الهی! فطرمان را فاطر و روحمان را طاهر بفرما. عید سعید فطر برشما مبارک

🔰پیامبر رحمت صلی الله علیه و آله: روزه بنده همواره بین آسمان و زمین معلق است تا آنکه زکات فطره اش را بپردازد ✅ راحت ترین و مطمن ترین راه پرداخت فطریه 👇 واریز به حساب فرزندان معنوی خود ⃢⃢⃢⃢ 💎 مهرآموز @ekramiran

«هر کس باید یاد بگیرد ک فقط در زیستن برای دیگران می تواند در جستجوی هستی و زندگی خویش باشد » سارتر @ekramiran

#نکته این متن توسط یک خانم نویسنده بازنشسته نوشته شده که احساسش را زمان انتقال به خانه سالمندان به نگارش در آورده است: 😳دارم به خانه سالمندان میروم ،مجبورم.* وقتی زندگی به نقطه ای میرسد که دیگر قادر به حمایت از خودت نیستی، بچه هایت به نگهداری از فرزندان خودشان مشغول اند و نمی توانند ازتو نگهداری کنند، این تنها راه باقی‌مانده است. خانه سالمندان شرایط خوبی دارد: اتاقی ساده، همه نوع وسایل سرگرمی، غذای خوشمزه، خدمات هم خوب است. فضا هم بسیار زیباست اما قیمتش ارزان نیست. حقوق بازنشستگی من به سختی می تواند این هزینه را پوشش دهد. البته اگر خانه ی خودم را بفروشم به راحتی از پس هزینه اش برمی آیم. می توانم در بازنشستگی خرجش کنم؛ تازه ارث خوبی هم برای پسرم بگذارم. پسرم میگوید : «پول ها و اموالت باید به خودت لذت بدهد. ناراحتِ ما نباش.» حالا من باید برای رفتن به خانه سالمندان آماده شوم. به هم ریختن خانه خیلی چیزها را دربرمی گیرد: 1️⃣ جعبه ها، چمدان ها، کابینت و کشوها که پر از لوازم زندگی است، لباس ها و لوازم خواب برای تمام فصول. 2️⃣ از جمع کردن خوشم می آمد. کلکسیون تمبر، ده ها نوع قوری دارم. کلکسیون های کوچک زیاد، مثل گردنبندهایی از سنگ کهربا و چوب گردو و از این قبیل. 3️⃣ عاشق کتابم. کتابخانه‌ام پر از کتاب است. انواع شیشه بطری مرغوب خارجی. از هر نوع وسایل آشپزخونه چند ست دارم. 4️⃣ دیگ و قابلمه و بشقاب و هر چه که می شود دریک آشپزخانه پر تصور کرد. ده ها آلبوم پر از عکس و... به خانه پر از لوازم نگاه می‌کنم و نگران می شوم. خانه سالمندان تنها یک اتاق با یک کابینت، یک میز، یک تخت، یک کاناپه، یک یخچال، یک تلویزیون، یک گاز و ماشین لباسشویی دارد. دیگر جایی برای آن همه وسایلی که یک عمر جمع کرده ام ندارد. یک لحظه فکر می کنم مالی که جمع کرده ام، دیگر متعلق به من نیست. در واقع این مال متعلق به دنیاست. به این ها نگاه می کنم، با آن ها بازی می کنم، از آن ها استفاده می کنم، ولی نمی توانم آن ها را با خودم به خانه سالمندان ببرم. می خواهم همه اموالم را ببخشم، ولی نمی توانم؛ هضمش برایم  مشکل است. از طرفی بچه ها و نوه هایم برای کارهایم و این همه چیز جمع آوری شده ارزش آنچنانی قائل نیستند. به راحتی می توانم تصور کنم که آن ها با این همه چیزی که با سختی جمع کرده ام، چطور برخورد می کنند: همه لباس ها و پوشاک گران قیمت دور ریخته می شود. عکس های با ارزش نابود می شود، کتاب ها، فله‌ای فروخته می شود. کلکسیون هایم چه ؟؟!!!! مبلمان هم با قیمتی بسیار کم فروخته می شود. از بین کوه لباسی که جمع کرده بودم، چند تکه برداشتم، چند تا وسیله آشپزخانه، چند تا از کتاب های مورد علاقه‌ام و چند تا قوری چای. کارت شناسایی و شهروندی، بیمه، سند خانه و البته کارت بانکی، تمام. این همه متعلقات من است. میروم و با همسایه‌ها، خداحافظی می‌کنم.... سه بار سرم را به طرف درب خانه خم می کنم و آن را به دنیا می سپارم. *بله در زندگی، شما روی یک تخت می خوابید و در یک اتاق زندگی می کنید بقیه اش برای تماشا و بازی است. بالاخره مردم بعد از یک عمر زندگی می فهمند: ما واقعا چیز زیادی نیاز نداریم. 1️⃣ دور خودتان را برای خوشحال شدن، خیلی شلوغ نکنید. 2️⃣ رقابت برای شهرت و ثروت خنده دار است. 3️⃣ زندگی بیشتر از یک تختخواب نیست. 4️⃣ افسوس که هر چه برده ایم، باختنی است. 5️⃣ برداشته ها، تمام گذاشتنی است. پس در لحظه و حال زندگی کنید. زیاد در گیر تجملات، خانه، ماشین و.... نباشید. 😢در یک کلام انبار دار نباشید. سبکبال باشید، از زندگی لذت ببرید، خوب باشید، با خودتان،  با دیگران، با همه. « خوب بخورید ، خوب بپوشید ، خوب سفر کنید ، زندگی را زیاد سخت نگیرید « توصیه میکنم حتما بخونید ، این برای همه ما هست ، امروز پدر و مادران ما ، فردا نوبت خود ماست ⚘️ برای نیکوکار شدن هیچ وقت دیر نیست @ekramiran

