به‌نام‌او در انداختن طرحی نو برای پوشیدگی حدود یک‌سال پیش وقایعی در کشور رقم خورد که گمان می‌رفت این وقایع تاثیر عمیقی بر پیکره جامعه وارد کند. تأثر واقعه سال گذشته را نمی‌توان انکار کرد اما سوال این جاست که میزان این تأثر چه‌قدر بوده‌است؟ آیا پیش ‌بینی‌ها در مورد میزان اثر پذیری درست بوده است؟ آیا همه جوانب این رخداد بررسی شده است؟ این سوالات بعد از سالگرد مهسا امینی جواب روشن‌تری به خود گرفت و معادلات فکری هر دو طرف ماجرا را برهم زد. معادلات فکری در چارچوب سیاست، در مقابل معادلات اجتماعی و حیات دینی مردم رنگ باخت. در حقیقت آن‌چه در این بازه زمانی ثبات حرکتی خود را داشته است همان بینش و درک مردم از دین‌داری‌است، دین‌داری منهای جوسازی سیاسی علیه یا له حجاب؛ دین‌داری قاطبه جامعه با تمام کمیت و یا کیفیت تعریف شده آن. دو طیف جامعه از سالگرد این رخداد تعریف مجزایی داشتند که هیچ کدام از این تعاریف جامع عمل نپوشید و آن‌چه محقق شد اراده جمعی مردم در تحقق دین‌داری به سبک خودشان بود. سبکی که باید در تعریف آن کوشید و برای بهبود آن تلاش کرد. با وجود یک سال پیچ وتاب در مورد قانونمندی حجاب، هنوز به قانون منسجمی که باید و نبایدها را در چارچوب جامعه اسلامی تعریف کند، نرسیده‌ایم. در واقع بحث اصلی این یادداشت از این‌جا شروع می‌شود که این مدل دین‌مداری جامعه تحت تاثیر قانون بازدارنده‌ای نیست، در نقطه مقابل روند بدحجابی در جامعه هم در انذار قانون خاصی نمی‌‌گنجد. با توضیحات گفته شده این امر برمی‌آید که به این مقوله باید از بعد دیگری هم نگریست که این بعد بسیار عمیق‌تر و با بسامدتر از معادلات ذهنی است و آن بعد فرهنگی جامعه است. اثر پذیری انسان‌ها از یکدیگر غیرقابل انکار است و محیط پیرامونی بستری است مهیا برای انواع کنش‌ و واکنش‌ها. بعد از وقایع مهسا و نبود قانون جدی و عدم تصویب قانون جدید، در فضای کلی جامعه با پوششی در جامعه مواجه‌ایم که به جرأت می‌توان گفت اکثریت حجاب دارند و این در حالی‌ است که ضابط اجرایی مشخصی وجود ندارد. این روند را می‌توان از بعد روانشناسی بررسی کنیم. در واقع کنش دینی مردم به حجاب ربطی به قانون ندارد و این شرایط همان چیز پذیرفته شده در جامعه است، به عبارتی مشتی نمونه خروار است از اعتقاد دینی مردم با پستی و بلندی‌هایش. در این‌جا این بحث مطرح می‌شود که اثر پذیری و اثرگذاری هر دو طیف جامعه کاملا برگرفته از نظام فکری آنان است. نظامی که می‌توان به آن جهت داد سمت و سو داد و تعریف کامل و جامعی به آن ارائه داد‌. این‌نکته که هر دو طیف امکان پذیرش هم را دارند به چه معناست؟ آیا این اثرپذیری به راحتی در جامعه قابل تحقق است؟ در جواب، به لزوم حکم الهی امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر می‌رسیم و آن‌چه الان در حیطه حجاب در جامعه می‌بینیم منهای قانون و یا با وجود قانون، امری تخلف‌پذیر است و این هم‌زیستی بر روی سلیقه افراد در امر پوشش اثرگذار است. این رخداد بيشتر در امر به سوی بدحجابی تعریف می‌شود، اما نکته‌ای که نباید از آن غفلت کرد این است که بسیاری از بانوان در طول یک‌سال گذشته، از کشف حجاب کامل به سمت حجاب حداقلی روی آورده‌اند. سوال این‌جاست که برای این طیف چه کار کرده‌ایم؟ آیا در مسیر حرکت به سمت حجاب کمکی اتفاق افتاده؟ آیا کسی که می‌خواهد از پس این بحران حجاب را برگزیند از نظر روحی و روانی آماده است؟ نکته قابل تامل این است که در تصمیمات باید خود را در کانتکست و فضای فرد مورد نظر قرار داد. کسی که الان می‌خواهد حجاب را برگزیند یا نه اصلا می‌خواهد از کشف حجاب به سمت حجاب حداقلی برود چه باید و نبایدی را در جامعه تحمل می‌کند؟ فضای اطرافیان چقدر می‌تواند او را از این امر باز دارد؟ کار ایجابی که بتواند راه‌کار دهد چیست؟ چه کسی بناست حال و روز دختران و زنانی که سعی بر ستر و پوشش دارند را درک کند؟ چه میزان کار ایجابی مانع می‌شود که دختران و بانوان در محیط پیرامونی خود که امر به بی‌حجابی دارد، غرق نشود؟ راه‌برون رفت این دختر از فضای مسموم اطراف و جامعه تربیت نشده در مواجهه با او چگونه است؟ #ادامه_دارد -----------❀❀✿❀❀--------- @del_gooye

