✳️ قواعد مربوط به اسم (درسهای ۳۱- ۳۵) 🔺همراهی اسمهای دوهجایی مفرد با ضمایر متصل ملکی: 🖇اسمهای دوهجایی که صدای هجای اول‌شان پتخ یا خیریک و صدای هجای دوم کشیده (וֹ، וּ، ִי) است، مانند חַלוֹן، תִּפּוּחַ، סַכִּין، שִׁעוּר، צִפּוֹר، تغییری ندارند. 🖇در اسمهای دوهجایی که صدای هجای اول کاماتص و صدای هجای دوم کشیده (וֹ، וּ، ִי) است، مانند יָדִיד، אָהוּב، שָׁלוֹם، کاماتص تبدیل به شوا می‌شود. اگر حرف اول، حلقی بود، کاماتص تبدیل به خطف پتخ می‌شود. 👈שָׁלוֹם: שְׁלוֹמִי שְׁלוֹמֵנוּ שְׁלוֹמְךָ שְׁלוֹמְכֶם שְׁלוֹמֵךְ שְׁלוֹמְכֶן שְׁלוֹמוֹ שְׁלוֹמָם שְׁלוֹמָהּ שְׁלוֹמָן (درس ۳۱) 🔺اسم مصدر: 🖇الگو یا میشکال در اسم مصدر فعلهای سالم در باب پعل، به صورت زیر است: الگو: ~ִ~ּוּ~ 👇 (לְדַבֵּר) דִבּוּר= سخن 🖇اگر حرف وسط ریشه א یا ר باشد، الگوی اسم مصدر به صورت زیر است: الگو: ~ֵ~וּ~👇 (לְתָאֵר) תֵּאוּר= شرح 🖇در فعلهای ל"ה، ה تبدیل به י می‌شود: الگو: ~ִ~ּוּי👇 (לְשַׁנּוֹת) שִׁנּוּי= تغییر (درس ۳۳) 🔺کسره اضافه فارسی یا of انگلیسی که هم مالکیت و هم جنسیت را می‌رساند، می‌تواند در عبری به دو طریق بیان شود. ۱. با שֶׁל: קוֹל שֶׁל אִישׁ (صدای مرد)؛ לֵב שֶׁל זָהָב (قلب طلایی) ۲. با کنار هم نهادن اسمها در رابطه‌ای وابسته که سمیخوت یا ترکیب اضافی نامیده می‌شود. در این حالت، שֶׁל حذف می‌شود: קוֹל אִישׁ (صدای مرد)؛ לֵב זָהָב (قلب طلایی) 🔅در حالت سمیخوت یا ترکیب اضافی، اگر هر دو اسم معرفه باشند، اسم اول (مضاف) حرف تعریفش را از دست می‌دهد: הַקּוֹל שֶׁל הָאִישׁ=> קוֹל הָאִישׁ הַלֵּב שֶׁל זָהָב=> לֵב זָהָב (درس ۳۵) 🔺از آنجا که در سمیخوت، اسم اول (مضاف) معرفه است، اما حرف تعریف نمی‌گیرد، همه حروف اضافه‌ای که بر سر آن می‌آید، صدای اولیه خود را نگه می‌دارد: בַּסּוֹף שֶׁל הַסִּפּוּר= בְּסוֹף הַסִּפּוּר לַסּוֹף שֶׁל הַסִּפּוּר= לְסוֹף הַסִּפּוּר (درس ۳۵) 🔺در حالت سمیخوت، اسمهای اول معمولا دچار تغییرات صدایی درونی می‌شوند. اسمهای زیادی وجود دارد که تغییرات صدایی درونی شامل حالشان می‌شود، درحالیکه اسمهایی هم تغییری ندارند. در این سطح، یادگیری تمامی آن قوانین زود است، اما شماری از آنها بیان می‌شود. 🖇اسمهای مفردی که در سمیخوت بدون تغییر باقی می‌مانند: ۱. اسمهای تک‌هجایی با صدای کشیده (וּ، וֹ، ִי): הַשּׁ‏יִר שֶׁל צִפּוֹר= שׁ‏יִר צִפּוֹר ۲. تمامی اسمهای سه‌گلی (اسمهای دوهجایی که صدای هجای دوم آن سه‌گل است): הַמֶּלֶך שֶׁל הָעוֹלָם= מֶלֶך הָעוֹלָם 🔅اسم חֶדֶר از این قاعده مستثناست و در حالت سمیخوت، تبدیل به חֲדַר می‌شود: חֶדֶר שֶׁל אֹכֶל= חֲדַר אֹכֶל (اتاق غذاخوری) ۳. اسمهای دوهجایی که صدای هجای اولشان پتخ یا خیریک است و صدای هجای دوم کشیده (וּ، וֹ، ִי): חַשִּׁעוּר שֶׁל הַתַּלמִיד= שִׁעוּר הַתַּלמִיד (درس دانش‌آموز) ۴. تمامی اسمهای تک‌هجایی: הָעַם שֶׁל יִשְׂרָאֵל= עַם יִשְׂרָאֵל 🖇اسمهای مفردی که تغییرات صدایی درونی دارند: در تمامی اسمهای مفرد دوهجایی که صدای هجای اولشان کاماتص است و صدای هجای دوم