eitaa logo
امام حسین ع
22.2هزار دنبال‌کننده
414 عکس
2.1هزار ویدیو
2هزار فایل
کانال مداحی و شعر و سبک https://eitaa.com/emame3vom
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
. (علیه السلام) فرار ميكنم ، از شَرِ آدما ، به سویِ حسین سفارش شده، این شیوه از لبه، شَهِ کاظمین پناهگاه ماست،ازکلِ این جهان،بین الحرمین ای ناجیِ همه با کشتیِ نجات دست مارو بگیر اربابِ کائنات دست ما وُ داما، نِ تو حسين آقا دست مارو بگیر، بِبَر تا کربلا عشق من کربلا ، شور من کربلا ای تو نورٌ علی، نور من کربلا السلام علی ساكنِ کربلا(۴) چِقَدر خوبه که، اربابَمی وُ من، برات نوکرم سفارش شده،این شیوه برمن از،پدر مادرم بهشتم کجاست؟، غیر یه کربلا، با دوتا حرم هرجا روضَت بوده رفتم زانو زَدَم چون حُر بام تا بِکُن گرچه خیلی بَدَم اربابِ عالمین، عشقمی شاه حسین کاشکی فدات بِشَم،توبین الحرمین عشق من حرمه، خونه یِ کرمه تو اربابمی وُ..، زهرا مادرمه.. السلام علی ساكنِ کربلا(۴) تویه قلبمی ، حالا بگو منم، تویه قلبِتَم؟ سفارش شده، این شیوه که بگم، آقا کلبتم، من از کودکیم، دخیلِ دستِ کا،شف الکربتم مولا یادم داده هرجاخوردم زمین بِگم دستم بگیر یابن ام البنین دلبر يااباالفضل، سرور يااباالفضل ای شیرِ بيشه یِ، حیدر یااباالفضل محوِ نام ِتوأم ، من غلام ِ توأم ساقی بِده جامی، مستِ جامِ توأم السلام علی ساكنِ کربلا(۴) .👇
. 🔸شب بیست و هشتم مناجات خوانی ماه مبارک رمضان 📆 سه شنبه ۲۹ فروردین ماه ۱۴۰۲ 🔷   کربلایی 🔊 حجت الاسلام والمسلمین مرتضوی 🔊 بخش اول | شکر گویم که شب روز گرفتار توام 🔊 بخش دوم دعای 🔊 بخش سوم | تو بی قراری و من نیز بیقرارترینم .👇👇👇
4_5907005308307246835.mp3
20.61M
تو بی قراری و من نیز بی قرارترینم که من غریب ترین مرد در تمام زمینم . کشیده است از آن سو مدینه تیغ به رویم نشسته است از این سو فراق تو به کمینم . به حال و روز تو گیرم که اشک شرم نبارم چه سازم این عرقی را که مانده روی جبینم . علی به خاطر بسترنشینی تو بگرید تو هم به خاطر من گریه کن که خانه نشینم . به چادرت متوسل شدم که باز بمانی منی که کهف امانم منی که حصن حصینم . برای سنگ مزارم پس از فراق تو بگذار ز باغ پیرهنت لاله های سرخ بچینم . مرا شکستن پهلو مرا شکستن بازو چنان شکست که مِن بعد با شکست عجینم . تو را زدند و خدا خواست من ببینم و دیدم خدا کند که فراق تو را به چشم نبینم . محمد بیابانی✍
. شعر -( گذشت ماه خدا و رسید عید صیام ) گذشت ماه صیام و رسید عید صیام کنیـد یکسـره بهـر نمـاز عید، قیام اگرچـه رفت مـه روزه و مـه تسبیح مبارک است به اهل صیام، عید قیام شراب کوثـر و باغ بهشت و جلوۀ یار به روزهدار حلال و به روزهخوار حرام بـرات عفـو بگیریـد از خـدای کریم که گشته عفو عمومی به دوستان اعلام هزار حیف! دریغا! چه زود پایان یافت مهی که دست الهی به ما خوراند طعام سلام بـاد بـه ماهی که بود ماه درود درود باد به ماهـی که بود ماه سلام سلام بـاد بـه ماهـی که بـود لیلۀ قدر سلام بـاد بـه ماهـی که بـود ماه تمام سلام باد به ماهی که از نسیم خوشش رسید بوی خداوند، دمبـهدم بـه مشام بـه وسعت همـه عالـم برای مهمانان گشـوده بـود خداونـد، سفــرۀ اطعـام ثواب روزه خودش بود؛ بهتر از این چیست؟ ز هـر کرامت و لطف و عنایت و اکرام اگرچه مـاه خـدا بـود ایـن مه پر فیض بدان جلالت و قدر از علی گرفت طعام سلام باد به ماهی که هر شبش دل ما به افتتاح و ابوحمزه میگرفت آرام مهـی کـه بود لیالیش بهترین شبهـا مهـی کـه بـود در ایـام، بهترین ایـام مهی که هر شب و هر روز در بهشت وصال خدای، ریخت شراب طهورتان در جام مه ولایت سبط نبی، امام حسن مه شهـادت مـولا علی، امـام همام علی که ذات خـداوند بـود مـداحش علی کـه بعـد پیمبـر امـام بـود امام علی حقیقت قرآن، علی حقیقت دین علی ولـی خـدا و وصـی خیـرالانام علی معلـم آدم، علـی سفینـۀ نـوح علی روان مسیح و علـی کلیم کلام علی که مدح و ثنایش حقیقت توحید علی که مهر و ولایش تمامی اسلام علی فـروغ بـه جـان بشر دهد دائم علی که رحمت موصولۀ خداست مدام علی که ماه، سـلامش کند ز اوج سپهر علی که مهر، به انگشت او سپرده زمام نماز و روزه و حـج و زکات بـی او هیچ کتـاب و دین و نبـوت از او گرفت قوام نهاده بوسه شجاعت به دست و بازویش عبــادت همــۀ اولیــاش در هـر گـام چه حاجتی چه نیازش بر این خلافت بود کسی که بود به کویش امین وحی، غلام فقط نه این که به دام جهـان اسیر نشد ببین بـه گـردن دنیـا نهـاد، مـولا دام چقـدر دور حـرم راه میروی میثم! به طوف خانـۀ مـولا علـی ببند احرام شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار شاعر: . تصویری https://telewebion.com/episode/0x2876772
. ... امسال هم گذشت امسال هم گذشت ، چه سوزان گذشت و رفت ماه صیام شعله به دامان گذشت و رفت هرگز نماند در پسِ ابر گناه ما از هرچه بود این مَه تابان گذشت و رفت ما مانده ایم با غم حسرت به سینه ها این ماه پُر ز مهر چه رخشان گذشت و رفت شب های قدرِ این مَه لبریز رمز و راز مانند گنج از دل ویران گذشت و رفت ماهی که داشت هر نفسش بوی عطر ناب آمد به جمعِ ما و پریشان گذشت و رفت ماهی که بود ماه مناجات و بندگی از بین اهلِ راز شتابان گذشت و رفت افتاده بود دیده به دریای اشک و آه ما را گذاشت در دل توفان ، گذشت و رفت در دل هنوز درد فراق حبیب ماست کز اهل درد موسم درمان گذشت و رفت یارم کجاست تا که ببیند چه داغ ها بر قلب زار بی سر و سامان گذشت و رفت ما در عیان هماره ز هجرش گریستیم ای وای من که یار به پنهان گذشت و رفت تا برده ایم نام حسین و عطش به لب چشم صیام در دل باران گذشت و رفت روح ادب دمید ز عبّاس نامدار سقّای خیمه بود که عطشان گذشت و رفت شرمنده گشت در دل توفانِ آفتاب آبی نَبُرد ، از بَرِ طفلان گذشت و رفت طفلان تشنه لب همه خونین جگر ولی او بی قرار ، خسته و گریان گذشت و رفت دستش فتاد از تن و چشمش بخون نشست یعنی که عشق آمد و حیران گذشت و رفت ناگه شکفت پیش دو چشمم نگاه دوست "یاسر" ز شوق با لب خندان گذشت و رفت oo "یاسر"✍ .
