🌿 #امام_رضا_جانم 🌿 🍃آرام مے گیرد دلم شہادت امام رضا 🌿 ┈•••••✾•••❀🖤❀•••✾•••••┈ @dehghan_amiri20 ┈•••••✾•••❀🖤❀•••✾•••••┈

✨ #شہید_جمہور ✨ 🔴هدیہ بہ خادم الرضا سلام اللہ علیہ شہید رئیسے صلوات بفرستیم ┈•••••✾•••❀🖤❀•••✾•••••┈ @dehghan_amiri20 ┈•••••✾•••❀🖤❀•••✾•••••┈

💎 #قصہ_ننہ_علے 💎 فصل دوازدهم: بہ انتظار علے قسمت دوم گوشہ لباسم را گرفت، پیراهنم را دور گردنم پیچید و مرا روے زمین تا جلوے در حیاط ڪشاند. دست‌وپا مے زدم، نفسم بالا نمے آمد، ڪم ماندہ بود خفہ شوم! از زمین بلندم ڪرد. با پاے برهنہ هُلم داد بیرون خانہ و در را پشت سرم بست. بلند شدم، آرام چند ضربہ بہ در زدم و گفتم: «رجب! باز ڪن. شبہ بے انصاف! یہ چادر بدہ من سرم ڪنم.» زنجیر پشت در را انداخت و چراغ‌هاے خانہ را خاموش ڪرد. پشت در نشستم، از خجالت سرم را پایین مے انداختم تا رهگذرے صورتم را نبیند. پیش خودم گفتم: «این هم عاقبت تو زهرا! مردم با این سر و وضع ببیننت چہ فڪرے مے ڪنن؟!» یڪے دو ساعتے ڪنار پیاده‌رو نشستم. آخر شب ڪسے جز من در خیابان دیدہ نمے شد. سرما بہ جانم افتادہ بود. گاهے چند قدم راہ مے رفتم تا دست و پایم خشڪ نشود. ماشین پلیس از ڪنارم رد شد و ڪمے جلوتر توقف ڪرد؛ دنده‌عقب گرفت و برگشت. مأمور پلیس نگاهے بہ من انداخت و گفت: «خانوم! چرا اینجا نشستے؟! پاشو برو خونہ ات. دیروقتہ.» سرم را بالا گرفتم و گفتم: «من خونہ ندارم، ڪجا برم؟!» از ماشین پیادہ شد و بہ طرفم آمد. ڪنارم ایستاد. از زمین بلند شدم. تمام تنم مے لرزید. سرما تا مغز استخوانم رفتہ بود. ابرو در هم ڪشید و گفت: «یعنے چے خونہ ندارم؟! بہت میگم این جا نشین.» دستانم را بردم زیر بغلم تا ڪمے گرم شوم. گفتم: «تا صبح هم بگے، جواب من همونہ ڪہ شنیدے! من خونہ ندارم، بچہ هامم شہید شدن. دو سہ ساعت پیش شوهرم از خونہ بیرونم ڪرد. خونہ من بہشت زهراست.» جا خورد. انتظار شنیدن همچین جوابے را نداشت. رفت سمت ماشین، ڪمے ایستاد. دوبارہ بہ طرف من برگشت. - ڪمڪے از دست من بر میاد مادر؟! می‌خواے با شوهرت حرف بزنم؟! - فایدہ ندارہ پسرم! خون جلوے چشمش رو بگیرہ، استغفراللہ خدا رو هم بندہ نیست. بہ حرف هیچ‌ڪس گوش نمیدہ. سرش را پایین انداخت و گفت: «حاج‌خانوم! نمےشہ ڪہ تا صبح تو سرما بمونے! دوستے، فامیلے، ڪسے رو دارے ببرمت اونجا؟!» با گوشہ روسرے، بینے ام را پاڪ ڪردم. معلوم بود سرما خورده‌ام. در جوابش گفتم: «یہ داداش دارم ڪہ چند سالہ با هم رفت‌و‌آمد نداریم؛ خیلے وقتہ ندیدمش.» با احترام در ماشین را برایم باز ڪرد و نشستم داخل تا گرم شوم. بارانْ نم‌نم مے بارید. پیش خودم گفتم: «ببین زهرا! آسمون هم دارہ بہ حال تو گریہ مے ڪنہ.» آدرس خانہ برادرم را بہ مأمور پشت فرمان دادم و حرڪت ڪردیم. از گذشتہ ام پرسیدند، از شہادت بچہ ها، و رجب. صداے باران شدیدے ڪہ بہ سقف ماشین مے خورد‌، مرا بہ خاطرات خانہ دایے و ڪودڪے ام برد. چشمانم را بستم و دیگر صدایے نشنیدم. چند روزے خانه‌ے محمدحسین ماندم. یڪ لقمہ نان مے خوردم، هزار جور متلڪ مے شنیدم. محمدحسین ڪہ دل خوشے از رجب نداشت، براے خون ڪردن دل من فرصت را مناسب دید. با وساطت دوست و آشنا رجب ڪوتاہ آمد و بہ خانہ برگشتم؛ اما با دلے شڪستہ. حسین و امیر را بہ سینہ ام چسباندم، دلم آرام گرفت. چشمم بہ رجب افتاد، گفتم: «نفرینت نمے ڪنم؛ اما از آهے ڪہ دامنت رو مے گیرہ بترس!» روایت زندگے زهرا همایونی: مادر شہیدان امیر و علے شاہ آبادے ┈•••••✾•••❀🖤❀•••✾•••••┈ @dehghan_amiri20 ┈•••••✾•••❀🖤❀•••✾•••••┈

