رمان📚 #پارت_۲۳ #حجاب_من میترسم از روزای بدون اون.تنها امیدم به اینکه که فامیله و حداقل سالی یکبار هم که شد بالاخره میبینمش خدایا کمک کن نمیخوام دونه دارم جون میکنم اینجا خدایا کمکم کن دلم نمیخواد هیچوقت حالمو بفهمه سکوت اتاقو داره میشکنه تیک تاک ساعت رو دیوار اشکام همینجور میریختن برای تنهایی خودم. برای اینکه هیچ شونه ای برای اشکام ندارم. هیچکسو به جز خدا ندارم که باهاش دردو دل کنم دوباره نمیخوام بشه باور من که دیگه نمیاد انگار هنوز نمیتونم باور کنم که دوستم نداره. هنوز دلم میخواد امید داشته باشم یه روز همینجا توی اتاقم یه دفعه گفت داره گیره چیزی نگفتم آخه نمیخواستم دلشو غصه بگیره گریه میکردم درو که می بست میدونستم که می میرم اون عزیزم بود نمیتونستم جلوی راشو بگیرم یکی هست تو قلبم که هر شب واسه اون می نویسم و اون خوابه نمیخوام بدونه واسه اونه که قلب من این همه بی تابه یه کاغذ یه خودکار دوباره شده همدم این دل دیوونه یه نامه که خیسه پر از اشکه و کسی بازم اونو نمیخونه ----------- اهنگ که تموم شد بلند شدم جلوی آینه وایستادم صورتم خیسه اشک بود. چشمام خون افتاده بود و لبام صورتی پر رنگ شده بودن عادتم بود هر وقت گریه میکردم این شکلی میشدم قاب عکسیو که رو کمدم بود برداشتم من،مامان،بابا،مامان بزرگم و عرفان تو عکس بودیم رو عکس دست کشیدم _ یادت باشه این اشکا برای تو دارن میریزن دارن دلتنگیمو برات میگن اما تو نمیبینیشون ساعت ۲ شده بود رفتم صورتمو شستم و گرفتم خوابیدم مامان_ زینب یهو از خواب پریدم مامان_ مگه تو نمیخواستی بری بیمارستان؟

رمان📚 #پارت_۲۴ #حجاب_من به ساعت نگاه کردم _وای خواب موندم مامان_واقعا که بدو سارا اینا سر کوچه منتظرن _باشه باشه سریع لباسمو پوشیدم بدون اینکه صبحانه و قرصمو بخورم از اتاق اومدم بیرون مامان نبود از فرصت استفاده کردم قبل از اینکه بیاد بهم گیر بده بگه صبحانه نخوردی قرص نخوردی دویدم سمت حیاط مثل چی میدویدم موقع لباس پوشیدن به سارا زنگ زدم و گفتم بمونن الان میام بعد بدون اینکه فرصت حرف زدن بهش بدم قطع کردم میدونم الان میخوان کلمو بکنن از دور دیدمشون دست تکون دادم اوه اوه سارا داره برام خطو نشون میکشه فاطمه هم که کلا روشو برگردوند رسیدم بهشون _سلام سارا_سلامو درد چرا اینقدر دیر کردی _ببخشید خواب موندم زود باشین که دیر شد با یه ربع تاخیر رسیدیم رسما بدبخت شدیم خانم تقوی خیلی روی زمان حساسه حتما باید همه راس ساعت تو بیمارستان باشن این سارا و فاطمه هم همینجور زیر لب دارن فحش بارونم میکنن _اه بسه دیگه به جای اینکه اینهمه فحش به منه بدبخت بدین مواظب باشین خانم تقوی نبینتمون حواسشونو جمع کردن سه نفری داشتیم یواشکی میرفتیم سمت اتاق هر کدوم هم به یه طرف نگاه میکردیم که خانم تقوی نبینتمون همچنین یواش رو نُک پاهامون راه میرفتیم که هر کس میرید فکر می‌کرد اومدیم دزدی رسیدیم به اتاق یه نفس راحت کشیدیم ولی هنوز نفسمونو بیرون نداده بودیم که یه صدایی باعث شد سکته ی خفیفو بزنیم

رمان📚 #پارت_۲۵ #حجاب_من خانم تقوی_ خانما تا حالا کجا تشریف داشتین؟ یه نگاه به هم کردیم و آب دهانمونو قورت دادیم آروم و با ترس برگشتیم خانم تقوی با قیافه ی عصبانی رو برومون وایساده بود زمزمه کردم_ الان میخورتمون سارا که کنارم ایستاده بود شنید چون یه لبخند بزرگ اومد رو لبش تقوی_حرف خنده داری زدم که داری میخندی؟ مثل اینکه اصلا براتون مهم نیست حرف های من،باید یه جور دیگه باهاتون رفتار کنم. کم تو بیمارستان آتیش میسوزنید این دیر کردن هم بهش اضافه شد _ خانم تقوی این اولین باری بود که ما دیر کردیم بعدش هم فردا روزه آخریه که ما میایم بیمارستان شما ببخشید اخماش باز شد_ واقعا فردا روز آخره؟ اه کشیدم_ بله طاها_ اینجا چه خبره؟ همه برگشتیم سمتش طاها_ سلام _ سلام خبری نیست طاها_ شنیدم داشتین میگفتین فردا آخره آره؟ _ بله طاها_ چه زود گذشت بیشتر غمگین شدم اصلا دلم نمیخواد از بیمارستان برم. مشکلم اینه که خیلی زود وابسته میشم به اطرافیانم _ با اجازه رفتم تو اتاق با چهره ی غمگین لباسمو عوض کردم اون دوتا هم پشت سرم اومدن در زدم طاها_ بفرمایین رفتم تو که سرشو بلند کرد طاها_ بشین نشستم. بی خیال داشت به کارش می‌رسید ۲یا۳ دقیقه که گذشته یه سوال اومد تو ذهنم

