🔴 سلام 👋 صبح پنجشنبه تون خدایی یهویی یاد روزهای اول جنگ افتادم یادش بخیر همون روزهای اولی که به مسجد و بسیج رفتیم تا از شهر و خانه های عمدتا خالیش حراست کنیم. اون روزا شهر به شدت زیر آتش خمپاره ها بود. روز اولم بود و نا آشنا. بچه های تدارکات با یک دیگ برنج که نمیدونم از کجا می آوردن، وارد مسجد شدند و در بشقاب های روحی برای افراد شام کشیدند. شهید سرلک به شوخی می گفت از اون گوشتش هم برای ما اضافه کن. هی نگاه می کردم ولی گوشتی نمی دیدم. با لبخندی که میزدند متوجه شدم که اسم برنج های شفته شده رو گوشت گذاشتن و مشتاقانه و با لبخند می خورن. وقتی به اون روزها فکر می کنم هاله ای از مظلومیت ولی مملو از اراده و اقتدار از این بچه ها در ذهنم نقش می بنده. اراده ای که از همون شکم های خالی سرچشمه می گرفت و با اون سن های کم مردونه عمل می کردن. و وقتی با جریانات امروز مقایسه می کنم، شكم های پر رو می بینیم و اراده های ضعیف و تمایلات به همون دشمن رو. والعاقبه للمتقین 🍂

@defae_moghadas

🍂 🔸 خوب نگاه ڪنید بہ چهره هایشان.... آنها ڪہ تنها بہ زبان نگفتند "وحرب لمن حاربکم" عاشورا را درڪ ڪردند و ڪوشیدند و مصداق الذین بذلوا مهجهم دون الحسین (ع) شدند 🍂 @defae_moghadas 🍂

🍂 🔻 ســهام خــیــامــ بــهش مــی گــفــتــن: «آخــه تــو ڪــه پــســر نــيســتــی،چه جــوری مــی خــوای بــجــنــگــی !؟»⁉️ مــی گــفــتــ: دفــاعــ از وطــن ڪــه زن و مــرد و پــير و جــوان نــداره .هر ڪــس بــايد هرڪــاری ڪــه از دســتــش بــرمــياد ،بــڪــنــه.  بااينــڪــه ســنــش خــيلــی ڪــم بــود اصــلــا از جــنــگ و جــبــهه نــمــی تــرســيد. به ڪــســايی هم ڪــه مــی تــرســيدن مــی گــفــتــ: «وقــتــی دشــمــن اومــده تــو شــهرتــون ،چــرا نــشــســتــيد و هيچ ڪــاری نــمــی ڪــنــيد !؟ همــه بــايد مــبــارزه ✊ ڪــنــن .»          ❣(شــهيده ســهام خــيام 🙋 دخــتــرے از هویــزه) ڪــانــالــ حــمــاســه جــنــوب 🍂🍂

