eitaa logo
عاشقانه‌های کلامی_اعتقادی
314 دنبال‌کننده
317 عکس
76 ویدیو
44 فایل
یاعلی گفتیم و عشق آغاز شد.. "لن تنالوا البر حتی تنفقوا مما تحبون" کانالی برای دسترسی آسان به پاسخ سوالات کلامی و اعتقادی و صوت های تدریسِ دکتر زهرا دلاوری پاریزی* ارتباط با مدير: @Dr_zdp53
مشاهده در ایتا
دانلود
"سومان" آدم‌ها شطرنجی هستند. سیاه و سفیدشان، شانه به شانه‌ی هم پیش می‌رود. گاهی سفید غالب و گاهی سیاهی مسلط می‌شود. خداوند آن‌ها را دورنگ آفریده است.[۱] زیبایی یک انسان در اختیار است و هویت او را انتخاب تشکیل داده است. اگر از انسان اختیار را بگیری، از انسانیت می‌افتد. می‌شود رباتی که نشاط و پویایی ندارد. انتخاب‌‌های انسان گاهی او را از حیوان پست‌تر [۲] و گاهی از فرشتگان بالاتر می‌برد. با وجود امکان انتخاب سیاهی، برگزیدن سفیدی مایه‌ی مباهات است. آن هم درست زمانی که همه از صلاح و رهایی او ناامید شده‌اند.[۳] این انتخاب‌ها معمولا جفتی هستند، تکبر و تواضع، عزت و ذلت، شجاعت و ترس، بخل و کرم و عفت و خیانت. این مفاهیم در سرتاسر زندگی انسان سایه افکنده‌اند و هر انسانی دائما در معرض انتخاب است. از زمین چمن فوتبال تا میدان مین، از کوه‌نوردی روی اورست تا غواصی کف اقیانوس، از پریدن از هواپیما تا شنا در استخر، از شرکت در مهمانی و فعالیت‌های اجتماعی تا انداختن یک برگ کوچک کاغذ در صندوق رای، می‌توانند صحنه‌ی نقش‌ آفرینی اختیار انسان باشد. گاهی دویدن روی چمن نشان از غیرت و حفظ ناموس است و گاهی نوشتن و قلم زدن در روایت کردن آن. گاهی حاضر شدن پای یک جعبه‌ی مهروموم شده‌ی آراء و گاهی تشویق دیگران و سوق دادنشان به بینش و تحلیل دقیق سیاسی، اما شاید عجیب به نظر برسد این‌که چمن و صندوق، چه ربطی به ناموس دارد! شاید ارتباطش را پدران و مادران ما قبل‌ترها فهمیده‌ باشند، یا حتی شاید وجدان انسانی متذکر و متوجه آن شده باشد. نمی‌دانم کجا و چطور؟ اما می‌دانم که وطن و سرزمین را مام میهن نامیده‌اند، چرا که انسان را در آغوش خودش بزرگ می‌کند و رشد می‌دهد، پرورش می‌دهد، تلاش برای آن نشانه‌ی غیرت و مردانگی و دوری از او باعث بیماری و افسردگی می‌شود. آه دوری!! غربت!! بله درست است، شاید یکی از پردردترین آسیب‌های روحی انسان زمانی باشد که از دلتنگی و دوری از وطن خودش را در انسان بروز می‌دهد.[۴] شاید همان تعبیر یکی از دانشجوهایم سر کلاس بهترین ترجمان این حال باشد؛ مریم، دانشجویی که ۸ سال را در کانادا و ۶ سال را در روسیه گذرانده بود، در جواب شوخی‌های سیاه هم‌کلاسی‌هایش در مورد اوضاع ایران و غاز بیگانه، گفت: "دوستان هر روز دور از وطن و غربت طعم غروب‌های جمعه را دارد" نمی‌دانم تا به حال طعم دلتنگی روزهای جمعه را چشیده‌اید یا خیر؟ اما سنگینی‌اش مثل بلند کردن یک کوه اورست است برای یک نوزاد.