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💚 #علمدار_من 💚 مے گفت : یڪے برامادرتون‌ یھ ‌ڪارۍ ڪنھ ، -مگھ‌ جبرانش ‌نمےڪنید !؟ برید در خونھ‌ خانوم ‌اُمُ‌البَنـین تا مےتونید نوڪرۍ ڪنید ؛ -حضرت‌عبّاس‌؏ بےجواب‌ نمیزارھ !! -'ڪنیزت‌را‌ڪنیزم‌اُمُ‌العَبٰاس💔'- ┈•••••✾•••❀🖤❀•••✾•••••┈ @dehghan_amiri20 ┈•••••✾•••❀🖤❀•••✾•••••┈

📝 #داستان_ڪوتاہ 📝 🔹 مال تاجرے در تیمچہ آتش گرفت و همہ اش سوخت. شخصے بہ من گفت: روز قبل از آتش سوزے من آنجا بودم، سیدے از اولاد پیغمبر حاجتے داشت. پول میخواست و آنہا این سید را مسخرہ ڪردند، پول او را ڪہ ندادند، هیچ، مسخرہ اش هم ڪردند. فردا دڪان همان مغازہ آتش گرفت. آنقدر گرم است بازار مڪافات عمل دیدہ گر بینا بود هر روز روز محشر است 📚 آیت اللہ مجتہدے تہرانے رہ ┈•••••✾•••❀🖤❀•••✾•••••┈ @dehghan_amiri20 ┈•••••✾•••❀🖤❀•••✾•••••┈

🌿 #امام_رضا_جانم 🌿 در و دیوار بلندت همہ جا دیدہ گشودم جایے ننوشتہ گنہڪار نیاید.... شہادت امام رضا چہارشنبہ هاے امام رضایی🌿 ┈•••••✾•••❀🖤❀•••✾•••••┈ @dehghan_amiri20 ┈•••••✾•••❀🖤❀•••✾•••••┈

🌧 #هر_روز_با_قرآن 🌧 ختم قرآن براے تعجیل در ظہور بہ نیابت از: شہید محمدرضا دهقان‌ امیرے صفحہ : 79 ┈•••••✾•••❀♥❀•••✾•••••┈ @dehghan_amiri20 ┈•••••✾•••❀♥❀•••✾•••••┈

♥ #امام_زمانم ♥ #السلام_علیڪ_یا_صاحب_الزمان عہد بَستَم نفَسَم باشے و من باشم و تُو... اے ڪہ بے تو نفَسَم تَنگ و دلَم تَنگ‌تر اَست بیا اللّہُمَّ عَجِّل لِوَلیّڪَ الفَـرج ┈•••••✾•••❀♥❀•••✾•••••┈ @dehghan_amiri20 ┈•••••✾•••❀♥❀•••✾•••••┈

😂 #خندہ_حلال 😂 شارژش تموم شد 😂🤣 حلول ماہ ربیع الاول مبارڪ 🌸🌸🌸 ┈•••••✾•••❀♥❀•••✾•••••┈ @dehghan_amiri20 ┈•••••✾•••❀♥❀•••✾•••••┈

آرامشے چنینم میان حرم آرزوست♥️ ┈•••••✾•••❀♥❀•••✾•••••┈ @dehghan_amiri20 ┈•••••✾•••❀♥❀•••✾•••••┈