کشیده (וּ، וֹ، ִי)، کاماتص تبدیل به شوا می‌شود: הַשָּׁלוֹם שֶׁל הָאִישׁ= שְׁלוֹם הָאִישׁ (درس ۳۵) 🔺در سمیخوت، هر دو اسم (مضاف و مضاف‌الیه) با هم، یک مفهوم پیوسته شمرده می‌شوند، از این رو، کلمه اول تکیه خود را از دست می‌دهد و تنها تکیه کلمه دوم باقی می‌ماند. تغییرات صدایی درونی هم به همین خاطر رخ می‌دهد که جای تکیه کلمات جابه‌جا می‌شود. (درس ۳۵) 🔺اسمهای مفرد مؤنثی که به کاماتص و هی ختم می‌شوند، تبدیل به پتخ و تاو (ـַـת) می‌شوند: הַדּוֹדָה שֶׁל הַיֶּלֶד= דּוֹדַת הַיֶּלֶד 🔺اسمهای مفرد مؤنثی که به ת ختم می‌شوند، بدون تغییر باقی می‌مانند: הַדֶּלֶת שֶׁל הַבַּיִת= דֶּלֶת הַבַּיִת (درس ۳۵) 🔺اسمهای جمع در سمیخوت: ۱. اسمهای جمع منتهی به ִים و مثنای منتهی به ַיִם به ֵי تبدیل می‌شوند: הַתַּלְמִידִים שֶׁל הַכִּתָּה= תַּלמִידֵי הַכִּתָּה הָרַגְלַיִם שֶׁל הַבָּחוּר= רַגְלֵי הַבָּחוּר ۲. اسمهای مؤنث منتهی به וֹת، بدون تغییر باقی می‌مانند. 🔺اسمهای جمعی که به شکل ~ְ~ָ~ִים هستند، مانند יְלָדִים و סְפָרִים، در سمیخوت به یکی از دو حالت زیر درمی‌آیند: ~ַ~ְ~ֵי=> יְלָדִים שֶׁל הַכִּתָּה= יַלְדֵי הַכִּתָּה یا ~ִ~ְ~ֵי=> סְפָרִים שֶׁל הַבָּחוּר= סִפְרֵי הַבָּחוּר 🔅البته قانونی وجود ندارد که طبق آن تشخیص دهیم کدام حالت، شامل حال کدام کلمه می‌شود. (درس ۳۵) https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✳️ قواعد مربوط به اسم (درسهای ۳۶- ۴۰) 🔺صرف اسمهای جمع منتهی به ִים و مثنای منتهی به ַים با ضمایر متصل ملکی: 👈דּוֹדִים דּוֹדַי דּוֹדֵינוּ דּוֹדֶיךָ דּוֹדֵיכֶם דּוֹדַיִךְ דּוֹדֵיכֶן דּוֹדָיו דּוֹדֵיהֶם דּוֹדֶיהָ דּוֹדֵיהֶן 👈הָעֵינַים עֵינַי עֵינֵינוּ עֵינֶיךָ עֵינֵיכֶם עֵינַיךְ עֵינֵיכֶן עֵינָיו עֵינֵיהֶם עֵינֶיהָ עֵינֵיהֶן 🔺صرف اسمهای جمع منتهی به וֹת با ضمایر متصل ملکی: 👈הַדּוֹדוֹת דּוֹדוֹתַי דּוֹדוֹתֵינוּ דּוֹדוֹתֶיְךָ דּוֹדוֹתֵיכֶם דּוֹדוֹתַיְךְ דּוֹדוֹתֵיכֶן דּוֹדוֹתָיו דּוֹדוֹתֵיהֶם דּוֹדוֹתֶיְהָ דּוֹדוֹתֵיהֶן (درس ۳۶) 🔺اصطلاح «مانند» (برای مقایسه و تطبیق) (as… as, like) در عبری با כְּמוֹ بیان می‌شود: הוּא חָזָק כְּמוֹ שָׂמְשׂוֹן. (او قدرتمند است، مانند شمعون.) 🔅زمانی که ضمیر شخصی، موضوع כְּמוֹ باشد، از صرف כְּמוֹ با ضمایر متصل ملکی استفاده می‌شود: הוּא מְדַבֵּר כָּמוֹנִי. (او مانند من صحبت می‌کند.) (درس ۳۷) 🔺اصطلاح مقایسه «برتر» با מִן یا شکل مخفف آن מִ... (מֵ... قبل حروف حلقی) بیان می‌شود. عبارت יוֹתֵר מִן یا شکل مخفف آن יוֹתֵר מִ... (יוֹתֵר מֵ...) نیز برای بیان این منظور قابل استفاده است. داوود از دان بزرگ‌تر است.=> דָּוִד גָּדוֹל מִן דָּן (מִדָּן).= דָּוִד יוֹתֵר גָּדוֹל מִן דָּן (מִדָּן). داوود از ابراهیم کوچک‌تر است.=> דָּוִד קָטָן מִן אַבְרָהָם (מֵאַבְרָהָם).= דָּוִד יוֹתֵר קָטָן מִן אַבְרָהָם (מֵאַבְרָהָם). 🔅توجه داشته باشید که در کلام، نمونه دوم (יוֹתֵר מִן) معمول‌تر است. 🔅زمانی که ضمیر شخصی، موضوع מִן باشد، از صرف מִן با ضمایر متصل ملکی استفاده می‌شود: او از من بزرگتر است.