متن👇 https://eitaa.com/emame3vom/103444

#واحد #امام_حسین و من الماء کل شی حی اشکای روضه ها حیاتم داد بازم از بی وفایی دنیا ارباب با وفا نجاتم داد ۲ دنیامو عوض کرد گریه توس روضه ها 📋 وَ مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَیْءٍ حَیّ #واحد وَ مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَیْءٍ حَیّ اشکای روضه‌ها حیاتم داد بازم از بی‌وفایی دنیا ارباب باوفا نجاتم داد دنیام و عوض کرد، گریه توی روضه‌ها اوضام و عوض کرد، قلبم زیر و رو شد وقتی با اسم حسین، مرثیه شروع شد عالم رو به راه شد، لحظه‌ای که صحبت از صحن کربلا شد اشکای روضه کیمیا کرده قلب سیاهم و طلا کرده گریه توو روضه یعنی این که باز امام حسین بهم نگاه کرده « حَیاتُنا، حسین ثار اللّٰه مَماتُنا، ابا عبدالله» وَ مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَیْءٍ حَیّ اشکای روضه زندگی‌بخشه با این اشکا خدا توو اون دنیا کوه گناهامون و می‌بخشه این اشکا نجاته، گریه واسه‌ی حسین جزو واجباته، شور زندگیه گریه‌مون توو روضه‌‌ها، عین بندگیه دلچسبه برامون، وقتی زهرا راضیه از اشک چشامون این روضه و گریه همه‌ش نوره سیاهیه گناه و می‌شوره گریه‌کن روضه توی محشر با حضرت فاطمه محشوره « حَیاتُنا، حسین ثار اللّٰه مَماتُنا، ابا عبدالله» وَ مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَیْءٍ حَیّ اشکای روضه اشک بیداره دلی که زنده میشه با گریه دیگه از هرچی ظلمه بیزاره گریه انقلابه، گریه‌ها نمی‌ذارن وجدانت بخوابه گریه یعنی غیرت، یعنی از ظلم و جنایت داری برائت این اشک برائت، می‌سوزونه ریشه‌ی ظلم و خیلی راحت گریه‌ی ما یه دُرِّ ارزنده‌ست گریه‌کن واقعی دل‌زنده‌ست توو مکتب حسینیا باطل میره و حق همیشه پاینده‌ست « حَیاتُنا، حسین ثار اللّٰه مَماتُنا، ابا عبدالله»

📋 ای آفتاب بر تن من بیشتر بتاب #شور_امام_حسین با نوای حاج سید رضا نریمانی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ای آفتاب بر تن من بیشتر بتاب تا مجلس عزای مرا گرمتر کنی ای نعل اسب سینه‌ی من سخت‌تر بکوب تا جای خواب اصغر من نرم‌تر کنی *شاعر: #علی_انسانی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ .

📋 چشم روی هم بزاری #شور_امام_حسین #شور_محرمی حاج سید رضا نریمانی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ چشم روی هم بزاری تموم شده شبهای مُحَرَّم چشم روی هم بزاری باید خداحافظی کنی با پرچم از یه روزی به بعد / مُحَرَّم آرزو میشه از یه روزی به بعد / بغض توی گلو میشه از یه روزی به بعد... حالا که حسین داده فرصت وقتی میای توی هیئت ثانیه‌ها رو هم غنیمت بدون گریه کن و سینه بزن به عشق شاه بی‌کفن با فاطمه توو روضه نوحه بخون « حسین، حسین، حسین، حسین حسین، حسین، حسین، حسین» چشم روی هم بزاری تموم میشه روزای جوونی چشم روی هم بزاری توو حسرت‌ سینه زدن می‌مونی این جوونی بره /  چه سخته دیگه زندگی این جوونی بره / نفس داری حسین بگی؟! این جوونی بره... حالا که نفس میده یاری برا آقات کم نذاری تا آخرین نفس بگو یا حسین مثل حبیب و مثل جون عمرت و‌ وقف حسین کن چقدر قشنگه پیر بشی با حسین « حسین، حسین، حسین، حسین حسین، حسین، حسین، حسین» دست روی دست نذاری پیچیده بوی حرمش هرکجا دست روی دست نذاری نشه که اربعین نری کربلا بازه دست حسین / کم نخوای از شاه کرم بازه دست حسین / برو توو آغوش حرم بازه دست حسین کَرَم آقامون زیاده می‌خره ما رو خیلی ساده با اشکای روضه‌هامون این شبا ایشالا می‌گیری حاجت اگر که رفتی زیارت بخون توی راه نجف کربلا « حسین، حسین، حسین، حسین حسین، حسین، حسین، حسین» *شاعر: #مرتضی_سراوانی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ .

