🔖نکاتی درباره ماهیت تکلیف انقلابی در زمانه ترامپ و نتانیاهو ✏️به قلم #مهدی_محمدی بخش اول ...‌‌‌‌‌‌‌.................................. سال ها پیش، یک سال پس از فتنه ۸۸ در تحقیقی دریافتم مهم ترین عامل تحریم های فلج کننده علیه ایران از تابستان ۸۹، امید به آغاز مجدد ناآرامی و آشوب درون ایران بوده نه برنامه هسته ای. نتیجه کوتاه این بود: ‘نان تحریم ها در تنور بی ثباتی داخلی پخته شد.’ حاصل در کتابچه ای منتشر شده. پس از ترور سردار سلیمانی، سوال من این بود: دشمن که سال هاست امکان این ترور را دارد، چرا دی ۹۸ را انتخاب کرد؟ دلیل، آشوب های آبان ۹۸ بود. دشمن تصور کرد وحدت داخلی ایران چنان مخدوش است که توان هیچ پاسخ موثری به این ترور را نخواهد داشت. باز هم بی ثباتی داخلی دشمن را جری کرد. حین خروج امریکا از برجام سندی دیدم از گریگوری اف ترورتون مسئول میز ایران در شورای امنیت ملی امریکا در سال ۲۰۱۵. از قول جان کری گفته بود ‘ما با ایران توافق می کنیم، بعد توافق را به هم می زنیم و تقصیرش را به گردن خود جمهوری اسلامی خواهیم انداخت!’ و دقیقا همین کار را کردند. حین تحقیق برای نوشتن کتاب سراب سایه ها در انتهای ۱۴۰۱، انبوهی از اطلاعات را دیدم که نشان می داد انگیزه امریکا و اسراییل در ایجاد آن آشوب ها این بود که گمان می کردند گشت ارشاد سبک زندگی را به لبه درگیری نظام و مردم بدل کرده و می توان از دل آن آشوب و حتی براندازی بیرون کشید. نمونه ها فراوان است. این نه یک بحث سیاسی بلکه یک قاعده در تاریخ تحولات امنیت ملی ایران است که بی ثباتی، التهاب و آشوب داخلی تقریبا همیشه منجر یک ضربه بزرگ از بیرون به شکل امنیتی، نظامی یا تحریمی شده است. هر ضربه بزرگ امنیتی یا بحران امنیت ملی را انتخاب کنید، کم و بیش می توان نشان داد ریشه در طمع دشمن به بی ثباتی، اختلاف، رویارویی و استعداد درگیری در داخل کشور دارد. این چیزی است که ناتو در سند جنگ شناختی خود ‘تبدیل کردن مردم به اسلحه علیه حاکمیت’ نامیده است. علت ساده است. بیش از ۴ دهه رویارویی با ایران به غربی ها ثابت کرده هیچ فشار یا ضربه خارجی به تنهایی بر ایران کارگر نیست و تا زمانی که نتوان بحران را به درون ایران منتقل کرد، و جامعه را تحریک نمود، محاسبات امنیت ملی ایران تغییر نمی کند. این مسئله اکنون بسیار حادتر است. صرف نظر از همه پیچیدگی هایی که در راهبرد دولت ترامپ علیه ایران وجود دارد، پیداست که سیاست ترامپ علیه ایران تا حد زیادی اسرائیلیزه شده و محاسبات اشتباه اما خطرناکی درباره ایران در واشینگتن ایجاد شده است. گرچه واقعیت مسئله با آنچه در رسانه ها می گذرد فاصله قابل توجهی دارد اما این مقدار قطعی است که وارد دورانی بسیار حساس شده ایم و اصلاح محاسبات اشتباه دشمن ممکن است پرهزینه، زمان بر و حاوی رویدادهای غیرمنتظره باشد. آنچه ترامپ می کند این است که اولا تهدید نظامی را با هدف سوق دادن ایران به مذاکره معتبر جلوه بدهد، ثانیا خود را آماده توافق نشان داده و ایران را مقصر معرفی کند و ثالثا با ارسال پی در پی سیگنال های منفی و تزریق هیجان، زمینه التهاب خصوصا از طریق گران تر شدن ارز را فراهم کند. در واقع ما به موازات نبرد راهبردی و امنیتی، با یک نبرد شناختی مواجهیم که ذهن جامعه ایران