🔖درسی از لات‌های تهران برای جنگ ✏️به قلم #محسن_مهدیان ...‌‌‌‌‌‌‌.................................. 1⃣یکم. بیایید اول به حس‌ خودمان رجوع کنیم. وقتی خبر حمله هوایی آمریکا به تأسیسات هسته‌ای ایران را شنیدیم، چه احساسی داشتیم؟ همین حس، کلید فهم ماجراست. کمی صبر کنید… 2⃣دوم. ترامپ بلافاصله بعد از حمله مدعی شد تأسیسات هسته‌ای ایران به طور کامل نابود شده است. اما چند ساعت بعد، نیویورک تایمز نوشت که فقط «صدمه دیده‌اند». شبکه ۱۳ اسرائیل هم گفت حتی اگر یک سال حمله کنیم، باز هم نابود نمی‌شود. فرض کنیم واقعاً آسیب جدی نبوده است. آیا مسئله حل شده است؟ دوباره برگردیم به حس اول‌مان. مشکل مردم فقط تأسیسات هسته‌ای نیست. علم و اراده که بمباران نمی شود. درد اصلی، ضربه به غرور ملی است. 3⃣سوم. وقتی غرور ملی لگدمال می‌شود، پاسخ باید در بالاترین سطح ممکن باشد. مهم نیست چند سانتریفیوژ آسیب دیده‌اند؛ دیده اند یا ندیده اند. مهم این است که غرور ایرانی را نشانه گرفته‌اند. باید ادب شوند. 4⃣چهارم. چند روز گذشته را مرور کنیم: • رژیم صهیونیستی زیر ضربه‌های موشکی و رسانه‌ای ایران، آشفته و بی‌اعتبار شده است. • مردم ایران متحد شدند. • مقاومت موشکی اسرائیل فرو ریخته است. • نتوانستند تأسیسات هسته‌ای را از کار بیندازند. • در عرصه دیپلماسی جهانی، تنها ماندند. • حتی اعتراف کردند که نمی‌توانند حکومت ایران را تغییر دهند. پس ورود آمریکا به میدان، قابل پیش‌بینی بود. یک ورود کاملا نمایشی؛ با هدف جنگ روانی. 5⃣پنجم. حالا سؤال اصلی: پاسخ به آمریکا چیست؟ یک گزینه مهم، زدن پایگاه‌های نظامی آمریکاست. اما کدام پایگاه را باید زد؟ پایگاهی مهمتر از خود اسرائیل؟ مهمتر اینکه تنبیه باید در همان نقطه ای باشد که بهانه اصلی تهاجم امریکاست؛ یعنی صیانت از حیثیت اسراییل. 6⃣ششم. قدیمی‌ها در دعوا می‌گفتند: "وقتی چند نفر ریختند سرت، فقط یقه یک نفر را بچسب!" در این جنگ هم، همین اصل صدق می‌کند. یقه اسرائیل را بچسب و رها نکن. یعنی تا نقطه سقوط کامل رژیم صهیونیستی برو. این حرف یعنی: نه‌فقط آتش‌بس، که حتی اگر یک گلوله هم نیامد، باز هم باید زد. باید محکم‌تر زد، عمیق‌تر کوبید، و چنان هجمه‌ای آورد که دیگر نتوانند روی پا بایستند. تا لحظه نابودی کامل دشمن، موشک ها باید ادامه یابند. این گام اول پاسخ به آمریکاست.... ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ لینک کانال دیدگاه در پیام رسان ایتا 👇👇👇👇👇👇👇👇 https://eitaa.com/didgahha

🔖به نقطه نهایی نرسیدیم؛ اما... ✏️به قلم #محسن_مهدیان ...‌‌‌‌‌‌‌.................................. 🔻آنچه خواستیم، هنوز محقق نشده؛ اما پیروز میدان، بی‌تردید جمهوری اسلامی ایران است. ما برخاستیم تا ریشه‌ی خباثت را از زمین برکنیم؛ تا جرثومه‌ی فساد و جنایت را به زباله‌دان تاریخ بسپاریم. آری، هنوز این هدف مقدس به نقطه‌ی نهایی نرسیده، اما مسیر، روشن‌تر از همیشه، گشوده شده است. 🔻رژیم صهیونیستی به هدفش نرسید؛ آمریکا هم نرسید؛ و باز هم این ما بودیم که معادله را به‌هم زدیم و میدان را از نو تعریف کردیم. چرا؟ 🔻زیرا آن‌ها برای بقا می‌جنگیدند، 🔻و ما برای پایان دادن به همان بقای پوشالی. از آغاز گفتند: «برای موجودیتمان می‌جنگیم». و چه راست گفتند! زیرا ما آمده بودیم تا نقطه‌ی پایان بر همین موجودیت بگذاریم. 🔻اکنون، نگاه کنیم به سه هدف شوم آن‌ها: 1⃣اول: براندازی نظام اسلامی؛ که در همان میانه‌ی میدان، با زبان خودشان گفتند: نمی‌شود، نمی‌توانیم! 2⃣دوم: نابودی توان هسته‌ای ایران؛ اما حتی در آخرین مصاحبه، نتانیاهو اعتراف کرد: هسته‌ای ایران سر جایش است؛ چرا که علم، بمباران‌شدنی نیست! 3⃣سوم: تخریب قدرت موشکی ایران؛ اما تا لحظه‌ی آخر، زیر آوار غرش موشک‌های ما، به پناهگاه خزیدند. 🔻این از آن‌ها: شکست‌خورده، تحقیرشده، بی‌حیثیت، و اینک، با چهره‌ای خاک‌آلود و سری افکنده، برگشته‌اند. 🔻و ما؟ بله، هنوز «رژیم» تمام نشده، اما دیگر چیزی تا سقوطش باقی نمانده. چرا؟ 🔻به‌خاطر این ده نشانه‌ی آشکار: 1⃣۱. افکار عمومی جهان با ماست؛ دل آزادگان، با صدای مقاومت می‌تپد. 2⃣۲. انسجام ملی، به سرمایه‌ای بی‌بدیل بدل شده؛ انسجامی برخاسته از شناخت دوست و دشمن، نه صرفاً احساسات. 3⃣3. نظام حقوقی بین‌المللی، با همه لکنتش، به نفع ما لب به اعتراف گشوده. 4⃣4. قدرت بازدارنده‌ی ایران، موازنه‌ی منطقه را دگرگون کرده است. 5⃣5. جبهه مقاومت، با محوریت ایران، دوباره جان گرفته؛ جسور، متحد، زنده. 6⃣6. حمله به العدید، بزرگ‌ترین پایگاه آمریکا، هیبت استکبار را فرو ریخت. اکنون، زبان آمریکا در منطقه، کوتاه شده است. 7⃣7. تکلیف مذاکره، برای همیشه روشن شد؛ دیگر با فریب لبخند، آب از دهان کسی راه نمی افتد؛ فقط ایستادگی. 