#درس_سی_و_پنج_کتاب_هیسود👇 #قواعد_درس_سی_و_پنج #سمیخوت #ترکیب_اضافی #کلمات_جدید_درس_سی_و_پنج #صرف_فعلهای_درس_سی_و_پنج #بررسی_متن_درس_سی_و_پنج #متن_ماله_درس_سی_و_پنج #تمرینهای_درس_سی_و_پنج https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس سی و پنج (۱):👇 الف) سمیخوت یا ترکیب اضافی (סְמִיכוּת): کسره اضافه فارسی یا of انگلیسی که هم مالکیت و هم جنسیت را می‌رساند، می‌تواند در عبری به دو طریق بیان شود. ۱. با שֶׁל: صدای مرد=> קוֹל שֶׁל אִישׁ قلب طلایی=> לֵב שֶׁל זָהָב ۲. با کنار هم نهادن اسم‌ها در رابطه‌ای وابسته که سمیخوت (סְמִיכוּת) یا ترکیب اضافی نامیده می‌شود. در این حالت، שֶׁל حذف می‌شود. صدای مرد=> קוֹל אִישׁ قلب طلایی=> לֵב זָהָב 🔅در حالت سمیخوت (ترکیب اضافی)، اگر هر دو اسم معرفه باشند، اسم اول (مضاف) حرف تعریفش را از دست می‌دهد. הַקּוֹל שֶׁל הָאִישׁ=> קוֹל הָאִישׁ הַלֵּב שֶׁל זָהָב=> לֵב זָהָב ب) حروف اضافه‌ای که بر سر اسم معرفه می‌آید در سمیخوت (ترکیب اضافی): از آنجا که در سمیخوت، اسم اول (مضاف) معرفه است، اما حرف تعریف نمی‌گیرد، همه حروف اضافه‌ای که بر سر آن می‌آید، صدای اولیه خود را نگه می‌دارد. یعنی هیچگاه حرف اضافه בְּ یا לְ یا امثالهم، به صورت בַּ یا לַ، یعنی حالت ادغام‌شده با حرف تعریف، درنمی‌آیند. בַּסּוֹף שֶׁל הַסִּפּוּר= בְּסוֹף הַסִּפּוּר לַסּוֹף שֶׁל הַסִּפּוּר= לְסוֹף הַסִּפּוּר https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس سی و پنج (۲):👇 ج) تغییرات صدایی درونی در سمیخوت (ترکیب اضافی): در حالت سمیخوت (ترکیب اضافی)، اسم‌های اول (مضاف) معمولا دچار تغییرات صدایی درونی می‌شوند. اسم‌های زیادی وجود دارد که تغییرات صدایی درونی شامل حالشان می‌شود، درحالیکه اسم‌هایی هم تغییری ندارند. در این سطح، یادگیری تمامی آن قوانین زود است، اما شماری از آنها بیان می‌شود. ۱. اسم‌های مفردی که در سمیخوت (ترکیب اضافی) بدون تغییر باقی می‌مانند: 🔺اسم‌های تک هجایی با صدای کشیده (וּ، וֹ، ִי): הַשּׁ‏יִר שֶׁל צִפּוֹר= שׁ‏יִר צִפּוֹר הַקּ‏וֹל שֶׁל הַנָּ‏בִיא= ק‏וֹל הַנָּ‏בִיא הַבּוּל שֶׁל הַדּ‏וֹאַר= בּוּל הַדּ‏וֹאַר 🔺تمامی اسم‌های سه‌گلی (اسم‌های دو هجایی که صدای هجای دوم آن سه‌گلֶ است): הַמֶּלֶך שֶׁל הָעוֹלָם= מֶלֶך הָעוֹלָם הַסֵּפֶר שֶׁל הַתּוֹרָה= סֵפֶר הַתּוֹרָה 🔅اسم חֶדֶר از این قاعده مستثناست. در حالت سمیخوت (ترکیب اضافی)، חֶדֶר تبدیل به חֲדַר می‌شود. اتاق غذاخوری => חֶדֶר שֶׁל אֹכֶל= חֲדַר אֹכֶל اتاق بچه‌ها => חֶדֶר שֶׁל הַיְּלָדִים= חֲדַר הַיְּלָדִים 🔺اسم‌های دو هجایی که