نظریه پردازان سنتی حوزوی در عرصه سیاست؛ 🔸گروهی از روحانیون که از آنها می‌توان به نظریه‌پردازان سنتی تعبیر کرد، کسانی‌اند که امر سیاسی را در نظمی غیرمردمی یا همان نظم سلطانی تفسیر می‌کنند. 🔹 مراد از نظم سلطانی، نظمی است که از بالا به پایین و در یک رابطه طولی روابط میان راعی و رعیت، حکمران و فرمانبردار را تنظیم می‌کند، در این نظم، اولویت با حاکم است و مردم تنها نقش حمایت‌گرایانه دارند. 🔸این جریان نیز از درون، خود به دو گروه عمده تقسیم می‌شود: ۱. نظریه‌پردازان سنتی / سلبی: گروهی مثل شیخ مرتضی انصاری، محمدتقی صدیقین اصفهانی و نیز جریان حجتیه، از نظریه تعطیل شدن نظم دینی در عصر غیبت حمایت می‌ورزند؛ یعنی چون در رأس هرم قدرت، حاکم عادلی مثل امام معصوم(ع) نمی‌یابند به تأخیر افتادن نظم دینی در سال‌های پیش از ظهور قائل می‌شوند. در واقع چون وجود برخی چیزها مثل حکومت و حدود شرعی منوط به حضور امام معصوم(ع) است، با نبود امام نیز از اولویت می‌افتند و ما را در اقامه آنها معذور می‌دارند. ۲. نظریه‌پردازان سنتی / ایجابی: گروهی مثل آیت‌الله مومن قمی، آیت‌الله مصباح یزدی و آیت‌الله سیدکاظم حائری و اصحاب فرهنگستان علوم اسلامی که قائل به تشکیل حکومت اسلامی در سال‌های پیش از ظهور حضرت حجت(عج) هستند، اما چنین حکومتی را در همان نظم سلطانی تحلیل می‌کنند و صراحتاً از ترکیب حکومت اسلامی با عناصر مردمی دولت‌های مدرن حذر می‌نمایند. 🗒 نشریه دیده‌بان اندیشه – شماره ۲۶ #ژورنالیسم_اندیشه #دیده‌بان_اندیشه #نظریه_پرداز #روحانیت #حکومت_اسلامی 🆔 @didebane_andisheh

نظریه پردازان غیرسنتی حوزوی در عرصه سیاست؛ 🔸اینان به امر سیاسی توجه و البته آنرا در قالبی به غیر از نظم سلطانی تحلیل می‌کنند. از نظر آنان دولت اسلامی، دولتی است که رضایت یا انتخاب مردم، از شروط پیشامنصب فقیه است و نظم دینی بدون رضایت و اقبال مردم فاقد وجه شرعی می‌شود. این جریان نیز به دو گروه عمده تقسیم می‌شوند: ۱. ایجابی: گروهی مثل آخوند خراسانی، میرزای نائینی، امام خمینی و برخی از شاگردان ایشان که می‌کوشند نظریه حکومت دینی خود را در تعامل اسلام و دموکراسی باز تعریف نمایند و بدین‌گونه مهم‌ترین عنصر حکومت‌های مدرن یعنی «مردم» را وارد نظریه‌های اسلامی خود درباره نظم دینی نمایند. ۲. سلبی: در مقابل گروهی دیگر از روحانیون هستند که با استدلالی مستند به نص اسلامی، رابطه دین و سیاست را قطع و از نگرش‌های عرفی به حکومت سر در می‌آورند. در نگرش آنها نشانه‌های سیاسی نص اسلامی بر لزوم اقامه نظم دینی صامت است و نحوه اقامه آن را به مردم احاله کرده است. گرچه اینان نیز همانند انجمن حجتیه از نظریه تعطیلی حکومت دینی در عصر غیبت سر درمی‌آورند، اما همانند آنها در مورد نوع حکومتی که قرار است شکل بگیرد بی‌تفاوت نیستند. 🔹از نظر آنها دولت مدنی، بهترین مدل حکومت است که رجال دینی نقشی در آن ندارند. 🗒 نشریه دیده‌بان اندیشه – شماره ۲۶ #ژورنالیسم_اندیشه #دیده‌بان_اندیشه #نظریه_پرداز #روحانیت #حکومت_اسلامی 🆔 @didebane_andisheh