#ادامه در آستانه رسیدن به تمدن اسلامی، برای همه جریانات و سلایق باید راه‌کار داشت، ایده داشت، فکر داشت. مسئله حجاب که به دستاویزی برای دشمنان تبدیل شده از آن مقوله‌های مهم تمدنی‌ست که باید در آن سنجیده عمل کرد. این سنجیدگی در وهله اول این است که از موضع دفاعی خارج شده و با حرکت رو به جلو میدان‌دار ماجرا باشیم. شاید یکی از این میدان‌داری‌ها، توجه به روان و روحیات دخترانی‌است که حرکت به سوی پروانگی را برگزیدند و به دنبال برگشت به اصل الهی خود یعنی حجاب هستند، باید این امر به یک هنجار پذیرفته در جامعه تبدیل شود تا کسانی که در معذوریت جامعه به منکری روی می‌آورند، بدون واهمه از برچسب‌های احتمالی، حداقل به راه درست فکر کند و ان‌شاءالله در مسیر قرار بگیرند. این مسیر نیازمند هم‌فکری روان‌شناختی اهل فنی است که صلاح جامعه اسلامی را در فکر خود می‌پرورانند. اهل فکری که علاوه بر دانسته‌های خود با آموزه‌های دینی آشنا و به لزوم آن معتقد باشد. فاطمه میری‌طایفه‌فرد پژوهشگر تاریخ اسلام -----------❀❀✿❀❀--------- @del_gooye

به‌نام‌او چه کسی بناست حال و روز دختران و زنانی که سعی بر ستر و پوشش دارند را درک کند؟ چه میزان کار ایجابی مانع می‌شود که دختران و بانوان در محیط پیرامونی خود که امر به بی‌حجابی دارد، غرق نشود؟ راه‌برون رفت این دختر از فضای مسموم اطراف و جامعه تربیت نشده در مواجهه با او چگونه است؟.... 🖋فاطمه میری‌طایفه‌فرد متن بالا در خبرگزاری تسنیم بارگذاری شده‌است👇 https://tn.ai/2975155 -----------❀❀✿❀❀--------- @del_gooye

#داستانک_غم 🔳 سه نمونه از کوتاه‌ترین داستان‌های غم‌انگیز و تراژیک جهان از سه نویسنده بزرگ: 🔸 یک: منسوب به ارنست همینگوی، برنده جایزه نوبل ادبیات: «برای فروش: کفش بچه، هرگز پوشیده نشده» 🔸دو: آلیستر دانیل: «هیچ حواسم نبود، دو فنجان ریختم...» 🔸سه: نیما یوشیج: «دیدمش گفتم منم نشناخت او...» #هایکو #داستان #کاریکلماتور #فلسطین #غره #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN

به‌نام‌او روایت کلمات دارم ظرف می‌شورم و فایل صوتی درباره یادداشت نویسی گوش می‌دهم. سرعت صوت را کم می‌کنم شیر آب را می‌بندم تا صدا را بهتر بشنوم. انگار این‌بار این کلاس وصف حال من است. استاد از کانال کوچکش گفت و میزان اثرگذاری در جامعه، متقاعد شدم که این نوشتن‌ها ثمر دارد حتی به اندازه یک جمله. آن جمله استاد کدام بود؟ همان جایی که استاد وصف یک رویداد دیده شده خود را در قالب یک داستان کوتاه نوشت، خیلی کوتاه، اما پر از عمق و ریشه. روایت یک راه‌پیمایی ۲۲ بهمن در یکی از روستاهای زیر خط فقر بشاگرد، آن‌وقتی که مردم شعار می‌دادند تحریم‌ها دیگر اثر ندارد. وصف همین یک لحظه در تلاقی یک جمله، هوارهوار محتوا بود که به من به عنوان مخاطب منتقل می‌کرد. پس نوشتن اثر دارد، حتی اگر یک کلمه باشد. مگر نه این‌که خدا کلمه را برگزید برای ارتباط با بندگانش؟ من بنویسم، شما بنوسید، ما بنویسیم، از وصف همین مظلومیتی که داریم می‌بینیم، از شهری که معادلات شهری را بهم زده و جهانی شده در مقابل جهانی از خباثت. اگر یک کلمه و جمله دلی را از فتنه آخرالزمانی برهاند کار خدایی کرده‌است. امروز غزه تشنه روایت است، امروز فرزندان همین ایران‌مان تشنه روایت‌اند، امروز دنیا در تزاحم حق و باطل به خود می‌پیچد. کاش آبی باشیم برای این عطش! پی‌نوشت: بشقابی بود که از دست برفت، آن‌هم فدای سرتان 🌷واسئل‌لله‌من‌کل‌خیر🌷@del_gooye

به‌نام‌او گفتم بر‌می‌گردی کلید نبردم... #داستان_کوتاه @del_gooye

اولین بانوی خبرنگار در حدود مرز لبنان شهید شد. بشری سادات علوی خبرنگار ایرانی_لبنانی بود که افتخار شهادت را از آن خود کرد. در این بمیر بمیر روزگار چه خوب که شهید شدی #زن_آگاهی_شهادت #طوفان_الأقصى -----------❀❀✿❀❀--------- @del_gooye

به‌نام‌او اگر عشق باشد، قله قاف همین حوالی‌ست #هایکو @del_gooye

به‌نام‌او در کهکشان تصور، نگاه تو منظومه‌ای به غایت خورشید خفته‌است. #هایکو @del_gooye

🔰 شبی با شهیدان ۳۹ | القدس لنا 🇵🇸 در رثای شهدای مقاومت فلسطین 🎙با سخنرانی: سردار حاج سعید قاسمی و حجت الاسلام براتی (نائب رئیس جمعیت جهانی حمایت از مقاومت) 📆 جمعه ۵ آبان ۱۴۰۲ 🕰 ساعت ۱۹ 🔸قزوین، خیابان امام خمینی(ره) 🕌 مسجدالنبی(ص) ▫️شبستان امیرالمومنین(ع) #رسانه_باشیم #هیأت_شهدای_گمنام #مرکز_علمی_فرهنگی_شهید_آوینی 🚩 @Heyat1342

