📘 معرفی مقاله علمی عنوان: روش‌شناسی مواجهه اهل‌بیت(علیهم‌السلام) با الحاد ✍️ نویسندگان: محمد وحیدی و محمد جعفری 🔹 این پژوهش، با بررسی مفهوم «الحاد» و «زندقه» در قرون نخستین اسلامی، نشان می‌دهد که اهل‌بیت(علیهم‌السلام) در برابر منکران خدا و اصول دین، صرفاً برخورد سلبی نداشتند؛ بلکه با نگاهی هدایت‌گرانه و تربیتی عمل می‌کردند. 🔹 نتایج پژوهش حاکی از آن است که امامان(علیهم‌السلام) در مواجهه با جریان الحاد، سه روش کلیدی را به کار می‌بردند: 1️⃣ جدال احسن و گفت‌وگوی عقلانی، 2️⃣ موعظه و تربیت تدریجی مخاطب، 3️⃣ استدلال برهانی و علمی با توجه به ظرفیت فکری فرد. 🔸 مقاله تأکید می‌کند که این مواجهه‌ها در عین قاطعیت، ناظر به هدایت انسان و تقویت عقلانیت دینی است؛ الگویی کاربردی برای گفت‌وگوی امروز با جریان‌های الحادی. 📄 منبع: (نور مگز). 💡 مدرسه علم و دین؛ نقد الحاد جدید 🆔 @elmvadin

🎞 کوانتوم، ایمان و عقلانیت 3️⃣1️⃣ ورود عمیق به مغالطات الحادی در علوم جدید 🎙 دکتر رسول رکنی زاده، استاد تمام فیزیک دانشگاه اصفهان 💡 مدرسه علم و دین؛ نقد الحاد جدید 🆔 @elmvadin

دین شناسی به زبان ساده جلسه اول موضوع: ضرورت دین‌شناسی 🎙احمد منصوری ماتک 💡 مدرسه علم و دین؛ نقد الحاد جدید 🆔 @elmvadin | صفحات دیگر ما |