رمان📚 #پارت_۲۶ #حجاب_من _ببخشید شما تخصصتون چیه؟ با تعجب سرشو بلند کرد طاها_ یعنی توی اینهمه مدت نفهمیدی؟ لبمو گزیدم_ نه راستش حواسم نبود از کسی بپرسم تو اتاقتون و رو در هم که چیزی ننوشته به صندلیش تکیه داد و دست به سینه شد_ برای اینکه مریضا رو معاینه تا رو در تخصصم نوشته باشه و جواب سوالت من تخصص قلب و عروقم دارم فوق تخصصو میگیرم تعجب کردم چرا مریضا رو معاینه نمیکنه؟ سوالمو به زبون اوردم _ چرا مریضا رو معاینه نمیکنی؟ طاها_ راستش من خواهر زاده ی رئیس بیمارستانم چون دایی و بچه هاشون کلا خانوادگی برای چند سال رفتن خارج از کشور خواستن من بیام اینجا، منم الان به عنوان رئیس بیمارستان اینجا هستم نه دکتر _ پس چرا لباس پزشکی میپوشی و تو اتاق مدیریت نیستی؟ طاها_ خب تو جواب سوال اولت باید بگم چون میخوام مثل بقیه باشم و تو اتاق مدیریت نیستم چون نمیخوام منو به عنوان مدیر بشناسن میخوام باهام راحت باشن و از همون روز اول هم گفتم همه باید دکتر صدام کنن نه مدیر سرمو به علامت فهمیدن تکون دادم_ آهان راستش از جوابش خیلی خوشم اومد اصلا فکر نمیکردم همچین آدمی باشه یه لبخند زد و سرشو پایین انداخت و به کارش رسید _نمیخوایم شروع کنیم؟ طاها_ چرا چرا همین الان ----------------- بعد از آموزش خیلی خسته شده بودم از طاها خداحافظی کردم و با سارا اینا رفتیم خونه همینکه در حالو باز کردم مامانم گفت فردا شب نامزدیه عرفانه خشک شدم حس میکردم قلبم میخواد از سینم بیاد بیرون به زور لبامو از هم باز کردم مثلا بخندم ولی به هر چیزی شبیه بود جز لبخند

رمان📚 #پارت_۲۷ #حجاب_من _ مبارکه میدونستم اگه همین الان نرم تو اتاق اشکام میریزن ولی اگه هم چیزی نمیگفتم مامانم میفهمید حالمو رفتم تو اتاق و از همونجا چندتا سوال درباره ی اینکه کی بهت گفتو چی گفتو کیه و... از مامانم پرسیدم واقعا داشتم جون میدادم موگو جلوی چشمام میدیدم دلم میخواست جیغ بکشم داد بزنم همه ی وسایلومو بشکنم حالم خیلی بد بود نمیدونستم چیکار کنم چطوری خودمو اروم کنم رفتم وضو گرفتم اومدم نماز خوندم قرآن خوندم اروم شدم اما هنوز کمی پریشون بودم حوصله ی هیچکسو هیچ چیزو نداشتم میدونستم تو خونه بمونم هی به مامانم بی احترامی میکنم پس تصمیم گرفتم برم بیرون بعد از ناهار به مامانم گفتم _ مامان من میخوام برم بازار ،یه سر به کتابخونه بزنم مامان_باشه با کی میری؟ _با خودم.من میرم آماده بشم رفتم سریع آماده شدم و از خونه زدم بیرون هوا ابری بود اروم قدم میزدم به جاده رسیدم بارون شروع کرد به باریدن، چند دقیقه بعد تاکسی اومد رسیدم بازار اینجا بارون بیشتر بود خدا هم میدونه چقدر بارونو دوست دارم هر وقت که دلم گرفته و حالم بده اونروز بارون میاد بارون خیلی تند شده بود، همه داشتن تند تند با چترهای روی سرشون میدویدن سمت یه جایی که خیس نشن و به من جوری نگاه میکردن که انگار دیوونه شدم درست هم فکر میکردن واقعا دیونه شده بودم حالم اصلا دست خودم نبود اشک میریختم زجه میزدم میلرزیدم بد نبودم وحشتناک بودم این مرگه تدریجی برای من خیلی بدتر از صدها بار مردنه کاش میمردم کاش میمردمو بعد از ۷ سال عاشقی این نشه نتیجه ی عشقم عشق پاکه من چقدر بد به پایان رسید

رمان📚 #پارت_۲۸ #حجاب_من خدایا بعد از ۷ سال چرا اینطوری جوابمو دادی دلم گرفته خدا خیلی گرفته چرا آرومم نمیکنی مگه من بَندَت نیستم؟ مگه تو خالق من نیستی؟ خدایا تورو به اهل بیتت کمکم کن دارم دیوونه میشم دارم میمیرم خدا دارم میمیرم همینجور میرفتم بی هدف بی اراده یه دفعه دیدم جلوی بیمارستانم نمیدونم چرا و به چه جراتی ولی رفتم، رفتم داخل بدون اینکه اختیاری از خودم داشته باشم پاهام منو به سمت اتاق طاها میبرد روبروی در اتاق ایستادم خواستم در بزنم که یهو به خودم اومدم من اینجا چیکار میکنم؟ من دارم چیکار میکنم؟ راه افتادم برم پشتم به در هنوز دو قدم بر نداشته بودم که در اتاق باز شد عقلم میگفت برو زینب برو ولی پاهام توان حرکت نداشتن اومد از کنارم رد بشه که یه لحظه بهم نگاه کرد اول نفهمید ولی بعد سریع برگشتو اومد سمتم با تعجب و وحشت نگاهم میکرد بهش خیره شدم چشمای قهوه ایش خیلی نگران بودن چشماش داشتن صورتمو کنکاش میکردن، از سر و صورتم گرفته تا چادرم از بس خیس بودن همینطور آب بود که ازشون چکه میکرد وقتی یک ساعت تمام زیر اون سیل بدون چتر راه رفتم بایدم اینقدر خیس میشدم هوا خیلی سرد بود ولی من مثل کوره داغ بودم حس میکردم دارم اتیش میگیرم، چشمام شده بودن مثل وزنه ی ۱۰۰ کیلویی، تحمل وزنمو نداشتم دیگه نتونستم طاقت بیارم دستمو برای جلو گیری از سقوط به دیوار گرفتم طاها تازه به خودش اومد و اومد نزدیک یه عالمه سوال پشت سر هم میپرسید هیچی نمیشنیدم، هیچی فقط یه کلمه از دهانم خارج شد اونم به زور _ع...عر...فان و بعد سیاهیه مطلق

