#صوت / درس خارج #اطلاق_و_تقیید 🔸دفتر معظم له 🗓شنبه 14 مهر ۹۷ 🔻جلسه هشتم 💠کانال دروس خارج آیت الله اراکی @dorus_araki

#صوت / درس #اخلاق 🔸مدرسه امیرالمومنین 🗓شنبه 14 مهر ۹۷ 💠کانال دروس خارج آیت الله اراکی @dorus_araki

#صوت / درس خارج #اجتماع_امر_و_نهی 🔸فیضیه 🗓شنبه ۱۴ مهر ۹۷ 🔻جلسه هشتم 💠کانال دروس خارج آیت الله اراکی @dorus_araki

#متن / درس خارج #فقه_نظام_سیاسی 🔸دارالشفا 🗓شنبه ۱۴ مهر ۹۷ 🔻جلسه هشتم 💠کانال دروس خارج آیت الله اراکی @dorus_araki

#متن / درس خارج #اجتماع_امر_و_نهی 🔸فیضیه 🗓شنبه ۱۴ مهر ۹۷ 🔻جلسه هشتم 💠کانال دروس خارج آیت الله اراکی @dorus_araki

#متن / درس خارج #اطلاق_و_تقیید 🔸دفتر معظم له 🗓شنبه 14 مهر ۹۷ 🔻جلسه هشتم 💠کانال دروس خارج آیت الله اراکی @dorus_araki

💠 #خلاصه #فقه_نظام_سیاسی 📅 شنبه 14 مهر 🔻جلسه هشتم 🔰مباحث مربوط به تعیین ولی امر در عصر غیبت مبحث چهارم: فرض وجود افراد متعدد جامع‌الشرایط برای تصدی ولی امر. 🔸فرض اول (نظر مختار): در فرد واحد متعین است. دلیل پنجم: خود این دلیل مجموعه‌ای از ادله است؛ ادله دسته اول: اثبات واحد بودن امام در روایات اشاره به روایاتی که ضرورت وحدت ولایت امر یا ولی امر در جامعه اسلامی دارد؛ یعنی دلالت می‌کند بر اینکه در نظام ساسی اسلام ولی امر مشروع در هر زمان باید یکی باشد. روایت اول: صحیحه حسین بن ابی العلاء «قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع تَكُونُ الْأَرْضُ لَيْسَ فِيهَا إِمَامٌ قَالَ لَا قُلْتُ يَكُونُ إِمَامَانِ قَالَ لَا إِلَّا وَ أَحَدُهُمَا صَامِتٌ.» (الكافي (ط - الإسلامية)، ج1، ص: 178) این روایت نشان می‌دهد که حتی وقتی دو امام معصوم با هم حضور دارند هم تنها یکی از آن‌ها فرمانرواست نه هر دو. نکته: طبق این روایت، تعدد فرمانروایی (به اصطلاح تعدد قوا) وجود دارد بلکه شکل فرمانروایی باید به صورت تمرکز قوا باشد. روایت دوم: «إِنَّهُ بَايَعَنِي الْقَوْمُ الَّذِينَ بَايَعُوا أَبَا بَكْرٍ وَ عُمَرَ وَ عُثْمَانَ عَلَى مَا بَايَعُوهُم عَلَيْهِ فَلَمْ يَكُنْ لِلشَّاهِدِ أَنْ يَخْتَارَ وَ لَا لِلْغَائِبِ أَنْ يَرُدَّ وَ إِنَّمَا الشُّورَى لِلْمُهَاجِرِينَ وَ الْأَنْصَارِ فَإِنِ اجْتَمَعُوا عَلَى رَجُلٍ وَ سَمَّوْهُ إِمَاماً كَانَ ذَلِكَ لِلَّهِ رِضًا فَإِنْ خَرَجَ عَنْ أَمْرِهِمْ خَارِجٌ بِطَعْنٍ أَوْ بِدْعَةٍ رَدُّوهُ إِلَى مَا خَرَجَ مِنْهُ فَإِنْ أَبَى قَاتَلُوهُ عَلَى اتِّبَاعِه غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ وَ وَلَّاهُ اللَّهُ مَا تَوَلَّى» (نامه شماره شش. نامه امیرالمؤمنین علیه السلام به معاویه) 🔹نکته: البته حضرت در این نامه با منطق معاویه صحبت می‌کند. یعنی مدعای خود را با اصول موضوعیه او بیان می‌کند؛ استدلال بر آن چیزی است که او نتواند انکار کند. حضرت در این قسمت استدلال می‌کند که اگر کسی بر امام خروج کند امام باید با او بجنگد (چیزی که معاویه هم قبول دارد). حضرت بر این اساس استدلال می‌کند که یعنی خود معاویه هم این را قبول دارد. 🔹🔸نتیجه: وقتی امامت منعقد شد دیگر نمی‌توان به امامت دو امام اعتقاد داشت. 💠کانال دروس خارج آیت الله اراکی @dorus_araki

