#لبنان ❗️هجو اعتراض! هم‌زمان با #تظاهرات اخیر در عراق که تفاوت اساسی با اعتراضات قبلی داشت، لبنان نیز به طور کم‌سابقه و شاید بی‌سابقه‌ای صحنه اعتراضات گسترده شد. نارسایی‌های مختلف برق و آب و امور شهری و همچنین مشکلات اقتصادی و پولی اخیر در لبنان، دلیل اصلی این #اعتراضات دانسته می‌شود. البته بسیاری معتقدند این مشکلات و نارسایی‌ها اتفاق جدیدی نیست. هرچند با شدت و ضعف همراه بوده است. به نظر می‌رسد سالها قبل، روزهای بسیار بدتری نسبت به امروز در لبنان گذشته، روزهایی که حیات یک طایفه در لبنان با خوردن ته‌مانده غذای در زباله‌ها میگذشت و مافیای رهبران صاحب قدرت و سلاح در اوج مکنت و ملک و ماشین و سلاح به سر می‌بردند. آن روزها مردم معمولی هم عزت و امنیت چندانی نداشتند. همه چیز در سلاح و داشتن قدرت و پول خلاصه می‌شد. آنچه که موجب می‌شود جمهور لبنانی به خیابان بیاید، زمینه‌اش نارسایی‌ها و بی‌عدالتی‌هاست، اما بروز آن میل و حاجتی تقریبا جهانی است که مهم‌ترین نمادش نفس معترض بودن است. بسیاری خرده خواهند گرفت به این حرف. و لیستی از نارسایی‌ها و بی‌عدالتی‌های لبنان را ارائه خواهند. کسی منکر این موارد نیست ولی حرف درباره چرایی و چگونگی این اعتراضات است. و اینکه چه ارتباطی بین امروز و میزان این نارسایی‌هاست. و دقیقا هدف این تظاهرات چیست و تا کجا می‌خواهد ادامه پیدا کند؟ اینکه حکومت #عبدالمهدی در عراق به یکسال نرسیده، شاهد شدیدترین تظاهرات برای سرنگونی است، بدون آنکه اتفاق خاصی در این چندماه در تضعیف معیشت مردم عراق افتاده باشد، یعنی قرار نیست تظاهرات پایان داشته باشد. در لبنان هم اگر بعد از مطالبات مشخص مالیاتی و بعضی مفاسد مثل حقوق‌های نجومی ادامه پیدا کرد، یعنی تابوی تظاهرات شکسته و هدف مشخص نیست. این را باید #فحشای_اعتراضات نام‌گذاری کرد. به هجو کشیده شدن اصل اعتراض کردن و اعتراض برای همیشه و برای همه‌چیز. میدان‌داری شبکه‌های مجازی و فقدان رهبر مشخص. این همان برنامه بیش از 10 سال قبل بنیاد دموکراسی وزارت خارجه امریکاست که از میدان آزمایش اکراین و گرجستان سربلند بیرون آمد و در میدان اصلی خود یعنی ایران 2009 به کار بسته شد که شکست خورد. اما با کمی تغییرات این دومینو خودش راهی کشورهای شمال افریقا تا غرب آسیا و خصوصا کشورهای عربی شد. اگرچه دیگر امریکا هدایت‌کننده و شروع‌کننده همه این اعتراضات نبود، اما این ذهنیت در مردم منطقه شکل گرفت که اعتراض به هرچیز و به هر زمان حق آنهاست. در بعضی موارد که مطابق با منافع امریکا باشد، مجددا حمایت و مشاوره و هدایت را بدست می‌گیرند، مانند اعتراضات دو هفته قبل عراق. وجه دیگر اعتراضات اخیر لبنان، نمایی از سبک‌زندگی خوش‌مشرب و خوش‌گذرانی بخش عظیمی از لبنانی‌ها داشت. کباب و مشروبات و رقاصی و موسیقی و فوتبال‌دستی بخش دیگری از مدیای پخش شده از اعتراضات بود. سعد #حریری با تصویب بعضی موارد از جمله کاهش حقوق سیاسیون و تغییراتی در تعرفه‌های شرکت‌های بیمه و مالیات به بخشی از مطالبات پاسخ داد و این اعتراضات رو به افول نهاد، اما شب گذشته با تحریک از طرابلس و پیگیری در بیروت، مجددا شعله‌ور شد. هرچند به نظر میرسد با برخورد ارتش و عدم حمایت حزب‌الله و امل این نقطه از اعتراضات نیز سریعا فروکش کند. پردازش عمیق به این تحولات مجال دیگری طلب می‌کند، اما به همین نکته بسنده می‌شود که اعتراضات همیشه ریشه‌اش نارسایی‌ها نیست. اعتراض به عنوان یک کنش اجتماعی کم‌کم تبدیل به ارزش برای توده‌ها می‌شود. نتیجه مطلوب برای امریکا، از بین‌رفتن تمام دولت‌های اقتدارگرا و تاثیر منطقه‌ای می‌باشد. که دائما درگیر دولت‌های چندماهه و رو به زوال هستند. و هرچه این موارد در کشورهای منطقه تقویت شود، کم‌تر به اسرائیل آسیب خواهد رسید. در بلندمدت نیز منابع و تولید و نیروی جوان هدر خواهد رفت و وابستگی دائمی پدید خواهد آورد. بنابراین کسانی که امروز برای تظاهرات به هر شکلی که باشد، کف می‌زنند، لزوما مدافع مردم نیستند. هدف تضعیف کشورهای مسلمان و از بین رفتن منابع آنهاست. با علم به اینکه فساد و ناکارآمدی امری واضح در این کشورهاست. اما جریانات اصلاحی مانند جریان #صدر در عراق، با وجود وزراء و اکثریت پارلمان #عراق، از راه صحیح برای اصلاح استفاده نمی‌کنند و میدان‌دار اعتراضات خیابانی هستند!! اعتراض به چه ؟ به دولتی که خودشان سرکار آورده‌اند و شریک در آن هستند. #جها_رضا