=> הוּא גָּדוֹל מִמֶּנִי.= הוּא יוֹתֵר גָּדוֹל מִמֶּנִי. (درس ۳۷) 🔺برای بیان تفضیل، راه‌های گوناگونی وجود دارد. دو شیوه معمول‌تر، به قرار زیر است: ۱. با معرفه‌کردن اسم و نهادن הַיּוֹתֵר یا הֲכִי قبل از صفت: داوود بهترین دانش‌آموز است. => דָּוִד הוּא הַתַּלמִיד הַיּוֹתֵר (הֲכִי) טוֹב. روت بهترین دانش‌آموز است.=> רוּת הִיא הַתַּלמִידָה הַיּוֹתֵר (הֲכִי) טוֹבָה. داوود و روت بهترین دانش‌آموزان هستند.=> דָּוִד וְרוּת הֵם הַתַּלמִידִים הַיוֹּתֵר (הֲכִי) טוֹבִים ۲. با معرفه‌کردن اسم و صفت و آوردن בְּיוֹתֵר به دنبال آنها. داوود بهترین دانش‌آموز است. => דָּוִד הוּא הַתַּלמִיד הַטּוֹב בְּיוֹתֵר. (درس ۳۷) https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✳️ قواعد مربوط به فعل (درسهای ۳۱- ۴۰) 🔺در زبان عبری ریشه فعل در باب یا بینیان وارد می‌شود و هر باب معنای متفاوتی را ارائه می‌دهد. هفت باب اصلی داریم که تا پایان درس سی و یک، یکی از آنها، یعنی باب پاعَل را آموختیم که ساده‌ترین باب در زبان عبری است، معنای پایه‌ای دارد و هیچ حرف اضافه‌ای ندارد؛ به همین خاطر به آن بینیان کل هم می‌گویند. دومین باب که از این پس با آن آشنا می‌شویم، باب پِعِّل است. (درس ۳۲) 🔺بینیان پِعِّل 🖇باب یا بینیان پِعِّل فعلهای کُنِشی، آنها را تأکیدی یا متعددی می‌کند. البته معنای بعضی افعال به مرور زمان تأکیدشان را از دست داده‌اند، اما هنوز بر همان شکل مانده‌اند. شکستن= לִשְׁבּוֹר چیزی را شکستن= לְשַׁבֵּר 🖇باب پِعِّل برای فعل‌های حالت، معنای سببی به آنها می‌دهد. بزرگ شدن= לִגְדּוֹל بزرگ کردن= לְגַדֵּל 🖇باب پِعِّل همچنین برای ساختن فعلهایی که در اسم ریشه دارد نیز استفاده می‌شود. بنابراین از اسمها، فعلِ ساخته‌شده داریم. پل= גֶּשֶׁר پل‌زدن= לְגַשֵּׁר (درس ۳۲) 🔺مصدر فعلهای سالم در باب پِعِّل: الگو: לְ~ַ~ֵּ~=> לְדַבֵּר (درس ۳۲) 🔺مصدر و صرف گذشته و حال فعلهای سالم در باب پِعِّل: 🔖 حروف اصلی: ד - ב - ר مصدر: לְדַבֵּר (صحبت‌کردن) حال: מְדַבֵּר מְדַבְּרִים מְדַבֶּרֶת מְדַבְּרוֹת گذشته: דִּבַּרְתִּי דִּבַּרְנוּ דִּבַּרְתָּ דִּבַּרְתֶּם דִּבַּרְתְּ דִּבַּרְתֶּן דִּבֵּר דִּבְּרוּ דִּבְּרָה דִּבְּרוּ (درس ۳۲) 🔺مصدر و صرف فعلهای سالم در باب پِعِّل که حرف وسطشان א یا ר است: 🔖حروف اصلی: ת - א - ר مصدر: לְתָאֵר (توصیف‌کردن، تصورکردن) حال: מְתָאֵר מְתָאֲרִים מְתָאֶרֶת מְתָאֲרוֹת گذشته: תֵּאַרְתִּי תֵּאַרְנוּ תֵּאַרְתָּ תֵּאַרְתֶּם תֵּאַרְתְּ תֵּאַרְתֶּן תֵּאֵר (תֵּאַר) תֵּאֲרוּ תֵּאֲרָה תֵּאֲרוּ (درس ۳۲) 🔺فعلهایی که حرف وسطشان ה، ח، ע است، در باب پعل مانند فعلهای باقاعده صرف می‌شوند و داگش نگرفتن‌شان تأثیری در صرف ندارد. (درس ۳۲) 🔺مصدر فعلهای سالم در باب پِعِّل: الگو: לְ~ַ~ֵּ~=> לְדַבֵּר (درس ۳۲) 🔺 مصدر و صرف فعلهای سالم در باب پِعِّل: 🔖 حروف اصلی: ד - ב - ר مصدر: לְדַבֵּר (صحبت‌کردن) حال: מְדַבֵּר מְדַבְּרִים מְדַבֶּרֶת מְדַבְּרוֹת گذشته: דִּבַּרְתִּי