نام واقعی آمریکا طبق گزارش های منتشر شده، ترامپ قصد دارد نام خلیج فارس را تغییر دهد؛ اقدامی که نشان‌دهنده تلاش برای نزدیک‌شدن به کشورهای عربی و نادیده‌گرفتن هویت تاریخی این منطقه است. همه می دانند سرزمینی که امروز "آمریکا" نامیده می‌شود، نامی جعلی و غیربومی دارد. این سرزمین از آنِ مردمان بومی، یعنی سرخ‌پوستان بود که با کشتار و نسل‌کشی توسط اروپاییان از بین رفتند. استعمارگران نه‌تنها زمین‌های آنان را غصب کردند، بلکه فرهنگ، مذهب، سنت، و زبان این مردم را نابود کردند و نام‌های اروپایی را بر این مناطق گذاشتند؛ نام‌هایی که غیرقانونی و نامشروع هستند. حال که ترامپ می‌خواهد نام باشکوه و تاریخی *خلیج فارس* را تحریف کند، شایسته است جمهوری اسلامی ایران نیز نام "آمریکا" را به رسمیت نشناسد و از نام اصلی این سرزمین استفاده کند. پژوهشگران می‌توانند نام‌های بومی سرخ‌پوستان را بررسی کنند و نام واقعی این سرزمین اشغالی را احیا نمایند. تا آن زمان، می‌توان از عنوان‌هایی مانند *سرزمین مردمان سرخ‌پوست* استفاده کرد. در همۀ عرصه ها باید با دشمن مقابله به مثل کرد. آیا وزرت خارجۀ ما به این پیشنهاد ترتیب اثر خواهد داد، یا فقط نظاره گر این دهن کجی خواهد بود و حداکثر به محکومیت لفظی بسنده خواهدکرد؟ 🌴🌴🌴🌴 🟢#محمدفنائی_اشکوری http://eitaa.com/dr_Fanaei

إنا لله و إنا إلیه راجعون با تأثر و اندوه درگذشت استاد مهذب و مبرز حکمت و فلسفه جناب آقای حشمت پور را تسلیت عرض می کنم و غفران و علو روح آن بزرگوار را از خداوند منان مسالت دارم. 🏴🏴🏴 🟢#محمدفنائی_اشکوری http://eitaa.com/dr_Fanaei

🔴ویتکاف: توافقی مانند برجام با ایران نمی‌خواهیم فرستاده ویژه ریاست‌جمهوری آمریکا درخصوص مذاکرات: 🔹ما هرگز با توافقی مانند برجام که به رفع تحریم‌ها و پایان تعهدات ایران منجر شود، موافقت نخواهیم کرد. ✍موضع آمریکا در مذاکرات مشخص است. به چیزی کمتر از نابودی کلی توان و دانش هسته ای ما قانع نیستند. آنها حتی برجام را که سراسر شکست برای ما بود قبول ندارند و کافی نمیدانند. تازه این گام اولشان است. مذاکره کنندگان ما نباید انتظار توافقی به سود ایران را داشته باشند. مذاکره زیر سایه افزایش روزانه تهدیدها و تحریم ها شرافتمندانه نیست. دستگاه دیپلماسی ما باید با موضعی قوی تر و لحنی قاطع‌تر متناسب با گفتار و رفتار طرف مقابل اظهار نظر کند. 🟢#محمدفنائی_اشکوری http://eitaa.com/dr_Fanaei