صدای هجای اول‌شان پتخ یا خیریک است و صدای هجای دوم کشیده (וּ، וֹ، ִי): درس دانش‌آموز => חַשִּׁעוּר שֶׁל הַתַּלמִיד= שִׁעוּר הַתַּלמִיד پنجره اتاق => חַחַלּוֹן שֶׁל הַחֶדֶר= חַלּוֹן הַחֶדֶר چاقوی آشپزخانه => חַסַּכִּין שֶׁל הַמִּטְבָּח= סַכִּין הַמִּטְבָּח 🔺تمامی اسم‌های تک هجایی: הָעַם שֶׁל יִשְׂרָאֵל= עַם יִשְׂרָאֵל הַגַּן שֶׁל הָעִיר= גַּן הָעִיר ۲. اسم‌های مفردی که تغییرات صدایی درونی دارند: در تمامی اسم‌های مفرد دو هجایی که صدای هجای اولشان کاماتص است و صدای هجای دوم کشیده (וּ، וֹ، ִי)، کاماتص تبدیل به شوا می‌شود: הַשָּׁלוֹם שֶׁל הָאִישׁ= שְׁלוֹם הָאִישׁ הַנָּבִיא שֶׁל אֶמֶת= נְבִיא אֶמֶת הָאָרוֹן שֶׁל הַקּוֹדֶשׁ= אֲרוֹן הַקוֹדֶשׁ https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس سی و پنج (۳):👇 د) اسم‌های مفرد مؤنث در سمیخوت (ترکیب اضافی): 🔺اسم‌های مفرد مؤنثی که به کاماتص و هی ختم می‌شوند، تبدیل به پتخ و تاو (ـַـת) می‌شوند: הַדּוֹדָה שֶׁל הַיֶּלֶד= דוֹדַת הַיֶּלֶד הַשִּׂמְלָה שֶׁל הַנַּעֲרָה= שִׂמלַת הַנַּעֲרָה 🔺اسم‌های مفرد مؤنثی که به ת ختم می‌شوند، بدون تغییر باقی می‌مانند: הַדֶּלֶת שֶׁל הַבַּיִת= דֶלֶת הַבַּיִת https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس سی و پنج (۴):👇 هـ) اسم‌های جمع در سمیخوت (ترکیب اضافی): ۱. اسم‌های جمع منتهی به ִים و مثنای منتهی به ַיִם به ֵי تبدیل می‌شوند: הַתַּלְמִידִים שֶׁל הַכִּתָּה= תַּלמִידֵי הַכִּתָּה הָרַגְלַיִם שֶׁל הַבָּחוּר= רַגְלֵי הַבָּחוּר ۲. اسم‌های مؤنث منتهی به וֹת، بدون تغییر باقی می‌مانند. و) اسم‌های جمعی که تغییرات صدایی درونی دارند: 🔺اسم‌های جمعی که به شکل ~ְ~ָ~ִים هستند، مانند יְלָדִים و סְפָרִים، در سمیخوت (ترکیب اضافی) به یکی از دو حالت زیر در می‌آیند: ~ַ~ְ~ֵי=> יְלָדִים שֶׁל הַכִּתָּה= יַלְדֵי הַכִּתָּה یا ~ִ~ְ~ֵי=> סְפָרִים שֶׁל הַבָּחוּר= סִפְרֵי הַבָּחוּר 🔅البته قانونی وجود ندارد که طبق آن تشخیص دهیم کدام حالت، شامل حال کدام کلمه می‌شود. برای اطلاع بیشتر از فهرست این کلمات به درس ۶۶ مراجعه کنید. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس سی و پنج (۵):👇 ز) تکیه کلمات در سمیخوت (ترکیب اضافی): در سمیخوت (ترکیب اضافی)، هر دو اسم (مضاف و مضاف‌الیه) با هم، یک مفهوم پیوسته شمرده می‌شوند، از این رو، کلمه اول تکیه خود را از دست می‌دهد و تنها تکیه کلمه دوم باقی می‌ماند. تغییرات صدایی درونی هم به همین خاطر رخ می‌دهد که جای تکیه کلمات جابه‌جا می‌شود. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ کلمات درس سی و پنج:👇 בֵּית שִׁמּוּשׁ ~ בית שימוש = שֵׁרוּתִים= בית כיסא: دستشویی דְּיוֹ: جوهر דָּרַךְ (לִדְרֹךְ ~ לדרוך): قدم گذاشت، پا گذاشت לִמּוּדִים: تعلیمات، מִין (מִינִים): نوع، جنس מַעֲשֶׂה (מַעֲשִׂים): عمل، کار פֶּרַח (פְּרָחִים): گُل פָּרַח (לִפְרֹחַ ~ לפרוח): گل‌دادن، شکفتن צִיֵּר ~ צייר (לְצַיֵּר ~ לצייר): نقاشی کشید، رنگ کرد צִיוּר (צִיוּרִים): نقاشی קִיר (קִירוֹת): دیوار קָרַע (לִקְרֹעַ ~ לקרוע): پاره کرد שִׁבֵּר ~ שיבר (לְשַׁבֵּר): شکست، خرد کرد שׁוֹבָב (שׁוֹבָבִים): بازیگوش، شیطان שִׂמְלָה (שְׂמָלוֹת): پیراهن שָׁפַךְ (לִשְׁפֹּךְ ~ לשפוך): پاشید שָׁתַק (לִשְׁתֹּק ~ לשתוק): ساکت بود، سکوت کرد תְּמוּנָה (תְּמוּנוֹת): عکس 🔅عبارات تازه: חֲדַר אֹכֶל: اتاق غذاخوری https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ הַפְּעָלִים שֶׁל שִׁעוּר לה (35) (1):👇 فعل‌های درس سی و پنج (۱): 1⃣ ד - ר - ך 🔅باب پعل ندارد. 🔅باب پاعَل (בִּניָן פָּעַל) 🔅مصدر: לִדְרֹךְ ~ לדרוך قدم گذاشتن، پا گذاشتن 🔅زمان حال: דּוֹרֵךְ דּוֹרְכִים דּוֹרֶכֶת דּוֹרְכוֹת 🔅زمان گذشته: דָּרַכְתִּי דָּרַכְנוּ דָּרַכְתָּ דְּרַכְתֶּם דָּרַכְתְּ דְּרַכְתֶּן דָּרַךְ דָּרְכוּ דָּרְכָה דָּרְכוּ 🔅زمان آینده: אֶדְרֹךְ (אדרוך) נִדְרֹךְ (נדרוך) תִּדְרֹךְ (תדרוך) תִּדְרְכוּ תִּדְרְכִי תִּדְרֹכְנָה (תדרוכנה) יִדְרֹךְ (ידרוך) יִדְרְכוּ תִּדְרֹךְ (תדרוך) תִּדְרֹכְנָה (תדרוכנה) 🔅امر: דְּרֹךְ!‏ (דרוך!‏) דִּרְכוּ!‏ דִּרְכִי!‏ דְּרֹכְנָה!‏ (דרוכנה!‏) 2⃣ צ - י - ר 🔅باب پاعل ندارد. 🔅باب پِعِّل (בִּניָן פִּעֵל ~ בניין פיעל) 🔅مصدر: לְצַיֵּר ~ לצייר ترسیم کردن، به تصویر کشیدن 🔅زمان حال: מְצַיֵּר (מצייר) מְצַיְּרִים (מציירים) מְצַיֶּרֶת (מציירת) מְצַיְּרוֹת (מציירות) 🔅زمان گذشته: צִיַּרְתִּי (ציירתי) צִיַּרְנוּ (ציירנו) צִיַּרְתָּ (ציירת) צִיַּרְתֶּם (ציירתם) צִיַּרְתְּ (ציירת) צִיַּרְתֶּן (ציירתן) צִיֵּר (צייר) צִיְּרוּ (ציירו) צִיְּרָה (ציירה) צִיְּרוּ (ציירו) 🔅زمان آینده: אֲצַיֵּר (אצייר) נְצַיֵּר (נצייר) תְּצַיֵּר (תצייר) תְּצַיְּרוּ (תציירו) תְּצַיְּרִי (תציירי) תְּצַיֵּרְנָה (תציירנה) יְצַיֵּר (יצייר) יְצַיְּרוּ (יציירו) תְּצַיֵּר (תצייר) תְּצַיֵּרְנָה (תציירנה) 🔅امر: צַיֵּר!‏ (צייר!‏) צַיְּרוּ!‏ (ציירו!‏) צַיְּרִי!‏ (ציירי!‏) צַיֵּרְנָה!‏ (ציירנה!‏) 3⃣ ק - ר - ע 🔅باب پعل ندارد. 