eitaa logo
تسبیح۲ (کانال دکتر غفرانی)
1هزار دنبال‌کننده
16 عکس
102 ویدیو
148 فایل
دکتر محمد جعفر غفرانی
مشاهده در ایتا
دانلود
۱۳۳۸ سلامت و برکات الهی بر شما أعضاء مشتاق گروه *جوانان مهدوی* و *والدین امانتدار.* از پاسخهای عالمانه شما بسیار متشکرم. *بیست و یکمین* پرسش قرآنی *موکب أربعینی* ما این بود که: چرا قرآن می فرماید: *وَ إِنْ مِنْكُمْ إِلاَّ وارِدُهـــا، كانَ عَلى‏ رَبِّكَ حَتْماً مَقْضِيًّا؟* (و هر کدام از شما قطعا در *آن، وارد مى‏ شوید* و اين بر خدای تو حكمى قطعى است.) آیه ۴۴ سوره حضرت مریم سلام الله علیها ( *إِنَّ الشَّيْطانَ كانَ لِلرَّحْـــمنِ عَصِـيًّا* ) از آیات کلیدی این سوره و تمام قرآن است. خداوند، *رحمان* است به این معنی که رحمتش برای *تمام مخلوقات،* (بدون استثناء) *برابر است* پس هیچ مخلوقی، *تافته جدا بافته* (و ژن برتر) نیست و هیچ مخلوقی، *هیچ امتیاز مستقلی* ندارد. اما *شیطان،* برای خود *منیت و نفسانیت* قائل شد و این زمینه *خودخواهی* را برای *جن و انس* هم پدید آورد. لذا طبق سنت ربوبی خداوند، *تمام افراد بشر* باید برای بازگشت به جایگاهی که شایستگی آن را دارند، با این *آتش، آزمایش شوند* تا خودخواهان، به هلاکت برسند و *أهل تقوا* نجات یابند: ثُمَّ نُنَجِّي الَّذينَ اتَّقَوْا وَ نَذَرُ الظَّالِمينَ فيها جِثِيًّا (مریم/۷۲) تا أهل تقوا را برهانيم و ظالمین را به زانو درافتاده در آتش رها كنيم. قرآن، بی هیچ تعارفی، مسیر زندگی را نشانمان می دهد و زندگی را *کوره آدم سازی* معرفی می کند و توصیه می کند از *کوره به در نروید* و (دنبال درهای به ظاهر سبز نگردید و) می فرماید: در مسیر زندگی، به *هر چیزی* که رسیدید، نباید آن را *هوس* کنید و نباید آن را کمال خود بپندارید. پس این *هــــا،* (إِلاَّ وارِدُهـــا) شامل تمام موارد: غفلت، جهالت، شرک، کفر، ظلم، نفاق، فسق، فجور، فحشاء، فساد، باساء، ضراء، بیماریها، مصائب، ثروت، شهرت، شهوت و هر آنچه که باعث *آزمایش* انسان و سقوط یا صعود او می شود و او را به هدایت و یا به هلاکت می کشاند. پس انسان عاقل و مؤمن، نباید نسبت به هر چیزی، *تعلق غیر مجاز و وابستگی و دلبستگی خودخواهانه* پیدا کند زیرا قطعا باعث سوختن او می شود. بلکه انسان مؤمن با تقوا، باید *هر چیزی* را در اطراف خود، فقط جلوه *رحمت الهی* ببیند و باید با *اذن او* از آن برخوردار شود و با این *اخلاص* به *خلاصی* برسد و با *گواراترین آب معرفت* سیراب شود و به عزت و لذت و سعادت ابدی دست پیدا کند: وَ أَنْ لَوِ اسْتَقامُوا عَلَى الطَّريقَةِ لَأَسْقَيْناهُمْ ماءً غَدَقاً *اللهم ارزقنا* 🍃واژه: إِنْ مِنْكُمْ إِلاَّ @dr_ghofrani2
۱۳۳۹ ۱- نباید آن را هوس کنیم به چه معناست؟ ۲- با اذن او از آن برخوردار شود هم به چه معناست؟ وقتی *هر چه هست* جلوه رحمت رحمانی است، پس *نگاه* انسان در هر شرائطی، باید *مؤمنانه و موحدانه* باشد و با هر چیزی *ذاکر* شود و خود را در محضر *خالقی حکیم مقتدر و سمیع بصیر* ببیند. پس انسان در مسیر زندگی پر آزمون دنیوی خود، فقط باید *موحد و با تقوا* باشد و فقط به *تکالیف عقلی و شرعی* خود بپردازد و در *تماس حواس* با هر چیزی، نباید آن را *هوس* کند و نباید آن را به عنوان عامل خوشبختی و کمال خود بخواهد. و در تمام: باساء، ضراء، بیماریها، مصائب، إبتلائات و در مواجهه با هر آنچه که باعث آزمایش او می شود و او را به هدایت یا به هلاکت می کشاند، هیچ کاری را *بدون إذن الهی* انجام ندهد. 🍃واژه: @dr_ghofrani2
۱۳۴۰ با سلام و احترام به أعضاء محترم *جوانان مهدوی* و *والدین امانتدار.* *بیست و دومین* پذیرایی قرآنی *موکب أربعینی* ما این کریمه است که می فرماید: *وَ يَسْئَلُونَكَ ما ذا يُنْفِقُونَ؟* قُــلِ: *الْعَفْــــوَ* (بقره/۲۱۹) (و از تو می پرسند: چه چيزى را انفاق كنند؟ بگو: *عفــــو* را.) به نظر شما *پیام* این آیه برای ما چیست؟ *حی علی العفـــو* 🍃واژه: @dr_ghofrani2