به‌نام‌او بهانه‌های بنی اسرائیلی انگار تاریخ هی ورق می‌خورد و هی تکرار می‌شود. غزه در آتش می‌سوزد و نسل پشت نسل منقطع می‌شود و دنیا در پی بهانه‌های بنی اسرائیلی است. چه نسبتی است بین دنیا و اسرائیل که بهانه‌های هردوشان بنی اسرائیلی است؟ دنیای کوچک و بدون گذشت بدون انسانیت حتی بدون قطع‌نامه‌های فرمالیته که مثلا بیاید و آبروداری کند. خبری نیست، سرشان گرم منافع خودشان‌ است. چرا حرکتی بزنند؟ مگر سری که درد نمی‌کند را دستمال می‌بندند؟ تحفه منحوس اسرائیل را شاه عثمانی از انگلیس قبول نکرد، اما جد نابزرگ آل‌سعود دودستی پذیرفت. الان چه توقعی هست که بیاید و دلش برای عرب فلسطینی بسوزد. یعنی این‌قدر قاعده بازی را پایین می‌آورند. عرب فلسطینی! عرب باشد یا عجم مگر فرقی دارد؟ مسلمانی کجا رفته که بیراه شاهراه شده؟ چرا؟ همه این چراها می‌آید و می‌رود در ذهنم، بعد می‌گویم خودت چه کردی برای آرامش این دنیای سرکش؟ خودت چه کردی به اندازه خودت و نه بیشتر؟ جوابی ندارم، ندارم و این خیلی سخت است. یک عمر آرزوی مرگ اسرائیل را داشتم ولی خودم را مهیا نکردم، آرمان‌‌های خوشگل و دل زنگ زده از کوران مصیبت آخرالزمانی. اگر قدس آزاد شود من در مسجدالاقصی چه می‌کنم؟ فکر کنم باز هم بروم و همه سوراخ‌ها سر بزنم و آثار تاریخی را ببینم. اصلا این دل کجا می‌رود که سرجایش نیست؟ به راه نیست، رام نیست؟ تشنه‌ی چیست که این‌قدر بالا و پایین می‌پرد؟ در این دنیای پیچیده از زایش مدرن، چه کسی می‌آید و مرهم و محرم دل کودک غزه شود؟ اصلا کسی هست بیاید بار غم پیش از تاریخ تا کنون را از سر زمین کم کند؟ کسی هست بیاید و غم دلم را تسکین باشد؟ این بقیه الله؟ @del_gooye

به‌نام‌او امیرالمومنین علیه السلام: هرکه به ما تمسک جوید به ساحل نجات رسد و هر که رهایمان کند غرق شود مَن تَمَسَّکَ بِنا لَحِقَ، مَن تَخَلَّفَ عَنّا غَرِقَ تحف العقول ص 116 @del_gooye

