✅ הַפְּעָלִים שֶׁל שִׁעוּר לד (34):👇 فعل‌های درس سی و چهار: 1⃣ ב - כ - ה 🔅باب پِعِّل לְבַכּוֹת (زاری‌کردن، سوگواری‌کردن) 🔅باب پاعَل (בִּניָן פָּעַל) 🔅مصدر: לִבְכּוֹת گریه‌کردن، اشک‌ریختن 🔅زمان حال: בּוֹכֶה בּוֹכִים בּוֹכָה בּוֹכוֹת 🔅زمان گذشته: בָּכִיתִי בָּכִינוּ בָּכִיתָ בְּכִיתֶם בָּכִית בְּכִיתֶן בָּכָה בָּכוּ בָּכְתָה בָּכוּ 🔅زمان آینده: אֶבְכֶּה נִבְכֶּה תִּבְכֶּה תִּבְכּוּ תִּבְכִּי תִּבְכֶּינָה יִבְכֶּה יִבְכּוּ תִּבְכֶּה תִּבְכֶּינָה 🔅امر: בְּכֵה!‏ בְּכוּ!‏ בְּכִי!‏ בְּכֶינָה!‏ 2⃣ ב - ר - ר 🔅باب پاعل לָבוֹר (برگزیدن، انتخاب‌کردن) 🔅باب پِعِّل (בִּניָן פִּעֵל ~ בניין פיעל) 🔅مصدر: לְבָרֵר کشف‌کردن، روشن‌کردن 🔅زمان حال: מְבָרֵר מְבָרְרִים מְבָרֶרֶת מְבָרְרוֹת 🔅زمان گذشته: בֵּרַרְתִּי (ביררתי) בֵּרַרְנוּ (ביררנו) בֵּרַרְתָּ (ביררת) בֵּרַרְתֶּם (ביררתם) בֵּרַרְתְּ (ביררת) בֵּרַרְתֶּן (ביררתן) בֵּרַר (בירר) בֵּרְרוּ (ביררו) בֵּרְרָה (ביררה) בֵּרְרוּ (ביררו) 🔅زمان آینده: אֲבָרֵר נְבָרֵר תְּבָרֵר תְּבָרְרוּ תְּבָרְרִי תְּבָרֵרְנָה יְבָרֵר יְבָרְרוּ תְּבָרֵר תְּבָרֵרְנָה 🔅امر: בָּרֵר!‏ בָּרְרוּ!‏ בָּרְרִי!‏ בָּרֵרְנָה!‏ 3⃣ שׂ - ח - ק 🔅پاعل ندارد 🔅باب پِعِّل (בִּניָן פִּעֵל ~ בניין פיעל) 🔅مصدر: לְשַׂחֵק بازی‌کردن (בְּ... با چیزی)، نقش بازی‌کردن 🔅زمان حال: מְשַׂחֵק מְשַׂחֲקִים מְשַׂחֶקֶת מְשַׂחֲקוֹת 🔅زمان گذشته: שִׂחַקְתִּי (שיחקתי) שִׂחַקְנוּ (שיחקנו) שִׂחַקְתָּ (שיחקת) שִׂחַקְתֶּם (שיחקתם) שִׂחַקְתְּ (שיחקת) שִׂחַקְתֶּן (שיחקתן) שִׂחֵק (שיחק) שִׂחֲקוּ (שיחקו) שִׂחֲקָה (שיחקה) שִׂחֲקוּ (שיחקו) 🔅زمان آینده: אֲשַׂחֵק נְשַׂחֵק תְּשַׂחֵק תְּשַׂחֲקוּ תְּשַׂחֲקִי תְּשַׂחֵקְנָה יְשַׂחֵק יְשַׂחֲקוּ תְּשַׂחֵק תְּשַׂחֵקְנָה 🔅امر: שַׂחֵק!‏ שַׂחֲקוּ!‏ שַׂחֲקִי!‏ שַׂחֵקְנָה!‏ 4⃣ שׂ - נ - א 🔅پِعِّل ندارد. 🔅باب پاعَل (בִּניָן פָּעַל) 🔅مصدر: לִשְׂנֹא ~ לשנוא متنفر بودن، نفرت داشتن 🔅زمان حال: שׂוֹנֵא שׂוֹנְאִים שׂוֹנֵאת שׂוֹנְאוֹת 🔅زمان گذشته: שָׂנֵאתִי שָׂנֵאנוּ שָׂנֵאתָ שְׂנֵאתֶם שָׂנֵאת שְׂנֵאתֶן שָׂנֵא שָׂנְאוּ שָׂנְאָה שָׂנְאוּ 🔅زمان آینده: אֶשְׂנָא נִשְׂנָא תִּשְׂנָא תִּשְׂנְאוּ תִּשְׂנְאִי תִּשְׂנֶאנָה יִשְׂנָא יִשְׂנְאוּ תִּשְׂנָא תִּשְׂנֶאנָה 🔅امر: שְׂנָא!‏ שִׂנְאוּ!‏ שִׂנְאִי!‏ שְׂנֶאנָה!‏ https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ بررسی متن درس سی و چهار (۱):👇 📝הַהֵד 📝بازتاب עַל יַד יַעַר אֶחָד نزدیک جنگلی עָמַד בַּיִת קָטָן. بود خانه‌ای کوچک. 🔺בַּיִת קָטָן: عبارت وصفی، انطباق در جنس، شمار، شناس. בַּבַּיִת הַזֶּה גָּר יֶלֶד בְּשֵׁם מֹשֶׁה. در این خانه زندگی می‌کرد پسربچه‌ای به اسم موسی. מֹשֶׁה אָהַב לְשַׂחֵק בֶּחָצֵר אוֹ בַּיַּעַר. موسی دوست داشت بازی‌کردن در محوطه با جنگل را. 🔺בֶּחָצֵר: בְּ + הֶ + חָצֵר 🔺בַּיַּעַר: בְּ + הַ + יַעַר יוֹם אֶחָד روزی לָקַח מֹשֶׁה כַּדּוּר برداشت موسی توپی را וְהָלַךְ לַיַּעַר. و رفت به جنگل. 🔺לַיַּעַר: לְ + הַ + יַעַר כַּאֲשֶׁר הוּא שִׂחֵק בַּכַּדּוּר, زمانی که او بازی می‌کرد با توپ، 🔺בַּכַּדּוּר: בְּ + הַ + כַּדּוּר הוּא אָמַר לְעַצְמוֹ: او گفت با خودش: "אוּלַי יֵשׁ עוֹד יֶלֶד בַּיַּעַר, «شاید باشد پسربچه دیگری در جنگل، אָז אֲנַחְנוּ נְשַׂחֵק יַחַד". پس ما بازی خواهیم کرد با هم.» מֹשֶׁה קָרָא בְּקוֹל רָם: موسی فریاد زد با صدایی بلند: 🔺קוֹל רָם: عبارت وصفی، انطباق در جنس، شمار، شناس. - מִי רוֹצֶה לְשַׂחֵק אִתִּי בְּכַדּוּר? - چه کسی می‌خواهد بازی کند با من، با توپ؟ 🔺בְּכַדּוּר: בְּ + כַּדּוּר וְהִנֵּה הוּא שׁוֹמֵעַ و اینجا بود که او شنید קוֹל בָּא מִן הַיַּעַר: صدایی آمد از جنگل: - ... לְ־שַׂ־חֵ־ק אִ־תִ־י... - ... با־زی ک־ند با م־ن... מֹשֶׁה חָשַׁב שֶׁבַּיַּעַר موسی فکر کرد که در جنگل 🔺שֶׁבַּיַּעַר: שֶׁ + בְּ + הַ + יַעַר יֵשׁ יֶלֶד אַחֵר هست پسربچه دیگری הָרוֹצֶה לְשַׁחֵק אִתּוֹ. که می‌خواهد بازی کند با او. 🔺הָרוֹצֶה: به ترجمه فعل زمان حال، یا درواقع، اسم فاعل که حرف تعریف گرفته، دقت کنید. הוּא קָרָא שׁוּב: او فریاد زد دوباره: - יֶלֶד בּוֹא הֵנָּה, אֲנִי אֲחַכֶּה לְךָ. پسر بیا اینجا، من منتظر تو هستم. 🔺אֲחַכֶּה לְ...: فعل «منتظربودن» در عبری، حرف اضافه دارد. וְשׁוּב הוּא שָׁמַע קוֹל: و دوباره او شنید صدایی: - אֲ־חַ־כֶּ־ה לְ־ךָ! - من־ت־ظر تو هس־تم! - אַל תְּדַבֵּר כְּמוֹ תֻּכִּי! - صحبت نکن مانند طوطی! אָמַר מֹשֶׁה בְּכַעַס. گفت موسی با عصبانیت. 🔺בְּכַעַס: בְּ + כַּעַס וְשׁוּב שָׁמַע קוֹל: و دوباره شنید صدایی: - ... אַל ־ תְּ־דַ־בֵּ־ר כְּ־מוֹ תֻּ־כִּי! - صح־بت ن־کن ما־نند طو־طی! מֹשֶׁה כָּעַס עוֹד יוֹתֵר موسی عصبانی شد دوباره بیشتر וְצָעַק: و فریاد زد: - אֲנִי שׂוֹנֵא אוֹתְךָ! - من متنفرم از تو! אַתָּה טִפֵּשׁ! تو احمقی! מִיָּד קִבֵּל תְּשׁוּבָה מִן הַיַּעַר: فورا دریافت کرد جوابی از جنگل: - ... טִ־פֵּ־שׁ! - اح־مق https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ بررسی متن درس سی و چهار (۲):👇 כַּאֲשֶׁר מֹשֶׁה שָׁמַע זֹאת, زمانی که موسی شنید آن را، הוּא צָעַק בְּכַעַס: او فریاد زد با عصبانیت: - אֲנִי לֹא יָכוֹל לִסְבֹּל עוֹד! - من نمی‌توانم تحمل کنم بیشتر! זֶה שֶׁקֶר גָּדוֹל! این اشتباه بزرگی است! אֲנִי אֲסַפֶּר אֶת הַכֹּל לְאִמָּא! من می‌گویم همه‌چیز را به مامان! בְּעֵינַיִם מְלֵאוֹת דְּמָעוֹת با چشمانی پر از اشک 🔺עֵינַיִם מְלֵאוֹת: عبارت وصفی، انطباق در جنس (مؤنث)، شمار (جمع)، شناس (نکره). 🔺מְלֵאוֹת דְּמָעוֹת: מְלֵאוֹת (پر از) در عبری حرف اضافه ندارد. רָץ משֶׁה יָשָׁר הַבַּיְתָה. دوید موسی مستقیم به سمت خانه. 🔺הַבַּיְתָה: برای مقصد معرفه به جای אֶל یا לְ... از کاماتص و هی در پایان کلمه استفاده شده است. כַּאֲשֶׁר הָאֵם רָאֲתָה אוֹתוֹ, زمانی که مادر دید او را، הִיא נָשְׁקָה אוֹתוֹ, او بوسید او را (بوسیدش)، וְאָמְרָה: و گفت: - מֵאַיִן אַתָּה בָּא? - از کجا تو می‌آیی؟ מַה קָּרָה לְךָ? چه رخ داده برای تو؟ 🔺מַה קָּרָה: داگش מַה برای حرف اول کلمه بعدی (קָרָה) מַדּוּעַ אַתָּה בּוֹכֶה? چرا تو گریه می‌کنی؟ - שִׂחַקְתִּי בַּיַּעַר - بازی می‌کردم در جنگل וְשָׁם הָיָה יֶלֶד רַע מְאֹד, و آنجا بود پسربچه‌ای بسیار بد، עָנָה מֹשֶׁה. پاسخ داد موسی. –בּוֹא אִתִּי אֶל הַיַּעַר, - بیا با من به جنگل، וּנְבָרֵר מִי הוּא הַיֶּלֶד הַזֶּה, و بفهمیم چه کسی [هست] این پسربچه، אָמְרָה הָאֵם. گفت مادر. הֵם הָלְכוּ לַיַּעַר. آنها رفتند به جنگل. חִפְּשׂוּ וְחִפְּשׂוּ گشتند و گشتند וְלֹא מָצְאוּ יֶלֶד בַּיַּעַר. و نیافتند پسربچه‌ای در جنگل. אָז שָׁאֲלָה הָאֵם אֶת מֹשֶׁה: پس پرسید مادر از موسی: 🔺שָׁאֲלָה הָאֵם אֶת מֹשֶׁה: دقت کنید که برخلاف فارسی که فعل «پرسیدن» حرف اضافه دارد و کسی که مورد سؤال قرار می‌گیرد، متمم حساب می‌شود، در عبری، فعل «پرسیدن» حرف اضافه ندارد، پس کسی که مورد سؤال قرار می‌گیرد، مفعول است و در صورت معرفه بودن، אֶת مفعولی لازم دارد. - הַאִם אַתָּה יָכֹל לְתָאֵר לִי - آیا تو می‌توانی توصیف کنی برای من אֶת הַמַּרְאֶה שֶׁל הַיֶּלֶד? ظاهر آن پسربچه را؟ 🔺«آن» به خاطر حرف تعریفی که بر سر יֶלֶד آمده، در ترجمه گذاشته شده. - אֵין אֲנִי יָכוֹל לְתָאֵר אוֹתוֹ, - من نمی‌توانم توصیف کنم او را، 🔺منفی‌کردن جمله با אֵין: در این صورت אֵין باید پیش از فاعل بیاید، درحالیکه برای منفی‌کردن با לֹא، باید آن را پیش از فعل بیاوریم. עָנָה מֹשֶׁה. پاسخ داد موسی. לֹא רָאִיתִי אֶת הַפָּנִים שֶׁלּוֹ. ندیدم صورت او را. רַק שָׁמַעְתִּי אֶת קוֹלוֹ. فقط شنیدم صدایش را. - אִם כֵּן, - اگر چنین است، אָמְרָה הָאֵם, گفت مادر، מֶה עָשָׂה לְךָ הַיֶּלֶד הָרַע? چه کرد با تو آن پسربچه بد؟ - בָּרִאשׁוֹנָה - در ابتدا 🔺בָּרִאשׁוֹנָה: בְּ + הָ + רִאשׁוֹנָה הוּא חָזַר כְּמוֹ תֻּכִּי עַל او تکرار کرد مانند طوطی 🔺חָזַר... עַל: חָזַר با حرف اضافه עַל معنای تکرارکردن می‌دهد. כָּל מִלָּה וּמִלָּה שֶׁאָמַרְתִּי. هر کلمه به کلمه‌ای که من گفتم. בָּאַחֲרוֹנָה در آخر 🔺בָּאַחֲרוֹנָה: בְּ + הָ + אַחֲרוֹנָה הוּא קָרָא לִי "טְפֶּשׁ". او گفت به من «احمق». אָז אָמְרָה הָאֵם: پس گفت مادر: - מֹשֶׁה, אַתָּה טָעִיתָ. - موسی! تو اشتباه کردی. דַּע לְךָ, تو باید بدانی، 🔺דַּע לְךָ: یک اصطلاح است. לֹא הָיָה יֶלֶד אַחֵר בַּיַּעַר. نبود پسربچه دیگری در جنگل. זֶה הָיָה הַהֵד. آن بود بازتاب. בְּעֶצֶם درواقع، מִי הָיָה הָרִאשׁוֹן שֶׁאָמַר "טְפֶּשׁ"? چه کسی بود اولین [کسی] که گفت «احمق»؟ (اولین کسی که گفت احمق، که بود؟) אַתָּה! تو! אַל תְּקַוֶּה לִשְׁמֹעַ מִלִּים יָפוֹת امید نداشته باش بشنوی کلمات زیبا 🔺מִלִּים יָפוֹת: عبارت وصفی، انطباق در جنس، شمار، شناس. מִלִּים درواقع مؤنث است با ظاهر جمع مذکر، پس صفتش هم مؤنث آمده. 🔅نکته: مبنای تشخیص جنسیت هر کلمه، حالت مفرد آن است، نه جمع. אֶלָּא־אִם־כֵּן مگر اینکه אַתָּה תְּדַבֵּר בְּמִלִּים יָפוֹת. تو صحبت کنی با کلمات زیبا. זֹאת אוֹמֶרֶת: گفته می‌شود: כַּבֵּד אֶת הַחֲבֵרִים שֶׁלְךָ, احترام کن دوستانت را، וְהֵם יְכַבְּדוּ אוֹתְךָ! و آنها احترام خواهند کرد تو را! https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ متن ماله درس سی و چهار:👇 ההד על יד יער אחד עמד בית קטן. בבית הזה גר ילד בשם מושה. מושה אהב לשחק בחצר או ביער. יום אחד לקח מושה כדור והלך ליער. כאשר הוא שיחק בכדור, הוא אמר לעצמו: "אולי יש עוד ילד ביער, אז אנחנו נשחק יחד". מושה קרא בקול רם: - מי רוצה לשחק איתי בכדור?  והנה הוא שומע קול בא מן היער:  - ... ל־ש־ח־ק א־י־ת־י......  מושה חשב שביער יש ילד אחר הרוצה לשחק איתו. הוא קרא שוב: - ילד בוא הנה, אני אחכה לך.   ושוב הוא שמע קול:  - א־ח־כ־ה ל־ך! - אל תדבר כמו תוכי! אמר מושה בכעס. ושוב שמע קול: - ... אל ת־ד־ב־ר כּ־מוֹ תו־כי!  מושה כעס עוד יותר וצעק: - אני שונא אותך! אתה טיפש!  מיד קיבל תשובה מן היער:  - ... טי־פ־ש! כַאשר מושה שמע זאת, הוא צעק בכעס: אני לא יכול לסבול עוד!  - זה שקר גדול! אני אספר את הכל לאמא!  בעינים מלאות דמעות רץ מושה ישר הביתה. כאשר האם ראתה אותו, היא נשקה אותו, ואמרה: - מאין אתה בא? מה קרה לך? מדוע אתה בוכה? - שיחקתי ביער ושם היה ילד רע מאוד, ענה מושה. –בוא איתי אל היער, ונברר מי הוא הילד הזה, אמרה האם.  הם הלכו ליער. חיפשו וחיפשו ולא מצאו ילד ביער. אז שאלה האם את מושה: - האם אתה יכל לתאר לי את המראה של הילד? - אין אני יכול לתאר אותו, ענה מושה. לא ראיתי את הפנים שלו. רק שמעתי את קולו. – אם כן, אמרה האם, מה עשה לך הילד הרע? –בראשונה הוא חזר כמו תוכי על כל מילה ומילה שאמרתי. באחרונה הוא קרא לי "טיפש". אז אמרה האם: -מושה, אתה טעית. דע לך, לא היה ילד אחר ביער. זה היה ההד. בעצם מי היה הראשון שאמר "טיפש"? אתה! אל תקווה לשמוע מילים יפות אלא־אם־כן אתה תדבר במילים יפות. זאת אומרת: כבד את החברים שלך, והם יכבדו אותך! https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ تمرینهای درس سی و چهار:👇 1. אֲנִי לֹא אֲשַׂחֵק בַּכַּדּוּר אִתְּךָ (איתך) הַיּוֹם אֶלָּא אִם תָּבוֹא מִיָּד אַחֲרֵי בֵּית הַסֵּפֶר. 2. הִיא כָּתְבָה אֶת הַמִּכְתָּב הָאַחֲרוֹן בְּעַצְמָהּ. 3. מִי הָיָה הָעִבְרִי הָרִאשׁוֹן בָּעוֹלָם? 4. אַל תִּבְכֶּה עַל הַדְּבָרִים שֶׁכְּבָר עָבְרוּ. 5. חַכִּי לִי בְּתַחֲנַת הָרַכֶּבֶת (בַּתַּחֲנָה שֶׁל הָרַכֶּבֶת). 🔅בְּתַחֲנַת הָרַכֶּבֶת: در اینجا، چون ترکیب سمیخوت ساخته شده، اسم اول (مضاف) حرف تعریف ندارد، پس حرف اضافه בְּ بدون ادغام با حرف تعریف آمده، داگش حرف اول کلمه بعد از خودش (תַּחֲנַת) را انداخته. اما در عبارتی که داخل پرانتز آمده، چون ترکیب اضافی ساده است، با استفاده از שֶׁל، اسم اول (مضاف) حرف تعریف دارد و حرف اضافه בְּ با آن ادغام شده، داگش حرف اول هم به خاطر حرف تعریف مانده (בַּתַּחֲנָה). 