🔅باب پاعَل (בִּניָן פָּעַל) 🔅مصدر: לִקְרֹעַ ~ לקרוע پاره کردن، دریدن، شکافتن 🔅زمان حال: קוֹרֵעַ קוֹרְעִים קוֹרַעַת קוֹרְעוֹת 🔅زمان گذشته: קָרַעְתִּי קָרַעְנוּ קָרַעְתָּ קְרַעְתֶּם קָרַעְתְּ קְרַעְתֶּן קָרַע קָרְעוּ קָרְעָה קָרְעוּ 🔅زمان آینده: אֶקְרַע נִקְרַע תִּקְרַע תִּקְרְעוּ תִּקְרְעִי תִּקְרַעְנָה יִקְרַע יִקְרְעוּ תִּקְרַע תִּקְרַעְנָה 🔅امر: קְרַע!‏ קִרְעוּ!‏ קִרְעִי!‏ קְרַעְנָה!‏ https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ הַפְּעָלִים שֶׁל שִׁעוּר לה (35) (2):👇 فعل‌های درس سی و پنج (۲): 4⃣ שׁ - ב - ר 🔅باب پِعِّل (בִּניָן פִּעֵל ~ בניין פיעל) 🔅مصدر: לְשַׁבֵּר شکستن، خردکردن 🔅زمان حال: מְשַׁבֵּר מְשַׁבְּרִים מְשַׁבֶּרֶת מְשַׁבְּרוֹת 🔅زمان گذشته: שִׁבַּרְתִּי (שיברתי) שִׁבַּרְנוּ (שיברנו) שִׁבַּרְתָּ (שיברת) שִׁבַּרְתֶּם (שיברתם) שִׁבַּרְתְּ (שיברת) שִׁבַּרְתֶּן (שיברתן) שִׁבֵּר (שיבר) שִׁבְּרוּ (שיברו) שִׁבְּרָה (שיברה) שִׁבְּרוּ (שיברו) 🔅زمان آینده: אֲשַׁבֵּר נְשַׁבֵּר תְּשַׁבֵּר תְּשַׁבְּרוּ תְּשַׁבְּרִי תְּשַׁבֵּרְנָה יְשַׁבֵּר יְשַׁבְּרוּ תְּשַׁבֵּר תְּשַׁבֵּרְנָה 🔅امر: שַׁבֵּר!‏ שַׁבְּרוּ!‏ שַׁבְּרִי!‏ שַׁבֵּרְנָה!‏ 5⃣ שׁ - פ - ך 🔅باب پعل ندارد. 🔅باب پاعَل (בִּניָן פָּעַל) 🔅مصدر: לִשְׁפֹּךְ (לשפוך) ریختن 🔅زمان حال: שׁוֹפֵךְ שׁוֹפְכִים שׁוֹפֶכֶת שׁוֹפְכוֹת 🔅زمان گذشته: שָׁפַכְתִּי שָׁפַכְנוּ שָׁפַכְתָּ שְׁפַכְתֶּם שָׁפַכְתְּ שְׁפַכְתֶּן שָׁפַךְ שָׁפְכוּ שָׁפְכָה שָׁפְכוּ 🔅زمان آینده: אֶשְׁפֹּךְ (אשפוך) נִשְׁפֹּךְ (נשפוך) תִּשְׁפֹּךְ (תשפוך) תִּשְׁפְּכוּ תִּשְׁפְּכִי תִּשְׁפֹּכְנָה (תשפוכנה) יִשְׁפֹּךְ (ישפוך) יִשְׁפְּכוּ תִּשְׁפֹּךְ (תשפוך) תִּשְׁפֹּכְנָה (תשפוכנה) 🔅امر: שְׁפֹךְ!‏ (שפוך!‏) שִׁפְכוּ!‏ שִׁפְכִי!‏ שְׁפֹכְנָה!‏ (שפוכנה!‏) 6⃣ שׁ - ת - ק 🔅باب پعل: לְשַׁתֵּק (فلج‌کردن، بی‌حس‌کردن، ازکارانداختن) 🔅باب پاعَل (בִּניָן פָּעַל) 🔅مصدر: לִשְׁתֹּק (לשתוק) ساکت‌شدن 🔅زمان حال: שׁוֹתֵק שׁוֹתְקִים שׁוֹתֶקֶת שׁוֹתְקוֹת 🔅زمان گذشته: שָׁתַקְתִּי שָׁתַקְנוּ שָׁתַקְתָּ שְׁתַקְתֶּם שָׁתַקְתְּ שְׁתַקְתֶּן שָׁתַק שָׁתְקוּ שָׁתְקָה שָׁתְקוּ 🔅زمان آینده: אֶשְׁתֹּק (אשתוק) נִשְׁתֹּק (נשתוק) תִּשְׁתֹּק (תשתוק) תִּשְׁתְּקוּ תִּשְׁתְּקִי תִּשְׁתֹּקְנָה (תשתוקנה) יִשְׁתֹּק (ישתוק) יִשְׁתְּקוּ תִּשְׁתֹּק (תשתוק) תִּשְׁתֹּקְנָה (תשתוקנה) 🔅امر: שְׁתֹק!‏ (שתוק!‏) שִׁתְקוּ!‏ שִׁתְקִי!‏ שְׁתֹקְנָה!‏ (שתוקנה!