‌ له می‌شوی، روزی هزار بار می‌میری و زنده می‌شوی و تاب تحمل نداری.. بگذریم!! مام میهن برای آدمی ارزشمند است، حرمت دارد و مایه‌ی آبرو و عزت است؛ لذا جانفشانی و تلاش برای بزرگداشت آن مطلوب عقل و شرع و اخلاق است. به عنوان نمونه از کار در دستگاه‌های دولتی و حکومتی تا شغل آزاد و هنر و نظافت و جنگ و جهاد و شهادت گرفته تا شستن فرش و ظرف‌های ناهار و شام، پختن نان و آجر، ساختن مسکن و راه، بافتن شال و کلاه، نوشتن دستاوردها، اصلاح کمبودها و شرکت در بالابردن اعتبار بین‌المللی‌اش جلوی چشم اجانب و بیگانگان... فرقی نمی‌کند جهاد گاهی با سلاح گرم و گلوله است، گاهی با قلم و کاغذ و مرکب،[۵] گاهی با ۹۰ دقیقه دویدن و شوت زدن و گاهی با توسعه‌ی صنعت و تاسیسات جاده‌ای، گاهی با بیان دستاوردهای چهل‌ساله تحت سخت‌ترین شرایط سیاسی و گاهی تبیین ضرورت شرکت در سرنوشت خود و همه. مهم این است که انسان بعد از هر عمل صالحی، از باب ادب آن را توفیقی از طرف خداوند متعال بداند و سجده‌ی شکری به جای آورد، درست شبیه تیم فوتبال ایران در بازی مقابل ژاپن، شبیه گریه‌های بازیکنان غیور ایرانی مقابل چشم‌های جهانیان. ۱. شمس:۸، فالهمها فجورها و تقواها ۲. اعراف:۱۷۹، اولئک کالانعام بل هم اضل ۳. بقره:۳۰، اتجعل فیها من یفسد فیها و یسفک الدماء ۴. homesick ۵.مداد العلماء افضل من دماء الشهدا، من لا يحضره الفقيه، ج‏4، ص: 398‌. زهرا دلاوری پاریزی ۱۴۰۲/۱۱/۱۵ https://eitaa.com/Dr_zdp53_Theology
"دشمن شاد" پدرم را بی‌خانمان کرد. هستی‌اش را به باد داد. ۲۰۰ سال آواره بیابان‌ها بود تا بالاخره بخشیده شد. با وساطت ۵ نور مقدس توبه‌اش پذیرفته شد. این ابتدای جنگی طولانی بود، نبردی به درازای تاریخ بشر، بنی‌آدم و اهریمنان در برابر هم، در صفی به طول قرون متمادی قرار گرفتند. شیطان که افتادنش از چشم خدا را به خاطر انسان می‌داند، سر راه او نشسته و با ۶ تاکید سوگند یاد نموده که سر راه مستقیم او بنشیند و پایش را جلوی پای انسان بگیرد که با مغز به زمین بخورد سپس نعره مستانه شیطانک‌ها گوش فلک را کر کند و بساط عیاشی‌شان برپا گردد. طفلکی انسان! با چراغ قوه‌ی عقل به سر و با شمع قلب در حرکت است، حرکت از خود به خود، حرکت از خود به ناخود، به سوی مقصدی متعالی، آن جا که بشود آینه خدا، خدا را در خودش ببیند و اوج بگیرد. آن وقت است که دشمنش به خاک سیاه می‌نشیند، از خشم دندان‌هایش را به هم می‌ساید و دستش به آدمی نمی‌رسد. دشمن شادی تلخ است، همان قدر که پدر و مادرمان در ابتدای تاریخ رنج کشیدند و آلت دست شیطان شدند و ابلیس به ریششان خندید، امروز هم شیطانک‌ها اطراف ما بنی‌آدم‌ها پرسه می‌زنند تا زمین بخوریم و باز هم قهقهه سر دهند، خدا نکند کسی دشمن شاد شود، نه از نظر عقیدتی، نه سیاسی، نه اقتصادی و نه فرهنگی، خیلی درد دارد. یکی از یکی بیشتر، به خصوص سیاسی، سال‌ها ذلت سیاسی