🍂 🔻 #خاطرات_یک_گشت 4⃣1⃣ 📝 خاطرات ارسالی رزمندگان در چند منطقه کار در دست واحد اطلاعات بود، به همین خاطر نیروهای جدید به این واحد معّرفی میشدند. دیگر اطلاعات، خودش دیده بان داشت. یک دکل هم در جزیره مجنون که آنجا عزیزان دیده بان فعّالیت داشتند و فقط اطلاعاتی که به کار ما می آمد را جمع آوری می کردند. وقتی واحد در چنگوله محور را تحویل گرفت، چند نفری به واحد ما اضافه شدند که چهره یک نفرشان خیلی برای من آشنا بود. خاطرم هست روزهای اوّلی که ازآموزش تخّصصی توپخانه پادگان امام حسین ع تهران ترخیص شده بودیم و در اختیار پرسنلی لشگر قرار داشتیم تا ما را تقسیم کنند؛ مصادف شده بود با عملیات والفجر۲ درپیرانشهر. چند نفری بودیم که مستقیم به توپخانه معّرفی شدیم. از همان ابتداء بنده مخالف رفتن به این واحد بودم امّا فرصتی که از آن برای خارج شدن از توپخانه استفاده کنم پیش نیآمده بود. و هر بار هم که خدمت مسئول محترم پرسنلی وکارگزینی میرفتم و تقاضای تغییر واحد میدادم ایشان می گفتند که آموزش تخصّصی توپخانه برایت لازم است. با اینکه می دانستم حرفش صحیح است اما بر تقاضایم که من را از توپخانه به اطلاعات منتقل کنید، اصرار می کردم. برای این موضوع چندین بار با مسئول توپخانه مشاجره لفظی داشتم، تا فرجی حاصل شود. امّا عملیات بود و من هم با بچّه های قبضه خمپاره ۸۱ مأموریت بودم. تا اینکه شنیدم فرمانده پایگاههای بسیج شهریمان در پیرانشهر، مسئولیت ستاد لشگر شده است. با فرمانده واحد توپخانه یک دعوای زرگری راه انداختم و ایشان هم من را در اختیار واحد کارگزینی قراردادند. خدا رحمتش کند، وقتی به اطلاعات معرّفی شدم، رفتم از او حلالیت گرفتم. سریع رفتم ستاد لشگر که در پیرانشهر بود، خدمت فرمانده پایگاههای شهری که من را میشناخت و با پا در میانی ایشان با مسئول پرسنلی وکارگزینی نامه معّرفی ام به اطلاعات را گرفتم. و حالا مسئول کارگزینی و پرسنلی لشگر خودشان آمده بودند واحد ما. اتفاقا به تیم ما هم آمدند. به محض دیدنشان، سلام و علیک کردم و به ایشان خیر مقدم گفتم. وقتی خواستم در مورد قضایای قبلی صحبت کنم، اجازه ندادند و گفتند که، شما حق داشتید. گشت هایی در خدمتشان بودیم. ایشان در یکی از عملیاتها مجروح شدند و در زمره جانبازان عزیز این آب و خاک قرارگرفتند. @defae_moghadas 🍂

🍂 🔻 #خاطرات_یک_گشت 5⃣1⃣ 📝 خاطرات ارسالی رزمندگان بعد از چندین بار گشت در چنگوله، دیگر موانعی که متعلق به دوره طاغوت بود را رد کرده بودیم و بعد از دیدگاه گرگی یک مسیر صاف را طی می کردیم و بعد از عبور از میدانهای مین تله گذاری شده به ابتدای شیاری که ما بین 2 ارتفاع بود می رسیدیم و گشت تا بالای این شیار که ارتفاعات را به ۲ قسمت جدا میکرد، ادامه پیدا میکرد. سمت چپ که با لشگر ایلام دست میدادیم و ارتفاع سمت راست که با یکی از تیم های خودمان که پیزولی را شناسایی میکرد دست میدادیم. یک بار سردار شهید چیت سازیان در جلسۀ مسئول تیمها گفته بودند که عراق به تازگی از سگهای فرانسوی برای کمک به سربازانش استفاده میکند.🐕(همان طور که میدانید عراق تنها به ما حمله نکرده بود. از تمام دنیا برایش کمک میرسید تا ما را شکست بدهد و این سگها یکی از صدها کمکی بود که کشورهای دیگر به صدام میدادند.) ادامه دارد... @defae_moghadas 🍂

🍂 🔻 عطر وصال پیر و میانسال و جوان و خردسال آمده اند نه خستگی میشناسند ونه گرمای آفتاب و بارش شدید باران. هرکدام هم به نیابت از شهیدی. آری میدانند که این مسیر را شهیدان با نثار جان خود باز کرده اند و اینگونه است که هر لحظه شاهد حضور دوستان در این سفر عشق هستیم. قبول باشد کربلایی ها 🍂

#پنجشنبه_هاےبیقرارے یادے ڪنیم از عاشقان مهدے(عج) بپرسیم از آنها نشان مهدے(عج) باز آینه و سینے و چاے و نبات باز پنجشنبه و یاد شھـــــدا باصلوات💔