۱۳۴۱ در جواب پاسخ ۲۱ شما ابهامی داشتم تصور می کنم * ها * به مراحل حیات بشر اشاره می کند که در مسیر تکامل طی می کند اما در هر مرحله با تعلق و شرک در مسیر رشد و ارتقاء توقف ایجاد می شود ها اشاره به مونث است و تصور می کنم به حیات و مراحل هدایت (آیه ۷۶ مریم ) اشاره دارد نه صفاتی که فرمودید وَ إِنْ مِنْكُمْ إِلاَّ وارِدُ *هـــا* ، ها، *تمام فضاها و عرصه هایی* است که برای *آزمایش* تمام افراد بشر، خواه ناخواه و قطعا *وارد* آن می شوند. مثل: همین انواع *بأساء، ضراء، مصائب، بیماری، سوء مدیریتها* یی که مردم جهان با آنها مواجه شده اند. (شاید *مؤنث* بودن *ها* ، حامل این پیام باشد که *تمام فضاهایی که خداوند مردم را حتما و الزاما وارد آن می کند* مانند *مادری دلسوز،* تمام افراد بشر را در آغوش خود می گیرند تا مؤمن و کافر سنجیده شوند.) 🍃واژه: @dr_ghofrani2
۱۳۴۲ در مورد کلمه * واردها * میشه بیشتر توضیح بدهید؟ ظاهرا: *واردها* در: وَ إِنْ مِنْكُمْ إِلاَّ *وارِدُها* ، به معنی *ورود اجباری و همگانی و جهانی* است و اینکه *آزمایش* (خداخواهی یا خودخواهی) انسان، *حتی یک لحظه* ، تعطیل نمی شود. پس افراد بشر، با *ورود* به فضاهای مختلف زندگی، یا از *کوره عقلانیت، اراده، ایمان، صبر و خداباوری* در می روند و *می سوزند* و یا در *کوره های آزمایش الهی،* عاقلانه و مؤمنانه، *معیــت الهی* را به خوبی می فهمند و از هر گونه، *رفتار خودخواهانه، متکبرانه، جاهلانه و نفسانی* خودداری می کنند و *نجات* پیدا می کنند. قطعا یک فرق این دو گروه در *اطاعت از امام منصوب* و *اطاعت از طواغیت* است. 🍃واژه: @dr_ghofrani2
۱۳۴۳ درآیه ۳۹ سوره نجم الا ماسعی منظور چه تلاشی هست تلاشی که خالص. باشه وهمراه نیت یا فقط تلاش درانجام کار یااینکه تلاش به اندازه وسعت توان هرشخص ظاهرا *رزق مادی و دنیوی* تمام مخلوقات، قطعی است و *سهم و قسمت* هر کدام از آنها حتما به آنها می رسد. اما هر گونه *رشد و تحول و تکامل و تعالی و تقربی،* فقط برای *انسان،* به *نگاه موحدانه و تلاش عاقلانه و مؤمنانه و اخلاق صبورانه و مواضع مخلصانه* خـــــــود او بستگی دارد. و رشد و سعادت او هیچ ربطی به *وراثت، محیط، والدین، همسر، فرزند، همسایه، همکار و عوامل دیگر* ندارد. 🍃واژه: @dr_ghofrani2
۱۳۴۴ *اطلاعیه:* با توجه به اینکه امسال به هر دلیل از *رزمایش اربعین* محروم شده ایم، لطفا *حداکثر* شما أعضاء محترم در این گروه، از *پرسشهای قرآنی موکب اربعینی* استقبال بفرمائید و خودتان را با بهانه های واهی، محروم نکنید و از این فرصت، برای *تمرین اظهار نظر کردن* حداکثر استفاده را ببرید و به پاسخهای دم دستی هم اکتفا نکنید. تا إن شاء الله تعالی هم در *زمینه سازی ظهور* سهیم باشیم و هم برای ظهور آخرین حجت الهی، از *آمادگی* روزافزون برخوردار شویم. 🍃واژه: @dr_ghofrani2
۱۳۴۵ از آنجا که حضرت آقا خواندن *دعای هفتم صحیفه سجادیه* را در *هر روز* لازم شمرده اند آن را با هم مرور می کنیم: دعاء هفتم صحیفه سجادیه: *(۱) يَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكَارِهِ وَ يَا مَنْ يَفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ وَ يَا مَنْ يُلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ* (ای آنكه گره هر سختی بدست او گشوده شود و ای آنكه تندی سختيها بدست او می شكند، ای آنكه راه بيرون شدن از تنگی و رفتن به سوی آسايش از او خواسته شود.) *(۲) ذَلَّتْ لِقُدْرَتِكَ الصِّعَابُ وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِكَ الْأَسْبَابُ وَ جَرَى بِقُدرَتِكَ الْقَضَاءُ وَ مَضَتْ عَلَى إِرَادَتِكَ الْأَشْيَاءُ.