8⃣8. افسانه‌ی اقتدار صهیونی، فرو ریخت؛ تا مدت‌ها در شوک ضربات ترکیبی ما خواهند ماند. 9⃣9. افسانه‌ی امنیت صهیونی نیز نابود شد؛ دیگر در سرزمین اشغالی، هیچ نقطه ای امن نیست؛ نه شهرک، نه پناهگاه. 🔟10. و در داخل کشور، چهره‌های نفاق و خیانت، یکی پس از دیگری برملا و مهار شدند. 🔻حالا بپرسید: چه کسی پیروز این میدان است؟ آری، به نقطه‌ی نهایی نرسیده‌ایم؛ اما راه طی شده، آن‌قدر عظیم است که تنها یک گام تا پیروزی کامل مانده. 🔻با همین بغض فروخورده، و همین خشم مقدس، حذف رژیم صهیونیستی، نه رؤیا، که واقعیت نزدیک است. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ لینک کانال دیدگاه در پیام رسان ایتا 👇👇👇👇👇👇👇👇 https://eitaa.com/didgahha

🔖چرا سراغ رهبر انقلاب رفتند؟ ✏️به قلم #محسن_مهدیان ...‌‌‌‌‌‌‌.................................. 1⃣یکم. تمرکز دشمن روی رهبرانقلاب امر جدیدی نیست. اما مدتی است شدت معنادار گرفته است. به ماجرای اغتشاش 1401 رجوع کنید. شعارهای تند که بعدا مشخص شد پروژه نشان دار نفاق است. تا این جنگ دوازده روزه که دیگر دشمنی ها صریح تر شده است. اما چرا؟ چطور به این نقطه رسیدند؟ اینکه نقش رهبری انقلاب در جمهوری اسلامی کلیدی است حرف درستی است اما این حجم بغض و کینه تحلیلی فراتر می طلبد. 2⃣دوم. دشمنان ایران در آغاز انقلاب، تصور می‌کردند که اگر چند مهره کلیدی نظام را حذف کنند، بنای جمهوری اسلامی فرو خواهد ریخت. پروژه‌ «براندازی حاکمیت» با ترور رهبران آغاز شد؛ از مطهری تا بهشتی، از رجایی تا صدوقی. سالها گذشت تا دریافتند این نظام، برآمده از متن مردم است، نه تکیه‌زده بر چند چهره نخبگانی. هر چهره‌ای که رفت، ده‌ها نفر از دل این ملت برخاستند. اینجا بود که دشمن، راهبردش را تغییر داد: از براندازی حاکمیت، به فروپاشی اجتماعی. هرچند در همین فروپاشی هم دست از ترور نخبگان برنداشت. اما اینبار با هدف انهدام اجتماعی. از این‌جا به بعد، مردم هدف شدند. ترور کور، شکاف‌های قومیتی، دوقطبی‌های مصنوعی، اختلاف‌افکنی میان اقشار و طبقات. اما باز هم شکست خوردند؛ چون در بزنگاه‌ها، مردم دوباره یکی می‌شدند. 3⃣سوم. اینجاست که دشمن به کشف نهایی رسید: تا وقتی این مردم، یک نقطه اتصال مشترک دارند، هیچ برنامه فروپاشی‌ای موفق نخواهد شد. و آن نقطه‌ی اتصال، کسی نیست جز رهبر انقلاب. اینجا بود که تیغ جنگ رسانه‌ای، روانی، سیاسی و حتی نظامی، صریح‌تر از همیشه، به‌سوی شخص رهبری نشانه رفت. چرا؟ چون دشمن دریافته است که رهبر انقلاب فقط یک فرد نیست، بلکه چهار ستون حیاتیِ استحکام و پیشرفت ملت ایران است. 🔻چهارستون این حرم: 🔻الف. ستون اول: هدایت مدبرانه و شجاعانه. رهبر انقلاب نه در حاشیه، که در متن تصمیمات بزرگ ایستاده است. در هر بحران بزرگ، چه جنگ و چه فتنه، اوست که جهت کلی حرکت را تعیین می‌کند. دشمن در این جنگ نیز دید که پاسخ ایران دقیق، متوازن و هدایت‌شده است. همین کافی بود تا بفهمند: این میدان بی‌فرمانده نیست. 🔻ب. ستون دوم: محور وحدت و انسجام مردمی از فتنه‌های ۸۸ و ۹۸ تا این جنگ اخیر، دشمن بارها تلاش کرد تا شکاف میان مردم و حاکمیت ایجاد کند. اما در همه‌ی این سال‌ها، تنها صدایی که توانست همزمان با همه اقشار جامعه حرف بزند، صدای رهبری بود. او به‌جای مرزبندی‌های تصنعی، مردم را دعوت به فهم، به تحمل، به همدلی کرد. و تا وقتی این محور وحدت پابرجاست، جامعه فرو نمی‌پاشد. 🔻ج. ستون سوم: معمار رشد و ارتقاء ملت رهبر انقلاب، صرفاً حافظ وضع موجود نیست؛ او معمار آینده است. از تمدن نوین اسلامی تا گام دوم، از عدالت تا پیشرفت، او ملتی را در حرکت نگه داشته که دشمن می‌خواست در فشارها خسته و تسلیم شود. امروز دشمن با ایران قوی مواجهه است. ایرانی که رشد و قدرتش را از حرکت و قوت مردم می گیرد. 🔻د. ستون چهارم: رهبر ی جبهه جهانی و نهایتاً، بزرگ‌ترین ترس دشمن: این‌که رهبر انقلاب فقط رهبر ایران نیست. او امروز، محور جبهه‌ای فرامرزی است که از یمن تا لبنان، از غزه تا بغداد، از کشمیر تا قلب اروپا را به هم متصل کرده. پیر و مرشد و مراد و محور مقاومت است. او فقط سیاستمدار نیست؛ صدای مظلومان جهان است. دشمن امروز بهتر از هر زمان دیگری می‌داند که رهبر انقلاب، فقط یک شخص نیست. این چهارستون حرم اسلامی است. طبیعی است که او را هدف بگیرند. از اقدام جاهلانه در ترور شخصیت و ترور رسانه ای تا گنده گویی مذبوحانه درباره ترور انسانی. و همین یعنی: این ستون ایستاده است که خانه برپاست. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ لینک کانال دیدگاه در پیام رسان ایتا 👇👇👇👇👇👇👇👇 https://eitaa.com/didgahha

