eitaa logo
دیپلماتیک
467 دنبال‌کننده
64.2هزار عکس
18.6هزار ویدیو
30 فایل
برگزیده‌ی تحلیل ها و اخبار منطقه و جهان
مشاهده در ایتا
دانلود
🔴 خصوصی سازیِ بنگاههای دولتی، راه حل یا مشکل؟!! اولین چالش دولت، تعیین مناسب برای فروش است؛ دولت میخواهد غالباً بنگاههایی با بدترین کارنمود را بفروشد بنابراین برای ایجاد علاقه در ، دولت اغلب ناچار است در آن بنگاه سرمایه‌گذاری سنگینی انجام دهد و یا به آن بنگاه دست بزند اما اگر با این کار، کارنمود آن بنگاه بهبود یابد، دیگر چه نیازی است که دولت آن را خصوصی سازی کند؟! مهمتر از اینکه بنگاههای دولتی باید به قیمت مناسب و در زمان مناسب فروخته شوند، اغلب این بنگاهها با و زدوبند به کسانی فروخته میشوند که از شایستگیِ اداره‌ی خوبِ آنها بی‌بهره‌اند؛ در خیلی از کشورهای درحال توسعه، حتی همین فرآیند خصوصی سازی هم با فساد همراه بوده است، و بخش بزرگی از عوایدِ بالقوه‌ی فروش، بجای ، به جیب چند فردِ خودی راه پیدا میکند. گاه ممکن است با ظاهری قانونی نیز انجام شود، مثلاً موقعی که خودی های دولتی در جایگاه وارد میشوند و در جریان کار، کارمزدهای گزاف به جیب میزنند... حال، جای طنز است که مرتباً استدلال میشود که بنگاههای دولتی آلوده به فسادند. واقعیتِ غمبار اینست که دولتی که نتواند فساد را در بنگاههای دولتی‌اش، کنترل یا ریشه کن کند چگونه میتواند موقع خصوصی سازی، به ناگاه به تواناییِ از فساد دست یابد؟! حقیقتِ امر اینست که در مسئولانِ فاسد این انگیزه وجود دارد که خصوصی سازی را به هر قیمتی که شده پیش ببرند، زیرا با این دیگر مجبور نخواهند بود که رشوه‌ها را با جانشینانشان در نظام دولتی تقسیم کنند و خواهند توانست تمام درآمدهای آتی از محل را یکجا هنگام فروشِ بنگاه به جیب خود بریزند.... در صورت ضعف دولت در امر ضابطه‌گذاری، خصوصی سازی ممکن است انحصارهای دولتیِ ناکارآمد ولی ( به لحاظ سیاسی ) مهار شده را از جا بردارد و بجای آنها انحصارهای خصوصیِ ناکارآمد و مهار نشده را بنشاند!! 📚 ✍ پروفسور هاجون چَنگ @mahdi_ghasemzadeh
🔴 راز رشد کشورهای تنگدست؛ "سرپیچی از گرایش بازار" ... اقتصاددانان استدلال میکنند اگر شرکت فولکس واگن تمام نقشه‌ها و دستورالعمل‌های تولید فولکس قورباغه‌ای را حتی به یک تعمیرگاه زیرپله‌ای در ماپوتو (پایتخت موزامبیک) بدهد، آن تعمیرگاه باز هم نمیتواند را تولید کند، زیرا فاقد توانمندی‌های فناورانه و تشکیلاتی است که شرکت فولکس واگن در اختیار دارد؛ به همین دلیل موزامبیکی ها باید واقع بین باشند و سراغ چیزهایی مانند خودرو نروند و بجای آن باید بر کارهایی تمرکز کنند که، از پیش، در آنها مهارت یافته‌اند مثلاً کشت بادام هندی!! توصیه‌های بازار آزاد شاید در کوتاه مدت درست باشد اما این بدان معنا نیست که موزامبیکی ها، یک روزی نباید چیزی مانند فولکس واگن قورباغه‌ای تولید کنند؛ در واقع اگر خواستار پیشرفتند، باید این کار را بکنند، و البته به شرط برخورداری از و سرمایه‌گذاری مناسب برای فراهم آوردنِ توانمندی‌های لازم، خواهند توانست فولکس واگن را تولید کنند، هرچه نباشد هیوندای کره نیز کارش