بسم رب الحسین (ع) #ختم_ترجمه_فارسی_قرآن #سوره_بقره #آیات_صد_و_پنجاه_و_یک_تا_صد_و_پنجاه_و_پنج همان‌طورکه میانتان پیامبری فرستادیم از خودتان تا آیه‌هایمان را به‌دقت برایتان بخواند و جان‌هایتان را از آلودگی‌ها پاک کند و قرآن و حکمت1  یادتان بدهد و نیز چیزهایی را یادتان بدهد که از شما برنمی‌آمد یاد بگیرید. (۱۵۱) بنابراین، به‌یاد من باشید؛ من هم به‌یاد شما هستم. مرا شکر کنید و ناسپاسی‌ام نکنید.  (۱۵۲) مسلمانان! با صبر و نماز از خدا کمک بخواهید که خدا در کنار اهل صبر است.  (۱۵۳) از روی بی‌اطلاعی یا بی‌ادبی، به آنان که در راه خدا شهید می‌شوند، مرده نگویید؛ بلکه به‌طور ویژه زنده‌اند؛ ولی شما درک نمی‌کنید. (۱۵۴) حتماً با مشکلات امنیتی و اقتصادیِ مختصری امتحانتان می‌کنیم و نیز با ضررهای مالی و جانی و زراعی. البته به اهل صبر مژده بده. (۱۵۵) @Ebrahimhadi @EbrahimhadiMarket •••••••••••••••••••••••••••••••

بسم رب الحسین (ع) #ختم_ترجمه_فارسی_قرآن #سوره_ال_عمران #آیات_صد_و_پنجاه_و_یک_تا_صد_و_پنجاه_و_پنج به‌همین زودی‌ها دلهرۀ عجیبی در دل بی‌دین‌ها می‌اندازیم؛ چون آن‌ها چیزهایی را شریک خدا در کاروبار عالم کرده‌اند که خدا دلیلی بر درستیِ این باور نفرستاده است. جایگاه بی‌دین‌ها آتش است و بد جایی است جایگاه بدکارها! (151) در جنگ اُحد، خدا وعدۀ خودش به شما را عملی کرد. وقتی به‌فرمانش کار دشمنان را می‌ساختید. در شروع جنگ، خدا پیروزی را در یک‌قدمی‌‌تان گذاشته بود؛ ولی وقتی آن را از شما دریغ کرد، که سهل‌انگاری کردید و در حفظ سنگرها دو دسته شدید و از دستور فرماندهی طفره رفتید: بعضی‌هایتان به‌طمع دنیا سنگرها را ترک کردید و دنبال غنائم رفتید و بعضی‌هایتان هم به‌شوق آخرت تا پای جان ایستادید. به‌هرحال، خدا از پیروزکردنتان بر دشمن صرف‌نظر کرد تا امتحانتان کند؛ البته دست‌آخر از اشتباهتان درگذشت. آخر، خدا به مؤمنان لطف دارد.!(152) وقتی از میدان جنگ فرار می‌کردید و پیامبر از پشت سرتان صدا می‌زد که برگردید، جز نجات جانتان به فکر هیچ‌کس و هیچ‌چیز نبودید! اینجا بود‌که خدا از لطف خودش کاری کرد که برای همۀ سهل‌انگاری‌هایتان حسابی غمگین و پشیمان شوید تا دیگر به‌خاطر پیروزی و غنیمتی که از دست داده‌اید و زخم‌هایی که برداشته‌اید، سرخورده نشوید. بله، خدا آگاه است که چه می‌کنید.(153) خدا بعد از آن پشیمانی و غم شدید، شما را به خواب سبکِ آرام‌بخشی فرو برد؛ البته تنها گروهی از شما خوابشان برد و گروهی دیگر که به فکر جانشان بودند، خواب به چشمانشان نیامد و عین همان دوران جاهلیت، به خدا بدبین شدند! می‌پرسیدند: «نباید ما هم در تصمیم‌گیری‌ها دخالتی داشته باشیم؟!» بگو: «اختیار کارها همه دست خداست.» بماند که حرف‌هایی در دل‌هایشان پنهان کرده بودند که برای تو رو نمی‌کردند! مثلاً با خودشان می‌گفتند: «اگر ما هم در تصمیم‌گیری‌ها دخالتی داشتیم و برحق بودیم، حتماً جنگ را می‌بردیم و در اینجا کشته نمی‌شدیم!» بگو: «اگر در خانه‌هایتان هم بودید، کسانی که قرار بود در راه خدا شهید شوند، با پای خودشان به محل شهادتشان می‌رفتند. بله، خدا مقدّر کرد که جنگ در بیرون شهر مدینه باشد تا خدا نیت‌هایتان را امتحان کند و اگر لایق باشید، ناخالصی‌های دل‌هایتان را برطرف کند و... . خدا می‌داند هر آنچه را در دل‌ها می‌گذرد.» (154) البته عده‌ای که به‌وقت درگیریِ دو طرف در جنگ اُحد پا به فرار گذاشتند، شیطان بود که پایشان را لغزاند، در نتیجۀ بعضی گناهانی که مرتکب شده بودند. باز، دست‌آخر خدا از اشتباهاتشان درگذشت؛ چون خدا آمرزندۀ بردبار است. (155) @Ebrahimhadi @EbrahimhadiMarket •••••••••••••••••••••••••••••••