جلوه ای از جمال الهی در طبیعت http://eitaa.com/dreshkevari

🌴سر توجه اولیاء الله و عرفا به طبیعت 📝استاد محمد فنایی اشکوری 💠طبیعت در عرفان اسلامی ✍️پيامبران طبيعت را دوست داشتند و با پديده‌هاي گوناگون آن سخن مي‌گفتند و سخن آنها را مي‌شنيدند. حضرت سليمان زبان پرندگان را به تعليم الهي مي‌دانست: «وَوَرِثَ سُلَيْمانُ داوُودَ وَقالَ يا أَيُّهَا النّاسُ عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّيْرِ وَأُوتِينا مِنْ كُلِّ شَيْءٍ إِنَّ هذا لَهُوَ الْفَضْلُ الْمُبِينُ.» انبيا با مظاهر الهي در طبيعت انس داشتند. 💠کوه احد ما را دوست دارد ابوحميد ساعدى: زماني که با حضرت رسول(ص) از تبوك بر مي‌گشتيم هنگامى كه نزديك مدينه رسيديم، فرمود: اين سرزمين طهارت و پاكيزگى است و اين كوه احد است كه ما را دوست دارد و ما هم آن را دوست داريم. گرچه مکان‌هايي خاص به مناسبت‌هايي قداستي ويژه يافته‌اند، اما همه‌جا خانۀ عشق است چه مسجد چه کنشت و همۀ کوه‌ها و همۀ طبيعت زيبا و دوست داشتني است. طبعاً در پرتو چنين معرفتي محيط زيست معني و اهميت مي‌يابد و طبيعت قدسي و الهي مي‌شود و انسان با چنين نگاهي نگاهدار و نگاهبان محيط زيست به‌عنوان وديعۀ ارزشمند الهي مي‌شود. او نه هوا و دريا را آلوده مي‌کند و نه جنگل و کوه و صحرا را تخريب مي‌کند؛ چون وقتي به دريا و صحرا و کوه و در و دشت مي‌نگرد نشان از قامت رعناي او مي‌بيند. طبيعت زيباست، در اوج زيبايي؛ اگر «زمين چرکين است» و زشتي و آلودگي در آن مي‌بينيم نتيجۀ رفتار غيرمسئولانۀ ما آدميان ديگر آزار است: ظَهَرَ الْفَسادُ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِما كَسَبَتْ أَيْدِي النّاسِ. 💠طبیعت در نگاه مادی و دینی در نگاه مادی، طبيعت، مرده و بي‌جان، تاريک، حاصل تصادف کور، فاقد شعور، زشت، بي‌هدف و بي ‌معناست. بر اساس اين نگاه است که نيچه مي‌گويد: که هرجا انگشت فرو مي‌کنم بوي تعفن مي‌آيد. اين تعفن از طبيعت نيست، از درون بشري است که نمي‌داند از کجا آمده، براي چه آمده و به کجا مي‌رود. اما بر اساس نگاه ديني و به‌ويژه عرفاني عالم ازجمله طبيعت چون مظهر جمال الهي است زنده و آگاه و زيبا و نوراني و در حرکت به‌سوي مقصدي است. هر پديدۀ مادي نمادي از حقيقتي معنوي است. 💠طبیعت در نگاه عارف طبيعت براي عارف، مدرسۀ درس ‌آموزي و عبرت است. مظهر بودن، آيه بودن، زيبا بودن، فرح‌بخش بودن و اسرارآميز بودن طبيعت است که آن را خاستگاه و الهام‌بخش هنر مقدس مي‌سازد. با اين ويژگي‌هاست که توجه به طبيعت رفع ملال و ايجاد آرامش و انبساط مي‌کند. اين است سرّ توجه عرفا به‌ويژه عارفان شاعر پارسي‌گو مانند: نظامي و مولانا و سعدي و حافظ به طبيعت و پديده‌هاي طبيعي. 💠توجه عرفا و شاعران به طبیعت ديوان‌هاي شاعران عارف ما مملو است از ذکر گل و بلبل و سنبل و ياسمن و ابر و باد و باران و نسيم و طوفان و سرو و لاله و چمن و کوه و دشت و دمن و صحرا و دريا و رود و سبزه و درخت و برگ و بار و قمري و طاوس و هدهد و شير و آهو و بهار و خزان و شب و روز و سحر و سپيده و فلق و شفق و ستاره و ماه و خورشيد و فلک و گنبد دوار و... اين توجه شاعرانه و عارفانه به طبيعت و پديده‌هاي آن ملهم از قرآن کريم است که از اين پديده‌ها به زيبايي سخن مي‌گويد و ما را به توجه به زيبايي‌هاي طبيعت به‌عنوان مواهب الهي دعوت مي‌کند و در کنار ذکر سودمندي مادي حيوانات براي ما، به بعد زيبايي‌شناختي آنها هم اشاره مي‌کند: ... وَلَكُمْ فِيها جَمالٌ حِينَ تُرِيحُونَ وَحِينَ تَسْرَحُونَ؛ «و چارپايان را آفريد كه شما در آنها پوشش و منافع ديگر داريد و از آنها مي‌خوريد و در آنها زيبایي‌اي در زندگي‌تان داريد، هنگامي که از چراگاه مي‌آيند و زماني که به‌سوي آن مي‌روند. و بارهاي شما را به‌سوي شهري که جز به دشواري به آن نمي‌رسيد، حمل مي‌كنند که پروردگارتان رئوف و مهربان است. و اسب‌ها و قاطرها و الاغ‌ها که سوارشان مي‌شويد و مايۀ زينت هستند و نيز چيزهایي بسيار زياد را که نمي‌دانيد مي‌آفريند». 📚کتاب «آفاق عرفان اسلامی»، فصل نهم / دکتر فنایی اشکوری #مفاخرگیلان https://eitaa.com/joinchat/691798023C0216686926