#یادداشت | بازی در زمین حریف؛ خطر پنهان در ظاهر دفاع از ولایت 🔸 مقدمه در روزگاری که رسانه‌ها با مهندسی ذهن و چارچوب‌سازی، اندیشه‌ها را هدایت می‌کنند، ساده‌انگاری در مواجهه با فضای رسانه‌ای دشمن می‌تواند به تغییر تدریجی باورها بینجامد. حتی دفاعی که در ظاهر از ارزش‌ها و رهبران دینی ماست، ممکن است با طراحی دقیق، مسیر ذهن مخاطب را به‌سمت پذیرش چارچوب فکری حریف ببرد. 🔹 متن یادداشت آیا ابزاری که با تفکری برده‌ساز ساخته شده، می‌تواند به تفکر انسان‌ساز خدمت کند؟ باید به‌خاطر بسپاریم که حریف، این زمین را طراحی نکرده تا ما بازی خودمان را در آن انجام دهیم؛ او این میدان را برای بازی خودش ساخته است. کنترل بازی در اختیار اوست و قوانین را او نوشته؛ هرچند ما به‌خطا گمان کنیم که در حال بازی به نفع خودیم. ما نیازمند زمینِ خود برای بازیِ خود هستیم. اما حداقل کاری که می‌توانیم انجام دهیم این است که در زمینِ حریف، تابعِ کنترل و قوانین او نباشیم و طبق قواعد او بازی نکنیم. شناخت و تمرکز بر چارچوب‌ها، راهی اساسی برای مقابله با باورسازی‌های شعبده‌وار رسانه‌هاست و گامی مهم در تصمیم‌گیری ما برای واکنش به یک محصول رسانه‌ای. این موضوع به‌ویژه در تبلیغ باورهای دینی و مقابله با باورهای انحرافی کاربرد فراوانی دارد. نمونه‌ای که خالی از لطف نیست؛ جدیداً دوستی برایم تعریف کرد که فردی در بی‌بی‌سی فارسی دفاع جانانه‌ای از آیت‌الله خامنه‌ای کرد و در پاسخ به یک کارشناس دیگر گفت: «آقای خامنه‌ای بهترین فردی است که تا کنون بر ایران حکومت کرده.» سپس از زمان ساسانیان تا عهد قاجار و پهلوی، مقایسه‌ای محکم میان ایشان و حاکمان پیشین طرح کرد تا نشان دهد آقای خامنه‌ای بهترین حاکم ایران بوده‌اند. به او گفتم: ابتدا نقش رهبر در جامعه و ساختار سیاسی کشور را دریاب؛ سپس مطمئن باش که بی‌بی‌سی زمین‌بازی‌ای پهن نکرده تا ما بیاییم و در آن به نفع خود بازی کنیم. آنها پول، سرمایه، اتاق‌های فکر و علم رسانه‌ای خود را صرف این کارها کرده‌اند. او پرسید چرا این را می‌گویم؟ گفتم: در همین نمونه‌ای که تو نقل کردی، قرار است ما ظاهراً باوری سودمند برای جمهوری اسلامی کسب کنیم، اما در واقع باور مهم‌تر و خطرناکی در ذهن ما تغییر می‌کند. قرار است مخاطب بیاندیشد که آیت‌الله خامنه‌ای فردی لایق در حاکمیت ایران است، اما به بهایی که او بپندارد اکنون تمام قدرت در دست یک فرد است و چیزی به‌نام «جمهوری» از نوع اسلامی آن وجود ندارد. این قیاس با فرض آغاز می‌شود که ایران تماماً تحت حاکمیت یک فرد لایق به‌نام آقای خامنه‌ای قرار دارد و سپس مقایسه با پادشاهان پیشین صورت می‌گیرد. محصول ضمنی اما بسیار مهم و ویرانگر این قیاس، القای باوری است: پادشاهیِ اسلامیِ متمرکز بر یک فرد لایق؛ یعنی نوعی دیکتاتوری تحت پوششِ لیاقت. حقیقتی که در این نوع دفاع پوشانده می‌شود آن است که در ایران انقلاباً تغییری در ساختار حکومت رخ داده؛ مردم حتی در تعیین قانون اساسی نقش داشته‌اند و اقبال عمومی، اسلام و افراد مقید به مبانی اسلامی را سر کار آورده است. همین اقبال و تملک مردمی بر ساختار سبب شده که نیروی مردم، تحت هدایت رهبر، به‌عنوان عامل اصلی در حل بحران‌ها عمل کند. اکنون ساختاری حاکم است که رهبر در آن نقشِ هادی را ایفا می‌کند و کیفیت خوب و بد آن متوجه انتخاب‌ها و گرایش‌های عمومی است؛ دو مولفه‌ای متفاوت که نقش‌های کلیدی متفاوتی دارند. مردم در پذیرش نظام و رهبر الهی مختارند و پس از پذیرش، در عمل به دستورات رهبر مکلف‌اند. اقبال عمومی حتی درباره امامان معصوم (علیهم‌السلام) نیز شرط لازم برای قرار گرفتن در حاکمیت بوده است: از امام علی (علیه‌السلام) که به‌دلیل نبود اقبال عمومی سکوت کرد و سپس با اقبال مردم خلافت را پذیرفت، تا امام حسن (علیه‌السلام) که به‌خاطر سستی و عدم ایستادگی مردم مجبور به صلح شد، تا اقبال مردم که جهت حرکت امام حسین (علیه‌السلام) را به‌سوی کوفه معین کرد، و نیز عدم اقبال عمومی که ۱۴۰۰ سال است پیشوای شیعیان را در پسِ پردهٔ غیبت نگاه داشته است. شوربختانه اندیشه «اتکای مطلق کشور به یک شخص» حتی در میان بسیاری از دغدغه‌مندان انقلاب رسوخ کرده و نوعی خوش‌خیالی پدید آورده است؛ گاهی باعث بی‌عملی یا عدم جدیت در مواجهه با بحران‌ها می‌شود، با این خیال که «تا رهبر هست، همه چیز حل است و هیچ‌چیز نمی‌تواند ما را نابود کند»، یا این انتظار که «همه‌چیز را باید رهبری حل کند؛ اگر خطایی بود، ایشان با قدرت آن را رفع می‌کند.» حتی اشاره‌ها و ارشادات رهبر به اقدام دغدغه‌مندان گاهی جدی گرفته نمی‌شود. 💡 مدرسه علم و دین؛ نقد الحاد جدید 🆔 @elmvadin | صفحات دیگر ما | ادامه در 👇👇👇👇

