#هدیه‌اجباری👩‍⚖   #پارت‌صدچهل‌نهم🌷 ﷽ پوزخندي گوشه ي لبش نشست و با بي‌تفاوتي مخصوص خودش گفت: - لباس هم كه عوض نكردي، با چادر ميخواي بري سروقت مريضا؟ - نه ! ديگه فكر نكنم لازم باشه لباس عوض كنم. نگاه پر از تعجبش رو به چشمهام دوخت. عجيب شدي امروز. لبخند محوي زدم و خواستم به عقب برگردم كه احساس كردم كسي كمرم رو محكم گرفته، از ترس سكته زدم و با وحشت به عقب برگشتم، با ديدن نگار لبخندم پررنگ شد و از خوشحالي كم مونده بود كه بالاوپايين بپرم! محكم توي بـغـ*ـلم گرفتمش. - جوجه! تو اينجا چيكار ميكني؟! - سلام خاله مبينا! خودت اينجا چيكار ميكني؟ - من كه پرستارم، تكليفم روشنه؛ اما نميفهمم تو چرا اينجايي! نكنه دوباره پات شكسته؟ خوبي؟ سالمي؟ - اينجا بيمارستان باباي منه! واسه چي نبايد اينجا باشم؟ - بيمارستان بابات؟ آقاي دكتر دستش رو روي شونه‌ي نگار گذاشت و لبخندي روي لبهاش آورد. - سلام خانم رفيعي. هول سلام دادم و هنوز مات جمله ي نگار مونده بودم. - آقاي دكتر ميتونم باهاتون صحبت كنم؟ سري تكون داد و گفت: - تشريف بياريد اتاقم. سري به نشونه مثبت تكون دادم كه نگار دستم رو دور بازوش گره كرد و خودش رو بهم نزديك كرد. - دلم برات تنگ شده بود. بـ*ـوسـه اي روي موهاش كاشتم. - من بيشتر. آقاي دكتر نگاه تحسين آميزي بهمون انداخت و به سمت اتاقش رفت. نگار كه چشمهاي درشت و مشكيش رو بهم دوخته بود و پيراهن قرمز كوتاهش سفيدي صورتش رو بيشتر نمايان ميكرد آروم لب زد: ميشه بريم توي حياط؟ چشمكي سمتش زدم كه با شوق فراوان دستم رو گرفت و سمت حياط كشوند. صداي خنده هاش و حال خوبش من رو هم سر ذوق آورد و همراهش به داخل حياط كشيده شدم. آروم از بين درختهاي داخل محوطه گذشتيم كه با ذوق خودش رو بهم نزديك كرد. - بابانويد خيلي مهربونه! چشمهام گرد شد، پس درست حدس ميزدم! - تو با آقاي دكتر زندگي ميكني؟ - آره. از اين به بعد ديگه من دخترشم، اون هم باباي من. - پس برادرت... - بابانويد بهم قول داده كه اجازه بده هفته اي يه بار برم پيششون و اگه دوباره اذيتم كردن ديگه هيچوقت نرم. 🌸به نیت فرج امام زمانمون اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم🌸 ☘ 💖☘ 💖💖☘ 💖💖💖☘ 💖💖💖💖☘ #اللهمْ‌عَجِلْ‌لِوَلِیِڪ‌الفَـــࢪَج #کانال‌دلنوشته‌وحدیث @delneveshte_hadis110 <====💠🔶🌹🔷💠====>