مراحل تولید علوم انسانی اسلامی محمد فنائی اشکوری راهکاری عملی و کاربردی برای رسیدن به علوم انسانی اسلامی دستیابی به علوم انسانی اسلامی مستلزم پیمودن سه گام اساسی است: گام اول: تدوین موسوعۀ علوم انسانی بر اساس منابع اسلامی این گام شامل گردآوری و طبقه بندی آیات، روایات و سیره معصومین(ع) در رشته های مختلف علوم انسانی (مانند اقتصاد، تعلیم و تربیت، سیاست، حقوق...) است. برای مثال، در حوزه اقتصاد، همۀمتون مرتبط با مفاهیم مرتبط با اقتصاد، مانند مالکیت، تجارت، انفاق از قرآن و احادیث استخراج و تدوین می شود. پروند تدوین موسوعه باید باز باشد و مرتب به روز رسانی شود. دلالت بسیاری از متون تلویحی، ضمنی و تابع اجتهاد است و با هر تاملی می توان از متنی نکته ای درباب یکی از مباحث علوم انسانی یافت که به ذهن پیشینیان نرسیده باشد. گام دوم: استخراج و نظام مندسازی آموزه های اسلامی در موضوعات علوم انسانی در این گام، با روش اجتهادی، آموزه های اسلامی در هر حوزه (اقتصاد، تربیت، سیاست و ...) تدوین می شود. این آموزه ها را می توان در سه بخش تنظیم کرد: ۱. مبانی اعتقادی و کلامی (مثل عدالت اقتصادی در اسلام) ۲. احکام فقهی (قوانین مالی، معاملات و ...) ۳. اخلاق کاربردی (آداب تجارت، مسئولیت های اجتماعی و ...) به بیان دیگر ، آموزه های اسلامی در هر شاخه از شاخه های علوم انسانی را می توان به دو دستۀ توصیفی و تجویزی و آموزه های تجویزی نیز به دو دستۀ فقهی و اخلاقی تقسیم کرد. خروجی این مرحله، شکل گیری "الهیات مضاف" (مانند الهیات اقتصاد، و الهیات تعلیم و تربیت) است که چارچوب نظری اسلام را در هر رشته مشخص میکند. تدوین الهیات علوم انسانی کاری نیست که یک بار برای همیشه انجام گیرد، بلکه فرایندی مستمر و پویا است که مرتب باید بازنگری و تکمیل و روزآمدگردد. ضمنا مراد تدوین یک متن رسمی در این باب نیست، که آفت پیشرفت علم است؛ بلکه باز شدن باب چنین کار پژوهشی است. طبعا لازم است متون متعدد با دیدگاه ها و سبک ها مختلف نوشته شود. برای انجام دو گام یادشده، تخصص در علوم انسانی ضروری نیست، اما آشنایی کلی با علم انسانی مربوطه و سرفصل ها و مفاهیم هر رشته (مانند روانشناسی یا جامعه شناسی) ضروری است تا موضوعات به درستی تفکیک و سازماندهی شوند. گام سوم: ورود به فرایند اسلامی سازی علوم انسانی این گام، پیچیده ترین و تخصصی ترین گام است که دو مرحله دارد: الف. تولید نظریه، ب. راستی آزمایی آن در میدان عمل مرحلۀ نخست: تولیدنظریه در این گام دو شرط اساسی دارد: ۱. تسلط بر علوم انسانی روز (مانند اقتصاد کلاسیک یا روانشناسی جدید) ۲. توانمندی در اجتهاد فقهی و تحلیل منابع دینی در این مرحله، با تکیه بر فلسفه و روششناسیِ علوم انسانی اسلامی (که به تدریج و همزمان با پیشرفت علم تکمیل می شود)، نظریه های موجود علوم انسانی با آموزه های اسلامی بازخوانی، اصلاح یا بازسازی می شوند. فلسفه علوم انسانی اسلامی (شامل مبانی هستی شناختی، انسان شناختی، روششناختی و ارزششناختی) به صورت طراحی اولیه و اجمالی در آغاز کار تدوین می شود، اما صورت پیشرفته و تفصیلی آن قبل از طی مراحلی از کشف و تدوین علوم انسانی اسلامی میسر نیست. فلسفۀ هر علم همگام با فرآیند اسلامی سازی شکل میگیرد و توسعه می