جمعه ۱۸ خرداد ۱۴۰۳ اگر بدانیم حرف زدن بی ربط عواقب دارد آن هم عواقب سنگین، شاید بد نباشد! ۳ سال گذشته و حتی بعد از رفتن #ابراهیم_رئیسی، حتی بعد از بیرون آمدن ویدئوی دفاع دکترای ابراهیم رئیسی، همچنان بین مردم می چرخد این جمله: رئیس جمهوری که ۶ کلاس سواد داشت. حالا چند روزی است دست به دست می شود،گفته ی جناب ذوالنوری که چی! #حاج_قاسم یک حرفی زده در مورد آقای #سعید_جلیلی. دیگران از این حرف استنباط فرموده اند که حاج قاسم اصلا موافق مسئولیت گیری آقای جلیلی نیست و شده شبهه، نگرانی، دلواپسی یا هر چه که بنامیم برای آن ها که قصد رای دادن دارند. چند تا نوعی اقدم باید بیایند، حرف بزنند، ویدئو پر کنند تا بشورد ببرد آنچه که ذورالنوری ها به اشتباه، عمدا یا سهوا می گویند؟ اصلا ذورالنوری ها کی قرار است درس بگیرند و دقیق حرف بزنند؟ مهرعلیزاده ها کی قرار است با عواقب حرف هایشان رو به رو شوند؟ این ویدیوها را آنقدر باید نشان دهیم و آنقدر مهرعلیزاده ها و ذوالنورها را در انظار عمومی با دست نشان دهیم که دیگر کسی به خودش اجازه ندهد صحنه ی مناظرات انتخاباتی را تبدیل بکند دستگاه شامورتی بازی. روی هوا و نادقیق حرف زدن جایی در عرصه ی سیاست ما نداشته باشد. دیگر سری از سران، رجلی از رجال جرات نکند با کسی دیگر تکرار کند، آنچه با رئیسی کردند! نه! اصلاح می کنم! آنچه با باور و اعتماد یک ملت کردند! ما باید #حافظه_ی_تاریخی مان را بسازیم! ما لایق اعتماد هستیم. یاس و سرخوردگی نباید میراث مردان ما برای ما باشد. ۳ سال گذشته ... ۳ سال های دیگر در راهند. @Electionstories

#گفتگو توی مترو،تاکسی،صف نانوایی،یا حتی قبل از اینکه نوبتت در بانک برسد،گفتگوهایی بین آدم های معمولی در حال شکل گرفتن است که مخصوص این روزهاست.گفتگوهایی با بن مایه ی یاس.شاید هم با چاشنی سرخوردگی. یکی دو روز است اسم نامزدهای تایید صلاحیت شده اعلام شده و تکاپویی شکل گرفته بین هواداران آن ها.تکاپوها شاید نوعش فرق می کند بین آن هایی که حتی فکرش را نمی کردند تایید شود نامزدشان،و آن هایی که شاید نامزدشان را قبل از اعلام نهایی اسامی، #رئیس_جمهور بعدی تصور کرده بودند.اما همه شان یک چیز را می دانند.می دانند که می خواهند "رای" بدهند.گفتگوهای آدم معمولی ها، اما برمی گردد به سوالی قبل از "به چه فردی می خواهی رای بدهی؟"به سوالِ "چرا رای بدهیم؟" در کمتر از 20 روز مانده به انتخابات،این آدم هایی که در هیاهوها و شلوغی رقابت ها به حاشیه رانده می شوند،دیده نمی شوند،کسی کاری به کارشان ندارد،به هم که می رسند،بدیهی ترین جمله ی گفتگوهایشان شاید این جمله باشد:"رای بدیم که چی بشه؟" در این هیاهوها و تکاپوهای هواداران، می بینم معدود افرادی وقت می گذارند برای این آدم ها.برای اینکه بگویند رای دادن چرا بهتر از رای ندادن است؟اما جوابی نه از جنس کلیشه،نه شعار،نه توهم،نه نمایش و تظاهر.پاهایشان روی زمین است.همین زمینی که ما راه می رویم.از قضا این ها، همان هایی اند که هم مترو سوار می شوند،هم توی صف نانوایی می ایستند،و هم در بانک منتظر نوبتشان می نشینند.درست شبیه خودِخود ما #آدم_معمولی_ها. آنی هم که جواب این سوال را دارد جواب می دهد، موتور سوار هم هست. @electionstories