#شور گریه میکنم فقط گریه برام تسکینه من بازم سرم به سنگ خورده سرم پایینه هرجوری حساب کنم بازم فقط شرمندم کاش میشد بهت بگم به قولمون پابندم من دلم گرفته از خودم برام کاری کن اشتباهی از تو دور شدم برام کاری کن سر میزارم روی زانوم که بغل کنی منو غمهامو تو خیالم ذره ذره برا تو میگم همه حرفامو روزی میاد که روبروت میشینم من مطمئنم که تو رو میبینم **** من که در به در بودم پی نشونت آقا دستی دستی دور شدم از در خونت آقا میدونم میدونی که یه عمر گناه میکردم حالا اومدم بگم که اشتباه کردم من غیر خونه ی تو هرجا دلمو بردم آقا هم ضرر کردم و هم چوبشو خوردم آقا نمیتونم که بمونم تو سیاهی گناهام آقا آرزومه که یه روزی رو به تو وا بشه چشمام آقا میبینمت ای حسرت شرینم من مطمئنم که تو رو میبینم **** از همه بجز خودت خسته شدم میدونی من به تو بدجوری وابسته شدم میدونی تویی اونکه از روزای بچگیم همرامی هم رفیقمی هم آبرومو هم آقامی آسمون تنگ و زمین تنگ و دل من تنگه چرا دست روزگار با دل من میجنگه زندگیمو به تو میدم تو که خیلی خوب منو میشناسی مهربونی همزبونی برا من تو بهترین احساسی درد و دوای این دل غمگینم من مطمئنم که تو رو میبینم #شور_امام_حسین #سید_رضا_نریمانی #امام_حسین #شب_عاشورا محرم 1403 گریه می‌کنم فقط گریه برام تسکینه من بازم سرم به سنگ خورده سرم پایینه هرجوری حساب کنم بازم فقط شرمنده‌م کاش می‌شد بهت بگم به قولمون پابندم من دلم از خودم برام کاری کن اشتباهی از تو دور شدم برام کاری کن سر می‌ذارم روی زانوت / که بغل کنی من و غم‌هام و توو خیال ذره ذره / برا تو میگم همه حرفام و