را هدف گرفته. همانطور که سخنان ترامپ حین امضای فرمان امنیت ملی نشان می دهد امریکا به شکاف های داخل ایران دل بسته و چه بسا بمباران ذهن جامعه را موثرتر از بمباران تاسیسات هسته ای می داند. اکنون دیگر نباید تردیدی باقی مانده باشد که به سمت رویارویی مهمی می رویم. حالا بحث های پیشین را دوباره مطرح می کنم. روزی که تقابل میان ایران و امریکا و اسراییل جدی تر شود، وحدت و انسجام ملی درون ایران مهم ترین فاکتوری که رویارویی را تعیین تکلیف می کند. فقط یک لحظه فکر کنید در زمانی که امریکا در حال لفاظی نظامی علیه ایران است آشوبی مثلا به بهانه حجاب هم در کشور رخ داده باشد. کمکی بزرگ تر از این به صهیونیست هایی که مترصد فرصتی برای ضربه زدن به ایران هستند می توان کرد؟ آیا بانیان چنین التهابی می توانند خود را انقلابی بنامند؟ یا فرض کنید اکنون به جای پزشکیان حسن روحانی رییس جمهور بود و به جای اینکه کنار رهبری بایستد و بر عدم مذاکره با امریکا تاکید کند، جامعه را بر سر مذاکره دوقطبی می کرد؟ آن وقت توان مقابله ملی در مقابل ترامپ بیشتر می شد یا کمتر؟ این رویارویی عمیق و پیچیده است و ریشه در محاسباتی در ذهن دشمن دارد که عمر برخی از آنها یک دهه است. کاملا بدیهی است که در چنین وضعیتی باید جامعه را آرام و بدون التهاب نگه داشت و به تدبیر رهبری و نهادهای نظام برای مدیریت بحران اعتماد کرد. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ لینک کانال دیدگاه در پیام رسان ایتا 👇👇👇👇👇👇👇👇 https://eitaa.com/didgahha

🔖مسأله‌ی سوم و امکان فتنه‌ی داخلی ✏️به قلم #مهدی_محمدی ...‌‌‌‌‌‌‌.................................. ۱. درباره‌ی چالش تحمیلی کشف حجاب و برهنگی، سه مسأله وجود دارد: الف. «قانونی‌بودن حجاب» که رهبری به آن تصریح کردند و مشخص شد که رهبری از این خط قرمز، عبور نخواهد کرد و حجاب به‌مثابه یک ارزش فرهنگی و هویتی، همچنان امر الزامی نیز خواهد بود. ب. «مطلوبیت قانون جدید حجاب» که به تصویب شورای نگهبان رسیده اما دولت معتقد است که این قانون، به صورت کلی و مطلق، مناسب و درخور نیست. ج. «امکان اجرای قانون جدید حجاب در شرایط کنونی» که شورای عالی امنیت ملی معتقد است که مستقل از ماهیت این قانون، اجرای آن در وضعیت جنگی و اقتصادی کنونی، به‌صلاح و معقول نیست و باید تعلیق شود تا در موقعیتی عادی به اجرا درآید. ۲. در درون جبهه‌ی انقلاب، مسأله‌ی اول حل شده است و دیگر کسی پس از تصریح رهبری، سخن از حجاب اختیاری و رهاسازی حجاب نمی‌گوید. مسأله‌ی دوم نیز در میان لیبرال‌ها، مسأله است و در درون جبهه‌ی انقلاب، کسی به آن معتقد نیست؛ چون قانون جدید، برآیند نظرات همه‌ی جریان‌هاست و از این گذشته، به تصویب شورای نگهبان رسیده و قانونیت دارد. اما مسأله‌ی سوم، محل مناقشه شده و درباره‌اش، اختلافات بسیار جدی وجود دارد. در درون جبهه‌ی انقلاب، برخی می‌گویند که قانون جدید حجاب، باید اینک اجرا شود و تعلل و تأخیر، روا نیست؛ و برخی دیگر نیز بر این باورند که اجرای قانون در شرایط کنونی، موجه و منطقی نیست و باید اجرای آن را تعلیق کرد. هر دو دسته نیز به گفته‌ها و مواضع رهبری ارجاع می‌دهند و برداشت و تفسیر خود را درست می‌انگارند؛ به‌طوری‌که از هر سخنرانی جدید رهبری، شواهد