رمان📚 #پارت_۲۹ #حجاب_من لحظه ی آخر فقط صدای طاها رو شنیدم که داشت خدا و ائمه رو صدا میزد • • #طاها از در اتاق که اومدم بیرون دیدم یه خانم چادری پشت به من با چند قدم فاصله ایستاده داشتم از کنارش رد میشدم که متوجه خیسیه بیش از حد چادرش شدم کنجکاو شدم برگشتم سمتش به نگاه کردم برگشتم ولی یه دفعه خشکم زد دوباره برگشتم خدای من زینب بود.... اونم با این وضع خیلی نگران شدم با چشمهای نگرانم زل زدم به چشمای قهوه ایه نا آروم روبروم لرزشی تو چشماش بود که دنیامو میلرزوند داشتم دیوونه میشدم وقتی اشکای حلقه زده تو چشماشو دیدم داشتم دیوونه میشدم وقتی با این حال میدیدمش از سرو صورتش همینجور آب می چکید خیسه خیس بود کلا هنگ کرده بودم اما یه دفعه به خودم اومدم و دیدم زینب بی حال دستشو زده به دیوار دویدم سمتش حالش خیلی بد بود مدام ازش می‌پرسیدم چی شده؟ چت شده؟ حالت خوبه؟ اما اون اصلا توان حرف زدن نداشت با اخرین توانش فقط یه کلمه زمزمه کرد زینب_ع...عر...فان و بعد از هوش رفت اختیارم از دستم در رفته بود بلند بلند فقط خدا و ائمه رو صدا میزدم نمیدونستم باید چکار کنم با صدای داد و بیدادم چند تا دکتر و پرستار اومدن فقط تونستم به زینب اشاره کنم سریع رفتن سمتش انتقالش دادن به اورژانس

رمان📚 #پارت_۳۰ #حجاب_من لحظه ی آخر فقط صدای طاها رو شنیدم که داشت خدا و ائمه رو صدا میزد • • #طاها از در اتاق که اومدم بیرون دیدم یه خانم چادری پشت به من با چند قدم فاصله ایستاده داشتم از کنارش رد میشدم که متوجه خیسیه بیش از حد چادرش شدم کنجکاو شدم برگشتم سمتش به نگاه کردم برگشتم ولی یه دفعه خشکم زد دوباره برگشتم خدای من زینب بود.... اونم با این وضع خیلی نگران شدم با چشمهای نگرانم زل زدم به چشمای قهوه ایه نا آروم روبروم لرزشی تو چشماش بود که دنیامو میلرزوند داشتم دیوونه میشدم وقتی اشکای حلقه زده تو چشماشو دیدم داشتم دیوونه میشدم وقتی با این حال میدیدمش از سرو صورتش همینجور آب می چکید خیسه خیس بود کلا هنگ کرده بودم اما یه دفعه به خودم اومدم و دیدم زینب بی حال دستشو زده به دیوار دویدم سمتش حالش خیلی بد بود مدام ازش می‌پرسیدم چی شده؟ چت شده؟ حالت خوبه؟ اما اون اصلا توان حرف زدن نداشت با اخرین توانش فقط یه کلمه زمزمه کرد زینب_ع...عر...فان و بعد از هوش رفت اختیارم از دستم در رفته بود بلند بلند فقط خدا و ائمه رو صدا میزدم نمیدونستم باید چکار کنم با صدای داد و بیدادم چند تا دکتر و پرستار اومدن فقط تونستم به زینب اشاره کنم سریع رفتن سمتش انتقالش دادن به اورژانس

رمان📚 #پارت_۲۶ #حجاب_من _ببخشید شما تخصصتون چیه؟ با تعجب سرشو بلند کرد طاها_ یعنی توی اینهمه مدت نفهمیدی؟ لبمو گزیدم_ نه راستش حواسم نبود از کسی بپرسم تو اتاقتون و رو در هم که چیزی ننوشته به صندلیش تکیه داد و دست به سینه شد_ برای اینکه مریضا رو معاینه تا رو در تخصصم نوشته باشه و جواب سوالت من تخصص قلب و عروقم دارم فوق تخصصو میگیرم تعجب کردم چرا مریضا رو معاینه نمیکنه؟ سوالمو به زبون اوردم _ چرا مریضا رو معاینه نمیکنی؟ طاها_ راستش من خواهر زاده ی رئیس بیمارستانم چون دایی و بچه هاشون کلا خانوادگی برای چند سال رفتن خارج از کشور خواستن من بیام اینجا، منم الان به عنوان رئیس بیمارستان اینجا هستم نه دکتر _ پس چرا لباس پزشکی میپوشی و تو اتاق مدیریت نیستی؟ طاها_ خب تو جواب سوال اولت باید بگم چون میخوام مثل بقیه باشم و تو اتاق مدیریت نیستم چون نمیخوام منو به عنوان مدیر بشناسن میخوام باهام راحت باشن و از همون روز اول هم گفتم همه باید دکتر صدام کنن نه مدیر سرمو به علامت فهمیدن تکون دادم_ آهان راستش از جوابش خیلی خوشم اومد اصلا فکر نمیکردم همچین آدمی باشه یه لبخند زد و سرشو پایین انداخت و به کارش رسید _نمیخوایم شروع کنیم؟ طاها_ چرا چرا همین الان ----------------- بعد از آموزش خیلی خسته شده بودم از طاها خداحافظی کردم و با سارا اینا رفتیم خونه همینکه در حالو باز کردم مامانم گفت فردا شب نامزدیه عرفانه خشک شدم حس میکردم قلبم میخواد از سینم بیاد بیرون به زور لبامو از هم باز کردم مثلا بخندم ولی به هر چیزی شبیه بود جز لبخند