ترجمه های جعلی و دروغین را منتشر نکنیم ‍http://eitaa.com/dreshkevari

سلام علیکم. روزتون به خیر باشه. من تنها دلیلم برای حقانیت اسلام و شیعه، همین شفاهای اهل بیت و امور معجزه آسا از جانب ایشان هستش که در قرن حاضر اتفاق افتاده. اما مدتی است که برایم سوال شده که آیا این قبیل امور معجزه آسا، فقط در مذهب ما اتفاق می افتند؟ و این تبدیل به بزرگترین پرسش زندگی ام شده... پاسخ در فایل صوتی بالا👆 http://eitaa.com/dreshkevari

سلام آقاي دكتر. سئوالي در خصوص تذكره الأولياء عطار داشتم. آيا كرامات و امور خرق عادتي كه عطار به برخي مشايخ و معاريف نسبت مي دهد صحت دارد؟ http://eitaa.com/dreshkevari

سعدی زبان رسای اخلاق جوانمردی شاید بتوان گفت مهمترین مضمون در همۀ آثار سعدی، اخلاق و منش جوانمردی است. روح ساری و خون جاری در آثار سعدی جوانمردی است. اخلاق و عرفان سعدی اخلاق و عرفان جوانمردی است. سعدی در آثار منظوم و منثورش به آیین جوانمردی توجه داشت. بیشترین اهتمام سعدی در آثارش به فضایل اخلاقی بویژه اخلاق کریمانه، عزت نفس و دگردوستی و خدمت و شفقت به خلق است که جوهرۀ جوانمردی است. کسی که در مکتب تربیتی سعدی پرورش می یابد انسانی معنوی می¬شود از جنس جوانمردان و عارفان راستین، نه از سنخ مقدس مآبان قشری و درویشان عزلت نشین. در بخش-های گوناگون این کتاب به مناسبت از سخنان و ابیات سعدی دربارۀ جوانمردی استفاده کرده¬ایم، اما سهم عظیم سعدی در این حوزه اقتضا دارد که بخشی هرچند مختصر به او اختصاص داده شود. از این رو در اینجا لختی در محضر سعدی زانوی شاگردی می زنیم تا از او درس جوانمردی بیاموزیم. از نظر سعدی سالک راستینِ طریقت در طلب خداست، نه در طلب چیزی از خدا: خلاف طریقت بود کاولیا تمنا کنند از خدا جز خدا گر از دوست چشمت به احسان اوست تو در بند خویشی نه در بند دوست هرکسی را غم خویش است و دل سعدی را همه وقتی غم آن تا چه کند با غم دوست من از بینوایی نیَم زرد رنگ غم بینوایان رخم زرد کرد برگرفته از کتاب حکمت و حکایت جوانمردی اثر محمد فنایی اشکوری http://eitaa.com/dreshkevari

زیبایی و شکوه قدسی کلام الله مجید. http://eitaa.com/dreshkevari

اشتران کوه با شکوه

حقوق مؤمن بر مؤمن فى رواية مسعدة بن صدقة قال: قال رسول الله (صلى الله عليه وآله): «للمؤمن على المؤمن سبعة حقوق واجبة من الله عز وجل عليه: الا جلال له في عينه، والود له في صدره، والمواساة له في ماله، وأن يحرم غيبته وأن يعوده في مرضه، وأن يشيع جنازته، وأن لا يقول فيه بعد موته إلا خيرا». [من لا یحضره الفقیه 4: 398 حدیث 5850]. در روایت مسعدة بن صدقه وارد شده که پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله) فرمود: مؤمن برگردن برادر مؤمنش هفت حقّ واجب دارد كه از سوى خدا بر او واجب شده است: ۱ ـ در چشمش به ديده احترام به او بنگرد. ۲ ـ در دلش محبّت او را داشته باشد. ۳ ـ در مالش او را هم شريك سازد. ۴ ـ غيبت او را حرام بشمارد. ۵ ـ هنگام بيمارى از او عيادت كند. ۶ ـ جنازه اش را تشييع كند. ۷ ـ پس از مرگش، جز خير و خوبى درباره او نگويد. http://eitaa.com/dreshkevari