کشیده‌ایم، می‌دانیم مثل یک غده است که آخرش سر باز می‌کند، یا نه مثل یک آتش فشان. شیطان بزرگ امروز ما، آمریکاست. سر همه‌ی راه‌هایی که به ایران ختم شود نشسته است، همه راه‌های پولی و دارویی و اقتصادی را بسته است تا کمر ایران را خم که چه عرض کنم، بشکند، یا نه او را به خاک سیاه بنشاند مثل پدرمان آدم و مادرمان حوا.. یک روز با وعده جاودانگی و امروز با وعده بهشت موعود، چرا؟ این دشمنی پایانی ندارد؟ ظاهرا بدجوری ابتدای خلقت دماغش سوخته، که این همه سال در فکر انتقام است.. درست است، مثل اوایل خلقت، شیطان امروز هم سیلی بدی از ایران خورده، ایران همان بچه‌ای بود که داد زد پادشاه لخت است، آبرویش را در جهان برد، موی دماغش شد و به چپاول و استعمارش در خاور میانه خاتمه داد. حالا انواع زنجیر و بند و طعمه و دام پهن کرده، مجازی‌اش را گسترش داده، افسار باور و بینش را به دست گرفته، گاهی مادران را از مادرانگی می‌اندازد، گاهی پدران را هرز می‌کند و گاهی دختران و پسران جوان را روی باد شهوت می‌اندازد.. همه‌ی این‌ها دست به دست هم می‌دهد تا غیرت ایرانی را که میراث هزارساله‌ی تاریخ پارس است، از کفش بیرون کند و او را منفعل و بی‌خاصیت و کرخت کند، اگر مالش، سرزمینش، ناموسش، دینش، هویتش را ببرند ککش نگزد و باز هم به روی ابلیس لبخند بزند، لبخند که چه عرض کنم، به دست و پابوسی‌ و کاسه لیسی‌اش بیافتد.. آه انسان! ای ترجمان واژه‌ی فراموشی! به خودآی، ببین شیطانک‌ها در درونت لانه کرده‌، غارتت نموده‌اند. عقل و وجدانت مسخ شده است فرزند آدم. همکیش و هم‌نوع من! برادر و هموطن من! بعد از این آوار اعتقادی و مجازی بر سر خاندانت، نگذار آوار سیاسی و ذلت سیاسی هم روی دوشت سنگینی کند، ایرانی غیور! خون‌ها پای نخل‌های خوزستان ریخته شده، سرها در صحرای سینا و غزه و لبنان بریده شده، سراسر خاور میانه جای چنگال‌های شیطان مدرن آمریکاست، عراق درد دارد، تن افغانستان پاره پاره شده، دختران کویت موپریشان شده‌اند از تجاوز ایالات متحده، بس نیست؟ کم نیست؟ می‌توانی تصور کنی در برابر دوربین‌های این دشمن، دشمن‌شاد شدن چه رنجی دارد؟ هیچ می‌دانی در انتظار شمارش برگه‌های کوچک رای تواند تا تو را در انظار مردم جهان به تمسخر و استهزا بگیرند؟ آه ایران من، وطن دلسوخته‌ی تبدار من! وطن سال‌ها زیر چکمه‌های غرور سربازان نجس آمریکایی و انگلیسی و فرانسوی و پرتغالی، له شده‌! به خدای کعبه سوگند! این بار هم نخواهم گذاشت دشمن‌شاد شوی، چون چهل سال گذشته، آن روزها که کودکی بودم و تازه نهالی بودی، کنارت ایستادم! حالا که تنومند شدی و من بزرگ شده‌ام قطعا.. آن قدر بزرگ که بتوانم کمبودهایت را به جان بخرم، نادانی بعضی متولیانت را تحمل کنم و درصدد اعتلایت برآیم. آری آن قدر درک و شعور پیدا کرده‌ام که بدانم، دشمن دلش برای من نمی‌سوزد، کسی پشتم را نمی‌خاراند و باید برای برخاستن دست به زانوی خودم بگیرم. حوقله‌ای می‌خوانم و اسپندی دود می‌کنم تا دور باشد چشم بد از چشم‌هایت! "مرگا به من که با پر طاووس عالمی یک موی گربه‌ی وطنم را عوض کنم" @Dr_zdp53✍ ۱۴۰۲/۱۱/۱۷