یابد؛ همانگونه که مرحلۀ پیشرفتۀ فلسفۀ علم فیزیک پس از کشف قوانین نیوتن و نسبیت تکامل یافت. مرحلۀ دوم: اعتبار سنجی نظریات. از آنجا که علوم انسانی صرفا معارف ذهنی و نظری نیست، بلکه کاملاً به عمل و زندگی فردی و اجتماعی مرتبط است، تولید علوم انسانی نیز تنها با کار نظری و پژوهش و تولید کتاب و مقاله به پایان نمی رسد. گام مهمتر در تولید علوم انسانی آزمودن آن در صحنۀعمل است. توفیق عملی بزرگترین آزمون اعتبار نظریات علوم انسانی است و میدان عمل آزمایشگاه اعتبارسنجی این علوم است. هرگونه تلاش برای اسلامی سازی علوم انسانی بدون گذر از مراحل اول و دوم، یا بدون درنظرگرفتن این تعامل پویا، با چالش های نظری و اجرایی مواجه خواهد شد. امکان گام اول و دوم تقریباً اتفاقی و اجماعی است و کسی مخالف نیست و ضمناً چندان دشوار هم نیست، اما با این همه در همۀ حوزه های علوم انسانی تاکنون انجام نگرفته است. اما امکان گام سوم یعنی تولید علوم انسانی اسلامی مخالفان بسیاری دارد و محل مناقشه است و البته عملی کردن آن دشوار است. حاصل کلام: مسیر اسلامی سازی علوم انسانی، فرآیندی تدریجی، میان رشته ای و مبتنی بر همکاری متخصصان دینی و علوم انسانی و نهادهای حاکمیتی است که بدون پایه ریزی دقیق مراحل پیشین (تدوین منابع و نظاممندسازی آموزه ها و سپس ورود روشمند به پژوهش علمی تخصصیی) و توفیق عملی در صحنۀ جامعه به نتیجه مطلوب نخواهد رسید. 🌴🌴🌴🌴 🟢#محمدفنائی_اشکوری http://eitaa.com/dr_Fanaei

👆خلاصه سخن: مسیر تحول فرهنگی، رشد اخلاقی و ارتقای دینداری، نیازمند تلفیق «خدمت»، «اصلاحات ساختاری»، «آموزش هدفمند» و مقابلۀ سخت با مفاسد سازمان یافته است تا بتواند به جای دامن زدن به بداخلاقی و بی ایمانی و شعله ورکردن تنش ها، بستر طهارت و تقوا و آرامش و پیشرفت جامعه را فراهم کند. آنگاه است که تبلیغ و فعالیت فرهنگی اثرگذار خواهد بود، و الا امیدی به اصلاح فرهنگ و اخلاق و دیانت نیست و اوضاع روز به روز بدتر خواهد شد. برای اصلاح جامعه، حاکمیت باید ابتدا خود را اصلاح کند. اگر این امر اتفاق بیفتد هشتاد درصد مشکلات فرهنگی حل خواهد شد. کونوا دعاة الناس الی الخیر بغیر السنتکم. 🌴🌴🌴🌴 🟢#محمدفنائی_اشکوری http://eitaa.com/dr_Fanaei

آسیب شناسی تفکر و ضرورت پایبندی به برهان «مهم‌ترین درسی که باید از منطق و فلسفه آموخت، فن برهان است.» دکتر فنائی اشکوری در قسمتی از پاسخ به پرسش یکی از دانشجویان کلاس فلسفه دربارۀ مهمترین نکته در ضرورت پرداختن به فلسفه مطالب زیر را مطرح کرد: مهم‌ترین درسی که باید از منطق و فلسفه آموخت، فن برهان است. اگر کسی این هنر را نیاموزد، از فلسفه بهرۀ درخوری نبرده است. متأسفانه، بسیاری از کسانی که حتی سال‌ها به مطالعه‌ی منطق و فلسفه می‌پردازند، در عمل، ذهنی برهانی پیدا نمی‌کنند. من سال‌هاست در حوزه‌های فلسفی، کلامی