تازه‌ای برای تفسیر و روایت خود می‌یابند‌ و معتقدند که طرف مقابل، موجبات فتنه‌ی داخلی را فراهم خواهد آورد. ۳. در اینجا و در مواجهه با این مسأله‌ی سوم که خاص و محدود است، این‌چنین استدلال کردم که تداوم این اختلاف درونی در ماه‌های آینده، خطرناک و بحران‌خیز و تنش‌زاست و چون این مسأله، حیاتی و تعیین‌کننده و شرعی است، شخص یا نهادی فروتر از رهبری، نمی‌تواند تولید حجت دینی و معتبر و اقناعی کند، بنابراین، طریق صواب و صلاح این است که ایشان این مسأله را برطرف کنند. به‌قطع، جریانی که معتقد به اجرای قانون حجاب در شرایط کنونی است، اگر بداند که رهبری راضی به این امر نیست، سخن خود را پس خواهد گرفت و ساکت خواهد نشست. اگر هم اجرای قانون، معقول باشد، ماجرای حجاب به سرانجام خواهد رسید. به‌این‌ترتیب، آتش درگیری و تضاد فرساینده که ممکن است به فتنه‌ی داخلی بینجامد، خاموش خواهد شد. ۴. این تحلیل، مبتنی بر یکی از کارکردها و فلسفه‌های وجودی رهبری است که بر اساس آن، بن‌بست‌شکنی می‌کند، نه به معنی هزینه‌کردن از ایشان. شأن ذاتی رهبری در حکومت اسلامی، همین است که با رأی خویش، اختلاف‌های تنش‌زا و تضادآفرین را حل کند و اجازه ندهد که جامعه، تکه‌تکه شود. هیچ‌کسی در مرتبت و مکانت وی نیست که از عهده‌ی چنین کاری برآید. ازاین‌جهت، باید به ایشان ارجاع داد و به رأی او تسلیم شد و تمکین کرد. حساسیت و نگرانی نسبت به امکان برآمدن فتنه‌ی داخلی از مسأله‌ی حل‌نشده‌ی سوم، نگارنده را به این سو سوق داد که استفاده از بضاعت و امکان رهبری را برای مواجهه‌ با آن پیشنهاد بدهد. ۵. هنگامی‌که خواص و نخبگان جبهه‌ی اهل حق، گرفتار تضادهای درونی باشند و دسته‌دسته شده باشند، یا به ورطه‌ی محافظه‌کاری و انفعال و بی‌عملی افتاده باشند، رهبری باید بار تکالیف اجتماعی آنها را به دوش بکشد و میدان‌داری و تبیین و موضع‌گیری کند. صاحب‌نظران جبهه‌ی انقلاب، گرفتار پراکندگی و تفرقه هستند یا حاضر نیستند هزینه‌ی موضع را بپردازند. حوزه و دانشگاه و نیروهای فکری غیررسمی، اسیر رخوت و خاموشی هستند و عرصه‌ی عمومی را رها کرده‌اند. ذهنیت جمعی به دست باد رخدادها سپرده شده و تبیین دقیق و روشنگری مصداقی و موضع‌گیری عینی، از دایره‌ی تکالیف انقلابی خارج شده است. عده‌ی اندکی، بار دیگران را به دوش می‌کشند و به‌جای همه، دشنام می‌خورند و تهدید می‌شوند. خط مقدم جنگ روایتی و هویتی، خالی‌ست و بسیاری مشغول بیان کلیات بی‌خاصیت و بدیهیات بی‌حاصل هستند. هم شورای عالی انقلاب فرهنگی و هم نهادهای فرهنگی، کنار کشیده‌اند و نظاره‌گر هستند و جز کارهای کلیشه‌ای و اداری و خنثی و بی‌هزینه، هنری ندارند. همه از جایی که نبرد واقعی در آن در جریان است می‌گریزند و شهر را به منطقه ترجیح می‌دهند. فقط یک مصباح بود که بی‌پروا و قاطع و حکیمانه، موضع‌گیری می‌کرد و ذهنیت اجتماعی را جهت می‌داد. او رفت و اینک جبهه‌ی انقلاب، درهم‌ریخته و نابسامان است و وجه جبهه‌‌ای خود را از دست داده است. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ لینک کانال دیدگاه در پیام رسان ایتا 👇👇👇👇👇👇👇👇 https://eitaa.com/didgahha