📸 تصاویر هوایی از مرز های مهران و چزابه الههم ارزقنا الزیارت الحسین علیه السلام

🍂 🔻 نوشتم تا بماند روزنوشت های آیت الله جمی امام جمعه فقید آبادان •┈┈••✾•🍃🌺🍃•✾••┈┈• 59/8/3 ✍ صدای رادیو آمریکا را ساعت 6 گوش دادم که از سقوط خرمشهر خبر میداد. آری، خرمشهر در آستانه سقوط است و همه انتظار عنایتی الهی برای نجات خرمشهر و آبادان داریم. ساعت هفت صبح، اخبار رادیو تهران را گوش دادم که از وخامت اوضاع خرمشهر و آبادان حکایت داشت. امروز، توپخانه و خمپاره اندازهای عراق، شدت بیشتری دارد. غرش توپ و صدای انفجار، لحظه ای خاموش نیست. ساعت حدود 8/5 ، یکی از آشنایان تلفن کرد و ناراحت خبر داد که در اثر توپ و خمپاره و آتش سنگین عراق بر روی شهر، شب گذشته چندین خانه خراب و عده ای شهید و مجروح شدند و سراسر شهر به وحشت فرو رفته و چاره جویی می کرد که فکری کنیم. ✍ الان ساعت حدود 9 می باشد که تلفن زنگ زد. معلوم شد آقای حاج شیخ عباسعلی اسلامی است که از تهران آمده، به اتفاق چند نفر مسلح و هیئتی به همراهش. از این شهامت و فداکاری خوشم آمد و بر او دعا کردم (در این لحظات که خرمشهر و آبادان در آتش می سوزد و اغلب مردم شهر قرار را برقرار ترجیح داده اند. این مرد یعنی آقای اسلامی با کسالت و حالت بیماری که دارد از تهران بلند شده و به این جا آماده است برای کمک. خدا این روحیه را به همه ارزانی دارد، بگوییا. آمین. ✍ حدود ساعت 9/30 مجددا به دفتر امام تلفن کردم و شدت وخامت اوضاع خرمشهر و آبادان را نقل کردم. تأکید فراوان کردم که به عرض امام برسانید. شماره تلفن حاج احمد آقا را خواستم که موفق نشدم. ✍ در حدود همین ساعت یکی از برادران دینی آمد و اظهار داشت از طرف جمعی آمده ام که به سخنان دیروز آقای خامنه ای در خطبه های نماز جمعه از نظر سیاسی اعتراض داشتند، سخنان ایشان در رابطه با قضیه گروگانهای آمریکا بود، که من آنچه به نظرم رسید گفتم که آقای خامنه ای را مردی مجاهد و خدمتگزار و با اخلاص می دانم و به سخنش اعتراضی هم ندارم و اگر کسی معترض است باید با خود ایشان تماس بگیرد و جواب بگیرد. 🍂 کانال حماسه جنوب @defae_moghadas 🍂

🍂 🔻 نوشتم تا بماند روزنوشت های آیت الله جمی امام جمعه فقید آبادان •┈┈••✾•🍃🌺🍃•✾••┈┈• 59/8/3 ✍ ساعت حدود یازده است. تاکنون بیرون نرفته ام که از خارج کسانی می آیند و مراجعاتی دارند. کم کم از ضایعات و تلفات شب گذشته اطلاعاتی به دست می آید؛ که آنچه معلوم است، دیشب، احمد آباد و سده را بدجوری کوبیده اند؛ به طوری که خبر می رسد در احمدآباد، در یکی از خیابانهای فرعی، چندین خانه یکجا ویران شده و در سده همچنین با تلفات زیاد افراد زیادی به طور جمعی کشته شده اند. بعضی قطعه قطعه شده اند؛ بعضی از کمر دو نیم. بعضی سر آنها پریده و بعضی هم ریز ریز شده اند. ✍ دیشب هیچ به خواب نرفته ام؛ از غرش توپ و صدای خمپاره. الان خیلی خسته و کوفته ام؛ به طوری که حالت نشستن و نوشتن دیگر ندارم. می خواهم کمی دراز بکشم، به اصطلاح تمدد اعصاب کنم، تا ساعت دوازده اگر توفیقی باشد، به مسجد قدس بروم. ✍ علی رغم صداهای دلخراش توپ و خمپاره خوابم برد. حالا که بیدار شده ام، ساعت دوازده و نیم است که از ظهر اندکی گذشته خود را به اتفاق برادرم رسول به مسجد قدس رساندم. نماز ظهر و عصر به جا آمد. آن [/ این] روزها همه جا سخن از جنگ است؛ از خمپاره و توپ؛ از حمله های هوایی؛ از تلفات و ضایعات در همه جا بحثها از این قبیل است. در خانه و کوچه و خیابان و ماشین مسجد هم مستثنی نیست. تمام گفت و گوها، در اطراف جنگ تحمیلی و رذالت های بعثیها دور می زند. درب ورودی مسجد، زنی چشمش به من افتاد، دوان دوان آمد و مصرانه از من می خواست برای پیروزی لشکر اسلام بر کفر دعا کنم. ✍ آری، در مسجد هم محور بحث ها جنگ است و کمتر کسی از مسائل نماز و روزه و از این قبیل سؤال می کند؛ اما دیروز و امروز، دو نفر جوان عزیز، یکی دو تا مسئله پرسیده اند که برایم جالبند. خوب است برای شما هم نقل کنم.👇 کانال حماسه جنوب @defae_moghadas 🍂

