‌ #حبیبم_بگو ‌«جی‌پی‌اس را سفت بچسب» ✍ نویسنده: #فاطمه_ترکاشوند ✏️ گرافیک: #اعظم_مؤمنیان مدرسه‌ای که من درس می‌خواندم فول امکانات بود! برای از راه به در شدن، سر می‌چرخاندی، هر مدل دوستی که می‌خواستی پیدا می‌شد؛ بهایی، هم‌جنس‌باز، سیگاری، بد دهن، با سابقه‌ی #خودکشی. دوست‌پسر که حق طبیعی هر دختری بود. فصلی یک‌بار هم خبر جنین سقط شده در سرویس بهداشتی بین دانش آموزان می‌پیچید. اما من در جیب مانتو‌ی خاکستری #مدرسه یک «جی‌پی‌اس» داشتم که نمی‌گذاشت بین آن همه انتخاب، گم شوم. «جی‌پی‌اس»اَم به خط «عثمان ‌طه» بود، قطع جیبی، بدون ترجمه، کاغذ کاهی سبک، زیپی. همه‌ی شروط چاپ خوب برای حفظ. چه کسی این جی‌پی‌اس را در جیب من گذاشت؟ خانم «پ». معلم حفظ قرآنم. من آن‌موقع از ترس اینکه کج نروم، سفت این جی‌پی‌اس را می‌چسبیدم. ساعت‌های تعطیلی یا #زنگ_تفریح در می‌آوردمش با دخترعمویم مباحثه می‌کردیم. آیات زوج من، آیات فرد او، آیات انتهای صفحه و آیات ابتدای صفحه و... من می‌گفتم، او می‌گفت. مثل یک بازی هیجان‌انگیز. خانم «پ» این روش را به ما یاد داده بود تا مسلط شویم. ما بچه مدرسه‌ای و او طلبه. اولین بار چادر لبنانی را سر او دیدم. توی کلاس #روسری بلند رنگ روشن می‌پوشید و با گیره می‌بست. تمیز و معطر. قبل از او معلم قرآنم پیرزن #همسایه بود که هر دفعه از مراحل کفن و دفن اموات و تنهایی شب اول قبر به ما می‌گفت! اما سر کلاس خانم پ هر جلسه سوژه‌ای برای خنده داشتیم. صدایش قشنگ و #رسا بود. فراز و فرودهایش، کش و قوس کلمات #قرآن، محزون و بانشاط خواندن آیات را مو‌به‌مو مثل پرهیزکار رعایت می‌کرد. بعضی وقت‌ها خودش انگار از آیه‌ای که خوانده دلش ضعف می‌رفت، لپش صورتی می‌شد، لب‌هایش کش می‌آمد. ما که ترجمه و عربی نمی‌فهمیدیم او بین آیات مکث می‌کرد معنی آیه را می‌گفت و حظش را با ما شریک می‌شد. روزی که رسید به «وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ» اول تکه‌تکه عربی‌اش را خواند، ما هم تکرار کردیم. نفهمیدیم چه خواندیم. بعد کل آیه را یکپارچه خواند، چانه‌اش لرزید، دور سفیدی چشمانش اشک حلقه انداخت‌ و ترجمه کرد، فهمیدیم. جی‌پی‌اس روشن شد تکانم داد. «فَإِنِّي قَرِيبٌ» را مزه مزه کردم. جیب مانتوی خاکستری مدرسه یادم آمد، من در امان قرب با جی‌پی‌اس بودم وگرنه معلوم نبود به سمت کدام دره میل می‌کردم! وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ چون بندگان من درباره من از تو بپرسند، بگو كه من نزديكم و به نداى كسى كه مرا بخواند پاسخ مى‌دهم. پس به نداى من پاسخ دهند و به من ايمان آورند تا راه راست يابند. #تفسیر_قرآن #آیه_جان #بقره_۱۸۶ 🌺 آیه‌جان: آیه‌هایی که به جان نشسته‌اند. 🆔️ @elalhabibk 🍃🏴

. #حبیبم_بگو ✍ نویسنده: #مرجان_اکبری می‌گفت نمی‌دانم چرا هرچه #دعا می‌کنم خدا دعایم را مستجاب که نمی‌کند هیچ، به جای خیری که از او خواسته‌ام، شرش دامنم را می‌گیرد؟ گاهی در آنچه از خدا خواسته‌ایم زیانی نهفته است، یا #صلاح‌ است که به تأخیر بیفتد؛ ولی با زاری و #التماس از خداوند می‌خواهیم حاجت‌مان را بدهد. عده‌ای نزد #پیامبر(ص) آمدند و گفتند خدا را چگونه صدا بزنیم؟ آیا به ما نزدیک است كه او را آهسته بخوانيم و يا دوراست كه فریاد بزنیم؟ آیه‌ی ۱۸۶ بقره در پاسخ به آنان نازل شد و خدا گفت من نزدیکم و در قلب شما هستم. «فَإِنِّي قَرِيبٌ». خداوند در این آیه آداب دعا کردن را بیان کرده و گفته که هنگام دعا فقط «من» ‌را بخوانید «اذا دعان». نه غیر من ‌را، تا شما را اجابت کنم. «فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي» او آنقدر بنده‌اش را دوست دارد که در اين آيه، هفت مرتبه تعبير «خودم» را برای لطف به او به‌کار برده است. البته هر دعای خیری مستجاب می‌شود، مگر اینکه در آن شری نهفته باشد و خودِ دعاکننده نداند. یا از خداوند درخواستی داشته‌باشد، ولی به غیر‌خدا امیدوار باشد. که در این‌صورت شرط اصلی دعا که ایمان قلبی و اخلاص می‌باشد را رعایت نکرده. «وَ لْيُؤْمِنُوا بِي». که اگر رعایت می‌کرد سبب رشد و هدایتش هم می‌شد. «لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ» #آیه_جان #تفسیر_قرآن #بقره_۱۸۶ 🌺 آیه‌جان: آیه‌هایی که به جان نشسته‌اند. 🆔️ @elalhabibk 🍃🌸🍃

#حبیبم_بگو 💥آیه امامت در قرآن😍 #استاد_قرائتی #تفسیر_قرآن #آیه_جان #بقره_۱۲۴ ┅═✧❁ @elalhabibk🌿 ❁✧═┅

#حبیبم_بگو 💥راههای شناخت مردم دنیا در قرآن #تفسیر_قرآن #آیه_جان #آقای_قرائتی #بقره_۲۰۱ ┅═✧❁ @elalhabibk🌿 ❁✧═┅