت خلسه فرو رفتند. در چنین شرایطی یك نفر بخت برگشته كه ظاهراً در طول مدت دعا و راز و نیاز حواسش كاملاً جمع امور مربوط به خود بوده از قلب جمعیت برخاست! یك مرتبه همۀ سرها به سوی او برگشت. در همان نگاه نخست همه می دانستند كه او احتمالاً بی گناه ترین فرد آن مجموعه است و این وضع را بدتر كرد، در یك چشم به هم زدن، به خودش آمد، حالا نه راه پس داشت نه راه پیش، برود، چگونه برود؟ بماند و بنشیند جواب آن همه نگاه پر از شیطنت را چه بدهد؟ خودش را شل كرد روی زمین و خلایق منفجر شدند. •┈••✾💧✾••┈• طنز جبهه http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 عملیات رمضان عتاب سردار حسن باقری۲ #نکات_تاریخی_جنگ ┄┅┅❀💠❀┅┅┄ 🔻تخریبچی آمده، می‌گوید؛ در کنار یک گردان معبر باز کردیم. به فرمانده می‌گوییم که معبر ۳۰۰ متر دست چپ است، نیرو را از معبر میدان مین ببر. بعد به بچه‌ها می‌گوید چه کسی داوطلب است به میدان مین برود. این فرمانده گردانی است؟ نمی‌دانم، فرمانده گردانی که خیلی راحت می‌نشیند و می‌گوید من ۴ صبح یک لودری که پیدا شد، خاکریز را شکافتم و رفتم. این [فرمانده]چه جوری طاقت داشته؟ تا ۴ صبح فقط با یک گردان تماس داشته و یک گروهان هم قطع شده. توقع دارید، معجزه هم بشود. بغداد هم در این عملیات بگیرید؟ باید شما در خط باشید. شهید بدهیم و نتوانیم، بعد بگوییم خدایا شهید دادیم، اما نشد. حالا الحمدالله تیپ و گردان‌ها سر جایشان هستند. ۱۶۰  برادر دم کانال اسیر شدند. تانک از رویشان رفت. من برای این، جوابی در روز قیامت ندارم. اگر برادر‌ها جواب دارند، خوش به حالشان. من جواب ندارم بدهم. http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔻 ملازم اول، غوّاص (۹۷) 🔸 خاطرات محسن جامِ بزرگ •┈••✾❀🔹❀✾••┈• خانه پدری ما سه طبقه بود.‌ اخوی بزرگ تر طبقه سوم و اخوی بزرگ تر دیگرم طبقه پایین ساکن بودند. این مجاورت، بی دردسر و حاشیه نبود، بنابر مصالحی طبقه پایین خالی شد، اما من هم بنا بر دلایلی صلاح ندیدم به آنجا بروم. هر چند این کار هم گله گذاری هایی به دنبال داشت. مادرم می گفت: محسن! من فکر می کردم تو طور دیگری رفتار می کنی! اما تو از اینها بدتری! سکوت کردم و چیزی عرض نکردم. به هر حال تشخیص دادیم این جوری حرمتها بهتر حفظ می شود، بنابراین منزل یکی از همکاران آموزش و پرورش را ماهی دو هزار تومان اجاره کردم. آن بزرگوار از ما پول پیش نخواست و نگرفت و مبلغ اجاره هم کمتر از جاهای مشابه بود و این جوری زندگی مشترک ما در اولین خانه مستاجری آغاز شد. موعد سفر حج من نزدیک می شد. در دوم مرداد ۱۳۶۵ برای اولین بار با هواپیما پرواز کردم. از آن بالا سیمای شهر دیدنی بود و تازه دو ریالی ام افتاد که آن خاموشی ها و بگیر و ببندهای زمان بمباران کارهای بیهوده ای بوده است و از آن بالا، شهرها در مشت خلبانهای عراقی بوده و خاموش کردن چراغ ها چندان به کار نمی آمده است. نیمه های شب هواپیمای ایرباس جمهوری اسلامی ایران با سیصد سرنشین در فرودگاه جدّه به زمین نشست. در هواپیما و اتوبوس به ،قصد مدینه، برادر عزیزم ولی سیفی سرنشین صندلی کناری ام بود. ما همسفر حج بودیم. احساسی عجیب و غریب که هرگز برایم تکرار نشد! هتل ما نزدیک مسجد قوام ها در محدوده ارتفاعات خندق و از مسجد النبی دور بود، اما این مسافت برای ما که ادعای جوانی و رزمندگی داشتیم، چیز مهمی