رمان📚 #پارت_۲۷ #حجاب_من _ مبارکه میدونستم اگه همین الان نرم تو اتاق اشکام میریزن ولی اگه هم چیزی نمیگفتم مامانم میفهمید حالمو رفتم تو اتاق و از همونجا چندتا سوال درباره ی اینکه کی بهت گفتو چی گفتو کیه و... از مامانم پرسیدم واقعا داشتم جون میدادم موگو جلوی چشمام میدیدم دلم میخواست جیغ بکشم داد بزنم همه ی وسایلومو بشکنم حالم خیلی بد بود نمیدونستم چیکار کنم چطوری خودمو اروم کنم رفتم وضو گرفتم اومدم نماز خوندم قرآن خوندم اروم شدم اما هنوز کمی پریشون بودم حوصله ی هیچکسو هیچ چیزو نداشتم میدونستم تو خونه بمونم هی به مامانم بی احترامی میکنم پس تصمیم گرفتم برم بیرون بعد از ناهار به مامانم گفتم _ مامان من میخوام برم بازار ،یه سر به کتابخونه بزنم مامان_باشه با کی میری؟ _با خودم.من میرم آماده بشم رفتم سریع آماده شدم و از خونه زدم بیرون هوا ابری بود اروم قدم میزدم به جاده رسیدم بارون شروع کرد به باریدن، چند دقیقه بعد تاکسی اومد رسیدم بازار اینجا بارون بیشتر بود خدا هم میدونه چقدر بارونو دوست دارم هر وقت که دلم گرفته و حالم بده اونروز بارون میاد بارون خیلی تند شده بود، همه داشتن تند تند با چترهای روی سرشون میدویدن سمت یه جایی که خیس نشن و به من جوری نگاه میکردن که انگار دیوونه شدم درست هم فکر میکردن واقعا دیونه شده بودم حالم اصلا دست خودم نبود اشک میریختم زجه میزدم میلرزیدم بد نبودم وحشتناک بودم این مرگه تدریجی برای من خیلی بدتر از صدها بار مردنه کاش میمردم کاش میمردمو بعد از ۷ سال عاشقی این نشه نتیجه ی عشقم عشق پاکه من چقدر بد به پایان رسید

رمان📚 #پارت_۲۸ #حجاب_من خدایا بعد از ۷ سال چرا اینطوری جوابمو دادی دلم گرفته خدا خیلی گرفته چرا آرومم نمیکنی مگه من بَندَت نیستم؟ مگه تو خالق من نیستی؟ خدایا تورو به اهل بیتت کمکم کن دارم دیوونه میشم دارم میمیرم خدا دارم میمیرم همینجور میرفتم بی هدف بی اراده یه دفعه دیدم جلوی بیمارستانم نمیدونم چرا و به چه جراتی ولی رفتم، رفتم داخل بدون اینکه اختیاری از خودم داشته باشم پاهام منو به سمت اتاق طاها میبرد روبروی در اتاق ایستادم خواستم در بزنم که یهو به خودم اومدم من اینجا چیکار میکنم؟ من دارم چیکار میکنم؟ راه افتادم برم پشتم به در هنوز دو قدم بر نداشته بودم که در اتاق باز شد عقلم میگفت برو زینب برو ولی پاهام توان حرکت نداشتن اومد از کنارم رد بشه که یه لحظه بهم نگاه کرد اول نفهمید ولی بعد سریع برگشتو اومد سمتم با تعجب و وحشت نگاهم میکرد بهش خیره شدم چشمای قهوه ایش خیلی نگران بودن چشماش داشتن صورتمو کنکاش میکردن، از سر و صورتم گرفته تا چادرم از بس خیس بودن همینطور آب بود که ازشون چکه میکرد وقتی یک ساعت تمام زیر اون سیل بدون چتر راه رفتم بایدم اینقدر خیس میشدم هوا خیلی سرد بود ولی من مثل کوره داغ بودم حس میکردم دارم اتیش میگیرم، چشمام شده بودن مثل وزنه ی ۱۰۰ کیلویی، تحمل وزنمو نداشتم دیگه نتونستم طاقت بیارم دستمو برای جلو گیری از سقوط به دیوار گرفتم طاها تازه به خودش اومد و اومد نزدیک یه عالمه سوال پشت سر هم میپرسید هیچی نمیشنیدم، هیچی فقط یه کلمه از دهانم خارج شد اونم به زور _ع...عر...فان و بعد سیاهیه مطلق

رمان📚 #پارت_۲۹ #حجاب_من لحظه ی آخر فقط صدای طاها رو شنیدم که داشت خدا و ائمه رو صدا میزد • • #طاها از در اتاق که اومدم بیرون دیدم یه خانم چادری پشت به من با چند قدم فاصله ایستاده داشتم از کنارش رد میشدم که متوجه خیسیه بیش از حد چادرش شدم کنجکاو شدم برگشتم سمتش به نگاه کردم برگشتم ولی یه دفعه خشکم زد دوباره برگشتم خدای من زینب بود.... اونم با این وضع خیلی نگران شدم با چشمهای نگرانم زل زدم به چشمای قهوه ایه نا آروم روبروم لرزشی تو چشماش بود که دنیامو میلرزوند داشتم دیوونه میشدم وقتی اشکای حلقه زده تو چشماشو دیدم داشتم دیوونه میشدم وقتی با این حال میدیدمش از سرو صورتش همینجور آب می چکید خیسه خیس بود کلا هنگ کرده بودم اما یه دفعه به خودم اومدم و دیدم زینب بی حال دستشو زده به دیوار دویدم سمتش حالش خیلی بد بود مدام ازش می‌پرسیدم چی شده؟ چت شده؟ حالت خوبه؟ اما اون اصلا توان حرف زدن نداشت با اخرین توانش فقط یه کلمه زمزمه کرد زینب_ع...عر...فان و بعد از هوش رفت اختیارم از دستم در رفته بود بلند بلند فقط خدا و ائمه رو صدا میزدم نمیدونستم باید چکار کنم با صدای داد و بیدادم چند تا دکتر و پرستار اومدن فقط تونستم به زینب اشاره کنم سریع رفتن سمتش انتقالش دادن به اورژانس

