معنای #تعیین_مقدرات یک سال در #شب_قدر آن قسمت اصلى مطلب اين است كـه اين شب، شب پربركتى است؛ شب پرارزشـى اسـت؛ شـب فرو آمدن قرآن بر پيغمبر است؛ شبى است كه فرشـتگان بـه همراه روح الامين بر پيغمبر آمدنده‌اند شب سـلامت اسـت؛ شب رسيدن به سلامت؛ اين در حد #قـرآن. شـب دعاسـت، شبى است كه خـوب اسـت هـر كسـى دربـاره خـودش و ديگران دعا كند؛ شب را به #عبادت زنـده نگـه دارد و #شـب_زنده‌دارى كند؛ اين در حدود رواياتى كه از پيغمبر نقل شده است. بسيارى از روايات ائمه هم مؤيد همين است. دعاهاى زيادى هم در اين زمينه هست. بعد قدرى كه پايينتر مى‌آييم مى‌رسيم به آنچه به تعيين #مقدرات يك سال مربـوط اسـت. مطلب تا اين جمله آخر روشن است، اما درباره جمله آخـر بايد عرض كنم كه هيچ عالم شيعى و غيرشيعى نگفته است كه بعد از شب قدر ديگر انسان دعا نكند. پس اينكه امشـب شب تعيين مقدرات يك سـاله اسـت بايـد معنـى و مفهـوم ديگرى داشته باشد كه با استحباب و تأكيد به دعا در شبها و روزها و هر ساعتى از ساعتهاى سال كاملاً سازگار باشد. آن #تفسير و تعبيـرى كه مـا مى‌توانيم بـراى ايـن مطلـب بكنـيم اين است كه آدمى در دوره زندگى يكساله‌اش خوب اسـت يك شب، دو شب، سه شب را به جنبه‌هاى معنوى خـودش و به رسيدگى به خـودش اختصـاص بدهـد. نـه تنهـا يـك مؤسسه اقتصادى در روزهاى آخر سال يا اول سال نـو بايـد كارهاى جارى‌اش را كم بكند و بـه #حسـاب سـال بپـردازد، بلكه يك انسان هم خوب است در دو ـ سه شب يا در دو ـ سه روز از يك سال، كارهاى عادى را كم بكند و به حساب خودش بپردازد. ببيند در گذشته چه كـرده و در آينـده چـه مى‌خواهد بكند. به راستى بسيار بجاست كه هر انسانى چنين يك يا دو يا سه روز و يا چند روزى در زنـدگى‌اش داشـته باشد. شكى نيست كه وقتى انسان قرار گذاشت در يك، دو، سه، چهار روز و شب از سال بيشتر به خودش برسـد، ايـن رسيدگى در تعيين مقدرات او، لااقل تا يك سال ديگر، تأثير فراوان دارد. اگر من امشب، ديشب، فردا شب، چنـد شـب، چند روز، مدتى را اختصاص دادم به اينكه به خودم برسم و ببينم در گذشته چه راهى را رفته‌ام، چه گناهى كـرده‌ام، چـه كار خيرى كـرده‌ام و بعد، از گناهى كه كرده‌ام از خدا طلـب مغفرت و #آمرزش كنم، توبه كـنم، برگـردم و خـواه نـاخواه تصميم بگيرم نسبت به سال آينده و نسبت به آينـده‌ام بهتـر بشوم و ديگر اين گناهها را مرتكب نشوم و آنهـا را تكــرار نكنم و به درگاه خدا #دعا كنم و از خـدا مـدد بخـواهم و توفيق بخواهم... اگر هيچ كس هيچ مطلبى هم نگفته بـود و ما خودمان حساب مى‌كرديم مىگفتيم بلـه، ايـن دو ــ سه شب در تعيين #سرنوشت و روش و رفتار و مقـدرات يك ساله من تـأثير بسـزايى خواهـد داشـت. چـون آثـار روحى اين بررسى و اين مطالعه، اين توجه، اين #محاسبه، اين دعاى به درگاه خدا بدون شك تا سـال آينـده‌اى كـه باز چنين محاسبه‌اى تكرار خواهد شـد، در روح مـن بـه طور خودآگاه و به طور ناخودآگاه آثار ارزنده‌اى خواهـد داشت. اين آن مفهوم معقول دلچسبى است كه من بـراى شب قدر براى خودم دارم؛ حالا آيا برادران و خواهران ما هم اين مفهوم #معقول را مى‌پذيرند و مى‌پسـندند يـا نـه، نمى‌دانم. ✔️کتاب #شب_قدر صص ۱۸-۲۰ #شهیدبهشتی @shahiddoctorbeheshti

📜 عاشقم بر همه عالم ▫️انسان در راه معشوق به اندازه عشقش صبر مى‌كند. مگر نمى‌بينى كه به خاطر رسيدن به تخم مرغ ارزان چگونه صف مى‌كشند و روى برف‌ها مى‌ايستند و سرما مى‌خورند. مگر نمى‌بينى كه چگونه از صبح تا به شام به خاطر معشوق‌هاى خود مى‌دوند و مگر نمى‌بينى چگونه از عشق‌ها به عادت‏ها مى‌رسند و از عشق‌ها به استقامت‌ها دست مى‌يابند. ▫️كليد تمام استقامت‌ها، شكيبايى‌ها و زايندگى‌ها و سازندگى‌ها و كارآورى‌ها، كليد اين سه مرحله همان ايمان است. كسى كه عاشق حق شد، عاشق خلق مى‌شود، كه: عاشقم بر همه‏ عالم كه همه عالم از اوست. و اين عشق مى‌شود زيربناى مبارزه و امر به معروف و نهى از منكر. ▫️كسى كه عاشق شد، خواستار بهروزى و بهزيستى و رشد و حركت و كمال معشوق است و در اين ديد حتى يك پَر سبزى و يك لقمه نان و يك ورق كاغذ هم هدر نمى‌شود و ضايع نمى‌گردد، كه بايد هر چيز به رشد خود و كمال خود برسد و اين خوددارى از اسراف بر اساس اين اعتقاد استوار مى‌شود نه فقط بر اساس يك بخل و يا يك ديد اقتصادى. ▫️و كسى كه يك پر سبزى را هدر نمى‌كند و اسراف نمى‌كند، چگونه مى‌تواند شاهد از دست رفتن استعدادهاى خلق باشد. چگونه مى‏تواند خودش باتلاق خلق بشود و آنها را مطيع و مريد و برده خود بسازد و چگونه مى‌تواند كه شاهد اسارت و بردگى و در باتلاق رفتن خلق باشد و آرام بگيرد؟ ❛❛ عین‌صاد 📚 #رشد| ص ۵۴ #⃣ #متن #بریده_کتاب #قرآن ▫️@einsad