‏) https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ بررسی متن درس سی و پنج (۱):👇 חוּשָׁם הַשּׁוֹבָב خوشام بازیگوش 🔺חוּשָׁם הַשּׁוֹבָב: عبارت وصفی، مفرد، مذکر، معرفه. חוּשָׁם اسم خاص و معرفه بنفسه است، صفتی که برایش می‌آید هم معرفه باید باشد. חוּשָׁם הָיָה יֶלֶד שׁוֹבָב. خوشام بود پسری بازیگوش. הוּא הָיָה עוֹשֶׂה מַעֲשִׂים רָעִים בְּבֵית הַסֵּפֶר, او انجام می‌داد کارهای بد در مدرسه، 🔺הָיָה עוֹשֶׂה: ساختار فعلی که در گذشته، برای مدتی انجام می‌شده. فعل گذشته متناسب با فاعل از ریشه הָיָה + فعل حال متناسب با فاعل از کاری که انجام می‌شده (که در اینجا עוֹשֶׂה هست). וְלֹא הָיָה שָׂם לֵב לַלִּמּוּדִים. و توجهی نمی‌کرد به درس. 🔺שָׂם לֵב: اصطلاح برای «توجه کردن» 🔺לַלִּמּוּדִים: לְ + הַ + לִמּוּדִים הוּא הָיָה קוֹרֵעַ נְיָר او پاره می‌کرد کاغذی וְזוֹרֵק עַל הָרִצְפָּה و پرت می‌کرد روی زمین אֶת חֲתִיכוֹת הַנְּיָר. تکه‌های کاغذ را. 🔺חֲתִיכוֹת הַנְּיָר: سمیخوت (ترکیب اضافی). اصلش הַחֲתִיכוֹת שֶׁל הַנְּיָר بوده. ۱. برداشتن حرف تعریف مضاف (הַחֲתִיכוֹת)؛ ۲. برداشتن שֶׁל؛ ۳. تغییر در اسم مضاف (חֲתִיכוֹת). در اینجا مضاف جمع مؤنث است که در ترکیب سمیخوت تغییری پیدا نمی‌کند. הוּא הָיָה מְצַיֵר בְּגִיר او نقاشی می‌کشید با گچ כָּל מִינֵי תְּמוּנוֹת עַל הַלּוּחַ همه نوع تصویری روی تخته 🔺מִינֵי תְּמוּנוֹת: سمیخوت (ترکیب اضافی). اصلش הַמִּינִים שֶׁל תְּמוּנוֹת بوده. ۱. برداشتن حرف تعریف مضاف (הַמִּינִים)؛ ۲. برداشتن שֶׁל؛ ۳. تغییر در اسم مضاف (מִינִים). در اینجا مضاف جمع مذکر است که در ترکیب سمیخوت مم (ם) آن حذف می‌شود و خیریکش تبدیل به تصره می‌شود (מִינֵי). וְעַל קִירוֹת חֲדַר הַשֵּׁרוּתִים. و‌ روی دیوارهای اتاق دستشویی. 🔺קִירוֹת חֲדַר הַשֵּׁרוּתִים: یک عبارت اضافی است که سه اسم در حالت سمیخوت به هم اضافه شده‌اند. اول קִירוֹת חֶדֶר هست که اصلش הַקִּירוֹת שֶׁל חֶדֶר است و دوم חֲדַר הַשֵּׁרוּתִים، که اصلش הַחֶדֶר שֶׁל הַשֵּׁרוּתִים است. در اینجا חֶדֶר، نسبت به קִירוֹת مضاف‌الیه است و نسبت به הַשֵּׁרוּתִים مضاف. הוּא הָיָה מְשַׁחֵק בְּכַדּוּר בְּחֲדַר הָאֹכֶל او بازی می‌کرد با توپ در سالن غذاخوری 🔺חֲדַר הָאֹכֶל: سمیخوت (ترکیب اضافی). اصلش הַחֶדֶר שֶׁל הָאֹכֶל بوده. ۱. برداشتن حرف تعریف مضاف (הַחֶדֶר)؛ ۲. برداشتن שֶׁל؛ ۳. تغییر در اسم مضاف (חֶדֶר) و تبدیل آن به: חֲדַר. וּמְשַׁבֵּר אֶת הַמְּנוֹרוֹת. و می‌شکند چراغها را. 🔺וּמְשַׁבֵּר: וְ + מְשַׁבֵּר 🔅رسیدن حرف عطف به کلمه‌ای که با یکی از حروف بومَف (בּ, ו, מ, פ) شروع شده. تغییر صدای וְ از شوا به شروک. כַּאֲשֶׁר הָיוּ שׁוֹאֲלִים אוֹתוֹ: زمانیکه پرسیده می‌شد از او: הָיוּ שׁוֹאֲלִים: فعل جمع، بدون فاعل؛ ترجمه به صورت فعل کلی مجهول. "מִי עָשָׂה אֶת הַדָּבָר הַזֶּה?", «چه کسی انجام داد این کار را؟»