🔸 ذبحِ شهادت با چاقوی تجلیل! 🔹 یکی از اساتید محترم جامعه شناسی یادداشتی درباره متن "انکار شهادت در جامعه شناسی مرده" (https://t.me/iisociology/393 ) نوشته اند که تقدیم، و سپس نکات مختصری عرض میشود: " آدم از این متن می ترسه! از قضاوت های عجولانه و احساسی اش. چگونه می توان مقابل این افراد نشست و پدیده ای را تحلیل جامعه شناختی کرد؟ در مقابل کسی یا کسانی که فرق بین پاشایی و شهید حججی را نمی دانند و این دو را قیاس می کنند، چگونه می توان به تحلیل نشست؟ نمی دانند فعلا باید از شهید تجلیل کرد نه تحلیل. جامعه شناسان از پدیده تشییع پاشایی تحلیل کردند نه تجلیل. آدم از این متن ها می ترسه!!" 🔹 مقایسه پدیده پاشایی و شهیدحججی مقایسه دو شخص نیست بلکه نمونه ای برای مقایسه دو سنخ مسئله و مواجهه با این مسائل است؛ یکی نماینده روحیات و رفتار مرکب از مشخصه های مدرن و ایرانی و اسلامی با تاکید بر وجوه مدرن، که مورد تحلیل بسیاری قرار گرفت و نشانه ای بر نفوذ عمیق مدرنیسم در ذهن و جان و عمل جمعی ایرانیان و پایان اسلام گرایی انقلابی و معنویت خواهی اسلامی دانسته شد، و دیگری نماینده افکار و رفتار انسان ایرانی اسلامی معاصر با تاکید بر وجوه انقلابی اسلامی که با سکوت و بایکوت جامعه علمی مواجه شد. 🔹 این استاد محترم در ادامه نوشته اند "فعلا باید از شهید تجلیل کرد نه تحلیل!" این دقیقا نشان دهنده تقلیل و ذبح شهادت و شهدا و دیگر مفاهیم و رفتارهای معطوف به معنویت و ابدیت هست البته با ظاهر تجلیل و بزرگداشت؛ بایکوت کردن و مسکوت گذاشتن این سنخ مسائل زنده و پویای اجتماعی با ظاهر احترام و تجلیل مصداق بارز تقلیل گرایی و خشونت نرم است. ظلم و خشونت همیشه در قالب فریاد و رفتار تند نیست؛ سکوتِ به ظاهر محترمانه در جایی که باید سخن گفته شود و تحلیل صورت بگیرد نوعی خشونت خاموش و پیشرفته است؛ از این خشونت خاموش با ظاهر زیبا باید ترسید. #ذبح_شهادت_با_چاقوی_تجلیل 💠 جامعه شناسی اسلامی 💠 @iisociology

🔸 ذبح مجدد شهادت با چاقوی عادی سازی 🔹 استاد محترمی که نقدی بر متن "انکار شهادت در جامعه شناسی مرده" نوشته بودند و پاسخی تحت عنوان " #ذبح_شهادت_با_چاقوی_تجلیل " دریافت کردند؛ مجددا نقدی بر این پاسخ نوشتند که تقدیم، و سپس نکاتی عرض میشود: 🔸 " نویسنده محترم جامعه شناسی اسلامی ایرانی! و یا جامعه شناسی اسلامی و یا شاید هم جامعه شناسی ایرانی اسلامی! نمی دانم کدامیک؟ که نشان می دهد هنوز تکلیف برای خودتان هم روشن نیست! زیرا ایران یک سرزمین است و اسلام یک آیین جهانی. و برخی هم بر این باورند که جامعه شناسی در شکل عرفی آن جهانی است و.. بهر روی مهم نیست. 🔸 اما قیاس مرحوم پاشایی با شهید حججی نشان از کم عمقی و کج فهمی نویسنده است. اگر جامعه شناسان تشییع پاشایی را تحلیل کردند چون یک اتفاق عجیب بود ایشان هیچوقت پاشایی را تحلیل نکردند! اصلا شاید قبل از آن هم این خواننده جوانمرگ رو نمی شناختند. تشییع او بود که همگان را بفکر فرو برد. اما تشییع انبوه شهید حججی امری طبیعی است زیرا که قهرمان ملی است. ملت ما هراران هزار شهید رو طی سالها و دهه های پس از انقلاب تجلیل و تشییع کرده اند. 