6. לָמָּה הַפָּנִים שֶׁלָּךְ כָּל כָּךְ עֲצוּבִים לָאַחֲרוֹנָה? 🔅הַפָּנִים اسم مفرد است، با ظاهر جمع. صفتش هم مانند ظاهرش، جمع می‌آید (עֲצוּבִים). ✳️ نکته: «جنسیت» را فقط حالت مفرد اسم تعیین می‌کند، اما «شمار» را ظاهر اسم؛ می‌خواهد مفرد باشد، یا جمع. 7. הַאִם אֶפְשָׁר לְלַמֵּד אִישׁ טִפֵּשׁ (טיפש) לִהְיוֹת חָכָם? 8. לְשַׁנּוֹת אֶת הַפֹּעַל (הפועל) מִן הֶעָבָר לֶעָתִיד. 🔅לֶעָתִיד: לְ + הֶ + עָתִיד 9. לְכָל קוֹל יֵשׁ הֵד. 10. בָּרִאשׁוֹנָה חָשַׁבְתִּי שֶׁהָעִבְרִית הִיא שָׂפָה קָשָׁה. 11. אֲנַחְנוּ מְקַוִּים (מקווים) שֶׁתְּשַׁנֶּה אֶת הַדְּרָכִים הָרָעוֹת שֶׁלְּךָ. 12. הִיא תְּחַפֵּשׂ בְּעַצְמָהּ אֶת הַתְּשׁוּבָה בַּסֵּפֶר אַחֵר. 13. "לֹא אֶסְלַח לְךָ אִם לֹא תְּכַבֵּד אֶת הַתּוֹרָה" אָמַר הָאָב בְּכַעַס. 14. הַאִם תֵּדְעוּ מַה לַעֲשׂוֹת אִם תְּקַבְּלוּ עֹשֶׁר (עושר) גָּדוֹל? 15. דַּבְּרִי בְּקוֹל רָם, בְּבַקָּשָׁה. 16. קָשֶׁה לָרוּץ נֶגֶד הָרוּחַ. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

#درس_سی_و_پنج_کتاب_هیسود👇 #قواعد_درس_سی_و_پنج #سمیخوت #ترکیب_اضافی #کلمات_جدید_درس_سی_و_پنج #صرف_فعلهای_درس_سی_و_پنج #بررسی_متن_درس_سی_و_پنج #متن_ماله_درس_سی_و_پنج #تمرینهای_درس_سی_و_پنج https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس سی و پنج (۱):👇 الف) سمیخوت یا ترکیب اضافی (סְמִיכוּת): کسره اضافه فارسی یا of انگلیسی که هم مالکیت و هم جنسیت را می‌رساند، می‌تواند در عبری به دو طریق بیان شود. ۱. با שֶׁל: صدای مرد=> קוֹל שֶׁל אִישׁ قلب طلایی=> לֵב שֶׁל זָהָב ۲. با کنار هم نهادن اسم‌ها در رابطه‌ای وابسته که سمیخوت (סְמִיכוּת) یا ترکیب اضافی نامیده می‌شود. در این حالت، שֶׁל حذف می‌شود. صدای مرد=> קוֹל אִישׁ قلب طلایی=> לֵב זָהָב 🔅در حالت سمیخوت (ترکیب اضافی)، اگر هر دو اسم معرفه باشند، اسم اول (مضاف) حرف تعریفش را از دست می‌دهد. הַקּוֹל שֶׁל הָאִישׁ=> קוֹל הָאִישׁ הַלֵּב שֶׁל זָהָב=> לֵב זָהָב ب) حروف اضافه‌ای که بر سر اسم معرفه می‌آید در سمیخوت (ترکیب اضافی): از آنجا که در سمیخوت، اسم اول (مضاف) معرفه است، اما حرف تعریف نمی‌گیرد، همه حروف اضافه‌ای که بر سر آن می‌آید، صدای اولیه خود را نگه می‌دارد. یعنی هیچگاه حرف اضافه בְּ یا לְ یا امثالهم، به صورت בַּ یا לַ، یعنی حالت ادغام‌شده با حرف تعریف، درنمی‌آیند. בַּסּוֹף שֶׁל הַסִּפּוּר= בְּסוֹף הַסִּפּוּר לַסּוֹף שֶׁל הַסִּפּוּר= לְסוֹף הַסִּפּוּר https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس سی و پنج (۲):👇 ج) تغییرات صدایی درونی در سمیخوت (ترکیب اضافی): در حالت سمیخوت (ترکیب اضافی)، اسم‌های اول (مضاف) معمولا دچار تغییرات صدایی درونی می‌شوند. اسم‌های زیادی وجود دارد که تغییرات صدایی درونی شامل حالشان می‌شود، درحالیکه اسم‌هایی هم تغییری ندارند. در این سطح، یادگیری تمامی آن قوانین زود است، اما شماری از آنها بیان می‌شود. ۱. اسم‌های مفردی که در سمیخوت (ترکیب اضافی) بدون تغییر باقی می‌مانند: 🔺اسم‌های تک هجایی با صدای کشیده (וּ، וֹ، ִי): הַשּׁ‏יִר שֶׁל צִפּוֹר= שׁ‏יִר צִפּוֹר הַקּ‏וֹל שֶׁל הַנָּ‏בִיא= ק‏וֹל הַנָּ‏בִיא הַבּוּל שֶׁל הַדּ‏וֹאַר= בּוּל הַדּ‏וֹאַר 🔺تمامی اسم‌های سه‌گلی (اسم‌های دو هجایی که صدای هجای دوم آن سه‌گلֶ است): הַמֶּלֶך שֶׁל הָעוֹלָם= מֶלֶך הָעוֹלָם הַסֵּפֶר שֶׁל הַתּוֹרָה= סֵפֶר הַתּוֹרָה 🔅اسم חֶדֶר از این قاعده مستثناست. در حالت سمیخوت (ترکیب اضافی)، חֶדֶר تبدیل به חֲדַר می‌شود. اتاق غذاخوری => חֶדֶר שֶׁל אֹכֶל= חֲדַר אֹכֶל اتاق بچه‌ها => חֶדֶר שֶׁל הַיְּלָדִים= חֲדַר הַיְּלָדִים 🔺اسم‌های دو هجایی که صدای هجای اول‌شان پتخ یا خیریک است و صدای هجای دوم کشیده (וּ، וֹ، ִי): درس دانش‌آموز => חַשִּׁעוּר שֶׁל הַתַּלמִיד= שִׁעוּר הַתַּלמִיד پنجره اتاق => חַחַלּוֹן שֶׁל הַחֶדֶר= חַלּוֹן הַחֶדֶר چاقوی آشپزخانه => חַסַּכִּין שֶׁל הַמִּטְבָּח= סַכִּין הַמִּטְבָּח 🔺تمامی اسم‌های تک هجایی: הָעַם שֶׁל יִשְׂרָאֵל= עַם יִשְׂרָאֵל הַגַּן שֶׁל הָעִיר= גַּן הָעִיר ۲. اسم‌های مفردی که تغییرات صدایی درونی دارند: در تمامی اسم‌های مفرد دو هجایی که صدای هجای اولشان کاماتص است و صدای هجای دوم کشیده (וּ، וֹ، ִי)، کاماتص تبدیل به شوا می‌شود: הַשָּׁלוֹם שֶׁל הָאִישׁ= שְׁלוֹם הָאִישׁ הַנָּבִיא שֶׁל אֶמֶת= נְבִיא אֶמֶת הָאָרוֹן שֶׁל הַקּוֹדֶשׁ= אֲרוֹן הַקוֹדֶשׁ https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس سی و پنج (۳):👇 د) اسم‌های مفرد مؤنث در سمیخوت (ترکیب اضافی): 🔺اسم‌های مفرد مؤنثی که به کاماتص و هی ختم می‌شوند، تبدیل به پتخ و تاو (ـַـת) می‌شوند: הַדּוֹדָה שֶׁל הַיֶּלֶד= דוֹדַת הַיֶּלֶד הַשִּׂמְלָה שֶׁל הַנַּעֲרָה= שִׂמלַת הַנַּעֲרָה 🔺اسم‌های مفرد مؤنثی که به ת ختم می‌شوند، بدون تغییر باقی می‌مانند: הַדֶּלֶת שֶׁל הַבַּיִת= דֶלֶת הַבַּיִת https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس سی و پنج (۴):👇 هـ) اسم‌های جمع در سمیخوت (ترکیب اضافی): ۱. اسم‌های جمع منتهی به ִים و مثنای منتهی به ַיִם به ֵי تبدیل می‌شوند: הַתַּלְמִידִים שֶׁל הַכִּתָּה= תַּלמִידֵי הַכִּתָּה הָרַגְלַיִם שֶׁל הַבָּחוּר= רַגְלֵי הַבָּחוּר ۲. اسم‌های مؤنث منتهی به וֹת، بدون تغییر باقی می‌مانند. و) اسم‌های جمعی که تغییرات صدایی درونی دارند: 🔺اسم‌های جمعی که به شکل ~ְ~ָ~ִים هستند، مانند יְלָדִים و סְפָרִים، در سمیخوت (ترکیب اضافی) به یکی از دو حالت زیر در می‌آیند: ~ַ~ְ~ֵי=> יְלָדִים שֶׁל הַכִּתָּה= יַלְדֵי הַכִּתָּה یا ~ִ~ְ~ֵי=> סְפָרִים שֶׁל הַבָּחוּר= סִפְרֵי הַבָּחוּר 🔅البته قانونی وجود ندارد که طبق آن تشخیص دهیم کدام حالت، شامل حال کدام کلمه می‌شود. برای اطلاع بیشتر از فهرست این کلمات به درس ۶۶ مراجعه کنید. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس سی و پنج (۵):👇 ز) تکیه کلمات در سمیخوت (ترکیب اضافی): در سمیخوت (ترکیب اضافی)، هر دو اسم (مضاف و مضاف‌الیه) با هم، یک مفهوم پیوسته شمرده می‌شوند، از این رو، کلمه اول تکیه خود را از دست می‌دهد و تنها تکیه کلمه دوم باقی می‌ماند. تغییرات صدایی درونی هم به همین خاطر رخ می‌دهد که جای تکیه کلمات جابه‌جا می‌شود. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ کلمات درس سی و پنج:👇 בֵּית שִׁמּוּשׁ ~ בית שימוש = שֵׁרוּתִים= בית כיסא: دستشویی דְּיוֹ: جوهر דָּרַךְ (לִדְרֹךְ ~ לדרוך): قدم گذاشت، پا گذاشت לִמּוּדִים: تعلیمات، מִין (מִינִים): نوع، جنس מַעֲשֶׂה (מַעֲשִׂים): عمل، کار פֶּרַח (פְּרָחִים): گُل פָּרַח (לִפְרֹחַ ~ לפרוח): گل‌دادن، شکفتن צִיֵּר ~ צייר (לְצַיֵּר ~ לצייר): نقاشی کشید، رنگ کرد צִיוּר (צִיוּרִים): نقاشی קִיר (קִירוֹת): دیوار קָרַע (לִקְרֹעַ ~ לקרוע): پاره کرد שִׁבֵּר ~ שיבר (לְשַׁבֵּר): شکست، خرد کرد שׁוֹבָב (שׁוֹבָבִים): بازیگوش، شیطان שִׂמְלָה (שְׂמָלוֹת): پیراهن שָׁפַךְ (לִשְׁפֹּךְ ~ לשפוך): پاشید שָׁתַק (לִשְׁתֹּק ~ לשתוק): ساکت بود، سکوت کرد תְּמוּנָה (תְּמוּנוֹת): عکس 🔅عبارات تازه: חֲדַר אֹכֶל: اتاق غذاخوری https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ הַפְּעָלִים שֶׁל שִׁעוּר לה (35) (1):👇 فعل‌های درس سی و پنج (۱): 1⃣ ד - ר - ך 🔅باب پعل ندارد. 🔅باب پاعَل (בִּניָן פָּעַל) 🔅مصدر: לִדְרֹךְ ~ לדרוך قدم گذاشتن، پا گذاشتن 🔅زمان حال: דּוֹרֵךְ דּוֹרְכִים דּוֹרֶכֶת דּוֹרְכוֹת 🔅زمان گذشته: דָּרַכְתִּי דָּרַכְנוּ דָּרַכְתָּ דְּרַכְתֶּם דָּרַכְתְּ דְּרַכְתֶּן דָּרַךְ דָּרְכוּ דָּרְכָה דָּרְכוּ 🔅زمان آینده: אֶדְרֹךְ (אדרוך) נִדְרֹךְ (נדרוך) תִּדְרֹךְ (תדרוך) תִּדְרְכוּ תִּדְרְכִי תִּדְרֹכְנָה (תדרוכנה) יִדְרֹךְ (ידרוך) יִדְרְכוּ תִּדְרֹךְ (תדרוך) תִּדְרֹכְנָה (תדרוכנה) 🔅امر: דְּרֹךְ!‏ (דרוך!‏) דִּרְכוּ!‏ דִּרְכִי!‏ דְּרֹכְנָה!‏ (דרוכנה!‏) 2⃣ צ - י - ר 🔅باب پاعل ندارد. 🔅باب پِعِّل (בִּניָן פִּעֵל ~ בניין פיעל) 🔅مصدر: לְצַיֵּר ~ לצייר ترسیم کردن، به تصویر کشیدن 🔅زمان حال: מְצַיֵּר (מצייר) מְצַיְּרִים (מציירים) מְצַיֶּרֶת (מציירת) מְצַיְּרוֹת (מציירות) 🔅زمان گذشته: צִיַּרְתִּי (ציירתי) צִיַּרְנוּ (ציירנו) צִיַּרְתָּ (ציירת) צִיַּרְתֶּם (ציירתם) צִיַּרְתְּ (ציירת) צִיַּרְתֶּן (ציירתן) צִיֵּר (צייר) צִיְּרוּ (ציירו) צִיְּרָה (ציירה) צִיְּרוּ (ציירו) 🔅زمان آینده: אֲצַיֵּר (אצייר) נְצַיֵּר (נצייר) תְּצַיֵּר (תצייר) תְּצַיְּרוּ (תציירו) תְּצַיְּרִי (תציירי) תְּצַיֵּרְנָה (תציירנה) יְצַיֵּר (יצייר) יְצַיְּרוּ (יציירו) תְּצַיֵּר (תצייר) תְּצַיֵּרְנָה (תציירנה) 🔅امر: צַיֵּר!‏ (צייר!‏) צַיְּרוּ!‏ (ציירו!‏) צַיְּרִי!‏ (ציירי!‏) צַיֵּרְנָה!‏ (ציירנה!‏) 3⃣ ק - ר - ע 🔅باب پعل ندارد. 🔅باب پاعَل (בִּניָן פָּעַל) 🔅مصدر: לִקְרֹעַ ~ לקרוע پاره کردن، دریدن، شکافتن 🔅زمان حال: קוֹרֵעַ קוֹרְעִים קוֹרַעַת קוֹרְעוֹת 🔅زمان گذشته: קָרַעְתִּי קָרַעְנוּ קָרַעְתָּ קְרַעְתֶּם קָרַעְתְּ קְרַעְתֶּן קָרַע קָרְעוּ קָרְעָה קָרְעוּ 🔅زمان آینده: אֶקְרַע נִקְרַע תִּקְרַע תִּקְרְעוּ תִּקְרְעִי תִּקְרַעְנָה יִקְרַע יִקְרְעוּ תִּקְרַע תִּקְרַעְנָה 🔅امر: קְרַע!‏ קִרְעוּ!‏ קִרְעִי!‏ קְרַעְנָה!‏ https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ הַפְּעָלִים שֶׁל שִׁעוּר לה (35) (2):👇 فعل‌های درس سی و پنج (۲): 4⃣ שׁ - ב - ר 🔅باب پِعِّل (בִּניָן פִּעֵל ~ בניין פיעל) 🔅مصدر: לְשַׁבֵּר شکستن، خردکردن 🔅زمان حال: מְשַׁבֵּר מְשַׁבְּרִים מְשַׁבֶּרֶת מְשַׁבְּרוֹת 🔅زمان گذشته: שִׁבַּרְתִּי (שיברתי) שִׁבַּרְנוּ (שיברנו) שִׁבַּרְתָּ (שיברת) שִׁבַּרְתֶּם (שיברתם) שִׁבַּרְתְּ (שיברת) שִׁבַּרְתֶּן (שיברתן) שִׁבֵּר (שיבר) שִׁבְּרוּ (שיברו) שִׁבְּרָה (שיברה) שִׁבְּרוּ (שיברו) 🔅زمان آینده: אֲשַׁבֵּר נְשַׁבֵּר תְּשַׁבֵּר תְּשַׁבְּרוּ תְּשַׁבְּרִי תְּשַׁבֵּרְנָה יְשַׁבֵּר יְשַׁבְּרוּ תְּשַׁבֵּר תְּשַׁבֵּרְנָה 🔅امر: שַׁבֵּר!‏ שַׁבְּרוּ!‏ שַׁבְּרִי!‏ שַׁבֵּרְנָה!‏ 5⃣ שׁ - פ - ך 🔅باب پعل ندارد. 🔅باب پاعَل (בִּניָן פָּעַל) 🔅مصدر: לִשְׁפֹּךְ (לשפוך) ریختن 🔅زمان حال: שׁוֹפֵךְ שׁוֹפְכִים שׁוֹפֶכֶת שׁוֹפְכוֹת 🔅زمان گذشته: שָׁפַכְתִּי שָׁפַכְנוּ שָׁפַכְתָּ שְׁפַכְתֶּם שָׁפַכְתְּ שְׁפַכְתֶּן שָׁפַךְ שָׁפְכוּ שָׁפְכָה שָׁפְכוּ 🔅زمان آینده: אֶשְׁפֹּךְ (אשפוך) נִשְׁפֹּךְ (נשפוך) תִּשְׁפֹּךְ (תשפוך) תִּשְׁפְּכוּ תִּשְׁפְּכִי תִּשְׁפֹּכְנָה (תשפוכנה) יִשְׁפֹּךְ (ישפוך) יִשְׁפְּכוּ תִּשְׁפֹּךְ (תשפוך) תִּשְׁפֹּכְנָה (תשפוכנה) 🔅امر: שְׁפֹךְ!‏ (שפוך!‏) שִׁפְכוּ!‏ שִׁפְכִי!‏ שְׁפֹכְנָה!‏ (שפוכנה!‏) 6⃣ שׁ - ת - ק 🔅باب پعل: לְשַׁתֵּק (فلج‌کردن، بی‌حس‌کردن، ازکارانداختن) 🔅باب پاعَل (בִּניָן פָּעַל) 🔅مصدر: לִשְׁתֹּק (לשתוק) ساکت‌شدن 🔅زمان حال: שׁוֹתֵק שׁוֹתְקִים שׁוֹתֶקֶת שׁוֹתְקוֹת 🔅زمان گذشته: שָׁתַקְתִּי שָׁתַקְנוּ שָׁתַקְתָּ שְׁתַקְתֶּם שָׁתַקְתְּ שְׁתַקְתֶּן שָׁתַק שָׁתְקוּ שָׁתְקָה שָׁתְקוּ 🔅زمان آینده: אֶשְׁתֹּק (אשתוק) נִשְׁתֹּק (נשתוק) תִּשְׁתֹּק (תשתוק) תִּשְׁתְּקוּ תִּשְׁתְּקִי תִּשְׁתֹּקְנָה (תשתוקנה) יִשְׁתֹּק (ישתוק) יִשְׁתְּקוּ תִּשְׁתֹּק (תשתוק) תִּשְׁתֹּקְנָה (תשתוקנה) 🔅امر: שְׁתֹק!‏ (שתוק!‏) שִׁתְקוּ!‏ שִׁתְקִי!‏ שְׁתֹקְנָה!‏ (שתוקנה!‏) https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ بررسی متن درس سی و پنج (۱):👇 חוּשָׁם הַשּׁוֹבָב خوشام بازیگوش 🔺חוּשָׁם הַשּׁוֹבָב: عبارت وصفی، مفرد، مذکر، معرفه. חוּשָׁם اسم خاص و معرفه بنفسه است، صفتی که برایش می‌آید هم معرفه باید باشد. חוּשָׁם הָיָה יֶלֶד שׁוֹבָב. خوشام بود پسری بازیگوش. הוּא הָיָה עוֹשֶׂה מַעֲשִׂים רָעִים בְּבֵית הַסֵּפֶר, او انجام می‌داد کارهای بد در مدرسه، 🔺הָיָה עוֹשֶׂה: ساختار فعلی که در گذشته، برای مدتی انجام می‌شده. فعل گذشته متناسب با فاعل از ریشه הָיָה + فعل حال متناسب با فاعل از کاری که انجام می‌شده (که در اینجا עוֹשֶׂה هست). וְלֹא הָיָה שָׂם לֵב לַלִּמּוּדִים. و توجهی نمی‌کرد به درس. 