דִּבַּרְנוּ דִּבַּרְתָּ דִּבַּרְתֶּם דִּבַּרְתְּ דִּבַּרְתֶּן דִּבֵּר דִּבְּרוּ דִּבְּרָה דִּבְּרוּ (درس ۳۲) آینده אֲדַבֵּר נְדַבֵּר תְּדַבֵּר תְּדַבְּרוּ תְּדַבְּרִי תְּדַבֵּרְנָה יְדַבֵּר יְדַבְּרוּ תְּדַבֵּר תְּדַבֵּרְנָה امر: דַּבֵּר דַּבְּרִי דַּבְּרוּ דַּבֵּרְנָה (درس ۳۴) 🔺فعلهایی که حرف وسطشان ה، ח، ע است، در باب پعل مانند فعلهای باقاعده صرف می‌شوند و داگش نگرفتن‌شان تأثیری در صرف ندارد. (درس ۳۲) 🔺مصدر و صرف فعلهای سالم در باب پِعِّل که حرف وسطشان א یا ר است: 🔖حروف اصلی: ת - א - ר مصدر: לְתָאֵר (توصیف‌کردن، تصورکردن) حال: מְתָאֵר מְתָאֲרִים מְתָאֶרֶת מְתָאֲרוֹת گذشته: תֵּאַרְתִּי תֵּאַרְנוּ תֵּאַרְתָּ תֵּאַרְתֶּם תֵּאַרְתְּ תֵּאַרְתֶּן תֵּאֵר (תֵּאַר) תֵּאֲרוּ תֵּאֲרָה תֵּאֲרוּ (درس ۳۲) آینده: אֲתָאֵר נְתָאֵר תְּתָאֵר תְּתָאֲרוּ תְּתָאֲרִי תְּתָאֵרְנָה יְתָאֵר יְתָאֲרוּ תְּתָאֵר תְּתָאֵרְנָה امر: תָּאֵר תָּאֲרִי תָּאֲרוּ תָּאֵרְנָה 🔺مصدر و صرف فعل‌های ל"ה در باب פִּעֵל: 🔖حروف اصلی: ח - כ - ה مصدر: לְחַכּוֹת (صبرکردن) حال: מְחַכֶּה מְחַכִּים מְחַכָּה מְחַכּוֹת گذشته: חִכִּיתִי (חיכיתי) חִכִּינוּ (חיכינו) חִכִּיתָ (חיכית) חִכִּיתֶם (חיכיתם) חִכִּית (חיכית) חִכִּיתֶן (חיכיתן) חִכָּה (חיכה) חִכּוּ (חיכו) חִכְּתָה (חיכתה) חִכּוּ (חיכו) (درس ۳۳) آینده: אֲחַכֶּה נְחַכֶּה תְּחַכֶּה תְּחַכּוּ תְּחַכִּי תְּחַכֶּינָה יְחַכֶּה יְחַכּוּ תְּחַכֶּה תְּחַכֶּינָה امر: חַכֵּה חַכִּי חַכּוּ חַכֶּינָה 🔺فعل לְאַחֵר (دیرکردن) گذشته: אִחַרְתִּי אִחַרְנוּ אִחַרְתָּ אִחַרְתֶּם אִחַרְתְּ אִחַרְתֶּן אִחֵר אִחֲרוּ אִחֲרָה אִחֲרוּ (درس ۳۹) https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✳️ قواعد مربوط به حرف (درسهای ۳۱- ۴۰) 🔺کاربرد حرف اضافه בְּ...: برای در راه بودن، یا برای بیان زمان، از حرف اضافه בְּ... استفاده می‌شود. من در جاده قدم می‌زنم.=> אֲנִי הוֹלֵךְ בַּדֶּרֶךְ. او شنبه خواهد آمد.=> הוּא יָבוֹא בַּשַׁבָּת. (درس ۳۱) 🔺حرف اضافه בֵּין: 🖇زمانی که ضمیر شخصی موضوع حرف اضافه בֵּין باشد، בֵּין با ضمایر متصل ملکی صرف می‌شود. 🖇زمانی که بیش از یک ضمیر موضوع בֵּין باشد، בֵּין باید با هرکدام جداگانه تکرار شود: הַהֶבְדֵל בֵּינְךָ וּבֵינִי (تفاوت بین من و تو) 🖇زمانی که دو اسم موضوع בֵּין هستند، בֵּין قبل از هرکدام جداگانه تکرار می‌شود یا آنکه می‌توان برای موضوعهای بعدی از حرف اضافه לְ... استفاده کرد: הַהֶבדֵל בֵּין פֹּעַל וּבֵין פֹּעַל= הַהֶבדֵל בֵּין פֹּעַל לְפוֹעַל (تفاوت بین این فعل و آن فعل) (درس ۳۸) 🔺صرف בֵּין با ضمایر متصل ملکی: בֵּינִי בֵּינֵינוּ בֵּינְךָ בֵּינֵיכֶם בֵּינֵךְ בֵּינֵיכֶן בֵּינוֹ בֵּינֵיהֶם בֵּינָהּ בֵּינֵיהֶן (درس ۳۸) 🔺صرف כְּמוֹ با ضمایر متصل: 👈כְּמוֹ: כָּמוֹנִי כָּמוֹנוּ כָּמוֹךָ כְּמוֹכֶם כָּמוֹךְ כְּמוֹכֶן כָּמוֹהוּ כְּמוֹהֶם כָּמוֹהָ כְּמוֹהֶן (درس ۳۷) 🔺صرف מִן با ضمایر متصل ملکی: מִמֶּנִי מִמֶּנוּ (מֵאִתָּנוּ) מִמְּךָ מִכֶּם