🍃🌷 ﷽ #فنجـانی_چـاے_بـا_خـدا #قسمت_شصت_و_ششم ✍ - و انتظار دزدیده شدن حسام،یعنی من رو هم داشتیم. تلخی تمام آن لحظات دوباره در کامم زنده شد: - نترسیدین جفتمونو بکشن؟ دستی به محاسنش کشید و قاطع جوابم را داد: - نه امکان نداشت. حداقل تا وقتی که به رابط برسن. اونا فکر میکردن که منو دانیال اسم اون رابط رو میدونیم پس زنده موندنمون،حکم الماس رو براشون داشت. و اصلا اونا تا رسیدن ارنست جرأت تصمیم گیری برایِ مرگ و زندگیمونو نداشتن. چهره ی غرق در خونش دوباره در ذهنم تداعی شد و زیر لب نجوا کردم که چیزی تا کشته شدنت نمانده بود ای شوریده سر و باز پرسیدم از نحوه ی نجات و زنده ماندمان. نفسی عمیق کشید: - خب با ورود عثمان و صوفی به ایران،بچه ها اونا رو زیر نظر داشتن و محل استقرارشونو شناسایی کرده بودن. در ضمن علاوه بر اون ردیاب هایی که لو رفت یه ردیاب کوچیک هم زیر پوست دستم جاساز شده بود که در صورت انتقالم به یه مکان دیگه،با فعال کردنش بتونن پیدام کنن. شما هم که به محض دزدیده شدن توسط همکارا زیر نظر بودین. بعدشم که با ورود ارنست به فرودگاه و تماسش مبنی بر رسیدن،بچه ها دستگیرش کردن و همه چی به خیرو خوشی تموم شد. راست میگفت اگر او و دوستانش نبودند، اما عثمان! وجود عثمان نگرانیم را بیشتر میکرد. او تا زهرش را نمیریخت دست از سر زندگی هیچکدام مان بر نمیداشت😰 با صدایی تحلیل رفته از هراسم گفتم: - اما عثمان، اون ولمون نمیکنه! خندید: - واسه همین بچه های ما هم ولش نکردن دیگه. دو روز پیش لب مرز گیرش انداختن. نفسی راحت کشیدم. حالا مطمئن بودم که دیگر عثمان نمیتواند قبل از سرطان جانم را بگیرد. - دانیال کجاست؟ کی میتونم ببینمش؟ میخوام قبل از مردن یه بار دیگه برادرمو ببینم. نفسش عمیق شد: - مرگ دست منو شما نیست! پس تا هستین به بودن فکر کنید. دانیال هم #سوریه ست. داره به بچه های حزب الله لبنان کمک میکنه. نگران نباشین زود میاد...خیلی زود... ترسیدم: - سوریه؟ یعنی فرستادینش که بجنگه؟ حزب الله لبنان چه ربطی به سوریه داره؟ لبخندش شیرین شد: - بله بجنگه اما ما نفرستادیمش. خودش آبا و اجدادمونو آورد جلو چشممون که بفرستینم برم😐 بچه های حزب الله واسه کمک به سوریه،نیروهاشونو اونجا مستقر کردن. دانیالم که یه نخبه ی کامپیوتریه رفته پیش بچه های حزب الله داره روی مخ نداشته ی داعشی ها، سرسره بازی میکنه.😂 البته با تفنگ و اسلحه نه، با ابزار کار خودش.. یعنی کامپیوتر. دانیال هم، رنگِ حسام و دوستانش را گرفته بود. انگار خوبی میانِ این جماعت، مرَضی مُسری بود. به جوانِ سر به زیر رو به رویم خیره شدم. همان که زمانی کینه تیز میکردم محض یکبار دیدنش و خونی که قرار بر ریختنش داشتم،به جرمِ مسلمانیش. اما مدیونم کرده بود به خودش... جانم را، برادرم را، زندگیم را، آرامشم را، خدایی که “نبود” و حالا یقین شد “بودنش”💖 و احیایِ حسی کفن پیچ شده به نام دوست داشتن. انگار از گورِ بی احساسی به رستاخیزِ مسلمانی، مسلمان زاده به پاخاستم و امروز یوم الحسرتی پیش از قیامت بود. خواستن و نداشتن... این حسامِ امیر مهدی نام،گمشده هایِ زندگیم را پیدا کرد. این مسلمانِ شجاع و مهربان،تمام نداشته هایِ دفن شده ی زندگیم را تبدیل به داشته ها کرد. اینجا ایران بود سرزمینی که خدا را با دستانِ اسلامی اش به آغوشم پرت کرد. اینجا ایران بود جایی که مسلمانانش نه از فرط ترس، سر خم میکردند نه از وجه وحشی گری، گریبان می دریدند. اینجا ایران بود سرزمینی پر از حسام هایِ مسلمان... در تفکراتم غوطه ور بودم. ناگهان به سختی از جایش بلند شد: - خیلی خسته شدین،استراحت کنید من دیگه میرم اتاقم. احتمالا امروز مرخص میشم اما قبل رفتن میام بهتون سرمیزنم. چشمانش خسته بود. شک نداشتم. هر چند که چشم دوختن هایش به زمین،فرصت تماشایِ خونِ نشسته در سفیدیِ چشمانش را نمیداد. راستی پنجره ی نگاهش چه رنگی بود؟ از رفتن گفت و ظرفِ دلم ترک برداشت. یعنی دیگر نمی دیدمش؟ ناخواسته آرزو کردم که ای کاش باز هم عثمانی بود و زنی صوفی نام تا به اجبارِ قول و وظیفه اش، حسِ بودنش را دریغ نمیکرد. به سمت در رفت با همان قدِ بلند و هیکل مردانه اش که حتی در لباسِ بیمارستان هم ورزیدگی اش نمایان بود. آرام صدایش زدم: - دیگه برام قرآن نمیخونید؟ برگشت: - هر وقت دستور بفرمایید،اطاعت امر میشه. مردی که تمام شب را بالای سرم بیدار بود،حق داشت که از وجود پر آزارم به قصد استراحت گریزان باشد. آن روز ظهر یه بار دیگر به دیدن آمد. دیداری که می دانستم حکم مرخصی اش را صادر میکند. ملاقاتی که از احتمالِ آخرین بودنش،دلم مشت شد درِ کفِ سینه ام... ✍ زهرا اسعد بلند دوست ⏪ #ادامہ_دارد 📝 @eightparadise ‌ 🌸 https://eitaa.com/eightparadise 🌸

﷽🍃🌿🌸🍃🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 #داستان_نسـل_سـوخـتہ #قسمت_شـصـت_و_شـشـم ✍نمی دونستم کاری که می کنم درسته یا نه ... یا اگه درسته تا چه حد درسته. اما این تنها فکری بود که به ذهنم می رسید. سیستم رو خریدم و با سعید رفتیم دنبال ارتقای کارت گرافیک و ... تقریبا کل پولی رو که از 2 تا شاگرد اولم، موسسه پیش پیش بهم داده بود ،رفت ... ولی ارزشش رو داشت. اصلا فکر نمی کردم اینقدر خوشحال بشه... حتی اگر هیچ فایده دیگه ای نداشت،این یه قدم بود و اهداف بزرگ گاه با قدم های ساده و کوچک به نتیجه می رسه ... رفیق هاش رو می آورد ... منم تا جایی که می شد چیزی می خریدم غذا رو هم مهمون خودم یا از بیرون چیزی می گرفتم ... یا یه چیز ساده دور همی درست می کردم. سعی می کردم تا جایی که بشه مال و پول اونها از گلوی سعید پایین نره. چیزی به روی خودم نمی آوردم ولی از درون داغون بودم نماز مغرب تموم شده بود که سعید با عجله اومد توی اتاق مامان... - مهران ... کامران بدجور زرد کرده سرم رو آوردم بالا ... - واسه چی؟ - هیچی اون روز برگشت گفت باغ، پارتی مختلط داشتن و بساطِ ... الان که دید داشتی وضو می گرفتی بد رقم بریده ... دوباره سرم رو انداختم پایین چشم روی تسبیح و مهرم ... و سعی می کردم آرامشم رو حفظ کنم ... - خیلی ها قپی خیلی چیزها رو میان،فکر می کنن خالی بندی ها به ژست و کلاس مردونشون اضافه می کنه ولی بیشترش الکیه ... چون مد شده این چیزها باکلاس باشه میگن ولی طبل تو خالین. حتی ممکنه یه کاری رو خودشون نکنن ولی بقیه رو تحریک کنن که انجام بدن خیلی چیزها رو باید نشنیده گرفت ... سعید از در رفت بیرون من با چشم های پر اشک، سجده نمی دونستم کاری که می کنم درسته یا نه. توی دلم آتشی به پا بود که تمام وجودم رو آتش می زد ... - خدایا ... به دادم برس... احدی رو ندارم که دستم رو بگیره. کمکم کن بهم بگو کارم درسته.. بگو دارم جاده رو درست میرم. رفقاش که داشتن می رفتن ... کامران با ترس اومد سمتم... و در حالی که خنده های الکی می کرد و مثلا خیلی رو خودش مسلط بود سر حرف رو باز کرد. - راستی آقا مهران حرف هایی که اون روز می زدم همه اش چرت بود. همین جوری دور هم یه چیزی می گفتیم. چند لحظه مکث کردم ... - شما هم عین داداش خودم حرفت پیش ما امانته چه چرت چه راست. یکم هاج و واج به من و سعید نگاه کرد...