، 🔺הַדָּבָר הַזֶּה: موصوف و صفت اشاره، انطباق در جنس، شمار، شناس. חוּשָׁם לֹא הָיָה מְחַכֶּה אַף רֶגַע, خوشام صبر نمی‌کرد حتی یک لحظه، וְהָיָה עוֹנֶה מִיָּד כְּמוֹ הֵד: و پاسخ می‌داد فورا مانند پژواک: - לֹא אֲנִי! לֹא אֲנִי! - من نه! من نه! פַּעַם אַחַת זָרַק חוּשָׁם אֶבֶן یکبار، پرت کرد خوشام سنگی וְשִׁבֵּר אֶת חַלּוֹן הַסִּפְרִיָּה. و شکست پنجره کتابخانه را. 🔺חַלּוֹן הַסִּפְרִיָּה: سمیخوت (ترکیب اضافی). اصلش הַחַלּוֹן שֶׁל הַסִּפְרִיָּה بوده. ۱. برداشتن حرف تعریف مضاف (הַחַלּוֹן)؛ ۲. برداشتن שֶׁל؛ ۳. تغییر در اسم مضاف (חַלּוֹן). اسمهای مضاف با وزن חַלּוֹן تغییر ندارد. - מִי שִׁבֵּר אֶת הַחַלּוֹן? - چه کسی شکست پنجره را؟ שָׁאַל הַמּוֹרֶה בְּכַעַס. پرسید معلم با عصبانیت. 🔺בְּכַעַס: בְּ + כַּעַס 🔅افتادن داگش حرف اول، به خاطر اضافه‌شدن حرف اضافه به ابتدای آن. - לֹא אֲנִי! עָנָה חוּשָׁם. - من نه! پاسخ داد خوشام. יוֹם אֶחָד שָׁפַךְ חוּשָׁם דְּיוֹ روزی پاشید خوشام جوهر עַל שִׂמְלַת תַּלְמִידָה. روی لباس دانش‌آموزی. 🔺שִׂמְלַת תַּלְמִידָה: سمیخوت (ترکیب اضافی). اصلش הַשִּׂמְלָה שֶׁל תַּלְמִידָה بوده. ۱. برداشتن حرف تعریف مضاف (הַשִּׂמְלָה)؛ ۲. برداشتن שֶׁל؛ ۳. تغییر در اسم مضاف (הַשִּׂמְלָה). در اینجا مضاف مفرد مؤنث منتهی به کاماتص و هی هست که در ترکیب سمیخوت تبدیل به پتخ و تاو می‌شوند: שִׂמְלַת. הַתַּלְמִידָה בָּכְתָה دانش‌آموز گریه کرد וְסִפְּרָה אֶת הַדָּבָר לַמּוֹרֶה. و بازگو کرد ماجرا را برای معلم. 🔺לַמּוֹרֶה: לְ + הַ + מוֹרֶה - מִי שָׁפַךְ אֶת הַדְּיוֹ עַל הַשִּׂמְלָה? - چه کسی پاشید این جوهر را روی آن لباس؟ שָׁאַל הַמּוֹרֶה. پرسید معلم. -לֹא אֲנִי! עָנָה חוּשָׁם. - من نه! پاسخ داد خوشام. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ بررسی متن درس سی و پنج (۲):👇 פַּעַם אַחַת یکبار דָּרַךְ חוּשָׁם עַל פִּרְחֵי הַגַּן. پا گذاشت خوشام روی گلهای باغ. 🔺פִּרְחֵי הַבֵּן: سمیخوت (ترکیب اضافی). اصلش הַפְּרָחִים שֶׁל הַגַּן بوده. ۱. برداشتن حرف تعریف مضاف (הַפְּרָחִים)؛ ۲. برداشتن שֶׁל؛ ۳. تغییر در اسم مضاف (הַפְּרָחִים). در اینجا مضاف جمع مذکر است که در ترکیب سمیخوت مم (ם) آن حذف می‌شود و خیریکش تبدیل به تصره می‌شود (פְּרָחֵי). البته اسمهای جمعی با وزن פְּרָחִים، تغییر درونی هم دارند و نهایتا هنگام مضاف واقع‌شدن، פִּרְחֵי می‌شوند. - מִי דָּרַךְ עַל הַפְּרָחִים? - چه کسی پا گذاشت روی گلها؟ שָׁאַל הַמּוֹרֶה. پرسید معلم. - לֹא אֲנִי! - من نه! עָנָה גַּם הַפַּעַם חוּשָׁם. پاسخ داد همچنین این‌بار خوشام. יוֹם אֶחָד روزی צִיֵּר חוּשָׁם כָּל מִינֵי צִיוּרִים نقاشی کشید خوشام همه نوع تصویر 🔺מִינֵי צִיוּרִים: سمیخوت (ترکیب اضافی). اصلش הַמִּינִים שֶׁל צִיוּרִים بوده. ۱. برداشتن حرف تعریف مضاف (הַמִּינִים)؛ ۲. برداشتن שֶׁל؛ ۳. تغییر در اسم مضاف (מִינִים). در اینجا مضاف جمع مذکر است که در ترکیب سمیخوت مم (ם) آن حذف می‌شود و خیریکش تبدیل به تصره می‌شود (מִינֵי). עַל קִירוֹת הַחֶדֶר. روی دیوارهای اتاق. 🔺קִירוֹת הַחֶדֶר: سمیخوت (ترکیب اضافی). اصلش הַקִּירוֹת שֶׁל הַחֶדֶר بوده. ۱. برداشتن حرف تعریف مضاف (הַקִּירוֹת)؛ ۲. برداشتن שֶׁל؛ ۳. تغییر در اسم مضاف (קִירוֹת). در اینجا مضاف جمع مؤنث است که در ترکیب سمیخوت تغییری پیدا نمی‌کند. - מִי צִיֵר עַל הַקִּירוֹת? - چه کسی نقاشی کشید روی دیوارها؟ שָׁאַל הַמּוֹרֶה בְּכַעַס. پرسید معلم با عصبانیت. - לֹא אֲנִי! - من نه! עָנָה חוּשָׁם. پاسخ داد خوشام. - וּמִי כָּתַב אֶת סֵפֶר הַתּוֹרָה? - و چه کسی نوشت کتاب تورات را؟ 🔺וּמִי: וְ + מִי 🔅رسیدن حرف عطف به کلمه‌ای که با یکی از حروف بومَف (בּ, ו, מ, פ) شروع شده. تغییر صدای וְ از شوا به شروک. שָׁאַל הַמּוֹרֶה. پرسید معلم. חוּשָׁם לֹא שָׂם לֵב לִשְׁאֵלַת הַמּוֹרֶה, خوشام توجه نکرد به سؤال معلم، 🔺לִשְׁאֵלַת: לְ + שְׁאֵלַת 🔅حرف اضافه לְ بر سر کلمه‌ای آمده که با شوا شروع شده. ممنوعیت دو‌ شوا در ابتدای کلمه. تغییر صدای حرف اضافه از شوا به خیریک. 🔺שְׁאֵלַת הַמּוֹרֶה: سمیخوت (ترکیب اضافی). اصلش הַשְּׁאֵלָה שֶׁל הַמּוֹרֶה بوده. ۱. برداشتن حرف تعریف مضاف (הַשְּׁאֵלָה)؛ ۲. برداشتن שֶׁל؛ ۳. تغییر در اسم مضاف (שְׁאֵלָה). در اینجا مضاف، مفرد مؤنث منتهی به کاماتص و هی هست که در ترکیب سمیخوت تبدیل به پتخ و تاو می‌شوند: שְׁאֵלַת. וְקָרָא בְּקוֹל רָם: و فریاد زد با صدایی بلند: 🔺קוֹל רָם: عبارت وصفی، انطباق در جنس، شمار، شناس. לֹא אֲנִי! من نه! - מָה? - چی؟ לֹא אַתָּה? تو نه؟ אָמַר הַמּוֹרֶה. گفت معلم. תָּמִיד יֵשׁ לְךָ רַק תְּשׁוּבָה אַחַת همیشه هست برای تو فقط یک جواب "לֹא אֲנִי! לֹא אֲנִי!" «من نه! من نه!» חוּשָׁם שָׁתַק רֶגַע, خوشام ساکت شد لحظه‌ای، וְאַחֲרֵי כֵן שִׁנָּה אֶת תְּשׁוּבַתוֹ, و بعد از آن تغییر داد پاسخش را، 🔺תְּשׁוּבָתוֹ: תְּשׁוּבָה + וֹ 🔅ضمیر به اسم چسبیده و ترکیب سمیخوت ساخته، پس اسم چسبیده به ضمیر، به عنوان مضاف، دچار تغییر می‌شود. תְּשׁוּבָה تبدیل به תְּשׁוּבַת. וְאָמַר: و گفت: - סְלִיחָה, אֲדוֹנִי הַמּוֹרֶה, - ببخشید آقا معلم! 