به نام او حضرت معصومه(ع) استاد مگر فقط درس می دهد؟! این جمله را استاد سر کلاس گفت و شروع کرد:   بگذارید برایتان داستانی بگویم سال‌ها پیش بود عده‌ای از بانوان نویسنده و دانشمند معروف جهان، در قالب یک گروه علمی، برای شرکت در یک همایش وارد ایران شدند. در آخرین روز از سفر، از ما خواستند به پیشنهاد خودمان آنها را جایی دیدنی ببریم. همه فکرم درگیر این ماجرا بود که کجا را نشانشان دهم که خودشان بهترش را نداشته باشند. بعد از کلی مشورت یکی از دوستانم حرم حضرت معصومه علیها السلام را پیشنهاد داد که بهترین گزینه بود.  آن‌ها برای اولین بار به شهر مقدس قم و به حرم حضرت معصومه سلام الله علیها آمدند. در حالات آنها شگفتی عجیبی موج می‌زد. این شگفتی برای خودم دوچندان بود. برایم تعریف کردند که در کل اروپا که ادعای آزادی و ادعای برابری جنسی زن و مرد را دارد. هیچ جایی به نام یک خانم به این عظمت و شکوه وجود ندارد. از سمت دیگر در اروپا سعی شده اسلام را دین خشونت و نابرابری حقوق زن و مرد نشان دهند. حالا آنها با حقیقتی روبرو شده بودند که تمام معادلات  آنها را زیر سوال می‌برد. این همه شگفتی برای دیدن تنها یک بُعد از وجود مقدس بانو معصومه سلام الله علیها بود. هنوز از شأن علمی و مقام معنوی ایشان هیچ نمی‌دانستند. این را استادم تعریف می کرد و با این داستان من که از پس از سال‌ها زندگی در شهر مقدس قم و سلام دادن و احترام و زیارت این بانوی مکرمه، حالا به جوشش درونی رسیده بودم .جوششی که این سوال را برایم ایجاد می‌کرد. چرا بسیاری از عالمان و شاهدان و دانشمندان و پادشاهان به درگاه و آستانه این بانوی مقدس می‌آمدند؟ از ایشان چه چیز طلب می‌کردند؟ طلب فیض و مقام و پول و معرفت و هرچی که خود در ذهن خود می پنداشتند. من فقط در پی زیارت مختصر و سلامی و علیکی بیشتر نبودم. این گروه علمی، مقام علمی حضرت معصومه را نمی دانستند چنین متعجب شدند! اگر می‌دانستند که امام معصوم شیعیان احکام را از زبان ایشان به مردم می‌رسانند چه می‌کردند!؟ عالمه بودند و اهل عمل. بانویی که هم‌کُفو ایشان برای ازدواج وجود نداشته. بانویی که امام زمان خود را شناخته بود و به دنبال ولیّ خود امام رضا علیه السلام، خود را به قم رسانیده بود. حالا من که قدم در حرم می‌گذارم. جور دیگری به دور و برم نگاه می‌کنم. چه بسیار عالمانی که گریه کردند به این درگاه و چه بسیار بزرگانی که به این آستانه توسل جستند. درست است که من نمی‌توانم به مقام شامخ ایشان برسم. درست است که خیلی کار دارم برای انجام دادن اما در صحن پر نور و سرور این بانو، منِ واقعی می‌شوم با قدرتی عجیب. من می‌توانم به تمام خواسته‌های به حق خود برسم. پس باید تلاش کنم و توکل برای رسیدن. حالا وقت شمردن نداشته‌هایم نیست. حالا وقت پیدا کردن بهانه‌ای برای کار نکردن نیست. حالا باید گوشه‌ای از ضریح را بگیرم و بخواهم و بخوانم: ای بانوی نور و آینه! ای بهترین خواهر! ای بهترین دختر! برایم دعا کن. حالا که من را به سوی خود کشانده‌ای و  سکنی دادی. به من بیاموز خوب بودن و خوب ماندن را. در راه کمک و همراهی به دین خدایا دستم را بگیر؛ همانگونه که در طول تاریخ دستان بسیاری را گرفته ای. صلی الله علیک یا فاطمه معصومه(ص) -----------❀❀✿❀❀--------- @del_gooye

به‌نام‌او وقتی حرف دل به میان نامه‌ها می‌آید می‌شود حرف‌های الهی برای پر پرواز هم بودن. حرف از عشق می‌آید و مراقبت از آن؛ از آن دلی که فقط جای یک محبوب ازلی‌ست. با هم نماز شب می‌خوانند و طی طریق می‌کنند. راهی که شاید یکی از دو عاشق در نیمه راه این دنیایی نباشد. انصاف نیست یکی آسمانی شود و دیگری در بند زمین. پس با هم می‌پرند، هر کدام با ابزار و وسایل خود. #شهید #تهرانی_مقدم #نامه‌های_عاشقانه 🖋فاطمه میری‌طایفه‌فرد متن در خبرگزاری فارس 👇 http://fna.ir/3fvobt -----------❀❀✿❀❀--------- @del_gooye

به‌نام‌او من کجا و تو کجا درد کجا هجران کو یار بی خار کجا وصل کجا فقدان کو @del_gooye

به‌نام‌او ثبت است در کتیبه‌ای از عهد باستان میزان دل‌سپردگی و شرح عشق من @del_gooye

به‌نام‌او هنگام ورق زدن صفحات تاریخ این مرزوبوم به روزهایی برمی‌خوریم که حرکت و جوشش مردم، وقایعی زیبا را به تصویر می‌کشد؛ شاید آن واقعه در بدو امر اتفاقی تلخ قلمداد شود؛ ولی حضور مردم و واکنش آنان به اتفاقات، تاریخ‌نویسی را به جنبش وا می‌دارد؛ زیرا آنچه از تاریخ مغفول مانده دقیقاً همین‌جاست. تاریخی که اجتماع مردم آن را رقم می‌زنند و نه شاهان و شاهزادگان... 🖋فاطمه میری‌طایفه‌فرد ادامه را در خبرگزاری مهر بخوانید👇 https://www.mehrnews.com/news/5919580/ -----------❀❀✿❀❀--------- @del_gooye