ادامه از 👆👆👆👆 تبعات منفی این اندیشه عبارت‌اند از: 1. نفوذ تدریجی انگارهٔ غلطِ فقدان اقبال عمومی به حاکمیت به‌خاطر ساختارِ دیکتاتوریِ فرضی در میان عامه؛ 2. پدید آمدن انگارهٔ «شانس» مبنی بر اینکه هم‌اکنون به‌دلیل وقوعِ رویدادی تصادفی پس از پهلوی، رهبری لایقی برای ایران رقم خورده که همه‌چیز را حفظ می‌کند؛ 3. القای این باور از سوی دشمن که «شما هیچ ندارید؛ تنها یک امتیاز موقت به‌نام خامنه‌ای دارید»؛ 4. نسبت دادن کلیهٔ عیوب کشور به رهبر، همان‌طور که نقاط قوت نیز فقط به او نسبت داده می‌شود؛ 5. و نهایتاً، اگر این باور نهادینه شود، در صورت از دست رفتن شخص رهبر، احتمال سست‌شدن اراده‌ها، کاهش خودباوری مردم و فروپاشی روانی و نهادی جامعه با یک تلنگر، بسیار بالا خواهد بود. 🔸 جمع‌بندی رسانه دشمن گاهی چنان هوشمندانه زمین بازی را طراحی می‌کند که حتی «دفاع از ما» نیز در زمین او انجام می‌گیرد. اگر ندانیم در چه چارچوبی سخن می‌گوییم، ممکن است در ظاهر از ولایت و دین دفاع کنیم اما در عمل، بنیان فکری جمهوری اسلامی؛ یعنی مشارکت مردم در حاکمیت الهی را نفی نماییم. برای مقابله با این دام، باید زمین بازی را بشناسیم، قواعد خود را بسازیم و هوشیارانه در میدان معرفتی خودمان بجنگیم؛ چرا که قرآن می‌فرماید: «وَلا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ» (هود، ۱۱۳) و به ستمگران تکیه نکنید که آتش شما را فرا می‌گیرد. ✍️آقای مرتضی مرتضایی همکار پژوهشی مدرسه علم و دین مشاهده گفت و گو در گروه مدرسه علم و دین 💡 مدرسه علم و دین؛ نقد الحاد جدید 🆔 @elmvadin | صفحات دیگر ما |

دین شناسی به زبان ساده جلسه دوم موضوع: شاخص و روش شناخت دین‌حق 🎙احمد منصوری ماتک 💡 مدرسه علم و دین؛ نقد الحاد جدید 🆔 @elmvadin | صفحات دیگر ما |

تشیع در ملبورن؛ هویت‌سازی در برابر سکولاریسم گسترش تشیع در ملبورن استرالیا هرچند در ظاهر پدیده‌ای فرهنگی و مهاجرتی است، اما در بطن خود با چالش‌های جدی ناشی از فضای دین‌ستیز و اسلام‌ستیز غرب نیز روبه‌روست (منبع). جامعه استرالیا که در چارچوب سکولاریسم لیبرال شکل گرفته، نسبت به بروز آشکار دین در عرصه عمومی حساس است و این امر بر نحوه کنش دینی شیعیان تأثیر مستقیم دارد (منبع). در چنین فضایی، دین به عرصه خصوصی رانده می‌شود و تلاش برای حضور اجتماعی تشیع، گاه با مقاومت فرهنگی یا رسانه‌ای مواجه می‌گردد (منبع). افزون بر آن، تبلیغات منفی رسانه‌های غربی علیه اسلام، که اغلب اسلام را با خشونت و عقب‌ماندگی پیوند می‌زنند، در نگاه جامعه میزبان به مسلمانان تأثیر گذاشته و باعث شکل‌گیری پیش‌داوری‌هایی علیه مراکز اسلامی، از جمله مراکز شیعی، شده است. شیعیان در ملبورن ناچارند در چنین فضایی، از راه گفت‌وگو، کار فرهنگی و مشارکت اجتماعی، تصویر واقعی و عقلانی از اسلام و تشیع ارائه دهند (منبع). در عین حال، همین فشارها نوعی بیداری درونی و خودآگاهی دینی را میان شیعیان ایجاد کرده است؛ آنان برای حفظ هویت، به برگزاری مراسم مذهبی، تولید رسانه‌های مستقل و پیوند با نهادهای علمی دینی روی آورده‌اند. در نتیجه، گسترش شیعه در ملبورن نه صرفاً نتیجه مهاجرت، بلکه واکنشی هوشمندانه در برابر محیط سکولار و اسلام‌ستیزانه است که به بازتولید و نوسازی هویت دینی انجامیده است. ✍️احمد منصوری ماتک 💡 مدرسه علم و دین؛ نقد الحاد جدید 🆔 @elmvadin