. ... و دوباره حسرت می رود ماه صیام آه دریغ می رود نور تمام آه دریغ از کران تا به کرانش یاران می دهد عشق پیام ، آه دریغ نشد از روشنی اش فیض بَرم من و این داغ مدام آه دریغ پَر پرواز گشود این طایر پَرد این مرغ ز بام آه دریغ مَطلع اش حُسنِ دل انگیزی داشت آمده حُسن خِتام ، آه دریغ می رود با همه ی قدر و جلال این مَهِ عشق مرام آه دریغ روزه بودیم و پس از این ما را می شود روز چو شام آه دریغ از دعا بود مرا سوز و گداز می رود سوز کلام آه دریغ داشتم باز قیامی در شب می رود ماه قیام آه دریغ وقتی از راه رسد وقت وداع می رود شَهد سلام ، آه دریغ طایر جان ز قفس بود رها نَفِتد باز به دام ، آه دریغ جام ها داد به من شوق وصال نشکند این همه جام آه دریغ شب قدرش رود و روز وصال بکشم بهر کدام آه ، دریغ ترسم این است پس از هجرانش می زند یار صِدام ؟ آه دریغ مستحقّم ، اگر آن یار مرا ندهد فِطره ی عام آه دریغ ماه محراب و امامی در خون من و غم بهر امام ، آه دریغ پخته گشتیم چو "یاسر" در عشق بوده ایم ار همه خام آه دریغ oo حاج محمود تاری "یاسر"✍ .
. بیم در دایره ی عشق ، در اتمام ماه مبارک رمضان المبارک '''''''''''''''''''' رفت از دل ماه ما افسوس ، آه ماه شبهای وفا افسوس ، آه رفت یک بار دگر در دور دست ماه لبریزِ از دعا افسوس ، آه باز می گردم به دنبالِ نیاز تا مگر آید ندا ، افسوس ، آه باز از مولای خود شرمنده ام شرم دارم از خطا افسوس ، آه او مرا جود و کَرم کرده عطا من پی جود و عطا افسوس ، آه رفت ماه رازهای نیمه شب مرغ جانم شد رها افسوس ، آه روی لب ها رَبٌَنٰایی داشتیم رفت بانگ رَبَّنٰا افسوس ، آه نا امید از رحمت حق نیستم از خدا گشتم جدا افسوس ، آه رفت ماه بندگی ، ماه خدا در جدایی از خدا افسوس ، آه گر خدا از من به راه بنده گی نشنود " قالوا بلیٰ " افسوس ، آه نَفْس خود قربانی این راه کن گر نشد نَفْسَت فدا افسوس ، آه نَفْس أمّاره اگر باشد ، تو را می بَرد رو بر فنا افسوس ، آه در شبستانی که اشکی داشتیم نیست دیگر آن صفا افسوس ، آه بیم آن دارم که گًردم باز من جانب نَفْس دَغا افسوس ، آه بیم آن دارم که گَردم بعد ازین نَفْس خود را همصدا افسوس ، آه دُرّ اشکم بعد ازین ماه گران گر بیفتد از بها افسوس ، آه بود بزم ناله ها دارُالشِّفاء رفت این دارُالشِّفا افسوس ، آه از حریم نعمت شب های راز رفت اشک و سوز ما افسوس ، آه تشنه بودم ، تشنه ی دیدار دوست تشنه ی آب بقا ، افسوس ، آه بی نصیب از دیدنش گردید دل این دل غرقِ بلا افسوس ، آه بعد ازین دلهای لبریز از امید گر نباشد کربلا افسوس ، آه در غروب روز عاشورا سری رفت روی نیزه ها افسوس ، آه می رسد گلگون ترین " هَلْ مِن مُعیِن " از شهید نینوا افسوس ، آه آلِ عصمت در اسارت وای ، وای این همه ظلم و جفا افسوس ، آه تیغ و خنجر ، ناقه ی عریان و درد بر عزیزان ولا افسوس ، آه وایِ دل گردید یکجا غرقِ خون باغسار مصطفیٰ افسوس ، آه از حریم کبریا گشتی جدا می روی "یاسر" کجا ، افسوس ، آه oo محمود تاری "یاسر"✍ .