🔖می‌پرسند چرا رهبر انقلاب نیامد؟ ✏️به قلم #محسن_مهدیان ...‌‌‌‌‌‌‌.................................. فراعنه‌ی رسانه‌ای و مزدوران فارسی‌زبان‌شان با طعنه می‌پرسند: چرا رهبر ایران در مجلس عزای محرم حاضر نشد؟ 🔻البته که پاسخ روشن است. عقلانیت، در برابر یک دیوانه‌ی جلاد، عین شجاعت است. ما که نتانیاهو را مستقیماً تهدید نکرده‌ایم، اما او و کابینه‌اش هفته‌هاست در پناهگاه‌ها پنهان شده‌اند. در حالی‌که رهبر انقلاب، که رسماً از سوی رئیس‌جمهور آمریکا تهدید شده و یک قصاب خون‌ریز اعلام آمادگی برای اقدام علیه او کرده، آیا نباید به تدبیر تیم حفاظت عمل کند؟ 🔻اما مسأله، فراتر از تدبیر امنیتی است. اساساً هیچ جنگی بدون جنگ روایت معنا ندارد. و رهبر انقلاب، پس از له‌ شدن نظامی صهیونیست‌ها، این‌بار جبهه‌ی روایت را فتح کرد. 🔻تصمیم ایشان برای نیامدن به مجلس عزاداری حسینیه امام خمینی، نه صرفاً یک اقدام امنیتی، بلکه یک کنش چندوجهی و قدرتمند بود: عاطفی، حماسی، عقلانی و نمادین. 🔻او در تهدید نیامد؛ اما در همین مظلومیت، بلندترین پیام را فریاد زد. مظلومیت یک ملت را، نه برای مردم ایران و نه برای عالم، که به تاریخ نشان داد. 🔻خباثت نهادهای بین‌المللی را هم به رخ کشید. اینکه نفر اول یک حکومت را تهدید می‌کنند و همه‌ی نهادهای بین‌المللی، با هزار شعار حقوق بشری، خفه‌خون گرفته‌اند. 🔻اما غیرت دینی را هم بیدار کرد. و حالا نه فقط یک حسینیه، نه فقط یک ملت؛ بلکه امت، امروز در دل و زبان خود زمزمه می‌کند: ما اهل کوفه نیستیم، علی تنها بماند. آن‌هم نه در شعار و کتیبه، بلکه در متن زندگی و در اراده. 🔻همبستگی بی‌سابقه میان مردم و مسئولان را هم امتداد دادند. درون حسینیه، بیرون از حسینیه، در خانه‌ها، در هیأت‌ها، همه یک‌صدا، با بغض، با خشم، با شعور، فریاد می‌زدند: لبیک یا خامنه‌ای این تدبیر و غیبت ظاهری، صحنه را از دشمن گرفت، و دل‌ها را به صف اول جبهه بدل کرد. و این است هنر فرماندهی در میدان جنگی که هم گلوله دارد، هم روایت. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ لینک کانال دیدگاه در پیام رسان ایتا 👇👇👇👇👇👇👇👇 https://eitaa.com/didgahha

🔖یک اتفاق بزرگ رخ داده است... ✏️به قلم #محسن_مهدیان ...‌‌‌‌‌‌‌.................................. 🔻گویی همه‌چیز جان گرفته است. 🔻حرف‌های اول انقلاب، که روزی در قالب تئوری در کتاب‌ها یا به‌صورت شعار بر زبان‌ها جاری می‌شد، اکنون به چشم سر دیده می‌شود. آنچه دیروز تنها عرفا و اولیاء در باطن می‌دیدند، امروز در برابر چشم مردم آشکار شده است. دیگر نه‌فقط صاحبان سلوک فردی، بلکه جامعه‌ای در حال شهود است. 🔻سال‌ها رهبر انقلاب از پیوند اسلام و ایران گفت؛ از اینکه وطن و دین دوگانه نیستند، بلکه در هم تنیده‌اند. شعار «ایران بخوان» یا تعبیر «ایران عاشورایی»، فقط یک سرود ملی نیست؛ تجلی عینی همان اندیشه‌ای است که از آغاز انقلاب بر آن تأکید می‌شد. 🔻و همین‌طور، شعارهایی مانند: ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند، هیهات منا الذله، مرگ بر آمریکا، تا آخر ایستاده‌ایم، دیگر لقلقه زبان نیستند. این‌ها حقیقت‌هایی‌اند که با خون امضا شده‌اند، با صبر فهمیده شده‌اند، و با اشک دیده می‌شوند. 🔻روزگاری خمینی کبیر این حرف‌ها را می‌زد. ما چون او می‌گفت و یقین داشتیم که عالم است و عارف، این حرف‌ها را با جان و دل تکرار می‌کردیم. اما امروز، آن حرف‌های امام را می‌بینیم. 🔻نه فقط باورشان داریم، بلکه با چشم خود، شاهد تحقق‌شان هستیم. 🔻اما چرا را می‌بینیم؟ 🔻علتش ساده است: ما یک جامعه سالک شده‌ایم. 🔻اگر روزگاری تنها عارفان در خلوت و تنهایی، مسیر سلوک را می‌پیمودند، امروز رهبری عارفانه، در میدان سلوک است و با خود ملتی را حرکت می‌دهد. ملت، تنها شنونده یا پیرو نیست؛ ملت، شریک این سلوک است. مردم با استقامتشان، با صبر بر مصیبت‌ها، با حضور در میدان، با فریاد و گاهی با سکوت، هم به سلوک امام امت کمک می‌کنند، و هم سلوک اجتماعی خود را طی می‌کنند. 🔻این همان چیزی است که می‌توان آن را عرفان جمعی یا سلوک تمدنی نامید. 🔻گویا ظهور دارد از پشت پرده‌ها نمایان می‌شود. دست خداوند را می‌توان در امت دید. در شانه‌های رهبری که کنار مردم سینه می‌زند، در چهره‌ی پدر شهیدی که لبخند می‌زند، در بغض مادری که می‌گوید: پسرم را برای حسین فدا کردم. 🔻امروز، مردم ما متن روایت‌اند؛ نه خواننده‌ی روایت. اگر دیروز تاریخ را می‌خواندیم، امروز در دل تاریخ ایستاده‌ایم. اگر دیروز از عاشورا می‌گفتیم، امروز امت عاشورایی شده‌ایم. و اگر روزی تنها منتظر بودیم، حالا خود، قطعه‌ای از ظهوریم. و این است راز جان گرفتن حرف‌ها. همشهری ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ لینک کانال دیدگاه در پیام رسان ایتا 👇👇👇👇👇👇👇👇 https://eitaa.com/didgahha