را از یک تعمیرگاه زیرپله‌ای در دهه ۱۹۴۰ آغاز کرد... با استناد به اصل ساده اما محکمِ "حال را فدای آینده کردن" بود که آمریکایی‌ها از اجرای در سده ۱۹ خودداری میکردند، فنلاندی ها تا همین اواخر درپی جذب نبودند، کره ای ها برغم مخالفت‌های ، کارخانه فولاد ایجاد کردند، سوئیسی ها پروانه انحصاری صادر نمیکردند و آمریکایی‌ها از خارجی‌ها حمایت نمیکردند و اینکه ما، فرزندانِ خردسالمان را بجای فرستادن پیِ کار و معاش، به دبستان می فرستیم.... تویوتا بیش از ۳۰ سال از و یارانه‌ای بهره بُرد تا توانست در بازار بین المللی خودروسازی، آنهم در کلاس پایین، قابلیت رقابت پیدا کند، از زمان هنری هفتم تقریباً صد سال طول کشید تا بریتانیا در تولید پوشاک پشمی به پای کشورهای اروپای سُفلا رسید و ۱۳۰ سال سپری شد تا ایالات متحده به آن حدی از دست یافت که با خاطری آسوده دیوار تعرفه گمرکی را برچید؛ بدون داشتن افق‌های دور و دراز، احتمالاً ژاپن همچنان صادر کننده عمده‌ی ابریشم، بریتانیا همچنان صادرکننده پشم و آمریکا صادرکننده پنبه باقی میماندند و همه‌ی اینها درحالیست که تجارت آزاد از کشورهای تنگدست میخواهد که با تولیدکنندگان پیشرفته خارجی بی‌درنگ به رقابت برخیزند!! 📚 ✍ پروفسور هاجون چَنگ @mahdi_ghasemzadeh
غیرت حمایت از تولید ملی؛ گزارش پروفسور دانشگاه کمبریج ✍️ کشورهایی که کرده‌اند، کدام سیاست حمایت از تولید ملی را در پیش گرفته‌اند؟ به نظر شما اگر یک متخصص از کشور دعوت می کردیم تا در همایشی کاربردی، از راز موفقیت شرکت های خودرو سازی و تولید محصولات الکتریکی و لوازم خانگی این کشور (مثلا هیوندا و سامسونگ) سخن بگوید، چه می گفت؟ 🔰 پروفسور شهروند کره جنوبی که از سال 1990 در دانشکده اقتصاد دانشگاه تدریس می‌کند، برنده جایزه گونار میردال در سال 2003 است.او درکتاب ،درباره تجربه توسعه اقتصادی کره می‌نویسد: 🔴 "صادرات کره جنوبی در دهه 1950 تنگستن و ماهی بود و شرکت ماهی و سبزیجات و میوه صادر می‌کرد... در دهه 1970 ، برنامه ایجاد صنایع سنگین در دستور کار قرار گرفت. در مدارس به ما می‌آموختند که وظیفه میهنی ما حکم می‌کند کسانی را که سیگار می‌کشند، گزارش کنیم. ضرورت داشت برای واردات ماشین‌آلات به کار گرفته شود؛ ارز به‌راستی و عرق جبین ما بود که در کارخانه‌ها دست‌اندرکار بودند. 🔵 کسانی که با خریدهای بیهوده مانند سیگار ، ارز را هدر می‌دادند، به شمار می‌رفتند. پدر دوستی که به خانه‌اش رفته بودیم و سیگار می‌کشید، به عنوان فرد غیرمیهن پرست و بی‌اخلاق - اگر نه تبهکار- آماج حملات زهرآگین قرار می‌گرفت. هزینه کردن ارز در موارد غیرضرور ممنوع بود و شدیدا ممانعت می‌شد، حتی خرید خودروهای کوچک و نوشیدنی و شیرینی. این کار از طریق اعمال ، تعرفه و عوارض سنگین گمرکی برای کالاهای تجملی صورت می‌گرفت. 🔴 جز با مجوزدولت برای معامله تجاری یا تحصیل ممنوع شد... حالا کُره صادر‌کننده خودرو و گوشی‌های شیک در دنیاست. برخی می‌گویند این ناشی از پیروی از فرامین اقتصاد نئولیبرال است. برنامه نئولیبرال غرب و مثلث نامقدس (صندوق پول، بانک جهانی و سازمان تجارت جهانی) نفوذ در کشورهاست. این تشکیلات می‌خواهد باور کنیم کره در اثر پیروی از سیاست‌های آنها توسعه پیدا کرد. واقعیت، مغایر این ادعاست. 