㉕ تندخوانی جزء بیست و پنجم قرآن 🎙 استاد معتز آقایی ❥︎➪@azghadirtazohor_313

💠تند خوانی جزء بيست‌وپنجم قرآن کریم 🔹 با صدای استاد معتز آقایی ❥︎➪@azghadirtazohor_313

🌹دعای روزبیست وپنجم ماه رمضان🌹 #ماه_رمضان ❥︎➪@azghadirtazohor_313

دعای روزبیست وپنجم ماه مبارک رمضان 🎙موسوی قهار #ماه_رمضان #رمضان ❥︎➪@azghadirtazohor_313

همراه با قرآن(97) سوره‌ی مبارکه شمس #تلاوت_قرآن ❥︎➪@azghadirtazohor_313

#درسهایی_ازحضرت #زهرا_سلام_الله_علیها #قسمت_صدوبیست_ونهــــــم💎 زمانی شخصی خدمت حاج شیخ حسن علی نخودکی اصفهانی رحمة الله علیه آمده و گفت: آقا! یک سری ملخ آمده اند و مزرعه مرا می خورند! آقا فرمود: تو حق فقراء، یعنی زکات را نمی دهی و حق فقرا را ملخ ها می خورند. چون زکات نمی دهی آنها بر می دارند، آیا قول می دهی زکات بدهی؟ گفت: بله آقا. آقا یک دعا برایش نوشت و فرمود: برو این دعا را توی آن زمین چال کن و از قول من به آن ملخ ها بگو، ملخ ها شیخ حسن علی گفته بلند شوید بروید پای این ساقه های گندم و علفهای هرزه زمین را بخورید، من زکات می دهم. آن مرد می گوید: من آمدم دعا را در زمین چال کردم و حرف آشیخ حسن علی را هم برای ملخ ها گفتم. ملخها از روی خوسه های گندم بلند شدند و پای ساقه های گندم نشستند و شروع کردند علفهای هرزه را خوردن، علفهای هرزه را می خورند و سیر می شوند. کم کم گندمها رشد کردند و مزرعه ما آن سال محصول بسیار عالی داد و ما هم به قول خودمان عمل کردیم. ادامه دارد... ❥︎➪@azghadirtazohor_313

📖 رمان «جان شیعه، اهل سنت... عاشقانه ای برای مسلمانان» 🖋 قسمت هشتاد و هفتم همانطور که نگاهم به خُرده شیشه‌ها بود، بغضم شکست و با گریه‌ای که میان صدای گوش خراش جارو گم شده بود، ناله زدم: «دیدی همه موهاش ریخته؟... دیدی چقدر لاغر شده؟... دیدی چشماش دیگه رنگ نداره؟... » و همین جملات ساده و لبریز از درد من کافی بود تا قلب عبدالله را آتش بزند. جارو را خاموش کرد، همانجا پای دیوار آشپزخانه نشست و سرش را میان دستانش گرفت تا مسیر اشک را روی صورتش نبینم. بدن نحیف مادر که این روزها دیگر پوستی بر استخوان شده و سر و صورتی که دیگر مویی برایش نمانده بود، کابوس شب‌های من و عبدالله شده و هر بار که تصویر مصیبت‌بارش مقابل چشمانمان جان می‌گرفت، گریه تنها راه پیش رویمان بود. با چشمانی که جریان اشکش قطع نمی‌شد و دلی که لحظه‌ای خونابه‌اش بند نمی‌آمد، به طبقه بالا برگشتم و وضو گرفتم که در اتاق با صدای کِشداری باز شد و مجید آمد. صورت گندمگونش از سوزش آفتاب گل انداخته و لب‌های خشک از تشنگی‌اش، همچون همیشه می‌خندید. با مهربانی سلام کرد و جعبه زولبیا را روی اُپن آشپزخانه گذاشت که نگاهش به پای چشمان خیس و سرخم زانو زد و پرسید: «گریه کردی؟» و چون سکوت نمناک از بغضم را دید، باز پرسید: «از مامان خبری شده؟» سرم را پایین انداختم و آهسته جواب دادم: «می‌خوان فردا باز عملش کنن.» و همین که جمله‌ام به آخر رسید، صدای اذان بلند شد و نوای ناامیدی‌ام در میان آوای آرام اذان گم شد. نفس عمیقی کشید و با لب‌هایی که دیگر نمی‌خندید، پاسخ نگاه پُر از ناامیدی‌ام را با امیدواری داد: «خدا بزرگه!» و برای گرفتن وضو به دستشویی رفت. طبق عادت شب‌های گذشته، ابتدا نماز مغرب را می‌خواندیم و بعد برای صرف افطاری به آشپزخانه می‌رفتیم. نمازم را زودتر از مجید تمام کردم و به آشپزخانه بازگشتم که تازه متوجه شدم کنار جعبه زولبیا، یک شاخه گل سنبل سفید هم انتظارم را می‌کشد. شاخه سنبل را با دو انگشتم برداشتم و رایحه لطیفش را با نفس عمیقی استشمام کردم که مجید از اتاق بیرون آمد. با دیدن شاخه ظریف سنبل مقابل صورتم، لبخندی شیرین بر صورتش نشست و با لحنی عاشقانه زمزمه کرد: «امروز دلم خیلی برات تنگ شده بود... ولی وقتی حالتو دیدم، روم نشد چیزی بگم...» و بی‌آنکه منتظر پاسخ من بمانَد، قدم به آشپزخانه گذاشت و ساکت سر میز نشست. از اینکه ماه‌های اول زندگی مشترکمان این همه تلخ و پر درد و رنج شده بود که حتی فرصت هدیه دادن شاخه گلی را از قلب عاشقمان دریغ می‌کرد، دلم گرفت و با سکوتی غمگین سر میز نشستم. ❤️. #رمان ❥︎➪@azghadirtazohor_313

#تلاوت_قرآن_کریم 🔸ترتیل صفحه ۹۷قرآن کریم ❥︎➪@azghadirtazohor_313

#تلاوت_قرآن_کریم 🔸ترتیل صفحه ۹۷قرآن کریم ❥︎➪@azghadirtazohor_313