* (دشواريها با قدرت تو آسان و اسباب هر كار با لطف تو مهیا شود و حکم به قدرت تو جاري و هر چيز به اراده تو قطعی شود.) *(۳) فَهِيَ بِمَشِيَّتِكَ دُونَ قَوْلِكَ مُؤْتَمِرَةٌ وَ بِإِرَادَتِكَ دُونَ نَهْيِكَ مُنْزَجِرَةٌ.* (تنها به خواست تو و بدون سخن تو همه چيز فرمان بَرد و هر چيز به خاطر اراده تو و بدون نهی تو از كار باز ايستد.) *(۴) أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِي الْمُلِمَّاتِ لَا يَنْدَفِعُ مِنْهَا إِلَّا مَا دَفَعْتَ وَ لَا يَنْكَشِفُ مِنْهَا إِلَّا مَا كَشَفْتَ* (در دشواريها تو را می¬خوانند و در گرفتاريها به تو پناه می¬آورند، غير از بلايی كه تو دفع كنی بلايی دور نشود و غير از گرفتاری كه تو بر طرف كنی، هيچ گرفتاری بر طرف نشود.) *(۵) وَ قَدْ نَزَلَ بِي يَا رَبِّ مَا قَدْ تَكَأَّدَنِي ثِقْلُهُ وَ أَلَمَّ بِي مَا قَدْ بَهَظَنِي حَمْلُهُ.* (بلايی بر من فرود آمده كه سنگينیش مرا در هم شكسته و گرفتاري خاصی بر من رو آورده كه تحمّلش مرا درمانده کرده.) *(۶) وَ بِقُدْرَتِكَ أَوْرَدْتَهُ عَلَيَّ وَ بِسُلْطَانِكَ وَجَّهْتَهُ إِلَيَّ.* (و آنرا تو با قدرتت بر من وارد كرده و با اقتدارت متوجه¬ام نموده ای.) *(۷) فَلَا مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ وَ لَا صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ وَ لَا فَاتِحَ لِمَا أَغْلَقْتَ وَ لَا مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ وَ لَا مُيَسِّرَ لِمَا عَسَّرْتَ وَ لَا نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ.* (پس آنچه را تو آورده ای دیگری نبرد و آنچه تو فرستاده ای ديگری بازنگرداند و بسته تو را گشاينده ای نیست و گشوده تو را ديگری نبندد و آنچه را تو دشوار کرده ای دیگری آسان نكند و برای آن كه تو ذليل كرده ای ياوری نیست.) *(۸) فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ افْتَحْ لِي يَا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِكَ وَ اكْسِرْ عَنِّي سُلْطَانَ الْهَمِّ بِحَوْلِكَ وَ أَنِلْنِي حُسْنَ النَّظَرِ فِيمَا شَكَوْتُ وَ أَذِقْنِي حَلَاوَةَ الصُّنْعِ فِيمَا سَأَلْتُ وَ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنِيئاً وَ اجْعَلْ لِي مِنْ عِنْدِكَ مَخْرَجاً وَحِيّاً.* (پس تمام توجه خود را بر محمد و خاندانش قرار ده و با رحمتت ای ارباب؛ درِ آسايش را به رويم بگشا و با قدرتت سلطه غم را در زندگيم درهم شكن و به من از آنچه شِكوه دارم با ديدة عنايت و احسانت بنگر و به من در مورد درخواستم شيرينی اجابت را بچشان و از نزد خود رحمت و گشايش دلخواه نصيبم فرما و برايم نجات و خلاصی سريع از گرفتاريها مقرّر كن.) *(۹) وَ لَا تَشْغَلْنِي بِالِاهْتِمَامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِكَ وَ اسْتِعْمَالِ سُنَّتِكَ.* (و مرا از انجام واجبات و عمل به قوانینت باز مدار.) *(۱۰) فَقَدْ ضِقْتُ لِمَا نَزَلَ بِي يَا رَبِّ ذَرْعاً وَ امْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مَا حَدَثَ عَلَيَّ هَمّاً وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَى كَشْفِ مَا مُنِيتُ بِهِ وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِيهِ. فَافْعَلْ بِي ذَلِكَ وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْكَ، يَا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِيمِ.* (خدایا؛ با آنچه به من رسيده بی تاب شده ام و با آنچه در زندگيم رخ داده پر اندوه گشته ام و تو به رفع گرفتاريهايم و رفع آنچه در آن در افتاده ام توانايی، پس آن گرفتاری را از من دور كن، گر چه از جانب تو شايسته آن نيستم، ای صاحب عرش عظيم.) 🍃واژه: هفتم صحیفه سجادیه @dr_ghofrani2