🔺שָׂם לֵב: اصطلاح برای «توجه کردن» 🔺לַלִּמּוּדִים: לְ + הַ + לִמּוּדִים הוּא הָיָה קוֹרֵעַ נְיָר او پاره می‌کرد کاغذی וְזוֹרֵק עַל הָרִצְפָּה و پرت می‌کرد روی زمین אֶת חֲתִיכוֹת הַנְּיָר. تکه‌های کاغذ را. 🔺חֲתִיכוֹת הַנְּיָר: سمیخوت (ترکیب اضافی). اصلش הַחֲתִיכוֹת שֶׁל הַנְּיָר بوده. ۱. برداشتن حرف تعریف مضاف (הַחֲתִיכוֹת)؛ ۲. برداشتن שֶׁל؛ ۳. تغییر در اسم مضاف (חֲתִיכוֹת). در اینجا مضاف جمع مؤنث است که در ترکیب سمیخوت تغییری پیدا نمی‌کند. הוּא הָיָה מְצַיֵר בְּגִיר او نقاشی می‌کشید با گچ כָּל מִינֵי תְּמוּנוֹת עַל הַלּוּחַ همه نوع تصویری روی تخته 🔺מִינֵי תְּמוּנוֹת: سمیخوت (ترکیب اضافی). اصلش הַמִּינִים שֶׁל תְּמוּנוֹת بوده. ۱. برداشتن حرف تعریف مضاف (הַמִּינִים)؛ ۲. برداشتن שֶׁל؛ ۳. تغییر در اسم مضاف (מִינִים). در اینجا مضاف جمع مذکر است که در ترکیب سمیخوت مم (ם) آن حذف می‌شود و خیریکش تبدیل به تصره می‌شود (מִינֵי). וְעַל קִירוֹת חֲדַר הַשֵּׁרוּתִים. و‌ روی دیوارهای اتاق دستشویی. 🔺קִירוֹת חֲדַר הַשֵּׁרוּתִים: یک عبارت اضافی است که سه اسم در حالت سمیخوت به هم اضافه شده‌اند. اول קִירוֹת חֶדֶר هست که اصلش הַקִּירוֹת שֶׁל חֶדֶר است و دوم חֲדַר הַשֵּׁרוּתִים، که اصلش הַחֶדֶר שֶׁל הַשֵּׁרוּתִים است. در اینجا חֶדֶר، نسبت به קִירוֹת مضاف‌الیه است و نسبت به הַשֵּׁרוּתִים مضاف. הוּא הָיָה מְשַׁחֵק בְּכַדּוּר בְּחֲדַר הָאֹכֶל او بازی می‌کرد با توپ در سالن غذاخوری 🔺חֲדַר הָאֹכֶל: سمیخوت (ترکیب اضافی). اصلش הַחֶדֶר שֶׁל הָאֹכֶל بوده. ۱. برداشتن حرف تعریف مضاف (הַחֶדֶר)؛ ۲. برداشتن שֶׁל؛ ۳. تغییر در اسم مضاف (חֶדֶר) و تبدیل آن به: חֲדַר. וּמְשַׁבֵּר אֶת הַמְּנוֹרוֹת. و می‌شکند چراغها را. 🔺וּמְשַׁבֵּר: וְ + מְשַׁבֵּר 🔅رسیدن حرف عطف به کلمه‌ای که با یکی از حروف بومَف (בּ, ו, מ, פ) شروع شده. تغییر صدای וְ از شوا به شروک. כַּאֲשֶׁר הָיוּ שׁוֹאֲלִים אוֹתוֹ: زمانیکه پرسیده می‌شد از او: הָיוּ שׁוֹאֲלִים: فعل جمع، بدون فاعل؛ ترجمه به صورت فعل کلی مجهول. "מִי עָשָׂה אֶת הַדָּבָר הַזֶּה?", «چه کسی انجام داد این کار را؟»، 🔺הַדָּבָר הַזֶּה: موصوف و صفت اشاره، انطباق در جنس، شمار، شناس. חוּשָׁם לֹא הָיָה מְחַכֶּה אַף רֶגַע, خوشام صبر نمی‌کرد حتی یک لحظه، וְהָיָה עוֹנֶה מִיָּד כְּמוֹ הֵד: و پاسخ می‌داد فورا مانند پژواک: - לֹא אֲנִי! לֹא אֲנִי! - من نه! من نه! פַּעַם אַחַת זָרַק חוּשָׁם אֶבֶן یکبار، پرت کرد خوشام سنگی וְשִׁבֵּר אֶת חַלּוֹן הַסִּפְרִיָּה. و شکست پنجره کتابخانه را. 🔺חַלּוֹן הַסִּפְרִיָּה: سمیخوت (ترکیب اضافی). اصلش הַחַלּוֹן שֶׁל הַסִּפְרִיָּה بوده. ۱. برداشتن حرف تعریف مضاف (הַחַלּוֹן)؛ ۲. برداشتن שֶׁל؛ ۳. تغییر در اسم مضاف (חַלּוֹן). اسمهای مضاف با وزن חַלּוֹן تغییر ندارد. - מִי שִׁבֵּר אֶת הַחַלּוֹן? - چه کسی شکست پنجره را؟ שָׁאַל הַמּוֹרֶה בְּכַעַס. پرسید معلم با عصبانیت. 🔺בְּכַעַס: בְּ + כַּעַס 🔅افتادن داگش حرف اول، به خاطر اضافه‌شدن حرف اضافه به ابتدای آن. - לֹא אֲנִי! עָנָה חוּשָׁם. - من نه! پاسخ داد خوشام. יוֹם אֶחָד שָׁפַךְ חוּשָׁם דְּיוֹ روزی پاشید خوشام جوهر עַל שִׂמְלַת תַּלְמִידָה. روی لباس دانش‌آموزی. 🔺שִׂמְלַת תַּלְמִידָה: سمیخوت (ترکیب اضافی). اصلش הַשִּׂמְלָה שֶׁל תַּלְמִידָה بوده. ۱. برداشتن حرف تعریف مضاف (הַשִּׂמְלָה)؛ ۲. برداشتن שֶׁל؛ ۳. تغییر در اسم مضاف (הַשִּׂמְלָה). در اینجا مضاف مفرد مؤنث منتهی به کاماتص و هی هست که در ترکیب سمیخوت تبدیل به پتخ و تاو می‌شوند: שִׂמְלַת. הַתַּלְמִידָה בָּכְתָה دانش‌آموز گریه کرد וְסִפְּרָה אֶת הַדָּבָר לַמּוֹרֶה. و بازگو کرد ماجرا را برای معلم. 🔺לַמּוֹרֶה: לְ + הַ + מוֹרֶה - מִי שָׁפַךְ אֶת הַדְּיוֹ עַל הַשִּׂמְלָה? - چه کسی پاشید این جوهر را روی آن لباس؟ שָׁאַל הַמּוֹרֶה. پرسید معلم. -לֹא אֲנִי! עָנָה חוּשָׁם. - من نه! پاسخ داد خوشام. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ بررسی متن درس سی و پنج (۲):👇 פַּעַם אַחַת یکبار דָּרַךְ חוּשָׁם עַל פִּרְחֵי הַגַּן. پا گذاشت خوشام روی گلهای باغ. 🔺פִּרְחֵי הַבֵּן: سمیخوت (ترکیب اضافی). اصلش הַפְּרָחִים שֶׁל הַגַּן بوده. ۱. برداشتن حرف تعریف مضاف (הַפְּרָחִים)؛ ۲. برداشتن שֶׁל؛ ۳. تغییر در اسم مضاف (הַפְּרָחִים). در اینجا مضاف جمع مذکر است که در ترکیب سمیخوت مم (ם) آن حذف می‌شود و خیریکش تبدیل به تصره می‌شود (פְּרָחֵי). البته اسمهای جمعی با وزن פְּרָחִים، تغییر درونی هم دارند و نهایتا هنگام مضاف واقع‌شدن، פִּרְחֵי می‌شوند. - מִי דָּרַךְ עַל הַפְּרָחִים? - چه کسی پا گذاشت روی گلها؟ שָׁאַל הַמּוֹרֶה. پرسید معلم. - לֹא אֲנִי! - من نه! עָנָה גַּם הַפַּעַם חוּשָׁם. پاسخ داد همچنین این‌بار خوشام. יוֹם אֶחָד روزی צִיֵּר חוּשָׁם כָּל מִינֵי צִיוּרִים نقاشی کشید خوشام همه نوع تصویر 🔺מִינֵי צִיוּרִים: سمیخوت (ترکیب اضافی). اصلش הַמִּינִים שֶׁל צִיוּרִים بوده. ۱. برداشتن حرف تعریف مضاف (הַמִּינִים)؛ ۲. برداشتن שֶׁל؛ ۳. تغییر در اسم مضاف (מִינִים). در اینجا مضاف جمع مذکر است که در ترکیب سمیخوت مم (ם) آن حذف می‌شود و خیریکش تبدیل به تصره می‌شود (מִינֵי). עַל קִירוֹת הַחֶדֶר. روی دیوارهای اتاق. 🔺קִירוֹת הַחֶדֶר: سمیخوت (ترکیب اضافی). اصلش הַקִּירוֹת שֶׁל הַחֶדֶר بوده. ۱. برداشتن حرف تعریف مضاف (הַקִּירוֹת)؛ ۲. برداشتن שֶׁל؛ ۳. تغییر در اسم مضاف (קִירוֹת). در اینجا مضاف جمع مؤنث است که در ترکیب سمیخوت تغییری پیدا نمی‌کند. - מִי צִיֵר עַל הַקִּירוֹת? - چه کسی نقاشی کشید روی دیوارها؟ שָׁאַל הַמּוֹרֶה בְּכַעַס. پرسید معلم با عصبانیت. - לֹא אֲנִי! - من نه! עָנָה חוּשָׁם. پاسخ داد خوشام. - וּמִי כָּתַב אֶת סֵפֶר הַתּוֹרָה? - و چه کسی نوشت کتاب تورات را؟ 