🔖ستاره‌ای از کهکشان نوابق حوزه ✏️به قلم #کمیل_رهسپار ...‌‌‌‌‌‌‌.................................. ▪️در سالروز شهادت متفکر بزرگ و فقیه فرزانه، آیت‌الله شهید محمدباقر صدر، بار دیگر بر ما روشن می‌شود که فقدان چنین چهره‌هایی، نه صرفاً فقدان یک فرد، بلکه خلأیی عظیم در سپهر اندیشه اسلامی است. شهید صدر، نه‌تنها در عرصه فقه و اصول سرآمد بود، بلکه با ورود به مسائل کلان اجتماعی، اقتصادی و سیاسی، نشان داد که اسلام در مواجهه با پیچیده‌ترین مسائل روز نیز، از توانایی نظری و چارچوب‌مند برخوردار است. 📚 در میان آثار سترگ او، کتاب اقتصادنا همچون نگینی درخشان بر گنجینه اندیشه اسلامی می‌درخشد. او در زمانی که بسیاری، مارکسیسم و لیبرالیسم را دو بدیل بی‌جایگزین می‌پنداشتند، با قدرت و منطق تحلیلی، نظریه‌ای بومی، مبتنی بر نصوص دینی و نیازهای اجتماعی روز ارائه کرد. این اثر نه‌تنها پاسخی به نظریه‌های غربی بود، بلکه نشانگر ظرفیت تمدنی اسلام برای تولید علم بود. از این منظر، سخنانی همچون آنچه از آقای علوی بروجردی نقل شده مبنی بر «نبود اقتصاد اسلامی»، نادیده‌گرفتن تلاش‌های فکری بزرگان و شاید غفلت از میراث نظری نابی است که امثال شهید صدر بنا نهادند. 🔰 نقد چنین رویکردهایی نه از سر تعصب، بلکه در جهت پاسداشت عقلانیت دینی و مقابله با روند سکولاریزاسیون پنهان در گفتمان‌های معاصر است. وقتی یک اندیشه اسلامی عمیق و منقح، همچون آنچه شهید صدر عرضه کرد، نادیده گرفته شود، نه‌تنها میراث علمی ما تضعیف می‌شود، بلکه بستر رجوع به الگوهای وارداتی نیز بیش از پیش هموار می‌گردد. ✅ امروز، جامعه ما بیش از هر زمان دیگر به بازخوانی و بازتولید اندیشه‌های متعالی نیاز دارد. شهید صدر، نه‌فقط یک شهید راه عدالت، که شهید راه عقلانیت دینی و جامعیت اسلام بود. اندیشه او چراغی است در مسیر تمدن‌سازی اسلامی؛ مسیری که بی‌توجهی به آن، ما را از افق‌های روشن آینده دور خواهد کرد. #آیت_الله_محمد_باقر_صدر #شهادت_محمد_باقر_صدر ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ لینک کانال دیدگاه در پیام رسان ایتا 👇👇👇👇👇👇👇👇 https://eitaa.com/didgahha

🔖مقابل جنایتهای اسراییل چه کنیم؟ ✏️به قلم #علی_مهدیان ...‌‌‌‌‌‌‌.. 🔺اسراییل ذات غرب را به چشم میآورد. غصب کردن، آواره کردن، جنایت کردن، در ذات غرب است. اما این حجم جنایت در تاریخ اسراییل هم بی سابقه است. چرا انجام میشود؟ چون غرب در وضعیتی قرار گرفته که دیگر نمیتواند ملاحظه کاری کند. بازیهای حقوق بشری و شعارها و ادعاها و همه امور دیگر کشک. چرا؟ چون ساحت قدرت و حاکمیت سیاسی که اساسی ترین سطح غرب است کاملا در وضعیت تهدید و شکنندگی جدی قرار گرفته. باید درباره محاسبات پشت سر این حجم از جنایت بیندیشیم که بفهمیم باید چه کنیم. دیوانه وار بودن و خباثت آلود بودن جنایت ها درست اما این موجود دیوانه و خبیث، محاسباتی دارد، اهدافی دارد، راهبردهایی دارد. 🔺اسراییل نتوانست و نمیتواند حماس را ریشه کن کند، پذیرش آتش بس اخیر و سبک رفتار رسانه ای حماس، به همه حالی کرده بود که اسراییل شکست قاطع خورده. راکت باران اخیر عسقلان و داستان اسرا و مقاومت حماس در مذاکرات را در همین چارچوب ببینید. 