💎 #قصہ_ننہ_علے 💎 فصل سیزدهم: تازہ عروس قسمت اول محمدعلے، بچہ پنجمم، اوایل بہ من 66 در بیمارستان بہ دنیا آمد. خواهرم چند روزے پیشم ماند و رفت. وجیہ اللہ چندین مرتبہ دیگر براے قانع ڪردن من بہ دیدنم آمد. ڪلافہ شدم و رضایت دادم هر ڪارے دلشان مے خواهد، بڪنند. رجب خانہ و مغازہ را یڪجا اجارہ داد. مقدارے پول از شوهرخواهرم قرض گرفت و در حسین‌آباد ڪرج خانہ اے یڪ طبقہ خرید. اسباب و وسایل را جمع ڪردم. دل ڪندن از آن خانہ و محلہ برایم سخت بود. رفتم اتاقڪ طبقہ سوم. صداے نوحہ هاے علے و امیر در گوشم پیچید. ڪنار پنجرہ ایستادم و بہ یاد بچہ هایم سینہ زدم. آن‌قدر در آن اتاق نماز شب و قرآن خواندہ بودند ڪہ صداے گریہ هایشان هنوز آنجا شنیدہ می‌شد. با صداے فریاد رجب، عڪس امیر را برداشتم و رفتم سوار ماشین شدم. در خانہ ڪوچڪ ڪرج ساڪن شدیم. حسین هنرستان شہید رجایے یافت‌آباد درس مے خواند. مسیرش طولانے بود. صبح زود ناهارش را برمےداشت و حرڪت مے ڪرد بہ سمت تہران. غروب، قبل از تاریڪ شدن هوا مے رسید خانہ. رجب بیشتر روزها خانہ نمے آمد، معلوم نبود سرش ڪجا گرم است. حوصلہ نداشتم پاپیچش شوم. داد و فریاد راہ مے انداخت و مے گفت: «تو دین و ایمون ندارے؟! تو احساس ندارے؟! من بہ مادرم سر مے زنم. پیرزن مریضہ، تنہاست.» دهانم را مے بستم و مے گفتم: «چی‌ڪارش دارے زهرا؟! بذار برہ پیش مادرش. اینجا نباشہ بہترہ، ڪمتر حرف مے شنوے.» با این حرف‌ها سر خودم را شیرہ مے مالیدم. زندگے در ڪرج برایم سخت بود. فشار مالے بیشتر شدہ بود و خرجے نداشتم. اگر تہران بودم، چہارتا دوست و آشنا داشتم تا سر ڪار بروم، اما در این محلہ غریب بودم. بہ واسطہ جارے ام بہ جلسات زنانہ محلہ رفتم. منطقہ محرومے بود، اما مردمان با ایمان و اعتقادے داشت. وقتے متوجہ مے شدند من مادر دو شہید هستم، خیلے عزت و احترام مے گذاشتند. ڪم‌ڪم بعضے از خانم‌ها از وضعیت زندگے ام خبردار شدند؛ براے خواندن زیارت عاشورا دعوتم مے ڪردند. دفترچہ نوحہ علے را برمے داشتم و از روے آن روضہ و نوحہ مے خواندم. شب بانے مجلس مقدارے پول مے گذاشت داخل پاڪت و مے آورد دم در خانہ تحویلم مے داد. حسین مے گفت: «مامان! روضہ بخون، اما پول دادن، نگیر.» چاره‌اے نداشتم، باید قبول مے ڪردم. پول زیادے نبود، اما حداقل مے شد نان و پنیرے خرید و شڪم بچہ ها را سیر ڪرد؛ ولے هر شب ڪہ نمے شد نان و پنیر و سیب‌زمینے خورد. بچہ شیر مے دادم و باید خوب غذا مے خوردم. امیر هفت سالہ بود و نمے شد مدام توے گوشش خواند ڪہ نداریم. هنرستان حسین هم ڪلے خرج داشت؛ رشتہ برق مے خواند و با وجود این‌همہ فشار، شڪر خدا درسش خوب بود. خانہ قبلے ڪہ بودیم، بنیاد شہید مے خواست حقوق مختصرے بہ ما پرداخت ڪند، قبول نڪردم. می‌گفتم: «ما خونہ و مغازہ داریم، حقوق بہ ما نمےرسہ.» رجب حرص مے خورد و می‌گفت: «دستت براے همہ بہ خیر مےرہ، بہ خودمون ڪہ مےرسہ خشڪ مےشہ! چرا نمے ذارے حقمون رو بگیریم؟!» ڪدام حق؟! مگر چہ ڪارے براے این انقلاب ڪردہ بودیم ڪہ طلب‌ڪار و محتاج شندرغاز حقوق ماهیانہ بنیاد باشیم. طاقتم سر آمد، تحمل شڪم گرسنہ بچہ هایم را نداشتم. بہ بہانہ نظافت انبار، رفتم تا ڪمے در تاریڪے گریہ ڪنم. دلم پر بود. بہ علے گلایہ ڪردم، از پدرش شڪایت ڪردم. چشمم افتاد بہ ڪتاب تفسیر قرآنم، خاطرات محلہ شمشیرے برایم زندہ شد. ڪتاب را برداشتم و ورق زدم. یڪ دستہ اسڪناس نو از داخل تفسیر افتاد زمین. پول را برداشتم. هرچہ فڪر ڪردم، دیدم من و رجب اهل گذاشتن پول لاے ڪتاب نیستیم. هق‌هق گریہ ام بلند شد و گفتم: «ممنون علے جان! همیشہ هواے مامان رو دارے.» روایت زندگے زهرا همایونی: مادر شہیدان امیر و علے شاہ آبادے ┈•••••✾•••❀♥❀•••✾•••••┈ @dehghan_amiri20 ┈•••••✾•••❀♥❀•••✾•••••┈

در تفسیر نقاشے ڪودڪان هر شڪل، نماد یا رنگ بیان گر یڪ شخص، یڪ احساس یا یڪ ویژگے روحے خاص مے باشد. حتے نقطہ شروع نقاشے براے روان شناسان ڪودڪ مہم است؛ مثلاً ڪودڪ، نقاشے را از مرڪز، پایین، بالا و یا ڪدام گوشہ شروع ڪند. ┈•••••✾•••❀♥❀•••✾•••••┈ @dehghan_amiri20 ┈•••••✾•••❀♥❀•••✾•••••┈