✅ انسان چگونه از هواها، سودها و تعصبها آزاد مى شود؟
🔶استاد علی صفایی حائری:
انسان قبل از شروع به حركت بايد آزاد بشود و از سودها، هواها، تعصبها، عادتها و تقليدها خود را خلاص كند. اكنون به اين سؤال مىرسيم كه انسان چگونه مىتواند خود را از كشش اين عوامل آزاد بنمايد؟
جواب: انسان از دو نيروى كنجكاوى و حقيقتطلبى برخوردار است.
كنجكاوى فكر را حركت مىدهد و حقيقتطلبى آن را كنترل مىنمايد. و اين نيروى كنترل مىتواند جلوى سودها و هواها و تعصبها را بگيرد.
كسى كه مىخواهد به سوى مقصدى حركت كند و مىخواهد به اين مقصد برسد ديگر به اين فكر نمىكند از راهى كه پدرم رفته من هم بروم و يا از اين راه كه پهلوى خانهى ماست شروع كنم و يا از اين راه چون براى من منفعت دارد و پول و كرايه نمىخواهد راه بيفتم.
ما هنگامى كه مىخواهيم به سوى تهران حركت كنيم و در آنجا كارى داريم،بر فرض كه ماشينهاى مجانى براى اصفهان باشد،بر فرض كه راه كاشان بغل دستمان باشد و يا بر فرض كه پدرم به كاشان رفته باشد، از راه تهران صرفنظر نمىكنيم و آن را رها نمىنماييم.
كسى هم كه مىخواهد به حق برسد و حق را مىخواهد و يافته است كه در حق بهرههايى است و با حق رشدهايى است، ديگر به خاطر سودها و يا هوسها و يا تعصبهاى غلط از آن صرفنظر نمىكند.
اين نيروى حقيقت طلبى و اين عامل نيرومند، انسان را از هواها، سودها و تعصبها آزاد مىنمايد.
📚 #مسئولیت_وسازندگی ج 1، ص 75
🌿 @einsad
✅ يك محقق هنگامى به حق مىرسد كه...
🔶استاد علی صفایی حائری:
كسى كه مىخواهد راه را بيابد و به حقيقتى برسد، تنها اين برايش كافى نيست كه تفكراتى داشته باشد؛ گرچه تفكر زيربناى تربيت و عامل رشد است. ما مىبينيم چه بسيارند كسانى كه با تفكراتى وسيع، نه تنها به حق نرسيدهاند،بلكه يا مأيوس شدهاند و ماندهاند و يا منحرف گرديده و رفتهاند. و اين هر دو دسته، كم نيستند و مشخص هم هستند.
كسى كه مىخواهد به مقصد برسد بايد هم راه برود و هم از راه برود و در راه شروع كند؛ وگرنه رفتنِ تنها،بدون نتيجه است.
يك محقق هنگامى به حق مىرسد كه تحقيق صحيحى را شروع كرده باشد و روش صحيحى را به كار گرفته باشد. و اين است كه بايد محقق قبل از هر چيز خود را از كشش هر عقيده و هر مكتب آزاد كند.
فكر انسان همانند يك قطبنما مىتواند راه را روشن و مشخص كند، به شرط اينكه يك قطبنما تحت تأثير كششها و جاذبهها قرار نگرفته باشد.
📚 #مسئولیت_وسازندگی ج۱ ص۷۳
🌿 @einsad
✅اِنّا للّهِ و انّا الَيْهِ راجِعُونَ
🔶استاد #علی_صفایی_حائری:
اِنّا للّهِ و انّا الَيْهِ راجِعُونَ. ما براى خدا هستيم. از آنِ او هستيم. از آنِ او. نه براى هوسها و حرفها و جلوهها... ما براى او هستيم و اين است كه به سوى او باز مىگرديم و دادهها را در راه او مىريزيم.
ما براى او هستيم و او جهت حركت ما و هدف ما و بازگشت ماست.
هركس كه داراست؛ داراى نعمتى، ثروتى، قدرتى، همتى، فكرى و انديشهاى، داراى قلمى، قدمى، درمى... هر كس كه داراست مسئول است كه آنچه كه داشته كجا خرج كرده و براى چه مصرف كرده و به سوى كه بازگردانيده.
📚 #مسئولیت_وسازندگی ج۱ص۲۸
🌿 @einsad
✅ ما براى رفاه به اين همه استعداد نياز نداشتيم...
🔶استاد #علی_صفایی_حائری:
بر فرض كه ما به ثروتها و لذتها برسيم و از اوناسيس هم بگذرانيم و در هر دقيقه چند ميليون تومان به چنگ بياوريم، آيا اين همه ثروت و لذت در ما چه استعدادى را زياد مىكند؟ اين ما هستيم كه ثروتها را زياد كردهايم اما ثروتها، چه؟ فقط نيروى ما را مصرف كردهاند و روى هم جمع شدهاند. و بر فرض اين كه به ما رفاه و آسايشى بدهند بيشتر از اينها از ما گرفتهاند. ما براى رفاه به اين همه استعداد نياز نداشتيم. ما براى رفاه به انسان بودن نياز نداشتيم. يك بزغاله، يك گوسفند و يا يك زنبور عسل به رفاه در سطح عالىترى رسيده بدون اين كه اين همه استعداد داشته باشد.بدون اين كه از فكر، عقل، اختيار، وجدان و فرقان برخوردار باشد. آنها لباسشان همراهشان است و خوراكشان دم دستشان و هيچ گاه خودكشى هم نكردهاند، زيرا خودآگاهى نداشتهاند.
خلاصه عبوديت در راه نفس و خلق و دنيا و شيطان، چيزى جز از دست رفتن و چيزى جز خسارت نيست.
بندگى اينها اسارت است و بندگى حق آزادى است.
📚 #مسئولیت_وسازندگی ج۱ ص۷۸
🌿 @einsad
✅ خداوند دلهای مشتاق را تنها نمی گذارد.
🔶استاد #علی_صفایی_حائری:
مربى بزرگ هستى خداست و او دلهاى مشتاق را تنها نمىگذارد.
مربى بزرگ هستى، آنهايى را كه مىخواهند حركت كنند رها نمىكند بلكه رهبرى مىنمايد.
آنها كه يافتهاند كه بايد بروند اما از راه بىخبرند و راهنمايى ندارند به هدايت او خواهند رسيد و به راه دست خواهند يافت؛ «اَلَّذينَ جاهَدُوا فينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا»، ١ «وَ مَنْ يُؤمِنْ بِاللّهِ يَهْدِ قَلْبَهُ». ٢ تا حدى كه در كلاس هستى از مورچهها مىتوانند درس بگيرند و از حركت ابرها و جنبش برگها و ريزش باران و لرزش موج و از تاريكى و نور مىتوانند حقيقتهايى را بيابند و پيش بروند.
بسيارى را مىشناسم كه هنگام خواستن و طلب،به راه رسيدند و پيش تاختند در حالى كه هيچ اميدى به رستگارى و نجات آنها نبود.
📚 #مسئولیت_وسازندگی ج۱ص۸۴
🌿 @einsad