سلام بر او، که تا آخرین روزهای عمر شریفش، هر کجا دید پیش از ذبح به قربانی آب میدهند، بسیار گریست.
با سر همه رفتند به پابوسی ِ بیسر..
یک بیسر و پا مانده به امید ِ اشاره :)
هدایت شده از - مَأمول -
حقیقت را میخواهید؟ ما نه بدبختیم نه افسرده و نه حتی بیمارِ روانی... ما فقط از خدا دور شدهایم و این چیزی است که دارد مارا می کشد، ما هرچه می کشیم از دوریِ خداست.
و تمام جان و محبت ما، برای اویی که چون حضرت ماه، عمو و پناه ما بود؛ و مثل او بین دست و تنش فاصله افتاد.
برای دلِ شکستهام جبران کنندهای جز تو نمیبینم، و اگر مرا از درگاهت برانی به که روی آورم ؟