*🔺خاطره‌ای زیبا از علامه‌جعفری* سالها قبل از انقلاب، كتابی در پاسخ به بعضی شبهات نوشته بودم. شیخ محمد صالح مازندرانی آن را خواند و پسنديد. پيام داد كه به شهر آنها بروم تا به بهانه بزرگداشت من، مسائل روز اسلامی را تبليغ كنيم. بليط قطار خريدم و سوار شدم. با خود گفتم ای كاش همسفری اهل علم نصيبم شود تا با مباحثه، راه كوتاه شود. ديدم سيد معمم بلند قدی با چهره‌ای زیبا و لباسی فاخر به سمت كوپه می‌آيد. گفتم خدا را شكر؛ ولی دهان كه باز كرد، دريافتم جز چند متر پارچه عمامه، از دانش بهره‌ای ندارد. به ايستگاه مقصد كه رسيديم، جمعيت فراوانی از متدينين با پلاكارد خوشامد، روی سكّو  منتظر بودند. مومنين به قطار ريختند و سيد را كول كردند و  با سلام و صلوات به طرف ماشين‌ها دويدند. به هر كس التماس كردم  كه مرا هم سوار كند و تا شهر برساند، قبول نكرد كه نكرد. به جان كندن، وسيله‌ای يافتم و خودم را به خانه ميزبان رساندم. دقايقی بود كه سيد هم انجا رسيده بود. خودم را معرفی كردم، آقا مرا كنار خود جای داد و اكرام نمود. آن وقت، سر در گوشم كرد و به مطايبه فرمود: آشيخ! مردم حق داشتند كه اشتباه گرفتند. آخر، اين هم سر و شكل و لهجه است كه تو داری؟ ملّا كه هيچ، به آدميزاد هم نمی‌مانی! علامه جعفری قصه را تعريف می‌كرد و می‌خنديد. از يادآوری تحقیرهایی كه ديده بود، سرِسوزنی تكدر نداشت؛ تفريح هم می‌كرد. ▫️ _کتاب جاودان اندیشه،ص۲۳۹_ . #نشر_مطالب_ثواب_دارد، ان شا الله * با ما همراه باشید👇👇👇👇👇 🌟جهت ثبت نام و حمایت از فرزندان ایتام و محسنین از راه های زیر اقدام نمایید.🌟 🌈برای اطلاعات بیشتر روی لینک زیر بزنید و شماره تماس تون را وارد فرمایید https://formafzar.com/form/d6ip6 عضویت در کانال 🦋 ایتا: https://eitaa.com/ekramiran