كشتی برده فروشان ز ره دور عیان است كه برعرشه ی آن بانوی ملك دو جهان است، بگو فخر زنان است، بگو مادر مولای زمان است بود منتظر مقدم او بشر سلیمان كه به عنوان كنیزش بخرد، تا ببرد بر ولی قادر منّان، حسن عسکری آن یازدهم اختر تابان ولایت، به كف بُشر یكی نامه از آن شمس هدایت ،كه ز اسرار خدا داشت حكایت، نگه دخت یشوعا چو بر آن نامه بیفتاد، قرار از كف خود داد و ببوسید و روی چشم نهاد و گـُل لبخند به لب گفت كه: این نامه ی یاراست، خطش را خبر از وصل نگاراست، سپس گفت كه ای بُشر مپندار كنیزم كه زده فاطمه گل بوسه به پیشانی و خوانده است عزیزم، شرفم بس كه عروس علی و فاطمه ام، داده خداوند به من این شرف و قدر و بها را. من از نسل یشوعا كه همان دختر شاهنشه رومم، چه بسا ماه وشانی كه ز عزت همه بودند كنیزم، چه بسا سرو قدانی كه به محفل همه بودند غلامم، دو پسر عم كه مرا شیفته بودند و ز من خواستگاری بنمودند، كشیشان همه انجیل گشودند، یكی را به سر تخت نشاندند، گـُل و لاله فشاندند كه دامادِ نگون بخت به كام اجل خویش نگون شد، ز سر تخت، شب آمد، به سر دست و قضا چشم مرا بست كه در عالم رویا نگه اُفتاد مرا بر رخ زیبا پسری، نخل شرف را ثمری، صُنع خدا را اثری، دیده به ماه رخ زیباش گشودم، ز كفم رفت همه بود و نبودم، كه ندا داد رسول مدنی احمد خاتم كه: اَلا عیـــــــــــسی مریم، چه شود دخت یشوعای تو را بر پسرم عقد ببندم، لب جان بخش گشودند، یكی خطبه سرودند و مرا عقد نمودند بر آن شمس ولایت، كه عیان دیدم از آن طلعت نورانی او روی خدا را. چه مبارك شبی بود و چه فرخنده شبی بود، ولی حیف كه بیدارشدم، سخت گرفتارشدم، شب همه شب در تب و در تاب شدم، شمع صفت آب شدم، تا كه شبی فاطمه آمد ز ره لطف به خوابم، نگهی كرد به چشمان پر آبم، به ادب بوسه به دستش زدم و روی قدم هاش فتادم، ز فراق رخ جانان به شكایت دو لب خویش گشودم كه: به دادم برس ای عصمت دادار ودودم، غم دوری یگانه پسرت كشت مرا، فاطمه فرمود: چگونه پسرم پیش تو آید، به تو این بخت نشاید، مگر آیین نصاری بگذاری و به اسلام روی بیاری سر تسلیم و رضا را. من در آن عالم رویا لب جان بخش گشودم، به خدا و به رسول به علی بود درودم، چو شهادت به لب آوردم و اقرار نمودم، گـُل لبخند به گلزار رخ فاطمه دیدم، كه گشود از كرم آغوش و مرا در بغل خویش گرفت و به رُخم بوسه زد وگفت: از امشب تو عروس منی ای پاكیزه سرشتم، گل باغ بهشتم، به تو تبریك كه هرشب پسرم پیش تو آید، من از امشب همه شب لاله ز باغ رخ او چیدم و در خواب ورا دیدم، تا داد مرا وعده ی دیدار، كه در سلك كنیزان ببرم روی به بیت الحرم یار، خوشا حال تو ای بُشـر، كه مأمور شدی از طرف حجت دادار، بر این كار، منم همسر آن نور دل احمد مختار، كز آن سید ابرار، بیارم به جهان منتقم خون شهدا را. چارده شب چو گذشت از مه شعبان، مه عترت، مه قرآن، چه مبارك سحری بود، بگو نخل ولا را ثمری بود، بگو بحر كرامت گوهری داشت، بگوشمس ولایت قمری داشت، بگو نرگس زهرا پسری داشت، بگو مصلح كلِ بشری داشت، جهان دادگری داشت، خبر زآمدن حجت ثانی عشری داشت كه شد دیده ی نرگس، دل شب باز ز رویا به دو صد ناز، وضو ساخت و اِستاد سحرگه به نمازشب و آیات خدایش به لب افتاد، به تاب و تب و از درد گـُل انداخت عذارش، ز كف افتاد قرارش، صلوات مـَلك از اوج فـَلك گشت نثارش، به رُخش جلوه ی بدر و به لبش سوره ی قدر و نفسش كرد معطـر همه امواج فضا را. ناگهان دید حكیمه كه شده حجره پر از شوق و شعف وشور، روان گشت حضور قمر برج ولایت، حسن عسكری آن مـهر فروزان هدایت، به ادب گفت كه: ای جان دو عالم به فدایت، شده در پرتو انوار نهان نرجس پاكیزه لقایت، گل لبخند حسن باز شد و گفت كه: ای عمه پاكیزه سرشتم، گـُل خوشبوی بهشتم، به ادب رو به سوی حجره ی نرگس، گل زهرا ثمرم، همسر نیكو سِیَرم، سرزده قرص قمرم، یافت ولادت پسرم، آمده نور بصرم، رفت حكیمه به سوی حجره نرجس، نگه افكند به خورشید رخ حجت سرمد، گـُل نورسته ی احمد، مه اثنی عشر آل محمد، لب جان بخش گشوده، سخن از وحی سروده، به لبش نام خداوند و رسول و علی و حضرت زهرا و حسین و حسن و باز علی باز محمد پس از آن جعفر و موسی و رضا گفت، محمد و علی گفت، سپس نام ز خود بُرد، ندا داد به هرنسل و زمان اهل ولا را. ندا داد منم مهدی موعود، منم حجت معبود، منم مصلح عالم، منم منجی عالم، منم وارث پیغمبر خاتم، منم حجت سرمد، منم عبد مؤید، منم حیدر و احمد، منم نجل محمد، منم آن منتقم خون خدا، طالب خون شهدا، زاده مصباح هدی، صاحب عمامه ی پیغمبر و تیغ علی و چادر زهرا، جگر پاك حسن، جامه ی خونین حسین، دست ابالفضل علمدار، منم وارث پیشانی بشكسته ی زینب، شود آن روز كه از پرده ی غیبت به در آیم به سوی كعبه بیایم، برسد بر همه خلق ندایم كه :من ای منتظران، مهدی موعود شمایم، پس از آن ره به سوی شهر مدینه بگشایم، حرم فاطمه را بر همه عالم بنمایم، كنم آغاز از آن جا سفر كرب و بلا را