🍂 «یــڪ قــصــه بــیــش نــیــســت غــم عــشــق و» هر ڪــســیــ زیــن قــصــه مــے ڪــنــد بــه زبــانــے،روایــتــیــ ور خــواهے از روایــت مــن بــا خــبــر شــوی: بــرق ســتــاره یــے و شــب بــے نــهایــتــی @defae_moghadas 🍂

🍂 🔻 نوشتم تا بماند روزنوشت های آیت الله جمی امام جمعه فقید آبادان •┈┈••✾•🍃🌺🍃•✾••┈┈• 59/8/3 ✍ دیروز جوانی سؤال کرد که من در بیمارستان طالقانی عده زیادی از شهدا را جابه جا می کردم. در حال جابه جایی، ملافه از روی یکی از آنها کنار رفت. زنی بود. چشم من به محل زخم که در بدنش بود، افتاد. آیا برای من گناهی نیست؟ ببینید در این بحران و حال وانفسا که این جوان شب و روزش صرف خدمت در امور جنگی است، تا این درجه مراقب رعایت احکام الهی است خداوندا، این عزیزان را سالم و موفق نگه دار. آمین ✍ امروز هم یکی از همین جوانان سؤال می کرد که من کفاره دو روز روزه بدهکارم. اگر در این گیرودار کشته شوم، خداوند مرا می بخشد؟ من با خود حدیث نفس کردم که آیا با داشتن این نوع جوانان مؤمن، باز ما در این جنگ شکست می خوریم؟ ✍ حدود ساعت یک، به اتفاق آقای مزارعی و فرزندانم مهدی و محمود مشغول صرف ناهار شدیم. برادرم رسول، ناهار برای آقا سید جواد حبیبی برده و همان جا ناهار را صرف می کند. ✍ خبر های ساعت ۲ رادیو تهران را گوش دادم که از جانبازی و فداکاری مدافعان جان به کف خرمشهر و آبادان خبر می داد. کمی خوابیدم. ✍ ساعت 4 بعد از ظهر است. آقای حاج شیخ عبدالله محمدی آمدند. معلوم شد از هنگ ژاندارمری (اتاق جنگ) کسی آمده. به دیدار سرهنگ حسنی سعدی - فرمانده عملیات - رفته بودند. ایشان هم مژده دادند که وضع خرمشهر از دیروز بهتر است و نقل کردند که الان نیروها داشتند به جبهه خرمشهر می رفتند، با شور و شوق و روحیه عالی. من جمله جوانی تازه سال با بدنی ضعیف که از خارج آبادان و خرمشهر آمده بود، با شور و هیجان، آماده حرکت به طرف خرمشهر [بود]. به او گفتم که شما با این حال برایتان خیلی سخت است و در معرض خطر هستید. گفت: من برای شهادت آمده ام. با نشاط هر چه بیشتر به سوی جبهه حرکت کرد. آن کس که تو را شناخت، جان را چه کند کانال حماسه جنوب @defae_moghadas 🍂

🔴 دوستان متون بلند رو بر ما ببخشند. گاهی با مطالبی روبرو می شیم که نمی شود از آنها گذشت. خصوصا اینکه در محدوده زمانی خاطراتی قرار می گیریم که بروز هستن. روزنوشت های آیت الله جمی که دقیقاً 38 سال پیش رو در همچین روزی روایت می کنند از این دست مطالب هستن. نظرات خودتون رو از این مطلب با بنده در میان بذارید 🙏 @Jahanimoghadam

