eitaa logo
🌷سی‌ روز سی‌ شهید ۱۴🌷
2.4هزار دنبال‌کننده
588 عکس
128 ویدیو
2 فایل
برای چهاردهمین سال متوالیِ که هرروز از 🌙ماه رمضان رو با یاد یک شهید سپری می‌کنیم و ثواب هر عمل مستحبی که انجام می‌دیم به روح آن شهید هدیه می‌کنیم. 📽️🎭کلیپ جذاب روزانه ما رو از دست نده. سایتمون👇🏻 http://emamzadeganeshgh.ir ارتباط با ادمین 👇🏻 @Rzvndk
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🖇 از دو سال قبل همراهی‌مان می‌کرد. وقتی دوتا از برادران دوستش را که به شهادت رسیده‌اند معرفی کرد، رزق روز دوم ما فراهم شد. سرکار خانم «زهرا کلهر» واسطه آشنایی ما با خانواده‌ی محترم و باصفای «شهیدان جعفر و حسین فرج» است. آنچه می‌خوانید از زبان مادری است که با همه لطافت‌های مادرانه‌اش دلی از جنس شیر دارد... مثل زینب سلام الله علیهاست... که جز زیبایی نمی‌بیند.
🍏🍎 نام و نام خانوادگی شهید: حسین فرج تولد: ۱۳۴۶/۱۰/۲۱، تهران. شهادت: ۱۳۶۴/۱۱/۲۵، فاو، عراق. گلزار شهید: تهران، بهشت زهرا سلام‌الله‌علیها، قطعه ۵۳، ردیف ۵۲، شماره ۱. نام و نام خانوادگی شهید: جعفر فرج تولد: ۱۳۴۳/۷/۲۵، تهران. اسارت: ۱۳۶۵/۱۰/۲۵، شلمچه، عملیات کربلای ۵. شهادت: نامعلوم؛ حدودا سه سال بعد در اثر شکنجه نیروهای بعثی. رجعت: ۱۳۷۸. گلزار شهید: تهران، بهشت زهرا سلام‌الله‌علیها، قطعه ۵۳، ردیف ۸۷، شماره ۱۷. 🌷🌷 🆔 https://zil.ink/30rooz30shahid
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🍎🍏 📚قنداق آخر یازده سال بود هروقت دلشوره‌ی جعفر به دلش چنگ می‌انداخت، به مزار پسرش حسین پناه می‌برد. این بار هم وقتی از سر مزار بلند شد آرام بود؛ خیلی آرام. کار مهمی داشت که باید قوی می‌ماند... جای زنجیر روی استخوان‌های جعفر را که دید دلش لرزید اما دستش نه! به دست‌های محکم و بی‌لرزشش نیاز داشت تا بعد از ده سال استخوان‌های دست و پای پسرش را کنار هم بچیند و بینشان پنبه بگذارد. هنوز قنداق کردن را فراموش نکرده بود... ✍🏻الهه قهرمانی ۱۴۰۲/۹/۲۳ 👩🏻‍💻طراح: مطهره‌سادات میرکاظمی 🎙با صدای: فاطمه گنجی 🎞تدوین: زهرا فرح‌پور 🌷🌷 🆔 https://zil.ink/30rooz30shahid
🍎🍏 حسین فرج بیست و یکم دی ۱۳۴۶، در تهران چشم به جهان گشود. پدرش علی، و مادرش، کبری نام داشت. تا سوم راهنمایی درس خواند. با دست بردن در شناسنامه و وساطت مادرش در ۱۷ سالگی عازم جبهه‌ها شد و بیست و پنجم بهمن ۱۳۶۴، در فاو عراق بر اثر اصابت ترکش، به شهادت رسید. برادرش جعفر نیز یک سال بعد در پاسگاه زید عراق به اسارت نیروهای بعثی درآمد. پس از سه سال شکنجه در اثر ضربه به سر به شهادت رسید و بعد از ۸سال پیکرش به وطن بازگشت. او متولد مهرماه ۱۳۴۳ بود. تا دوم متوسطه درس خواند و بعد از آن جذب سپاه شد و به عنوان پاسدار در جبهه حضور پیدا کرد. در سال ۱۳۶۳ ازدواج کرد و ثمره این ازدواج یک دختر است. روحشان شاد و نامشان جاوید و راهشان پر رهرو باد. 🌷🌷 🆔 https://zil.ink/30rooz30shahid