نبود. در هر اتاق حدود ده نفر ساکن شدیم. تشک های نازک و سبک و یک تخته پتو تخت خوابمان بود. آن زمان از رستوران و این تشریفات خبری نبود. غذا را به در اتاق می آوردند و در داخل اتاق دسته جمعی دور سفره می خوردیم که خودش لذتی داشت. در هتل مدینه پانزده روز و در مکه چهارده روز با همسفران رزمنده با صفا، ساعات خوشی را گذراندیم. حرم پیامبر شب ها بسته و نیم ساعت تا سه ربع ساعت پیش از اذان صبح باز می شد. به عشق زیارت پیامبر، صبح زود پیش از باز شدن در، به امید آنکه بتوانیم در کنار خانه پیامبر و امام علی(ع) نماز مستحبی بخوانیم، تجمع می کردیم. شور رزمندگان در آن سفر عظیم دیدنی بود. در حرم آسمانی پیامبر هیچ چراغی روشن نبود. کنار این حرم مظلوم و خاموش چند تا شُرطه مثل شمر می ایستادند تا کسی مرتکب شرک و کفر نشود، یعنی در و دیوار حرم مظلوم پیامبر را نبوسد و حتی دست نکشد! روحانی کاروان، در همان روز اول قسمت های مختلف از جمله درِ خانه حضرت علی(ع) و فاطمه زهرا(س)، ستون توبه، منبر و محراب رسول الله(ص) و ماذنه بلال را نشانمان داد و ما در همه این مکانهای شریف به ویژه بین محراب و خانه پیامبر، نماز مستحبی برگزار کردیم. رزمنده ها حال و هوای معنوی جبهه ای شان دو چندان شده بود. شده بودیم بلبل حرم! یک بار آقا ولی الله که زن و چند بچه داشت و من شرایط او را درک نمی کردم به من گفت: بازار! بی تامل گفتم: ولی جان، اسم بازار رو نیاور، مگر ما چند روز وقت داریم. نباید این توفیق را صرف کارهای بیهوده کنیم. ما در خواب هم نمی دیدیم که خداوند چنین توفیقی به ما بدهد و حالا باید بیشترین استفاده معنوی را ببریم. سوغات هم حالا یک چیزی می خریم! واقعاً شده بودیم ماهی و اقیانوس. فقط برای استراحت و صرف غذا آن هم محدود به هیچ کار دیگری جز زیارت نپرداختیم. همیشه در حرم پیامبر و زیارت بقیع بودیم. آن سال مسجدالنبی در حال گسترش و کوچه ها و محله بنی هاشم در حال تخریب موذیانه وهابی ها بود. زمین منطقه را گود کرده بودند و اطرافش را تخته کوبی. هربار که از کوچه چوبی رد می شدیم، از لا به لای تخته ها سرک می کشیدیم و داد شرطه ها را در می آوردیم. لابد نگاه کردن به محله بنی هاشم هم شرک بود! وسط منطقه کارگاهی ساخت و ساز، یک شرطه خانه، و در شارع ابی طالب یک شرطه خانه بزرگ چندطبقه و در کنار قبرستان بقیع هم شرطه خانه مرکزی، کار انتظام و شرک زدایی حجّاج را به شدّت پیگیری می کردند! در بقیع حس و حال عجیبی داشتیم. آنجا اوج مظلومیت شیعه را دیدیم. در آن زمان دور بقیع دیواری بلند و زُمخت و روی دیوار نرده ای به ارتفاع دو متر کشیده بودند که مانع دید می شد، اما نزدیک شدن به دیوارها و ورود به بقیع هم در دیدگاه آل سعود، شرک بود. شب و روز مانعمان می شدند. در جمع انبوه رزمندگان، حاجی بخشی، پیر دلاور و خنده روی جبهه ها هم حاضر بود. تا او را دیدیم، یاد فاو و والفجر۸ افتادم. او پرچمی بزرگ با عبارت لااله الا الله، محمد رسول الله بر دوش داشت. سوار بر ماشین حزب الله! حزب الله، ماشاءالله! سر می داد. با صدای بلند می گفت: کجا می ری؟ جمعیت یک پارچه می گفتند: کربلا. - با کی می ری؟ - روح الله. -

مرا ببرید. و همه با هم با لبخند و خنده جواب می دادند: جا نداریم •┈••✾❀🏵❀✾••┈• پیگیر باشید #ملازم_اول_غوّاص کانال حماسه جنوب http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