۱۳۴۶ سلام و صلوات و برکات الهی بر شما اعضاء محترم گروه *جوانان مهدوی* و *والدین امانتدار،* *بیست و دومین* پذیرایی قرآنی *موکب أربعینی* ما این کریمه بود که می فرماید: ۱ـ وَ يَسْئَلُونَكَ ۲ـ مــا ذا يُنْفِقُونَ؟ ۳ـ ..... ابتدا باید به *دو بخش اول* پرسش توجه کنیم: از « *گرفتاریهای بسیار تلخ* و از *شکایتهای بسیار رایج و شایع* » میان مردم امروز جامعه، *فاصله ها، شکافها، گسلها و اختلافاتِ* کلامی، علمی، ایمانی، اقتصادی و اخلاقی است که غالبِ *خواستگارها، زوج ها، والدین و فرزندان و بستگان و دوستان* میان خود احساس می کنند. و همین *حساسیتها و زودرنجی ها،* هر روز افراد خانواده و جامعه را از یکدیگر *دورتر و با هم بیگانه تر* می کند و هر روز بر آمار *بداخلاقی، دلخوری، کدورت، پرخاشگری، قهر و طلاق* می افزاید. در نتیجه فضای خانواده ها، هر روز *سردتر* و *تفاهم کمتر* و *اختلاف نظر و بحث و جدل و پرخاشگری* در آنها هر روز *بیشتر* می شود. (پس پرسش غالب مردم جهان از: والدین، معلمین اخلاق، بزرگان اینست که:) این *فاصله ها، حساسیتها و اختلافات روزافزون* را *چه عاملی چه انفاقی و چه چیزی* می تواند *پُــر* کند و کاملا از بین ببرد و *الفت و همدلی و محبت و معرفت* را *جایگزین* آن کند؟ *وَ يَسْئَلُونَكَ ما ذا يُنْفِقُونَ؟* ضمنا از منظر قرآن، *جن و إنس،* باید سرشار از *لطافت، لطف، محبت و روحانیت* باشند، اما از *عوارض بسیار خطرناک* زندگی دنیا برای آنها، *خودخواهی، غرور، تعلق، دلبستگی و وابستگی به مخلوقات* و *سنگین شدن* است. لذا خداوند در سور الرحمن آنها را چنین خطاب میکند: *أَيُّهَا الثَّقَلَانِ* (ای سنگین شده ها!) پس به تمام آنهایی که از *آن فاصله ها* و از این *سنگینی،* شاکی هستند و این دو را *مانع رشد و بالندگی و شادابی* خود می بینند و دنبالِ *راه رهایی و نجات* هستند، بگو: *قُــلِ: الْـعَـفْـوَ،* *خودتان را با انواع بخشش، سبک کنید.* تا *آن خفقان و سنگینیِ طاقت فرسا* از *درونتان* برداشته شود و بتوانید به *حوزه رشد و شادابی و بالندگی* وارد شوید. *عفو،* نشانة: *نگاه خدایی،* و *اوج بزرگواری* و *ارتفاع و لطافتِ روح* و *نهایتِ دل کندن،* و *بخششی همه جانبه،* بلاعوض، بدون منّت و توقّع و بدون احساسِ طلبکاری و کاری شبیه *عشق ورزی* است. *انفاق* و *عفو،* فقط « *جنبه مادی ندارند* و مترجمین با بی دقتی عفو را به *اضافه مال* محدود کرده اند. *بیشترین عاملی* که میان افراد خانواده و اقوام و ملتها، *فاصله* » ایجاد کرده، *کدوردتها، قضاوتها، تحلیلها، نگاه های مختلف و متضاد* آنهاست. پس *عفو،* باید *تمام لایه های زندگی* انسان را در بر گیرد تا *آرامش بخش و نشاط آور* و عامل *سبکی و لطافت روح* باشد. نشانه ی افرادی که در *برزخ ذهن، اوهام، خیالبافی، خودخواهی، خرافات، حماقت و جهالت* خود، *اسیر و گرفتار و بیمار* هستند، اینست که نمی گذارند *قطره ای محبت و لطف و معرفتشان* به دیگران سرایت کند. آنها انگار *سنگ بر سینه* دارند و *قلبشان، سنگ و زمخت و سنگین* شده و دستشان در *غل و زنجیر* است: *ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُكُمْ مِنْ بَعْدِ ذلِكَ فَهِيَ كَالْحِجارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً* (سپس دلهایتان بعد از آن مثل سنگ سخت شد يا سخت‏تر از آن شد...) پس مؤمن، از هر فرصتی، برای *عفو و دل کندن* بهره می برد و با عفو، *امکان لطافت و پرواز خودش* را فراهم می آورد. *عفو،* از *زیباترین أسماء الهی* است و مؤمن باور دارد که اگر *مظهر عفو الهی* شود، نه تنها هرگز *درمانده و فقیر* نمی شود، بلکه *مظهر غنای الهی* و *رحمت للعالمین* هم می شود. پس *بهترین راهکار* برای *رفع این همه فاصله، دلخوری، زودرنجی، حساسیت، کینه توزی، سنگدلی و پرخاشگری و ....* در خانواده ها و اقوام ... فقط *عفو* است. پس هر که می خواهد مثل تو باشد، باید *به عفو و بخشش بزرگوارانه قائل باشد:* وَ يَسْئَلُونَكَ *مــا ذا* يُنْفِقُونَ؟ *قُــلِ: الْـعَـفْـوَ،* *رَبَّنَا ... *وَ اعْــــفُ عَنَّا* وَ اغْفِرْ لَنَا وَ ارْحَمْنَآ *أَنتَ مَوْلاَنَا.* 🍃واژه: @dr_ghofrani2