🍎🍏 سواد خواندن و نوشتن نداشتم. حتی الفبا را هم بلد نبودم و این موضوع بسیار ناراحتم می‌کرد. مخصوصاً وقتی به جلسات قرآن می‌رفتم، مجبور بودم فقط سوره‌های کوچک را بخوانم، که آن هم بیشتر از نخواندنش خجالت‌زده‌ام می‌کرد. شبی خواب حسین را دیدم. گفت: «مامان چرا اینقدر ناراحتی؟! بیا این کتاب را بخوان.» با عصبانیت گفتم: «حسین جان! تو که می‌دانی من نمی‌توانم چیزی بخوانم، داری مرا مسخره می‌‌کنی؟!» اصرار داشت «بیا این را بخوان. بگو بسم الله الرحمن الرحیم...» حس می‌کردم می‌خواهد سربه سرم بگذارد. با اکراه گفتم: «لعنت خدا بر شیطان. بسم الله الرحمن الرحیم...» گفت بگو: «کلمه قرآن را می‌خوانم...» تکرار کردم. گفت «مامان! دیگر قرآن را یاد گرفتی.» الآن حدوداً ۲۰ سال است که تمام قرآن و دعاها را می‌خوانم. برای تکمیل دانسته‌هایم، اندکی هم اساتید دخترانم در حوزه کمکم کردند که دیگر غلط هم ندارم. 🌷🌷 🆔 https://zil.ink/30rooz30shahid
🍎🍏 سال‌هایی که از جعفر خبری نداشتیم، خیلی سخت گذشت. یکبار از سر استیصال، کنار قبر حسین رفتم و بنا کردم به گریه و گلایه‌گذاری! گفتم «غیرتت کجا رفته پسر؟! خودت راحت اینجا خوابیدی و به فکر من نیستی! نمی‌خواهی بگویی برادرت کجاست؟!» همان شب به خوابم آمد. دیدم می‌گوید: «مامان ناراحت نباش! جعفر تنها نیست. من شب‌ها کنار او هستم و ...» گفتم: «مگر جعفر کجاست؟!» گفت: «در اتاقی در غُل و زنجیر است. من شب‌ها پیش او می‌روم و صبح برمی‌گردم!» بعد از این خواب به حاج آقا گفتم: «دیگر مطمئنم جعفرم اسیر شده.» 🌷🌷 🆔 https://zil.ink/30rooz30shahid
🍏🍎 بعد از آن همه بی‌خبری، به معراج پناه بردم. دائماً به آنجا می‌رفتم تا شاید بتوانم خبری از جعفر بگیرم. آنقدر رفت و آمدهایم به معراج زیاد شده بود که یکی از مسئولین آنجا دلش به حالم سوخت! وضعیت روحی و بیقراری‌هایم را که دید، پیشنهاد داد برای اینکه راحتتر بتوانم از معراج خبر داشته باشم، به کمک آنها بروم. باید با دوربینی که به من می‌دادند از شهدای داخل سوله‌های یخچال‌دار معراج، عکس می‌گرفتم و بین لباس‌هایشان دنبال نشانه‌ای از هویتشان می‌گشتم. گفتم: «حاضرم هر کاری انجام دهم!» سال‌ها کارم همین بود. هیچکدام از اعضای خانواده از این برنامه خبر نداشتند. هروقت هم می‌پرسیدند، می‌گفتم: «می‌روم سر قبر حسین!» اگر می‌فهمیدند اجازه نمی‌دادند. چکمه‌هایی با یک پا، لباس، دست بدون بدن  و... انواع صحنه‌های سختی بود که می‌دیدم. خیلی‌ها با وضعیت مشابه من آنجا بودند. می‌رفتم تا جعفر را پیدا کنم. چون با پیکرهای شهدا سروکار داشتیم، اثرات گازهای شیمیایی روی ما هم تأثیر گذاشته بود؛ هنوز یادگاری‌های آن روزها همراهم هست. مثل جانبازها... 🌷🌷 🆔 https://zil.ink/30rooz30shahid