🔺וּמִי: וְ + מִי 🔅رسیدن حرف عطف به کلمه‌ای که با یکی از حروف بومَف (בּ, ו, מ, פ) شروع شده. تغییر صدای וְ از شوا به شروک. שָׁאַל הַמּוֹרֶה. پرسید معلم. חוּשָׁם לֹא שָׂם לֵב לִשְׁאֵלַת הַמּוֹרֶה, خوشام توجه نکرد به سؤال معلم، 🔺לִשְׁאֵלַת: לְ + שְׁאֵלַת 🔅حرف اضافه לְ بر سر کلمه‌ای آمده که با شوا شروع شده. ممنوعیت دو‌ شوا در ابتدای کلمه. تغییر صدای حرف اضافه از شوا به خیریک. 🔺שְׁאֵלַת הַמּוֹרֶה: سمیخوت (ترکیب اضافی). اصلش הַשְּׁאֵלָה שֶׁל הַמּוֹרֶה بوده. ۱. برداشتن حرف تعریف مضاف (הַשְּׁאֵלָה)؛ ۲. برداشتن שֶׁל؛ ۳. تغییر در اسم مضاف (שְׁאֵלָה). در اینجا مضاف، مفرد مؤنث منتهی به کاماتص و هی هست که در ترکیب سمیخوت تبدیل به پتخ و تاو می‌شوند: שְׁאֵלַת. וְקָרָא בְּקוֹל רָם: و فریاد زد با صدایی بلند: 🔺קוֹל רָם: عبارت وصفی، انطباق در جنس، شمار، شناس. לֹא אֲנִי! من نه! - מָה? - چی؟ לֹא אַתָּה? تو نه؟ אָמַר הַמּוֹרֶה. گفت معلم. תָּמִיד יֵשׁ לְךָ רַק תְּשׁוּבָה אַחַת همیشه هست برای تو فقط یک جواب "לֹא אֲנִי! לֹא אֲנִי!" «من نه! من نه!» חוּשָׁם שָׁתַק רֶגַע, خوشام ساکت شد لحظه‌ای، וְאַחֲרֵי כֵן שִׁנָּה אֶת תְּשׁוּבַתוֹ, و بعد از آن تغییر داد پاسخش را، 🔺תְּשׁוּבָתוֹ: תְּשׁוּבָה + וֹ 🔅ضمیر به اسم چسبیده و ترکیب سمیخوت ساخته، پس اسم چسبیده به ضمیر، به عنوان مضاف، دچار تغییر می‌شود. תְּשׁוּבָה تبدیل به תְּשׁוּבַת. וְאָמַר: و گفت: - סְלִיחָה, אֲדוֹנִי הַמּוֹרֶה, - ببخشید آقا معلم! 🔺אֲדוֹנִי הַמּוֹרֶה: طریقه صدا زدن «آقا معلم» یا امثال این عبارات، مثل: אֲדוֹנִי הַנֶּהָג (آقای راننده) 🔺אֲדוֹנִי: אָדוֹן + ִי 🔅ضمیر به اسم چسبیده و ترکیب سمیخوت ساخته، پس اسم چسبیده به ضمیر، به عنوان مضاف، دچار تغییر می‌شود. אָדוֹן تبدیل به אֲדוֹן. אָמַרְתִּי שֶׁקֶר. گفتم اشتباه. הַפַּעַם אֲנִי עָשִׂיתִי זֹאת בְּעַצְמִי! این‌بار من انجام دادم آن را خودخودم! כַּאֲשֶׁר שָׁמְעוּ זֹאת יַלְדֵי הַכִּתָּה, زمانی که شنیدند آن را بچه‌های کلاس، 🔺יַלְדֵי הַכִּתָּה: سمیخوت (ترکیب اضافی). اصلش הַיְּלָדִים שֶׁל הַכִּתָּה بوده. ۱. برداشتن حرف تعریف مضاف (הַיְּלָדִים)؛ ۲. برداشتن שֶׁל؛ ۳. تغییر در اسم مضاف (יְלָדִים). در اینجا مضاف جمع مذکر است که در ترکیب سمیخوت مم (ם) آن حذف می‌شود و خیریکش تبدیل به تصره می‌شود (יְלָדֵי). البته اسمهای جمعی با وزن יְלָדִים، تغییر درونی هم دارند و نهایتا هنگام مضاف واقع‌شدن، יַלְדֵי می‌شوند. הֵם פָּרְצוּ בִּצְחוֹק. آنها زدند زیر خنده. 🔺פָּרְצוּ בִּצְחוֹק: اصطلاح برای «زدن زیر خنده» 🔺בִּצְחוֹק: בְּ + צְחוֹק 🔅حرف اضافه בְּ بر سر کلمه‌ای آمده که با شوا شروع شده (צְחוֹק). ممنوعیت دو‌ شوا در ابتدای کلمه. تغییر صدای حرف اضافه از شوا به خیریک. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ متن ماله درس سی و پنج:👇 חושם השובב חושם היה ילד שובב. הוא היה עושה מעשים רעים בבית הספר, ולא היה שם לב ללמודים. הוא היה קורע נייר וזורק על הרצפה את חתיכות הנייר. הוא היה מצייר בגיר כל מיני תמונות על הלוח ועל קירות חדר השרותים. הוא היה משחק בכדור בחדר האוכל ומשבר את המנורות. כאשר היו שואלים אותו: "מי עשה את הדבר הזה?", חושם לא היה מחכה אף רגע, והיה עונה מיד כמו הד:  - לא אני! לא אני! פעם אחת זרק חושם אבן ושיבר את חלון הספריה.  - מי שיבר את החלון? שאל המורה בכעס. - לא אני! ענה חושם.  יום אחד שפך חושם דיו על שמלת תלמידה. התלמידה בכתה  וספרה את הדבר למורה. - מי שפך את הדיו על השמלה? שאל המורה. -לא אני! ענה חושם.  פעם אחת דרך חושם על פרחי הגן.  - מי דרך על הפרחים? שאל המורה. –לא אני! ענה גם הפעם חושם.  יום אחד צייר חושם כל מיני ציורים על קירות החדר.  - מי צייר על הקירות? שאל המורה בכעס. - לא אני! ענה חושם. - ומי כתב את ספר התורה? שאל המורה. חושם לא שם לב לשאלת המורה, וקרא בקול רם: לא אני! - מה? לא אתה? אמר המורה. תמיד יש לך רק תשובה אחת "לא אני! לא אני!" חושם שתק רגע, ואחרי־כן שינה את תשובתו, ואמר: –סליחה, אדוני המורה, אמרתי שקר. הפעם אני עשיתי זאת בעצמי!  כאשר שמעו זאת ילדי הכיתה, הם פרצו בצחוק. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ تمرینهای درس سی و پنج:👇 ✳️ ترجمه: 1. הַיֶּלֶד הַשּׁוֹבָב צִיֵּר (צייר) אֶת תְּמוּנַת הַמּוֹרֶה עַל הַלּוּחַ. 🔺הַתְּמוּנָה שֶׁל הַמּוֹרֶה 2. אַל תִּזְרְקוּ חֲתִיכוֹת נְיָר (נייר) וְאַל תִּשְׁפְּכוּ דְּיוֹ עַל הָרִצְפָּה. 🔺הַחֲתִיכוֹת שֶׁל נְיָר 3. אַחֲרֵי יוֹם אָרֹךְ (ארוך) שֶׁל לִמּוּדִים (לימודים), אֲנִי עָיֵף מְאוֹד (עייף מאוד). 4. אִישׁ צַדִּיק עוֹשֶׂה מַעֲשֶׂה טוֹב בְּכָל יוֹם וְיוֹם. 5. סָפַרְתִּי (ספרתי) אֶת כָּל הַמִּלִּים (המילים) שֶׁלָּמַדְנוּ הַשָּׁנָה. 6. אֵין דֵּי מַיִם (מיים) בְּנֶּגֶב וְלָכֵן קָשֶׁה לְגַדֵּל בָּהּ פְּרָחִים. 7. שִׁתְקוּ וְשִׂימוּ לֵב לַקְּרִיאָה. 8. מִי קָרַע אֶת אֹהֶל (אוהל) הָרוֹעֶה? 🔺הָאֹהֶל (האוהל) שֶׁל הָרוֹעֶה 9. בַּקַּיִץ אֲנַחְנוּ אוֹכְלִים כָּל מִינֵי פֵּרוֹת (פירות). 🔺הַמִּינִים שֶׁל פֵּרוֹת (פירות). 10. הוּא דָּרַך עַל רֶגֶל הַגְּבֶרֶת וְלֹא אָמַר "סְלִיחָה". 🔺הָרֶגֶל שֶׁל הַגְּבֶרֶת 11. זָרַקְתִּי אֶת שִׂמְלַת אֲחוֹתִי תַּחַת הַכִּסֵּא (הכיסא). 🔺הַשִּׂמְלָה שֶׁל הָאָחוֹת שֶׁלִּי 🔺הַשִּׂמְלָה שֶׁל אֲחוֹתִי 12. בַּדֶּרֶךְ לַמַּעֲיָן (למעיין) הַיַּלְדָּה שָׁבְרָה אֶת כַּדָּהּ. 🔺הַכַּד שֶׁלָּהּ 13. יֵשׁ כָּל מִינֵי תְּמוּנוֹת עַל קִירוֹת הַבַּיִת. 🔺מִינִים שֶׁל תְּמוּנוֹת 🔺הַקִּירוֹת שֶׁל הַבַּיִת 14. צִיּוּרֵי הַיֶּלֶד עָשׂוּ רֹשֶׁם (רושם) רַב עַל הַכֹּל (כֹּל אֶחָד). 🔺הַצִּיּוּרִים שֶׁל הַיֶּלֶד 15. הָאֵם מְלַמֶּדֶת אֶת הַבֵּן לְדַבֵּר וְהָאָב מְלַמֵּד אוֹתוֹ לִשְׁתֹּק (לשתוק). 