🔺אֲדוֹנִי הַמּוֹרֶה: طریقه صدا زدن «آقا معلم» یا امثال این عبارات، مثل: אֲדוֹנִי הַנֶּהָג (آقای راننده) 🔺אֲדוֹנִי: אָדוֹן + ִי 🔅ضمیر به اسم چسبیده و ترکیب سمیخوت ساخته، پس اسم چسبیده به ضمیر، به عنوان مضاف، دچار تغییر می‌شود. אָדוֹן تبدیل به אֲדוֹן. אָמַרְתִּי שֶׁקֶר. گفتم اشتباه. הַפַּעַם אֲנִי עָשִׂיתִי זֹאת בְּעַצְמִי! این‌بار من انجام دادم آن را خودخودم! כַּאֲשֶׁר שָׁמְעוּ זֹאת יַלְדֵי הַכִּתָּה, زمانی که شنیدند آن را بچه‌های کلاس، 🔺יַלְדֵי הַכִּתָּה: سمیخوت (ترکیب اضافی). اصلش הַיְּלָדִים שֶׁל הַכִּתָּה بوده. ۱. برداشتن حرف تعریف مضاف (הַיְּלָדִים)؛ ۲. برداشتن שֶׁל؛ ۳. تغییر در اسم مضاف (יְלָדִים). در اینجا مضاف جمع مذکر است که در ترکیب سمیخوت مم (ם) آن حذف می‌شود و خیریکش تبدیل به تصره می‌شود (יְלָדֵי). البته اسمهای جمعی با وزن יְלָדִים، تغییر درونی هم دارند و نهایتا هنگام مضاف واقع‌شدن، יַלְדֵי می‌شوند. הֵם פָּרְצוּ בִּצְחוֹק. آنها زدند زیر خنده. 🔺פָּרְצוּ בִּצְחוֹק: اصطلاح برای «زدن زیر خنده» 🔺בִּצְחוֹק: בְּ + צְחוֹק 🔅حرف اضافه בְּ بر سر کلمه‌ای آمده که با شوا شروع شده (צְחוֹק). ممنوعیت دو‌ شوا در ابتدای کلمه. تغییر صدای حرف اضافه از شوا به خیریک. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ متن ماله درس سی و پنج:👇 חושם השובב חושם היה ילד שובב. הוא היה עושה מעשים רעים בבית הספר, ולא היה שם לב ללמודים. הוא היה קורע נייר וזורק על הרצפה את חתיכות הנייר. הוא היה מצייר בגיר כל מיני תמונות על הלוח ועל קירות חדר השרותים. הוא היה משחק בכדור בחדר האוכל ומשבר את המנורות. כאשר היו שואלים אותו: "מי עשה את הדבר הזה?", חושם לא היה מחכה אף רגע, והיה עונה מיד כמו הד:  - לא אני! לא אני! פעם אחת זרק חושם אבן ושיבר את חלון הספריה.  - מי שיבר את החלון? שאל המורה בכעס. - לא אני! ענה חושם.  יום אחד שפך חושם דיו על שמלת תלמידה. התלמידה בכתה  וספרה את הדבר למורה. - מי שפך את הדיו על השמלה? שאל המורה. -לא אני! ענה חושם.  פעם אחת דרך חושם על פרחי הגן.  - מי דרך על הפרחים? שאל המורה. –לא אני! ענה גם הפעם חושם.  יום אחד צייר חושם כל מיני ציורים על קירות החדר.  - מי צייר על הקירות? שאל המורה בכעס. - לא אני! ענה חושם. - ומי כתב את ספר התורה? שאל המורה. חושם לא שם לב לשאלת המורה, וקרא בקול רם: לא אני! - מה? לא אתה? אמר המורה. תמיד יש לך רק תשובה אחת "לא אני! לא אני!" חושם שתק רגע, ואחרי־כן שינה את תשובתו, ואמר: –סליחה, אדוני המורה, אמרתי שקר. הפעם אני עשיתי זאת בעצמי!  כאשר שמעו זאת ילדי הכיתה, הם פרצו בצחוק. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim