دییلر آغلاماخ اوریین عقدسین بوشالدار ، حسین جان من سنین فراقیندا قان آغلادیم ‌. . منیم اورییم آچلمادی (:

:)

سلام اولا گوری یرده خسته جان ورم آقاما (:

‌به‌ دور از کربلا‌ زندگی‌ می‌کنم لابلایِ‌ این‌ خرتُ‌ پرتهایِ‌ شکسته یكیشان‌ هم‌ قلبم (:

-

روضه امشب اگر و شاید و اما دارد ؛ در خودش قصه‌ی یک دختر تنها دارد .

فرشته ها دنبال آرام کردن رقیه بودند؛ اما رقیه فقط با سرِ حسین آرام گرفت (:

-

می‌خواهم بدانی این‌که امسال برایت گریه می‌کند، همانی نیست که پارسال برایت اشک ریخته! خیلی تنهاتر است. خیلی مستأصل است . . خیلی گُم است ، خیلی پریشان است . سهم بیشتری از تو می‌خواهد امسال(:

انقدر برات‌ گریه‌ می‌کنم ‌كه فرات‌ در برابرت‌ زانو‌ بزنه . .

نام او راه رسیدن به حسین بن علی‌ست پس برای رفتنِ تا کربلا گفتم حسن ؛

دیگر اشك هم دلتنگی‌ام را چاره نمی‌کند حسین (:

فکیف‌ اصبر علی‌ فراقک !؟ پس‌ دلتنگی‌ هایم‌ را‌ چگونه‌ تحمل‌ کنم ؟!

خودش شبه پیغمبر بود و فرقش مثل حیدر شد میان آن نبرد او هم ز پهلو مثل مادر شد تنش را با عبا برده به سوی خیمه بابایش که آن رعنا قد و بالاش ، مکرر مثل اصغر شد .

من بچه‌ی پایینِ این شهرم ، یک عمر با عشقِ تو خو کردم . . از هر کسی هر جا دلم پر بود ، برگشتمُ پیشِ تو رو کردم .

مکن‌ای‌صبح‌طلوع . . .