💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍 🤍💚🤍 💚🤍 🤍 ✨﷽...✨ #رمان_آدم_و_حوا📖 #قسمت_صد_و_سی‌_و_چهارم یه جوري بود ! کلافه نبود . ناراحت نبود . شاد نبود . ذوق نداشت . اما یه جوري بود . حس می کردم لبخندمحوی روي لباشه . و هنوز از دیدنم شگفت زده ست . با دور شدن مامان و رضوان و خاله همراه مادر و خواهر امیرمهدي ، به ناچار نگاه ازش گرفتم و راه افتادم . اما امیرمهدي سر جاش ایستاده بود و تکون نمی خورد . از کنارش رد شدم و عطر حضورش رو به ریه هام کشیدم . بدجور دلم هواي اذیت کردنش رو کرد . آخه مرد هم انقدر آروم ؟ انقدر معصوم و مظلوم ؟ انقدر بی حرف و ساکت ؟ خوب اون خوي شیطونم با این خصلت هاي امیرمهدي بدجور تو وجودم بالاو پایین می پرید . ولی تو خونه از اقوام و آشناهاشون و جلوي اون همه آدم که مطمئناً فامیلای امیرمهدي بودن ؛ ممکن نبود . تو حیاطشون دو تا قالی بزرگ پهن کرده بودن و خانوما اونجا نشسته بودن . رفتم و کنار رضوان نشستم که داشت به مهرداد زنگ می زد که بگه ده دقیقه اي طولش بده ؛ بعد بیاد دنبالمون. حواسم به حرفاي رضوان بود . که سعی داشت هم آروم حرف بزنه که کسی صداش رو نشنوه و هم مهرداد رو راضی کنه . معلوم بود مهرداد داره غر می زنه . با صداي " یاالله " گفتن کسی همه به سمت در برگشتیم . امیرمهدي بود با یه سینی حاوي لیوان هاي شربت . شربت هاي آلبالو و پرتقال . اومد به سمتمون و سینی رو داد به نرگس که کنار ما ایستاده بود . بعد هم آروم گفت . امیرمهدي – من می رم تا جایی و بر میگردم . نرگس – کجا میري ؟ با لحن اطمینان بخشی گفت . امیرمهدي – یه کار کوچیک دارم . زود بر می گردم . نرگس سري تکون داد و امیرمهدي بدون نگاهی به سمت ما ، رفت . نرگس شروع کرد به تعارف کردن شربت . خانوم درستکار هم داشت ما رو به خواهرش معرفی می کرد . رضوان که گوشیش رو قطع کرد کمی خودش رو بهم نزدیک کرد و کنار گوشم گفت . رضوان – می خواي بري تو خونه شون رو هم ببینی ؟ متعجب نگاهش کردم . من – چه جوري بریم ؟ یه حرفایی می زنیا ! لبخندي زد . 💚🤍💚🤍💚🤍💚 ༺🦋 ¦⇢@dokhtarane_Mohammadabad

💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍 🤍💚🤍 💚🤍 🤍 ✨﷽...✨ #رمان_برزخ_اما📓 #فصل_دو_رمان_آدم_و_حوا📖 #قسمت_صد_و_سی‌_و_چهارم -راستي نگفتي کي از من خوشت اومد! اها.. داشت یادم مي رفت .. همون شبي که خونه مون مهمون بودین و اینکه با صداقت گفتي با چادر میونه‌ی خوبي نداری و بعدش اون روزی که رفتیم پارچه بخریم . یادته ؟ تو ماشین طرز چادر سر کردنت رو که گفتي ایمان آوردم به حرف امیرمهدی. -عجب روزی بود اون روز! نفس عمیقي کشید: -آره . وقتي از خرید برگشتیم نیم ساعتي رو با همون لباسای بیرون تو اتاقش قدم زد . مطمئن بودم داره دیوونه مي شه . چند روز قبلش مامان ازش پرسید بالاخره بین ملیكا و یه دختر دیگه که مد نظر مامان بود کدومشون رو انتخاب مي کنه که گفت فعلا ً هیچكدوم . اون روز خرید وقتي دیدم داره با تو حرف مي زنه فهمیدم چرا گفت فعلا ًهیچكدوم . دلش یه جای دیگه بود ! رفتم تو اتاقش گفتم .. خب چرا باهاش دعوا کردی ؟ .. کلافه گفت _ وقتي مي بینم داره با ارزش ترین چیزهایي رو که داره راحت به معرض نمایش مي ذاره دلم مي خواد چشمام برای همیشه بسته بشه تا دیگه چیزی نبینم ، نتونستم خودم رو کنترل کنم ... گفتم چرا بهش نميگي چه حسي بهش داری ؟ ..گفت مطمئنم تا زماني که بهم اعتماد نكنه حاضر نیست هم قدمم بشه . گفتم فكر ميکردم دنبال ایني که دوسِت داشته باشه . در جوابم گفت تا عاشق نباشي اعتماد نمي کني ، عاشق که باشي از سر عشق به بي ارزش ترین چیزها هم تمام و کمال اعتماد مي کني و من برای هم قدم شدنش نیاز دارم به اون اعتماد . گفتم حالا باهاش قهری ؟ تو چشمام خیره شد و گفت .. بعضي آدما رو مي شه بارها و بارها دوست داشت ... رسیده بودیم سر خیابون . آروم گفتم: -شما توقع دارین با این همه عشق ، من ازش دست بكشم ؟ رو به روم ایستاد: 💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