بسم رب الحسین (ع) #ختم_معنی_فارسی_قرآن #سوره_بقره #آیات_ششم_تا_دهم ﺑﻲ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ [ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺁﻳﺎﺗﺶ ] ﻛﺎﻓﺮﻧﺪ ﻣﺴﺎﻭﻱ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ [ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ] ﺑﻴﻤﺸﺎﻥ ﺩﻫﻲ ﻳﺎ ﺑﻴﻤﺸﺎﻥ ﻧﺪﻫﻲ ، ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻤﻰ  ﺁﻭﺭﻧﺪ .(٦) ﺧﺪﺍ [ ﺑﻪ ﻛﻴﻔﺮ ﻛﻔﺮﺷﺎﻥ ] ﺑﺮ ﺩﻝ ﻫﺎ ﻭ ﮔﻮﺵ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﻣُﻬﺮِ[ ﺗﻴﺮﻩ ﺑﺨﺘﻲ ] ﻧﻬﺎﺩﻩ ، ﻭ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﻱ [ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﻜﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﻭﻍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ  ﺑﻴﻨﻨﺪ ] ، ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻧﺎﻥ ﻋﺬﺍﺑﻲ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ .(٧) ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻲ ﺍﺯ ﻣﺮﺩم [ ﻛﻪ ﺍﻫﻞ ﻧﻔﺎﻕ ﺍﻧﺪ ] ﻣﻰ  ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺆﻣﻦ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ .(٨) ﻣﻰ  ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﻫﻨﺪ ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺟﺰ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﻧﻤﻰ  ﺩﻫﻨﺪ ، ﻭﻟﻲ [ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ] ﺩﺭﻙ ﻧﻤﻰ  ﻛﻨﻨﺪ .(٩) ﺩﺭ ﺩﻝِ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱِ [ ﺳﺨﺘﻲ ﺍﺯ ﻧﻔﺎﻕ ] ﺍﺳﺖ ، ﭘﺲ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﻛﻴﻔﺮِ ﻧﻔﺎﻗﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﺑﻴﻤﺎﺭﻳﺸﺎﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩ ، ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻰ  ﮔﻔﺘﻨﺪ ، ﻋﺬﺍﺑﻲ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺍﺳﺖ .(١٠) @Ebrahimhadi @EbrahimhadiMarket •••••••••••••••••••••••••••••••

بسم رب الحسین (ع) #ختم_ترجمه_فارسی_قرآن #سوره_ال_عمران #آیات_ششم_تا_دهم   او کسی است که هرطور صلاح بداند، شما را در شکم مادرانتان شکل‌وشمایل می‌دهد. جز او معبودی نیست. شکست‌ناپذیرِ کاردرست است. (۶) هم‌اوست کسی که قرآن را بر تو فرستاد. بخشی از آن، آیه‌های «محکم» است که پایۀ قرآن‌اند و بخشی دیگر آیه‌های «متشابه» و چندپهلوست. کسانی که در دل‌هایشان انحراف هست، به این قصد دنبال آیه‌ای متشابه می‌روند که به‌میل خودشان تفسیرش کنند و فتنه به‌پا سازند! به‌هرحال، تحقق عینیِ قرآن را خدا می‌داند و بس! اما عالمان ثابت‌قدم می‌گویند: «به آیه‌های متشابه ایمان داریم. تمام قرآن، چه محکم و چه متشابه، همه را خدا فرستاده است...» البته جز مردم عاقل، کسی به‌خود نمی‌آید. (۷) آن عالمان دعا می‌کنند: «... خدایا، بعد از آنکه راهنمایی‌مان کردی، دل‌هایمان را از حق منحرف نکن و خودت توفیق شناخت قرآن را به ما بده. آخر، تنها تو بخشنده‌ای. (۸) خدایا، در روزی که جای هیچ شک‌وشبهه‌ای در آمدنش نیست، مردم را جمع می‌کنی.» بله، خدا برخلاف وعده‌اش عمل نمی‌کند.(۹) کسانی که بی‌دین شده‌اند، از اموال و اولاد بی‌دین‌ها در برابر خشم خدا اصلاً کاری ساخته نیست و اتفاقاً خودشان هم سوخت آتشِ جهنم‌اند! (۱۰) @Ebrahimhadi @EbrahimhadiMarket •••••••••••••••••••••••••••••••

بسم رب الحسین (ع) #ختم_ترجمه_فارسی_قرآن #سوره_نساء #آیات_ششم_تا_دهم همچنین یتیمان را امتحان کنید: در سنّ ازدواج، اگر دیدید به رشد فکری و بلوغ مالی رسیده‌اند، اموالشان را فوری به آن‌ها برگردانید. با زیاده‌روی و شتاب‌زدگی و از ترسِ اینکه مبادا بعد از بزرگ‌شدنشان به شما اعتراضی کنند، به اموالشان دست‌درازی ‌نکنید. اگر فردِ سرپرست بی‌نیاز است، بهتر است مزدِ زحمتش برای یتیمان را برندارد؛ اما اگر نیازمند بود، عرفاً به‌اندازۀ کاری که می‌کند، بردارد. وقتی هم اموال یتیمان را به‌خودشان برمی‌گردانید، بهتر است شاهد بگیرید؛ اگرچه همین بس که خدا حسابرس باشد.(۶) همۀ بچه‌ها، خواه دختر باشند یا پسر، از اموالی که پدر و مادر و بستگانِ نزدیک، بعد از مرگ به‌جا می‌گذارند، سهمی از ارث می‌برند؛ چه آن مال کم باشد چه زیاد. رعایت این سهم‌ها واجب است.(۷) وقت تقسیم ارث، اگر قوم‌وخویشی‌که ارث نمی‌بَرد و نیز یتیمان و فقیران حاضر شدند، چیزی از ارث را به آن‌ها بدهید و با ملایمت و مهربانی با آن‌ها حرف بزنید. (۸) کسانی که نگران آیندۀ بچه‌های خردسالی هستند که بعد از مرگشان به‌جای می‌گذارند، باید از ظلم‌کردن به بچه‌های یتیمِ دیگران بترسند و در حضور خدا مراقب رفتارشان باشند و حساب‌شده با یتیمان برخورد کنند. (۹) کسانی که اموال یتیمان را بالا می‌کشند، در واقع دارند شکم‌های خودشان را از آتش پر می‌کنند! به‌همین زودی‌ها‌هم در جهنم سرخ‌‌وسوخته می‌شوند! (۱۰) @Ebrahimhadi @EbrahimhadiMarket •••••••••••••••••••••••••••••••