מִמֶּךְ מִכֶּן מִמֶּנוּ מֵהֶם מִמֶּנָה מֵהֶן (درس ۳۷) https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✳️ قواعد مربوط به کلمات (درسهای ۳۱- ۴۰) 🔺صرف נֶגֶד (ضد، علیه) با ضمایر متصل ملکی: נֶגְדִּי נֶגְדֵּנוּ נֶגְדְּךָ נֶגְדְּכֶם נֶגְדֵּךְ נֶגְדְּכֶן נֶגְדּוֹ נֶגְדָּם נֶגְדָּהּ נֶגְדָּן (درس ۳۱) 🔺یکی از معانی مختلف עֶצֶם، «خود» است که در این معنا، تنها به صورت صرف‌شده با ضمایر متصل ملکی به کار می‌رود. עַצְמִי עַצְמֵנוּ עַצְמְךָ עַצְמְכֶם עַצְמֵךְ עַצְמְכֶן עַצְמוֹ עַצְמָם עַצְמָהּ עַצְמָן הוּא אוֹהֵב אֶת עַצְמוֹ. (او خودش را دوست دارد.) (درس ۳۴) 🔅עֶצֶם با حروف اضافه בְּ و לְ نیز استفاده می‌شود. עָשִׂיתִי זֹאת בְּעַצְמִי. (من خودم آن را انجام دادم.) אָמַרְתִּי לְעַצְמִי. (با خودم گفتم.) 🔺زمانی که مرجع ضمیر، کلی، عمومی و نکره است، از ضمیر اشاره זֹאת استفاده می‌شود: אֲנִי יוֹדֵעַ זֹאת. (من آن را می‌دانم.) 🔅این قاعده در عبری محاوره‌ای چندان رعایت نمی‌شود و اغلب ضمیر اشاره مذکر זֶה به کار می‌رود. (درس ۳۴) 🔺صرف אַחֲרֵי، לִפנֵי، עַל، אֶל با ضمایر متصل: 👈עַל: עָלַי (עליי) עָלֵינוּ עָלֶיךָ עֲלֵיכֶם עָלַיִךְ (עלייך) עֲלֵיכֶן עָלָיו עֲלֵיהֶם עָלֶיהָ עֲלֵיהֶן 👈אֶל: אֵלַי (אליי) אֵלֵינוּ אֵלֶיךָ אֲלֵיכֶם אֵלַיִךְ (אלייך) אֲלֵיכֶן אֵלָיו אֲלֵיהֶם אֵלֶיהָ אֲלֵיהֶן 👈אַחֲרֵי: אַחֲרַי (אחריי) אַחֲרֵינוּ אַחֲרֶיךָ אַחֲרֵיכֶם אַחֲרַיִךְ (אחרייך) אַחֲרֵיכֶן אַחֲרָיו אַחֲרֵיהֶם אַחֲרֶיהָ אַחֲרֵיהֶן 👈לִפנֵי: לְפָנַי (לפניי) לְפָנֵינוּ לְפָנֶיךָ לִפְנֵיכֶם לְפָנַיִךְ (לפנייך) לִפְנֵיכֶן לְפָנָיו לִפְנֵיהֶם לְפָנֶיהָ לִפְנֵיהֶן (درس ۳۶) https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✳️ قواعد مربوط به عبارات و اصطلاحات (درسهای ۳۱- ۴۰) 🔺اصطلاح מַה שְׁלוֹמךָ? به معنی «حالت چطور است؟» می‌باشد، چراکه שָׁלוֹם در عبری به معنی «سلامتی و رفاه» نیز هست. پاسخ این پرسش می‌تواند ترکیبی با שָׁלוֹם به‌همراه ضمایر متصل ملکی داشته باشد. حالم خوب است.=> שְׁלוֹמִי טוֹב. حالشان خوب نیست.=> שְׁלוֹמָם‏ לֹא טוֹב. (درس ۳۱) 🔺אֲדוֹנִי הַ...:عبارتی برای مخاطب قراردادن فردی بزرگ: אֲדוֹנִי הַמֶּלֶךְ! (سرورم پادشاه!) 🔅امروزه صرفا استفاده از کلمه אֲדוֹנִי برای مخاطب قراردادن افراد مرسوم است. (درس ۳۱) 🔺מָוֶת לְ...: اصطلاح «مرگ بر.‌‌..» (درس ۳۱) 🔺برای آوردن دین فرد در ادامه اسمش، به این صورت عمل می‌کنیم: حرف تعریف، دین در حالت صفت (הַ + יְהוּד + ـִי): שְׁמוּאֵל הַיְּהוּדִי (اسماعیل یهودی) (درس ۳۱) 🔺ترتیب آمدن اسم و صفت ملکی و صفت در عبری مانند فارسی نیست. در فارسی، صفت ملکی به صفت می‌چسبد. اما در عبری، صفت ملکی کنار موصوف می‌نشیند و صفت در ادامه به‌تنهایی می‌آید: לְשׁוֹנוֹ הָרָעָה: לָשׁוֹן + וֹ + הָ + רָעָה (زبان شَرّش) 🔅چون موصوف با صفت ملکی معرفه شده، صفت باید معرفه بیاید. (درس ۳۱) 🔺דְּמָעוֹת עָמְדוּ בָּעֵינַיִם: اصطلاح برای «حلقه‌زدن اشک در چشم». (درس ۳۱) 🔺صفت مناسب برای دلی