۱۳۴۷ پارسال پرسیده شده بود که: اگه کسی دیوانه وار دلش کربلا بخواد وباعث زحمت دیگران بشه برای رفتن به سفر یعنی داره از هوای نفس پیروی می کنه؟ پیشنهاد مؤکد من اینست که « دیدار کربلاء » را بگذارید برای سایر ایام سال. اکنون از هر لحظه خود بهره ببرید برای فهم « پیام بسیار مهم زیارت اربعین » تا در « ظهور آخرین حجت الهی » و « حسین امروز خدا » سهیم باشید. می دانید که اگر « زیارت » ما « زیارت واقعی » باشد می تواند « زیارت از دور » باشد. متأسفانه بر سر در تمام حرمها « با خط نامرئی که همه می بینند !!!؟؟؟ » نوشته شده: « هر که اینجا عکس یادگاری بگیرد بهشت بر او واجب می شود. » و « فقط زیارت افرادی قبول است که چندین عکس از خودشان در حالتهای مختلف گرفته باشند. » لذا در پر ازدحام ترین ساعات، حرم أئمه أطهار صلوات الله علیهم شده « محل عکس یادگاری گرفتن » و اکثر زنان و مردانِ (به ظاهر مشتاق و عاشق)، « با هُل دادنها، تنه زدنها، فریادها، خنده ها و سخنان بسیار بیهوده و لغوشان » هیچ « حُرمتی » را برای آن مکانهای مقدس و نورانی مناسب برای « اندیشیدن » و « بصیرت »، رعایت نمی کنند و این صحنه های بسیار زننده، شما را از « توجهی » محروم می کند. پس بکوشید به « زیارت مقامات آن نازنینان الهی » برسید تا « متحول شوید » نه به « دیدار مکان آنان » که افراد را « طلبکار » می کند. 🍃واژه: @dr_ghofrani2
۱۳۴۸ 📌همراه با نظرات شما العَفْوُ عَنِ المُقِرِّ لاعَنِ المُصِرِّ!  استاد حد و حدود عفو را هم بفرمایید. اینکه می گویند هر چیزی از حد خود بگذرد سمی است حتی محبت . و اینکه می گویند محبت برخی از افراد را مثل سنگ می کند و... 📌همراه با نظرات استاد ۱ـ حد و حدود *عفو* به میزان *معرفت و اخلاص و بزرگواری* انسان بستگی دارد و طبق آیه قرآن، *هیچ محدودیتی* ندارد. ۲ـ مطلبی را که نقل کرده اید باید مورد بررسی قرار گیرد و صحت نقل و منظور آن سخن روشن شود. ۳ـ مطلبی را هم که درباره *محبت* نقل کرده اید، هرگز نمی تواند درست باشد و مؤمن نباید *دهن بین* باشد و نباید سخنان غلط را منتشر کند. ۴ـ به خاطر *کثرت این سخنان جعلی و ناقص و مبهمی* که به بزرگان نسبت داده می شود، *نقل هر مطلبی از طرف بزرگان،* إجازه لازم دارد. 🍃واژه: @dr_ghofrani2
۱۳۴۹ 📌همراه با نظرات شما خداوند در قرآن امر می‌کند که یکدیگر را عفو کنید تا من نیز شما را مورد مغفرت قرار دهم. وَلْيَعْفُوا وَلْيَصْفَحُوا ۗ أَلَا تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ (۲۲ - نور) لِيَجْزِيَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِكَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ (۴ - سبأ) می بینیم که در این آیه خداوند مَغْفِرَةٌ را بر رِزْقٌ مقدم داشته است یعنی بدونِ طلب مغفرت الهی و جذب غفرانش بر معاصی‌مان، جذب روزی کریمانه خدا بر ما ممکن نیست. به نظرم پس ما برای رسیدن به *روزی از جانب خداوند* باید عفو کنیم تا خداوند هم در حق ما مغفرت کند تا بعد از مغفرت خداوند روزی نصیب ما شود و ما بتوانیم با آن انفاق کنیم و صدقه و زکات و خمس و اطعام و... داشته باشیم به نظر می رسد بین عفو و دریافت روزی تا انفاق کنیم رابطه مستقیم وجود دارد. 📌همراه با نظرات استاد *مهمترین شاخصه زندگی مؤمنی،* که خودش را دائما در جلسه کنکور و آزمون الهی می بیند، باید *عفــو* و بزرگواری او باشد. این همه *حساسیت* به گفتار و رفتار اطرافیان، این همه *زیر ذره بین قرار دادن نزدیکان،* این همه *دخالت و تجسس و ایرادگیری در کار بستگان،* ..... و این همه *از خود غافل بودن و خود را موجه و منزه پنداشتن،* عامل این همه *کدورت و فاصله و قهر و طلاق* روزافزون در خانواده هاست. 🍃واژه: @dr_ghofrani2