💠 #خلاصه درس خارج اصول فقه #اجتماع_امر_و_نهی 📅14 مهر 97 🔻جلسه 8 🔰مبحث حکم تخلص از حرام بعد از وقوع در حرام با سوء اختیار. 🔸تنبیهات مبحث اجتماع، مبحث عاشر (آخرین تنبیه) آیا تعدد اضافه مانند تعدد عنوان است و آثاری که بر تعدد عنوان بار می‌شود بر تعدد اضافه هم بار می‌شود؟ اگر قائل شدیم که اضافه عنوان به مضاف و اضافه عنوان به یک مضاف دیگر باعث تعدد عنوان می‌شود؛ مانند اکرم عالم، لا تکرم فساق. در این صورت اجتماع جایز است. اما اگر گفتیم عنوان متعدد نیست و تعدد اضافه موجب تعدد عنوان نمی‌شود، در این صورت اجتماع امرونهی در شیء واحد صورت می‌گیرد که این محال است و باید در بحث تعارض به آن پرداخت. 🔹صاحب کفایه: تعدد اضافه موجب تعدد عنوان می‌شود؛ پس همان‌گونه که تعدد عنوان موجب جواز اجتماع امرونهی در شیء واحد می‌شود تعدد اضافه هم موجب جواز است؛ به عبارتی صرف اضافه باعث وجود دو عنوان می‌شود. در اینجا می‌گوید اکرام عالم و در آنجا بحث اکرام فاسق است و عرف هم از این یک عنوان می‌پذیرد. بنابراین اگر در عنوان قائل به جواز اجتماع شدیم در اضافه هم باید باشیم. البته اگر قائل به امتناع شدیم وارد باب تعرض خواهیم شد. 🔸اشکال محقق اصفهانی: ایشان اشکال صغری می‌کند: عنوان متعلق به حُسن، عدل و عنوان متعلق به قبح هم ظلم است. هرچه تحت عنوان عدل باشد حَسن و هرچه تحت عنوان ظلم باشد قبح است. اکرام العالم اگر بخواهد حسن باشد باید تحت عنوان عدل باشد و عنوان اکرام فاسق هم اگر بخواهد قبح داشته باشد باید تحت عنوان ظلم باشد. بنابراین تعدد اضافه تأثیری در عنوان ندارد. 🔹🔸نتیجه: خلاصه تعدد عنوان تحت تأثیر تعدد اضافه نیست و مسئله ما در جایی است که یکی از دو عنوان تحت عدل و دیگری تحت ظلم باشد. اضافه عالم به اکرام شرط تأثیر مقتضی مصلحت است و اکرام فاسق شرط تأثیر مقتضی در مفسده است. این اضافه شرط در تأثیر دارد و نه در اقتضا. اما کاری که این اضافه می‌کند این است که تأثیر مقتضی را فعلی می‌کند. این نتیجه را می‌دهد که در یک مصداق خارجی هم مصداق اکرام العال و هم‌ مصداق اکرام فاسق را داشته باشیم. بنابراین تعدد اضافه منشأ تعدد عنوان یا منشأ قول به جواز اجتماع نمی‌شود. 💠کانال دروس خارج آیت الله اراکی @dorus_araki