🔖تفاوت پیام پزشکیان و عراقچی ✏️به قلم #محسن_مهدیان ...‌‌‌‌‌‌‌.................................. احتمالا گفت‌وگوی رئیس‌جمهور محترم با تاکر کارلسون، بیش از آن‌که برای مخاطب داخلی باشد، برای افکار عمومی غرب طراحی شده است. از این منظر، مصاحبه پزشکیان با یکی از رسانه‌های حامی ترامپ را می‌توان یک گفت‌وگوی دیپلماتیک دانست که هدف آن دامن‌زدن به شکاف‌های سیاسی داخلی در آمریکا پیرامون ایران است. 🔻اما آیا نمی‌توان در بیان مواضع، هم مخاطب خارجی را دید و هم داخلی را؟ هم دیپلماتیک سخن گفت و هم تلاش کرد رد پای حقیقت گم نشود؟ بله. می‌توان. به شرطی که در کنار صداقت، هنر پیام هم وجود داشته باشد. نمونه‌ای از این تفاوت را می توان در ادبیات دیپلماتیک عراقچی دید؛ جایی که موضعی مشابه با لحنی اثرگذارتر و چندلایه‌تر بیان می‌شود. 🔻به این دو جمله درباره مذاکره توجه کنید: 1⃣پزشکیان: «امیدواریم پس از عبور از این بحران، باز بتوان به میز مذاکره بازگشت. البته این نیازمند یک شرط است: اعتماد به روند گفت‌وگو. نباید در میانه گفت‌وگو، مجدداً به رژیم صهیونیستی اجازه حمله داده شود.» 2⃣عراقچی: «در حال مذاکره با آمریکا بودیم، اسرائیل حمله کرد. در حال مذاکره با اروپا بودیم، آمریکا حمله کرد. چگونه می‌توان به میزی بازگشت که آمریکا و اسرائیل آن را بارها ویران کرده‌اند؟» هر دو موضع، از یک واقعیت می‌گویند. هردو پیام بر عقلانیت مذاکره تاکید دارد. اما لحن دوم، به‌جای امید به "بازگشت"، واقع‌گرایی را با نقد قدرت‌های متجاوز ترکیب کرده است؛ لحنی که هم پیام سیاسی به طرف مقابل دارد، هم پیام روشن به داخل: مذاکره به هر قیمتی نه. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ لینک کانال دیدگاه در پیام رسان ایتا 👇👇👇👇👇👇👇👇 https://eitaa.com/didgahha

🔖اخبار حماس و فانتزی حمله اسرائیل به ایران ✏️به قلم #محسن_مهدیان ...‌‌‌‌‌‌‌.................................. 🔸اخبار این روزهای حماس، جذاب‌تر از همیشه است. در صدر اخبار آتش‌بس با رژیم، حماس بیانیه‌ منتشر می‌کند که: اسرائیل از نظر روانی شکست خورده و مقاومت اکنون شرایط خود را به دشمن تحمیل می‌کند. 🔸این بیانیه کی منتشر شده؟ تنها چند روز پس از عملیاتی پیچیده و چهار‌لایه که در آن چند نظامی صهیونیست به هلاکت رسیدند و روان ارتش اسرائیل بهم ریخته است. 🔸 حماس نشان داد همچنان در مرکز میدان حضور دارد: قدرتمند، فعال و تأثیرگذار. 🔻چون احتمال می‌دهم برخی فراموش کرده باشند، پس اجازه دهید خیلی مختصر، کارنامه‌ی دو ساله‌ی این جنگ را مرور کنیم. 🔸اهداف اعلامی و اعمالی اسرائیل چه بود؟ 🔸۱. نابودی کامل حماس 🔸۲. آزادی گروگان‌ها 🔸۳. برقراری امنیت داخلی 🔸۴. افزایش بازدارندگی منطقه‌ای 🔻حالا به همان خبر صدر متن برگردید: عملیات اخیر حماس درست در حالی انجام شد که بحث آتش‌بس در جریان است. 🔸یعنی چه؟ یعنی نه‌تنها نشانی از نابودی حماس نیست، بلکه حالا اسرائیل ناچار است با همین جنبشی که می‌خواست نابودش کند، پای میز مذاکره بنشیند. بامزه نیست؟ 🔻حالا سایر اهداف: 🔸آزادی گروگان‌ها؟ بعد از دو سال، اسرائیل دوباره به نقطه آغاز یعنی تبادل اسرا برگشته است. 🔸امنیت داخلی؟ اوضاع امنیتی ده‌ها برابر بدتر شده و پس از حمله ایران، امنیت درون مرزهای سرزمین‌های اشغالی دچار فروپاشی شده است. 🔸بازدارندگی؟ دقیقاً برعکس؛ جنگ به‌جای تضعیف محور مقاومت، آن را گسترش داده است. 🔻اعتراف خودشان دقیقتر است: 🔸روزنامه‌ی «یسرائیل هیوم» نوشته: اسرائیل پس از یک سال و نیم جنگ، به هیچ‌یک از اهداف خود نرسیده است. 🔸روزنامه‌ی «تایمز» هم اذعان کرده: با وجود حملات گسترده، اسرائیل قادر به حذف حماس نبوده است. 🔻و البته توجه کنیم که درباره چی حرف می زنیم : 🔸درباره منطقه ای که کوچک‌تر از نصف شهر تهران است با جمعیتی حدود ۲.۵ میلیون نفر. اما اسرائیل، با همه‌ی امکانات نظامی و اطلاعاتی‌اش، در تحقق حتی یک هدف روشن نظامی ناکام مانده است. 🔻و هم‌زمان چه رخ داده است؟ 🔸۱. فلسطین به موضوع اول جهانی تبدیل شده است. 🔸۲. محور مقاومت نه‌تنها حفظ، بلکه تقویت و گسترش یافته؛ از حزب‌الله گرفته تا انصارالله یمن و گروه‌های عراقی. 🔸۳. در داخل سرزمین‌های اشغالی، شکاف سیاسی و اجتماعی به اوج رسیده: تظاهرات گسترده، فرار سرمایه، اعتراض ارتشی‌ها و بحران مشروعیت. 🔸۴. اقتصاد اسرائیل در وضعیت شکننده و بی‌ثبات قرار دارد. 🔸۵. افکار عمومی جهانی به نفع فلسطینیان چرخیده است. اسرائیل دیگر نمی‌تواند افکار عمومی غرب را با شعار «دفاع مشروع» فریب دهد؛ حتی متحدان دیرینه‌اش هم دچار تردید شده‌اند. 