"عَلَم و قلم" پرچم‌ها حرف می‌زنند. آن‌ها حرف دل مردم یک خطه و سرزمین را بلند و رسا می‌گویند، با هر رنگی گوشه‌ای از منش و فرهنگ یک کشور را نمایش می‌دهند. مردم با نصب پرچم، صدای خود را بر بام بلندترین برج‌های خود فریاد می‌زنند. رنگ‌های پرچم‌ها نماد احوالات مختلف دل یک نسل بازمانده از تاریخی پرفراز و نشیب است. در جنگ‌ها، در مناسبت‌ها، در همایش‌های جهانی، در عرصه‌ی بین الملل، پرچم‌ها نمایش‌دهنده‌ی غرور و صلابت ملی یک کشور هستند. پرچم سه رنگ ایران نیز همین‌قدر دلربا و پرمعناست. سبز پرچم ایران نشانگر سرسبزی و طراوت، سفیدش نشانه صلح و امنیت و ضدیت با جنگ و تجاوز و سرخش نشان پایداری و جان باختن پای باور و بوم و پرچم است. سرگذشت پرچم و علم ایران، سرگذشت ایثار و جانفشانی است، از لابلای ورق‌های شاه‌نامه فردوسی گرفته تا گلستان و الغدیر و بیستون و مثنوی، کلمه به کلمه‌، شکوه عزت و سربلندی سرزمین پارس جلوه می‌کند. آرش‌ها و سیاوش‌ها، ابوعلی سینا، تختی‌ها تا میرزا کوچک و امیر کبیر و نواب صفوی‌ها، تا چمران، باقری، کاظمی‌، حججی، همت، شهریاری و فخری‌زاده پای همین علم سینه زدند و جان باختند. ایثار از روی آگاهی، باور و غیرت. غیرتی که با خون حسین علیه‌السلام درهم آمیخت و بارور شد، غیرتی که مثل ژن به نسل امروز ما منتقل شده و دهه هشتادی‌ها و نودی‌ها را پای کار انقلاب جوان و عزیزمان کشانده و قلم ترجمان همه‌ی این تاریخ پرافتخار است. مرکز ِ پرچمت خدایی هست، مرکز قلب ِ ملّت ِ ایران خاک ِ تو خاک ِ تختی و بهداد، خاک تو خطّه­‌ی جوان‌مردان @Dr_zdp53 02/11/21
"بهاریه" چهره‌اش مصمم بود، قدم‌هایش محکم. البته عصا او را کمک می‌کرد، هوای بهاری پیروزی انقلاب، حال خوشی دارد. همیشه ۲۲ بهمن تهران حال و شور متفاوتی دارد، حقیقتا جشن است. مردم سرزنده‌اند، لبخند بر لب‌هایشان حکاکی شده است. امروز هم این صحنه‌ها تکرار شد، با مهمانمان به جشن میدان انقلاب تا میدان آزادی رفتیم. البته برشی از وسط را انتخاب کردیم. توی مسیر که بودیم مهمان انقلابی‌مان که شاید هیچ تظاهرات بهمنی را از دست نداده باشد، گفت: " خیلی‌ها می‌گویند مگر مردم بیکارند که هر روز به بهانه‌ای آن‌ها را به خیابان می‌کشانند؟ سپس خودش پاسخ داد واقعا این حضور مردم باعث روحیه و دلگرمی مسئولان است." امروز راهپیمایی مثل سال‌های قبل باشکوه بود، اما امسال جوان‌تر و شاداب‌تر شده بود؛ از بچه‌های دهه نودی که ایستگاه به ایستگاه سرود می‌خواندند، از موکب‌هایی که با سرودهای حماسی اول انقلاب شور می‌آفریدند و گاهی پیرزن‌هایی که روی پلاکاردشان نوشته شده بود: "حریفت منم" . عکس حاج قاسم هم دست خیلی از مردان و جوانان پایتخت بود. راستش من هم با خودم فکر کردم راستی این مردم بقیه زمان‌ها کجا هستند، در طول سال فکر می‌کنی که کشتی انقلاب به گل نشسته و مردم از آن، دل خوشی ندارند، یکباره بهمنِ بهمن ماه می‌آید و این تفکر سرد را سر راه خود می‌بلعد و اقتدار یک حماسه را آشکار می‌سازد. گاهی بعضی چیزها را نباید گفت، باید نشان داد. باید در حرکت آن را اعلام کرد. این حماسه را واقعا باید حس کرد. باید چشید. حس همدلی و همراهی مردم با انقلاب، رهبر عزیز و با اصول نظام. @Dr_zdp53 02/11/22
و البته و صد البته این‌جاست که باید گفت، واقعا هر انسانی این مرتبه از ایثار و از جان گذشتگی را ندارد که خود را در معرض این هجم از مسئولیت و امانت و وظیفه قرار دهد و قطعا کسانی که داوطلب شده‌اند، السابقون السابقون و قیام کنندگان برای خدمت و عزت و شرف این سرزمین عزیز هستند. از همین جا دست دعا به پیشگاه حضرت احدیت بلند می‌کنم برای سربلندی و توفیق بیش از پیش این مجاهدان بزرگ و همچنین سرازیر شدن امدادهای الهی در راه خدمت و خذلان شیطان و نفس اماره که ممکن است باعث ممانعت از اخلاص و خدمت به مردم عزیز ایران بشوند‌، دعا می‌کنم. اللهم وفقنا لما تحب و ترضی. @Dr_zdp53 ۰۲/۱۱/۲۵
زبانم لال!! از غروب نمی‌گویم! از رکود و سردی و ذلت و یاس!! نه هرگز!! مرگ با عزت بهتر از زندگی در ذلت و خواری است، آنهم جلوی چشم یک دنیا! از افتخار و شادی و غرور و عزت می‌نویسم، از زبان و وجدان هر هموطنی که هنوز دلش برای وطنش می‌تپد، از زبان فرزندان مام میهن! حتی مادری که بیمار باشد و بچه‌ها برای نگه داشتنش به آب و آتش می‌زنند، آستین همت بالا زده و برای سلامت و بهبودی‌اش هرچه دارند خرج می‌کنند. طلبکار مادر نیستند، که خود را مدیون و ممنون امنیت و آرامش و عزت این سرزمین می‌دانند. @Dr_zdp53 https://eitaa.com/Dr_zdp53_Theology 1402/11/29
⭕️⭕️ دبستانی بودم با پطروس آشنا شدم.. سال‌ها می‌گذرد، باز هم شهر منتظر همان "پسرکان است با انگشت خود".. ⭕️⭕️ @Dr_zdp53 ☝️☝️ ۱۴۰۲/۱/۱۲
"همسرانه" تب و تاب انتخاباتی بالاست. دغدغه‌مندها هنوز تا آخرین لحظات انتخابات امید دارند که یک رای به سبد رای ایران و یک رای به سبد رای کاندید مورد نظر خودشان اضافه کنند. این افراد قطعا سهمی نمی‌خواهند، کیسه‌ای ندوخته‌اند و انتظار جبران از طرف نماینده منتخب خودشان ندارند. سهم‌خواه‌ها و کاسب‌ها کارشان دیروز در سطح شهر تمام شده و در مجازی و فردی خیلی دغدغه‌ای ندارند. در این میان باید به خود کاندیداها و مسئولان ستادهایشان هم خداقوت گفت. روزها و قریب به یک ماهی است که شبانه‌روزی می‌دوند، میتینگ می‌گذارند، مناظره، کلیپ، مجازی، حضوری و خلاصه با هر ابزاری خود را تمام و کمال به نمایش می‌گذارند، حرف‌ها، اهانت‌ها، تهمت‌ها، مخارج، خستگی، دوری