🔰 *فوتبال مهم است!* 🔹بیش از آنکه از باخت تیم ملی ناراحت باشیم از بازی تدافعی و منفعلانه تیم که به روشنی تاکتیک اتخاذی تیم بود دلگیر شدیم. 🔹این تاکتیک مرا به یاد جملات امیرالمومنین در خطبه 27 نهج البلاغه انداخت: *قُلْتُ لَكُمُ اغْزُوهُمْ قَبْلَ أَنْ يَغْزُوكُمْ فَوَاللَّهِ مَا غُزِيَ قَوْمٌ قَطُّ فِي عُقْرِ دَارِهِمْ إِلَّا ذَلُّوا* با دشمنتان بجنگید قبل از آنکه او با شما بجنگد، به خدا قسم تا کنون به هیچ گروهی در دل خانه شان حمله نشده مگر اینکه آنان ذلیل شدند. 🔹فوتبال مهم است و درس آموز. در دنیایی که قانون جنگل بر آن حاکم است اگر تهاجم نکنی به تو تهاجم میکنند. اگر حمله نکنی به تو حمله میکنند. 🔹و *سیاست خارجی قرآن سیاست خارجی ای فعالانه و تهاجمی است.* در جای جای سور مدنی و در عرصه های مختلف سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و نظامی میتوان این تحرک فعالانه و پیش دستانه را نشان داد.

فایل pdf

فایل word

💠 زیارت امام با عمل صالح 🔸 استاد عابدینی در روایت دارد که هر عمل صالح که انسان انجام می دهد دارد با امام ملاقات میکند. هر عمل ناصالح که دارد انسان انجام میدهد اتباع اعداء است. «و السیئة و الله اتباع اعدائه و الحسنة و الله اتباع الائمه». این زیارت و رفت و آمد زیارت مادی نیست. آن کسی که اهل دیدن است، این رفت و آمد ها را در نظام تفکری و روحی میبیند که دائما رفت و برگشت است. میروند قوه میگیرند و برمیگردند. رفت و برگشت ها گاهی به صورت خطورات است. این هم زیارت و ملاقات است. کسی که یک خطور شیطانی در ذهنش ایجاد میشود ملاقات کرده است، به زیارت شیطان رفته است، به زیارت رأس ضلالت رفته است. چه در نظام حاکمیتی و چه در نظام فردی فرقی نمی کند. 📚https://tamhis.ir/lessons/hadith/5781/

نظر یکی از بزرگواران: با جستجو در نرم افزار نور، به نظر می رسد متن حدیث چنین نیست. و اگر درست سرچ کرده باشم متن حدیث چنین است: 6- فس، تفسير القمي مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْها وَ هُمْ مِنْ فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ- وَ مَنْ جاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ «7» قَالَ الْحَسَنَةُ وَ اللَّهِ وَلَايَةُ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع وَ السَّيِّئَةُ وَ اللَّهِ اتِّبَاعُ أَعْدَائِهِ «8». حدیث بالا متن بحار است. در حاشیه آمده در مصدر چنین است: «و السیئة عداوته» متن تفسیر قمی چنین است: و قوله مَنْ جاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ قال الحسنة و الله ولاية أمير المؤمنين ع و السيئة و الله عداوته، به نظر استشهاد به این روایت یا مخدوش است یا با تکلّفات همراه است.

روضه حضرت زهرا سلام الله علیها- میرزامحمدی

صلوات بر حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَى الصِّدّيقَةِ فاطِمَةَ الزَّكِيَّةِ حَبيبَةِ حَبيبِكَ وَنَبِيِّكَ وَاُمِّ خدايا درود فرست بر صديقه (طاهره ) فاطمه آن بانوى پاكيزه محبوب دوست و پيامبرت و مادر اَحِبّآئِكَ وَاَصْفِيآئِكَ الَّتِى انْتَجَبْتَها وَفَضَّلْتَها وَاخْتَرْتَها عَلى نِسآءِ دوستان و برگزيدگانت آن بانويى كه او را برگزيدى و فضيلت و برتريش دادى بر زنان الْعالَمينَ اَللّهُمَّ كُنِ الطّالِبَ لَها مِمَّنْ ظَلَمَها وَاسْتَخَفَّ بِحَقِّها وَكُنِ جهانيان خدايا تو انتقامش را بگير از كسانى كه به او ستم كردند و حرمتش را سبك الثّائِرَ اَللّهُمَّ بِدَمِ اَوْلادِها اَللّهُمَّ وَكَما جَعَلْتَها اُمَّ اَئِمَّةِ الْهُدى شمردند و تو اى خدا خونخواهى فرزندانش را بكن خدايا همچنانكه او را بدين مقام رساندى كه مادر امامان راهنما وَحَليلَةَ صاحِبِ اللِّوآءِ وَالْكَريمَةَ عِنْدَ الْمَلاَءِ الاَْعْلى فَصَلِّ عَلَيْها و همسر پرچمدار محشر و گرامى در عالم بالا قرارش دادى پس درود فرست بر او وَعَلى اُمِّها صَلوةً تُكْرِمُ بِها وَجْهَ اَبيها مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَتُقِرُّ و بر مادرش (خديجه ) درودى كه گرامى دارى بدان آبروى پدرش محمد صلى الله عليه و آلهرا و روشن گردانى بِها اَعْيُنَ ذُرِّيَّتِها وَاَبْلِغْهُمْ عَنّى فى هذِهِ السّاعَةِ اَفْضَلَ التَّحِيَّةِ وَالسَّلامِ بدان ديده فرزندانش را و برسان بديشان از من در اين ساعت بهترين تحيت و سلام را