و بطور کلی علوم عقلی تدریس و مطالعه می‌کنم. در کتاب ها و گفت‌وگوهای کلاسی یا مباحثات خارج از درس، اغلب شاهد این هستم که افراد ظاهراً در حال استدلال‌های عقلی هستند، اما در واقع، بیشتر استدلال‌هایشان جدلی، خطابی، مبتنی بر مشهورات محض (عقاید رایج بدون پشتوانه‌ی منطقی) و مغالطی است. سر و صدا در این مباحثات زیاد هست، اما حقیقتاً نتیجه‌ای عقلانی حاصل نمی‌شود. هر گروهی اعم از دانشگاهی و حوزوی و جریان‌های فکری مختلف، مشهورات خود را دارد؛ گزاره‌هایی که برایشان از هر برهانی یقینی‌تر است، در حالی که این باورها تنها بر پایه‌ی شهرت، القا، تلقین یا تقلید شکل گرفته‌اند و به شکل متعصبانه ای جزمیت یافته اند. انرژی زیادی صرف می‌شود تا به افراد بفهمانیم که قطعیت‌هایی که در مقدمات استدلال‌هایشان به کار می‌برند، اغلب بی‌پایه و صرفاً ناشی از عادت‌های فکری جمعی است و البته مقابله با آن بسیار دشوار است. آنچه واقعا ضروری است، پرورش ذهن برهانی است. شناخت مغالطات صوری (اشتباهات در ساختار استدلال) نسبتاً ساده‌تر است، اما مشکل اصلی، مغالطات مادی است؛ یعنی خطاهایی که در محتوا و ماده‌ی استدلال رخ می‌دهند، جایی که امور غیر یقینی به جای یقینیات جا زده می‌شوند. وظیفه‌ی اصلی عقل در تفکر برهانی، دقیق‌اندیشی است؛ یعنی برهانی فکر کردن و برهانی سخن گفتن (بیان دقیق و بدون ابهام). و مهمترین نکته دراین میان تمایز قائل شدن بین یقینیات و غیر یقینیات (نپذیرفتن هر ادعایی به صرف رواج یا احساس قطعیت). در این مسیر، در میان اندیشمندان بیش از همه مدیون دو فیلسوف بزرگ هستیم: ارسطو (پایه‌گذار منطق صوری) در ارغنون (به‌ویژه در آنالوطیقای ثانی) و ابن‌سینای بزرگ، که در کتاب برهانِ منطق شفا، عمیق‌ترین و دقیق‌ترین آموزش‌ها را درباره‌ی تفکر برهانی ارائه داده است. ابن سینا آموزگار بزرگ تفکر است. دقیق‌ترین کتاب برای آموزش تفکر، برهانِ شفا است، هم ساختار استدلال را می‌آموزد، هم در تفکیک میان یقینیات و غیر یقینیات موشکافی می کند. در عصر جدید هم کارهای خوبی دراین زمینه شده است که باید آن ها را هم به دقت مطالعه کرد. آنچه به عنوان تفکر نقدی (critical thinking) معروف است در واقع بیش از صد نوع مغالطه را شناسایی کرده اند که توجه به آنها بسیار مهم و مفید است. آنچه گفتم تازه مربوط به حلقه های علوم عقلی بود که انتظار می رود برهان ملاک باشد. اما وقتی به فضا های دیگر به ویژه در مباحث سیاسی و اجتماعی که می رسیم، دیگر هیچ ضابطه ای آنجا حاکم نیست و واقعا چیزی بنام تفکر به ندرت دیده میشود. افراد قدرت حرافی و نگارش خود را با قدرت تفکر اشتباه می گیرند. اینها دوچیزند: فن حرافی غیر از فن تفکر است. برهانی اندیشیدن، تنها راه نجات از سفسطه و مغالطه است. تا زمانی که ذهن‌ها در اسارت مشهورات و عادات فکری باشند، حتی با انبوهی از اطلاعات فلسفی نیز تفکر واقعی شکل نمی‌گیرد. بنابراین، باید تمرین برهان‌ورزی را در اولویت قرار داد، هم در اندیشه‌ی فردی و هم در گفت‌وگوهای جمعی. 🌴🌴🌴🌴 🟢#محمدفنائی_اشکوری http://eitaa.com/dr_Fanaei