🔵 کره دهه‌ها برخلاف منطق تجارت آزاد جهانی، از ویارانه‌ای برای تقویت بخش خصوصی استفاده کرد تا صنایع بتوانند در برابر رقابت بین‌المللی دوام بیاورند. دولت روی ارز کمیاب کنترل مطلق اعمال کرد و تخلف ازآن می‌توانست درپی داشته باشد... کشورهای ثروتمند در اعمال تبعیض علیه سرمایه‌گذاری خارجی، از سیاست‌های یارانه‌ای و حمایتی استفاده کرده‌اند اما امروز با سخت گیری، همان سیاست‌ها را در کشورهای درحال توسعه لعن ونفرین می‌کنند. 🔴 زمانی خودروی بنجل تولید می‌کرد و با شکست روبرو شد. بسیاری گفتند این شرکت باید به همان تولید ماشین‌های ساده نساجی و ابریشم برگردد و بعد 25 سال ناتوانی، تولید خودرو را رها کند. اما دیگران گفتند هیچ کشوری بدون ایجاد صنایع مهم به جایی نرسیده است. حالا همان نه تنها از ورشکستگی درآمده بلکه برند در دنیا تولید می‌کند. به مثابه ، بیش از آنکه مزایایی با خود بیاورد، با خطرات همراه است و می‌تواند توسعه را با مشکل مواجه کند. شعار ، گزافه گویی است و شرکت‌های فراملیتی همچنان بنگاه‌های ملی مانده‌اند". @IMANI_mohammad
✍ به نقل از محمد ایمانی 🔴ضرورت سلب امنیت از التهاب افکنان بازار ارز ▪️پروفسور هاجون چَنگ شهروند کره جنوبی که از سال 1990 در دانشکده اقتصاد دانشگاه کمبریج تدریس می‌کند، برنده جایزه گونار میردال در سال 2003 است. او درکتاب ، درباره تجربه توسعه اقتصادی کُره و اهمیت مبارزه با قاچاق و نابودی منابع ارزی می‌ نویسد: ▪️ "در دهه 1970... در مدارس به ما می‌آموختند که وظیفه میهنی ما حکم می‌کند کسانی را که سیگار خارجی می‌کشند، گزارش کنیم. ضرورت داشت ارز صادرات برای واردات ماشین‌ آلات به کار گرفته شود؛ ارز به‌راستی خون و عرق جبین سربازان صنعتی ما بود که در کارخانه‌ها دست‌اندرکار جنگ صنعتی بودند. ▪️ کسانی که با خریدهای بیهوده مانند سیگار قاچاق، ارز را هدر می‌دادند، خائن به شمار می‌رفتند. هزینه کردن ارز در موارد غیرضرور ممنوع بود و شدیدا ممانعت می‌شد، حتی خرید خودروهای کوچک و نوشیدنی و شیرینی. این کار از طریق اعمال ممنوعیت‌های وارداتی، تعرفه و عوارض سنگین گمرکی برای کالاهای تجملی صورت می‌گرفت. ▪️سفرهای خارجی جز با مجوز دولت برای معامله تجاری یا تحصیل ممنوع شد... دولت روی ارز کمیاب کنترل مطلق اعمال کرد و تخلف از آن می‌توانست درپی داشته باشد...". ▪️در کنار تدابیر اقتصادی و اصلاح ساز و کار ها در حوزه ارزی، اقدامات قضایی و امنیتی برای برخورد با التهاب آفرینان، قیمت سازان مصنوعی، سفته بازان و سوداگرانی که احساس امنیت می کنند و با خاطر آسوده، به اقتصاد کشور آسیب می زنند، یک ضرورت فوریت دار است. ▪️اکنون اغلب عناصر مخرب بازار در دو حوزه رسانه ای و میدانی، احساس امنیت می کنند و حال آن که به معیشت مردم و ثبات کشور -به نیابت از اتاق جنگ اقتصادی دشمن- ضربه می زنند. اگر واقعیت میدان، جنگ اقتصادی است، باید بر بازیگران این جنگ ناجوانمردانه، سخت گرفت. https://eitaa.com/hokmraniirani