ممنون بزرگوار، 🙏 انجام وظیفه بوده و خادمی مردان و زنان مخلص خدا قبول کنه 🌺

صبحتان معطربه ذکرسلام و صلوات برمحمدوآل محمد(ص)💐 به رسم ادب هرصبح: السلام علیک یابقیة الله(عج)🌹 السلام علیک یااباعبدالله الحسین(ع)🌼 وصلی الله علی آل رسول الله جمیعاو رحمة الله وبرکاته💐

🍂 🔻 مرز شلمچه، ساعت دو بامداد 4/8/97 بسم الله گفتیم و بعد از گذشتن از ایستگاههای مختلف بازرسی، از مرز شلمچه وارد خاک عراق شدیم. محوطه‌ای مملو از خودرو های مختلفی که بعضی آماده حرکت بودند و برخی در حال استراحت تا صبحی پرکار را شروع کنند. حضور در شلمچه با همه ترددها و ساختمان های دولتی و انسان های جور و واجور، هنوز عطر شهادت می دهد و خاکش یادگاری از مقاومت خرمشهر و کربلای پنج دارد. لحظه ای خود را به آن دوران می برم و حجم آتش و تشعشع نورهایی که در یک طرف، از شلیک لوله های توپ حکایت دارد و در طرف دیگر انفجارهای مهیبی که لحظه ای نمی توانی راست راست بایستی..... هر چه به اطراف نگاه می کنم برادران و خواهران ایرانی هستند که بطرف خاک عراق سرازیر شده اند و هدف و مقصودی جز عرض ارادت به ساحت مقدس ائمه اطهار ندارند. و امروز چقدر تلفیق آن تصویر ذهنی با این واقعیت عملی افتخار آمیز است. چیزی که روزی آرزو بود و امروز دست یافتنی....... و چقدر جای شهیدانمان خالی 😭

🌷🍀🌷🍀🌷🍀🌷🍀🌷🍀🌷🍀 " گودال قتلگاه " در ابتدای سال شصت بودیم و غربت و مظلومیت جبهه ها. جبهه و شهر آبادان هم در آن محاصره نیمه تمام، حکایتی داشت شنیدنی. با نیمی از نیروهای گردان بلالی عازم آبادان شده بودیم. امکان رفتن از روی جاده ممکن نبود. باید مسیر زیادی را با همه مشکلاتش از طریق دریا و با لنج طی می کردیم تا به جبهه آبادان برسیم. رفتن از طریق لنج کار بسیار مشکلی بود که هم وقت زیادی را صرف خود می کرد و هم خطرات زیادی به دنبال داشت. مسئولین جنگ تصمیم به کشیدن مسیری از نیمه جاده ماهشهر تا آبادان کرده بودند. جهاد سازندگی با تمام تجهیزات و ماشین آلات خود در این جبهه مستقر شده بود و شب ها مشغول کار می شد و ما باید تامین آنها را به عهده می گرفتیم. با هر مشقتی بود وارد منطقه شدیم. منطقه ای کاملاً کفی و بدون هیچ سنگر و جان پناهی و با یک خاکریز به طول سیصد متر. تنها موجودی ما ایمان و شوری بود که برای دفاع از این خاک مقدس با خود به همراه داشتیم. ابتدا نیروها را در طول خاکریز به گروه های پنج ، شش نفری تقسیم کردند. تجهیزات ما عبارت بود از تعدادی سلاح ژ3 و آرپی جی که به هر گروه یکی داده بودند. تنها سلاح نیمه سنگین ما تفنگ 106 بود که گاه از آن استفاده می کردیم. روزهای گرم آنقدر ما را کلافه کرده بود که تمام روز را مجبور بودیم در سایه ماشین آلات سپری کنیم. گاهی با چفیه و برانکارد حمل مجروح، سایه بانی می ساختیم و زیر آن پنهاه می گرفتیم. گرمای روز یک طرف داستان ما بود. شب که می شد چنان سرمای استخوان سوزی به راه می افتاد که هر چه می پوشیدیم گرم نمی شدیم. روزها به همین منوال می گذشت و خبری از آمدن امکانات نبود. @defae_moghadas