تنوع روشهای معرفت، مبنای معرفت شناختی اسلامی سازی علوم انسانی محمد فنائی اشکوری یکی از مبانی معرفت¬شناختی اسلامی‌سازی علوم انسانی این است که ما سه روش عمده برای معرفت و کشف حقیقت در اختیار داریم: ۱. روش عقلی (فلسفه، ریاضیات، منطق) ، ۲. روش حسی-تجربی (علوم تجربی)، ۳. روش نقلی-وحیانی (معارف دینی). برخی موضوعات و مسائل را صرفاً با یک روش می¬توان مطالعه کرد، مانند: 1. منطق و ریاضیات و بخشی از مسائل فلسفه که روش آن صرفاً عقلی است و تجربه به آن راه ندارد و متون دینی هم متعرض آن نشده است؛ 2. مانند بسیاری از آموزه¬های دینی در باب عقاید و احکام که تنها از راه وحی می¬توان به آن راه¬یافت؛ و 3. همچون عمدۀ مسائل علوم تجربی که عقل محض در آن سخنی ندارد و دین نیز متعرض آن نشده است. دسته¬ای از موضوعات و مسائل را می¬توان با دو روش مطالعه کرد: مانند برخی مسائل فلسفه، مثل بحث از صفات خدا و برخی احوال نفس و معاد، که هم با روش عقلی و هم با استناد به متون دینی می¬توان در آن¬ها تولید معرفت کرد. و بالأخره گروهی از موضوعات و مسائل هست که می‌توان با هر سه روش فلسفی، تجربی و دینی در آنها به کاوش پرداخت، مانند انسان‌شناسی، تعلیم و تربیت، اقتصاد و بسیاری از مسائل مرتبط با علوم انسانی، که با هر روشی وجهی و بُعدی از موضوع و مسأله شناخته می¬شود. مثلاً می¬توانیم انسان¬شناسی فلسفی، تجربی، و دینی (کلامی، عرفانی) داشته باشیم. دین می‌تواند در مسائل عقلی و تجربی نظر دهد و همچنین موضوعاتی را مطرح کند که فراتر از دسترس عقل محض یا تجربۀ صرف است. البته دین وارد همۀ حوزه¬های عقلی و تجربی نمی¬شود، چرا که هدف دین کشف همۀ حقایق علمی نیست و اساساً دین جایگزین علم بشری نیست. دین بر آن دسته از حقایق علمی تأکید دارد و باور به آن را لازم می¬داند که در سعادت نهایی انسان اثر تعیین کننده دارند، مانند اعتقاد به مبدأ و معاد. با این حال، گاهی دین برای برخی اهدافش به عرصه¬های عقلی و تجربی ورود می¬کند. در بسیاری از موارد نیز احکامی فراعقلی و فراتجربی را طرح می¬کند. این ویژگی در برخی احکام فقهی به‌خوبی آشکار است. برای مثال، دین مصرف الکل یا روابط جنسی خارج از چارچوب شرعی را حرام می‌داند، درحالی‌که عقل محض یا تجربه به‌تنهایی ممکن است نتواند به چنین حکمی برسد. از این‌رو، در تفکر دینی، برخلاف تفکر سکولار، در این گونه موارد، شریعت الهی معتبر و لازم‌الاجراست و نیازی به تأیید تجربی یا استدلال عقلی مستقل ندارد. این تفاوت بنیادین در مبانی معرفت‌شناختی، دو الگوی متمایز در اندیشه و سبک¬زندگی دینی و سکولار پدید می‌آورد