ای دل تو چه می‌کنی می مانی یا می روی؟!

🍃راه حق محفوف در بلایا و دشواری‌هاست، واگر نه اینچنین بود، كربلا را كربلا نام نمی‌نهادند آن كه با پای اختیار قدم در طریق كربلا نهاده است می‌داند كه اسرار جز بر سرهای بریده فاش نخواهد شد «شهید آوینی»

🍃تو را که تاب بلا نیست گرد عشق مگرد به دجله پا ننهد هر که او شناور نیست

شبای جمعه که میشه ...

در آن بحرید کاین عالم کف او است زمانی بیش دارید آشنایی کف دریاست صورت‌های عالم ز کف بگذر اگر اهل صفایی

فزت و رب الکعبه

❌جدای از اینکه این اقدام به حمله رسمی به خاک ایران حتما باید عواقب بسیار بدی برای دشمن داشته باشد ولی سطح و مدل حمله و صد البته فعالیت خوب پدافند ما با آن همه هارت و پورت صه یونها مرا به این نتیجه رساند که جهود واقعا ترسوست خود من توقع بیشتری از شون داشتم آنها تنها از پشت سنگرها و با ضعیفان جنگند... قرآن کریم به خوبی یهود را توصیف می کند؛ لَا يُقَاتِلُونَكُمْ جَمِيعًا إِلَّا فِي قُرِّي مُحَصَّنَةٍ أَوْ مِنْ وَرَاءِ جُدْرٍ يَأْسُهُمْ بَيْنَهُمْ شَدِيدٌ تَحْسَبُهُمْ جَمِيعًا وَقُلُوبُهُمْ شَتَّى ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَعْقِلُونَ (حشر ۱۴) یهودان از ترس بر جنگ با شما جمع نمیشوند مگر در قریه های محکم حصار یا از پس دیوار (دشمنی مکر و حیله و جاسوسی) کارزار بین خودشان سخت است، شما آنها را جمع و متفق میپندارید در صورتی که دلهاشان سخت متفرق ،است زیرا آن قوم دارای فهم و عقل نیستند.

🍃پرواز کردن ربطی به بال ندارد ... دل می خواهد دلی به وسعت آسمان

🔸چند سال است که امروز یعنی 7 آبان را روز کوروش می نامند به راستی چرا نماد کوروش به این اندازه برای دشمنان قسم خورده ایران مهم است؟! 🔹مبحث هخامنشیان و به ویژه کوروش ویژگی های خاصی دارد که طرح آمریکایی-صهیونیستی را برای جامعه ایرانی تکمیل می‌کند. ⚜هخامنشیان و کوروش را می‌توان تنها نماد هویتی ایرانی قابل اعتنا قبل از اسلام نامید و این ویژگی تاریخی می تواند ، هویت اسلامی را از هویت ایرانی جدا کند جدای از این ویژگی مهم، بر اساس روایت های تاریخی که قابل خدشه نیز هستند ، کوروش ناجی یهود در مقابل پادشاه بابل است و این نماد می تواند طرح جعلی دوستی شاهنشاهی ایران با یهودیان را در افکار ایرانیان قرار دهد. ❌علنی شدن ارتباط سلطنت طلبان به ویژه رضا پهلوی با صهیونیست و سفر به سرزمین های اشغالی را می توان در این راهبرد جستجو کرد.

🍃حکایت ما حکایت بچه هاییه که مادرشون رفته و چندتا اسباب بازی ریختن جلوشون تا سرگرم بشن اما اینقدر سرگرم شدن که یادشون رفته بود که اینا فقط وسیله سرگرمی بودن تا مادر شون برگرده نه اینکه جای مادرشون‌رو بگیره ....