😐😳😦 خداحافظی کرد و رفت. سعید رفت تو... من چند دقیقه روی پله های سرد راه پله نشستم شاید وجود آتش گرفته ام کمی آرام تر بشه... تمام شب خوابم نبرد ... از فشار افکار روز به بی خوابی های مکرر شبانه هم گرفتار شده بودم. از این پهلو به اون پهلو بیشترین زجر و دردی که اون ایام توی وجودم بود فقط یه سوال بود... سوالی که به مرور، هر چه بیشتر تمام ذهنم رو خودش مشغول می کرد. - خدایا ... دارم درست میرم یا غلط؟ من به رضای تو راضیم تو هم از عمل من راضی هستی؟ بعد از نماز صبح ... برگشتم توی رختخواب ... با یه دنیا شرمندگی از نمازی که با خستگی و خواب آلودگی خونده بودم تا اینکه بالاخره خوابم برد‌... سید عظیم الشأن و بزرگواری مهمان منزل ما بودند. تکیه داده به پشتی،رو به روشون رحل قرآن رفتم و با ادب دو زانو روی زمین، مقابل ایشون نشستم قرآن رو باز کردند و استخاره با قرآن رو بهم یاد دادند. سرم رو پایین انداختم - من علم قرآن ندارم و هیچی نمی دونم... علم و هدایت از جانب خداست. جمله تمام نشده از خواب پریدم همین طور نشسته صحنه های خواب جلوی چشمم حرکت می کرد. دل توی دلم نبود... دانشگاه کلاس داشتم اما ذهن آشفته ام بهم اجازه رفتن نمی داد. رفتم حرم مستقیم دفتر سوالات شرعی... -  حاج آقا ... چطور با قرآن استخاره می کنن؟ می خواستم تمام آدابش رو بدونم باورم نمی شد داشت کلمه به کلمه سخنان سید رو تکرار می کرد‌. 👈نویسنده:شهیدسید طاها ایمانی ⏪ #ادامہ_دارد... ⛅️الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج🌤 🆔 @eightparadise ✅لطفاً کانال هشت بهشت را به دوستان خوبتــ😍ــون معرفی کنید👇 🌸 https://eitaa.com/eightparadise 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼

🌼🌸🌼 🌸🌼 🌼 🍃🌷 ﷽ 📝 #رمان_عاشقانه_مذهبی_جانم_میرود #قسمت_شصت_و_ششم شهاب نگاه آخر را به بیرون انداخت پرده را کشید و روی تخت نشست. سردردش امانش را بریده بود اتفاقات امروز اصلا باورش نمی شد. از گم شدن مهیا، از کاری که نرجس کرد، از شکستن دست مهیا تا سیلی خوردن مهیا هیچکدام برایش قابل هضم نبود. با صدای در به خودش آمد ـــ بفرما مریم وارد اتاق شد صندلی را برداشت و روبه روی تخت گذاشت ــــ شهاب حالت خوبه ؟ شهاب دستی به صورتش کشید. ـــ نمیدونم مریم امروز خیلی اتفاقات بدی افتاد هضم کردنشون برام سخته مخصوصا کاری که نرجس انجام داد . مریم با ناراحتی سرش را پایین انداخت😔 ـــ میدونم برات سخت بود امروز برای هممون اینطور بود .اما کاری که نرجس انجام داد ،واقعیتش خودمم نمیدونم چی بگم باورم نمیشه نرجس همچین کاری کرده باشه شهاب نیشخندی زد ـــ انتظار دیگه ای از تک فرزند حاج حمید نداشته باش. ــــ شهاب چرا مهیا اینقدر زخمی بود من نتونستم ازش بپرسم . شهاب با یادآوری مهیا و حال نامساعدش چشمانش را محکم روی هم فشار داد. ـــ مریم جان میشه فردا برات تعریف کنم الان خیلی خستم فردا هم باید برم سرکار . مریم از جایش بلند شد ـــ باشه شبت بخیر مهیا با کمک مهال خانم لباس راحتی تنش کرد. مهال خانم پانسمان هایش را برایش عوض کرد بعد از خوردن سوپ مرغ روی تخت دراز کشید. ـــ مهیا مادر من برم برات آب بیارم داروهاتو بخوری . مهیا پتو را روی خودش کشید در باز شد ـــ مامان بی زحمت چراغو خاموش کن . با نشستن احمد آقا کنارش سرش را با تعجب سرش را بالا آورد احمد آقا گونه اش را نوازش کرد ــــ اینو زدم که بدونی خیلی نگرانت بودیم دیگه کم کم داشتم از نگرانی سکته می کردم . مهیا شرمنده سرش را پایین انداخت ـــ وقتی محمد آقا درو زد و مارو به خونش دعوت کرد دلم گواهی بد می داد ولی به خودم دلداری می دادم. چیزی نشده تو موقع رفتن سپردیش به شهدا براش اتفاقی نمی افته اما با دیدن دخترشون مریم که چشماش اشکی بود دیگه خودمو برای شنیدن یه اتفاق بد آماده کرده بودم. اون لحظه هم که بهت سیلی زدم نمیدونم چرا و چطور زدم فقط می خواستم جوری تنبیه ات کرده باشم که دیگه این چیزو تکرار نکنی. مهیا پدرش را درآغوش گرفت ــــ شرمنده من نمی خواستم اینجوری بشه. احمد آقا بوسه ای روی سرش کاشت ــــ دیگه زیاد خودتو لوس نکن من برم تو استراحت کن. ـــ اصلا حاجی معلومه خیلی عذاب کشیدید بیاید یکی دیگه بزن تو صورتم. ـــ بس کن دختر بخواب . احمد آقا چراغ را خاموش کرد ـــ هر جور راحتی حاجی دیگه از این فرصتا گیرت نمیاد احمد آقا سرش را با خنده تکان داد و در را بست مهیا با لبخند به در بسته خیره شد حرف پدرش ذهنش را خیلی مشغول کرده بود " موقع رفتن سپردیش به شهدا براش اتفاق نمی افته" #ادامه_دارد... ✍نویسنده: #فاطمه_امیری 💐💖الّلهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَج💖💐 👇 🆔 @eightparadise 🌼 🌸🌼 🌼🌸🌼

🍃🌷 ﷽ #رمان_واقعی_سلام_بر_ابراهیم #قسمت_شصت_و_ششم 📜"زندگینامه و خاطرات پهلوان بی مزار #شهید_ابراهیم_هادی" خمس ✔️راوی:مصطفي صفار هرندي 🔸از علمائــي كه ابراهيم به او ارادت خاصي داشــت مرحوم حاج آقا هرندي بود. اين عالم بزرگوار غير از ساعات نماز مشغول شغل پارچه فروشي بود. اواخر تابســتان ١٣۶١ بود. به همراه ابراهيم خدمت حاج آقا رفتيم. مقداري پارچه به اندازه دو دست پيراهن گرفت. 🔸هفته بعد موقع نماز ديدم كه ابراهيم آمده مسجد و رفت پيش حاج آقا. من هم رفتم ببينم چي شــده. ابراهيم مشــغول حســاب ســال بود و خمس اموالش را حساب ميكرد! خنده ام گرفت! او براي خودش چيزي نگه نميداشت. هر چه داشت خرج ديگران ميكرد. پس ميخواهد خمس چه چيزي را حساب كند؟! حاج آقا حساب ســال را انجام داد. گفت ۴٠٠ تومان خمس شما ميشود. بعد ادامه داد: من با اجازه اي كه از آقايان مراجع دارم و با شناختي كه از شما دارم آن را ميبخشم. امــا ابراهيم اصرار داشــت كه اين واجب دينــي را پرداخت كند. بالاخره خمس را پرداخت. 🔸كار ابراهيــم مرا به ياد حديثي از امام صــادق(ع) انداخت كه ميفرمايد: (كســي كه حق خداوند(مانند خمس)را نپردازد دو برابــر آن را در راه باطل صرف خواهد كرد )* 🔸بعــد از نماز با ابراهيم به مغازه حاج آقا رفتيم. به حاجي گفت: دو تا پارچه پيراهني مثل دفعه قبل ميخوام. حاجي با تعجب نگاهي كرد وگفت: پســرم، تــو تازه از من پارچه گرفتي. اينها پارچه دولتيه، ما اجازه نداريم بيش از اندازه به كسي پارچه بدهيم. ابراهيم چيزي نگفت. ولي من قضيه را ميدانستم وگفتم: حاج آقا، اين آقا ابراهيم پيراهن هاي قبلي را انفاق كرده! بعضي از بچه هاي زورخانه هستند كه لباس آستين كوتاه ميپوشند يا وضع ماليشان خوب نيست. ابراهيم براي همين پيراهن را به آنها ميبخشد! حاجي در حالي كه با تعجب به حرف هاي من گوش ميكرد، نگاه عميقي به صورت ابراهيم انداخت وگفت: حق نداري به كسي ببخشي. اين دفعه براي خودت پارچه را ميبُرم. هر کسی كه خواست بفرستش اينجا. *📚منبع حدیث:آثار الصادقین، جلد ۵،ص ۴۶۶ #ادامه_دارد... 📚منبع: کتاب سلام بر ابراهیم 💐💖الّلهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَج💖💐 ╭━━⊰⊰⊰❀👇 🇮🇷👇❀⊱⊱⊱━━╮ بفرمائید 🌸ــهـشـتـــ ـبـــهـشـتـــ🌸 @eightparadise ╰━━⊰⊰⊰❀🍃❤️ 🍃❀⊱⊱⊱━━╯