.‌ #بعد_از_شهادت_امام_حسین وقتی که تن حسین بی سر شده بود دلشوره ی زینب دو برابر شده بود از خولی و شمر دیرتر می آمد افتادن و گریه کار خواهر شده بود تنها نه فقط رقیه، در ظهر عطش... از غصه ات آفتاب لاغر شده بود در ظهر دهم حرف سر و خنجر بود در عصر دهم صحبت معجر شده بود ابرو به هم آورد ابالفضل...چقدر با دیدن حرمله مکدر شده بود با خاطره ی خنده ی معصوم علی چشمان رباب روز و شب تر شده بود گیسوی سه ساله کوچه پس کوچه ی شهر بازیچه ی دختران کافر شده بود از غربت زین العابدین این بس که در شام ، یزید ، روی منبر شده بود #شهریار_سنجری ✍ .

. #زمزمه #شور #حضرت_زینب سلام الله علیها سبک : همه منتظرند مادرش برسه خواهر تو اسیر شد به دست عدو أَلسَّلامُ عَلى مَنْ هُتِکَتْ حُرْمَتُهُ بعد رفتنت ای آبروی حرم پای شمرو سنان وا شده به سوی حرم سید الشهدا سید الشهدا سید الشهدا یا مقطع الاعضا بعد تو شده باز راه بسته ی آب خیمه ها همه گفتند امان ز قلب رباب ای هلال من از روی نیزه ببین روی ناقه ی عریان نشسته پرده نشین سید الشهدا.... (أَلسَّلامُ عَلى مَنْ هُتِکَتْ حُرْمَتُهُ،  سلام بر آن کسى که پرده حُرمتش دریده شد)زیارت ناحیه #خروج_ازکربلا #شور_امام_حسین #سبک_همه_منتظرن #میثم_مومنی_نژاد ✍ .

. #زمینه #شور #زمزمه #راس_الحسین #زبانحال_حضرت_زینب زبانحال زینب کبری سلام الله علیها با سر بر نیزه هلال زینب دعا کنم من پای نیزه تموم بشه غمهای نیزه نیفتی از بالای نیزه باور نداشتم یه روز چنین بی بال و پر شم در کوه و صحرا در بدر شم با شمر و خولی همسفر شم دیدم رو نیزه میریزی اشک و دلغمینی چشماتو بستی تا نبینی آواره شد پرده نشینی چشم تو روشن رو ناقه ی عریان سوارم ببین کجا کشیده کارم نمونده یک محرم کنارم ببین برادر این روزگار چه کرده با من من محو دیدارت ولیکن افتاده بر من چشم دشمن ای کاش بمیرم آخه چجوری زنده باشم همراه با نامحرما شم رو نیزه ها سر داداشم مظلوم حسین جان مظلوم حسین مظلوم حسین جان #اسارت #حضرت_زینب #بعد_از_شهادت_امام_حسین #میثم_مومنی_نژاد ✍ 👇