که گاه به تقابل‌هایی منجر می‌شود که وفاق کامل میان آن‌ها را دشوار می‌سازد. تفکر دینی و تفکر سکولار، دو شیوۀ متفاوت در نگاه به جهان و زندگی ارائه می‌دهند که در برخی حوزه‌ها به سبک¬زندگی¬های کاملاً متفاوتی می‌انجامند، که گاه از آن به تعارض میان سنت و مدرنیته تعبیر می¬شود... نواندیشی دینی به معنای تسلیم¬شدن در برابر سکولاریسم یا عدول از آموزه¬های دینی نیست. نواندیشی دینی هرگز همسان‌سازی دین با ارزش‌های سکولار، هم‌رنگ شدن با مُدهای متغیر زمانه یا توجیه اباحی‌گری را برنمی¬تابد. رسالت دین، تحول جهان و تعالی اندیشه و عمل انسان بر اساس معیارهای الهی است، نه انفعال در برابر جریان‌های فکری روز یا استحالۀ هویت دینی. اگر روشنفکری دینی به‌دنبال حذف تفاوت‌های ذاتی دین و سکولاریسم یا هضم دین در سکولاریسم باشد، پروژه‌ای است که دین را از اصالت و هویتش تهی می‌کند و در نتیجه ناسازگار با آموزه¬های دینی و محکوم به شکست است. حاصل سخن در این بخش این است که بایداز همۀ روش¬های معتبر معرفت بهره برد و هرجا که هر روشی کاربرد دارد باید از آن روش استفاده کرد. مثلاً در روانشناسی، مطلوب این است که ما براساس سه روش یادشده، سه نوع روانشناسی داشته باشیم: فلسفی، تجربی، دینی. هر یک از اینها، به¬ویژه فلسفی و دینی، در درون خود از تنوع دیدگاه¬ها برخوردارند. روانشناس مسلمان در کنار روانشناسی فلسفی و تجربی، روانشناسی دینی و احیانا عرفانی هم دارد و البته که روانشناسی دینی را به کسانی که بیرون از دین¬اند و یا روانشناسی عرفانی را به کسانی که خارج از حلقۀ عرفان قراردارند، تحمیل نمی¬کند و این رویکردهای متنوع در روانشناسی را با هم درنمی¬آمیزد. با استفاده از همۀروش¬ها و منابع معرفت، روانشناسی ما جامع¬تر و در نتیجه غنی¬تر خواهد شد. بریده ای از نوشتاری درباب اسلامی سازی علوم انسانی 🌴🌴🌴🌴 🟢#محمدفنائی_اشکوری http://eitaa.com/dr_Fanaei

مهم‌ترین درسی که باید از منطق و فلسفه آموخت، فن برهان است https://www.mehrnews.com/news/6468171/%D9%85%D9%87%D9%85-%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%AF%D8%B1%D8%B3%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D8%A8%D8%A7%DB%8C%D8%AF-%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D9%86%D8%B7%D9%82-%D9%88-%D9%81%D9%84%D8%B3%D9%81%D9%87-%D8%A2%D9%85%D9%88%D8%AE%D8%AA-%D9%81%D9%86-%D8%A8%D8%B1%D9%87%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D8%B3%D8%AA 🌴🌴🌴🌴 🟢#محمدفنائی_اشکوری http://eitaa.com/dr_Fanaei

چرا انقلاب اسلامی چیزی فراتر از یک جابه‌جایی سیاسی بود؟ جلال الدین فنایی اشکوری، پژوهشگر حوزه بین الملل، گروه سیاسی الف، ۲۵ اردیبهشت https://www.alef.ir/news/4040223043.html 🌴🌴🌴🌴 🟢#محمدفنائی_اشکوری http://eitaa.com/dr_Fanaei