🤍🩶🤍🩶🤍🩶🤍 #پارت_هشتاد_سه #از_لاک_جیغ_تا_خدا بی قرار روی مبل و کنار لیلا نشستم.سرم رو روی شونه ی لیلا گذاشتم و بی صدا گریه کردم. _ گریه نکن عزیزدلم!خدا بهت صبر بده. هر کس میومد تا بهم تسلیت بگه میگفت خدا صبرت بده. + پس خدا کی بهم صبر میده؟ لیلا آروم دم گوشم بطوری که کسی نفهمه گفت _ مطهره جانم!به خدا شهید هم راضی نیست تو انقدر غصه بخوری.یکم به فکر خودت و بچه هات باش. در جواب لیلا فقط گریه کردم. یعنی چاره ی دیگه ای نداشتم. مهمونا بعد از پذیرایی و قرائت قرآن و.... کم کم رفتن. لیلا هم میخواست بره اما من نذاشتم. میخواستم باهاش درددل کنم. میخواستم این بار بزرگ رو از دوشم بردارم. یکم سبک بشم.