🔸۶. هیبت امنیتی و نظامی اسرائیل نیز بیش از هر زمان دیگری، افسانه‌ خیالی به‌نظر می‌رسد. اخبار به روشنی گواه است و عبور کنیم. 🔻و حالا همین رژیم که مقابل حماس در یک منطقه محدود زمین گیر شده، مجدد ایران را تهدید می‌کند. 🔸همان رژیمی که هنوز یک هفته از شکست حمله‌اش به ایران نگذشت و رفت بزرگترش را آورد و هنوز ۱۲ روز نشده دست به دامن آتش‌بس شد. 🔸و حالا ناچار است خرج کند تا رسانه‌هایی مانند اینترنشنال و بی‌بی‌سی برایش دروغ ببافند و آبروداری کنند. واقعاً با یک دنیای خالی‌بندی و سرگرمی طرفیم. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ لینک کانال دیدگاه در پیام رسان ایتا 👇👇👇👇👇👇👇👇 https://eitaa.com/didgahha

🔖دستگاه محاسباتی رهبری یا آخرین سخنرانی شان؟! ✏️به قلم #محسن_مهدیان ...‌‌‌‌‌‌‌.................................. 🔻بسیاری از ما منتظریم تا رهبر انقلاب سخنرانی تازه‌ای انجام دهند تا تکلیف‌مان را در مسائل سیاسی مشخص کنیم. این روش هرچند از سر التزام پذیری محترم است، اما در عمل ما را وابسته به لحظه می‌کند و قدرت تحلیل راهبردی را از ما می‌گیرد؛ چه بسا فرصت‌های عمل را هم از بین ببرد. اما راهی عمیق‌تر وجود دارد. اینکه به‌جای تکیه بر آخرین موضع، سراغ دستگاه اندیشه‌ای رهبر انقلاب برویم. این کار با بررسی مجموعه بیانات مرتبط و استخراج اصول مشترک، ما را به یک نظام محاسبه پایدار می‌رساند؛ دستگاهی که در همه عرصه‌ها راهگشاست. 🔻نمونه عینی، سخنرانی اخیر ایشان درباره جنگ ۱۲روزه است. بیائید مرور کنیم. 🔻یک سخنرانی و پنج اصل. 1⃣اصل اول: اراده‌ها مهم‌ترند... در سخنرانی اخیر، رهبر انقلاب از مفهومی فراتر از عملیات نظامی سخن گفتند: اراده ملت. 🔻این مفهوم، قلب دستگاه محاسباتی ایشان است و چند الزام بنیادین در پی دارد: اول حق انتخاب مردم، شرط اولیه شکل‌گیری اراده است. دوم اینکه این انتخاب باید بر پایه آگاهی سیاسی باشد . سوم آگاهی نیز باید به ایمان و تعهد درونی گره بخورد و در نهایت این اراده باید به ایستادگی و مقاومت جمعی منتهی شود. 🔻این همان معنای عمیق جمهوری اسلامی است؛ سازه‌ای برای ارتقای اراده‌ها. 2⃣اصل دوم: دیپلماسی مکمل میدان رهبر انقلاب در این سخنرانی تصریح کردند که دیپلماسی و میدان، دو ضلع از یک راهبرد واحدند. تقابل میان این دو، یک خطای تحلیلی است. دیپلماسی، در منظومه ایشان، فقط ابزار توافق نیست؛ بلکه نقش‌هایی فراتر دارد مثل اثبات مشروعیت جمهوری اسلامی در سطح بین‌المللی و تثبیت روایت حق و اقناع افکار عمومی جهان برای شکل‌دهی به وجدان جهانی 🔻در واقع، دیپلماسی در این دستگاه، امتداد نرم میدان است؛ نه جایگزین یا رقیب آن. 🔻توجه کنیم تا اینجا و منطبق ایندو اصل یک ملاحظه راهبردی تعیین می شود: برای جمهوری اسلامی هم افکار عمومی داخلی اهمیت دارد و هم خارجی. اما یک تفاوت کلیدی دارند. اولی با هدف ارتقای اراده ها و دومی با هدف اقناع ادراکی. 🔻در دستگاه رهبری، افکار عمومی توده خام نیست یا منبع قدرت سیاسی است، یا میدان نبرد روایتی. 3⃣اصل سوم. نقشه واحد فرامتن سخنرانی تصریح دارد که اولا فرماندهی قوا تحت یک نقشه واحد عمل می کند. اینطور نیست که بخش نظامی را رهبری هدایت کنند و بخش دیگر در اختیار فرد دیگری باشد. دوم اینکه اقدام جزئی مدیرمیدان باید با جهت‌گیری نقشه کلان هم‌راستا باشد و سوم اینکه نقد رواست اما تضعیف ضرر جدی است. 4⃣اصل چهارم: صیانت از انسجام. یکی از مهم‌ترین بخش‌های سخنان رهبری، تحلیل محاسبه دشمن بود. اینکه دشمن اینطور محاسبه کرده بود که با ترور برخی فرماندهان امید به جنگ داخلی ایجاد شود. در این میان مهمترین پاسخ همین انسجام ملی بود که باطل السحر همه محاسبات دشمن در تمام سطوح است. صیانت از همین امر ملی یک اصل کلیدی است. 5⃣اصل پنجم: حریم شورانقلابی. رهبر انقلاب در عین تأیید شور و هیجان، سه تذکر اخلاقی مهم دادند: اول اینکه مطالبه بدون اطلاع، آفت است. دوم اینکه مطالبه باید خیرخواهانه باشد، نه تخریبی و سوم اینکه صبوری و پرهیز از فشارهای غیرمنصفانه. 🔻کنش انقلابی، باید همراه با معرفت، انصاف و صبر باشد. در غیر این صورت، همان شور مقدس می‌تواند مضر باشد. 🔻در نهایت اینکه: اگر دقیق بنگریم، این پنج اصل فقط برای مدیریت یک جنگ نیست. بلکه یک دستگاه محاسباتی برای تصمیم گیری در تراز جمهوری اسلامی است که در همه عرصه‌ها کاربرد دارد. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ لینک کانال دیدگاه در پیام رسان ایتا 👇👇👇👇👇👇👇👇 https://eitaa.com/didgahha