که دردمند است: לֵב כָּבֵד (دلی سنگین، دل پُر) (درس ۳۱) 🔺סְלַח לִי עַל... (ببخش مرا بابت...): حرف اضافه فعل סְלַח، לְ (برای خطاکار) עַל (برای خطا) هست. (درس ۳۱) 🔺עָשָׂה צְדָקָה עִם...: اصطلاح برای «خیررساندن به کسی»: הַצְּדָקָה שֶׁעָשִׂיתָ עִמִּי. (خیری که رساندی به من.) (درس ۳۱) 🔺אַחֲרֵי יָמִים אֲחָדִים: عبارتی عبری برای بیان «چند روز بعد» فارسی. (درس ۳۱) 🔺דָּחֲפוּ זֶה אֶת זֶה (هل می‌دادند این، آن را): اصطلاح برای «هل‌دادن یکدیگر» (درس ۳۱) 🔺מִשָּׁעָה לְשָׁעָה: اصطلاح برای «هرلحظه». (درس ۳۱) בְּרָכוֹת לִשְׁמוּאֵל הַיְּהוּדִי!" برکت باد بر اسماعیل! (زنده باد اسماعیل!)» (درس ۳۱) 🔺שָׁמַע לִפְקוּדָה (اجرا کرد فرمان را): اصطلاحی برای «اجراکردن فرمان». (درس ۳۱) 🔺שָׁמַע בְּקוֹל (گوش داد حرف را): اصطلاح برای «گوش‌دادن به حرف کسی»: שָׁמַעְתִּי בְּקוֹלְךָ. (گوش دادم حرفت را.) (درس ۳۱) 🔺فعل پایین‌رفتن (לָרֶדֶת) و اسم باران (גֶשֶׁם) در جایگاه فاعل، با هم عبارت «باران باریدن» را می‌سازند. باران بارید.=> יָרַד גֶשֶׁם. (درس ۳۳) 🔺یکی از راه‌های بیان اصطلاحاتی چون «نیازمندبودن»، «باید» و «مجبوربودن»، آوردن مصدر فعل همراه با صرف עַל با ضمایر متصل ملکی است: עָלַי לָלֶכֶת. (باید بروم.) 🔅برای زمان گذشته از فعل کمکی הָיָה کمک گرفته می‌شود که بین صرف עַל و مصدر می‌آید: עָלַי הָיָה לָלֶכֶת. (باید می‌رفتم.) 🔅برای زمان آینده نیز از فعل کمکی יִהְיֶה کمک گرفته می‌شود که بین صرف עַל و مصدر می‌آید: עָלַי יִהְיֶה לָלֶכֶת. (مجبور خواهم بود بروم.) 🔅چون הָיָה و יִהְיֶה به فعلی که باید انجام شود، برمی‌گردد و این فعلی که به صورت مصدر آمده، حکم فاعل جمله را دارد، نه کسی که باید کار را انجام دهد، پس همیشه به صورت הָיָה و יִהְיֶה می‌آید؛ نه صرف‌شده و مناسب کسی که باید کار را انجام دهد. (درس ۳۶) https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✳️ قواعد مربوط به اعداد: 🔺اعداد اصلی در دو جنسیت (مؤنث و مذکر) می‌آیند: 👈זָכָר (مذکر) 👈נְקֵבָה (مؤنث) אֶחָד אַחַת שְׁנַיִם שְׁתַיִם שְׁלוֹשָׁה שָׁלוֹשׁ אַרְבָּעָה אַרבַּע חֲמִישָׁה חָמֵשׁ שִׁשָׁה שֵׁשׁ שִׁבעָה שֶׁבַע שְׁמוֹנָה שְׁמוֹנֶה תִּשְׁעָה תֵּשַׁע עֲשָׂרָה עֶשֶׂר (درس ۳۸) 🔺غیر از عدد یک (אֶחָד، אַחַת) که بعد از اسم می‌آید، باقی اعداد اصلی قبل از اسم می‌آیند. من فقط یک شِکِل دارم.=> יֵשׁ לִי רַק שֶׁקֶל אֶחָד. او سه شِکِل دارد.=> יֵשׁ לוֹ שְׁלוֹשָׁה שְׁקָלִים. 🔺عدد دو (שְׁנַיִם، שְׁתַיִם) زمانی به کار می‌رود که به دنبالش اسم نمی‌آید. اگر بعدش اسم بیاید، از حالت سمیخوت آنها، یعنی שְׁנֵי وשְׁתֵי استفاده می‌شود. چند پسر داری؟ دو تا.=> כַּמָה בָּנִים יֵשׁ לְךָ؟ שְׁנַיִם. دو پسر دارم.=> יֵשׁ לִי שְׁנֵי בָּנִים. چند دختر داری؟ دو تا.=> כַּמָה בָּנוֹת יֵשׁ לְךָ؟ שְׁתַיִם. دو دختر دارم.