از خانواده و بی‌خوابی‌ها را تحمل می‌کنند و با حمل به صحت برای قرار گرفتن در منصبی که باز خدمت و دوندگی برای جامعه و خانواده‌ای بزرگ‌تر است. از خانواده گفتم؛ شاید قدرناشناسی باشد که از خانواده‌های این مجاهدان بزرگ تقدیر و تشکر به عمل نیاید. شاید کسی تنهایی‌های آن‌ها، خستگی‌های بار مسئولیت منزل، تحمل تهمت‌های و حرف‌های آشنا و غریبه، برملاشدن رازهای مگو از طرف نااهلان و نگرانی و اضطراب جان و مال و آبروی آنان را نبیند. بر خود لازم دانستم در میان کلمات لابلای فرهنگ‌ها و دایرة المعارف‌ها بگردم و زیباترین واژه‌ها را گلچین کرده و در طبقی از اخلاص گذارده و از طرف تمام ملت ایران تقدیم این بانوان گرامی و غیور و فرزندان عزیزشان بنماییم. بله شاید انگشت‌شمار کاندیداهایی باشند که در میان رای مردم به دنبال قدرت و ثروت و شهرت‌اند، اما باز هم ذره‌ای از اجر و صبر خانواده‌های محترمشان کم نخواهد کرد. بانوی عزیز و محترم کاندیدای منتخب و غیر منتخب من! از همین‌جا خاضعانه مراتب تقدیر و تحسینم را به پیشگاه شما روانه می‌کنم تا بدانید چه همسر شما انتخاب اکثریت مردم باشد، چه نباشد، چیزی از ارزش صبر و ایمان و جهاد شما کم نمی‌شود. روزگاری بانوان ایران عزیز ما پشت جبهه سخت و جنگ نظامی فعالیت داشتند و امروز در جبهه سیاست و جنگ نرم! چشیدن طعم شیرین جهاد اکبر بر شما مبارک باد ۱۴۰۲/۱۲/۱۱ زهرا دلاوری پاریزی https://eitaa.com/Dr_zdp53_Theology
کاش مردم امروز داناتر و عاقل‌تر و مردم‌تر از ۱۴۰۰ سال پیش باشند!! کاش عقل و انسانیتشان قدر یک ارزن در این ۱۴ قرن رشد کرده باشد.. کاش دنیا از ظلم و ویرانی و دود و آتش خسته شود و قیام کند.. کاش اضطرار گلوی اهل جهان را محکم بفشارد تا فریادشان به ناله و ندبه بلند شود. کاش همه با هم، یکصدا و جدی فریاد هل من ناصر کربلا را پاسخ دهند. همان فریاد سرخی که نگذاشت ماجرای کوچه بنی‌هاشم فراموش شود، ماجرای سلول و خراسان و عسکریین ماست‌مالی گردد و امروز هم نخواهد گذاشت خون قاسم سلیمانی و بومهدی المهندس و بقیه مدافعان حرم هدر رود... یا لثارات الحسین.. @Dr_zdp53 💔03\01\15
اما گریه‌ی آخر این متن، قول سعدی شیرازی است که فرمود: دشمن دانا بِه از نادان دوست.. حواسمان باشد نه شخصیت‌های متقی و پاکدست شرکت‌کننده در انتخابات که برای رفتن زیر بار زحمت ۸۰ میلیون جمعیت، ایثار کرده‌اند و نیش‌ها به جان خریده‌اند، نیازی به طرفداری نادرست هوداران دارند و نه شخصیت‌های کارآمد و مجرب نیازی به استفاده ابزاری از افراد محبوب و یا تاییدات دیگرانی مسئله‌برانگیز و بعضا با قصد مبهم.. کاش زودتر از آن‌که دیر شود، متوجه این قانون نانوشته انسانی بشویم، تا لحظه‌ی بعد از اعلام نتایج دست حسرت بر هم نزنیم و لب خود را نگزیم و منتظر زودتر گذشتن چهارسال پیش رو نشویم.. @Dr_zdp53_Theology @Dr_zdp53 03\03\18