رمان📚 #پارت_۳۰ #حجاب_من لحظه ی آخر فقط صدای طاها رو شنیدم که داشت خدا و ائمه رو صدا میزد • • #طاها از در اتاق که اومدم بیرون دیدم یه خانم چادری پشت به من با چند قدم فاصله ایستاده داشتم از کنارش رد میشدم که متوجه خیسیه بیش از حد چادرش شدم کنجکاو شدم برگشتم سمتش به نگاه کردم برگشتم ولی یه دفعه خشکم زد دوباره برگشتم خدای من زینب بود.... اونم با این وضع خیلی نگران شدم با چشمهای نگرانم زل زدم به چشمای قهوه ایه نا آروم روبروم لرزشی تو چشماش بود که دنیامو میلرزوند داشتم دیوونه میشدم وقتی اشکای حلقه زده تو چشماشو دیدم داشتم دیوونه میشدم وقتی با این حال میدیدمش از سرو صورتش همینجور آب می چکید خیسه خیس بود کلا هنگ کرده بودم اما یه دفعه به خودم اومدم و دیدم زینب بی حال دستشو زده به دیوار دویدم سمتش حالش خیلی بد بود مدام ازش می‌پرسیدم چی شده؟ چت شده؟ حالت خوبه؟ اما اون اصلا توان حرف زدن نداشت با اخرین توانش فقط یه کلمه زمزمه کرد زینب_ع...عر...فان و بعد از هوش رفت اختیارم از دستم در رفته بود بلند بلند فقط خدا و ائمه رو صدا میزدم نمیدونستم باید چکار کنم با صدای داد و بیدادم چند تا دکتر و پرستار اومدن فقط تونستم به زینب اشاره کنم سریع رفتن سمتش انتقالش دادن به اورژانس

رمان📚 #پارت_۳۲ #حجاب_من _طاها که اگه بخواد اونقدر توانایی داره تا بتونه به بیماریش غلبه کنه ایمان خالصانه ای که به خدا و ائمه داره کمکش میکنن ولی میترسم خیلی میترسم از اینکه اتفاقی براش بیفته از اینکه برنگرده از اینکه اون اتفاق شوم دوباره تکرار بشه خدایا یه بار زندگیمو ازم گرفتی بهت خیلی گله کردم ولی اینبار نه اینبار دیگه انصاف نیست بگیریش خدایا من به حسینت توکل کردم و اون آرومم کرد اما ایندفه نه خدایا دیگه نه خواهش میکنم کمک کن خدایا۱۰۰۰تا صلوات نذر سلامتیش میکنم تو فقط برش گردون اونو به ما ببخش خدایا رحم کن همه ی اینارو با التماس و چشمای به اشک نشسته به خدا میگفتم حاضر بودم همه چیزمو بدم ولی یه بار دیگه عزیزترینمو ببینم اما حالا، حالا که اون نیست زینب جاشو برام پر کرده و من نمیخوام اونم از دست بدم واقعا نمیتونستم، در توانم نبود نشستم رو صندلیه کنارش بهش خیره شدم کاش بتونم بازم چشمای بازشو ببینم کاش بتونم دلیل حال امروزشو بدونم کاش شروع کردم به خوندن دعا هر چیزی که بلد بودم میخوندم خیلی خسته شده بودم همونجور که در حال دعا خوندن بودم سرمو کمی عقب بردمو کم کم چشمام سنگین شد همونجا رو صندلی نشسته خوابم برد ... در حالی که تند تند نفس نفس میزدم از خواب پریدم بازهم همون خواب....خواب اونروز لعنتی مدتها بود که دیگه خواب اون اتفاق شومو ندیده بودم ولی امروز... به شدت پریشون شده بودم یه نگاه به زینب کردم که... از شدت حیرت حیرت زبونم بند اومده بود

رمان📚 #پارت_۳۳ #حجاب_من #طاها با چشمای گشاد شده فقط به زینب نگاه میکردم خدایا؟ چشماش باز بود داشت نگاهم میکرد خیره نگاهم میکرد حتی پلک هم نمیزد صداش زدم _زینب؟ زینب تو خوب شدی؟ هیچی نمیگفت فقط نگاه می‌کرد _زینب؟ نمیخوای چیزی بگی؟ حالت خوبه؟ بازم چیزی نگفت _چت شده آخه؟چرا حرف نمیزنی؟ سکوت کردم یهو دیدم چهرش داره تغییر میکنه ترسیدم با وحشت نگاهش میکردم چهرش کاملا تغییر کرد نه نه خدای من نه اون زینب نبود،اون...اون لبخند زد و گفت_ کاری که میخوای انجام بده، راه درستیو انتخاب کردی و بعد یهو غیبش زد به تخت که نگاه کردم خالی بود .... یهو از خواب پریدم عرق کرده بودم، بدنم یخ زده بود خدایا این چه خوابی بود به زینب نگاه کردم هیچ تغییری نکرده بود خواستم چشممو ازش بگیرم که دیدم انگشتاش دارن تکون میخورن و کم کم چشماش باز شدن انگار دنیارو بهم دادن خیلی خوشحال شدم دویدم رفتم دنبال دکتر آوردمش بالای سر زینب معاینش کرد و با لبخند گفت حالش خوب شده یهو انگار چیزی یادش افتاده باشه با دلهره برگشت سمتم زینب_ ساعت چنده