۱۳۵۰ ببخشی معنی عفو در آیه ی ۹۵ سوره ی اعراف متوجه نشدم، ظاهرا در اینجا دارای بار منفی است؟ ظاهرا *عفو* در آیه ۹۵ سوره اعراف، *غفلت از احوال خویش* و *بی توجهی به آزمون الهی* است. پس ظاهرا *عفو* بار منفی ندارد، بلکه اگر *جهت عفو* به جای اینکه نسبت به دیگران باشد، نسبت به خود إعمال شود، *نتیجه معکوس خواهد داشت.* 🍃واژه: @dr_ghofrani2
۱۳۵۱ 📌همراه با نظرات شما بیشتر به این نتیجه رسیدم که عفو زمانی که فرد به سوء نیت طرف مقابل *آگاه* شده و هیچ گونه وهم و خیالی هم درکار نیست. و از طرف دیگر توانایی و حق *تلافی* کردن را دارد و از مشکلی که برایش پیش آوردند ناراحت شده و در اثر این ناراحتی قلبش *سخت و منقبض* است. و تنها با عفو است که قلبش لطیف و رقیق می شود. تا زمانی که قلب منقبض است نمی تواند خوب ببیند و خوب بشنود و خوب عمل کند. و فکر می کنم با دعا و خواهش از خدا و گرویدن به او می تواند عفو را بدست آورد و به طرف مقابل بدهد و دلش را به او نزدیک کند. و به *سکینه* برسد. خداوند می فرماید مَن یَعْفُ یَعْفُ اللهُ عَنهُ. 📌همراه با نظرات استاد آفرین به برداشت شما. *عفو دیگران،* زمینه *رشد و بالندگی و نشاط و لطافت روح و برکات قلب* خود انسان را فراهم می آورد. 🍃واژه: @dr_ghofrani2
۱۳۵۲ 📌همراه با نظرات شما یادم هست که در جایی همچین مضمونی را فرموده بودید که، *نفقه* از انفاق می آید به معنی پر کردن خلأها و کاستی ها، نفقه مادی زندگی توسط مرد باید پر شود، اما *نفقه معنوی* هم هست که باید توسط زن تأمین شود. زن باید پیوند دهنده باشد و بتواند در خانواده با هنرمندی خود انس و الفت ایجاد کند. باتوجه به فرمایش شما، از تو می پرسند چه چیزی را انفاق کنند؛ بگو عفو را پس عفو که پایین ترین مرتبه انفاق است و صرف نظر از خطا و اشتباهات بقیه است را باید برای پر کردن کاستیهای معنوی جامعه *به خصوص در خانواده* به کار گرفت. 📌همراه با نظرات استاد فرمودید: *عفو، پایین ترین مرتبه انفاق است.* اما به نظر می رسد *بدون عفو،* هیچ *فاصله ای* پر نمی شود و اصلا هیچ *انفاقی* صورت نمی گیرد. *عفو، محـــــور اصلی هر نوع انفاق* (مادی یا معنوی یا عاطفی یا معرفتی) است. 🍃واژه: @dr_ghofrani2
۱۳۵۳ این مفهوم را از التحقیق دریافت کردم و اتفاقا برای خودم هم سؤال بود که اگر این کمترین مرتبه انفاق هست، پس مراتب بالاتر آن چیست (البته فکر کنم ترجمه اشکال دیگری هم داره (خلاف که ترجمه شده مخالفت)) العفو.... و اینطور هم‌ترجمه شده بود.... ظاهرا منتشر کنندگان *تنگ نظر و کینه توز و سنگ دل* این جمله، *معنای محبت* را نمی دانند. طبق آیات ۳۴و۳۵ سوره فصلت، مؤمنین باید خود را به *بالاترین سطح محبت،* (حتی نسبت به عدوشان) برسانند. 🍃واژه: @dr_ghofrani2
۱۳۵۴ استاد می توان گفت عفو یعنی نیمه پر لیوان را ببینیم و قسمت خالی را خودمان با انفاق پر کنیم؟ *عفو دیگران،* بهترین فرصت و تلاش برای *مظهر یکی از اسماء حسنای الهی* بودن و *تمرین بزرگواری،* و مبارزه با *تنگ نظری، کدورت، خودخواهی و انواع رذائل* است. 🍃واژه: @dr_ghofrani2
۱۳۵۵ 📌همراه با نظرات شما استاد من و همسرم همه رو عفو کردیم، واقعا حالمون خیلی خوبه،،لطفا برامون دعا کنید دیگرانی که از ما بهشون آزاری رسیده هم مارو عفو کنن. 📌همراه با نظرات استاد سلام و رحمت الهی بر شما و بر همسر محترم و بزرگوار شما. خداوند این *عفو موحدانه و مخلصانه و بی توقع نشاط آفرین* را روزی تمام مؤمنین و مؤمنات فرماید. 🍃واژه: @dr_ghofrani2
۱۳۵۶ می شه راه صحیح و چگونگی عفو کردن رو هم بفرمایید ، اینکه واقعا عفو چیست؟ مؤمنی که بر مبنای *عفـو موحدانه و مخلصانه* از *مما رزقــــناهم، ینفقون* می کند، حتما نسبت به: *خواستگار، همسر، والدین، برادران، خواهران، خواهر شوهر، مادر شوهر، خانواده سببی و تمام اطرافیان خود،* کمترین *مقایسه، حسادت، دلخوری، کینه، تنگ نظری، حساسیت، زودرنجی، سنگدلی .....* ندارد و در ارتباط با دیگران، *فقط مراقب مجاز بودن و زیبایی گفتار و رفتار و اخلاق و اصلاح مواضع* خویش است. 🍃واژه: موحدانه و مخلصانه @dr_ghofrani2