🔖آقای دیپلماسی و کربلای غزه ✏️به قلم #محسن_مهدیان ...‌‌‌‌‌‌‌.................................. 1⃣۱. روایت‌هایی که باید شرم جهان باشند صحنه‌هایی که این روزها از باریکه محاصره‌شده غزه می‌رسد، چنان دردناک است که وجدان انسان را مچاله می‌کند. -پیرمردی در صف غذا، چند ثانیه پس از گرفتن ظرف خالی جان می‌دهد؛ -زنی سالخورده با صدایی لرزان می‌گوید: «پنج روز است چیزی نخورده‌ام»؛ -کودکی دو ساله روی تخت بیمارستان از سوءتغذیه جان می‌سپارد؛ -خبرنگاران فلسطینی می‌نویسند: «از شدت گرسنگی حتی نای برداشتن دوربین نداریم». -در یک روز، ۹۰ نفر از مردم در صف غذا با گلوله‌های اسرائیلی کشته شدند. این‌ها فقط چند تصویر از یک نسل‌کشی تدریجی‌اند که با محاصره و گرسنگی در جریان است. 2⃣۲. آمارهایی که وجدان جهانی را باید تکان دهد -بیش از ۹۶٪ مردم غزه در ناامنی غذایی شدید هستند. -۵۰ هزار کودک دچار سوءتغذیه حادند و دست‌کم ۳۸ کودک از گرسنگی جان داده‌اند. -رژیم صهیونیستی ۸۳٪ کمک‌های بشردوستانه را رد یا محدود کرده است. -در ۹ ماه گذشته، اسرائیل دست‌کم ۱۶ نانوایی، ۴۰ صف کمک غذایی و ۱۰۷ پناهگاه را هدف حمله قرار داده است. این ارقام، سند نسل‌کشی سیستماتیک با سلاح گرسنگی‌اند. 3⃣۳. طرح شوم گرسنگی -رژیم صهیونیستی گرسنگی را به ابزار مهندسی جمعیتی، روانی و امنیتی بدل کرده است. -محاصره کامل با فرمان وزیر دفاع اسرائیل: «نه غذا، نه سوخت، نه آب». -ایجاد نهاد جعلی GHF با مدیریت آمریکایی-اسرائیلی برای حذف آنروا و کنترل توزیع کمک‌ها. -ورود کمک‌ها با کامیون‌های غیرنظارتی، توزیع همراه با تیراندازی، شناسایی بیومتریک و سهمیه‌های ناکافی. -حتی گزارش‌هایی از کنسروهای بمب‌گذاری‌شده منتشر شده است. -تمرکز توزیع غذا در جنوب و بمباران شمال یعنی: «غذا فقط برای آن‌که خانه‌اش را ترک کند»؛ -یعنی کوچ اجباری با نان. غذا تبدیل به ابزار اشغال شده است. 4⃣۴. و حالا آقای دیپلماسی... دیپلماسی ایران، درگیر دوران پساجنگ است و حق هم دارد؛ اما غزه، کربلای زمانه ماست و امروز، تنها سلاح ما علیه این محاصره، دیپلماسی است. باید فعال‌تر، پرشورتر و خستگی‌ناپذیرتر وارد میدان شد؛ هم دولت، هم مجلس. -یکی از اقدامات فوری، طرح ائتلاف جهانی یا منطقه‌ای برای اعزام کشتی‌های حامل غذا و دارو به غزه است. -این اقدام، علاوه بر انسان‌دوستی، فشار سیاسی مستقیم بر ماشین جنایت است. -ایران می‌تواند با کشورهایی مانند ترکیه، مالزی، ونزوئلا و الجزایر هماهنگ شده و ابتکار این ائتلاف را در دست گیرد. -هم‌زمان، وزارت خارجه باید: -خواستار نشست اضطراری مجمع عمومی و شورای حقوق بشر شود -صدای بغض‌دار خبرنگار الجزیره را که گفت «جهان فقط نگاه می‌کند» به یک پیام جهانی بدل کند -و با دولت مصر و دیگر کشورهای ضداشغالگر، برای گشایش گذرگاه رفح رایزنی مؤثر و مستمر داشته باشد. این میدان، فقط میدان دولت نیست؛ مجلس نیز باید نقش خود را ایفا کنند. نشستن و تماشا کردن و آه کشیدن و ندبه کردن، هویت و رسم ایرانی جماعت نیست. همشهری ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ لینک کانال دیدگاه در پیام رسان ایتا 👇👇👇👇👇👇👇👇 https://eitaa.com/didgahha

🔖🖤احمدآقا ✏️به قلم #محسن_مهدیان ...‌‌‌‌‌‌‌............. 🔻بیایید چند خاطره را با هم مرور کنیم؛ نه برای نوشتن، بلکه برای مرامی که دیدنی است و به خاک سپرده نمی شود. و شاید دست آخر بشود آن «یک کلمه آخر» را گفت. 🔸یکم. گفت: «چند دقیقه صبر کن، بروم میوه بگیرم.» بازار میوه و تره‌بار شهرک غرب بود. همراهی رفت با او، اما زود برگشت؛ فقط دو کیسه کوچک، شاید یکی دو کیلویی؛ سیب و نارنگی. بعدها همان همراه گفت احمدآقا می‌گشت تا کوچک‌ترین‌ها را بردارد. می‌گفت: «در خرید، جوری جمع نکنیم که به دیگران نرسد.» انگار عدالت برایش از همان سبد میوه آغاز می‌شد. 🔸دوم. روزی بسیار خسته بود. درهم‌ریخته و خاموش. پرسیدم: «اتفاقی افتاده؟» آرام گفت: «درگیر کار یکی از بچه‌ها هستم، در ماجرای اعتراضات ۹۶ گرفتندش. سنش کم است. مگر چقدر از ماجرا سر در می‌آورده؟ اشتباه کرده، بگذریم. زندان برود، کی تضمین می‌دهد بهتر شود؟» بعد آه کشید و گفت: «کاش آن قاضی که زندان بریده، یک روز خودش طعم زندان را بچشد، بفهمد چه می‌گذرد آنجا...» اولین بار بود احمدآقا را این‌گونه دلخور و گرفته می‌دیدم. 🔸سوم. دادگاه «الف» برگزار شده بود. من سردبیر بودم. با هم رفتیم. دادستان اعتراض کرده بود به کامنت‌های کاربران؛ تند بودند، گاهی هم دشنام. وقتی نوبت احمدآقا رسید، پشت تریبون رفت و گفت: «وقتی در صف نان ایستاده‌اید، گرسنه و خسته، ممکن است داد بزنید: سه ساعته ایستاده‌ام، در حالی که نیم ساعت بیشتر نبوده. نه خودت قصد دروغ داشتی، نه نانوا تو را دروغ‌گو می‌داند. فشار است که زبان را تند می‌کند. کامنت هم گاهی فریاد یک دل در تنگناست. بگذارید بگوید. خالی شود. مدارا کنیم...» 