رمان📚 #پارت_۳۴ #حجاب_من #طاها یه نگاه به ساعت مچیم کردم هفت_ زینب_وای خدا من باید برم خونه دکتر_ نه خانم امشبو بیمارستان بمونین که تحت نظر باشین بعد فردا مرخصتون میکنیم زینب_ اصلا حرفشو نزنین تا الان هم مطمئنم کلی نگرانم شدنو دارن دنبالم میگردن برگشت سمت من زینب_ لطفا گوشیمو بدین رفتمو کیفشو اوردم دادم بهش اصلا نا نداشت زینب_ میشه خودتون گوشیمو در بیارین؟ زیپ جلویی _البته. با اجازه دستمو کردم تو کیفش و گوشیشو بهش دادم به زور گوشیو گرفت دستش و شماره گرفت گذاشت رو گوشش زینب_ الو مامان ......... زینب_ آره آره میدونم دیر کردم ببخشید ........ زینب_ ببخشید مامان من گفتم حالا که اومدم یه سر هم به بیمارستان بزنم بعد به کمک نیاز داشتن موندم کمک کردم گوشیمم دستم نبود ......... زینب_ باشه باشه بفرست منتظرم خداحافظ گوشیو قطع کرد زینب با ناراحتی_ مجبور شدم دروغ بگم، ببخشید الان آژانس میاد دنبالم لطفا دکترو راضی کنید _باشه رفتم دکترو راضی کردم گفت فقط باید داروهاشو حتما بخوره حرف دکترو بهش انتقال دادم اونم قبول کرد چادر و لباساشو اوردم و رفتم بیرون اونم لباساشو پوشید اومد پشت سرش میرفتم و یه جورایی میخواستم مواظب باشم که نیوفته آخه دکتر میگفت احتمال زیاد هنوز سرگیجه داره تا کنار در باهاش رفتم که برگشت

رمان📚 #پارت_۳۵ #حجاب_من #طاها _زینب خیلی ممنون که هوامو داشتین ولی دیگه نیازی نیست بیاین آژانسیه آشناست نمیخوام فکر بدی بکنه اوه اوه فهمید چه زرنگه لبخند زدم_ باشه پس مواظب خودتون باشین به یه لبخند اکتفا کرد زینب_ با اجازه خدا حافظ _ خدانگهدارتون باشه رفت سوار ماشین شد، اونقدر نگاه کردم تا کاملا ماشین از دیدم محو شد . . #زینب توراه داروهامو گرفتم وقتی رسیدم خونه مامان گفت چرا دیر کردی و منم مجبور شدم دوباره همون دروغارو تحویلش بدم اصلا دلم نمیخواست دروغ بگم ولی اگه میگفتم میفهمید چون قبلا بهم شک کرده بود فهمیده بود دوسش دارم و گفت اونو از فکرت بیرون کن زینب یه پارچ آب ریختم و با خودم بردم تو اتاقم عادت داشتم همیشه اب کنارم باشه لباسمو عوض کردم و قرصامو خوردم از اتاق اومدم بیرون یکم کانال های تلویزیونو عوض کردم، هیچی داشت نمیداد حوصلم سر رفت اوف مامان_ زینب فردا شب میخوای چی بپوشی؟ اه لعنتی باز هم در مورد عرفان... بازهم عرفان _ مانتو مامان_ کدوم مانتو _ وا مامان خب یکیو میپوشم دیگه چه فرقی میکنه مامان_ خب میخوام بدونم _ مشکیه خوبه؟ مامان_ داری میای جشنا بازم میخوای ست مشکی بپوشی؟ اخ مامان...مامان...تو چه میدونی از دل دخترت...تو چه میدونی که فردا شب، شب مرگه دخترته... تو چه میدونی که

رمان📚 #پارت_۳۶ #حجاب_من #زینب دخترت غذادار دلشه... تو چه میدونی باز چشمام اشک افتاده بودن نمیدونستم چطوری جلوشونو بگیرم که مامانم نبینه سرمو برگردوندم طرف تلویزیون و دوباره کانالو عوض کردم _ چیه مگه قشنگه! اینهمه ادم تو عروسیا از سر تا پا مشکی میپوشن، حالا روسری رنگ روشن میپوشم که همه مشکی نباشه مامان دیگه چیزی نگفت من فکرم همش درگیر فرداشب بود قلبم داشت میومد تو دهنم بعد از شام یکم تلویزیون نگاه کردیم ساعت ۱۱ بود که مامان بابا رفتن بخوابن منم رفتم تو اتاقم رو تخت دراز کشیدم یکم با خودم کلنجار رفتم و تصمیم گرفتم گوشیمو برداشتم یه پیام با این مضمون نوشتم _ سلام پسر عمو، میدونم خوبی. مبارک باشه ارسالش کردم به عرفان گوشی دستم بود و داشتم بهش فکر میکردم که یه پیام اومد. بازش کردم عرفان_ سلام خوبی؟ ممنونم هه خوب _عالیم.خواهش میکنم عرفان_چه خبر چیکارا میکنی _هیچی بیکار. خوش میگذره؟ عرفان_اره خیلی اخ خدا... دارم جون میدم این چه امتحانیه اخه _همیشه خوش باشی. امیدوارم خوشبخت بشی عرفان_ممنونم زینب. ایشالا عروسیه تو قلبم به درد اومد. اخه من بدون تو چیکار کنم؟ مگه زندگی هم میتونم بکنم؟ هر جوابی که بهش میدادم دقیقا برعکس افکارم بود. با دستای لرزون و چشمای به اشک نشسته براش مینوشتم استیکر خنده گذاشتم_ خیلی ممنون. ان شاءالله خندید_ چه ذوقیم میکنه

رمان📚 #پارت_۳۷ #حجاب_من #زینب _چیکار کنم خو، خودت گفتی بازم خندید، میتونستم خوب بفهمم عشقم چقدر خوشحاله_ ایشالا تو هم با یه پسر خوب ازدواج میکنی خوشبخت میشی _ممنونم پسر عمو. کاری نداری؟ عرفان_نه. فقط فردا شب میای دیگه زینب _آره. یا علی عرفان_ خدانگهدار خدانگهدارت باشه عشق من خوشبخت بشی عشق من ان شاءالله همیشه بخندی عشق من عشق من ... عشق من چقدر این واژه برام غریبه وقتی عشقم کسی که ۷ ساله برام مثل نفس میمونه هیچ حسی بهم نداره چقدر دلم گرفته...چقدر دلم میخواد مثل اونروزا با عرفان دردو دل کنم... کاش یکم دوستم داشت فقط یکم. به اندازه ی یک روز از ۷ سال دوست داشتن من دیگه اشکی نمونده بود که نریخته باشم مامان_ زینب؟ نمیخوای بلند شی؟ چشامو آروم باز کردم.کی خوابم برده بود؟ _سلام مامان_سلام.بلند شو بیا صبحانه بخور _باشه مامان_دوباره نخوابیا. بلند شو بلند شدم مامان رفت بیرون رفتم جلوی آینه یکم خودمو مرتب کردم و رفتم بیرون دستو صورتمو شستم نشستم صبحانه خوردم کاملا بی حس بودم. به هیچی فکر نمیکردم. ذهنم خالیه خالی بود دیشب، شب خیلی بدیو پشت سر گذاشته بودم خیلی بیشتر از بد دیشب با خدای خودم عهد کردم اگه کمکم کنه منم تمام تلاشمو برای فراموش کردنش میکنم و بعد نمیدونم چیشد که خوابم برد