=> יֵשׁ לִי שְׁתֵי בָּנוֹת. (درس ۳۸) 🔺در اعداد اصلی، از ۱۱ تا ۱۹، یکان از نظر جنس مانند اعداد یک تا نه هست که قبلا آموختیم‌، اما دهگان مطابق با جنس معدود می‌آید. به این ترتیب: ۱. برای معدود مذکر، یکان را پیش از עָשָׂר (ده) می‌گذاریم؛ ۲. برای معدود مؤنث، یکان را پیش از עֶשְׂרֵה (ده) می‌گذاریم. 🔺זָכָר (مذکر) 🔺נְקֵבָה (مؤنث) 11 אַחַד עָשָׂר 11 אַחַת עֶשְׂרֵה 12 שְׁנֵיִם עָשָׂר 12 שְׁתֵּיִם עֶשְׂרֵה 13 שְׁלוֹשָׁה עָשָׂר 13 שְׁלוֹשׁ עֶשְׂרֵה 14 אַרְבָּעָה עָשָׂר 14 אַרבַּע עֶשְׂרֵה 15 חֲמִישָּׁה עָשָׂר 15 חֲמֵשׁ עֶשְׂרֵה 16 שִׁשָּׁה עָשָׂר 16 שֵׁשׁ עֶשְׂרֵה 17 שִׁבעָה עָשָׂר 17 שְׁבַע עֶשְׂרֵה 18 שְׁמוֹנָה עָשָׂר 18 שְׁמוֹנֶה עֶשְׂרֵה 19 תִּשְׁעָה עָשָׂר 19 תְּשַׁע עֶשְׂרֵה 🔅دقت کنید که بعضی از اعداد هنگام همراه‌شدن با עֶשְׂרֵה یا עָשָׂר (عدد ده) تغییراتی در صدایشان صورت می‌گیرد. ⬅️ זָכָר (مذکر) 11 (אֶחָד) אַחַד עָשָׂר 12 (שְׁנַיִם) שְׁנֵיִם עָשָׂר ⬅️ נְקֵבָה (مؤنث) 12 (שְׁתַיִם) שְׁתֵּיִם עֶשְׂרֵה 13 (שָׁלוֹשׁ) שְׁלוֹשׁ עֶשְׂרֵה 15 (חָמֵשׁ) חֲמֵשׁ עֶשְׂרֵה 17 (שֶׁבַע) שְׁבַע עֶשְׂרֵה 19 (תֵּשַׁע) תְּשַׁע עֶשְׂרֵה (درس ۳۹) دهگان‌ها: ۱. دهگان‌ها برای هر دو جنسیت یکی هستند: بیست زن=> עֶשְׂרִים נָשִׁים بیست مرد=> עֶשְׂרִים אֲנָשִׁים ۲. برای بیان یکان و دهگان در کنار هم، ابتدا دهگان و سپس یکان به همراه וְ... یا וּ... می‌آید. ۲۴ زن=> עֶשְׂרִים וְאַרבַּע נָשִׁים ۲۴ مرد=> עֶשְׂרִים וְאַרְבָּעָה אֲנָשִׁים ۳۴ زن=> שְׁלוֹשִׁים וְשָׁלוֹשׁ נָשִׁים ۳۴ مرد=> שְׁלוֹשִׁים וּשְׁלוֹשָׁה אֲנָשִׁים ۳. اسم‌هایی که بیش از ۱۱ هستند، می‌توانند در هر دو حالت مفرد یا جمع بیایند. ۱۱ سال=> אַחַת עֶשְׂרֵה שָׁנָה = אַחַת עֶשְׂרֵה שָׁנִים 🔺זָכָר (مذکر) 🔺נְקֵבָה (مؤنث) עֶשְׂרִים וְאֶחָד 21 עֶשְׂרִים וְאַחַת עֶשְׂרִים וּשְׁנַיִם 22 עֶשְׂרִים וּשְׁתַיִם עֶשְׂרִים וּשְׁלוֹשָׁה 23 עֶשְׂרִים וְשָׁלוֹשׁ עֶשְׂרִים וְאַרְבָּעָה 24 עֶשְׂרִים וְאַרבַּע עֶשְׂרִים וַחֲמִישָׁה 25 עֶשְׂרִים וְחָמֵשׁ עֶשְׂרִים וְשִׁשָׁה 26 עֶשְׂרִים וְשֵׁשׁ עֶשְׂרִים וְשִׁבעָה 27 עֶשְׂרִים וְשֶׁבַע עֶשְׂרִים וּשְׁמוֹנָה 28 עֶשְׂרִים וּשְׁמוֹנֶה עֶשְׂרִים וְתִּשְׁעָה 29 עֶשְׂרִים וְתֵּשַׁע 30 שְׁלוֹשִׁים 40 אַרבָּעִים 50 חֲמִישִׁים 60 שִׁשִׁים 70 שִׁבעִים 80 שְׁמוֹנִים 90 תִּשׁעִים 100 מֵאָה 200 שְׁתֵּי מֵאוֹת= מָאתַיִם 300 שְׁלוֹשׁ מֵאוֹת 400 אַרבַּע מֵאוֹת 500 חֲמֵשׁ מֵאוֹת 1000 אֶלֶף 2000 שְׁנֵי אַלָפִים = אַלְפַּיִם 3000 שְׁלוֹשָׁה אַלָפִים (שְׁלוֹשֶׁת אַלָפִים) 10000 עֲשָׂרָה אַלָפִים (עֲשֶׂרָת) 1000000 מִילִיוֹן https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