۱۳۵۷ آیا می توان محبت را به دو دسته عاقلانه و جاهلانه تقسیم نمود ؟ *محبت* یعنی *عاقلانه ترین بروز و ظهور* و هیچ معنی دیگری نمی دهد.و تقسیم بندی دیگری هم ندارد. قبلا گفته ایم که *دلسوزی های خودخواهانه و ابلهانه و خاله خرسه* اصلا *محبت* نیستند. 🍃واژه: @dr_ghofrani2
۱۳۵۸ آیا همینقدر که از ذهن بگذرانیم یا به زبون بیاریم که من هرکس که حقی به گردن من داره رو بخشیدم،کفایت میکنه؟ انسان عاقل و مؤمن و موحدی که فقط خداوند را *حق* می داند، و *تشنه پُر کردن فاصله ها و ایجاد الفت و همدلی و وحدت* میان جلوه های الهی است، اصلا *حق و طلب و سهمی* برای خودش قائل نیست که بخواهد آن را با *منت و تکبر و آزار و اذیت،* به دیگران ببخشد. 🍃واژه: @dr_ghofrani2
۱۳۵۹ با سلام و احترام و عرض صبح بخیر به شما أعضاء محترم گروه *جوانان مهدوی* و *والدین امانتدار،* *بیست و سومین* صبحانه قرآنی *موکب أربعینی* ما اینست که: قرآن در *آیه ۱۰۸ سوره نساء* می فرماید: *يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ* وَ *لا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ وَ هُوَ مَعَهُمْ* پرسش اول: *این افراد چرا چنین خصوصیتی دارند؟* پرسش دوم: *نام این افراد چیست؟* *حی علی ربکم* 🍃واژه: ۱۰۸ @dr_ghofrani2
۱۳۶۰ با سلام و احترام مجدد به شما أعضاء محترم گروه *جوانان مهدوی* و *والدین امانتدار،* *بیست و سومین* پذیرایی قرآنی *موکب أربعینی* ما اینست که: قرآن در *آیه ۱۰۸ سوره نساء* می فرماید: (غالب و شاید) بعضی از مردها، زنها، دخترها، پسرها، پدر و مادرها، مجردها، ازدواج کرده ها و مسئولین: ۱ـ *يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّـــــاسِ* ۲ـ وَ *لا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ وَ هُوَ مَعَهُمْ* پرسش اول: *خود مـــا* در چه زمانهایی و چه شرائطی و در چه زمینه هایی تا کنون چنین خصوصیتی داشته ایم و *حرف و نظر اطرافیان و دوستان و بستگان و مردم،* حتی از *نظر خالقمان* برایمان مهمتر بوده است؟* پرسش دوم: *قرآن* این افراد را در آیه ۱۰۷ همین سوره *چه می نامد؟* *چـــــرا؟* *حی علی معرفه انفسکم* 🍃واژه: ۱۰۸ @dr_ghofrani2
۱۳۶۱ سلام و رحمت الهی بر شما أعضاء محترم گروه *جوانان مهدوی* و *والدین امانتدار،* *بیست و سومین* پذیرایی قرآنی *موکب أربعینی* ما این بود که: قرآن در آیه *۱۰۸ سوره نساء* می فرماید: (غالب) افراد بشر، در: پوشاک، آرایش، تحصیل، انتخاب رشته تحصیلی و شغلی، خواستگاری، مراسم عروسی، مهمانی های خانوادگی، حمایت از تیمهای ورزشی، حمایت از هنرپیشه ها و در خالکوبی و تزئین ظواهر زندگی و در تمام زمینه ها و بحثهای مختلفی که با اطرافیانشان دارند، (با تمام غرور و تکبرشان) دائما *نگران حرف و نظر اطرافیان* هستند و از دیگران *حساب* می برند و *نظر مدسازان* را در هر زمینه ای، *با دقت* و وسواس رعایت می کنند و تکیه کلامشان در هر زمینه ای اینست که: *دوستام چه میگن؟ همسایه ها چی میگن؟ مردم چه میگن؟* پس تمام افراد *از خودبیگانه،* تحت تأثیر دیگران و *منفعل* و *دهن بین* و بسیار *آسیب پذیر* هستند. و غالب مردم، از اینکه *رازشان* برای والدین، همسر، فرزندان، بستگان و دوستان و اقشار مختلف مردم، *فاش* شود به شدت می ترسند: *۱ـ يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّـــــاسِ* اما همین *غالب مردم،* آنقدر از *مخلوقیت خود* و *خالقیت و اقتدار الهی* غافل اند که در هیچ زمینه ای، *خداوند* را *سمیع، بصیر، ناظر، مقتدر و مسلط* نمی بینند و لذا از خالق خود که *همیشه با آنهاست* و لحظه ای از آنها