🔶أَشْرَافُ أُمَّتِي 🔸 مقام معظم رهبری «نام‌ها و عنوان‌ها و جایگاه‌ها و کرسی‌ها به انسان تشخص نمی‌دهد؛ تشخص واقعی و شرف واقعی در معنای دیگری است؛ همچنانی که در روایت داریم که «أَشْرَافُ أُمَّتِي حَمَلَةُ الْقُرْآنِ وَ أَصْحَابُ اللَّيْلِ‌». اشرافیت در نظام‌های مادی معنایی دارد، ولی در نظام اسلامی اشرافیت معنای دیگری دارد. آن کسانی که اصحاب اللیل‌اند_ کسانی هستند که برای خدا در شب قیام می‌کنند_ یا کار دشوار را برای مردم در شب انجام می‌دهند، یا آن کسانی که حمله القرآن هستند و با قرآن انس دارند و با نور قرآن و هدایت قرآن حرکت می‌کنند، «اشراف» این‌ها هستند. کسانی که پول دارند، ثروت دارند و جایگاه اجتماعی دارند، آن‌ها در منطق و در نظام ارزشی اسلامی «اشراف» محسوب نمی‌شوند». 📚 بیانات مقام معظم رهبری در دیدار رئیس جمهوری و اعضای هیأت دولت، 02/06/1387. 🏠@deraiat

🎤 استاد #حسینی_شیرازی- #پیراحدیث ◀️ جلسه اول/ مدرسه معارفی درایه 📆 1401/09/20

به مناسبت ایام شهادت حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها جزوه از فرمایشات استاد تهیه شده است «کوکب درّی»؛ تفسیر آیه مبارکه نور https://almabahes.bahjat.ir/%da%a9%d9%88%da%a9%d8%a8-%d8%af%d8%b1%d9%91%db%8c%d8%9b-%d8%aa%d9%81%d8%b3%db%8c%d8%b1-%d8%a2%db%8c%d9%87-%d9%85%d8%a8%d8%a7%d8%b1%da%a9%d9%87-%d9%86%d9%88%d8%b1/

💠 ادبیات اختصاصی شارع [عن] عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ (ع):‏ فَإِيَّاكَ أَنْ تُفَسِّرَ الْقُرْآنَ بِرَأْيِكَ حَتَّى تَفْقَهَهُ عَنِ الْعُلَمَاءِ فَإِنَّهُ رُبَّ تَنْزِيلٍ يُشْبِهُ كَلَامَ الْبَشَرِ وَ هُوَ كَلَامُ اللَّهِ وَ تَأْوِيلُهُ لَا يُشْبِهُ كَلَامَ‏ الْبَشَرِ كَمَا لَيْسَ شَيْ‏ءٌ مِنْ خَلْقِهِ يُشْبِهُهُ كَذَلِكَ لَا يُشْبِهُ فِعْلُهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى شَيْئاً مِنْ أَفْعَالِ الْبَشَرِ وَ لَا يُشْبِهُ شَيْ‏ءٌ مِنْ كَلَامِهِ كَلَامَ الْبِشْرِ فَكَلَامُ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى صِفَتُهُ‏ وَ كَلَامُ الْبَشَرِ أَفْعَالُهُمْ فَلَا تُشَبِّهْ كَلَامَ اللَّهِ بِكَلَامِ الْبَشَرِ فَتَهْلِكَ وَ تَضِلَّ قَالَ فَرَّجْتَ عَنِّي فَرَّجَ اللَّهُ عَنْكَ وَ حَلَلْتَ عَنِّي عُقْدَةً فَعَظَّمَ اللَّهُ أَجْرَكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِين‏ 📚التوحيد، ص: 265 ارتکاز رایج در فقه و اصول موجود، شأن شارع را شأن موالی عرفی می پندارد و برای او شأن اختصاصی قائل نیست. برهمین اساس روش و شیوه او در ابلاغ وحی و تعلیم احکام و معارف نیز همان روش مولای عرفی است و شارع شیوه جدیدی تأسیس نکرده است. به تبع این ارتکاز، «ادبیات شارع» نیز همان ادبیات عرف عرب زمان نزول شریعت است و همان ادبیات، معیار فهم کلمات شارع قرار می گیرد. ادبیات شارع مقدس، ادبیات ویژه و اختصاصی اوست و نه ادبیات مبتنی بر عرف زمان نزول شریعت. یکی از ادله این دیدگاه را می توان در مبنای کلامی به شئون الهی دانست: همه شئون، اوصاف و خصوصیات خداوند متعال منحصر به فرد اوست و هیچ شأن و فعلی از خداوند با شئون و افعال خلق، یکسان نیست. این ویژگی تنها مختص به اوصاف ذاتی خداوند همچون علم و حیات نیست بلکه اوصاف فعلی خداوند نیز اینگونه است، یعنی کیفیت افعال خداوند را نمی توان با مخلوق یکسان تلقی کرد. براین اساس کلام خداوند که قرآن است از هر جهت، نسبت به کلام مخلوق برتر و ممتاز است و ادبیات آن نیز فوق ادبیات بشری است. البته -چنانچه گذشت- این امتیاز و برتری به نفی ارتباط با مخلوق نمی انجامد، چنانچه در دیگر صفات الهی اینگونه است. به عنوان مثال، علم خداوند بیگانه از علم مخلوق نیست (نفی اشتراک لفظی) و با علم مخلوق هم یکسان نیست (نفی اشتراک معنوی) بلکه حد وسط ایندو است.