🔺در شمال سایه حزب الله خیلی مقتدرتر از قبل روی سر اراضی بود. این را با جنگ تمام عیار بعد از شهادت سیدحسن درک کردند لذا تن به آتش بس دادند. حالا روی درگیر کردن حزب الله با ارتش و حاکمیت لبنان حساب باز کرده اند که آنهم با هوشمندی حزب الله تا کنون موفق نبوده. وقتی از هر چهارنفر در لبنان یک نفر زیر تابوت سید بوده، میدانند حزب الله ریشه کن شدنی نیست مگر آنکه او را مشغول درگیری داخلی و هرج و مرج کنند تا شمشیرش کند شود. کنشهای حزب الله و سخنان شیخ نعیم قاسم را با این رویکرد مرور کنید. در جنوب نیز یمن صحنه را قبضه کرده. اصلا همین لشکر کشی مستقیم آمریکا، نشان میدهد چه قدرتی در جنوب وجود دارد. 🔺 سقوط بشار اسد و ترور رهبران کلیدی مقاومت، آورده خوبی بود که اسراییل خود را برتر معرفی کند. ولی خوب وقتی سوریه محل ظهور مقاومت سوری شود و وضعیت کل مقاومت عملا به لحاظ قدرت وضعیت برتر باشد چنانکه به صراحت رهبری این نکته را اخیرا در جمع دانشجویان بیان کردند. این تصویر ماندگار نخواهد بود. اسراییل باید کاری میکرد. 🔺 ساده ترین کار جنایت است.جنایت یا باعث میشود مردم غزه کوچ کنند یا اگر اسراییل موفق نشود لااقل زیر پوشش جنایت شکست راهبردی اش پنهان میشود. اسراییل و آمریکا به این نمایش نیاز دارند. 🔺از همه بغرنجتر ایران بود. همه این رزم منطقه ای زیر سایه قدرت و هیمنه ایران انجام میشد. قصه قدرت هسته ای و موشکی ایران به این دلیل برای آنها مهم است. و الا ایران که جز دو عملیات وعده صادق چه کرده مگر؟ 🔺تشدید فشار اقتصادی برای به هم ریختن داخل از یک سوی و بالا بردن سطح تهدید ایران و یا بازی مذاکره برای به انفعال کشیدن ایران روشهایی بود که در پیش گرفتند. اما وفاق و انسجام مسوولین و صدای واحدشان، راه پیماییهایی مثل روز قدس و بیست و دو بهمن، بازی دشمن را خراب میکرد. از سوی دیگر ایران هم بازی تهدید و مذاکره را در مقابلشان راه انداخت و این یعنی ایران هوشمندانه در پازل دشمن قرار نگرفت. 🔺به لحاظ جهانی، آمریکا در جبهه روسیه که شکست خورد، در جبهه جنگ اقتصادی به روشهایی روی آورده که هیمنه سیاسی اش را نابود کرده، پس چاره ای ندارد مگر اینکه در قصه اسراییل دست آوردی سیاسی برای خود دست و پا کنند. وقتی آورده ای نیست، راه حل باز هم جنایت است. 🔺جنایت های هولناک غزه اما نمیتواند دوام بیاورد. فشار داخلی و خارجی به اسراییل در حال تشدید است، این یعنی زمان زیادی باقی نیست. تعیین زمانهای کوتاه توسط ترامپ در واقع از سر ناچاری خود او است. در این مدت کافی است ایران و کل مقاومت فقط دوام بیاورند. زمان به نفع آمریکا و اسراییل نیست. 🔺 توصیه های رهبری را در این جنگ چند ضلعی بین المللی مرور کنید. ۱.جلوی مرجفون را بگیریم. کسانی که دو قطبی سازند، بی اعتماد کننده به مسوولینند، تضعیف کننده خود یا بزرگ کننده دشمنند ۲.تبیین و خلق محتوا و جنگ نرم افزاری و کمک به ذهنیت مردم و بالا بردن سطح آگاهی مردم مقابل دشمن که جلوی انفعال مردم را بگیرد ۳.کمک به حل مشکلات معیشتی و اقتصادی مردم که وظیفه مدیران و همگان است ۴.مقابله با هرج و مرج طلبان 🔺حالا به این فکر کنید چرا رهبری حمایتش از هماهنگی مجلس و دولت در انتخاب وزرا را دوباره مطرح کرد و دفاع کرد. چرا این مقدار روی تضعیف مسوولین در تصمیمات مربوط به جنگ هشدار داد، چرا اینقدر مطالبه از مسوولین را پر از قیود کرد، چرا ابتدا مذاکره را غیر شرافتمندانه و غیر عاقلانه دانست و بعد خود اجازه مذاکره غیر مستقیم داد، چرا گفتمان غربگرایی را له کرد ولی در عین حال از مسوولین دفاع کرد، چرا کار نرم افزاری و تولید محتوا در این جنگ را از قوت نظامی جدی تر دانست؟ چرا و چرا و چرا؟ بدون دانستن طرح رهبری نمیتوانید به غزه کمک کنید. بلکه چه بسا ناخواسته کمک به دشمن جنایتکار کنیم. @didgahha