رمان📚 #پارت_۳۸ #حجاب_من #زینب چند ساعت همینجور گذشت به ساعت نگاه کردم ۴ بود. به خودم تو آینه نگاه کردم یه مانتو و شلوار مدل لی و شال همرنگشون. فیت تنم بودن. اون لباسی که به مامان گفته بودم نپوشیده بودم.در عین زیبایی حجابم کامل کامل بود حتی یه تار از موهامم معلوم نبود یه تَه آرایشی هم داشتم. جلوه ی چشمام خیلی بیشتر شده بود. خیلی قشنگ شده بودم ولی برعکس وقتایه دیگه اصلا ذوق نکردم رفتم بیرون. مامان وقتی منو دید یه لحظه چشماش گرد شد مامان_ زینب؟ چقدر قشنگ شدی! وقتی مامان که همش بهم میگه آرایش بهت نمیاد الان میگه قشنگ شدی پس یعنی خیلی خوب شدم سرمو انداختم پایین باز این چشمای لعنتی طوفانی شدن. آخه قربونت برم خدا جون.... دیگه حرفمو ادامه ندادم میدونستم آخرش دوباره به گریه هام ختم میشه چادرمو سر کردم و کیفمو برداشتم مامان_ بریم؟ _بریم راه افتادیم سمت خونه ی عرفان اینا.... . #طاها رو تختم دراز کشیدم و دارم فکر میکنم از وقتی اومدم خونه فکرم همش درگیره زینبه اینکه چرا اینهمه مدت تو بارون مونده؟ اون موقع روز چرا اومده بیمارستان؟ اصلا....یهو چشمام گرد شد وایسا ببینم عرفان کیه دیگه؟ اون لحظه اینقدر گیج شده بودم که اصلا حواسم نبود زینب چی گفته. الان یادم اومد واقعا دیگه دارم دیوونه میشم باید هرچه سریعتر ازش بپرسم ماجرای دیروز چی بود در اتاقم زده شد _بفرمایید محمد_داداش؟ _جانم داداش بیا تو

رمان📚 #پارت_۳۹ #حجاب_من #طاها محمد_داداش مامان میگه بیا شام _باشه برو الان میام درو بست و رفت به ساعت نگاه کردم ۸ بود بلند شدم و رفتم جلوی آینه شونرو برداشتم کشیدم رو موهام. شونرو گذاشتم سر جاش و یه عطر به خودم زدم. از اتاق رفتم بیرون. یه راست رفتم سمت آشپزخونه مامان،بابا و محمد پشت میز نشسته بودن یه لبخند زدم بهشون و نشستم_ سلام به همگی همه با لبخند جوابمو دادن مامان_ بیا پسرم اینم بشقاب تو _ایول ماکارانی.دستت درد نکنه مامان لبخند زد_ خواهش میکنم پسرم شروع کردم به خوردن.ناخودآگاه یاد زینب افتادم یادمه یه روز که تو اتاقم داخل بیمارستان داشتم ماکارانی ای که مامان برای نهار بهم داده بود میریختم تا بخورم در زدن اجازه ی ورود دادم. زینب اومد تو اولش متوجه نشد میخوام غذا بخورم اومد جلوتر ماکارانیو که دید چشماش یه برقی زد اما سریع خودشو جمع و جور کرد و گفت ببخشید بی موقع مزاحم شدم من میرم هر وقت غذاتون تموم شد خبر بدین بیام. چون برق چشماشو دیده بودم فهمیدم باید خیلی دوست داشته باشه، پس گفتم بشینه مخالفت کرد ولی راضیش کردم. خلاصه نشست قابلمرو برداشتم اومدم رو مبل نشستم بشقاب غذامو که هنوز بهش دست نزده بودم گذاشتم جلوش و بازم براش ریختم،

رمان📚 #پارت_۴۰ #حجاب_من #طاها چون ظرف دیگه ای نبود خودم قابلمرو برداشتم و بهش گفتم قاشق یا چنگال؟ شکه شده بود. بعد از چند ثانیه به خودش اومد!! کلی مخالفت کرد که خب قبول نکردم گفتم فقط بگو کدوم اونم گفت چنگال دادم بهش، شروع کردم به خوردن غذام اونم یکم بعد یخش باز شد شروع کرد به خوردن. خیلی آروم و با آرامش می‌خورد یه لحظه که بهش نگاه کردم از چهرش فهمیدم خیلی خوشش اومده. سریع نگاهمو ازش گرفتم چون میدونستم خیلی خجالتیه و اگه ببینه دارم نگاهش میکنم دیگه نمیخوره. فکر کردن بهش لبخندو مهمون لبام کرد. همینجور داشتم لبخند ژکوند میزدم که با صدای بابا به خودم اومدم بابا_ کجایی پسر؟ چرا دو ساعته داری الکی بهمون لبخند میزنی؟ _هان؟ هیچی سرمو انداختم پایین و با غذام بازی کردم زیر چشمی به نگاه به بقیه انداختم دیدم هر سه تاشون به همدیگه نگاه میکنن و آخر لبخند زدن خدامیدونه چی تو فکرشون میگذره. خاک بر سرم با این فکر کردن بی موقع مامان با لبخند_ خب پسرم تعریف کن ببینم باتعجب_ چیو تعریف کنم؟ مامان_ همونیو که داشتی بهش فکر میکردی دوباره سرمو انداختم پایین _ به چیزی فکر نمیکردم محمد_ داداش اونوقت به خاطر هیچی هی لبخند ژکوند تحویلمون میدادی و اصلا حواست نبود؟ ای خدا حالا چیکار کنم