🔸 یادتان باشد در زمانه و گرماگرم جنگ باید از قهرمانان تجلیل کرد. زیرا اگر فردی قهرمان ملی است مسیر و راه روشن است. 🔸 بهر حال از سر احساس چیزی را مطرح کرده اید و باز هم از سر احساس اتهام های ناروا را به جامعه شناسان روا داشته اید. حالا دنبال توجیه واژگان و جملات نادرست خود هستید، که نشان میدهد بازهم تکلیف با خودتان روشن نیست. شمشیر عریان کلمات را از رو بسته اید و مخاطب می ترسد. آن اندک تحلیلی هم که ممکن است در ذهن خود داشته باشد از ترس! پس ذهن می فرستد و مطرح نمی کند. عادت کنید قبل از دست به قلم بردن کمی بیاندیشید و ببینید این تیرهای زهرآگین تهمت را می فرستید به کجا می رسد و بعد بنویسید." 🔹 خلاصه تمام سخن این استاد جامعه شناسی علم این است که "تشییع حججی عادی و تشییع پاشایی عجیب بود". عجیب است که ایشان کوچکترین دقت علمی نسبت به متن "ذبح شهادت با چاقوی تجلیل" نداشته و مجددا و صرفا ادعا کرده اند که "مقایسه پاشایی و حججی ناشی از کم عمقی و کج فهمی است!" و استدلالی در این مورد مطرح نکرده اند. 🔹 متأسفانه ایشان هنوز در مثال و سطح مانده اند و متوجه مسئله نشده اند و حال که بهانه تفاوت "تجلیل و تحلیل" نقد و رد شد، این بار با دوگانه "عجیب و طبیعی" در پی تقلیل ماجرا بر آمده اند و تمام استدلالشان این است که تشییع پاشایی عجیب بود و تشییع حججی طبیعی! و در ادامه هم به نصیحت پرداختند. 🔹 عجیب است که ایشان شگفتی و عظمت ماجرای شهیدحججی و جوششی که در دل طیف های مختلف ایجاد کرده را نمی بینند و شاید به همین دلیل است که اصل مسئله یعنی چرایی سکوت جامعه علمی درباره این سنخ مسائل مهم را مسئله نمیدانند چون اساسا آن را اتفاقی عادی می پندارند. 🔹 از طرف دیگر ایشان چندان به عظمت و چندبعدی بودن شخصیت شهیدحججی و شهادتش و ابعاد معرفتی و اجتماعی آن توجهی ندارند و صرفا از تشییع این شهید سخن میگویند و آن را هم اتفاقی عادی و تکراری می پندارند. اینها نشانه همان تقلیلی است که در مطالب قبل گفته شد. استاد محترم همچنان تاکید میکنند که شهید را باید تجلیل کرد، گویی تحلیل شهید و شهادت توهین است! چه تجلیلی بالاتر از تحلیل منصفانه؟ 🔹 از طرفی مقایسه با ماجرای پاشایی هم اینجا اهمیت می یابد؛ برخی اساتید تشییع پاشایی را نشانه پایان انقلاب می دانند اما شهادت حججی را اتفاقی عادی و بی نشانه و بی نیاز از تحلیل. گویی شهید ححجی یک شخص منفرد بوده که اشتباها به شهادت رسیده و عقبه معرفتی و بدنه اجتماعی ندارد. 🔹 گویا استاد یا متوجه دو نقد مهم متن ذبح شهادت با چاقوی تجلیل نشده اند و یا هر دو را پذیرفته اند؛ تجلیل بدون تحلیل باعث تقلیل گرایی میشود و مقایسه این دو پدیده مقایسه دو سنخ مسئله اجتماعی مهم و دو نوع مواجهه متفاوت جامعه علمی با آنهاست. 🔹 در مورد مدعیات ابتدای متن هم مطلب بسیار روشن است و چون ارتباطی به بحث ندارد فعلا صرف نظر میشود و در آینده در مطلبی مستقل به مفاهیم ایران، اسلام، جهان و جامعه شناسی و ترکیبات حاصل از این مفاهیم پرداخته خواهد شد ان شاء الله. 💠 جامعه شناسی اسلامی 💠 @iisociology