🔖آغاز چرخه‌ی باطل: دولت بی‌برنامه، جامعه‌‌ی بی‌حافظه ✏️به قلم #مهدی_جمشیدی ...‌‌‌‌‌‌‌.................................. ۱. درباره‌ی مذاکره با شیطان بزرگ، دو نظر مطرح شده است: الف. رهبری، مخالف است و دولت به ایشان تحمیل کرده و ایشان فقط توانسته مذاکره را به مذاکره‌ی غیرمستقیم، تقلیل بدهد. ب. مذاکره‌ی غیرمستقیم، تاکتیک کنونی خود رهبری هم هست و مقصود ایشان است که زمان بخرد یا از جنگ‌ جلوگیری کند یا از فتنه‌‌ی داخلی. ۲. به تاریخ باز گردیم‌. درباره‌ی مذاکرات دوره‌ی روحانی، رهبری نه شروع‌کننده بود و نه موافق، و همیشه به تلخی سخن می‌گفت و می‌گفت خوشبین نیست و برای مردم، یک تجربه‌ای خواهد شد. این در حالی است که همان زمان، عده‌ای از انقلابی‌ها می‌گفتند برجام، تصمیم نظام - یعنی رهبری - است. امروز مشخص شده که اصل مسیر، غلط بوده و ما دچار خسارت محض شدیم. آیا رهبری خود را در این خسارت محض، شریک می‌داند؟ خیر. چرا؟ چون از ابتدا هشدار داد و نشان داد که دستگاه محاسباتی‌اش مانند دولت نیست و نظریه‌اش، مقاومت است نه مذاکره. ۳. گره‌ی مسأله، اینگونه گشوده می‌شود که روحانی در انتخابات، شعار مذاکره داد و این شعار، رأی آورد و رهبری به این دلیل نخواست مقابل رأی بخشی از جامعه بایستد، نه اینکه خودش موافق راهی بود که در نهایت به خسارت محض ختم شد. رهبری در پی تحمیل به جامعه نیست و نمی‌خواهد هدایتش، دیکتاتورمآبانه باشد. ۴. امروز هم داستان، از این قبیل است. مسأله این است که مذاکره، بدنه‌ی اجتماعی دارد و اینطور القا شده که تحریم، مانع معیشت است و مانع تحریم نیز عدم‌مذاکره، و مانع مذاکره نیز رهبری. به این واسطه، مصلحت کلان اقتضا می‌کند که رهبری به سطحی از مذاکره، رضایت بدهد. موضع حقیقی رهبری، همان است که مذاکره را عاقلانه و شرافتمندانه ندانست و به تجربه، استناد کرد و مذاکره را هرگز مفید ندانست. موضع امروزین ایشان، موضع مصلحتی است نه حقیقتی. و آنچه موجب این موضع ثانونی و عرضی شده، نگاه ایشان به فهم جامعه و فراهم‌سازی امکان انتخاب برای آن است. بخشی از جامعه، مایل است که راه غلط را دوباره برود؛ هرچند ایشان دو ماه پیش، این راه را با تعابیر غلیظ و قاطع، نفی کرد. ۵. دولت، نه وزیر اقتصاد دارد و نه برنامه‌ی اقتصادی، و در عین حال، به دنبال گشودن گره‌ اقتصاد از طریق مذاکره با ترامپ است. حکایت دولت، حکایت بی‌عُرضه‌گی و کارنابلدی است. جامعه نیز چون دچار بی‌حافظه‌گی است و حتی دیروزش را به یاد نمی‌آورد، مایل به تکرار چندباره‌ی تجربه‌های غلط است. البته این مردک قمارباز، کسی نیست که تعهد بشناسد. دوباره در پی سراب به راه افتاده‌اید. افسوس که فهمی از «دلیلِ تجربه» ندارید. امروز باد می‌کارید و فردا، طوفان درو خواهید کرد. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ لینک کانال دیدگاه در پیام رسان ایتا 👇👇👇👇👇👇👇👇 https://eitaa.com/didgahha