رمان📚 #پارت_۴۱ #حجاب_من #طاها سرمو بلند کردم و به هر سه تاشون نگاه کردم _خب راستش یه دختری چندوقت پیش برای دوره ی تخصصی امداد اومده بود بیمارستان....واز سیر تا پیاز قضیرو براشون تعریف کردم یه نفس عمیقی کشیدم مامان و محمد چشماشون اشک افتاده بود، بابا هم داشت همه ی تلاششو میکرد که جلوی اشکشو بگیره خوب می‌فهمیدم چه حالی دارن و چرا اینطور شدن، دوباره یادش افتاده خصوصا با تعریفایی که از زینب کردم غذا کوفتمون شده بود مامان اشکاشو پاک کرد و گفت_ میخوام ببینمش سرمو به شدت آوردم بالا که گردنم درد گرفت، همونجور که ماساژش میدادم گفتم_ نه مامان الان وقتش نیست یکم صبر داشته باشید بابا_ پس کی وقتشه طاها _ بابا جان یکم صبر کنید اون الان روحیش اصلا خوب نیست، حالی که دیروز داشت دل سنگم آب میکرد من هنوزنمیدونم مشکلش چی بوده که به این حال روز افتاده بوده باید بفهمم محمد همچنان سرش پایین بود، میدونم داداش مغرورم نمی‌خواست کسی اشکشو ببینه_ داداش فقط زودتر _چشم داداشم چشم بهشون لبخند زدم _حالا بخورین دیگه! مردم از گشنگی . . #زینب تقریبا ۳ ساعتو نیم میشه که اینجا هستیم، دو ساعته که جشن شروع شده از وقتی پا تو این خونه گذاشتم یه بغضی گلومو گرفته که هر لحظه میخواد بترکه اما...اما نمیتونه، یعنی نمیتونم که بترکونمش جلوی اینهمه آدم وقتی عشقمو...تمام زندگیمو کنار یکی دیگه میبینم وقتی میبینم دستشو گرفته و با تمام وجودش میخنده همون خنده

رمان📚 #پارت_۴۲ #حجاب_من #زینب با همون خنده هایی که من براشون جون میدم قلبم میخواد از تو سینم بزنه بیرون فقط خدا میدونه با چه دردی بهشون نگاه میکنم اما همش تو دلم دعا می‌کنم که خوشبخت بشن خیلی سخته...خیلی سخته که عشقت جلوی چشمات بخواد داماد بشه و تو هیچکاری نتونی بکنی...تو تمام این مدت فقط اه کشیدم و بغضمو با آب پایین فرستادم، شیرینیه دامادیه عشقمو خودم پخش کردم تا مجبور نباشم بخورمش بهشون خیره شدم و از اعماق وجودم خوندم خنده بر لب میزنم تا کس نداند راز من آهِ جانسوزم رِسانده جان به لب باز لبخند باز لبخند بغضِ در سینه خرابست حال من رحمی به حالم کن تو میدانی غمم در سینه پنهان است غم پنهان با که گویم کز چه گویم تا که آرام گیرد بغضِ در سینه ام ............ دلم به حال خودم سوخت ولی نمیخوام عشقم ذره ای تو زندگیش غم ببینه پس تمام تلاشمو کردم دیگه آه نکشم چون شنیدم اگه یه نفر با حسرت بهت نگاه کنه و آه بکشه تو به خواستت نمیرسی و من نمیخوام این اتفاق برای عشقم بیفته پس لبخند زدم، به اشکام اجازه ی چکیدن ندادم و رفتم سمتشون شیرینیو با لبخند گرفتم جلوشون برگشتن سمتم نسترن با لبخند برداشت و عرفان هم یه لبخند زد که سریع چشممو ازش گرفتم و سرمو انداختم پایین، زیر لب شروع کردم به ذکر گفتن و با خودم عهد کردم وقتی که عقد کردن دیگه هیچوقت نباید بهش فکر کنم چون خوب میدونم دینمون گفته فکر کردن به شوهر کسه دیگه ای حرامه

رمان📚 #پارت_۴۳ #حجاب_من #زینب نسترن_زینب جون تو چقدر آرومی از اول جشن ندیدم اصلا برقصی همش داشتی تو آشپزخونه کمک میکردی یه لبخند مصنوعی زدم_ اهل رقصیدن نیستم نسترن_حتی با من؟ _ببخشید حتی با شما! خوشبخت بشین هر دوشون تشکر کردن سرمو انداختم پایین_ با اجازه دوباره رفتم تو آشپزخونه.... بالاخره اونهمه عذاب تموم شدن و اومدیم خونه اوففف ساعت ۱۲ شبه خدا میدونه این چند ساعتو چطور تحمل کردم اگه ذکرایی که میگفتم و توکل با خدا نبود تا الان حتما سکته کرده بودم خصوصا با این قلب مریض خیلی بهم فشار اومده بود رفتم قرصمو خوردم و گرفتم خوابیدم . . #طاها صبح که از خواب بیدار شدم بعد از نماز و خوردن صبحانه طرفای ۷:۳۰ بود که راه افتادم سمت بیمارستان و گفتم سرپرستار بیاد تو اتاقم، الان هم منتظرشم صدای در اومد _بفرمایید خانم تقوی _سلام _سلام بفرمایید بشینید تقوی_ با من امری داشتین؟ _خواستم بیاین اینجا چون میخوام یه کاری بکنین سوالی نگاهم کرد _میخوام فرمیو که خانم زارعی برای آموزش تو بیمارستان پر کرده بودن برام بیارین تقوی با تعجب_چی؟ ولی آخه _ولی و اما و اگر نداره خواهشا تا ده دقیقه ی دیگه فرم رو میزم باشه هنوز تو شُک بود ولی بلند شد_چشم