دین شناسی به زبان ساده جلسه سوم موضوع: عوامل دین‌گریزی در غرب سکولاریسم 🎙احمد منصوری ماتک 💡 مدرسه علم و دین؛ نقد الحاد جدید 🆔 @elmvadin

ایران دیروز و ایران امروز جلسه اول جهاد تبیین جنگ شناختی آیا توهم دشمنی وجود دارد؟ عرصه های دشمن شناسی تهاجم به دستگاه محاسباتی جوانان و جامعه بحث مهم درباره حجاب دانشجویان کشوری تاریخ۲۲ آبان ۱۴۰۴ 🎙احمد منصوری ماتک 💡 مدرسه علم و دین؛ نقد الحاد جدید 🆔 @elmvadin | صفحات دیگر ما |

ایران دیروز و ایران امروز جلسه دوم انقلاب‌های ۳گانه تحقیر حاکمان و ملت در ایران دیروز عزت و اقتدار حاکمان و ملت ایران امروز دانشجویان کشوری تاریخ۲۲ آبان ۱۴۰۴ 🎙احمد منصوری ماتک 💡 مدرسه علم و دین؛ نقد الحاد جدید 🆔 @elmvadin | صفحات دیگر ما |

سودان و سوءاستفاده رسانه‌ای این شبهه، با اشاره به کشتار فاجعه‌بار در سودان کنایه می‌زند که «اسلام‌گرایان و جمهوری اسلامی» فقط وقتی فریاد می‌زنند که پای اسرائیل و جنگ «شیعه علیه یهود» در میان باشد. چالش اصلی این است که دفاع از «غزه» نه بر مبنای اصول انسان‌دوستانه، بلکه به انگیزه‌های سیاسی و عقده‌گشایی ضداسرائیلی است و در برابر نسل‌کشی «سنی‌ها علیه سنی‌ها» در سودان، به‌طور ریاکارانه سکوت می‌شود. پاسخ تحلیلی ۱. در آموزه‌های اسلامی، دفاع از مظلوم و مقابله با ظلم بدون توجه به مذهب و قومیت واجب است: «کونوا لِلظَّالِمِ خَصْمًا و لِلمَظْلومِ عَوْنًا»؛ این اصل، هم در قرآن و هم در سیره نبوی و علوی محکم است. بنابراین هر جنایتی علیه انسان بی‌گناه؛ چه در سودان چه فلسطین، محکوم است. ۲. تفاوت سیاست‌ورزی مسئولانه با غوغاسالاری رسانه‌ای؛ جمهوری اسلامی ایران همواره در مجامع رسمی و بیانیه‌های وزارت خارجه، خشونت‌ها و بحران‌های انسانی در یمن، میانمار، نیجریه و سودان را محکوم کرده است، اما اولویت رسانه‌ای بر اساس واقعیت تأثیرگذاری و ظرفیت عملی تنظیم می‌شود. ۳. فلسطین مسأله‌ای استثنایی است؛ مسأله فلسطین فقط یک بحران انسانی نیست، بلکه مسئله‌ای راهبردی و نماد ظلم تحمیلی جهانی و اشغال‌گری نژادپرستانه است؛ نماد ایستادگی در برابر نظام سلطه. حمایت از فلسطین یک موضع اصولی و قرآنی است، نه عقده‌گشایی. نادیده گرفتن جنایات در سودان اشتباه است، اما مقایسه مغرضانه در این شبهه، ماهیت مقاومت و مسئولیت دینی را تحریف کرده است. 💡 مدرسه علم و دین؛ نقد الحاد جدید 🆔 @elmvadin | صفحات دیگر ما |