✅ بیان ساعت: 🔺از آنجا که کلمات שָׁעָה (ساعت) و דַּקָה (دقیقه) مؤنث هستند، برای بیانشان از اعداد مؤنث استفاده می‌کنیم. 🔺به‌کارگیری خود کلمات שָׁעָה و דַּקָה در جمله اختیاری است: מָה הַשָּׁעָה? (ساعت چند است؟) הַשָּׁעָה שְׁתַּיִם.= שְׁתַּיִם. (ساعت دو است.) (הַשָּׁעָה) שְׁתַּיִם וְאַרבַּע עֶשְׂרֵה (דַּקּוֹת). (ساعت دو و چهارده دقیقه است.) (ساعت) سه و ربع است.=> (הַשָּׁעָה) שָׁלוֹשׁ וָרֶבַע. (ساعت) سه و نیم است.=> (הַשָּׁעָה) שָׁלוֹשׁ וָחֵצִי. (ساعت) هیجده دقیقه به چهار است.=> (הַשָּׁעָה) שְׁמוֹנֶה עֶשְׂרֵה (דַּקּוֹת) לְאַרְבַּע. (ساعت) یک ربع به چهار است.=> (הַשָּׁעָה) רֶבַע לְאַרבַּע. امروز صبح چه ساعتی بیدار شدی؟=> בְּאֵיזוֹ שָׁעָה קַמְתָּ הַבֹּקֶר? ساعت هفت بیدار شدم.=> קַמְתִּי בְּשֶׁבַע. 🔅برای بیان ربع و نیم، حرف عطف به جای شوا، کاماتص می‌گیرد. سه و نیم=> שָׁלוֹשׁ וָחֵצִי سه و ربع=> שָׁלוֹשׁ וָרֶבַע اما هنگام گفتن شماره دقیقه، حرف عطف همان شوا را دارد. دو و چهارده دقیقه=> שְׁתַּיִם וְאַרבַּע עֶשְׂרֵה. (درس ۳۹) https://eitaa.com/ebri_biyamoozim

4⃣0⃣⛔️4⃣0⃣⛔️4⃣0⃣ ✅ بزرگوارانی که تا درس چهل همراه ما بودند، الان صرف فعلها رو در تمامی زمانها یاد گرفتند. 🖇فایلهایی که هر هفته بخشی از اون رو در اختیارتون قرار می‌دیم شامل صرف تمامی فعلهای درسهای کتاب هیسود هست؛ در تمامی زمانها، همراه اسم مصدر و معنا. 📊 هر ستون به یک فعل اختصاص داره که دوستان می‌تونن بعد از چاپ، برگه رو برش بزنن و هر فعل رو به صورت مستقل داشته باشن و به صورت کارتهای حافظه برای حفظ‌کردن در محیطهای مختلفی چون اتوبوس و مترو و... استفاده کنن. ☝️بزرگواران توجه داشته باشن این فایلها برای استفاه شخصی آماده شده بود، بنابراین ترتیب قرارگرفتن فعلها در هر فایل، تطبیق خاصی با درسهای کتاب نداره و معنای فعلها هم انگلیسی هست. ✔️البته هر فایلی که هر هفته گذاشته می‌شه، تقریبا با درسهای خلاصه‌شده همون هفته منطبقه. موفق باشید.

⚪ انجمن علمی دانشجویی ادیان و عرفان دانشگاه الزهرا (سلام‌الله‌علیها) برگزار می‌کند: ⚪ کارگاه آموزش زبان عبری (سطح یک) ⚪ مدرس: دکتر عاطفه عبدی ⚪ سه شنبه‌ها / ۱۷:۰۰ الی ۱۸:۳۰ ⚪ از ۲۰ اردیبهشت تا ۳۱ خرداد ۱۴۰۱ ⚪ هفت جلسه (ده ساعت) ⚪ موارد آموزشی: آموزش الفبا و دو درس اول کتاب هیسود ⚪همراه با گواهی معتبر دو زبانه از دانشگاه الزهرا(سلام‌الله‌علیها) ⚪برای ثبت نام و اطلاعات بیشتر با شماره زیر تماس حاصل فرمایید: 09165118216

⚪ انجمن علمی دانشجویی ادیان و عرفان دانشگاه الزهرا (سلام‌الله‌علیها) برگزار می‌کند: ⚪ کارگاه آموزش زبان عبری (سطح دو) ⚪ مدرس: دکتر عاطفه عبدی ⚪ شنبه‌ها / ۱۷:۰۰ الی ۱۸:۳۰ ⚪ از ۱۷ اردیبهشت تا ۲۸ خرداد ۱۴۰۱ ⚪ هفت جلسه (ده ساعت) ⚪ موارد آموزشی: از درس سه تا ده کتاب هیسود ⚪ همراه با گواهی معتبر دو زبانه از دانشگاه الزهرا (سلام‌الله‌علیها) ⚪ برای ثبت نام و اطلاعات بیشتر با شماره زیر تماس حاصل فرمایید: 09165118216

⚪ انجمن علمی دانشجویی ادیان و عرفان دانشگاه الزهرا (سلام‌الله‌علیها) برگزار می‌کند: ⚪ کارگاه آموزش زبان عبری (سطح چهار) ⚪ مدرس: دکتر عاطفه عبدی ⚪ یکشنبه ها / ۱۷:۰۰ الی ۱۸:۳۰ ⚪ از ۱۸ اردیبهشت تا ۲۹ خرداد ۱۴۰۱ ⚪ هفت جلسه (ده ساعت) ⚪ موارد آموزشی: از درس نوزده تا بیست و چهار کتاب هیسود ⚪ همراه با گواهی معتبر دو زبانه از دانشگاه الزهرا(سلام‌الله‌علیها) ⚪ برای ثبت نام و اطلاعات بیشتر با شماره زیر تماس حاصل فرمایید: 09165118216