جدایی ندارد، هرگز *نمی ترسند* و برایش تره خُرد نمی کنند: ۲ـ *وَ لا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ وَ هُوَ مَعَهُمْ* پس غالب مـــا مردم (تحصیلکرده)، به خاطر اینکه *شناخت درستی از خودمان نداریم،* خودباخته ایم، یعنی: نسبت به برخی *خودکم بینی* و نسبت به برخی، *خودبزرگ بینی* داریم و گرفتار *ترس افشا شدن* و *نفاق پنهان* و *ریاکاری* و *گفتار و رفتار تصنعی* هستیم و این را برای خودمان *هنر* می پنداریم که صورتمان را به دروغ و با سیلی و با تقلب، سرخ نگهداریم و قضاوت دیگران را نسبت به خودمان به اشتباه بیاندازیم. در واقع ما خود را *نیازمند و محتاج تأئید دیگران* می پنداریم و انگار برای دیگران زندگی می کنیم. لذا غالب ما مردم (تحصیلکرده)، در بیشتر زمینه های زندگی، *حرف و نظر اطرافیان و دوستان و بستگان و مردم،* نه تنها از نظر خودمان حتی *از نظر خالقمان برایمان مهمتر است.* لذا دائما و در هر زمینه ای *نگرانیم* که *دیگران و اطرافیان و مردم،* ما را چگونه می بینند و درباره ما چه می گویند و نظرشان چیست؟ اما افراد عاقل و با اراده و مؤمن، (مثل أنبیاء و أولیاء الهی صلوات الله علیهم) *مخلوقیت خود* و *خالقیت خدا* را باور دارند و خود را دائما در *معرض آزمون الهی* می بینند و خود را *متعهد و موظف* به اطاعت از *تعالیم و احکام و سنن* آفریننده خود می دانند و *سعادت* خود را در تنظیم با معیارهای خالقشان می بینند، لذا (مثل طبیبی حاذق و حکیمی ماهر)، *نگاه، تحلیل، نیش، کنایه، استهزاء و تمسخر مردم غافل و جاهل و کافر* هیچ اهمیتی برایشان ندارد و تحت تأثیر هیچ *تهدید، تطمیع، تحقیر، تحریم و توهینی* قرار نمی گیرند و از *مصائب و حوادث و ناملایمات* هیچ *حزن و خوف* و حتی هیچ *شکایتی* هم ندارند و *تلخ ترین شرائط* را هم *زیبا* می بینند. آنان اصلا برای *خوشایند* مردم زندگی نمی کنند. به همین خاطر *خدمت آنان به هر یک از مردم،* کاملا *صادقانه، خیرخواهانه، مؤمنانه و بدون توقع و بدون فریب و دروغ* است. *نکته دوم* هم این بود که: قرآن این *غالب افراد از خودبیگانه* را در آیه ۱۰۷ همین سوره، *خائن مجرم* می نامد: وَ لاَ تُجَادِلْ عَنِ الَّذِينَ *يَخْتَانُونَ أَنفُسَهُمْ* إِنَّ اللّهَ لاَ يُحِبُّ مَن كَانَ *خَوَّانًا أَثِيمًا.* چرا؟ زیرا *تمام* آنهائی که از *قانون، پلیس، دوربین، مردم* و از هر چیزی *در خارج از خود* میترسند اما از *خدای درون و همراه و ناظر خود* نمی ترسند، قطعا و حتما به *مصالح خود* لطمه می زنند و به سعادت خود *خیانت* می کنند و حتما و قطعا به *مصالح عمومی و حق الناس* هم لطمه می زنند و خیانت می کنند. چند پرسش: ۱ـ آیا *این خودباختگی* و این نوع زندگی *تصنعی، ریاکارانه، منافقانه، پر از تقلید و چشم و همچشمی* و این *احساس زرنگی در خیانت به خود و لطمه به دیگران،* در اقشار *تحصیلکرده* بیشتر است یا در مردم *عشایر و روستائیان دور از شهر؟* ۲ـ کدام عروسی، مهمانی، شغل و کدام زندگی، با *نشاط تر* و *سالم تر* و * مفیدتر* است؟ ۳ـ آیا آنها که از: پدر و مادر و همسر و فرزند و قانون و پلیس و ناظر و .. می ترسند، خطرناک تر هستند؟ یا آنان که با *احترام* به همه، خودشان را *فقط با خالق همراه خود* تنظیم می کنند؟ 🍃واژه: ۱۰۸ @dr_ghofrani2
۱۳۶۲ *اطلاعیه:* *فردا أربعین است* و امام حسن عسکری صلوات الله علیه فرمودند: *مؤمن* پنج نشانه دارد که *دومین نشانه* او، (فهم) *زیارت اربعین* است. به نظر می رسد طبق فرمایش آن امام بزرگوار، زیارت اربعین، برای *گریستن* برای *حادثه عاشوراء* نیست، بلکه برای *نگریستن* به زندگی و آفرینش، از *منظر عاشوراء* است. لذا توصیه می کنم *زیارت کوتاه اربعین* (که در پیوست تقدیم می شود) را امشب و فردا، با توجه به مفاهیم و خصوصا با توجه به *ده تشهد* آن با افراد خانواده بخوانید. 🍃واژه: @dr_ghofrani2