🎵محکوم 🎙حبیب ‌ ‌ 💞💞💞💞💞💞💞💞💞 @deldadgiman #دلدادگی_من 💞💞💞💞💞💞💞💞💞

زِ ما بگذر ، شتر دیدی ندیدی ! #بابا_طاهر ‌ 💞💞💞💞💞💞💞💞💞 @deldadgiman #دلدادگی_من 💞💞💞💞💞💞💞💞💞

می خواهم برگردم به روزهای کودکی آن زمان ها که؛ "پدر" تنها قهرمان بود! عشــق، تنـــها در "آغوش مادر" خلاصه میشد! بالاترین نــقطه ى زمین، "شــانه های پـدر" بــود! بدتـرین دشمنانم،  "خواهر و برادر" های خودم بودند! تنــها "دردم"، زانو های زخمـی ام بودند! تنـها چیزی که "میشکست"، اسباب بـازیهایم بـود! ومعنای "خداحافـظ"، تا فردا بود!!! ‌ 💞💞💞💞💞💞💞💞💞 @deldadgiman #دلدادگی_من 💞💞💞💞💞💞💞💞💞

هر وقت دلت گرفت... ‌ 💞💞💞💞💞💞💞💞💞 @deldadgiman #دلدادگی_من 💞💞💞💞💞💞💞💞💞

🎙علیرضا طلیسچی ‌ 💞💞💞💞💞💞💞💞💞 @deldadgiman #دلدادگی_من 💞💞💞💞💞💞💞💞💞

بعضی شغلها چقدر ترسناک شدند 😢 به بهانه پول درآوردن انسانیت انسانها رو دارن ازبین میبرند،کاش خودمون قبل ازاین کارها فکرکنیم😔.... ‌ 💞💞💞💞💞💞💞💞💞 @deldadgiman #دلدادگی_من 💞💞💞💞💞💞💞💞💞

🎼کلکسیونی شاد از هنرمند محبوب جمیل بایرامی‌ 💞💞💞💞💞💞💞💞💞 @deldadgiman #دلدادگی_من 💞💞💞💞💞💞💞💞💞

ما دهه چهل و پنجاه و شصتی ها با یک آداب و رسوم خاصّی تربیت شده ایم. بما یاد دادند که جلوی بزرگتر ها پاهامونو دراز نکنیم... بلند بلند حرف نزنیم.. بلند بلند نخندیم .. سر سفره ی غذا قبل از بزرگتر ها شروع به میل کردن غذا نکنیم ... قدیما پدر و مادر های جوانتر پیش والدین خود بچه شونو بغل نمی کردند و از روی بچه شون بوس نمی کردند ، تا بی احترامی به بزرگتر ها نشود. بما یاد داده بودند به بزرگتر از خودمان سلام کنیم . موقع رفتن مهمان کفش هاشو جفت کنیم و تا دم درب حیاط بدرقه کنیم ... و خیلی چیز های دیگر ....... ‌ 💞💞💞💞💞💞💞💞💞 @deldadgiman #دلدادگی_من 💞💞💞💞💞💞💞💞💞

‌ 💞💞💞💞💞💞💞💞💞 @deldadgiman #دلدادگی_من 💞💞💞💞💞💞💞💞💞

✅چرا به روده ها مغز دوم می گویند؟ 🧠 🟠روده ها و مغز سیگنال ها را از طریق عصب واگ مبادله می کنند و از گردن به سمت حفره سینه و شکم می روند.  مغز تمام اندام های بدن و بسیاری از آنها را از طریق عصب واگ هدایت می کند، اما فقط روده ها استقلال دارند؛ اگر عصب قطع شود و مغز را از روده قطع کند، روده به کار خود ادامه می دهد. 🔴روده، سیستم عصبی خود را دارد که دانشمندان آن را مغز دوم می نامند. از تعداد زیادی نورون و سلول های کمکی تشکیل شده است و چندین ده ها انتقال دهنده عصبی تولید می کند. ‌ 💞💞💞💞💞💞💞💞💞 @deldadgiman #دلدادگی_من 💞💞💞💞💞💞💞💞💞

#قصه من

#پارت_۴۰۸ وحید نیم نگاهی خرج گلی نکرد: باس حرف بزنیم.. گلی ابرو در هم کشید: ولی من می خوام برم خونه ام… من… وحید در را باز کرد و خارج شد وماشین را دور زد… راحله و گلی به این خروش ناگهانی نگاه می کردند. در طرف گلی را باز کرد و با تحکم گفت: پیاده شو. گلی به طرف راحله چرخید، با نگاهی ملتمس. -پیاده شو گلی و باهاش حرف بزن. گلی پیاده شد و وحید در را بست. هر سه با هم وارد خانه شدند و عالیه خانم به پیشواز آنها آمد ولی همین که چشمش به قیافه های درهم آنها افتاد، پرسید: چی شده؟ چرا شماها اینجورید؟ اتفاقی افتاده؟ نگاهش بین آنها چرخید و آخر سر به راحله چشم دوخت: راحله؟! راحله از پله های آشپزخانه بالا رفت: چیزی نیست مامان… وحید چرخی به سوئیچ میان انگشتانش داد و با اخم گفت: من می رم بالا… برمی گردم. و از خانه خارج شد… گلی با سری افکنده ایستاده بود. دست عالیه خانم که روی شانه اش قرار گرفت، سرش را بالا آورد و به این مادر مهربان چشم دوخت. -برو لباساتو اتاق راحله عوض کن بیا برات شربت بریزم بخور. ممنونی زیر لب گفت و راهی اتاق شد. در را بست و کیفش را همانجا روی زمین انداخت. دوباره از استرس زیاد لب پایینش را بین انگشتانش گرفت و محکم فشار داد… نباید اینجا می آمد… دلشوره داشت… معده اش بالا و پایین می شد… به دلش بد افتاده بود…