16. יֵשׁ לָנוּ מִטְבָּח קָטָן אֲבָל חֲדַר אֹכֶל (אוכל) גָּדוֹל. ✳️ تغییر به حالت سمیخوت: 1. הַחוֹל שֶׁל הַמִּדְבָּר => חוֹל הַמִּדְבָּר 2. הַפְּרָחִים שֶׁל הַשָּׂדֶה => פִּרְחֵי הַשָּׂדֶה 3. בַּמָּקוֹם שֶׁל הַמּוֹרֶה => בִּמְּקוֹם הַמּוֹרֶה 4. לַקּוֹל שֶׁל הַצִּפּוֹר => לְקוֹל הַצִּפּוֹר 5. בַּשִּׁעוּרִים שֶׁל הַכִּתָּה => בְּשִׁעוּרֵי הַכִּתָּה 6. הַתִּקְוָה שֶׁל הַהוֹרִים => תִּקְוַת הַהוֹרִים 7. הַמְּנוֹרוֹת שֶׁל הַבַּיִת => מְנוֹרוֹת הַבַּיִת 8. הַגַּלִּים שֶׁל הַיָּם => גַּלֵּי הַיָּם 9. לַגֶּשֶׁר שֶׁל הַנָּהָר => לְגֶשֶׁר הַנָּהָר 10. הַסִּפְרִיָּה שֶׁל בֵּית הַסֵּפֶר => סִפְרִיַּת בֵּית הַסֵּפֶר 11. אָרוֹן שֶׁל בְּגָדִים => אֲרוֹן בְּגָדִים 12. הַמִּטוֹת שֶׁל הַחֶדֶר => מִטוֹת הַחֶדֶר 13. הַיְּלָדִים שֶׁל הַגַּן => יְלָדֵי הַגַּן 14. הַגַּן שֶׁל הַיְּלָדִים => גַּן הַיְּלָדִים 15. הַשָּׁלוֹם שֶׁל הָעוֹלָם => שְׁלוֹם הָעוֹלָם 16. יוֹם שֶׁל עֲבוֹדָה => יוֹם עֲבוֹדָה 🔅برای اطمینان از درستی بردن کلمات به حالت مضاف، می‌توانید به وبگاه پعالیم مراجعه کنید. https://www.pealim.com/ https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

🧷 گروه ادیان و عرفان دانشگاه الزهرا (سلام‌الله‌علیها) با همکاری انجمن علمی دانشجویی ادیان و عرفان دانشگاه الزهرا(سلام‌الله‌علیها) برگزار می‌کند: ⚪ کارگاه آشنایی با دروس تخصصی رشته ادیان و عرفان ⬜ برای متقاضیان شرکت در کنکور کارشناسی ارشد ۱۴۰۱ و سایر علاقمندان 🔺 دین یهود: دکتر سعید کریم‌پور در شش جلسه و ۱۲ ساعت تاریخ شروع: ۹ بهمن ماه ۱۴۰۰ شنبه‌ها و دوشنبه‌ها ساعت: ۸ الی ۱۰ صبح 🔺 مسیحیت: دکتر حمیده امیریزدانی در شش جلسه و ۱۲ ساعت تاریخ شروع: ۳۰ بهمن ماه ۱۴۰۰ شنبه‌ها و دوشنبه‌ها ساعت: ۱۰ الی ۱۲ صبح ♨️ هزینه کل دوره: ۲۵۰ هزار تومان 📄 همراه با اعطای گواهی معتبر دو زبانه از دانشگاه الزهرا برای ثبت‌نام و اطلاعات بیشتر می‌توانید در پیامرسان ایتا به شماره زیر پیام دهید: 09165118216

#درس_سی_و_شش_کتاب_هیسود👇 #قواعد_درس_سی_و_شش #ضمایر_متصل #אַחֲרֵי #לִפנֵי #עַל #אֶל #کلمات_جدید_درس_سی_و_شش #صرف_فعلهای_درس_سی_و_شش #بررسی_متن_درس_سی_و_شش #متن_ماله_درس_سی_و_شش #تمرینهای_درس_سی_و_شش https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس سی و شش (۱):👇 الف) صرف اسم‌های مثنی و جمع با ضمایر متصل ملکی: صرف اسم‌های جمع منتهی به ִים و مثنای منتهی به ַים به صورت زیر است: 🔺דוֹדִים הַדּוֹדִים שֶׁלִּי= דּוֹדַי הַדּוֹדִים שֶׁלְּךָ=דּוֹדֶיךָ הַדּוֹדִים שֶׁלָּךְ=דּוֹדַיִךְ הַדוֹדִים שֶׁלּוֹ= דּוֹדָיו הַדּוֹדִים שֶׁלָּהּ= דּוֹדֶיהָ הַדּוֹדִים שֶׁלֶּנוּ= דּוֹדֵינוּ הַדּוֹדִים שֶׁלֶּכֶם= דּוֹדֵיכֶם הַדּוֹדִים שֶׁלֶּכֶן= דּוֹדֵיכֶן הַדּוֹדִים שֶׁלֶּהֶם= דּוֹדֵיהֶם הַדּוֹדִים שֶׁלֶּהֶן= דּוֹדֵיהֶן 🔺הָעֵינַים הָעֵינַים שֶׁלִּי= עֵינַי הָעֵינַים שֶׁלְּךָ= עֵינֶיךָ הָעֵינַים שֶׁלָּךְ= עֵינַיךְ הָעֵינַים שֶׁלּוֹ= עֵינָיו הָעֵינַים שֶׁלָּהּ=עֵינֶיהָ הָעֵינַים שֶׁלֶּנוּ= עֵינֵינוּ הָעֵינַים שֶׁלֶּכֶם= עֵינֵיכֶם הָעֵינַים שֶׁלֶּכֶן= עֵינֵיכֶן הָעֵינַים שֶׁלֶּהֶם= עֵינֵיהֶם הָעֵינַים שֶׁלֶּהֶן= עֵינֵיהֶן ب) صرف اسم‌های جمع منتهی به וֹת با ضمایر متصل ملکی، به صورت زیر است: 🔺הַדוֹדוֹת הַדּוֹדוֹת שֶׁלִּי= דּוֹדוֹתַי הַדּוֹדוֹת שֶׁלְּךָ= דּוֹדוֹתֶיְךָ הַדּוֹדוֹת שֶׁלָּךְ= דּוֹדוֹתַיְךְ הַדּוֹדוֹת שֶׁלּוֹ= דּוֹדוֹתָיו הַדּוֹדוֹת שֶׁלָּהּ= דּוֹדוֹתֶיְהָ הַדּוֹדוֹת שֶׁלָּנוּ= דּוֹדוֹתֵינוּ הַדּוֹדוֹת שֶׁלָּכֶם= דּוֹדוֹתֵיכֶם הַדּוֹדוֹת שֶׁלָּכֶן= דּוֹדוֹתֵיכֶן הַדּוֹדוֹת שֶׁלָּהֶם= דּוֹדוֹתֵיהֶם הַדּוֹדוֹת שֶׁלָּהֶן= דּוֹדוֹתֵיהֶן https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ قواعد درس سی و شش (۲):👇 ج) صرف حروف اضافه אַחֲרֵי، לִפנֵי، עַל، אֶל با ضمایر متصل ملکی: برخی از حروف اضافه همانند اسم‌های مفرد با ضمایر متصل ملکی صرف می‌شوند، مانند: עִם، אֶת، בְּ...، לְ... برخی حروف اضافه نیز مانند اسم‌های جمع صرف می‌شوند. مانند: אַחֲרֵי، לִפנֵי، עַל، אֶל. صرف این حروف اضافه به قرار زیر است: 🔺עַל: עָלַי (עליי) עָלֵינוּ עָלֶיךָ עֲלֵיכֶם עָלַיִךְ (עלייך) עֲלֵיכֶן עָלָיו עֲלֵיהֶם עָלֶיהָ עֲלֵיהֶן 🔺אֶל: אֵלַי (אליי) אֵלֵינוּ אֵלֶיךָ אֲלֵיכֶם אֵלַיִךְ (אלייך) אֲלֵיכֶן אֵלָיו אֲלֵיהֶם אֵלֶיהָ אֲלֵיהֶן 🔺אַחֲרֵי: אַחֲרַי (אחריי) אַחֲרֵינוּ אַחֲרֶיךָ אַחֲרֵיכֶם אַחֲרַיִךְ (אחרייך) אַחֲרֵיכֶן אַחֲרָיו אַחֲרֵיהֶם אַחֲרֶיהָ אַחֲרֵיהֶן 🔺לִפנֵי: לְפָנַי (לפניי) לְפָנֵינוּ לְפָנֶיךָ לִפְנֵיכֶם לְפָנַיִךְ (לפנייך) לִפְנֵיכֶן לְפָנָיו לִפְנֵיהֶם לְפָנֶיהָ לִפְנֵיהֶן 🔅در تمام موارد، به دو‌ صیغه متکلم وحده و مفرد مؤنث مخاطب دقت کنید. چون صدای یود در کاملا صدای یْ می‌دهد، در حالت ماله دو یود به کار می‌رود. د) עַל که بعد از آن مصدر بیاید: اصطلاحاتی چون «نیازمند بودن»، «باید» و «مجبور بودن» به شیوه‌های مختلفی بیان می‌شود. تا اینجا عبارت צָרִיך לְ... را یاد گرفتیم. شیوه اصطلاحی دیگری نیز وجود دارد که غالباً استفاده می‌شود. در این شیوه، مصدر فعل همراه با صرف עַל با ضمایر متصل ملکی به کار می‌رود. باید بروم.=> עָלַי לָלֶכֶת. باید آن را انجام دهی!=> עָלֶיךָ לַעֲשׂוֹת זֹאת. 🔅برای زمان گذشته از فعل کمکی הָיָה کمک گرفته می‌شود که بین صرف עַל و مصدر می‌آید. باید می‌رفتم.=> עָלַי הָיָה לָלֶכֶת. باید آن را انجام می‌دادی!=> עָלֶיךָ הָיָה לַעֲשׂוֹת זֹאת. 🔅برای زمان آینده نیز از فعل کمکی יִהְיֶה کمک گرفته می‌شود که بین صرف עַל و مصدر می‌آید. مجبور خواهم بود بروم.=> עָלַי יִהְיֶה לָלֶכֶת. مجبور خواهی بود آن را انجام دهی!=> עָלֶיךָ יִהְיֶה לַעֲשׂוֹת זֹאת. ✔️ چون הָיָה و יִהְיֶה به فعلی که باید انجام شود، برمی‌گردد و این فعلی که به صورت مصدر آمده، حکم فاعل جمله را دارد، نه کسی که باید کار را انجام دهد، پس همیشه به صورت הָיָה و יִהְיֶה می‌آید؛ نه صرف‌شده و مناسب کسی که باید کار را انجام دهد. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ کلمات درس سی و شش:👇 אֲרוּחָה (אֲרוּחוֹת): وعده غذایی אֲרוּחַת בֹּקֶר: وعده صبحانه אֲרוּחַת צָהֳרַיִם: وعده ناهار אֲרוּחַת עֶרֶב: وعده شام בֵּית חוֹלִים: بیمارستان דַּקָּה (דַּקּוֹת): دقیقه חֲבָל! چه بد! افسوس! חִיוּךְ (חִיוּכִים): لبخند כַּרְטִיס (כַּרְטִיסִים): بلیط לָחַץ (לִלְחֹץ ~ ללחוץ) עַל: فشاردادن، فشردن לִלְחֹץ יָד: دست‌دادن לְּחִיצָה (לְּחִיצוֹת): فشار לְּחִיצַת יָד: دست‌دادن נְדָבָה (נְדָבוֹת): صدقه، کمک مالی סֶרֶט (סְרָטִים): فیلم פִנָּה (פִנָּוֹת): گوشه، ستون (در روزنامه) פֶּצַע (פְּצָעִים): زخم קוֹלְנוֹעַ: سینما קַר, קָרָה: سرد (صفت) קָרוּעַ, קְרוּעָה: پاره רְחַם (לְרַחֵם): رحم‌کردن، ترحم‌کردن שְׁתִיקָה: سکوت תֵּאַטְרוֹן (תֵּאַטְרוֹנִים): تئاتر 🔅عبارات تازه: אֵין דָּבָר: مشکلی نیست، اشکالی ندارد טוֹב בְּעֵינַי: خوشحالم کرد לִשְׁכַב בְּבֵית חוֹלִים: در بیمارستان بستری‌شدن לְתָּאֵר לְעַצְמוֹ: برای خود تصورکردن https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ הַפְּעָלִים שֶׁל שִׁעוּר לו (36)👇 فعل‌های درس سی و شش: 1⃣ ל - ח - ץ 🔅باب پعل ندارد. 🔅باب پاعَل (בִּניָן פָּעַל) 🔅مصدر: לִלְחֹץ ~ ללחוץ فشار دادن، فشردن 🔅زمان حال: לוֹחֵץ לוֹחֲצִים לוֹחֶצֶת לוֹחֲצוֹת 🔅زمان گذشته: לָחַצְתִּי לָחַצְנוּ לָחַצְתָּ לְחַצְתֶּם לָחַצְתְּ לְחַצְתֶּן לָחַץ לָחֲצוּ לָחֲצָה לָחֲצוּ 🔅زمان آینده: אֶלְחַץ נִלְחַץ תִּלְחַץ תִּלְחֲצוּ תִּלְחֲצִי תִּלְחַצְנָה יִלְחַץ יִלְחֲצוּ תִּלְחַץ תִּלְחַצְנָה 🔅امر: לְחַץ!‏ לַחֲצוּ!‏ לַחֲצִי!‏ לְחַצְנָה!‏ 2⃣ ר - ח - ם 🔅باب پعل ندارد. 🔅باب پِعِّل (בִּניָן פִּעֵל ~ בניין פיעל) 🔅مصدر: לְרַחֵם ترحم كردن، رحم كردن (עַל) 🔅زمان حال: מְרַחֵם מְרַחֲמִים מְרַחֶמֶת מְרַחֲמוֹת 🔅زمان گذشته: רִחַמְתִּי (ריחמתי) רִחַמְנוּ (ריחמנו) רִחַמְתָּ (ריחמת) רִחַמְתֶּם (ריחמתם) רִחַמְתְּ (ריחמת) רִחַמְתֶּן (ריחמתן) רִחֵם (ריחם) רִחֲמוּ (ריחמו) רִחֲמָה (ריחמה) רִחֲמוּ (ריחמו) 🔅زمان آینده: אֲרַחֵם נְרַחֵם תְּרַחֵם תְּרַחֲמוּ תְּרַחֲמִי תְּרַחֵמְנָה יְרַחֵם יְרַחֲמוּ תְּרַחֵם תְּרַחֵמְנָה 🔅امر: רַחֵם!‏ רַחֲמוּ!‏ רַחֲמִי!‏ רַחֵמְנָה!‏ https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ بررسی متن درس سی و شش (۱):👇 📝 לְחִיצַת הַיָּד 📝 فشردن دست 🔺לְחִיצַת הַיָּד: سمیخوت (ترکیب اضافی). اصلش הַלְּחִיצָה שֶׁל הַיָּד بوده. ۱. برداشتن حرف تعریف مضاف (הַלְּחִיצָה)؛ ۲. برداشتن שֶׁל؛ ۳. تغییر در اسم مضاف (לְחִיצָה). در اینجا مضاف مفرد مؤنث منتهی به کاماتص و هی است که در ترکیب سمیخوت تبدیل به پتخ و تاو می‌شوند. שַׁבְתִּי הַבַּיְתָה אַחֲרֵי יוֹם עֲבוֹדָה אָרֹךְ. برگشتم به خانه بعد از روز کاری طولانی. 🔺הַבַּיְתָה: مقصد معرفه. به جای استفاده از אֶל یا לְ، از کاماتص و هی در انتهای اسم استفاده شده. 🔺יוֹם עֲבוֹדָה אָרֹךְ: عبارت اضافی و صفت و موصوفی. 🔅יוֹם עֲבוֹדָה: سمیخوت (ترکیب اضافی) 🔅יוֹם אָרֹךְ: ترکیب وصفی הָיִיתִי רָעֵב וְצָמֵא. بودم گرسنه و تشنه. רָחַצְתִּי מַהֵר אֶת הַיָּדַיִם شستم سریع دست‌ها را 🔺אֶת הַיָּדַיִם: مفعول معرفه و استفاده از אֶת. 🔺מַהֵר: قید וְיָשַׁבְתִּי אֶל הַשֻּׁלְחָן و نشستم پشت میز 🔺אֶל הַשֻּׁלְחָן: اصطلاح عبری برای «پشت میز» نشستن فارسی. לֶאֱכֹל אֲרוּחַת עֶרֶב. برای خوردن شام. בְּמֶשֶׁךְ הָאֲרוּחָה هنگام [خوردن] شام פָּנְתָה אֵלַי הָאִשָּׁה שֶׁלִּי رو کرد به من همسرم וְאָמְרָה: و گفت: - אֲנִי דּוֹאֶגֶת לְךָ מְאֹד. من نگران تو هستم زیاد. דּוֹאֶגֶת לְךָ: حرف اضافه «نگران‌بودن» در عبری לְ هست. אַתָּה כָּל כָּךְ עָסוּק בָּאַחֲרוֹנָה. تو بسیار خسته [هستی] نهایتا. תָּאֵר לְעַצְמְךָ, فکر کردم پیش خودم، זֶה כְּבָר כִּמְעַט שָׁנָה שְׁלֵמָה این الان تقریبا [یک] سال کامل [هست] 🔺שָׁנָה: در زبان عبری، صرف مفردبودن کلمه، «یک» را در خود مستتر دارد. درحالیکه در فارسی چنین نیست. שֶׁלֹא בִּקַּרְנוּ בַּתֵּאַטְרוֹן. که ندیده‌ایم تئاتری. 🔺בִּקַּרְנוּ בְּ...: حرف اضافه دیدار از جایی. אֲנִי לֹא רוֹצֶה לִלְחֹץ עָלֶיךָ. من نمی‌خوام فشار بیارم به تو. אֲבָל, אוּלַי נֵצֵא הָעֶרֶב? اما شاید بتونیم بریم امشب. 🔺אוּלַי נֵצֵא: به شیوه ترجمه אוּלַי همراه با فعل آینده دقت کنید. אִם לֹא נִמְצָא כַּרְטִיסִים לַתֵּאַטְרוֹן اگر پیدا نکردیم بلیط برای تئاتر אָז נֵלֵךְ לַקּוֹלְנוֹעַ. پس [می‌تونیم] بریم به سینما. 🔺נֵלֵךְ: در اینجا، אוּלַי به قرینه جمله قبل (אוּלַי נֵצֵא) حذف شده، پس مثل همان ترجمه می‌کنیم. קָרָאתִי בָּעִתּוֹן אֶתְמוֹל, خواندم در روزنامه دیروز، 🔺עִתּוֹן אֶתְמוֹל: سمیخوت (ترکیب اضافی). اصلش הָעִתּוֹן שֶׁל אֶתְמוֹל بوده. ۱. برداشتن حرف تعریف مضاف (הָעִתּוֹן)؛ ۲. برداشتن שֶׁל؛ ۳. تغییر در اسم مضاف (עִתּוֹן). اسم‌های دو هجایی که صدای هجای اولشان پتخ یا خیریک است و صدای هجای دوم کشیده (וּ، וֹ، ִי)، تغییری ندارند. שֶׁבַּקּוֹלְנוֹעַ "עַצְמָאוּת" که در سینما «استقلال» 🔺שֶׁבַּקּוֹלְנוֹעַ: שֶׁ בְּ הַ קוֹלְנוֹעַ 🔅שֶׁ چون مخفف است، به בּ داگش داده. درغیر این صورت، داگش بت باید به خاطر وسط کلمه رفتن، حذف می‌شد. יֵשׁ סֶרֶט מְצֻיָּן. هست فیلمی خوب. עָנִיתִי: پاسخ دادم: - חֲבָל! - چه بد! אֵינֶנִּי יָכֹל לָלֶכֶת אִתָּךְ הָעֶרֶב. نمی‌تونم بیام با تو امشب. 🔺אֵינֶנִּי: אֵין صرف‌شده که جمله را هم منفی می‌کند. שָׁמַעְתִּי הַיּוֹם شنیدم امروز שֶׁחֲבֵרִי דָּוִד חוֹלֶה מְאֹד. که دوستم، داوود، مریض است زیاد. כְּבָר שָׁבוּעַ الان [یک] هفته [است] שֶׁהוּא שׁוֹכֵב בְּבֵית הַחוֹלִים. که او بستری است در بیمارستان. עָלַי לְבַקֵּר אוֹתוֹ הָעֶרֶב. باید (بر من [است]) ملاقاتش کنم امشب. 🔺עָלַי לְבַקֵּר: شیوه بیان کار واجب: עַל ضمیر متصل (کسی که کار بر او واجب است) مصدر. 🔺לְבַקֵּר אֶת: حرف اضافه ملاقات کسی. גָּמַרְתִּי אֶת הָאֲרוּחָה. تمام کردم شام را. קַמְתִּי מִן הַכְּסֵּא, برخاستم از [روی] صندلی לָקַחְתִּי אֶת מְעִילִי, برداشتم کتم را، 🔺מְעִילִי: הַמְּעִיל שֶׁלִּי וְיָצָאתִי מַהֵר מִן הַבַּיִת. و خارج شدم سریع از خانه. https://eitaa.com/ebri_biyamoozim