💠 #خلاصه درس خارج اصول مباحث #اطلاق_و_تقیید ) 📅14 مهر 97 🔻جلسه 8 🔰بحث در عدم وجود قدر متیقن مانع از کاشفیت 🔸وجود قدر متیقن مانع از کاشفیت است؛ به دلیل اینکه اگر متکلم در مقام بیان تقیید نیاورده باشد اما قرینه‌ای را در نظر داشته باشد این مخل به اطلاق است. نظر مرحوم صاحب کفایه: دو نوع قدر متیقن است: گاهی همه مخاطبین از یک جنس هستند؛ مثلاً در جمع علما بگویند: اکرم العالم. نگفته اکرم خصوص عالم‌های فقیه، بلکه گفته اکرم العالم که شامل فقیه و غیر آن می‌شود اما در مقام تخاطب همه در جمع او هستند. این مقدار از قدر متیقن در نظر می‌آید. اما اگر خارج از مقام تخاطب است و مثلاً در جمع انواع مردم است و در اینجا گفت: اکرم العالم. لذا قدر متیقن خارج از مقام تخاطب به اطلاق صدمه‌ای نمی‌زند اما قدر متقین داخل در مقام تخاطب صدمه می‌زند. همین‌که در مقام تمام مراد هم باشد کافی است و لازم نیست بگوید که آنچه می‌گویم تمام مراد است. پس آن قیدی را که نیاورده است یعنی نخواسته بیاورد. 🔹ایرادات شهید صدر: سؤال: قدر متیقن مربوط به مقام جعل است یا مقام امتثال؟! قدر متیقن مربوط به مقام امتثال است. قدر متیقن کار متکلف است نه آمر؛ به دلیل اینکه خود آمر می‌داند که چه می‌گوید و معنا ندارد که در مقام جعل حکم برای او قدر متیقن وجود داشته باشد. برای او یا اطلاق مراد است یا تقیید و قدر متیقن در مقام جعل معقول نیست، بلکه کار مکلف است یعنی اگر این مقدار عمل کردم به این پی می‌برم که مطلوب مولا را امتثال کرده‌ایم. علم مکلف تکلیف را برای او می‌آورد نه اینکه برای خود(آمر) تکلیف را واقع می‌کند. ما باید حرف مولا و تکلیف مکلف را بفهمیم. پس قرینه باید نفی نفسه قرینیت داشته باشد و این قبل از علم و جهل مکلف است. ما بر این اشکال ایراد داریم؛ فرق بین قدر متیقن در مقام تخاطب با قدر متیقن خارج از مقام تخاطب این است که غفلت از قدر متیقن در مقام تخاطب عقلایی نیست؛ این معنا را می‌دهد که اگر قدر متیقنی است پس حتماً باید بدانند، به دلیل اینکه غافل نیستند. اما اگر قدر متیقن خارج از مقام تخاطب باشد، غفلت از قدر متیقن خارج از مقام تخاطب غفلت غیر عقلایی نیست و عقلا چنین چیزی را متحمل می‌دانند اما احتمال غفلت از قدر متیقن در مقام تخاطب را غیر عقلایی می‌دانند. ازنظر عقلا نمی‌تواند برای کلام خود قدر متیقن خارج را مقام تخاطب را در نظر بگیرد به دلیل اینکه غفلت مخاطب احتمالی است اما متکلم نه. 💠کانال دروس خارج آیت الله اراکی @dorus_araki

🔻🔻دروس یکشنبه ۱5 مهر🔻🔻 👇👇👇👇👇👇👇

#صوت / درس خارج #فقه_نظام_سیاسی 🔸دارالشفا 🗓یکشنبه ۱5 مهر ۹۷ 🔻جلسه نهم 💠کانال دروس خارج آیت الله اراکی @dorus_araki