🔸چهارم. جلسه شورای سیاست‌گذاری الف بود. جمع بزرگی از اهل فکر و سیاست حاضر بودند. موضوعی مورد اختلاف بود. احمدآقا دید که همه مخالف‌اند، توضیح داد، اما اقناع نشدند. آخر گفت: «نقدهایتان را منتشر کنید. همین‌جا. در سایت خودمان. نقد شما خیرخواهی من است.» و منتشر هم شد. در همان الف. با همان صراحت. 🔸پنجم. یکی از رفقایش که تازه نماینده مجلس شده بود، آمد و گفت: «توصیه‌ای کنید.» احمدآقا گفت: «فکر کن این آخرین دوره مجلسی‌ست که در آن حضور داری. با این نگاه قیام و قعود کن. همه‌چیز درست می‌شود.» 🔸ششم. با هم در ماشین بودیم. لحظه‌ای بی‌دقتی، چرخ‌ها رفت روی خط عابر پیاده. گفت: «محسن، مراقب باش. قیامت، باید حتی برای همین هم جواب بدهیم. این خط، حق‌الناس است.» 🔸هفتم. نقدی نوشته بود. تند، محکم. بعد فهمید اطلاعاتش ناقص بوده. شش ماه وقت گذاشت، اسناد را خط به خط خواند. بعد نوشت: «اشتباه کردم.» صریح، بدون توجیه. گفت: «وقتی دانستم ناحق نوشته‌ام، فقط یک راه مانده بود: عذرخواهی.» 🔸هشتم. در دولت احمدی‌نژاد، تصمیمی سخت اما درست در پیش بود. همه می‌دانستند لازم است، اما هزینه اجتماعی‌اش بالا بود. هیچ‌کس جلو نمی‌آمد. احمدآقا گفت: «من دفاع می‌کنم. فحشش مال من. اما این کار به نفع انقلاب است.» دفاع کرد. فحش‌ها را هم خورد. اما تصمیم، گرفت و اجرا شد. 🔸نهم. شنیده بود خانه‌هایی در مسیر سولقان تا امام‌زاده داوود آسیب دیده‌اند. بی‌هیچ مسئولیتی، تنها رفت. لباسش خاکی شد. ساعاتی ایستاد، پای درد دل مردم. گفت: «همه دارایی‌شان همین خانه است. صدایشان جایی نمی‌رسد. دردشان تبعیض است. همین که بایستم و گوش بدهم، رواست.» برگشت و نامه‌ای هم به مسئول مربوطه نوشت. 🔸دهم. نام امیرالمؤمنین که می‌آمد، اشکش بی‌اختیار می‌ریخت؛ چه در مدح، چه در مرثیه. اما آن روز، در دادگاه، رو به هیئت منصفه ایستاد و گفت: «چطور ممکن است کسی در این کشور، در چنین زمانی، ناگهان و چند شبه میلیاردر شود و کسی سراغش نرود؟» و صدایش لرزید. بغضش شکست. 🔸یازدهم. روز وداع با محمد، فرزند عزیزش. وقتی پیکر محمد را در قبر گذاشتند، احمدآقا مثل کوه ایستاده بود. همان‌جا میکروفن گرفت و از مرگ گفت. از معاد. از یقین. گفت: «به من گفتند محمد را اینجا دفن کنید. گفتم ما هزینه نداریم. یکی آمد. پدر شهیدی بود. گفت نذر کرده‌ام یک قبر را به محمد بدهم.» اصرار داشت حتی در این لحظات، تصور تجمل نیاید. محمد، دوستی داشت؛ محمد ساجدی. او و خانواده‌اش در مسیر کربلا تصادف کردند و پر کشیدند. احمدآقا رفت سر قبرش. همان کسی که کنار مزار پسرش آرام و استوار بود، آنجا بی‌قرار شد. بر سینه می‌کوبید. در یکجا استواری‌اش تسلّای دوستان بود، در جای دیگر بی‌قراری‌اش پناه خانواده مرحوم. 🔻احمدآقا، حریت را ننوشت، زیست. 🔻عدالت را تئوریزه نکرد، زندگی کرد. 🔻مبارزه، سلوک فردی و اجتماعی‌اش بود. 🔻اشک بر سیدالشهدا را به سیاست امتداد داده بود. 🔻حرف درباره‌اش بسیار است. اما اگر بخواهی همه را در یک کلمه خلاصه کنی، آن کلمه این است: 🖤احمدآقا جوانمرد بود روحش شاد. تا قیامت گردن خیلی از جوان های این انقلاب حق خواهد داشت. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ لینک کانال دیدگاه 👇👇👇 https://eitaa.com/didgahha

🔖و حالا وظیفه هرکس معلوم است ✏️به قلم #محسن_مهدیان ...‌‌‌‌‌‌‌.................................. 1⃣یکم. در روزهای جنگ، یک سؤال بر لب‌ها بود: «در این جنگ، وظیفه من چیست؟» و حالا، رهبر انقلاب در شب چهلم فرماندهان شهید، پاسخ این پرسش را روشن و صریح دادند. این پیام، برای سه گروه از مخاطبان تازگی دارد: ۱. آنان که با صداقت پرسیده‌اند: «سهم ما چیست؟» ۲. آنان که در این جنگ، ساکت مانده‌اند و سهمی برای خود نمی‌بینند. ۳. و آنان که در میدانند اما شاید عظمت کاری را که می‌کنند، درک نکرده‌اند. و حالا متوجه شدند مامور به تکلیفی اند که نائب امام زمان برای شان تعیین کرده و سراسر مبارزه است و عبادت. 2⃣دوم. این پیام، صرفاً توصیه‌ای اخلاقی یا احساسی یا سیاسی نیست؛ بلکه بیانیه‌ای راهبردی است. رهبر انقلاب با تقسیم‌بندی دقیق، نظام مسائل کشور را صورت‌بندی کردند. در مقابل هر مسئله، یک مأموریت تعیین شد، و برای هر مأموریت، یک مخاطب مشخص. این همان نقشه مهندسی فرهنگی–تمدنی برای ایران قوی است. هفت مساله اصلی کشور چیست؟ وحدت-پیشرفت-روایت عزت- امنیت-کارآمدی-معنویت-شور و شعور انقلابی 3⃣سوم. و حالا رهبر انقلاب فرمودند: اگر ملت بی‌وحدت بماند، همه شکست می‌خورند. اگر نخبگان بی‌حرکت بمانند، آینده دفن می‌شود. اگر قلم‌ها بی‌غیرت شوند، عزت ملی سقوط می‌کند. اگر ارتش و سپاه ضعیف شوند، امنیت نابود می‌شود. اگر دولت کار را به نتیجه نرساند، امید خاک می‌خورد. اگر روحانیت خاموش شود، دل‌ها تاریک می‌ماند. و اگر شور و شعور انقلابی جوانان خاموش شود، انقلاب خاموش می‌شود. 4⃣چهارم. رهبر انقلاب در شب چهلم فرماندهان شهید، فقط از گذشته نگفتند. یاد شهدا را گرامی داشتند، اما نگاه‌شان به آینده بود. انگار بر سر مزار شهدا، نقشه راه آینده را نوشتند. برای همین فرمودند: سهم تو چیست؟ وظیفه تو کجاست؟ و برای این پرسش، هفت پاسخ دادند: هفت مأموریت، هفت مسئله اولویت‌دار، یعنی هفت جبهه نبرد برای ساخت ایران قوی. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ لینک کانال دیدگاه در پیام رسان ایتا 👇👇👇👇👇👇👇👇 https://eitaa.com/didgahha

