وایساده بود بالاسرم و صدام میزد.... _پریجان ...بیدار نمیشی ...چقدر خوابت سنگینه دختر ....چند بار صدات زدم ...بلند شو تا هیچ کس نفهمیده برو بیرون از اتاق و ببین چه خبره‌..اگه کسی نیست به منم بگو بزنم بیرون از این اتاق ‌تا آبرومون نرفته .... انقدر دیر خوابیده بودیم و کم خوابیده بودم مغزم هنوز خواب بود و نمیتونستم از جا بلند شم...شایدم دلم میخواست بیشتر نازم رو بکشه...نازم رو بکشه و منو بیدار کنه... _پریجان ...دختر پاشو دیگه بابا دسشویی دارم ....نمیتونم دیگه خودم رو نگه دارم...باید برم مستراح....پاشو .... خنده ام گرفت و با لبخند بلند شدم و صبح بخیری گفتم :در اتاق رو باز کردم و آروم از اتاق اومدم بیرون...به جز چند تا از خدمه و نگهبان کسی دیگه تو حیاط نبود ....اتاق عمه باجی هم درست سمت چپ عمارت بود و یه ستون جلوی در اتاق بود ...وقتی مطمئن شدم برگشتم تو اتاق و گفتم: #پری

‌ بگذار من بیشتر دوستت بدارم بیشتر عاشقت باشم ، بیشتر بخواهمت بگذار من بیشتر در آغوشت بگیرم بیشتر ببوسمت بیشتر ببینمت کارهای سخت را بگذار برای من بگذار برایت بمیرم تو فقط حضرت عشق باشی کافیست.. ‌ ‌ 💞💞💞💞💞💞💞💞💞 @deldadgiman #دلدادگی_من 💞💞💞💞💞💞💞💞💞

چشم بد از روی ِخوبت دور باد ای هزاران جان فدای ِ جان ِ تو ‌ 💞💞💞💞💞💞💞💞💞 @deldadgiman #دلدادگی_من 💞💞💞💞💞💞💞💞💞

بعضی از نشدن های زندگیتون رو بذارید به حساب اینکه ...🌿 ‌ 💞💞💞💞💞💞💞💞💞 @deldadgiman #دلدادگی_من 💞💞💞💞💞💞💞💞💞

‌ تمام یادت در” من ” ضرب میشود و “ من ” تقسیم میشوم در “ تو ” . . . ‌ ‌ 💞💞💞💞💞💞💞💞💞 @deldadgiman #دلدادگی_من 💞💞💞💞💞💞💞💞💞

نیست مرا، جز تو دوا ای تو دوای دلِ من...! ♥️ ‌ 💞💞💞💞💞💞💞💞💞 @deldadgiman #دلدادگی_من 💞💞💞💞💞💞💞💞💞

مهم نيست چه مشکلاتی داری... اميد راهش را از لابه لای كوچكترين روزنه ها پيدا میکند... ‌ 💞💞💞💞💞💞💞💞💞 @deldadgiman #دلدادگی_من 💞💞💞💞💞💞💞💞💞

‌ پرسیدم چقدر دوسم داری گفت: یه عمرو ۵ دقیقه گفتم ۵ دقیقه اش چیه گفت یه جا خوندم بعد از مرگ قلب❤️ تا ۵ دقیقه بیشتر می تپه همین قدر عمیق😍 ‌ 💞💞💞💞💞💞💞💞💞 @deldadgiman #دلدادگی_من 💞💞💞💞💞💞💞💞💞 ‌

‌ تو همانی که دلم لک زده لبخندش را او که هرگز نتوان یافت همانندش را ‌ 💞💞💞💞💞💞💞💞💞 @deldadgiman #دلدادگی_من 💞💞💞💞💞💞💞💞💞

- اینکه یادت بیاد یه زمانی شاد بودی، غمگین‌ترت میکنه.🏙️💫 ‌ 💞💞💞💞💞💞💞💞💞 @deldadgiman #دلدادگی_من 💞💞💞💞💞💞💞💞💞

#قصه من

#پارت_۴۲۱ به سختی در ماشین را باز کرد و نشست. سوئیچش را داخل جا سوئیچی برد. اما دستش لغزید و افتاد… دوباره تلاش کرد با تمام وجودش… سوئیچ را دوباره در جاسوئیچی کرد و فشار داد… چرخاند… و ماشین کمی به جلو پرت شد و تِپ تِپ خاموش شد… چشم بست… چشم بست… نفسش را بیرون داد… دوباره امتحان کرد… سوئیچ را چرخاند و دوباره پرت شدن ماشین وتپ تپ خاموش شدن آن… باید تمرکز می کرد… باید تمرکز می کرد تا بفهمد مشکل از کجاست… تمرکز کرد و یادش آمد ماشین در دنده است… دنده را خلاص کرد و دوباره سوئیچ را چرخاند… و این بار ماشین روشن شد… فرمان را چرخاند و به راه افتاد… ذهنش یک صفحه ی سفید و خالی بود… سفید محض… بدون لکه ای روی آن… هیچ چیزی در ذهنش نبود… هیچ چیزی… فقط می راند ، به جلو… نمی دید… نمی شنید… هیچ حسی نداشت، درست مثل یک مرده… شاید او مرده بود… فقط به جلو می راند… چراغ قرمز ماشین ها، بوق ها، هیچ تعبیری برای آنها نداشت…نمی دانست برای او چه اتفاقی افتاده است… درک درستی از زمان و مکان نداشت… ذهنش همان صفحه سفید محض بود… خیابان اول را رد کرد… خیابان دوم… ماشین ها یک به یک رد می شدند… کسی برمی گشت فحشی می داد… کسی بوق می زد… بدنش کرخت بود… حال خودش را نمی فهمید.. دنیایش فقط سکوت بود و سکوت… حال مردی را داشت که او را از بالای صخره ای بلند به درون دریا پرت کرده اند… حال مردی که شنا کردن بلد نبود… افتاده در آبهای خروشان … در حال غرق شدن … سکوت محض… با چشمانی بسته … دستهایی رو به بالا… موهایش مواج درون آب… صدایی در اطرافش نبود و سکوت محض… او داشت در آن سکوت غرق می شد…