🔖چند«برداشت» از «روایت» عراقچی ✏️به قلم #محسن_مهدیان ...‌‌‌‌‌‌‌.................................. 🔻مصاحبه اخیر عراقچی، فرازهایی مهم از نحوه تصمیم‌گیری در کشور را روشن می کند؛ پیشنهاد می کنم حتما بخوانید. 1⃣یکم. 🔻روایت: در نخستین بخش مشخص می‌شود که در زمان وعده صادق 3 هیچ‌کس با اصل پاسخ مخالف نبوده و اختلاف بر سر زمان و روش پاسخ بوده است. نکته جالب اینکه این تردید، بیش از همه از سوی فرماندهان نظامی مطرح می شود. 🔻برداشت: این یعنی حتی در اوج فشار افکار عمومی، تصمیم‌گیری نظامی نیز تابع تحلیل و محاسبه است، نه شتاب یا شعار. 2⃣دوم. 🔻روایت: عراقچی به جلسه‌ای اشاره می‌کند که در آن، یکی از حاضران، رئیس‌جمهور را به مخالفت با عملیات «وعده صادق ۳» متهم می‌کرد. در همان جلسه، شهید باقری با قاطعیت پاسخ می‌دهد که تصمیم به عملیات، در اختیار اوست و هنوز به آن مرحله نرسیده‌ایم. او حتی تصریح می‌کند که تاکنون نظر رئیس‌جمهور را نپرسیده است. 🔻برداشت: این روایت، تصویری شفاف از انسجام درونی نظام به‌دست می‌دهد؛ اینکه فرمانده نظامی از جایگاه رئیس‌جمهور دفاع می‌کند. این سطح از هماهنگی و مسئولیت‌پذیری، دقیقاً نقطه مقابل تصویری است که برخی از حاکمیت دوگانه می‌سازند. 3⃣سوم. 🔻روایت: در مورد آتش‌بس نیز عراقچی می گوید که صرفاً اعلام‌کننده آتش‌بس بود، نه تصمیم‌گیر آن. چراکه اگر آتش‌بس واقعاً بدون هماهنگی بود، چرا نیروهای مسلح آن را اجرا کردند؟ بدیهی است که تصمیم از جایی دیگر گرفته شده بود و فقط ابلاغ آن بر عهده دیپلماسی گذاشته شده بود. 🔻برداشت: این یعنی نهادسازی در بالاترین سطح، یعنی تصمیم‌سازی مبتنی بر خرد جمعی. این‌جا روشن می‌شود که حتی حساس‌ترین تصمیم‌ها، در یک مسیر نهادی و حقوقی با تأیید رهبری پیش می‌رود. این یعنی آتش‌بس محصول «روند»، نه «فرد» 4⃣چهارم. 🔻روایت: بخش مهم‌تر ماجرا اما به مصوبه شورای عالی امنیت ملی بازمی‌گردد: آتش‌بس بدون پیش‌شرط از قبل مصوب شده و به تأیید مقام معظم رهبری نیز رسیده بود. 🔻برداشت: این یعنی، تصمیم‌های حساس جنگی هم در مسیر رسمی، نهادینه و زیر نظر عالی‌ترین مرجع نظامی–سیاسی کشور گرفته می‌شوند. 5⃣پنجم: 🔻روایت: در ادامه مصاحبه، عراقچی به موضوع مذاکرات نیز می‌پردازد. او تصریح می‌کند که مذاکره تصمیم «کشور» بوده، نه فقط وزارت خارجه، و اینکه گفته شود «دیپلماسی فریب خورد» توهینی به کل ساختار تصمیم‌گیری کشور است. 🔻برداشت: دیپلماسی در جمهوری اسلامی، صرفاً یک ابزار است، نه یک بازیگر مستقل. مذاکره در شرایط امروز از اراده حاکمیتی برمی‌خیزد و اجرای آن در اختیار وزارت خارجه است؛ این یعنی دولت، نظام، میدان و دستگاه دیپلماسی در هماهنگی هستند، نه رقابت. 6⃣ششم. 🔻روایت: در نهایت، عراقچی از منطق راهبردی مذاکرات دفاع می‌کند؛ اینکه حتی اگر توافق نهایی حاصل نشود، باز هم مذاکره می‌تواند به نفع کشور باشد، مشروعیت‌آفرین باشد، بازدارنده باشد، و فرصتی برای مانور در عرصه بین‌الملل بسازد. 🔻برداشت: این نگاه، نشان‌دهنده درک عمیق‌تری از مفهوم برد سیاسی است. عقلانیت، فقط در توافق فوری نیست؛ گاهی اثبات حقانیت، حفظ زمان، یا خنثی‌کردن دشمن، بزرگ‌تر از هر امتیاز ملموس است. 🔻در نهایت اینکه؛ در روزگاری که برخی سعی در دوپاره‌سازی نظام دارند، یک بخش متمایل به جنگ و میدان، و بخشی دیگر متمایل به صلح و گفتگو، سخنان عراقچی یادآور یک حقیقت کلیدی است و آن اینکه در تصمیمات حساس: نظام جمهوری اسلامی در یک "ساختار واحد" ، "عقلانی" و "هماهنگ" پیش می‌رود. هر نهاد، هر مسئول، و هر تصمیم‌گیر، بخشی از این پازل هوشمندانه است. و آنچه این پازل را کامل می‌کند، عقلانیتی است که نه شخصی، نه جناحی، بلکه جمعی است. 🔻اما آیا همین نیز قابل نقد نیست؟ حتما هست. نقد کنیم. مطالبه کنیم. گلایه کنیم. تذکر دهیم. اما مراقبت کنیم اصل این عقلانیت جمعی را نادیده نگیریم. همشهری ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ لینک کانال دیدگاه در پیام رسان ایتا 👇👇👇👇👇👇👇👇 https://eitaa.com/didgahha